Το Υπουργείο Άμυνας της Αρμενίας ανέφερε ότι τουρκικό F-16 κατέρριψε μαχητικό SU-25 της χώρας.
Συγκεκριμένα, αρμένικο μαχητικό τύπου SU-25 καταρρίφθηκε από τουρκικό F-16, με αποτέλεσμα ο πιλότος να χάσει τη ζωή του, σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας της Αρμενίας.
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, η επίθεση διεξήχθη από τον εναέριο χώρο του . Νωρίτερα, το Γερεβάν είχε αναφέρει ότι τουρκικά αεροσκάφη F-16 υποστήριζαν μαχητικά του Αζερμπαϊτζάν και drones κατά τη διάρκεια επιθέσεων κατά Αρμένιων στρατιωτών και βάσεων.
Απίστευτο και όμως… τουρκικό! Τη στιγμή που η Ελλάδα προμηθεύεται τα δικινητήρια αεροσκάφη 4ης γενιάς, εκμεταλλευόμενη πλήρως τις δυνατότητες φόρτου οπλικών συστημάτων, όπως τον Α/Α πύραυλο Meteor, τον αντιπλοϊκό Exocet και τον στρατηγικό πύραυλο βαθιού πλήγματος Scalp. Με τι απαντά η Τουρκία σε αυτά; Με τα απαρχαιωμένα αεροσκάφη κάθετης απονήωσης Harrier! Η πληροφορία, που είχαμε μεταδώσει στο enikos.gr στις 16 Μαΐου, επιβεβαιώνεται από το τουρκικό υπουργείο άμυνας, με βίντεο που δημοσίευσε, από όπου και οι σχετικές φωτογραφίες, τις οποίες επίτηδες αφήσαμε με τον χρόνο στο κάτω μέρος ώστε ιδίοις όμμασι να μπορεί ο οποιοσδήποτε να εντοπίσει τα σχετικά καρέ στον αντίστοιχο χρόνο του βίντεο.
Πριν από περίπου 4 μήνες στο άρθρο με τίτλο «Σε παράκρουση η Τουρκία; Αντικαθιστά τα F-35 με τα γηρασμένα ιταλικά Harrier;» είχαμε μεταδώσει τις πληροφορίες που ήθελαν το υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας να έρχεται σε συμφωνία με το αντίστοιχο της Ιταλίας για την προμήθεια αεροσκαφών κάθετης απογείωσης/απονήωσης. Πρόκειται για τα AV-8B Harrier, τα οποία σχεδιάστηκαν την δεκαετία του 70 από την McDonnel Douglas κι εν συνεχεία εξελίχθηκαν την δεκαετία του ’80, ώστε να μπορούν να ανταπεξέρχονται σε νυχτερινές επιχειρήσεις.
Η Ιταλία διαθέτει μία μοίρα, 16 αεροσκαφών του τύπου, τα οποία σκοπεύει να αντικαταστήσει με τα 15 F-35B που έχει παραγγείλει, ως χώρα που συμμετέχει στο πρόγραμμα παραγωγής του αμερικανικού αεροσκάφους 5ης γενιάς και που η Τουρκία έχει αποβληθεί λόγω των κυρώσεων που της έχουν επιβληθεί από την προμήθεια των ρωσικών συστημάτων S-400.
Η Τουρκία, που βρίσκεται στο στάδιο ολοκλήρωσης της ναυπήγησης του αεροπλανοφόρου Anadolu, βασισμένο στο ισπανικό αντίστοιχο σχέδιο, Χουάν Κάρλος, φερόταν κατά τις αναφορές να σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο προμήθειας των ιταλικών αεροσκαφών, έναντι βέβαια πολύ φθηνού αντιτίμου, προκειμένου να δείξει ότι διαθέτει όντως αεροπλανοφόρο. Η αποπομπή της από το πρόγραμμα του F-35 και το μπλοκάρισμα των αεροσκαφών κάθετης απογείωσης/απονήωσης F-35B που θα τα χρησιμοποιούσε για το Anadolu, φαίνεται ότι οδηγούν τους επικεφαλής στην αναζήτηση άλλων λύσεων, που θα εντυπωσιάσουν το «πόπολο».
Το βίντεο που δημοσίευσε το τουρκικό υπουργείο άμυνας δείχνει την χώρα να διαθέτει ήδη τα Harrier στο δυναμικό της, κάτι που συνιστά επιβεβαίωση ότι η συμφωνία έχει κλείσει με την Ιταλία. Το βίντεο είναι αφιέρωμα στην ναυμαχία της Πρέβεζας, την οποία επικαλείται κάθε χρόνο τέτοια εποχή ο Ταγίπ Ερντογάν.
Η επίκληση αυτού του ιστορικού γεγονός είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Σε γραπτό μήνυμά του για την επέτειο της ναυμαχίας στην Πρέβεζα, ο Τούρκος Πρόεδρος αναφέρει ότι “ο στρατός μας με τη νίκη στη ναυμαχία της Πρέβεζα που κέρδισαν οι πεζοναύτες μας υπό την ηγεσία του Μπαρμπαρόσα Χαϊρετίν Πασά το 1538 μετατρέποντας την Μεσόγειο σε τουρκική λίμνη, μετέφερε και στη θάλασσα τις νίκες της ξηράς αποδεικνύοντας σε όλο τον κόσμο την ισχύ του ναυτικού μας”. Ουσιαστικά, ήταν η πρώτη νίκη του Οθωμανικού στόλου ενάντια στους Δυτικούς, που προβληματίστηκαν πολύ και πήραν τα μέτρα τους.
