Συντάξεις: 43.000 συνταξιούχοι ΑΚΟΜΑ περιμένουν να πάρουν την σύνταξή τους!!

Στις 43.000 ανέρχονται οι εκκρεμείς συντάξεις επανυπολογισμού, για τις οποίες οι αρμόδιες υπηρεσίες του e-ΕΦΚΑ προχωρούν τη διαδικασία ώστε ανά περίπτωση να δοθούν τα όποια αναδρομικά αναλογούν στους δικαιούχους.

Παράλληλα ολοκληρώνεται και ο ειδικός επανυπολογισμός για συνταξιούχους οι οποίοι προέρχονται από τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας. Στόχος της διοίκησης του φορέα είναι οι πρώην ένστολοι να λάβουν τα ποσά που δικαιούνται ακόμα και μέχρι το τέλος του τρέχοντος μήνα ή το αργότερο εντός Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για 70.000 περιπτώσεις, από τις οποίες οι 50.000 θα έχουν θετικό πρόσημο, δηλαδή θα λάβουν επιστροφή αναδρομικών ποσών. Υπάρχουν όμως και άλλες 20.000 περιπτώσεις για τις οποίες αυτός ο ειδικός επανυπολογισμός απέφερε αρνητικό πρόσημο. Άρα, θα πρέπει να επιστρέψουν ποσά στον e-ΕΦΚΑ, από μερικά σεντς έως 300 ευρώ στη χειρότερη περίπτωση.

Σε ό,τι αφορά τις ξεχωριστές συνταξιοδοτικές περιπτώσεις, οι οποίες ελέγχονται και ολοκληρώνονται με τον επανυπολογισμό της σύνταξης και τη σχετική διόρθωση του ποσού, όπου απαιτείται, η «Ν» σας παρουσιάζει τις εκκρεμότητες ανά πρώην Ταμείο, νυν Γενική Διεύθυνση του e-ΕΦΚΑ.

Αναλυτικά:

Στη Γενική Διεύθυνση Συντάξεων Δημοσίου Τομέα εκκρεμούν 9.000 περιπτώσεις

Για τους συνταξιούχους του τ. ΙΚΑ (πρώην μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα), 11.000 περιπτώσεις.

Για τους συνταξιούχους του τ. ΟΑΕΕ (πρώην ελεύθεροι επαγγελματίες), 13.000 περιπτώσεις.

Εκκρεμεί επίσης ο ορθός επανυπολογισμός για περίπου 10.000 συνταξιούχους που προέρχονται από τις τράπεζες. Πρόκειται για περιπτώσεις όπου εντοπίστηκαν λάθη στον αρχικό επανυπολογισμό που διενεργήθηκε το 2019 και τώρα πρέπει να διορθωθούν. Έτσι, ο συνολικός αριθμός των εκκρεμοτήτων φτάνει στις 43.000 έως τώρα.

Με δεδομένο ότι η διαδικασία επανυπολογισμού των συντάξεων θεωρείται μια δυναμική και διαρκώς εξελισσόμενη διαδικασία, αφού κάθε μήνα προστίθενται νέες συνταξιοδοτικές περιπτώσεις, αυτή είναι η εικόνα που υπάρχει έως τις αρχές Αυγούστου στον φορέα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Γενική Διεύθυνση Συντάξεων Επικουρικής Ασφάλισης σε αυτή τη φάση δεν έχει εκκρεμότητες επανυπολογισμού. Βέβαια, υπάρχουν αντιρρήσεις από σωματεία συνταξιούχων για το γεγονός ότι έχουν μείνει εκτός διαδικασίας όσοι είχαν λάβει επικουρική σύνταξη πριν από το 2015. Το ζήτημα έχει απασχολήσει τη διοίκηση του φορέα και εκτιμάται ότι για να γίνει μια τέτοια επέκταση στο πεδίο του επανυπολογισμού, ώστε να ληφθούν υπόψη και οι συνταξιούχοι προ του 2015, πρέπει να υπάρξει και η ανάλογη νομοθετική ρύθμιση, κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει γίνει από το υπουργείο Εργασίας.

Ειδική ομάδα

Στον e-ΕΦΚΑ έχουν δημιουργήσει ειδική Ομάδα Εργασίας ώστε να εξετάζονται και να ελέγχονται όλες οι αιτήσεις που υποβάλλονται από πολίτες οι οποίοι διαφωνούν με τον επανυπολογισμό της σύνταξής τους, όπως διενεργήθηκε αρχικά.

Με δεδομένο ότι κάθε φάκελος που εξετάζεται είναι μοναδιαίος, με πολυπλοκότητα και ιδιαιτερότητες, δεν μπορεί να υπάρξει ακριβές χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης της διαδικασίας για το σύνολο των περιπτώσεων επανυπολογισμού. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του φορέα προσπαθούν κάθε περίπτωση επανυπολογισμού να την ολοκληρώνουν με ακρίβεια και αξιοπιστία, ώστε να αποφευχθεί νέος κύκλος ταλαιπωρίας για τους συνταξιούχους.

Υπενθυμίζεται πως σε ό,τι αφορά τους ένστολους συνταξιούχους, το πρόβλημα προέκυψε από τον Απρίλιο του 2023 και μετά, αφού με την τελευταία ρύθμιση που έγινε οι κρατήσεις στις οποίες υπόκεινται επιβάλλονται μόνο στην κύρια και όχι στο άθροισμα των συντάξεων και του μερίσματος που μπορεί να λαμβάνουν. Έτσι, μειώνεται σημαντικά η μηνιαία παρακράτηση και αυξάνονται τα καθαρά ποσά από το σύνολο των συντάξεών τους.

Οι υπόλοιποι επανυπολογισμοί αφορούν συνταξιούχους που μπορεί να είχαν διαδοχική ή παράλληλη ασφάλιση στη διάρκεια του εργασιακού τους βίου. Επίσης αφορά και όσους κατέβαλαν εισφορές με βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα. 

Για όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν έχει πραγματοποιηθεί επανυπολογισμός, αξιοποιώντας το αυξημένο ασφάλιστρο που είχαν καταβάλει οι δικαιούχοι όταν ήταν εργαζόμενοι. Ένας επανυπολογισμός που πρέπει να γίνει σε σχέση με τα αυξημένα ποσοστά αναπλήρωσης τα οποία θεσπίστηκαν το 2020 με τον «νόμο Βρούτση» (ν.4670/20) και επικεντρώνεται σε όσους είχαν περισσότερα από 30 έτη ασφάλισης. Αφορά όσους συνταξιοδοτήθηκαν από τον Μάιο του 2016 και μετά (έναρξη ισχύος «νόμου Κατρούγκαλου» ν.4387/16), με τους ενδιαφερόμενους όμως να πρέπει να υποβάλουν σχετική αίτηση επανυπολογισμού στον e-ΕΦΚΑ

https://www.naftemporiki.gr/finance/economy/1991680/antistrofi-metrisi-gia-epanypologismo-ekkremon-syntaxeon/

Έχεις πρόβλημα με την σύνταξή σου; - Υπάρχει άμεση λύση!! - Υπάλληλος ΕΦΚΑ έπαιρνε μίζες για να δικαιώσει συνταξιούχους!! - Πόση ήταν η ταρίφα!

  Σκάνδαλο στον ΕΦΚΑ με υπάλληλο που συνελήφθη από την Αστυνομία με την κατηγορία της δωροληψίας. Είχε προηγηθεί καταγγελία προς τις Αστυνομικές Αρχές, ενώ στη δικογραφία που σχηματίσθηκε περιλαμβάνεται και ο σύζυγός της υπαλλήλου, ως κατηγορούμενος για συνέργεια σε δωροληψία.

Σύμφωνα με την καταγγελία, η υπάλληλος του ΕΦΚΑ, απαίτησε 4.000 ευρώ, προκειμένου να διεκπεραιωθεί υπόθεση καταβολής επιδόματος αναπηρίας, γεγονός που γνώριζε και ο σύζυγός της, ο οποίος επενέβαινε για την τελική διευθέτηση του ζητήματος.

Ακολούθησε αστυνομική έρευνα, στο πλαίσιο της οποίας εφαρμόστηκαν και ειδικές ανακριτικές τεχνικές και προέκυψε η εμπλοκή της υπαλλήλου, η οποία για την παρέμβασή της και τη θετική έκβαση του αιτήματος, ζήτησε την καταβολή του χρηματικού ποσού σε δύο ισόποσες δόσεις.

Σε αστυνομική επιχείρηση, που πραγματοποιήθηκε απογευματινές ώρες της Τετάρτης, 7 Αυγούστου 2024, η κατηγορούμενη συνελήφθη σε περιοχή της Αθήνας, μετά την παραλαβή προσημειωμένου χρηματικού ποσού.

Από τις έρευνες που πραγματοποιήθηκαν, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν 61.850 ευρώ, το προσημειωμένο χρηματικό ποσό των 2.000 ευρώ, κινητό τηλέφωνο, usb stick και ιδιόχειρες σημειώσεις. Η συλληφθείσα οδηγήθηκε ενώπιον του αρμόδιου Εισαγγελέα.

