πηγη: capital
Του Γιώργου Κράλογλου
Tο ελληνικό κοινοβούλιο και όχι εμείς αναδεικνύεται ο μέγας κερδισμένος της οικονομικής κρίσης σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μέσα σε μια πενταετία τα ελληνικά κόμματα, διατηρώντας όλα τα προνόμια τους, προστάτευσαν το πελατειακό τους κράτος, (αιτία της κρίσης) με πρωτοποριακή «τεχνογνωσία» διωγμού του ιδιωτικού τομέα και διάλυσης τάξεων, περιουσιών και εργαζομένων, χωρίς να απομακρυνθούν και από την διεκδίκηση της εξουσίας!!!
Επειδή τις ημέρες αυτές δεχόμαστε και κριτική και παλαμάκια για το ενδεχόμενο να περάσει η κρίση και το χρέος σε άλλες ράγες (άγνωστου βέβαια κατευθύνσεως και μέλλοντος) καλό είναι να δούμε από κοντά τους πραγματικά χαμένους και κερδισμένους της πρώτης πενταετίας από την κρίση.
Από το 2009 όπου οι πρώτοι κοινοβουλευτικοί «ήρωες» αφού εξασφάλισαν τα απαιτούμενα δανεικά επικαλούμενοι την αποφυγή της πτώχευσης (με αυτονόητες κινήσεις) έβαλαν τους δανειστές να μας επιβάλλουν αυτά που έπρεπε να κάνουν οι ίδιοι πριν εγκαταλείψουμε την δραχμή και μπούμε στην Ευρωζώνη και στο ευρώ.
Απέκρυψαν, από τότε, σκοπίμως αλλά κακότεχνα (όλοι τους) τι πραγματικά ζήτησαν οι δανειστές ως μέτρα και μεταρρυθμίσεις και τι αντιπρότειναν οι κυβερνήσεις, ως ισοδύναμα μέτρα, για να περισώσουν την πελατειακή τους βάση και να πληρώσουν οι υπόλοιποι.
Προστάτεψαν έτσι μέχρι και σήμερα τον πελατειακό στρατό για να διασφαλίσουν την παραμονή τους στην Βουλή και την διαδρομή τους στην εξουσία.
Χωρίστηκαν στην συνέχεια σε μνημονικούς και αντιμνημονιακούς, διχάζοντας ταυτόχρονα και τον λαό, (αφού η κρίση προσέφερε πάλι έδαφος διχασμού) και άρχισαν την πολιτική «ανακύκλωση» με νέα κόμματα, μετακινήσεις και μεταγραφές, μαζεύοντας από εδώ και από εκεί όσους έβλεπαν ότι τα κουκιά δεν τους βγαίνουν στην παράταξη που ανήκαν το 2009.
Με τον τρόπο αυτό οι του ΛΑΟΣ και οι ΑΝΕΛ (από τους οπαδούς μέχρι και τον αρχηγό τους) οι της Χρυσής Αυγής (από την κορυφή μέχρι τα νύχια) και οι «σοσιαλιστές» του ΠΑΣΟΚ που μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν τώρα ότι απαλλάχτηκαν (ως πολιτικό προϊόν) από τις ευθύνες τους στην Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ επειδή επέλεξαν τον δρόμο της πολιτικής ανακύκλωσης.
Να λοιπόν που βρίσκεται (για τους διαφωνούντες) και η διαφορά μεταξύ του (Έλληνα) σοσιαλιστή και αριστερού με τον κομμουνιστή. Ο (Έλληνας) σοσιαλιστής ή αριστερός των διαφόρων αποχρώσεων είναι πολιτικός μπερμπάντης... και δεν έχει καμία σχέση με τον συνεπή κομμουνιστή του ΚΚΕ.