Η τουρκική προπαγάνδα ξεκινά στο βίντεο με ένα εντυπωσιακό μοντάζ από όσα διαθέτει το τουρκικό οπλοστάσιο, στο οποίο εμφανίζεται εν μέρει το Anadolu κι εκεί κάνουν δύο φορές την εμφάνισή τους τα ιταλικά Harrier.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι αυτή η συμφωνία, λεπτομέρειες της οποίας δεν έχουν γίνει γνωστές, ανάμεσα στην Τουρκία και την Ιταλία είναι υπαρκτή κι ίσως εξηγεί σε έναν σημαντικό βαθμό την αναιμική αντίδραση της Ισπανίας στις τουρκικές προκλήσεις τόσο στην Λιβύη (με την φρεγάτα ΣΠΕΤΣΑΙ και την γαλλική φρεγάτα) όσο και την διακριτική αποστασιοποίηση στις τουρκικές προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, πρόσφατα, με το Oruc Reis.
Αυτό είναι το βίντεο του τουρκικού υπουργείου άμυνας, όπου στην αρχή απεικονίζονται τα Harrier
Θεαματική στροφή στο λιβυκό. Άδειασμα της Τουρκίας που ξεφορτώνει στην Αρμενία..Ανατροπή του τοπίου στη Λιβύη κατά τουρκικών συμφερόντων και είναι αυτό το γεγονός η στροφή του λιβυκού που εξώθησε τον Ερντογάν να διατάξει νέα Γενοκτονία των Αρμενίων και να στρέψει τα βλέμματα αλλού.
Καθώς ο αχυράνθρωπός του al Sarraj καταρρέει όλα υποδηλώνουν ότι πάμε σε μετάβαση και πολιτική λύση που θα προέλθει και μέσα από εκλογές.
Σε αυτό το πλαίσιο οι αντιπροσωπείες του Libyan National Army (LNA) και του GNA συμφώνησαν σε αρκετές σημαντικές στρατιωτικές αποφάσεις συμπεριλαμβανομένης της κατάργησης όλων των στρατιωτικών συμφωνιών του GNA με την Τουρκία και την προσπάθεια ενοποίησης του στρατού της Λιβύης σε διάφορα στάδια.
Οπότε Ερντογάν αποχαιρέτα τις 2 βάσεις που είχες δρομολογήσει και έπεται συνέχεια…..Η συνάντηση των αντιπροσωπειών έγινε στη Hurghada της Αιγύπτου .. Οι συμμετέχοντες στη συνάντηση ήταν 5 από τον στρατό του LNA και 5 από τις δυνάμεις του Al-Wefaq-GNA.
H σημαντική παρουσία Ρώσων ”μισθοφόρων” στη Λιβύη που ανέρχονται σε 3.200 στρατιώτες ειδικών δυνάμεων διαδραμάτισε πολύ σημαντικό ρόλο στην άσκηση πίεση για αυτές τις εξελίξεις…..Και η Τουρκία βγήκε σεαντεπίθεση στην Αρμενία….
Ωστόσο ο Mohamed Moazeb μέλος του State Council δήλωσε στο Sputnik πιο συγκρατημένος: Οι συνομιλίες της Hurghada επικεντρώνονται στη δημιουργία μιας αστυνομικής δύναμης ασφαλείας για τη διασφάλιση μόνο της Sirte και τίποτα περισσότερο.
Η στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη αυτή τη στιγμή περιλαμβάνει 5 παρατηρητήρια του τούρκικου στρατού μεταξύ Σύρτης και Dan, συν τη βάση Al Watiya.
Αυτά θα ξηλωθούν προφανώς αν ισχύουν τα προαναφερθέντα…..
Ο επικεφαλής της Επιτροπής Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας του λιβυκού κοινοβουλίου, Talal Al-Mihoub, δήλωσε σήμερα ότι θα σχηματιστεί μια επιτροπή για την επανεξέταση των συμφωνιών με την Τουρκία, σύμφωνα με το Libya Review.
Η Επιτροπή θα αξιολογήσει όλες τις συμφωνίες που υπεγράφησαν μεταξύ της Τουρκίας και της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας (GNA).
Σε ανακοίνωση που έδωσε στη δημοσιότητα, ο Al-Mihoub εξήγησε ότι η Επιτροπή θα ξεκινήσει τις εργασίες της μετά τον σχηματισμό του νέου Προεδρικού Συμβουλίου και κυβέρνησης. Πρόσθεσε ότι θα εξετάσει όλες τις συμφωνίες και μνημόνια [που υπεγράφησαν] στη διάρκεια της θητείας του πρωθυπουργού Fayez Al-Sarraj.