Η αντίδραση του ΕΦΚΑ ήταν άμεση. Η διοίκηση του Φορέα αποφάσισε την άμεση αναστολή άσκησης καθηκόντων και παραπομπή στο πειθαρχικό για την υπάλληλο που κατηγορείται για δωροληψία. Όπως τονίζεται σε σχετική ανακοίνωση, «το περιστατικό αυτό για το οποίο κατηγορείται η υπάλληλος, πέρα από τη σοβαρότητά του, αντιβαίνει στις αξίες της διαφάνειας, της ηθικής και της ακεραιότητας που διέπουν τη λειτουργία του Φορέα μας».

Όπως έγινε γνωστό, οι εσωτερικοί έλεγχοι θα ενισχυθούν και θα συνεχιστούν με αυστηρότητα, προκειμένου να διασφαλισθεί η εύρυθμη λειτουργία του ΕΦΚΑ και να προστατευθεί το δημόσιο συμφέρον

Ο ΟΠΕΚΕΠΕ έγινε τραγούδι - .... Οι βουλευτές μας έχουνε γραμμένους στα π@π@ρι@ - "Δολοφονικό" ΒΙΝΤΕΟ

 

O Δημήτρης ο Ρουσφέτης, ο Υπουργός και η γλάστρα των επιδοτήσεων

Σημείο αναφοράς για ανέκδοτα, χιουμοριστικές εικόνες ακόμη και τραγούδια έχει γίνει το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ενώ οι εξελίξεις γύρω από τις παράνομες επιδοτήσεις κυριαρχούν στην καθημερινή επικαιρότητα με αφορμή να αποτελεί το θέμα των τελευταίων εβδομάδων, αλλά και το θέμα συζητήσεων μεταξύ φίλων.

Η έκταση που έχει πάρει το ζήτημα τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο δεν άφησε με …σταυρωμένα χέρια των Βολιώτη καλλιτέχνη Νίκο Νικολάου, ο οποίος επανήλθε στην μουσική επικαιρότητα με μία διασκευή ενός πολύ γνωστού τραγουδιού, προσαρμοσμένο στα δεδομένα του… ΟΠΕΚΕΠΕ.

Ο Βολιώτης τραγουδοποιός σε συνεργασία με το δίδυμο «Γροθιά στο Κατεψυγμένο» έγραψαν τους στίχους για ένα τραγούδι που περιγράφει αφενός ένα ίχνος της πραγματικότητας και αφετέρου το λαϊκό αίσθημα γύρω από το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων.

Μέσα σε λίγες μέρες το τραγούδι μετράει χιλιάδες προβολές, ενώ το βιντεοκλιπ είναι άκρως χιουμοριστικό.'

Η αρχή του βίντεο δείχνει έναν άνδρα με το όνομα «Δημήτρης Ρουσφέτης» να καλεί έναν υπουργό, ώστε να τον βοηθήσει. Μέσα από έναν σύντομο διάλογο, ο υπουργός ρωτάει τον …Ρουσφέτη εάν έχει σχέση με κτήματα, όταν εκείνος του απαντάει «έχω μόνο μία γλάστρα».

Η φράση αυτή στέκεται η αφορμή για το υπόλοιπο τραγούδι, το οποίο ερμηνεύει με μεγάλη επιτυχία ο Νίκος Νικολάου.

«Είναι μία συνεργασία που ξεκινάει με αφορμή το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Το δίδυμο, Νίκος και Μιχάλης, είναι γνωστοί για τις σατιρικές επιτυχίες στο διαδίκτυο και όταν ήρθαν με τους στίχους, δεν μπορούσα να πω όχι» αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο κ. Νικολάου ο οποίος έχει αναλάβει την ερμηνεία, αλλά και τα πλάνα του βίντεοκλιπ που έχουν γυριστεί με drone.

Το τραγούδι με τίτλο «ΟΠΕΚΕΠΕ» είναι διασκευή του δημοφιλούς τραγουδιού «The Ketchup Song (Aserejé)», αλλά η μοναδικότητα του καλλιτέχνη σε κάνει εύκολα να ξεχνιέσαι από τους γνωστούς στίχους.

Για τον ίδιο το τραγούδι είναι ένας τρόπος έκφρασης ακόμη και για σημαντικά ζητήματα. «Ο κόσμος έχει ανάγκη και λίγο τη σάτιρα και το χιούμορ. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έχει χαρίσει πολύ υλικό…» προσθέτει.

Ακούστε εδώ το τραγούδι

ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

www.taxydromos.gr

H κυβέρνηση Ορκίστηκε στον λόγο της Τιμής της πως: - "Κανένας συνταξιούχος που δικαιούται αύξηση στη σύνταξή του δεν θα αδικηθεί το 2025!!" - Για του χρόνου τα λέμε στην ΔΕΘ φέτος!!!

 Πραγματική αύξηση στις συντάξεις τους αναμένεται να δουν περίπου 400.000 δικαιούχοι, καθώς η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι "κανένας συνταξιούχος που δικαιούται αύξηση στη σύνταξή του δεν θα αδικηθεί το 2025, λόγω της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων".

Η δέσμευση αφορά αυτούς στους οποίους επιβάλλεται η Εισφορά Αλληλεγγύης (ΕΑΣ) καθώς έχουν μηνιαίες αποδοχές άνω των 1.400 ευρώ για κύρια σύνταξη και άνω των 300 ευρώ για επικουρική.

Στο υπουργείο Εργασίας γνωρίζουν πως η εισφορά από 3% έως 14% σε ποσά συντάξεων από 1.400 και 300 ευρώ σε κύριες και επικουρικές αντίστοιχα, από το πρώτο ευρώ και όχι με κλιμάκωση αντίστοιχη αυτής που ισχύει στην γενική φορολογία, είναι ένα «κακοσχεδιασμένο» μέτρο και ήδη, οι αρμόδιες υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων έχουν επεξεργαστεί σενάρια αλλαγής της κλίμακας βάσει της οποίας εφαρμόζεται το μέτρο.

Η δικαιότερη κατανομή της Εισφοράς δεν σημαίνει βέβαια αυτόματα και μείωσή της, σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα για το σύνολο τω δικαιούχων.

Τα σενάρια που υπάρχουν στο τραπέζι και για τα οποία έχει ήδη ενημερωθεί η υπουργός Εργασίας Νίκη Κεραμέως είναι πολλά και διαφορετικά. Υπάρχει όμως ξεκάθαρη άποψη, για το ότι από την 1η Ιανουαρίου 2025, με την αύξηση των συντάξεων, δεν θα επαναληφθούν φαινόμενα που παρατηρήθηκαν τις δύο προηγούμενες χρονιές (κατά τις οποίες «ξεπάγωσαν» οι συντάξεις), με συνταξιούχους που ενώ δεν είχαν προσωπική διαφορά έλαβαν τελικά, μετά και την αύξηση, μικρότερη σύνταξη, λόγω της ΕΑΣ.

Αναλυτικά, για δύο συνεχόμενα χρόνια, οι αυξήσεις στις συντάξεις ροκανίζεται λόγω της ΕΑΣ με τις μεγαλύτερες αδικίες να αφορούν κυρίως τους συνταξιούχους που λαμβάνουν συντάξεις πέριξ των 1.400 και 1.700 ευρώ.

Για παράδειγμα, νέος συνταξιούχος με σύνταξη 1.395 ευρώ δεν είχε κράτηση ΕΑΣ έως το 2023, γιατί ήταν κάτω από τα 1.400 ευρώ. Με την αύξηση κατά 3% που έλαβε λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, η σύνταξη Ιανουαρίου ανήλθε σε 1.436,85 ευρώ. Σε αυτό το ποσό επιβλήθηκε η κράτηση της ΕΑΣ ύψους 3% που αντιστοιχεί στην πρώτη κλίμακα. Έτσι, κι ενώ η ονομαστική αύξηση ανήλθε σε 41,85 ευρώ, λόγω της ΕΑΣ η σύνταξή του περιορίστηκε στα 1.400 ευρώ, με όφελος μόλις 5 ευρώ.

Συνταξιούχος που μέχρι το 2023 λάμβανε σύνταξη 1.695 ευρώ μεικτά και κατέβαλλε ΕΑΣ της τάξης του 3%, είχε κράτηση 50,85 ευρώ με τη σύνταξή του να περιορίζεται στα 1.644,15 ευρώ τον μήνα. Με την αύξηση κατά 3% για το 2024 (στα μεικτά) η σύνταξη ανέβηκε στα 1.745,85 ευρώ, ήτοι αύξηση της τάξης των 100 ευρώ. Όμως, αυτόματα, η κράτηση της ΕΑΣ από 3% έγινε 6%, καθώς ο συνταξιούχος ανέβηκε στη δεύτερη κλίμακα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο να μηδενίζεται η αύξηση, αλλά και να μειώνεται το αρχικό ποσό της σύνταξης, καθώς στο χέρι έλαβε 1.641,09 ευρώ.

Αυτό δεν θα ξανασυμβεί, δήλωσε κατηγορηματικά ο υφυπουργός Εργασίας, παραδεχόμενος παράλληλα, πως πρόκειται για ένα κακοσχεδιασμένο μέτρο.

