Τρίτη 16 Απριλίου 2024

Πρωθυπουργος: - Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ - Μεγάλες γεωπολιτικές αστάθειες, η πατρίδα μας βρίσκεται σε μια ταραγμένη γειτονιά.


 Σας ευχαριστώ, αλλά σήμερα το χειροκρότημα δεν είναι για εμένα, είναι για τους 42 εξαιρετικούς υποψηφίους μας.

 
Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι στην κυβέρνηση και στη Βουλή, Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες, αγαπητές και αγαπητοί υποψήφιοι του ευρωψηφοδελτίου μας, θέλω να σας πω πόσο πραγματικά χαίρομαι που σήμερα μας δόθηκε η δυνατότητα, σε εσάς που συμμετέχετε σε αυτήν την εκδήλωση αλλά και σε όσους μας παρακολουθούν διαδικτυακά, να ακούσετε από τους υποψηφίους μας μια σύντομη παρουσίαση της προσωπικής τους ιστορίας και γιατί θέλουν να διεκδικήσουν τη δική σας στήριξη για να εκπροσωπήσουν την πατρίδα μας στην επόμενη Ευρωβουλή.
 
Και σκεφτόμουν, καθώς σας άκουγα όλους, την καθεμία και τον καθένα ξεχωριστά, ότι σήμερα δεν ακούσαμε μόνο μία παρουσίαση, αλλά ενδεχομένως συμμετείχαμε σε μία εξήγηση. Σε μία εξήγηση γιατί η Νέα Δημοκρατία είναι σήμερα το μεγαλύτερο κόμμα στην πατρίδα μας και ένα από τα ισχυρότερα, αν όχι το ισχυρότερο κεντροδεξιό κόμμα στην Ευρώπη.
 
Γιατί ακριβώς σε αυτό το ευρωψηφοδέλτιο συναντώνται άνθρωποι από διαφορετικές διαδρομές, εκπροσωπώντας διαφορετικούς επαγγελματικούς χώρους, εκπροσωπώντας όλες τις γωνιές της πατρίδας μας, αλλά και κάθε γωνιά του ελληνισμού παγκοσμίως. Άνθρωποι, όμως, οι οποίοι μπορούν να συστεγάζονται κάτω από την ίδια πολιτική στέγη, η οποία συνενώνει διαφορετικά ρεύματα σε αυτή τη μεγάλη κοίτη του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού και του προοδευτικού πατριωτισμού.
 
Αυτή είναι η Νέα Δημοκρατία το 2024, αυτό είναι το ευρωψηφοδέλτιο το οποίο θα διεκδικήσει τη στήριξη των πολιτών.
 
Και θα ήθελα να δώσετε μία ξεχωριστή σημασία σε εκείνους απ’ όσους συμμετέχουν στο ευρωψηφοδέλτιο που ενδεχομένως δεν είναι οι πιο γνωστοί, διότι πάντα, προφανώς, άνθρωποι οι οποίοι ήδη μπορεί να έχουν εκτεθεί στη δημόσια σφαίρα ή στην πολιτική έχουν ίσως το προσόν της αναγνωρισιμότητας. Όμως, η μεγάλη ομορφιά της επιλογής με σταυρό είναι ακριβώς ότι δίνεται η δυνατότητα στην καθεμία και στον καθένα από εσάς να μελετήσετε αυτά τα βιογραφικά και να κάνετε την καλύτερη επιλογή, πάντα με τα δικά σας ξεχωριστά κριτήρια.
 
Γι’ αυτό και όλη αυτή η διαδικασία έχει τόσο πολύ μεγάλη σημασία: διότι τελικά την 9η Ιουνίου θα κληθούμε να επιλέξουμε πρώτα και πάνω απ’ όλα ποιες και ποιοι θα μας εκπροσωπήσουν στην επόμενη Ευρωβουλή. Γι’ αυτό γίνονται οι ευρωεκλογές, για να επιλέξουμε τους επόμενους ευρωβουλευτές μας. Και είμαι σίγουρος ότι η νέα ευρωομάδα, όπως θα προκύψει από τις εκλογές της 9ης Ιουνίου, θα μπορέσει να μας εκπροσωπήσει επάξια σε μία Ευρωβουλή και σε μία Ευρώπη η οποία, όπως ακούσατε και από πολλούς από τους υποψηφίους, θα αντιμετωπίσει στον επόμενο ευρωπαϊκό κύκλο πολλές και μεγάλες προκλήσεις.
 