Αυτό οφείλεται "στην έλλειψη νομιμότητας και στον παράνομο χαρακτήρα και στην αποτυχία να εκπληρωθούν οι αναγκαίες προϋποθέσεις", δήλωσε.
Ο Al-Mihoub αποκήρυξε τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στις οποίες είπε ότι "οι συμφωνίες που υπογράφηκαν με τη GNA θα παραμείνουν σε ισχύ, ακόμη και μετά την αποχώρηση του Σάρατζ και την έλευση νέας κυβέρνησης".
Ο Al-Mihub πρόσθεσε ότι "ο πρόεδρος Ερντογάν φαίνεται να ξεχνά πως η GNA, δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη από το Κοινοβούλιο, το μοναδικό εκλεγμένο σώμα του Λιβυκού λαού". Επομένως, όλες οι συμφωνίες δεν βασίζονται σε νομικούς και συνταγματικούς κανόνες και πρέπει να θεωρούνται άκυρες.
«Η [ελληνική] προσφορά του Καστελλόριζου στην Τουρκία δεν μπορεί να θεωρηθεί πολύ γενναιόδωρη. Το νησί είναι γενικά άγονο, δεν έχει κάποιο σημαντικό αγροτικό ή βιοτεχνικό τομέα και υποστηρίζει έναν μειούμενο πληθυσμό. Διαθέτει ένα μικρό προστατευμένο λιμάνι αλλά δεν είναι εξοπλισμένο με εγκαταστάσεις επισκευής πλοίων, αποθηκών ή ανεφοδιασμού. [Επίσης] το Καστελλόριζο δεν είναι κατάλληλο για εγκαταστάσεις αεροπορίας».
Η παραπάνω παράγραφος αποτελεί τμήμα της απόρρητης αναφοράς της CIA για το Καστελλόριζο που συντάχθηκε τον Αύγουστο του 1964, στο αποκορύφωμα των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, και αφορούσε την ελληνική πρόταση να δοθεί στους Τούρκους το Καστελλόριζο με αντάλλαγμα μια λύση που θα οδηγούσε στην Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Οι Αμερικανοί πήγαιναν πολλά βήματα πιο πέρα και όπως επιβεβαιώνουν αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της CIA και του Λευκού Οίκου, εξέταζαν το ενδεχόμενο ανταλλαγής πληθυσμού μεταξύ Δωδεκανήσων και Κύπρου. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, που πάντως δεν είχε τεθεί στο τραπέζι, τα Δωδεκάνησα θα περνούσαν στην Τουρκία, οι Τουρκοκύπριοι θα μετακόμιζαν εκεί και οι Ελληνες Δωδεκανήσιοι θα μετακόμιζαν στην Κύπρο…
Συνάντηση στο Καστρί
Σε ό,τι αφορά τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονταν σε εξέλιξη, είναι αποκαλυπτική η εμπιστευτική συζήτηση μεταξύ του Ελληνα πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου και του Χένρι Λαμπουίς που έγινε στις 19 Ιουλίου 1964. Ο Χένρι Λαμπουίς ήταν ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα από τον Μάρτιο του 1962 έως τον Μάιο του 1965. Νομικός με ευρύτατη μόρφωση είχε παντρευτεί σε δεύτερο γάμο την Εύα Κιουρί, θυγατέρα της Μαρίας και του Πιερ Κιουρί. Ο Λαμπουίς είχε αναπτύξει ανθρωπιστική δράση στην Παλαιστίνη προτού έλθει στην Ελλάδα. Το 1965 ανέλαβε τα ηνία της UNICEF και αμέσως παρέλαβε το Νομπέλ Ειρήνης στο όνομα της οργάνωσης. Το βράδυ της Κυριακής 19 Ιουλίου 1964, ακριβώς στις 11.00, απέστειλε στην Ουάσιγκτον ένα τηλεγράφημα που αφορούσε τη συνάντηση που είχε γίνει το ίδιο απόγευμα με τον Γεώργιο Παπανδρέου στο Καστρί. Στο τηλεγράφημα αυτό αναφέρει ότι ο Παπανδρέου του είπε ότι θα μπορούσε να συμφωνήσει ώστε να δώσει η Ελλάδα το Καστελλόριζο στην Τουρκία ως βάση σε αντάλλαγμα για μια καλή λύση για την Ελλάδα στην Κύπρο. Συγκεκριμένα, ο Λαμπουίς αναφέρει στο τηλεγράφημά του:
«Σε συνομιλίες μιας ώρας με τον πρωθυπουργό την Κυριακή το απόγευμα, επέμεινε ότι είναι επείγον να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της Κύπρου. Υπογράμμισε ότι ήθελε να διευκολύνει όσο γίνεται τη δουλειά του [ΥΠΕΞ των ΗΠΑ] κ. Ατσεσον και τόνισε ότι γι’ αυτόν τον σκοπό χθες βράδυ κατά το ραδιοφωνικό του διάγγελμα για πρώτη φορά τόνισε ότι είναι θέμα των συζητήσεων η ασφάλεια του τουρκικού κράτους και η προστασία της τουρκικής μειονότητας».