Για τον λόγο αυτό, εξετάζεται παράλληλα, χωρίς όμως να έχει ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση, και η δικαιότερη κατανομή της ΕΑΣ σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα, τόσο στις κύριες όσο και στις επικουρικές συντάξεις. Εφόσον κάτι τέτοιο οριστικοποιηθεί, εντός του Φθινοπώρου, αναμένεται νομοθετική παρέμβαση η οποία εμμέσως θα οδηγήσει σε αύξηση των συντάξεων – ανάλογα το ποιο σενάριο θα επικρατήσει – από λίγα ευρώ έως και πάνω από 50 ευρώ το μήνα.

Άλλωστε, οι όποιες αλλαγές ισχύσουν, θα συνδυαστούν με την τρίτη κατά σειρά αύξηση των συντάξεων που σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα στοιχεία, δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 2,5%.

"ΌΧΙ" στους ταπεινωτικούς συμβιβασμούς - Την νίκη την φέρνουν οι καβαλάρηδες, όχι τα άλογα!

 

Η ΕΚΧΩΡΗΣΗ στήν Τουρκία Εὐρωπαϊκοῦ ἐδάφους καί τῶν Στενῶν μέ τή Συνθήκη τῆς Λωζάννης 1923, προϊόν γεωπολιτικῶν συμβιβασμῶν μεταξύ τῶν ἰσχυρῶν Δυνάμεων, κληροδότησε στήν Εὐρώπη διαρκῆ πονοκέφαλο. Ἔκτοτε ἡ Ἄγκυρα ἀσκεῖ γεωπολιτικό ἐξαναγκασμό στήν Εὐρώπη καί τίς ΗΠΑ, καθώς καί στή Ρωσσία.

Ἡ πρόσφατη δήλωση τοῦ Γάλλου Προέδρου Macron, περί ἐγκεφαλικά νεκροῦ ΝΑΤΟ, σέ συνδυασμό καί μέ διεθνῆ δημοσιεύματα γιά τό μέλλον τῆς Ε.Ε., ἔχουν ἀφετηρία τή συμπεριφορά τῆς Τουρκίας καί ἀνοίγουν μιά νέα συζήτηση γιά τούς δύο Ὀργανισμούς, ΝΑΤΟ καί Ε.Ε.

Στήν Ἀνατολική Μεσόγειο ἔχουν συσσωρευθεῖ μείζονες γεωπολιτικές ἐκκρεμότητες, ὅπως: Κυπριακό, Συριακό, Λιβυκό, Κουρδικό, μεταναστευτικό, Παλαιστινιακό καί ἡ ὁριοθέτηση θαλάσσιων Ζωνῶν. Στήν ἐπίλυση τῶν ἀνωτέρω διεθνῶν ἐκκρεμοτήτων ἡ Τουρκία ἐπιχειρεῖ νά ἐπιβάλει τούς ἰμπεριαλιστικούς της στόχους. Ἐμποδίζει μιά εἰρήνη μέ δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα, στήν ἴδια περιοχή, ἐξελίσσεται ἀνταγωνισμός γεωπολιτικῆς καί γεωοικονομικῆς ἐπιρροῆς μεταξύ Οὐάσιγκτων-Βρυξελλῶν καί Μόσχας. Στήν ἐπικίνδυνη ζώνη τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου κόβεται, ράβεται καί δοκιμάζεται ἕνας νέος γεωπολιτικός χιτώνας. Πιστεύω ὅτι ἡ Ἀθήνα θά ἐξασφαλίσει τήν παρουσία της ἀπό τή σχεδίαση τοῦ χιτώνα. Θά πρέπει νά εἴμεθα παρόντες στήν ἀναζήτηση λύσης τῶν προβλημάτων μέ κατάλληλη προπαρασκευή, τοὐτέστιν μέ σαφεῖς ἐθνικές ἐπιδιώξεις καί ἰσχυρή νομική, ἱστορική, ἠθική καί πολιτική ἐπιχειρηματολογία.

Κατά καιρούς ἔχουν τεθεῖ τά ἑπόμενα εὔλoγα ἐρωτήματα: Ποιά θά εἶναι ἡ νέα ἰσορροπία στήν περιοχή; Προσδοκῶνται ὠφελῆ γιά τήν Ἑλλάδα; Ποία ἡ πιθανή ἐξωτερική ἀλληλεγγύη στίς ἐθνικές μας ἐπιδιώξεις; Πόσο κοντά/μακρυά βρίσκεται τό ἐνδεχόμενο θερμοῦ ἐπεισοδίου μεταξύ Ἑλλάδας καί Τουρκίας; Πoιές οἱ ἐπακόλουθες συνέπειές του γιά τό ΝΑΤΟ καί τήν Ε.Ε; Τέλος, τί πρέπει νά πράξει ἡ Ἑλλάδα;

Ἀνάλυση τῆς Τουρκικῆς συμπεριφορᾶς καθ’ ὅλο τόν 20ό αἰῶνα καί στή συνέχεια ὁδηγεῖ στό συμπέρασμα: «Ἀληθέστατη αἰτία τῶν ἐντάσεων καί κρίσεων μέ τίς γειτονικές της χῶρες ἦταν ὁ μή σεβασμός τῶν Διεθνῶν Συνθηκῶν πού εἶχε ὑπογράψει, ἡ δική της αὐθαίρετη ἑρμηνεία τοῦ Δικαίου θαλάσσης, ἡ ἐπιλογή τῆς βαρβαρότητας τῶν γενοκτονιῶν, ἡ προσφυγή σέ στρατιωτική βία μέ τετελεσμένα κ.ἄ.

Ὁ Τουρκικός ἰμπεριαλισμός πέραν τῆς σκληρῆς ὄψης πού ἐκδηλώθηκε καί μέ ἤπιες μορφές ὅπως τηλεοπτικές σειρές, παραποίηση τῆς ἱστορίας, ἐξαγορές δομῶν κ.ἄ.

Ἡ ἱστορία καταγράφει ὅτι μέ τόν τουρκικό ἰμπεριαλισμό συμβιβάστηκαν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ/Βρυξέλλες καί Ρωσσία. Πρῶτος στόχος τοῦ Τουρκικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ ἐπελέγη ὁ Ἑλληνισμός, τό Αἰγαῖο, ἡ Κύπρος καί ἡ Θράκη. Πράξη πρώτη: Γενεοκτονίες σέ βάρος Ἀρμενίων, Ποντίων καί Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Πράξη δεύτερη: Θηριωδίες σέ βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Κωνσταντινούπολης, Ἴμβρου, Τενέδου καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τό 1955. Ἀκολούθησαν καί ἄλλοι διωγμοί.

Πράξη τρίτη: Εἰσβολή καί κατοχή σέ βόρειο τμῆμα τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, Ἰούλιος 1974.

Πράξη τέταρτη: Θέτει ζήτημα ἀναθεώρησης τοῦ status quo στό Αἰγαῖο καί ἐπιμένει σέ χαρακτηρισμό τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας στή Θράκη (Λωζάννη 1823) σέ Τουρκική. Ἀμφισβητεῖ τό δικαίωμα τῆς Ἑλλάδας γιά ὑφαλοκρηπῖδα στό Αἰγαῖο σύμφωνα μέ τό Δίκαιο θαλάσσης. Προωθεῖ μέσα ἀπό τό ΝΑΤΟ τή διάσπαση τῆς ἑνότητας τοῦ ἑλληνικοῦ ἀμυντικοῦ χώρου καί τόν περιορισμό τοῦ ἑλληνικοῦ συμμαχικοῦ ἐπιχειρησιακοῦ ρόλου στό Αἰγαῖο.

Πράξη πέμπτη: Μέ ἀπόφαση τῆς Βουλῆς, Ἰούνιος 1995, ἀπειλεῖ τήν Ἑλλάδα μέ πόλεμο σέ περίπτωη ἐπέκτασης τῆς χωρικῆς θάλασσας πέραν τῶν 6 ν.μ.

Πράξη ἕκτη: Τόν Ἰανουάριο 1996 ἀμφισβητεῖ τήν ἑλληνική κυριαρχία σέ ἑλληνικά νησιά καί βράχους τοῦ Ἀν. Αἰγαίου. Ἀκόμη, διεκδικεῖ Ἑλληνικό καί Κυπριακό ὑποθαλάσσιο ἐνεργειακό πλοῦτο, ὁ ὁποῖος νόμιμα ἀνήκει στίς δύο χῶρες.

Ἡ Ἄγκυρα τό 2019 διεκήρυξε ΑΟΖ στήν Ἀν. Μεσόγειο χωρίς νά ἔχει προχωρήσει σέ ὁριοθέτησή της μέ τά γειτονικά παράκτια κράτη. Ἐπιπρόσθετα, ὁριοθέτησε παράτυπα οἰκονομικές Ζῶνες μέ τή Λιβύη (Κυβέρνηση Σάραζ), ἐνῶ δέν εἶναι ἀντικείμενη ὡς παράκτια χώρα. Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι ἡ Τουρκία ὁριοθέτησε θαλάσσιες ζῶνες μέ τό ψευδοκράτος, δηλαδή μέ τόν ἑαυτό της.

