Πηγή: OnAlert (εδώ)
Του Χρήστου Καπούτση
Η επέμβαση του Στρατού στην πολιτική, κατά κανόνα, έχει ολέθριες συνέπειες, διότι, ανοίγει το δρόμο, στην επιβολή αυταρχικού και ενίοτε τυραννικού Πολιτειακού καθεστώτος. Συνήθως, τα καθεστώτα που στηρίζονται στο Στρατό, δεν διώκουν τους φαύλους πολιτικούς, αλλά εκείνους τους πολίτες, που δείχνουν τη πρόθεση να αντιταχθούν στα αντιδημοκρατικάσχέδιά τους.
Η γειτονιά μας, ο γεωγραφικός μας περίγυρος, είναι σε διαρκή αναστάτωση. Ελπίζουμε, να είναι δημιουργική και να κερδίσει η Δημοκρατία, αλλά και οι πολίτες τον σεβασμό στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που αποτελούν τα αρχικά αιτήματα της «ΑΡΑΒΙΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ», πριν αυτή εξελιχθεί σε Ισλαμικό Χειμώνα.
Η Αίγυπτος είναι η χώρα-κλειδί στον αραβικό κόσμο
Η αποσταθεροποίηση της Αιγύπτου, αλλά και η ασταθής ισορροπία των μουσουλμανικών κρατών της Β. Αφρικής (Τυνησία, Μαρόκο, Αλγερία, Λιβύη, Συρία, Λίβανος), είναι ασφαλώς, παράγοντες ανησυχίας και απειλή , για την περιφερειακή σταθερότητα .
Όμως , πιθανή κοινωνική αναστάτωση και αναταραχή στον Ευρωπαϊκό νότο, στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Πορτογαλία και στα νησιά Κύπρος και Μάλτα, είναι ισχυρές απειλές, για την αποσταθεροποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο λεγόμενος, σχηματικά αλλά και γεωγραφικά, ευρώ-μεσογειακός χώρος (δηλαδή Β. Αφρικήκαι ευρωπαϊκός νότος), πιθανότατα, βρίσκεται σε μια αρχική φάση περιδίνησης , με πιθανή εξέλιξη τη γενικευμένη περιφερειακή αποσταθεροποίηση. Την αποδόμηση των κρατικών δομών και με ορατούς τους εφιάλτες του εμφυλίου, της αναρχίας και των εθνο-φυλετικών καιθρησκευτικών συγκρούσεων.
Έγινε πραξικόπημα στην Αίγυπτο;
Ο ανατραπείς Πρόεδρος της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι , ήταν εκλεγμένος Πρόεδρος με άψογες Δημοκρατικές διαδικασίες. Ανετράπη όμως, διότι επιδίωξε την ισλαμοποίηση του κράτους, με τη βοήθεια της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που είναι μια σκληροπυρηνικήσουνιτική ισλαμική οργάνωση, με πλούσιο όμως, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο. Γι’ αυτό άλλωστε , είχε την στήριξη και αποδοχή, από τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας της Αιγύπτου, που στις εκλογές εκφράστηκε με ψήφο στον Μ.Μόρσι , τον εκλεκτό τηςΜουσουλμανικής Αδελφότητας.
Ήθελε , ο Μόρσι, μέσω των ΙΕΡΩΝ κανόνων του Ισλάμ να ασκήσει την πολιτική εξουσία στην ΑΙΓΥΠΤΟ. Επιδίωξε, την αναβάθμιση του πολιτικού Ισλάμ σε πολιτειακό σύστημα διακυβέρνησης. Και αυτό, ήταν το μοιραίο λάθος του. Είναι ακριβώς, το ίδιο λάθος που επιχειρεί να κάνει και ο λαοφιλής ισλαμιστής ηγέτης και Πρωθυπουργός της Τουρκίας ο Ταγιπ Ερντογάν, ίσως με ηπιότερο τρόπο, στην Τουρκία.