Και, βέβαια, η Νέα Δημοκρατία σε αυτές τις μεγάλες προκλήσεις πρέπει να είναι ισχυρή. Εμείς είμαστε το κόμμα της Ευρώπης. Εμείς είμαστε το κόμμα που βάλαμε την Ελλάδα στην Ευρώπη. Εμείς είμαστε το κόμμα που κρατήσαμε την Ελλάδα στην Ευρώπη. Και εμείς είμαστε το κόμμα που σταθερά φέρνει την πατρίδα μας πιο κοντά στην Ευρώπη, κάθε μέρα και σε κάθε πεδίο πολιτικής.
 
Ξέρετε ότι, όπως είπε και η Αριστοτελία στην εισαγωγή της, το 2024 δεν είναι 2019. Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ. Μεγάλες γεωπολιτικές αστάθειες, η πατρίδα μας βρίσκεται σε μια ταραγμένη γειτονιά. Μεγάλες οικονομικές προκλήσεις. Μεγάλες προκλήσεις που αφορούν αυτή τη δίδυμη τεχνολογική επανάσταση και κλιματική κρίση την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, με μια Ευρώπη η οποία συχνά ψάχνει τα πατήματά της και προσπαθεί να παίξει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε έναν κόσμο που αλλάζει.
 
Το να ακούγεται, λοιπόν, σε αυτή την Ευρώπη που αλλάζει, ισχυρή η φωνή της πατρίδας μας, έχει μεγάλη σημασία. Γι’ αυτό ψηφίζουμε στις εκλογές της 9ης Ιουνίου: για μια ισχυρή Νέα Δημοκρατία σε μια Ευρώπη που αλλάζει. Για να μπορέσουμε να εξακολουθούμε να δίνουμε, -εγώ στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, οι συνάδελφοι Υπουργοί στα Συμβούλια που εκπροσωπούν την πατρίδα μας, αλλά και οι ευρωβουλευτές μας στο Ευρωκοινοβούλιο- τις μεγάλες μάχες όπως τις δώσαμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο και την περασμένη 5ετία.
 
Μάχες τις οποίες κερδίσαμε. Μάχες οι οποίες μας επέτρεψαν να μετατρέψουμε πράγματι την Ελλάδα από το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης σε μία χώρα η οποία όχι απλά έχει μία από τις υψηλότερες επιδόσεις και πιο δυναμικές οικονομίες ως προς τον ρυθμό ανάπτυξης, αλλά μία χώρα η οποία σήμερα μιλάει με αξιοπιστία όχι μόνο για τα δικά της προβλήματα, αλλά για τα γενικά ευρωπαϊκά ζητήματα.
 
Η Ελλάδα ξαναβρίσκεται στο κέντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων και αυτό οφείλουμε να το κατοχυρώσουμε και να το ενισχύσουμε.
 
Δώσαμε μαζί με την ευρωομάδα μας και τους συνεργάτες μας πολλές δύσκολες μάχες την περασμένη πενταετία. Ξεκινώντας από τη μεγάλη πρόκληση του Covid, όταν βρεθήκαμε σε ένα πενθήμερο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Ιούλιο του 2020 και καταφέραμε, διαπραγματευτήκαμε και πετύχαμε, τη μεγαλύτερη επανάσταση στην ιστορία της Ευρώπης ως προς τη δημιουργία ενός νέου χρηματοδοτικού εργαλείου, του Ταμείου Ανάκαμψης. Αυτό το εργαλείο φέρει σε μεγάλο βαθμό και τη δική μας σφραγίδα, τη σφραγίδα της Ελλάδας.
 
Και βέβαια, μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι η μεγάλη κερδισμένη του Ταμείου Ανάκαμψης: 36 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία δεν τα διαθέταμε, είναι αυτή τη στιγμή στη διάθεση της πατρίδας μας για σημαντικά αναπτυξιακά έργα, για την υγεία, για την παιδεία, για την πράσινη μετάβαση, για την ανταγωνιστικότητα.
 
Δώσαμε πολλές ευρωπαϊκές μάχες, δεν θα τις αναφέρω λεπτομερώς. Θα σταθώ, όμως, σε μία που πιστεύω ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία και αυτή αφορά στη θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της πατρίδας μας. Όταν τον Μάρτιο του 2020 βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μία απρόκλητη και οργανωμένη εισβολή, υπερασπιστήκαμε τα σύνορά μας.
 