Ἔτσι, ὁ ἐπιτήδειος οὐδέτερος τοῦ Β΄ Π. Πολέμου μεταμορφώθηκε σέ ἐπιτήδειο σύμμαχο στήν προώθηση τῶν διεκδικήσεών του σέ βάρος τῆς ἀληθινῆς συμμάχου Ἑλλάδας.

Οἱ σύμμαχοι ἐπεφύλαξαν στήν Ἑλλάδα τήν τύχη τοῦ πρός ὁλοκάρπωσιν προβάτου (Βιβλίο Γένεσις). Ἡ γεωπολιτική σκοπιμότητα ἐπεκράτησε τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἠθικῆς. Ἡ Ἄγκυρα χρησιμοποιεῖ ὡς ἐργαλεῖο προώθησης τοῦ στρατηγικοῦ σχεδιασμοῦ της τή στρατιωτική της ἰσχύ καί τό γεωπολιτικό της βάρος γιά νά ἀποσπάσει τήν ἀνοχή ἤ καί ἐπιδοκιμασία τῶν ΗΠΑ, Ε.Ε., Ρωσσίας, ΝΑΤΟ.

Ἡ Ἄγκυρα ἔγκαιρα ἀντελήφθη καί διαμόρφωσε θαλάσσια στρατηγική (ναυτική ἰσχύς, βάσεις, σεισμογραφικά πλοῖα, θαλάσσια γεωτρύπανα κ.λπ.) προκειμένου νά ὑποστηρίξει τίς ἐθνικές της ἐπιδιώξεις σέ Αἰγαῖο καί Ἀν. Μεσόγειο. Τήν ἴδια περίοδο ἡ Ἀθήνα ταξίδεψε στό πέλαγος τῶν διεθνῶν σχέσεων μέ ἔλλειμμα στρατηγικῆς.

Τό ὑφιστάμενο ἀριθμητικό ἄνοιγμα ἰσχύος τό ὑπολογίζουμε, ἀλλά δέν μᾶς πτοεῖ· «οὐκ ἐν τῷ πλήθει ἡ ἰσχύς».

Θά ἀντισταθοῦμε μέ γενναιότητα, πίστη στό δίκαιο μέ τή δύναμη γνώσης τῆς πολεμικῆς τέχνης, μέ ἐπιχειρησιακή ἐπινοητικότητα ἀξιοποιώντας στό μέγιστο τά μέσα πού διαθέτει ἡ Πολιτεία. Θά ἀγωνισθοῦμε γιά νά νικήσουμε σέ ὅλα τά πεδία θάλασσα, ἀέρα καί ξηρά.

Ἡ ἱστορία μας γράφει ὅτι πάντοτε ἀντιπαρατεθήκαμε μέ ἀριθμητικά ὑπέρτερες δυνάμεις καί ὅτι οἱ καβαλάρηδες, καί ὄχι τά ἄλογα, φέρνουν τή νίκη. «Τῇ πίστει ἔπεσαν τείχη Ἱεριχώ, ἐγεννήθησαν ἰσχυροί ἐν πολέμῳ, παρεμβολάς ἔκλιναν ἀλλοτρίων.»

Προσδοκίες ἐξωτερικῆς ἀλληλεγγύης

Ἄν καί ἀναγνωρίζω τή σπουδαιότητα ἀλληλεγγύης ἀπό Μεγάλη ἤ καί Μεσαία Δύναμη, κρατῶ μικρό καλάθι. Τόσο τό ΝΑΤΟ ὅσο καί ἡ Ε.Ε. σέ ὅλες τίς ἑλληνοτουρκικές κρίσεις, 1976-1996, ἀποστασιοποιήθηκαν ἀπό τό κριτήριο τῆς δικαιοσύνης, παρενέβαλαν γεωπολιτικά κριτήρια καί τό ἐπιχείρημα τῆς πολιτικῆς πραγματικότητας. Ἐπίεσαν γιά ἐπίδειξη εὐελιξίας ἐκ μέρους τῆς Ἀθήνας, νά τό ποῦμε ξεκάθαρα, συνέπλευσαν μέ τήν Ἄγκυρα.

Ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι διαπραγματεύεσαι βέλτιστα ὑπέρ τῶν συμφερόντων σου ὅταν διαθέτεις καί στρατιωτική ἰσχύ πέραν τοῦ δικαίου.

Θεωρῶ ἀφελῆ, ἐξωπραγματική τήν προσδοκία ἀλληλεγγύης ἀπό τή Μόσχα. Ὁ σλαβικός ἐθνικισμός λειτούργησε ἐναντιωματικά πρός τά Ἑλληνικά ἐθνικά συμφέροντα.

Τό ΝΑΤΟ καί ἡ Ε.Ε. θά πρέπει νά συνδέσουν τήν λειτουργία τους μέ σεβασμό στίς ἀρχές καί ἀξίες, νά δώσουν νέα πνοή, νέα δύναμη στήν ἴδια τήν ὕπαρξή τους, διότι μέ ἐπίμονη προσκόλληση στή λογική τῆς ἰσχύος, στίς γεωπολιτικές καί μόνον ἐξισώσεις, κινδυνεύουν νά χάσουν τήν ἀξιοπιστία τους, τήν προοπτική τους.

Ἡ πρακτική τοῦ «Πόντιου Πιλάτου», «τῶν ἴσων ἀποστάσεων» καί «νά τά βροῦν μεταξύ τους Ἀθήνα – Ἄγκυρα» ἦταν ἀντιπαραγωγική. Ἀντί νά περιορίσει, ἐνίσχυσε τήν ἀλαζονεία τῆς Τουρκίας ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο. ΝΑΤΟ καί Ε.Ε. πρέπει νά ἐπανεκτιμήσουν τή θέση τυος ἀπέναντι στόν Τουρκικό ἰμπεριαλισμό, ἡ ἐπιλογή κυρώσεων οὐσιαστικῶν πρέπει νά ἀξιοποιηθεῖ.

Εἶναι σχῆμα ὀξύμωρο ἡ Ἑλλάδα νά δεσμεύεται π.χ. γιά τήν Κριμαία, ἐνῶ ἡ Οὐκρανία δέν εἶναι κράτος-μέλος τῆς Ε.Ε., καί ἡ Ε.Ε. νά σφυρίζει ἀδιάφορα γιά δέσμευσή της ὡς πρός τήν κυριαρχία καί τά κυριαρχικά δικαιώματα τῆς Ἑλλάδας καί Κύπρου, δύο κρατῶν-μελῶν της.

Παραπέμπονται οἱ Βρυξέλλες στόν λόγο τοῦ Περικλῆ καί τήν Πολιτεία Πλάτωνος γιά τήν διαλυτική δύναμη σέ συμμαχίες ἀπό ἐνδοσυμμαχικές ἀδυναμίες.

Πρακτέον

Σεβόμενος «τά ἐν οἴκῳ μή ἐν δήμῳ» περιορίζομαι σέ σκέψεις ἐκτός ἐπιχειρησιακοῦ χαρακτῆρα.

• Ἔχει προτεραιότητα ἡ ἰσχυροποίηση τοῦ ἐσωτερικοῦ δυναμικοῦ. Νά λογισθοῦμε εἰλικρίνεια, διότι ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στήν ἐνδυνάμωση ἑνός λαοῦ εἶναι ἡ πικρή ἀλήθεια. Δέν πράξαμε ἐκεῖνα πού ἔπρεπε καί δυνάμεθα.

Στηρίγματά μας στόν διεθνῆ ἀνταγωνισμό θά εἶναι ἡ πολιτική μας παρουσία, ἡ οἰκονομία, ἡ στρατιωτική ἰσχύς καί ὁ πολιτισμός μας.

Ἡ Ἑλλάδα μέσα σ’ αὐτό τό ταραγμένο πεδίο διεθνῶν σχέσεων ἔχει τήν εὐκαιρία νά ἀναβαθμίσει τή θέση της, νά ἀνακτήσει ὁ ἑλληνικός χῶρος τήν γεωπολιτική, γεωοικονομική καί γεωπολιτισμική κεντρικότητά του.