Αυτή η προσπάθεια Ισλαμοποίησης του κράτους, η επιβολή του πολιτικού ισλάμ, είτε στην Αίγυπτο, είτε στην Τουρκία, είτε στη Συρία, συναντάει ισχυρές κοινωνικές αντιστάσεις. Ειδικά από νέους ανθρώπους, με καλές σπουδές, με γνώση της σύγχρονης ηλεκτρονικής τεχνολογίας, όπως το ΙΝΤΕΡΝΕΤ, που πιστεύουν, στη φιλελευθεροποίηση και τον εκδημοκρατισμό των δομών της κρατικής εξουσίας και απεχθάνονται τον Ισλαμικό εξτρεμισμό και τη ΣΑΡΙΑ.
Επίσης, η αποτυχία, μέχρι τώρα τουλάχιστον, της σουνιτικής συριακής αντιπολίτευσης, τωνισλαμιστών του λεγόμενου Απελευθερωτικού Στρατού της Συρίας, να ανατρέψουν το κοσμικό καθεστώς του δικτάτορα Μπασάρ ΑΛ ΑΣΑΝΤ , είναι γενικά, μία ήττα του φανατικού σουνιτικού Ισλάμ. Ήττα του Ισλαμικού ιερατείου, που έχει στόχο να ασκήσει πολιτική-κοσμική εξουσία στα κράτη του Αραβο-μουσουλμανικού Κόσμου.
Επιπλέον, από την ροή των γεγονότων στην Αίγυπτο, αμφισβητείται και το μοντέλο του μετριοπαθούς Ισλάμ, ως πρότυπο Δημοκρατικής Διακυβέρνησης Κράτους, που προωθεί, η τουρκική διπλωματία, υπό τον Α. Νταβούτογλου.
Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Ισλαμιστής Πρωθυπουργός της Τουρκίας Τ.Ερντογάν, κατηγόρησε την Ε.Ε που βοηθά οικονομικά την Ελλάδα και όχι την Αίγυπτο!
Ακόμη, δεν είναι τυχαίο, ότι μόνο ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Τ. Ερντογάν, θεωρεί την επέμβαση του Στρατού και την ανατροπή του Μόρσι, ως πραξικόπημα.
ΗΠΑ, Ε.Ε., ΝΑΤΟ, αποφεύγουν , αυτόν τον χαρακτηρισμό. Γιατί άραγε; Έγινε ή δεν έγινε Στρατιωτικό Πραξικόπημα στην Αίγυπτο; Το γεγονός ότι, λίγη ώρα αφού ο στρατηγός Άμπντελ Φάταχ αλ Σίσι ανακοίνωσε το σχέδιο περί νέας πολιτικής μετάβασης στην Αίγυπτο, οι αρχές έκλεισαν τρεις τηλεοπτικούς σταθμούς των ισλαμιστών, θεωρείται προοδευτική ή σκοταδιστική εξέλιξη;
Ωστόσο, επιβάλλεται να επισημάνουμε το εξής: ΟΙ ΗΠΑ, κατά μία λογική εξήγηση, δεν χαρακτήρισαν την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου της Αιγύπτου ως στρατιωτικό πραξικόπημα, διότι ο Μ.Μόρσι: πρώτον, προσπάθησε να βελτιώσει τις σχέσεις της Αιγύπτου με το Ιράν. Μάλιστα επέτρεπε στα Ιρανικά εμπορικά και πολεμικά πλοία να διέρχονται από τα στενά του ΣΟΥΕΖ. Και δεύτερον, η πολιτική που σχεδίαζε απέναντι στην Παλαιστινιακή οργάνωση ΧΑΜΑΣ, ήταν να ανοίξει τα σύνορα και να «σπάσει» το ισραηλινό εμπάργκο στη Λωρίδα της Γάζας από την πλευρά της Αιγύπτου. Και οι δύο πρωτοβουλίες του Μ.Μόρσι και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, είχαν προβληματίζει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Και συνεπώς, η ανατροπή του ΜΟΡΣΙ δεν ήταν τόση κακή εξέλιξη για τους αμερικανο-ισραηλινούς!