«Ο Παπανδρέου έδειξε με υπερηφάνεια μια νέα φωτογραφία του προέδρου Τζόνσον που είχε στη βιβλιοθήκη του και είπε ότι αισθάνεται άσχημα που έδωσε την εντύπωση αδιαλλαξίας [κατά το ταξίδι του] στην Ουάσιγκτον [23-27 Ιουνίου 1964] ως αντιτιθέμενος στην προτεινόμενη διαδικασία αντιμετώπισης του κυπριακού προβλήματος. Είπε ότι πίστευε ειλικρινά τότε, όπως και τώρα, ότι αν δεν έχουν γίνει οι απαιτούμενες προετοιμασίες, οι απευθείας συνομιλίες μπορεί να οδηγήσουν σε αδιέξοδο και στο ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης. Ανέφερε τις τουρκικές ταραχές στην Κωνσταντινούπολη το 1955 ως παράδειγμα του τι κάνουν οι Τούρκοι όταν οι συνομιλίες δεν οδηγούν εκεί που θέλουν.
Είπε ακόμα ότι θέλει να αποφύγει τον πόλεμο με κάθε κόστος (ανέφερε τη φράση “ο πόλεμος είναι 100 φορές πιο σοβαρός για την Ελλάδα από όσο είναι για τις ΗΠΑ”) και δήλωσε απογοητευμένος ότι δεν έγινε συζήτηση για κάποια λύση στην Ουάσιγκτον παρά υπήρξε μόνον η πίεση να ξεκινήσουν άμεσα συνομιλίες με τους Τούρκους. Με τις διαρκείς τουρκικές απειλές κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εφικτό. Ωστόσο [πρόσθεσε ότι] οι συνομιλίες, που τώρα βρίσκονται σε εξέλιξη στη Γενεύη, είναι η σωστή προσέγγιση για την εύρεση λύσης και η ελληνική κυβέρνηση θέλει να διευκολύνει τις συνομιλίες αυτές ως ένα θέμα άμεσης προτεραιότητας. [Ο Παπανδρέου πρόσθεσε ότι] το επείγον του πράγματος οφείλεται στο γεγονός ότι ο Μακάριος βρίσκεται πιο κοντά στους Σοβιετικούς και στον [ηγέτη της Αιγύπτου] Νάσερ και κάνει κινήσεις χωρίς να ρωτήσει την ελληνική κυβέρνηση. Άφησε να εννοηθεί ότι αν περάσει πολύς χρόνος, μια πλήρως ελεύθερη Κύπρος, κάτω από την ισχυρή ανατολική επιρροή, ίσως πάψει να επιδιώκει την Ένωση».
Το καθεστώς των βάσεων
«Σε ό,τι αφορά τη λύση, επανέλαβε ότι θα πρέπει να προσφερθούν στην τουρκική μειονότητα όλες οι απαραίτητες εγγυήσεις, συμπεριλαμβανομένης της επιτήρησης από τον ΟΗΕ (είπε συγκεκριμένα “οτιδήποτε θέλετε” – “whatever you want”). Για την ασφάλεια της Τουρκίας και για να καλυφθεί η πλευρά του προβλήματος που αφορά το τουρκικό “εθνικό γόητρο” είπε ότι η Ελλάδα θα συμφωνούσε στη μετατροπή των βρετανικών βάσεων σε νατοϊκές βάσεις με τουρκικά στρατεύματα και διοικητή. Από τον [ΥΠΕΞ και μετέπειτα πρόεδρο της Κύπρου, Σπύρο] Κυπριανού είχε ακούσει ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίλσον και άλλοι στη βρετανική κυβέρνηση ήταν έτοιμοι να αξιολογήσουν αυτή την πρόταση. Είπε ότι η Βρετανία θα μπορούσε να διατηρήσει ή να εγκαταλείψει την κυριαρχία της στις βάσεις – σε κάθε περίπτωση θα μπορούσαν να γίνουν οι κατάλληλες ενέργειες έτσι ώστε να περάσουν [οι βάσεις] υπό τη δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ με Τούρκο διοικητή».
«Το τελευταίο αυτό σημείο, κατά την αντίληψη του Παπανδρέου, θα καλύψει κάθε τουρκική απαίτηση τόσο σε ό,τι αφορά την ασφάλεια, όσο και σε ό,τι αφορά το γόητρο. Ο Παπανδρέου δεν βλέπει καμία πιθανότητα για [να δημιουργηθεί] μια περιοχή τουρκικής κυριαρχίας στο νησί. [Σύμφωνα με τον Παπανδρέου] Οι συμφωνίες Λονδίνου – Ζυρίχης επέτρεψαν μόνον την παρουσία τουρκικού στρατού στο νησί. Το να δοθεί τώρα στην Τουρκία κυριαρχική παρουσία, έπειτα από 100 χρόνια στα οποία δεν είχε καμία διεκδίκηση κυριαρχίας, θα ήταν ένα βήμα μη αποδεκτό για κάθε ελληνική κυβέρνηση, αλλά και για τους Κυπρίους. Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση θα ήταν έτοιμη να δώσει το Καστελλόριζο ως βάση [η ακριβής φράση του Λαμπουίς είναι: to turn over Kastellorizon as a base]. Υπήρξε μια υπόνοια ότι και κάποιες άλλες παραχωρήσεις μπορεί να είναι πιθανές, αλλά αυτές δεν διατυπώθηκαν».