• Καλούμεθα νά διαβάσουμε σωστά τό διεθνές περιβάλλον. Σέ αὐτό ὑπάρχουν καί ἀχαρτογράφητα νερά, ὕφαλοι, σκόπελοι, καταιγίδες καί πειρατές. Χρειάζεται ἐπεξεργασμένο ἐθνικό σχέδιο, σαφής ἀντίληψη τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων, τά ὁποῖα εἴμεθα ἕτοιμοι νά ὑπερασπισθοῦμε.
• Ἐπειδή τίς κρίσεις καί συγκρούσεις θά ἀκολουθήσουν διαπραγματεύσεις, ἡ Ἀθήνα θά πρέπει νά προετοιμαστεῖ καί παρουσιάσει τίς ἐθνικές ἐπιδιώξεις μας, συνοδευόμενες ἀπό ἰσχυρή πολιτική καί νομική ἐπιχειρηματολογία. Ἐκτός διαπραγματεύσεων πρέπει νά παραμείνουν ζητήματα ἐθνικῆς κυριαρχίας ὅπως π.χ. ἡ ἐπέκταση τῆς αἰγιαλίτιδας ζώνης, διότι ἀποτελεῖ ἀποκλειστικό δικαίωμα τῆς κάθε παράκτιας χώρας.
• Ἄποψή μου εἶναι ἡ Ἑλλάδα νά ἐγκαταλείψει τήν μέχρι τοῦδε πολιτική ἀναστολῆς ἄσκησης τοῦ δικαιώματος αὐτοῦ πρός ἀποφυγή περαιτέρω κλιμάκωσης τῆς ἑλληνοτουρκικῆς ἔντασης. Ἄλλωστε καί ἡ Τουρκία ἔχει χωρική θάλασσα στόν Εὔξεινο Πόντο καί τήν Ἀν. Μεσόγειο εὔρους 12 ν.μ.
• Ἄν ἡ Τουρκία παραβιάσει μέ τετελεσμένα κόκκινες γραμμές μας, ἐπιλογή μας νά εἶναι ὅπως ἀποδεχθοῦμε τή σύγκρουση. Θά πολεμήσουμε γιά νά νικήσουμε. Ἡ πρόκληση τοῦ πολέμου δέν ἀποτελεῖ ἑλληνική προαίρεση. Σταθερός προσανατολισμός τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς παραμένει ἡ εἰρήνη μέ δικαιοσύνη.

Εἰρήνη χωρίς δικαιοσύνη εἶναι ἀσήκωτο βάρος, θά πρόκειται γιά ταπεινωτικό συμβιβασμό.

• Ὅλοι ἀναγνωρίζουμε τήν ἀνάγκη ἱκανοποίησης λογικῶν κοινωνικῶν ἀπαιτήσεων, ὅμως, ὑπό τίς παροῦσες συνθῆκες, ἔχει προτεραιότητα ἡ ἐνίσχυση τῆς ἐθνικῆς μας ἄμυνας, τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων.

Ἡ ἀγάπη τοῦ τόπου μας εἶναι ὁ μεγάλος σύμμαχός μας, ἡ ὁποία πραγματώνεται μέ ἀποδοχή θυσιῶν, μέ δάκρυα καί αἷμα, ὅταν ἐπιχειρεῖται ἀκρωτηριασμός τῆς χώρας, ἡ ὑφαρπαγή ἐθνικοῦ πλούτου καί προσβάλλεται τό ἐθνικό γόητρο.

• Ἐκτιμῶ ὅτι ἔχει ὡριμάσει ἡ ἄρση τοῦ καθεστῶτος ἀποστρατικοποίησης τῶν Δωδεκανήσων. Ὑπάρχει ἰσχυρή νομική, πολιτική καί ἠθική ἐπιχειρηματολογία. Ἡ Ἰταλία ἀποδεσμεύτηκε ἀπό σχετικό ὅρο τῆς Συνθήκης τῶν Παρισίων 1947 γιά τά νησιά της Λαμπεδούσα καί Παντελαρία μέ τήν εἴσοδό της στό ΝΑΤΟ.
• Ἡ διακήρυξη τῆς ΑΟΖ καί προώθηση ἐνεργειῶν ὁριοθέτησης μέ Κύπρο, Αἴγυπτο καί Λιβύη ἔχουν προτεραιότητα, ὅπως καί ὁ καθορισμός τῆς Συνορεύουσας Ζώνης καί τῶν Στενῶν διεθνοῦς ναυσιπλοΐας.
• Ἀνάπτυξη ἑλληνικῆς πρωτοβουλίας ἐντός τῆς Ε.Ε. γιά σχεδίαση συστήματος συλλογικῆς ἀσφάλειας ὑποθαλάσσιων πηγῶν ἐνέργειας τῆς Ἀν. Μεσογείου καί ὑποθαλάσσιων ἀγωγῶν μεταφορᾶς της καθώς καί τῶν θαλάσσιων γραμμῶν μεταφορᾶς ἐνέργειας διερχομένων ἀπό τήν Ἀν. Μεσόγειο.
• Ἐπειδή οὔτε τό ΝΑΤΟ, οὔτε ἡ διμερής μεταξύ ΗΠΑ καί Ἑλλάδας ἀμυντική συνεργασία, οὔτε ἡ Ε.Ε. δέν ἀπέτρεψαν τήν Τουρκική ἐπιθετικότητα σέ βάρος τῆς Ἑλλάδας, θά πρέπει νά προωθηθεῖ πολιτικά ἡ ἀλλαγή τῆς μέχρι τοῦδε προσέγγισης στήν διαχείρηση τῶν ἑλληνοτουρκικῶν κρίσεων ἀπό μέρους τῶν ΝΑΤΟ, Ε.Ε. καί ΗΠΑ. Τά σημερινά γεωπολιτικά δεδομένα εὐνοοῦν ἐπανατύπωση προνοιῶν ὑποστηρίξεως κράτους μέλους τοῦ ΝΑΤΟ, Ε.Ε. πού ἀπειλεῖται ἡ ἐθνική ἀσφάλειά του ἀπό μέλος κράτος τοῦ ΝΑΤΟ.
• Τέλος, ἡ Ἑλλάδα νά διεκδικήσει, στό πλαίσιο ἀλληλεγγύης τῆς Ε.Ε. πρός κράτος-μέλος της πού ἀντιμετωπίζει πρόβλημα ἀσφάλειας, δωρεάν ἀμυντική βοήθεια πρός ἀποκατάσταση ἰσορροπίας κατά τό πρότυπο τῆς ἀμερικανικῆς στρ. βοήθειας.

https://www.estianews.gr/kentriko-thema/eirini-choris-dikaiosyni-einai-asikoto-varos-ochi-ston-tapeinotikos-symvivasmos/

Καταπέλτης κατά του ΥΕΘΑ ο Δρ. Κ. Μπαλωμένος για την «Ατζέντα 2030»: - «Μεταρρυθμίσεις» που υπονομεύουν τη συνοχή των Ενόπλων Δυνάμεων και την Εθνική Άμυνα - Επικίνδυνες αποφάσεις, με οδυνηρά αποτελέσματα

 

Δρ. Κωνσταντίνος Π. Μπαλωμένος

Στις 24 Ιουλίου 2025, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Νίκος Δένδιας, ανακοίνωσε τη Β΄ Φάση της μεταρρύθμισης «Ατζέντα 2030», παρουσιάζοντας μια σειρά εκτεταμένων παρεμβάσεων στη Δομή και την Οργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων, με απώτερο στόχο τον εκσυγχρονισμό τους.

Οι αλλαγές αυτές, όπως τόνισε ο Υπουργός, αποσκοπούν στη δημιουργία ενός πιο ευέλικτου και σύγχρονου μοντέλου διοίκησης, στη μείωση της γραφειοκρατίας, στην εξοικονόμηση πόρων, καθώς και στη βελτίωση των υποδομών και των συνθηκών για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.

Στο πλαίσιο αυτό, καταργούνται η 1η Στρατιά και τα ενδιάμεσα επίπεδα διοίκησης, με το επιχείρημα της απλοποίησης της διοικητικής πυραμίδας και της ενίσχυσης της ευελιξίας.

Ιδιαίτερη σημασία έχει η κατάργηση της ΑΣΔΕΝ (Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Εσωτερικού και Νήσων), η οποία, αν και δεν αποτελούσε ενδιάμεσο επίπεδο, είχε αυτοτελή επιχειρησιακή αποστολή στην άμυνα του νησιωτικού χώρου του Ανατολικού Αιγαίου. Ο ρόλος της μεταφέρεται στην υπό σύσταση Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου (ΑΣΔΑΜ), χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί πλήρως το νέο διοικητικό και επιχειρησιακό πλαίσιο.

Για την ενίσχυση της αυτονομίας των μείζονων σχηματισμών, συγκροτούνται τέσσερις Ανώτατες Στρατιωτικές Διοικήσεις: Θράκης (μετονομασία του 4ου Σώματος Στρατού), Ηπείρου και Μακεδονίας, Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου (αντικαθιστά την ΑΣΔΕΝ), καθώς και η ΑΣΔΥΣ, που διατηρεί τον υφιστάμενο ρόλο της. Πάνω από αυτές τίθεται το Γενικό Επιτελείο Στρατού, με αρμοδιότητα τον στρατηγικό σχεδιασμό, τον συντονισμό και την εποπτεία. Παράλληλα, ενισχύεται η Γενική Επιθεώρηση Στρατού και συγκροτούνται Διοικήσεις Μη Επανδρωμένων Μέσων σε όλα τα Όπλα και Σώματα.

Επιπλέον, συνεχίζεται το κλείσιμο δεκάδων στρατοπέδων και στρατιωτικών δικαστηρίων, ενώ από το 2026 η κατάταξη των στρατευσίμων θα γίνεται αποκλειστικά στο Στρατό Ξηράς. Προβλέπεται επίσης, πρόγραμμα οχυρωματικών έργων στα νησιά του Αιγαίου και στον Έβρο, στο πλαίσιο του δόγματος «αυτόνομα νησιά», που στοχεύει στη μέγιστη επιχειρησιακή αυτονομία των μονάδων άμυνας σε συνθήκες κρίσης ή αποκλεισμού.