Ο νομπελίστας και πρώην γενικός διευθυντής της υπηρεσίας ατομικής ενέργειας ΕΛ ΜΠΑΡΑΝΤΕΙ, που ορίστηκε ως μεταβατικός πρωθυπουργός της Αιγύπτου , είναι εκλεκτός της Δύσης, και τα δύο τελευταία χρόνια σφοδρός πολέμιος των ΜΟΥΜΠΑΡΑΚ ΚΑΙ ΜΟΡΣΙ. Πιθανότατα, στις προτεραιότητες που έχει το δίδυμο Σισι- Μπαραντέι, είναι να επαναφέρουν την Αίγυπτο στο «σωστό» δρόμο, που είναι ασφαλώς, να περάσει στη ζώνη επιρροής των ΗΠΑ. Αστάθμητος παράγοντας των εξελίξεων, είναι να διολισθήσει η Αίγυπτος στη δίνη ενός εμφυλίου πολέμου.
Ακολουθεί η Τουρκία;
Οι Ισλαμιστές της Τουρκίας, έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Υποστήριξαν τον Μόρσι και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στην Αίγυπτο και τους σουνίτες Αντικαθεστωτικούς στη Συρία, αλλά και οι δύο επιλογές, αποδεικνύονται αποτυχημένες. Και το σημαντικότερο, οι Ισλαμιστές της Τουρκίας, ανησυχούν, μήπως, η Τουρκία είναι το επόμενο κράτος που θα αντιμετωπίσειπαρόμοιες εξελίξεις. Η διαφαινόμενη στροφή της Ισλαμικής Κυβέρνησης Ερντογάν στον Ισλαμισμό, είναι πολύ πιθανόν, να συναντήσει την αντίδραση, όχι μόνο των Κεμαλιστών στρατηγών, που παραμένουν υπολογίσιμη δύναμη, αλλά και των Κούρδων και των Αλεβιτώνκαι κυρίως, της νεολαίας του αστικού πληθυσμού, που θέλουν την Τουρκία προσανατολισμένη στα Δυτικά πολιτικά και πολιτιστικά πρότυπα.
Πάντως, ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Τ.Ερνοτγάν, θέλοντας να προλάβει δυσάρεστες καταστάσεις και στη χώρα του, σε ομιλία του έκανε την εξής προειδοποίηση: «Κάθε στρατιωτικό πραξικόπημα κόστισε στην Τουρκία δεκαετίες ακρωτηριασμού της εθνικής οικονομίας. Κατά τη διάρκεια της τουρκικής Ιστορίας, οι πραξικοπηματίες πέτυχαν να αναλάβουν την κυβέρνηση, αλλά ποτέ δεν πέτυχαν τους στόχους τους». Τα λέει για τους Αιγύπτιους, αλλά μέλλον απευθύνεται στους Τούρκους Κεμαλιστές Στρατηγούς …
Γενικά, τα όσα γίνονται στις Αραβο-μουσουλμανικές χώρες, είτε στα πλαίσια της λεγόμενης «ΑΡΑΒΙΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ», είτε στη συνέχειά της, δεν είναι τελείως ανεξάρτητα, του ανταγωνισμού και των επιδιώξεων πανίσχυρων Κρατών και Πολυεθνικών εταιρειών.
Το διακύβευμα είναι τεράστιο, δεδομένου ότι, οι γεωπολιτικές, γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές εξελίξεις, στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, επηρεάζουν άμεσα τα ζωτικά τους συμφέροντα. Και αυτά, αφορούν, την ασφάλειά τους, την περιφερειακή σταθερότητα, αλλά και κυρίως, τις ενεργειακές – στρατηγικές επιδιώξεις, που έχουν αυτά τα πανίσχυρα κέντρα Εξουσίας. Οι καιροί είναι δύσκολοι και οι εξελίξεις απρόβλεπτες. «Σου εύχομαι να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς», έλεγαν οι Κινέζοι, αλλά πρόκειται άραγε για ευχή ή για κατάρα;
Του Χρήστου Καπούτση
Η επέμβαση του Στρατού στην πολιτική, κατά κανόνα, έχει ολέθριες συνέπειες, διότι, ανοίγει το δρόμο, στην επιβολή αυταρχικού και ενίοτε τυραννικού Πολιτειακού καθεστώτος. Συνήθως, τα καθεστώτα που στηρίζονται στο Στρατό, δεν διώκουν τους φαύλους πολιτικούς, αλλά εκείνους τους πολίτες, που δείχνουν τη πρόθεση να αντιταχθούν στα αντιδημοκρατικάσχέδιά τους.