Προς το τέλος του τηλεγραφήματος, λέει ο Παπανδρέου με νόημα, σύμφωνα πάντα με τον Αμερικανό πρέσβη: «Οι Ελληνες και οι Αμερικανοί πρέπει πάντα να μιλάνε ως συγγενείς γιατί ο Μακάριος, η ΕΣΣΔ και η Αίγυπτος μιλούν τώρα σαν συγγενείς».
Ανταλλαγή πληθυσμών Δωδεκανησίων – Τουρκοκυπρίων
Ρόδος, 31.3.1947. Ο αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης έχει μόλις παραλάβει τη διοίκηση των Δωδεκανήσων από τον Βρετανό στρατιωτικό διοικητή, ταξίαρχο Πάρκερ. Δεκαέξι χρόνια μετά, «ενεπλάκησαν» στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού. (Φωτ. ΜΙΧΑΛΗΣ Ν. ΚΑΤΣΙΓΕΡΑΣ «ΕΛΛΑΔΑ 20ός ΑΙΩΝΑΣ, ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ»)
Έγγραφο από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικανού προέδρου Λίντον Τζόνσον με ημερομηνία 24 Αυγούστου 1964 αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Κατά τη διάρκεια συνομιλιών με υπουργούς στο Λονδίνο ο Παπανδρέου (σ.σ.: στις 20 Ιουλίου 1964) επιβεβαίωσε ότι θα μπορούσε να προσφέρει μια βάση στο Καστελλόριζο ως αντάλλαγμα για μια συμφωνία στην Κύπρο» (που θα ήταν υποχωρητική από πλευράς της Τουρκίας) – (σ.σ.:
Ο Παπανδρέου φαίνεται ότι επιδίωκε μια λύση που θα οδηγούσε στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα). Σε άλλο σημείο της μακροσκελούς αναφοράς αναφέρεται η αμερικανική ιδέα για ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Κύπρου (Τουρκοκυπρίων) και Δωδεκανήσων, κάτι που προφανώς, κατά τους Αμερικανούς, θα ήταν η απαραίτητη «ανταλλαγή» για να δεχθεί η Τουρκία την ένωση Ελλάδας – Κύπρου: «Από “πρακτικής” πλευράς, μια ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στην Κύπρο και στα Δωδεκάνησα θα ήταν πιθανή και εφικτή. Ο συνολικός αριθμός των Τούρκων στην Κύπρο είναι περίπου 114.000-120.000 και είναι σχεδόν ο ίδιος με τον αριθμό των Ελλήνων που ζουν στα Δωδεκάνησα, που είναι 90.000-100.000. Επιπλέον, οι διαφορετικές όψεις του φυσικού περιβάλλοντος (κλίμα, γεωγραφία, υδρογραφία κ.λπ.) είναι συγκρίσιμα, αν όχι ίδια».
Η αιτία που η Ουάσιγκτον εξέταζε το ενδεχόμενο ανταλλαγής πληθυσμών και παραχώρησης των Δωδεκανήσων στην Τουρκία ήταν το γεγονός ότι εκείνες τις εβδομάδες του καλοκαιριού του 1964 διαμορφώνονταν οι συνθήκες ελληνοτουρκικής σύγκρουσης με επίκεντρο την Κύπρο. Η έκθεση της CIA της ίδιας περιόδου είναι χαρακτηριστική. Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα: «Από τις αρχές Ιουνίου 1964, όταν μια τουρκική εισβολή αποσοβήθηκε την τελευταία στιγμή, οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Οι Ελληνες, που όπως φάνηκε αιφνιδιάστηκαν τον Ιούνιο, μετακινούν άντρες και όπλα στην Κύπρο τις τελευταίες έξι εβδομάδες. Αποβιβάζονται τη νύχτα και κάτω από συνθήκες μέγιστης ασφάλειας στο λιμάνι της Λεμεσού».
«Μπορεί να υπάρχουν 7.000-8.000 Ελληνες στρατιώτες στο νησί, πολλοί από αυτούς Ελληνοκύπριοι. Υπάρχουν τρία συντάγματα πεζικού, εκτός από μονάδες πυροβολικού και ειδικές δυνάμεις που κρύβονται στο όρος Τρόοδος στην κεντρική Κύπρο».
«Η ελληνική κυβέρνηση έχει παραδεχθεί ότι μόνο περίπου 100 αξιωματικοί έχουν “αυτομολήσει” για να ακολουθήσουν τον στρατηγό Γρίβα. Οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ συμφωνούν ότι ελληνικές δυνάμεις έχουν φθάσει στο νησί, αλλά πιστεύουν ότι δεν είναι πάνω από 1.200-1.500 άντρες… Οι δυνάμεις των Ελληνοκυπρίων, διασκορπισμένες σε όλο το νησί, αριθμούν περίπου 30.000-35.000. Οι αντίστοιχες δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων δεν ξεπερνούν τις 13.000 και δεν διαθέτουν εξοπλισμό και μέσα μεταφοράς. Και οι Τούρκοι προωθούν λαθραία άντρες και εξοπλισμό στο νησί, αλλά τα μεγέθη είναι ασήμαντα σε σχέση με αυτά των Ελληνοκυπρίων. Μπορεί να υπάρχουν όχι περισσότεροι από 1.000 Τούρκοι επιπλέον των 650 που επιτρέπει η συμφωνία (σ.σ.: Ζυρίχης – Λονδίνου). Αυτό δείχνει ότι μια τουρκική επέμβαση ίσως είναι κάτι πολύ πιο δύσκολο από όσο ήταν τον Ιούνιο».