Το αφήγημα του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Νίκου Δένδια προς υποστήριξη της εν λόγω «μεταρρύθμισης» στηρίζεται στην ανάγκη προσαρμογής στις αυξανόμενες γεωπολιτικές προκλήσεις, τα διδάγματα των πολέμων σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή και τις τεχνολογικές εξελίξεις που αλλάζουν τον σύγχρονο πόλεμο.

Στόχος της μεταρρύθμισης είναι η οικοδόμηση ενός πιο ευέλικτου, τεχνολογικά εκσυγχρονισμένου και αποτελεσματικού αμυντικού μηχανισμού, με έμφαση στην πρώτη γραμμή και τη μέριμνα για το προσωπικό.

Πίσω από τη ρητορική του εκσυγχρονισμού και της ευελιξίας όμως, εγείρονται σοβαρά ερωτήματα για τον αντίκτυπο των αλλαγών στη διακλαδικότητα, τη στρατηγική συνοχή και την αποτρεπτική ικανότητα της χώρας.

Παρά τα διδάγματα από την Ουκρανία, οι παρεμβάσεις αυτές στερούνται συνεκτικού στρατηγικού σχεδίου, υπονομεύουν την επιχειρησιακή επάρκεια και αλλοιώνουν τη θεσμική αρχιτεκτονική διοίκησης, τη στιγμή που η χώρα οφείλει να ενισχύει και όχι να αποδομεί την αποτρεπτική της ισχύ.

Οι εξαγγελθείσες αλλαγές ενσωματώνουν ένα στρατηγικό σφάλμα: ενώ επικαλούνται διδάγματα από την Ουκρανία, αγνοούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πραγματικού αντιπάλου. Το επιχειρησιακό περιβάλλον δεν είναι ουδέτερο, αλλά συγκεκριμένο και γεωγραφικά προσδιορισμένο.

Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει ούτε μια στατική, προβλέψιμη σύγκρουση τύπου Ουκρανίας, ούτε έναν πόλεμο μέσω αντιπροσώπων (proxies), όπως το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή.

Αντιμετωπίζει μια αναθεωρητική δύναμη με αποβατική ικανότητα και διακηρυγμένη πολιτική βούληση επιθετικότητας, σε ένα αρχιπελαγικό θέατρο επιχειρήσεων με εκτεθειμένα νησιά και ανάγκη αποτροπής πρώτου πλήγματος.

Η άκριτη υιοθέτηση ξένων προτύπων, χωρίς εστίαση στη φύση της τουρκικής απειλής, οδηγεί σε εσφαλμένα διδάγματα και στρατηγικό κενό.

Πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να σχεδιάζει άμυνα «γενικών προδιαγραφών». Η απειλή είναι συγκεκριμένη, η γεωγραφία αμείλικτη και το κόστος ενός πρώτου πλήγματος πιθανόν ανεπανόρθωτο.

Η προβαλλόμενη «μεταρρύθμιση» δίνει έμφαση σε τεχνολογίες όπως drones και τεχνητή νοημοσύνη, όμως η τεχνολογία δεν υποκαθιστά την κυριαρχία επί του εδάφους. Η αποτελεσματική άμυνα κρίσιμων περιοχών (π.χ. Σάμος ή Καστελόριζο), απαιτεί φυσική στρατιωτική παρουσία, ισχυρές δομές διοίκησης και εγγύτητα με τον τοπικό πληθυσμό και το γεωγραφικό ανάγλυφο.

Οι έννοιες της «συμπαγούς δύναμης», της «τεχνολογικής αναβάθμισης» και της «ενίσχυσης της πρώτης γραμμής» μοιάζουν περισσότερο με συνθήματα παρά με τεκμηριωμένη στρατηγική.

Η αντίληψη περί «αυτόνομων νησιών» και η έμφαση σε έργα οχύρωσης συνδέεται περισσότερο με δόγματα στατικής άμυνας του 17ου και 18ου αιώνα, όταν η πολιορκία αποτελούσε κυρίαρχη μορφή πολέμου.

Στο σημερινό δυναμικό και διακλαδικό επιχειρησιακό περιβάλλον, όπου ο χρόνος αντίδρασης μετριέται σε λεπτά και η κυριαρχία εξαρτάται από την ταχεία συγκέντρωση και συντονισμό ισχύος, η «αυτονομία» δεν εξασφαλίζει αποτροπή. Αντίθετα, οδηγεί σε κατακερματισμό των δυνάμεων και απώλεια στρατηγικού ελέγχου. Η εθνική στρατιωτική ισχύς δεν βασίζεται σε απομονωμένες «νησίδες αντίστασης», αλλά σε δικτυοκεντρική διοίκηση, εφεδρείες και συνδυασμένη ισχύ. Η έννοια του «αποκλεισμένου νησιού», ειδικά όταν υποστηρίζεται από  οχυρώσεις χωρίς ένα ενιαίο δόγμα, χωρίς διακλαδική υποστήριξη και ευελιξία, υποδηλώνει ήδη στρατηγική αποτυχία.

Η κατάργηση της 1ης Στρατιάς και της ΑΣΔΕΝ, υπό το πρόσχημα της δημιουργίας ενός πιο ευέλικτου και σύγχρονου μοντέλου διοίκησης, τη μείωση της γραφειοκρατίας, την εξοικονόμηση πόρων και του ψηφιακού μετασχηματισμού, αφαιρεί το αναγκαίο στρατηγικό υπόβαθρο για την ουσιαστική αξιοποίηση των τεχνολογικών μέσων, θέτοντας σε κίνδυνο την αποτρεπτική ικανότητα της χώρας.

Αντί να σηματοδοτούν εξορθολογισμό, διασπούν τη διοικητική συνέχεια, αποδυναμώνουν την επιχειρησιακή ικανότητα και αλλοιώνουν τον χαρακτήρα της αποτροπής. Η τεχνολογία χωρίς δομές δεν αποτρέπει, όπως και η ευελιξία χωρίς βάθος, δεν προστατεύει.

Μια χώρα που απειλείται άμεσα, δεν έχει την πολυτέλεια να πειραματίζεται με αφηρημένα δόγματα. Χρειάζεται διοίκηση, εφεδρείες, τοπική ισχύ και σαφές μήνυμα αποτροπής. Όχι συνθήματα.

Η απόφαση κατάργησης της 1ης Στρατιάς παρουσιάζεται ως βήμα εξορθολογισμού και ευελιξίας, όμως στην πραγματικότητα συνιστά σοβαρή υποβάθμιση της επιχειρησιακής δομής του Στρατού Ξηράς.

Η 1η Στρατιά, ως ο ανώτατος διοικητικός σχηματισμός και μοναδικό Επιχειρησιακό Στρατηγείο του ελληνικού στρατού, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της  Χερσαίας Άμυνας της Ελλάδας, τον αναγκαίο ενδιάμεσο κρίκο μεταξύ του ΓΕΣ και των Σωμάτων Στρατού, εξασφαλίζοντας στρατηγική συνοχή, συντονισμένη δράση σε ευρεία γεωγραφική κλίμακα (Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία) και άμεση και συντονισμένη αντίδραση σε κρίσεις μεγάλης κλίμακας στο χερσαίο μέτωπο.

Η κατάργησή της, ακυρώνει ένα επίπεδο διοίκησης που είναι απαραίτητο σε συνθήκες έντασης, κρίσης ή πολέμου, δημιουργεί κενό Διοίκησης και Ελέγχου (C2) στο επίπεδο της στρατηγικής επιχειρησιακής διοίκησης (σε μια περίοδο που η χώρα οφείλει να διατηρεί στρατηγικό βάθος και ενιαία καθοδήγηση των δυνάμεών της), υπονομεύει τη συνοχή των δυνάμεων του χερσαίου χώρου και επιφέρει αποδιοργάνωση του επιχειρησιακού σχεδιασμού τόσο στο στρατηγικό όσο και τακτικό επίπεδο.

Είναι στρατηγικό λάθος να θεωρούμε, ότι η μόνη απειλή προέρχεται από ανατολάς, δηλαδή μόνο από την Τουρκία, σε ένα υβριδικό επιχειρησιακό περιβάλλον με πολυδιάστατες προκλήσεις.

Δεν μπορεί να παραβλέπεται το γεγονός, ότι η Αλβανία διατηρεί αλυτρωτικές βλέψεις και στενή στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία, που δημιουργεί νέα δεδομένα ασφάλειας στα σύνορά μας. Σε αυτό το πλαίσιο, η διατήρηση και μετεξέλιξη της 1ης Στρατιάς σε Στρατηγείο Χερσαίων Δυνάμεων είναι αναγκαία για την ολιστική διαχείριση των πολλαπλών απειλών που αντιμετωπίζει η χώρα, ενισχύοντας τη δυνατότητα συντονισμού και ευελιξίας των χερσαίων δυνάμεων σε εθνικό επίπεδο.