Η γειτονιά μας, ο γεωγραφικός μας περίγυρος, είναι σε διαρκή αναστάτωση. Ελπίζουμε, να είναι δημιουργική και να κερδίσει η Δημοκρατία, αλλά και οι πολίτες τον σεβασμό στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που αποτελούν τα αρχικά αιτήματα της «ΑΡΑΒΙΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ», πριν αυτή εξελιχθεί σε Ισλαμικό Χειμώνα.
Η Αίγυπτος είναι η χώρα-κλειδί στον αραβικό κόσμο
Η αποσταθεροποίηση της Αιγύπτου, αλλά και η ασταθής ισορροπία των μουσουλμανικών κρατών της Β. Αφρικής (Τυνησία, Μαρόκο, Αλγερία, Λιβύη, Συρία, Λίβανος), είναι ασφαλώς, παράγοντες ανησυχίας και απειλή , για την περιφερειακή σταθερότητα .
Όμως , πιθανή κοινωνική αναστάτωση και αναταραχή στον Ευρωπαϊκό νότο, στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Πορτογαλία και στα νησιά Κύπρος και Μάλτα, είναι ισχυρές απειλές, για την αποσταθεροποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο λεγόμενος, σχηματικά αλλά και γεωγραφικά, ευρώ-μεσογειακός χώρος (δηλαδή Β. Αφρικήκαι ευρωπαϊκός νότος), πιθανότατα, βρίσκεται σε μια αρχική φάση περιδίνησης , με πιθανή εξέλιξη τη γενικευμένη περιφερειακή αποσταθεροποίηση. Την αποδόμηση των κρατικών δομών και με ορατούς τους εφιάλτες του εμφυλίου, της αναρχίας και των εθνο-φυλετικών καιθρησκευτικών συγκρούσεων.
Έγινε πραξικόπημα στην Αίγυπτο;
Ο ανατραπείς Πρόεδρος της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι , ήταν εκλεγμένος Πρόεδρος με άψογες Δημοκρατικές διαδικασίες. Ανετράπη όμως, διότι επιδίωξε την ισλαμοποίηση του κράτους, με τη βοήθεια της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που είναι μια σκληροπυρηνικήσουνιτική ισλαμική οργάνωση, με πλούσιο όμως, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο. Γι’ αυτό άλλωστε , είχε την στήριξη και αποδοχή, από τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας της Αιγύπτου, που στις εκλογές εκφράστηκε με ψήφο στον Μ.Μόρσι , τον εκλεκτό τηςΜουσουλμανικής Αδελφότητας.
Ήθελε , ο Μόρσι, μέσω των ΙΕΡΩΝ κανόνων του Ισλάμ να ασκήσει την πολιτική εξουσία στην ΑΙΓΥΠΤΟ. Επιδίωξε, την αναβάθμιση του πολιτικού Ισλάμ σε πολιτειακό σύστημα διακυβέρνησης. Και αυτό, ήταν το μοιραίο λάθος του. Είναι ακριβώς, το ίδιο λάθος που επιχειρεί να κάνει και ο λαοφιλής ισλαμιστής ηγέτης και Πρωθυπουργός της Τουρκίας ο Ταγιπ Ερντογάν, ίσως με ηπιότερο τρόπο, στην Τουρκία.
