Όλα έχουν μια αρχή, η οποία παραμένει σταθερή και αμετάβλητη όσο και αν αλλάξουν τα πράγματα στην συνέχεια.
Στις μέρες μας δεχόμαστε έναν πόλεμο που είναι άγνωστος σε εμάς, δεν υπάρχει τακτική για να μας ενώσει, δεν υπάρχει στρατηγική για να μας οργανώσει, δεν υπάρχει στρατηγός για να μας καθοδηγήσει σε τούτο τον πόλεμο που έχει ρημάξει σχεδόν όλους τους οίκους των Ελλήνων και έχει εκφυλίσει κάθε ανθρώπινη αξία και αρετή.
Έτσι θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να γίνουμε δάσκαλοι του εαυτού μας και να διαλέξουμε τον δρόμο μας με υπευθυνότητα.
Το χρήμα και οι αριθμοί έχουν αντικαταστήσει την ανθρώπινη υπόσταση που κάποτε ήταν η κυρίαρχη έμπνευση της φυλής μας, μίας φυλής που χάρισε την σοφία και το μέτρο σε όλη την ανθρωπότητα και έδωσε τις βάσεις σε όλα όσα βασίζεται ο σημερινός εκφυλισμένος και απάνθρωπος πολιτισμός, ένας πολιτισμός όχι πια δικός μας.
Δεν γνωρίζω τι πρέπει να γίνει για να διώξουμε την Έριδα και τον Θάνατο από τούτο τον ιερό τόπο, την Ελλάδα μας, είμαι βέβαιος όμως ότι δεν χρειάζεται να ποτιστεί με άλλο αίμα η γη των προγόνων μας, τουλάχιστον όχι από τα ίδια μας τα χέρια, όχι από την αυτοχειρία και την μεταξύ μας διαμάχη.
Ο Οδυσσέας δεν παραιτήθηκε όσες φορές και αν χάθηκε στο ταξίδι του, για να μας δείξει ότι είναι μακρύς και δύσκολος ο δρόμος τις επιστροφής.
Ο Σωκράτης δεν δείλιασε να πιεί το κώνειο, για να αποδείξει πως η αρετή και η ηθική νικά τον θάνατο και το ψεύδος.
Ο Κολοκοτρώνης δεν λύγησε όταν τον φυλάκισαν και δεν άλλαξε τα πιστεύω του, για να μας διδάξει πως πρέπει να μαχόμαστε στον πόλεμο αλλά και στην ειρήνη.
Ο Διάκος δεν φώναξε όταν τον σούβλιζαν, για να μας παραδειγματίσει ότι ένας Έλληνας δεν δίνει ποτέ την ευχαρίστηση στην νίκη του αντιπάλου του, ακόμη και όταν αυτός του παίρνει την ζωή εκείνος δεν λιγοψυχεί.
Ο Ίτσιος δεν εγκατέλειψε το οχυρό του κάνοντας τον Γερμανό εισβολέα να δει στο πρόσωπό του όλους τους ένδοξους προγόνους των Ελλήνων.
Κάποιοι λένε ότι η ιστορία γράφεται με αίμα και άλλοι λένε ότι γράφεται από τους νικητές. Ίσως όμως η ιστορία να γράφεται με ηρωικές πράξεις και αυταπάρνηση . Το σίγουρο όμως είναι ότι η ιστορία γραφόταν και γράφεται πάντα από Έλληνες ανθρώπους, που οι πράξεις τους χάνονται στα βάθη του χρόνου.
Έτσι όσο και αν ανατρέξουμε στο σύντομο ή στο μακρύ παρελθόν μας, πάντα θα μπορούμε να έχουμε μία αρχή για να την ενώσουμε με το σήμερα, μία αρχή που πάντα θα μας διδάσκει την τάση του έθνους μας να διεκδικεί το δίκαιο, το αγαθό, το ηθικό, το ενάρετο, το σοφό, το συλλογικό.
Ελπίζω αργά ή γρήγορα και μέσα από τις τρομερές πιέσεις που δέχεται ο καθένας μας από την θέση του, να αντιληφθούμε ότι άρχουμε όταν είμαστε ενωμένοι.