Κάναμε το αυτονόητο, το καθήκον μας επιτελέσαμε. Όμως, κάναμε και κάτι παραπάνω. Αγωνιστήκαμε πολύ ώστε να αλλάξει η όλη προσέγγιση της Ευρώπης στο ζήτημα του μεταναστευτικού και να δεχθούμε πια ως ευρωπαϊκό κεκτημένο αυτή την απλή αξία: ότι η μεταναστευτική ευρωπαϊκή πολιτική πρέπει να ξεκινάει από την φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης. Το πετύχαμε αυτό, το κατοχυρώσαμε και σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και στο επίπεδο του νέου Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου που ψηφίστηκε από την Ευρωβουλή πριν από λίγες μέρες. Αυτή είναι μία μεγάλη εθνική επιτυχία για την πατρίδα μας, την οποία σε ένα βαθμό πιστώνεται και η Ελληνική Κυβέρνηση. 
 
Αλλά σκεφτείτε λίγο τις μεγάλες προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε την επόμενη πενταετία: τα μεγάλα ζητήματα της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας, τη θέση της Ευρώπης σε έναν περίπλοκο κόσμο, με τις Ηνωμένες Πολιτείες από τη μία, με την Κίνα από την άλλη, πώς θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ως Ευρώπη περισσότερες, καλύτερες δουλειές.
 
Αυτά τα οποία συμβαίνουν στην Ευρώπη, ας πούμε η λειτουργία της ενιαίας αγοράς, τα ζητήματα του τρόπου με τον οποίο η Ευρώπη επενδύει στην έρευνα και στην τεχνολογία, έχουν μεγάλο αντίκτυπο στο τι συμβαίνει στην πατρίδα μας. Και να σκεφτούμε, ποιον και ποιους θέλουμε την επόμενη μέρα να διαπραγματευτούν τις μεγάλες αποφάσεις για την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης. Ποιον θέλουμε, τελικά, ισχυρό να πάει στην Ευρώπη να διαπραγματευτεί το νέο Ταμείο Ανάκαμψης. Διότι κάποια στιγμή θα ανοίξει και αυτή η συζήτηση για το αν αυτό το εργαλείο θα πρέπει να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά.
 
Συν την άλλη πρόκληση της Ευρώπης, η οποία είναι η κοινή μας άμυνα. Η Ευρώπη δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται, από τη μία από τον πόλεμο στην Ουκρανία και από την άλλη με μία νέα κρίση στην Μέση Ανατολή. Η συζήτηση, λοιπόν, για κοινή χρηματοδότηση της ευρωπαϊκής άμυνας έχει ανοίξει για τα καλά. Σε έναν βαθμό και από δική μου πρωτοβουλία.
 
Την επόμενη μέρα θα πρέπει να θέσουμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, και προφανώς να έχουμε και τη στήριξη του Ευρωκοινοβουλίου, μία πρωτοβουλία για κοινή χρηματοδότηση αμυντικών δαπανών από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Επειδή δεν αρκεί εμείς ως κράτη μέλη -η Ελλάδα κάνει το καθήκον της και με το παραπάνω- να χρηματοδοτούμε τη δική μας μόνο ανεξάρτητη άμυνα. Πρέπει επιτέλους να κινητοποιήσουμε και ευρωπαϊκούς πόρους έτσι ώστε να θωρακίσουμε την ευρωπαϊκή μας άμυνα σε έναν κόσμο που αλλάζει.
 
Σκεφτείτε τα ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν με την αγροτική πολιτική, τις μεγάλες προκλήσεις της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, της πράσινης μετάβασης. Εδώ πρέπει να το πούμε ανοιχτά και ξεκάθαρα: δεν ήμασταν εμείς η πολιτική οικογένεια η οποία εισηγήθηκε μία πράσινη μετάβαση στον πρωτογενή τομέα η οποία δρομολογείται με τόσο μεγάλη ταχύτητα που δημιουργεί τεράστια προβλήματα στους αγρότες μας και στους κτηνοτρόφους μας. Ήταν οι σοσιαλιστές και ο πράσινοι που επέλεξαν αυτές τις πολιτικές.
 
Εμείς είπαμε: «ώπα, μήπως πρέπει να πάμε λίγο πιο αργά;». Χωρίς να αμφισβητήσουμε τους στόχους της πράσινης μετάβασης, να δώσουμε στους αγρότες μας, στους κτηνοτρόφους μας, στους αλιείς μας εκείνα τα εργαλεία ώστε η πράσινη μετάβαση να μην αποβεί τελικά εις βάρος του εισοδήματός τους, της δυνατότητάς τους, οι ίδιοι και τα παιδιά τους, να παραμείνουν στο χωράφι τους, στον τόπο τους.
 
Ποιος θα δώσει, λοιπόν, την επόμενη μέρα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αλλά και στην Ευρωβουλή, αυτές τις κρίσιμες μάχες για τον πρωτογενή τομέα; Πρέπει να είναι η ισχυρή Νέα Δημοκρατία, όπως αυτή θα προκύψει από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου.
 