Αυτή η προσπάθεια Ισλαμοποίησης του κράτους, η επιβολή του πολιτικού ισλάμ, είτε στην Αίγυπτο, είτε στην Τουρκία, είτε στη Συρία, συναντάει ισχυρές κοινωνικές αντιστάσεις. Ειδικά από νέους ανθρώπους, με καλές σπουδές, με γνώση της σύγχρονης ηλεκτρονικής τεχνολογίας, όπως το ΙΝΤΕΡΝΕΤ, που πιστεύουν, στη φιλελευθεροποίηση και τον εκδημοκρατισμό των δομών της κρατικής εξουσίας και απεχθάνονται τον Ισλαμικό εξτρεμισμό και τη ΣΑΡΙΑ.
Επίσης, η αποτυχία, μέχρι τώρα τουλάχιστον, της σουνιτικής συριακής αντιπολίτευσης, τωνισλαμιστών του λεγόμενου Απελευθερωτικού Στρατού της Συρίας, να ανατρέψουν το κοσμικό καθεστώς του δικτάτορα Μπασάρ ΑΛ ΑΣΑΝΤ , είναι γενικά, μία ήττα του φανατικού σουνιτικού Ισλάμ. Ήττα του Ισλαμικού ιερατείου, που έχει στόχο να ασκήσει πολιτική-κοσμική εξουσία στα κράτη του Αραβο-μουσουλμανικού Κόσμου.
Επιπλέον, από την ροή των γεγονότων στην Αίγυπτο, αμφισβητείται και το μοντέλο του μετριοπαθούς Ισλάμ, ως πρότυπο Δημοκρατικής Διακυβέρνησης Κράτους, που προωθεί, η τουρκική διπλωματία, υπό τον Α. Νταβούτογλου.
Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Ισλαμιστής Πρωθυπουργός της Τουρκίας Τ.Ερντογάν, κατηγόρησε την Ε.Ε που βοηθά οικονομικά την Ελλάδα και όχι την Αίγυπτο!
Ακόμη, δεν είναι τυχαίο, ότι μόνο ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Τ. Ερντογάν, θεωρεί την επέμβαση του Στρατού και την ανατροπή του Μόρσι, ως πραξικόπημα.
ΗΠΑ, Ε.Ε., ΝΑΤΟ, αποφεύγουν , αυτόν τον χαρακτηρισμό. Γιατί άραγε; Έγινε ή δεν έγινε Στρατιωτικό Πραξικόπημα στην Αίγυπτο; Το γεγονός ότι, λίγη ώρα αφού ο στρατηγός Άμπντελ Φάταχ αλ Σίσι ανακοίνωσε το σχέδιο περί νέας πολιτικής μετάβασης στην Αίγυπτο, οι αρχές έκλεισαν τρεις τηλεοπτικούς σταθμούς των ισλαμιστών, θεωρείται προοδευτική ή σκοταδιστική εξέλιξη;
Ωστόσο, επιβάλλεται να επισημάνουμε το εξής: ΟΙ ΗΠΑ, κατά μία λογική εξήγηση, δεν χαρακτήρισαν την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου της Αιγύπτου ως στρατιωτικό πραξικόπημα, διότι ο Μ.Μόρσι: πρώτον, προσπάθησε να βελτιώσει τις σχέσεις της Αιγύπτου με το Ιράν. Μάλιστα επέτρεπε στα Ιρανικά εμπορικά και πολεμικά πλοία να διέρχονται από τα στενά του ΣΟΥΕΖ. Και δεύτερον, η πολιτική που σχεδίαζε απέναντι στην Παλαιστινιακή οργάνωση ΧΑΜΑΣ, ήταν να ανοίξει τα σύνορα και να «σπάσει» το ισραηλινό εμπάργκο στη Λωρίδα της Γάζας από την πλευρά της Αιγύπτου. Και οι δύο πρωτοβουλίες του Μ.Μόρσι και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, είχαν προβληματίζει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Και συνεπώς, η ανατροπή του ΜΟΡΣΙ δεν ήταν τόση κακή εξέλιξη για τους αμερικανο-ισραηλινούς!