Ρόδος, 31.3.1947. Ο αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης έχει μόλις παραλάβει τη διοίκηση των Δωδεκανήσων από τον Βρετανό στρατιωτικό διοικητή, ταξίαρχο Πάρκερ. Δεκαέξι χρόνια μετά, «ενεπλάκησαν» στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού. (Φωτ. ΜΙΧΑΛΗΣ Ν. ΚΑΤΣΙΓΕΡΑΣ «ΕΛΛΑΔΑ 20ός ΑΙΩΝΑΣ, ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ»)
«Η μεγάλη ενίσχυση των ελληνικών και ελληνοκυπριακών δυνάμεων έχει αυξήσει την αυτοπεποίθηση του καθεστώτος του Μακαρίου. Ο Μακάριος έχει κάνει δηλώσεις ότι δεν μπορεί να υπάρξει οποιοσδήποτε συμβιβασμός ή παραχώρηση αφού τώρα η Κύπρος είναι ένα “απόρθητο κάστρο”. Η ελληνική κυβέρνηση στην Αθήνα, έχοντας γνώση ότι οποιαδήποτε βεβιασμένη ενέργεια από τον Μακάριο και τους ατάκτους θα μπορούσε να προκαλέσει πολεμική σύρραξη μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας, προσπαθεί να βεβαιώσει ότι όλες οι δυνάμεις που βρίσκονται κάτω από την ελληνική επιρροή παίρνουν εντολές από τον Γρίβα και όχι από τον Μακάριο, υπολογίζοντας ότι ο πρώην ήρωας του αντάρτικου είναι παράγοντας σύνεσης».
«Την ίδια ώρα, ο Ντιν Ατσεσον προχωρεί σε διαβουλεύσεις στη Γενεύη με αντιπροσώπους των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Τουρκίας. Αυτές οι συνομιλίες είναι συνέχεια των συνομιλιών που είχε ο πρόεδρος Τζόνσον με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ινονού και στη συνέχεια με τον Ελληνα πρωθυπουργό Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον τον Ιούνιο. Η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση δεν έχει αντιπροσωπεία στη Γενεύη και ο Μακάριος έχει αποδοκιμάσει τις συνομιλίες δημοσίως. Οι συνομιλίες πάντως συνεχίζονται με τη λογική ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να πείσει τους Ελληνοκυπρίους να δεχθούν μια συμφωνηθείσα λύση, με ή χωρίς την αποδοχή του Μακαρίου. Πρόσφατες αναφορές από τον Αμερικανό πρέσβη στη Λευκωσία και στην Αθήνα αφήνουν αμφιβολίες ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει σε τέτοιο βαθμό τον Μακάριο. Ο Μακάριος, ενάντια στις επιθυμίες της Αθήνας, παρήγγειλε τέσσερις τορπιλακάτους από τους Σοβιετικούς».
«Ο κ. Ατσεσον δεν προσφέρει κάποιο “Αμερικανικό Σχέδιο” στη Γενεύη, αλλά μάλλον μια σειρά από διερευνητικές προτάσεις. Οι προτάσεις του περιλαμβάνουν τη δημιουργία τουρκικής βάσης στην Κύπρο, μεγάλο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης για την τουρκική μειοψηφία και διεθνή παρουσία στο νησί για να εγγυηθεί ότι θα γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα της μειοψηφίας. Οι Τούρκοι, παρότι επιμένουν σε κάτι που θυμίζει πλήρη διχοτόμηση, έχουν δείξει ευελιξία όσον αφορά τα σύνορα. Εδειξαν αρχικά ενδιαφέρον για την ελληνική προσφορά του Καστελλόριζου, αλλά μόνον ως ένα τμήμα μιας ευρύτερης φόρμουλας. Ο Τούρκος στρατιωτικός αντιπρόσωπος, στις συνομιλίες που αντανακλούν τις θέσεις του τουρκικού γενικού επιτελείου, επιμένει ότι η Τουρκία πρέπει να έχει τουλάχιστον ένα λιμάνι στο νησί –κατά προτίμηση την Κερύνεια–, επιπλέον συνδιοίκηση στην Αμμόχωστο».
Η αποστροφή του Ντόναλντ Τραμπ έχει κάνει τον γύρο του κόσμου και περιέχεται στο τελευταίο βιβλίο του βετεράνου δημοσιογράφου Μπομπ Γούντγουορντ για τον Αμερικανό πρόεδρο με τίτλο «Rage» (Οργή), το οποίο πούλησε πάνω από 600.000 αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα της κυκλοφορίας του.
