Πηγή: ΗΧΩ της Άρτας (εδώ)
 Γράφει: η Χριστίνα Μπίζα
Αδιαφορία στα όρια της επικινδυνότητας και στο Παραποτάμιο Πάρκο του Δήμου Αρταίων από την παρούσα Δημοτική Αρχή αφού ένα κόσμημα διεξόδου για εκατοντάδες συμπολίτες μας παρουσιάζει σοβαρά δείγματα εγκατάλειψης.
Τραγική είναι η εικόνα σε αρκετά μεγάλη έκταση ιδιαίτερα σε τμήματα της εισόδου και της εξόδου εκεί απ΄ όπου μπαίνουν και βγαίνουν μητέρες με τα παιδιά τους, ηλικιωμένοι αλλά και όλων των ηλικιών άνθρωποι οι οποίοι αποφασίζουν είτε να αθληθούν ή απλά να χαλαρώσουν κάνοντας έναν περίπατο.
Το ερώτημα ένα και απλό αφού στο Κέντρο της πόλης όπως αποδείχθηκε δεν περπατούν οι τοπικοί μας «Άρχοντες» όπως τα γεγονότα δείχνουν, δεν περπατούν ούτε στα απόκεντρα σημεία της πόλης;
Αλλιώς εάν περπατούσαν και επισκέπτονταν το Παραποτάμιο Πάρκο της Άρτας θα έβλεπαν και τις σάπιες και ξεχαρβαλωμένες σανίδες του δαπέδου στην είσοδό του πόσο επικίνδυνες είναι κάνοντας την διέλευση μία περιπέτεια ιδιαίτερα όταν λείπουν κάποιες από αυτές και προεξέχουν σκουριασμένες βίδες και σκουριασμένα καρφιά. Συνεχίζοντας θα διαπίστωναν ότι δεν θα έβρισκαν δρόμο να διαβούν αφού τα νερά της βροχής μετέτρεψαν σε δύσβατα αυλακωτά μονοπάτια τους δρόμους προκαλώντας την έντονη δυσφορία των διερχομένων οι οποίοι τους διαβαίνουν με πόνο ψυχής.
Απόκεντρες περιοχές αλλά τόσο κεντρικές αφού ιδιαίτερα τις απογευματινές ώρες εκεί χτυπά η καρδιά της πόλης. Αρκεί μόνο μια βόλτα για να αποφορτίσει και να χαλαρώσει όλους όσους το αποφασίσουν. Tο αποφασίζουν καθημερινά με κάθε καιρό πάρα πολλοί συμπολίτες μας πολλοί από τους οποίους και με φανατισμό αφού δεν αφήνουν ημέρα να πάει χαμένη.
Όλα αυτά τα τραγικά φαινόμενα φθοράς παρατηρούνται στα τμήματα της εισόδου εκεί όπου εύκολα φτάνει ακόμη και κάποιος που δεν έχει την αντοχή ή δεν το επιθυμεί να κάνει το γύρο της Λίμνης. Υπάρχουν όμως και τμήματα ολοκληρώνοντας τη διαδρομή που το οδόστρωμα έχει ανάγκη από παρεμβάσεις ώστε να μην χειροτερέψει δραματικά η κατάσταση.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς αθλητικός τύπος Κύριοι και Κυρίες της Δημοτικής Αρχής για να πλησιάσει χώρους όπου οι πολίτες τιμούν καθημερινά αξιοποιούν και αναδεικνύουν με την παρουσία τους. Το μόνο που χρειάζεται είναι η διάθεση να έρθει κοντά η «εξουσία» στο λαό, αυτό το λαό που αγωνίζεται ασφυκτιά και έχει ανάγκη να βρει σε καλή κατάσταση χώρους διεξόδου ώστε να μπορέσει να αποφορτιστεί χωρίς να κινδυνεύει να τραυματιστεί.
Όταν μία απλή βόλτα στη λίμνη με τις πάπιες και τις χήνες του Παραποτάμιου Πάρκου κοντά στο νησάκι έρχεται ως εκτόνωση κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αγνοεί και να αδιαφορεί για τα αυτονόητα ούτε να μην αντιλαμβάνεται απλά πράγματα τα οποία μπορούν χωρίς πολλά έξοδα να αποκατασταθούν. Θα μπορούσαν επίσης να προστεθούν σε άλλη φάση και κάποια παγκάκια, ενώ και κάποιες δενδροφυτεύσεις θα βελτίωναν αισθητικά το αποτέλεσμα.
Μπορεί ο Δήμος να μην διαθέτει συνεργεία για την αποκατάσταση ζημιών όπως ακούσαμε να λέγετε από τον ίδιο το κ. Δήμαρχο όμως αναρωτιόμαστε. Όταν μία Δημοτική Αρχή αναλαμβάνει πιστεύει ότι τα υλικά των έργων που παρέλαβε κατά τη διάρκεια της θητεία της θα είναι άφθαρτα και ο χρόνος και η χρήση τους δεν θα τα αλλοιώνουν; Γιατί αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη εκδοχή της αλαζονικής αντιμετώπισης των καταστάσεων και των προσώπων όταν κάποια άτομα αναλαμβάνουν οποιαδήποτε εξουσία αντιμετωπίζοντας με μειωμένο ενδιαφέρον τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών βάζοντας τα σε δεύτερη μοίρα. Στην περίπτωση αυτή οι εκάστοτε «Άρχοντες» ξεχνούν το ρητό που λέει: «Καλοχαιρέτα τους πεζούς όταν καβαλικέψεις για να σε καλοχαιρετούν όταν θα ξεπεζέψεις».
|