Ο νομπελίστας και πρώην γενικός διευθυντής της υπηρεσίας ατομικής ενέργειας ΕΛ ΜΠΑΡΑΝΤΕΙ, που ορίστηκε ως μεταβατικός πρωθυπουργός της Αιγύπτου , είναι εκλεκτός της Δύσης, και τα δύο τελευταία χρόνια σφοδρός πολέμιος των ΜΟΥΜΠΑΡΑΚ ΚΑΙ ΜΟΡΣΙ. Πιθανότατα, στις προτεραιότητες που έχει το δίδυμο Σισι- Μπαραντέι, είναι να επαναφέρουν την Αίγυπτο στο «σωστό» δρόμο, που είναι ασφαλώς, να περάσει στη ζώνη επιρροής των ΗΠΑ. Αστάθμητος παράγοντας των εξελίξεων, είναι να διολισθήσει η Αίγυπτος στη δίνη ενός εμφυλίου πολέμου.
Ακολουθεί η Τουρκία;
Οι Ισλαμιστές της Τουρκίας, έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Υποστήριξαν τον Μόρσι και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στην Αίγυπτο και τους σουνίτες Αντικαθεστωτικούς στη Συρία, αλλά και οι δύο επιλογές, αποδεικνύονται αποτυχημένες. Και το σημαντικότερο, οι Ισλαμιστές της Τουρκίας, ανησυχούν, μήπως, η Τουρκία είναι το επόμενο κράτος που θα αντιμετωπίσειπαρόμοιες εξελίξεις. Η διαφαινόμενη στροφή της Ισλαμικής Κυβέρνησης Ερντογάν στον Ισλαμισμό, είναι πολύ πιθανόν, να συναντήσει την αντίδραση, όχι μόνο των Κεμαλιστών στρατηγών, που παραμένουν υπολογίσιμη δύναμη, αλλά και των Κούρδων και των Αλεβιτώνκαι κυρίως, της νεολαίας του αστικού πληθυσμού, που θέλουν την Τουρκία προσανατολισμένη στα Δυτικά πολιτικά και πολιτιστικά πρότυπα.
Πάντως, ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Τ.Ερνοτγάν, θέλοντας να προλάβει δυσάρεστες καταστάσεις και στη χώρα του, σε ομιλία του έκανε την εξής προειδοποίηση: «Κάθε στρατιωτικό πραξικόπημα κόστισε στην Τουρκία δεκαετίες ακρωτηριασμού της εθνικής οικονομίας. Κατά τη διάρκεια της τουρκικής Ιστορίας, οι πραξικοπηματίες πέτυχαν να αναλάβουν την κυβέρνηση, αλλά ποτέ δεν πέτυχαν τους στόχους τους». Τα λέει για τους Αιγύπτιους, αλλά μέλλον απευθύνεται στους Τούρκους Κεμαλιστές Στρατηγούς …
Γενικά, τα όσα γίνονται στις Αραβο-μουσουλμανικές χώρες, είτε στα πλαίσια της λεγόμενης «ΑΡΑΒΙΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ», είτε στη συνέχειά της, δεν είναι τελείως ανεξάρτητα, του ανταγωνισμού και των επιδιώξεων πανίσχυρων Κρατών και Πολυεθνικών εταιρειών.
Το διακύβευμα είναι τεράστιο, δεδομένου ότι, οι γεωπολιτικές, γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές εξελίξεις, στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, επηρεάζουν άμεσα τα ζωτικά τους συμφέροντα. Και αυτά, αφορούν, την ασφάλειά τους, την περιφερειακή σταθερότητα, αλλά και κυρίως, τις ενεργειακές – στρατηγικές επιδιώξεις, που έχουν αυτά τα πανίσχυρα κέντρα Εξουσίας. Οι καιροί είναι δύσκολοι και οι εξελίξεις απρόβλεπτες. «Σου εύχομαι να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς», έλεγαν οι Κινέζοι, αλλά πρόκειται άραγε για ευχή ή για κατάρα;