Σε μία από τις 17 συνομιλίες του με τον Γούντγουορντ, που προσέφεραν πρώτη ύλη στον συγγραφέα, ο Τραμπ εξομολογήθηκε: «Τα πάω πολύ καλά με τον Ερντογάν, παρότι υποτίθεται ότι δεν θα έπρεπε, γιατί όλοι μου λένε: Τι απαίσιος τύπος! Αλλά για μένα, το πράγμα δουλεύει. Είναι αστείο, οι σχέσεις που έχω – όσο πιο σκληροί και κακοί είναι, τόσο καλύτερα τα πάω μαζί τους. Καταλαβαίνεις; Θα μου το εξηγήσεις μια μέρα, ΟΚ;», είπε στον συνομιλητή του ο Τραμπ, μπερδεύοντας ενδεχομένως τον δημοσιογράφο με τον ψυχαναλυτή του.
Όσο κι αν οι ψυχολογικές παρορμήσεις του Αμερικανού προέδρου προς τους «σκληρούς ηγέτες» μπορεί να έπαιξαν κάποιο ρόλο, το ερώτημα για το πώς ο Τούρκος ομόλογός του κατάφερε να οικοδομήσει μια τόσο επωφελή για τη χώρα του σχέση με τον ηγέτη της ισχυρότερης χώρας του κόσμου εξακολουθεί να απασχολεί δημοσιογράφους και αναλυτές, στις ΗΠΑ και όχι μόνο.
Φως στο παρασκήνιο αυτής της παράξενης σχέσης ρίχνει πρόσφατη έρευνα του ενημερωτικού ιστότοπου Courthouse News (παρέχει συνδρομητικές υπηρεσίες σε νομικές εταιρείες και δημοσιογραφικούς οργανισμούς) και του τηλεοπτικού δικτύου NBC.
Το κεντρικό συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι η Τουρκία κατάφερε να δημιουργήσει στενές επαφές με την κυβέρνηση Τραμπ επιστρατεύοντας ένα διεθνές δίκτυο ολιγαρχών από πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, επιχειρηματιών και εκπροσώπων λόμπι, οι περισσότεροι από τους οποίους είτε βρίσκονται σήμερα στη φυλακή είτε αντιμετωπίζουν δικαστικές διώξεις.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το μεγάλο βήμα έγινε στις 19 Ιανουαρίου 2017, μία ημέρα πριν από την πανηγυρική τελετή ορκωμοσίας του Τραμπ ως 45ου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκείνη την ημέρα έλαβε χώρα στο ξενοδοχείο Γουότεργκεϊτ της Ουάσιγκτον (ανήκει στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα που πήρε στον λαιμό του τον Ρίτσαρντ Νίξον με το διαβόητο σκάνδαλο) μια σημαντική συνάντηση που μέχρι χθες δεν είχε γίνει γνωστή στα λαγωνικά του αμερικανικού και του διεθνούς Τύπου.
Οι δύο άνδρες που κάθισαν να μιλήσουν για δουλειές ήταν ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ένας από τους πιο ισχυρούς λομπίστες της Αμερικής, ο Μπράιαν Μπάλαρντ, στους πελάτες του οποίου συγκαταλέγονταν κρατικές οντότητες όπως το Κόσοβο και η Δημοκρατία του Κονγκό, όπως και πολυεθνικές επιχειρήσεις, σαν την Amazon και την Uber.
Στα μάτια του Τσαβούσογλου, ο Μπάλαρντ είχε μια προστιθέμενη αξία για την προώθηση των τουρκικών συμφερόντων στις ΗΠΑ, αφού βρισκόταν πολύ κοντά στον επόμενο πρόεδρο της Αμερικής – μάλιστα εκείνη τη στιγμή ήταν αντιπρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής για την τελετή ορκωμοσίας του.
Στην ίδια συνάντηση, συμμετείχαν τα δύο άτομα που είχαν μεσολαβήσει για την πραγματοποίησή της: ο Λεβ Πάρνας, εβραϊκής καταγωγής επιχειρηματίας της Φλόριντα, γεννημένος στην Ουκρανία επί Σοβιετικής Ενωσης, χρηματοδότης του Τραμπ, και ο Μουμπάριζ Μανσίμοφ, εφοπλιστής γεννημένος στο Αζερμπαϊτζάν, με τουρκική υπηκοότητα από το 2006.
Η γνωριμία
Οι δύο άνδρες γνωρίστηκαν στις 5 Δεκεμβρίου του 2016 σε μπαρ του Κιέβου, όπου τους έφερε σε επαφή ο Ιγκόρ Φρούμαν, άλλος ένας επιχειρηματίας από τη Φλόριντα, γεννημένος στη Λευκορωσία. Τόσο ο Πάρνας όσο και ο Φρούμαν είχαν ανάμειξη στις δραστηριότητες που ανέπτυσσε στη Λευκορωσία ο πρώην δήμαρχος Νέας Υόρκης και προσωπικός δικηγόρος του Τραμπ, Ρούντι Τζουλιάνι, προσπαθώντας να βρει ενοχοποιητικά στοιχεία για τον αντιπρόεδρο του Ομπάμα, τον Τζο Μπάιντεν, και τον γιο του Χάντερ, ο οποίος διετέλεσε έμμισθο μέλος διοίκησης ουκρανικής εταιρείας φυσικού αερίου.