Χωρίς την 1η Στρατιά όμως, το βάρος της επιχειρησιακής διοίκησης μεταφέρεται υπέρμετρα στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, μειώνοντας την ικανότητά του να ασκεί στρατηγική καθοδήγηση και σχεδιασμό, καθώς ταυτόχρονα θα πρέπει να αναλαμβάνει απευθείας την επιχειρησιακή διοίκηση — μια πρακτική που κρίνεται μη ρεαλιστική σε περίπτωση μεγάλης κρίσης ή πολέμου.

Επιπλέον, η επιχειρούμενη αναδιοργάνωση κινδυνεύει να μετατρέψει το ΓΕΕΘΑ από επιτελικό όργανο στρατηγικής καθοδήγησης σε μια συγκεντρωτική δομή με επιχειρησιακές αρμοδιότητες, χωρίς όμως να διαθέτει τον αναγκαίο επιτελικό μηχανισμό και την απαιτούμενη ευελιξία για άμεση διοίκηση σε συνθήκες κρίσης ή σύρραξης.

Αυτή η υπερσυγκέντρωση, αντί να ενισχύει τη διακλαδικότητα, την υπονομεύει, καθώς ακυρώνει τους ενδιάμεσους κρίκους διοίκησης που εξασφάλιζαν την ευθυγράμμιση των Κλάδων υπό ένα ενιαίο στρατηγικό πλαίσιο. Η διακλαδικότητα απαιτεί διασύνδεση και συνεργασία, όχι απορρόφηση και απορρύθμιση.
Η «νέα δομή» δεν συνοδεύεται από σαφές διακλαδικό πλαίσιο, αφήνοντας θολή τη διαδικασία συνεργασίας και διαλειτουργικότητας μεταξύ Κλάδων. Η κατάργηση κρίσιμων χερσαίων διοικήσεων διαταράσσει την ισορροπία της διακλαδικότητας, αποδυναμώνοντας δυσανάλογα τον Στρατό Ξηράς, χωρίς αντίστοιχη ενίσχυση στους άλλους Κλάδους.

Η 1η Στρατιά επίσης, αναγνωρίζεται από το ΝΑΤΟ ως στρατηγείο επιπέδου Στρατιάς (Field Army HQ), με ρόλο στρατηγικής εφεδρείας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Σε περίπτωση σύρραξης, μπορεί να αναλάβει τη διοίκηση χερσαίων συμμαχικών δυνάμεων στην περιοχή ευθύνης του SACEUR, ειδικά στον άξονα Βαλκανίων–Μαύρης Θάλασσας. Έχει συμμετάσχει σε σημαντικές ασκήσεις, παρέχοντας ικανότητες Command & Control για δυνάμεις μεγέθους Σώματος Στρατού ή Μεραρχίας.

Επιπλέον, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, λειτουργεί ως κρίσιμο στρατηγείο που συνδέει το Αιγαίο, τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, υποστηρίζοντας τη ροή ενισχύσεων προς Βουλγαρία, Ρουμανία και τη Ν.Α. πτέρυγα της Συμμαχίας.

Η κατάργησή της εκτός από την απώλεια ενός σημαντικού εθνικού εργαλείου θα σημάνει και την αποδυνάμωση της ΝΑΤΟϊκής διοικητικής αρχιτεκτονικής σε μια κρίσιμη περιοχή για τη συλλογική άμυνα.

Η κατάργηση της ΑΣΔΕΝ επίσης, συνιστά μία ακόμη ατυχής και επικίνδυνη απόφαση, καθώς ακυρώνει μια δοκιμασμένη επιχειρησιακή δομή με αποδεδειγμένη επάρκεια στην επιτήρηση και αποτροπή στο Αιγαίο.

Η ΑΣΔΕΝ δεν είναι απλώς μια διοικητική δομή του Στρατού Ξηράς. Είναι ο θεσμικός φορέας επιχειρησιακής ετοιμότητας, αποτροπής και συντονισμού της εθνικής άμυνας στα νησιά του Αιγαίου.

Αποτελεί ενιαίο στρατηγείο ελέγχου του αρχιπελάγους, εξασφαλίζει τη διοικητική και επιχειρησιακή ενοποίηση των νήσων, υποστηρίζει τη ροή ενισχύσεων και εφεδρειών σε συνθήκες κρίσης και λειτουργεί ως κρίσιμος ενδιάμεσος κρίκος μεταξύ των τακτικών σχηματισμών και του ΓΕΣ.

Η κατάργησή της, με την πρόθεση ενσωμάτωσης των αρμοδιοτήτων της σε μια νέα ευρύτερη Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου (ΑΣΔΑΜ), διαλύει μια κρίσιμη εξειδικευμένη διοίκηση, υποβαθμίζει τη διακλαδική λειτουργία και υπονομεύει τη στρατηγική συνοχή της αποτροπής στον πλέον ευαίσθητο γεωπολιτικά χώρο της χώρας.

Η επιλογή αυτή δεν ενισχύει, αλλά αποδυναμώνει την ικανότητα άμεσης και συντονισμένης αντίδρασης στην περιοχή ευθύνης της, δημιουργώντας επικίνδυνα διοικητικά κενά και αποδιοργανώνοντας την επιχειρησιακή συνέχεια στο σύνθετο γεωγραφικά περιβάλλον του Αιγαίου.

Επιπλέον, η κατάργηση της ΑΣΔΕΝ διαταράσσει την απαραίτητη ισορροπία διοίκησης ανάμεσα στους Κλάδους, αφού αποδυναμώνει δυσανάλογα τη χερσαία συνιστώσα της αποτροπής, δίχως να ενισχύει αντίστοιχα κάποιο λειτουργικό διακλαδικό σχήμα. Αντί να προάγεται η διακλαδικότητα, εγκαθιδρύεται μια επικίνδυνη ασάφεια. Η ΑΣΔΕΝ αποτελεί εγγυητή της επιχειρησιακής συνοχής του ανατολικού χώρου. Η διάλυσή της συνιστά ρήγμα σε αυτήν τη συνοχή.

Επίσης, η προστιθέμενη αξία της ΑΣΔΕΝ έγκειται στη βαθιά εξοικείωσή της με την επιχειρησιακή λογική του νησιωτικού περιβάλλοντος. Δεν πρόκειται απλώς για ένα επιτελείο, αλλά για έναν οργανισμό με ενσωματωμένη τη γνώση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών κάθε νησιού, κάθε μονάδας και κάθε σχηματισμού που λειτουργούν ως Φάροι Εθνικής Αποτροπής.

Αυτή η πολύτιμη, πολυετής εμπειρία και τοπική εξειδίκευση δεν μπορούν να μεταβιβαστούν αυτόματα σε μια νέα, μη εξειδικευμένη περιφερειακή διοίκηση. Η επιχειρούμενη αναδιάταξη, με τη μετατροπή της ΑΣΔΕΝ σε ΑΣΔΑΜ, απειλεί να αλλοιώσει τον ειδικό αποτρεπτικό της ρόλο, αφαιρώντας βάθος και σαφήνεια από το στρατηγικό μήνυμα της χώρας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Και όλα αυτά, δεν εκτυλίσσονται σε καιρό σταθερότητας και ειρήνης. Αντιθέτως, η αναδιάταξη επιχειρείται σε ένα διεθνές περιβάλλον αβεβαιότητας, αστάθειας και γεωπολιτικών ανακατατάξεων και την ώρα που η Τουρκία επιδιώκει έναν ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή.  Την ώρα, που επενδύει στην ακραία εθνικιστική της ρητορική, ενισχύει συστηματικά την επιθετική προβολή της στρατιωτικής της ισχύος και εργαλειοποιεί κάθε κρίση ως μέσο στρατηγικής πίεσης και εκβιασμού.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η επιλογή να καταργηθούν οι δύο θεμελιώδεις πυλώνες της εθνικής άμυνας (1η Στρατιά και ΑΣΔΕΝ), συνιστά στρατηγικό λάθος, με άμεσες επιπτώσεις στην επιχειρησιακή συνοχή, την ετοιμότητα και την αξιοπιστία της εθνικής αποτροπής.

Η Δομή Δυνάμεων δεν μπορεί να σχεδιάζεται σε στρατηγικό κενό, ούτε ανεξάρτητα από τις δυνατότητες και τις προθέσεις του αντιπάλου. Ειδικότερα, όταν η Τουρκία διατηρεί σαφώς επιθετικά προσανατολισμένη στρατιωτική διάταξη, με ικανότητα ταχείας προβολής ισχύος στο Αιγαίο, στον Έβρο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Συγκεκριμένα, η 4η Στρατιά (Στρατιά Αιγαίου), με έδρα τη Σμύρνη, αποτελεί την κύρια αποβατική δύναμη της Τουρκίας, ενώ η 1η Στρατιά στην Ανατολική Θράκη διαθέτει τρία Σώματα Στρατού ικανά για ταχεία δράση στον Έβρο. Και οι δύο σχηματισμοί συγκροτούν ένα διακλαδικό σύστημα αποβατικής και χερσαίας ισχύος, υποστηριζόμενο από ειδικές δυνάμεις, αεροπορία στρατού και ναυτικές μονάδες.