Έφτιαξαν στην συνέχεια ένα σκόπιμο σκηνικό διχασμού το οποίο, στην ουσία, τους διευκόλυνε να παίρνουν τα μέτρα που τους βόλευαν για να συντηρήσουν κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και άλλους, προστατευόμενες συντεχνίες επαγγελματιών και το κράτος ανέπαφο, συμπεριλαμβανομένων και των απατεώνων κρατικών υπάλληλων.
Και μέσα στο σκηνικό αυτό η μνημονιακή συγκυβέρνηση παίρνει μέτρα σωτηρίας... τα οποία αντιπολιτεύονται οι αντιμνημονιακοί για λόγους σκοπιμότητας...
Έτσι από το 2009 μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις για να διατηρήσουν το πελατειακό τους κατεστημένο έκλεισαν (στο όνομα του μνημονίου) αλλά με τις δικές τους εναλλακτικές λύσεις... 150.000 επιχειρήσεις από τις οποίες 2000 μεσαίες και μεγάλες. Εδιωξαν από την Ελλάδα ξένο κεφάλαιο και μεγάλους ελληνικούς Ομίλους. Και έβγαλαν στην ανεργία 1.500.000 άτομα από τους οποίους 750.000 νέα παιδιά χωρίς κρατικοποιήσεις ή άλλες σοσιαλιστικές φανφάρες.
Τους αλαλιάζεις στους φόρους και έχεις το ίδιο αποτέλεσμα...
Έφαγαν με το δήθεν σωτήριο κούρεμα του χρέους (που βεβαίως προκάλεσαν οι ίδιοι πριν το 2009) τις καταθέσεις ακόμη και των μικροκαταθετών σε κρατικά ομόλογα και μετέτρεψαν τις μετοχές σε φυτίλια για λάμπες πετρελαίου καμαρώνοντας που μας γλίτωσαν από πτώχευση.
Κατακρεούργησαν με το ίδιο σύστημα τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων που τα είχαν δώσει για φύλαξη... στην Τράπεζα της Ελλάδος και τώρα παίρνουν τα σπίτια όσων ασφαλισμένων δεν έχουν λεφτά να τα δώσουν για να σώσουν τα Ταμεία...
Κατέστρεψαν την ακίνητη περιουσία και έβγαλαν στην αγορά 800.000 ακίνητα από ιδιοκτήτες που πασχίζουν να βρουν λεφτά να πληρώσουν νοσοκομεία, χαράτσια και φόρους. Ψάχνουνε όμως αγοραστές με τιμές κατά 50% κάτω από την αξία τους αλλά είναι άφαντοι...
Πήγαν τον... ανώτερο μισθό στα 700 ευρώ και τον πραγματικό στα 500 ευρώ και οδήγησαν στην πείνα και στα συσσίτια τους συνταξιούχους τους οποίους... ενθαρρύνουν τώρα ότι δεν θα υπάρξουν οριζόντια μέτρα.
Οδήγησαν ιδιώτες εργαζόμενους στην 4ωρη ανασφάλιστη εργασία και επαγγελματίες στην παρανομία και τώρα τους κυνηγάνε με πρόστιμα και απειλές για κλείσιμο των επιχειρήσεων, αδιαφορώντας ότι απασχολούν 500.000 άτομα με 400 ευρώ και 4ωρα.
Αυτά τα τερτίπια τα πήραν χαμπάρι και στο Eurogroup και από προχθές μαζί με κάποια μπράβο μας ξεφώνησαν Τροϊκανοί και αξιωματούχοι σε συγχορδία χωρίς όμως να ιδρώνει το αυτί κανενός.
Γιατί η συγκυβέρνηση με σημαία το πλεόνασμα και η αντιπολίτευση (στην οποία μετέχουν πολλοί από εκείνους που μας έφεραν στην κατάσταση αυτή) με συνθήματα την δραχμή, το κουρέλιασμα του μνημονίου και την ανατροπή μετράνε πόντο-πόντο τα κουκιά και περιμένουν τις εκλογές για να μας σώσουν και πάλι.