Σε μια φωτογραφία από εκείνη τη ζωηρή, χειμωνιάτικη νύχτα στο Κίεβο, ο Πάρνας και ο Μανσίμοφ εμφανίζονται σε κατάσταση ευθυμίας, με τον τελευταίο –που περηφανευόταν ότι ήταν προσωπικός φίλος του Ερντογάν– να σχηματίζει το σύμβολο των φασιστοειδών «Γκρίζων Λύκων».
Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα. Σήμερα ο Μανσίμοφ βρίσκεται σε τουρκική φυλακή, κατηγορούμενος ότι ανήκει στην οργάνωση Γκιουλέν, στην οποία έχει χρεωθεί το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Οσο για τους Πάρνας και Φρούμαν, κάηκαν από τις αποκαλύψεις στη διάρκεια της παραπομπής του Τραμπ και, μη διαθέτοντας, όπως ο πρόεδρος, μια Γερουσία για να τους απαλλάξει, συνελήφθησαν τον Οκτώβριο του 2019 με την κατηγορία ότι προσπάθησαν να εξαγοράσουν, για λογαριασμό ξένης κυβέρνησης, πολιτικούς των ΗΠΑ.
Ωστόσο η συνάντηση στο Γουότεργκεϊτ είχε βγάλει τα λεφτά της: ο Μπράιαν Μπάλαρντ εξασφάλισε δύο ακριβές συμβάσεις για να κάνει λόμπινγκ στις ΗΠΑ υπέρ της τουρκικής κυβέρνησης και της τουρκικής τράπεζας Halkbank (έστω κι αν η τελευταία δεν απέφυγε, τελικά, τις κυρώσεις), ενώ ο Τσαβούσογλου είχε ανοίξει μια σημαντική, πρώτη δίοδο προς την κυβέρνηση του νέου προέδρου. Καζάν-καζάν, όπως θα ’λεγε κι ο Ταγίπ Ερντογάν.
Φαρχάντ Αχμέντοφ και Μάικ Φλιν
Δύο ημέρες μετά την ορκωμοσία του Τραμπ, το δεύτερο μεγαλύτερο γιoτ του κόσμου, το «Luna», ελλιμενίστηκε στη νότια Φλόριντα. Ιδιοκτήτης του είναι ένας άλλος ολιγάρχης, ο γεννημένος στο Αζερμπαϊτζάν Φαρχάντ Αχμέντοφ (καμία σχέση με τον Ουκρανό ολιγάρχη Ρινάτ Αχμέντοφ), ο οποίος διετέλεσε γερουσιαστής της Ρωσίας το 2004-2010 και ανέπτυξε σχέσεις με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Η μεσολάβηση του Αχμέντοφ έπαιξε ρόλο στην προσέγγιση Πούτιν – Ερντογάν ύστερα από την παραλίγο στρατιωτική ρήξη που απείλησε να προκαλέσει η κατάρριψη ρωσικού αεροπλάνου από την Τουρκία, τον Νοέμβριο του 2015. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Πάρνας επισκέφθηκε τον Αχμέντοφ στο γιoτ του, μετά την άφιξη του τελευταίου στη Φλόριντα.
Ο ολιγάρχης διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο συνοικέσιο μεταξύ Ερντογάν και Τραμπ, όπως και στην ανάθεση των συμβάσεων στον Μπάλαρντ. Την προσέγγιση μεταξύ των δύο πλευρών φαίνεται ότι βοήθησε και ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Τραμπ, Μάικ Φλιν, ο οποίος, μετά την παραίτηση από το αξίωμά του, ανέλαβε να κάνει λόμπινγκ υπέρ των τουρκικών συμφερόντων στην Ουάσιγκτον.
Πρόεδρος της Δημοκρατίας του Αρτσάχ: «Είναι αδύνατο να νικήσουν έναν λαό, ο οποίος σε μία ώρα γίνεται ένα με τον στρατό του»
Η φωτογραφία κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Αρτσάχ και της Αρμενίας.
Παππούς, γιος και εγγονός, με το όπλο στο χέρι είναι μαζί στο μέτωπο, για να υπερασπιστούν την πατρίδα.
Σημειώνεται ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του Αρτσάχ, Αράϊηκ Χαρουτιουνιάν, δήλωσε για την επίθεση που δέχεται η χώρα του:
«Εναντίον μας πολεμάει όχι μόνο το Αζερμπαϊτζάν, αλλά και η Τουρκία επίσης, χρησιμοποιώντας σύγχρονα όπλα και εξοπλισμό του τουρκικού στρατού», ανέφερε.
«Αυτός είναι πόλεμος του θανάτου, θα πολεμήσουμε μαζί με όλο το έθνος μας. Είναι αδύνατο να νικήσουν έναν λαό, ο οποίος σε μία ώρα ώρες γίνεται ένα με τον στρατό του» – πρόσθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του Αρτσάχ.
