Πηγή: ΣΤΑΡΑΤΑΛΟΓΙΑ (εδώ)
Καλησπέρα σε όλους, γράφω αυτό το κείμενο όχι περιμένοντας να αλλάξει κάτι.. αλλά προς σωστή ενημέρωση των συμπολιτών μου.
Είμαι πλέον 25 ετών και αποτελώ μέρος των σωμάτων ασφαλείας. Ξεκίνησα την στρατιωτική μου σταδιοδρομία έχοντας... αγάπη στο επάγγελμα, πίστη στους κοινωνικοστρατιωτικούς θεσμούς και αξίες και όνειρα σε αυτόν το τόπο.
Γράφω 7 χρόνια μετά αυτό το κείμενο γατί η αγάπη για την πατρίδα μας, είναι το μόνο που έχει μείνει και θα συνεχίσει να μένει για πάντα. Η κοινωνική αναλγησία της πολιτικής σκηνής είναι τεράστια με τους θεσμούς να τείνουν προς κατάργηση. Το παρόν διαγράφεται αβέβαιο και το μέλλον φαντάζει ζοφερό... Κάποιοι επιδιώκουν εσκεμμένα να σκύψουμε το κεφάλι, συμπαρασύροντας μαζί μας όλη την ελληνική κοινωνία.
Δεν έχω παιδιά, δεν είμαι παντρεμένος, και δύσκολα δυστυχώς θα κάνω τη δική μου οικογένεια, καθώς όποιοι συνάδελφοι το έχουν κάνει τιμωρούνται από αυτούς τους κάποιους και εξαθλιώνονται οικονομικά καθημερινά. Στις πανελλαδικές είχα περίπου 17.000 μόρια και επέλεξα το επάγγελμα που αγαπούσα περισσότερο. Υπηρετώ σε παραμεθόριο περιοχή της χώρας, ο μισθός μου ανέρχεται στα 880 ευρώ, και οι υποχρεώσεις καθιστούν τη διαβίωση μου εξαιρετικά δύσκολη. Από το 2010 και μετά έχουμε υποστεί αλλεπάλληλες μειώσεις στους μισθούς, και πάντα με γνώμονα το κοινό όφελος και την αγάπη προς την υποχρέωση μας για υπεράσπιση της πατρίδας, συνεχίζουμε να εκτελούμε ανυπόστατοι το καθήκον μας.
Η δραματική μείωση στους μισθούς συνυπολογίζοντας τα οδοιπορικά έξοδα, τρίμηνα, δώρα και επίδομα παραμεθορίων περιοχών (το οποίο καταβάλλεται μέχρι και σήμερα σε όλους τους κλάδους πλην των ενόπλων δυνάμεων) καθιστά αδύνατη την αξιοπρεπή διαβίωσή μας. Η μείωση είναι της τάξεως του 35% και αν συνυπολογίσει κανείς και την εφορία που καλούμαστε να πληρώσουμε ξεπερνά το 50%.
Την ίδια στιγμή η πολιτική ηγεσία του τόπου σφυρίζει αδιάφορα. Μου απαγορεύεται να εκτελώ δεύτερη εργασία και αναγκάζομαι να ζω στο όριο της φτώχειας, το νοίκι δεν σταματάει ποτέ να τρέχει, καθώς οι ξενώνες του στρατού είναι ελάχιστοι και η κοινωνία έξω πλέον μας λυπάται.
Δεν υπάρχει πιο άσχημο συναίσθημα από το να βλέπεις μια κοινωνία που σέβεται το επάγγελμά σου και σε λυπάται ταυτόχρονα. Δυστυχώς είναι όμως η σκληρή πραγματικότητα. Η δε κατάσταση στις μονάδες είναι δραματική. Πολλά υλικά και μέσα τίθενται μη λειτουργικά, τα καύσιμα είναι ελάχιστα και οι συνάδελφοι ψυχολογικά καταποντισμένοι. Σπίτια μας πλέον αδυνατούμε να πάμε, καθώς κόπηκαν οι καταστάσεις επιβιβάσεως για το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων και έτσι ο τόπος καταγωγής μας φαντάζει ένας άπιαστος προορισμός έστω και για λίγες μέρες.
Το ένα στέλεχος παραιτείται μετά από το άλλο, αφήνοντας την «σιγουριά του δημοσίου» σύμφωνα με «κάποιους» και όσοι αναρωτηθούν γιατί, η απάντηση είναι πολύ απλή. Έχουν όνειρα και ελπίδα που είναι δύο λέξεις, και που το υπουργείο εθνικής άμυνας και οικονομικών φροντίζουν καθημερινά να παραμένουν άφαντες (όχι με λέξεις όπως «θα..», αλλά με πράξεις).. Τέλος, όσον αφορά το ηθικό των ενόπλων δυνάμεων διαβάζοντας κανείς τα παραπάνω καταλαβαίνει… ΑΚΜΑΙΟΤΑΤΟΝ!!!!
Με εκτίμηση, στέλεχος εν ενεργεία των ενόπλων δυνάμεων.... για πόσο ακόμα δεν ξέρω….
Υ.Γ αν γνωρίζει κάποιος πότε θα καταβληθούν τα επιδόματα οδοιπορικών και παραμεθορίου μηνός Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 2012!!!! (μόνο στο Στρατό Ξηράς δεν είχαν καταβληθεί προτού κοπούν.)