Του Γιώργου Κράλογλου
Tο ελληνικό κοινοβούλιο και όχι εμείς αναδεικνύεται ο μέγας κερδισμένος της οικονομικής κρίσης σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μέσα σε μια πενταετία τα ελληνικά κόμματα, διατηρώντας όλα τα προνόμια τους, προστάτευσαν το πελατειακό τους κράτος, (αιτία της κρίσης) με πρωτοποριακή «τεχνογνωσία» διωγμού του ιδιωτικού τομέα και διάλυσης τάξεων, περιουσιών και εργαζομένων, χωρίς να απομακρυνθούν και από την διεκδίκηση της εξουσίας!!!
Επειδή τις ημέρες αυτές δεχόμαστε και κριτική και παλαμάκια για το ενδεχόμενο να περάσει η κρίση και το χρέος σε άλλες ράγες (άγνωστου βέβαια κατευθύνσεως και μέλλοντος) καλό είναι να δούμε από κοντά τους πραγματικά χαμένους και κερδισμένους της πρώτης πενταετίας από την κρίση.
Από το 2009 όπου οι πρώτοι κοινοβουλευτικοί «ήρωες» αφού εξασφάλισαν τα απαιτούμενα δανεικά επικαλούμενοι την αποφυγή της πτώχευσης (με αυτονόητες κινήσεις) έβαλαν τους δανειστές να μας επιβάλλουν αυτά που έπρεπε να κάνουν οι ίδιοι πριν εγκαταλείψουμε την δραχμή και μπούμε στην Ευρωζώνη και στο ευρώ.
Απέκρυψαν, από τότε, σκοπίμως αλλά κακότεχνα (όλοι τους) τι πραγματικά ζήτησαν οι δανειστές ως μέτρα και μεταρρυθμίσεις και τι αντιπρότειναν οι κυβερνήσεις, ως ισοδύναμα μέτρα, για να περισώσουν την πελατειακή τους βάση και να πληρώσουν οι υπόλοιποι.
Προστάτεψαν έτσι μέχρι και σήμερα τον πελατειακό στρατό για να διασφαλίσουν την παραμονή τους στην Βουλή και την διαδρομή τους στην εξουσία.
Χωρίστηκαν στην συνέχεια σε μνημονικούς και αντιμνημονιακούς, διχάζοντας ταυτόχρονα και τον λαό, (αφού η κρίση προσέφερε πάλι έδαφος διχασμού) και άρχισαν την πολιτική «ανακύκλωση» με νέα κόμματα, μετακινήσεις και μεταγραφές, μαζεύοντας από εδώ και από εκεί όσους έβλεπαν ότι τα κουκιά δεν τους βγαίνουν στην παράταξη που ανήκαν το 2009.
Με τον τρόπο αυτό οι του ΛΑΟΣ και οι ΑΝΕΛ (από τους οπαδούς μέχρι και τον αρχηγό τους) οι της Χρυσής Αυγής (από την κορυφή μέχρι τα νύχια) και οι «σοσιαλιστές» του ΠΑΣΟΚ που μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν τώρα ότι απαλλάχτηκαν (ως πολιτικό προϊόν) από τις ευθύνες τους στην Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ επειδή επέλεξαν τον δρόμο της πολιτικής ανακύκλωσης.
Να λοιπόν που βρίσκεται (για τους διαφωνούντες) και η διαφορά μεταξύ του (Έλληνα) σοσιαλιστή και αριστερού με τον κομμουνιστή. Ο (Έλληνας) σοσιαλιστής ή αριστερός των διαφόρων αποχρώσεων είναι πολιτικός μπερμπάντης... και δεν έχει καμία σχέση με τον συνεπή κομμουνιστή του ΚΚΕ.