Όταν ο αντίπαλος οργανώνεται με αυξημένες επιθετικές δυνατότητες, η αποδόμηση κρίσιμων δομών και η συγχώνευση θεμελιωδών σχηματισμών δεν συνιστούν εκσυγχρονισμό, αλλά στρατηγική πλάνη, η οποία υπονομεύει την αποτρεπτική ισχύ και παραχωρεί πρωτοβουλία κινήσεων σε αυτόν που διατηρεί το πλεονέκτημα της επιθετικής επιλογής.

Τέλος, όλες οι εξαγγελίες του κ. Δένδια για την αλλαγή στη Δομή Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού τίθενται σε θεσμικό κενό.

Από τη στιγμή που δεν υπάρχει επικαιροποιημένη Πολιτική Εθνικής Άμυνας (Π.Ε.Α.), πώς είναι δυνατόν ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας να προχωρά σε δομικές παρεμβάσεις που επηρεάζουν το σύνολο της επιχειρησιακής διάταξης και της αμυντικής αρχιτεκτονικής της χώρας;

Στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας το μόνο θεσμικό κείμενο που υπάρχει και σχετίζεται με την Εθνική Ασφάλεια είναι η Πολιτική Εθνικής Άμυνας (Π.Ε.Α.), το οποίο είναι άκρως απόρρητο έγγραφο και απορρέει από την Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας.

Η Π.Ε.Α., αποτελεί το θεμέλιο απ’ το οποίο πηγάζουν όλα τα καταστατικά κείμενα που διέπουν τη λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων [Στρατιωτική Αξιολόγηση Κατάστασης (Σ.Α.Κ.), Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική (ΕΘ.Σ.Σ.), Γενική Σχεδίαση Άμυνας της Χώρας (ΓΕ.Σ.Α.Χ.), Δομή Δυνάμεων (Δ.Δ.) κ.λπ.].

Συνεπώς, από τη στιγμή που δεν υπάρχει επικαιροποιημένη Π.Ε.Α. όπου να έχει εγκριθεί από το ΚΥΣΕΑ και δεν έχουν διατυπωθεί και καταγραφεί στο εν λόγω θεσμικό κείμενο σαφείς στρατηγικοί και επιχειρησιακοί στόχοι για τις Ένοπλες Δυνάμεις, με ποιο στρατηγικό υπόβαθρο επιχειρείται η υλοποίηση της «ΑΤΖΕΝΤΑΣ 2030»;

Ποιο πρόβλημα επιχειρεί να λύσει και με ποιες επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια;

Εν κατακλείδι, θα πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι η Δομή Δυνάμεων και η Εθνική Άμυνα γενικότερα, δεν είναι Άσκηση επί Χάρτου, αλλά ούτε και επικοινωνιακό πυροτέχνημα που αξιοποιείται για λόγους προσωπικού εντυπωσιασμού και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.

Δεν μπορεί να υποτάσσεται σε πρόχειρους σχεδιασμούς, αποσπασματικές μεταρρυθμίσεις ή επιφανειακές εξαγγελίες.

Η «νέα Δομή Δυνάμεων» δεν προκύπτει από τεκμηριωμένη στρατηγική ανάλυση, ούτε εντάσσεται σε μια θεσμικά κατοχυρωμένη ιεραρχία σχεδίασης που να εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον.

Αντιθέτως, μοιάζει να συνιστά άσκηση διοικητικού πειραματισμού χωρίς σαφές δόγμα, χωρίς επιχειρησιακή τεκμηρίωση, χωρίς εκτίμηση της απειλής και χωρίς θεσμική συνέπεια.

Ο εκσυγχρονισμός των Ενόπλων Δυνάμεων είναι απαραίτητος. Αλλά για να είναι αποτελεσματικός και θεσμικά νόμιμος, πρέπει να ξεκινά από στρατηγική καθοδήγηση, να καταλήγει σε επιχειρησιακή λογική και να στηρίζεται σε ρεαλιστική αποτύπωση της απειλής.

Υπό το πρίσμα αυτό, όσοι αγνοούν τις συνέπειες που επιφέρουν οι πειραματισμοί τους στη συνοχή και την αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, αναλαμβάνουν ακέραιη την ευθύνη για το επιχειρησιακό κενό που θα προκύψει όταν η κρίση δεν θα είναι Σενάριο επί Χάρτου, αλλά πραγματικότητα.

 

Δρ. Κωνσταντίνος Π. Μπαλωμένος

konmpalo@gmail.com

Πολιτικός Επιστήμονας – Διεθνολόγος

Πρώην Γενικός Διευθυντής - Γενικής Διεύθυνσης

Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Διεθνών Σχέσεων (ΓΔΠΕΑΔΣ)

Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ)

 

Πρωθυπουργός: - Γιατί είμαι ανορθόγραφος

 Εκπληκτοι εἶχαν μείνει οἱ πολῖτες πρίν ἀκριβῶς ἕνα μῆνα ὅταν διάβασαν τό σημείωμα πού ἔγραψε ὁ Πρωθυπουργός στό βιβλίο ἐπισκεπτῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Σέ ἕνα κείμενο ἐλαχίστων λέξεων ἔκανε πολλά ὀρθογραφικά λάθη καί εἶχε ἀδυναμία στόν τονισμό ἀναγκάζοντας τό Μέγαρο Μαξίμου νά διαγράψει τήν συγκεκριμένη ἀνάρτηση ἀπό τά κοινωνικά μετά τόν σάλο πού προεκλήθη. Χθές ὁ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ἐρωτήθη σχετικῶς μέ τήν συγκεκριμένη ἀδυναμία καί ἀπεκάλυψε ὅτι μικρός ἦταν ἀνορθόγραφος καί παρά τίς ὅποιες προσπάθειες νά μάθει ὀρθογραφία αὐτό κατέστη ἀδύνατον. Σέ συνέντευξη πού παρεχώρησε στήν ἐφημερίδα «Πρῶτο Θέμα», ὁ κ. Μητσοτάκης εἶπε ὅτι ἐπειδή μεγάλωσε στήν Γαλλία εἶχε κάποιες ἀδυναμίες στά ἑλληνικά.

«Ἤμουν καί ἀπό τότε παντελῶς, μά παντελῶς -καί παραμένω- ἀνορθόγραφος, ἐνδεχομένως ἀπομεινάρι κάποιας μικρῆς μαθησιακῆς δυσκολίας. Σέ ὅσα νέα παιδιά πασχίζουν με τήν ὀρθογραφία τους, ἑκατό φορές νά τούς δείξεις μία λέξη πῶς γράφεται καί πᾶνε νά τήν ξαναγράψουν καί μπορεῖ νά τή γράψουν λάθος, τούς λέω ὅτι τούς καταλαβαίνω ἀπόλυτα. Καί δέν θά εἶναι ἐμπόδιο στήν πρόοδο καί τή ζωή τους. Ἤμουν πάντα πολύ ἀνορθόγραφος, ἀπό μικρός. Καί ἐπειδή μοῦ ἀρέσει νά γράφω, ξανακοιτάω, δηλαδή μπορῶ νά γράψω μιά λέξη, νά τή δῶ 50 φορές καί νά πῶ ὅτι τήν ἔχω γράψει σωστά καί νά τήν ἔχω γράψει λάθος», δήλωσε ὁ Πρωθυπουργός. Ἡ ἀπάντησις ἐξέπληξε τόν δημοσιογράφο, πού τόν ρώτησε ἐάν ὄντως διαβάζει τό κείμενο 50 φορές καί δέν βλέπει τά «μαργαριτάρια». Ὁ Πρωθυπουργός ἐπανέλαβε ὅτι ὅσες φορές καί ἐάν διαβάσει ἕνα ἀνορθόγραφο κείμενο δέν μπορεῖ νά δεῖ τό λάθος, ἀλλά εὐτυχῶς, ὅπως σημείωσε, πού ἡ τεχνολογία εἶναι σύμμαχός του.

«Εὐτυχῶς ἐν πολλοῖς, ἐπειδή μου ἀρέσει νά γράφω καί δέν τό ἔχω ἐγκαταλείψει, ὅταν θά γράψω, ἐπειδή γράφω συχνά εὐχαριστήρια σημειώματα κ.λπ., μοῦ ἀρέσει καί ἐπιμένω στό νά γράφω μέ τό χέρι. Προφανῶς ὁ ὑπολογιστής μοῦ ἔχει λύσει τό πρόβλημα, διότι ἔχει αὐτόματο ἔλεγχο ὀρθογραφίας, ὁπότε δέν ἔχω αὐτό τό ζήτημα. Ἀλλά ὅταν θά γράψω χειρόγραφα ἕνα σημείωμα, θά ζητήσω πάντα ἀπό κάποιον βοηθό μου νά τό κοιτάξει, νά σιγουρευτεῖ ὅτι δέν ἔχω ὀρθογραφικά», προσέθεσε. Προφανῶς στό Ἅγιο Ὄρος δέν τόν συνόδευε κάποιος λογιώτατος βοηθός του, ἔστω κάποιος πού ἔχει δώσει Πανελλαδικές Ἐξετάσεις, ἀφοῦ τά λάθη του στήν ὀρθογραφία ἦταν ἐπιπέδου Δημοτικοῦ.