(xanianews.gr – politikologia1.blogspot.gr)
Είμαι πλέον 25 ετών και αποτελώ μέρος των σωμάτων ασφαλείας. Ξεκίνησα την στρατιωτική μου σταδιοδρομία έχοντας... αγάπη στο επάγγελμα, πίστη στους κοινωνικοστρατιωτικούς θεσμούς και αξίες και όνειρα σε αυτόν το τόπο.
Γράφω 7 χρόνια μετά αυτό το κείμενο γατί η αγάπη για την πατρίδα μας, είναι το μόνο που έχει μείνει και θα συνεχίσει να μένει για πάντα. Η κοινωνική αναλγησία της πολιτικής σκηνής είναι τεράστια με τους θεσμούς να τείνουν προς κατάργηση. Το παρόν διαγράφεται αβέβαιο και το μέλλον φαντάζει ζοφερό... Κάποιοι επιδιώκουν εσκεμμένα να σκύψουμε το κεφάλι, συμπαρασύροντας μαζί μας όλη την ελληνική κοινωνία.
Δεν έχω παιδιά, δεν είμαι παντρεμένος, και δύσκολα δυστυχώς θα κάνω τη δική μου οικογένεια, καθώς όποιοι συνάδελφοι το έχουν κάνει τιμωρούνται από αυτούς τους κάποιους και εξαθλιώνονται οικονομικά καθημερινά. Στις πανελλαδικές είχα περίπου 17.000 μόρια και επέλεξα το επάγγελμα που αγαπούσα περισσότερο. Υπηρετώ σε παραμεθόριο περιοχή της χώρας, ο μισθός μου ανέρχεται στα 880 ευρώ, και οι υποχρεώσεις καθιστούν τη διαβίωση μου εξαιρετικά δύσκολη. Από το 2010 και μετά έχουμε υποστεί αλλεπάλληλες μειώσεις στους μισθούς, και πάντα με γνώμονα το κοινό όφελος και την αγάπη προς την υποχρέωση μας για υπεράσπιση της πατρίδας, συνεχίζουμε να εκτελούμε ανυπόστατοι το καθήκον μας.
Η δραματική μείωση στους μισθούς συνυπολογίζοντας τα οδοιπορικά έξοδα, τρίμηνα, δώρα και επίδομα παραμεθορίων περιοχών (το οποίο καταβάλλεται μέχρι και σήμερα σε όλους τους κλάδους πλην των ενόπλων δυνάμεων) καθιστά αδύνατη την αξιοπρεπή διαβίωσή μας. Η μείωση είναι της τάξεως του 35% και αν συνυπολογίσει κανείς και την εφορία που καλούμαστε να πληρώσουμε ξεπερνά το 50%.
Την ίδια στιγμή η πολιτική ηγεσία του τόπου σφυρίζει αδιάφορα. Μου απαγορεύεται να εκτελώ δεύτερη εργασία και αναγκάζομαι να ζω στο όριο της φτώχειας, το νοίκι δεν σταματάει ποτέ να τρέχει, καθώς οι ξενώνες του στρατού είναι ελάχιστοι και η κοινωνία έξω πλέον μας λυπάται.
Δεν υπάρχει πιο άσχημο συναίσθημα από το να βλέπεις μια κοινωνία που σέβεται το επάγγελμά σου και σε λυπάται ταυτόχρονα. Δυστυχώς είναι όμως η σκληρή πραγματικότητα. Η δε κατάσταση στις μονάδες είναι δραματική. Πολλά υλικά και μέσα τίθενται μη λειτουργικά, τα καύσιμα είναι ελάχιστα και οι συνάδελφοι ψυχολογικά καταποντισμένοι. Σπίτια μας πλέον αδυνατούμε να πάμε, καθώς κόπηκαν οι καταστάσεις επιβιβάσεως για το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων και έτσι ο τόπος καταγωγής μας φαντάζει ένας άπιαστος προορισμός έστω και για λίγες μέρες.
Το ένα στέλεχος παραιτείται μετά από το άλλο, αφήνοντας την «σιγουριά του δημοσίου» σύμφωνα με «κάποιους» και όσοι αναρωτηθούν γιατί, η απάντηση είναι πολύ απλή. Έχουν όνειρα και ελπίδα που είναι δύο λέξεις, και που το υπουργείο εθνικής άμυνας και οικονομικών φροντίζουν καθημερινά να παραμένουν άφαντες (όχι με λέξεις όπως «θα..», αλλά με πράξεις).. Τέλος, όσον αφορά το ηθικό των ενόπλων δυνάμεων διαβάζοντας κανείς τα παραπάνω καταλαβαίνει… ΑΚΜΑΙΟΤΑΤΟΝ!!!!
Με εκτίμηση, στέλεχος εν ενεργεία των ενόπλων δυνάμεων.... για πόσο ακόμα δεν ξέρω….
Υ.Γ αν γνωρίζει κάποιος πότε θα καταβληθούν τα επιδόματα οδοιπορικών και παραμεθορίου μηνός Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 2012!!!! (μόνο στο Στρατό Ξηράς δεν είχαν καταβληθεί προτού κοπούν.)
(xanianews.gr – politikologia1.blogspot.gr)