Έφτιαξαν στην συνέχεια ένα σκόπιμο σκηνικό διχασμού το οποίο, στην ουσία, τους διευκόλυνε να παίρνουν τα μέτρα που τους βόλευαν για να συντηρήσουν κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και άλλους, προστατευόμενες συντεχνίες επαγγελματιών και το κράτος ανέπαφο, συμπεριλαμβανομένων και των απατεώνων κρατικών υπάλληλων.
Και μέσα στο σκηνικό αυτό η μνημονιακή συγκυβέρνηση παίρνει μέτρα σωτηρίας... τα οποία αντιπολιτεύονται οι αντιμνημονιακοί για λόγους σκοπιμότητας...
Έτσι από το 2009 μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις για να διατηρήσουν το πελατειακό τους κατεστημένο έκλεισαν (στο όνομα του μνημονίου) αλλά με τις δικές τους εναλλακτικές λύσεις... 150.000 επιχειρήσεις από τις οποίες 2000 μεσαίες και μεγάλες. Εδιωξαν από την Ελλάδα ξένο κεφάλαιο και μεγάλους ελληνικούς Ομίλους. Και έβγαλαν στην ανεργία 1.500.000 άτομα από τους οποίους 750.000 νέα παιδιά χωρίς κρατικοποιήσεις ή άλλες σοσιαλιστικές φανφάρες.
Τους αλαλιάζεις στους φόρους και έχεις το ίδιο αποτέλεσμα...
Έφαγαν με το δήθεν σωτήριο κούρεμα του χρέους (που βεβαίως προκάλεσαν οι ίδιοι πριν το 2009) τις καταθέσεις ακόμη και των μικροκαταθετών σε κρατικά ομόλογα και μετέτρεψαν τις μετοχές σε φυτίλια για λάμπες πετρελαίου καμαρώνοντας που μας γλίτωσαν από πτώχευση.
Κατακρεούργησαν με το ίδιο σύστημα τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων που τα είχαν δώσει για φύλαξη... στην Τράπεζα της Ελλάδος και τώρα παίρνουν τα σπίτια όσων ασφαλισμένων δεν έχουν λεφτά να τα δώσουν για να σώσουν τα Ταμεία...
Κατέστρεψαν την ακίνητη περιουσία και έβγαλαν στην αγορά 800.000 ακίνητα από ιδιοκτήτες που πασχίζουν να βρουν λεφτά να πληρώσουν νοσοκομεία, χαράτσια και φόρους. Ψάχνουνε όμως αγοραστές με τιμές κατά 50% κάτω από την αξία τους αλλά είναι άφαντοι...
Πήγαν τον... ανώτερο μισθό στα 700 ευρώ και τον πραγματικό στα 500 ευρώ και οδήγησαν στην πείνα και στα συσσίτια τους συνταξιούχους τους οποίους... ενθαρρύνουν τώρα ότι δεν θα υπάρξουν οριζόντια μέτρα.
Οδήγησαν ιδιώτες εργαζόμενους στην 4ωρη ανασφάλιστη εργασία και επαγγελματίες στην παρανομία και τώρα τους κυνηγάνε με πρόστιμα και απειλές για κλείσιμο των επιχειρήσεων, αδιαφορώντας ότι απασχολούν 500.000 άτομα με 400 ευρώ και 4ωρα.
Αυτά τα τερτίπια τα πήραν χαμπάρι και στο Eurogroup και από προχθές μαζί με κάποια μπράβο μας ξεφώνησαν Τροϊκανοί και αξιωματούχοι σε συγχορδία χωρίς όμως να ιδρώνει το αυτί κανενός.
Γιατί η συγκυβέρνηση με σημαία το πλεόνασμα και η αντιπολίτευση (στην οποία μετέχουν πολλοί από εκείνους που μας έφεραν στην κατάσταση αυτή) με συνθήματα την δραχμή, το κουρέλιασμα του μνημονίου και την ανατροπή μετράνε πόντο-πόντο τα κουκιά και περιμένουν τις εκλογές για να μας σώσουν και πάλι.