Και τέλος, ως προς τα ευρωπαϊκά ζητήματα, επιτρέψτε μου ακόμα μία διάσταση, γιατί την άκουσα από αρκετούς από τους υποψήφιους ευρωβουλευτές και νομίζω ότι έχει τη δική της ξεχωριστή αξία: το δημογραφικό. Το δημογραφικό δεν αποτελεί μόνο ελληνική πρόκληση, είναι ευρωπαϊκή πρόκληση και έχει έρθει η ώρα για τα καλά το ζήτημα της πληθυσμιακής μείωσης της Ευρώπης να αντιμετωπιστεί μέσα από πιο συγκροτημένες ευρωπαϊκές πολιτικές, που θα πλαισιώνουν τα πολύ σημαντικά πράγματα τα οποία εμείς κάνουμε στην πατρίδα μας.  
 
Αυτές, λοιπόν, είναι μόνο λίγες σκέψεις, γιατί έχει πολύ μεγάλη σημασία το βράδυ της 9ης Ιουνίου η Νέα Δημοκρατία να είναι ισχυρή, μετά την ετυμηγορία του ελληνικού λαού. 
 
Όμως, το ξέρουμε πολύ καλά ότι στις ευρωεκλογές δεν ψηφίζουμε μόνο για την Ελλάδα στην Ευρώπη. Οι ευρωεκλογές είναι μία εθνική κάλπη. Είναι μια κάλπη η οποία εκ των πραγμάτων θα έχει πολιτικό αντίκτυπο και στην εσωτερική πολιτική κατάσταση.
 
Γι΄ αυτό και θέλω να το πω όσο πιο απλά γίνεται: όσο πιο ισχυρή είναι η Νέα Δημοκρατία το βράδυ της 9ης Ιουνίου, τόσο πιο σταθερή θα είναι η χώρα και τόσο πιο γρήγορα και τολμηρά θα μπορούμε να προχωρήσουμε τις μεγάλες αλλαγές για τις οποίες εσείς μας δώσατε εξουσιοδότηση να προχωρήσουμε τον Ιούνιο του 2023.
 
Επιμένω πολύ στην έννοια της σταθερότητας, γιατί πολλές φορές ακούω και από κάποιους δυσαρεστημένους συμπολίτες μας να λένε: «στείλτε μήνυμα». Εγώ θα σηκώσω το γάντι και θα πω: στείλτε μήνυμα σταθερότητας στις εκλογές, γιατί το τι συμβαίνει σε μια εθνική κάλπη έχει αντανάκλαση τελικά στους εσωτερικούς πολιτικούς συσχετισμούς.
 
Και είναι μία ευκαιρία, φίλες και φίλοι και αγαπητοί υποψήφιοι, αυτό το διάστημα της προεκλογικής περιόδου -δεν χρειάζεται να μιλήσουμε γι’ αυτά τα οποία κάναμε την πρώτη τετραετία, αυτά εκ των πραγμάτων έχουν κριθεί από τον ελληνικό λαό- να μιλήσουμε περισσότερο γι’ αυτά τα οποία έχουμε κάνει εδώ και εννέα μήνες.
 
Μέσα σε εννέα μήνες έχουμε κάνει πολλά: έχουμε υλοποιήσει το μισό μας σχεδόν οικονομικό πρόγραμμα, έχουμε αυξήσει μισθούς και συντάξεις, έχουμε δρομολογήσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Σπάσαμε επιτέλους, μετά από δεκαετίες, το μονοπώλιο του κράτους στην ανώτατη εκπαίδευση. Με μεγάλη ταχύτητα δρομολογούμε σημαντικές επενδύσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης.
 
Κάναμε την πολύ μεγάλη θεσμική τομή της επιστολικής ψήφου, σημαντική μεταρρύθμιση δημοκρατίας, η οποία μάλιστα χαίρομαι που αποκτά πολύ μεγάλη δυναμική. Μας αρέσει σε εμάς τους Έλληνες να τα αφήνουμε όλα τελευταία στιγμή, αλλά επειδή τέλη Απριλίου κλείνει η πλατφόρμα, 29 Απριλίου για την ακρίβεια, θα ενθάρρυνα τους συμπολίτες μας οι οποίοι θέλουν να γραφτούν να το κάνουν. Έχουμε ήδη εκπροσώπηση, αξίζει να το ακούσετε αυτό, από 111 χώρες. 
 
Αλλά η επιστολική ψήφος δεν αφορά μόνο τους απόδημους συμπολίτες μας. Ένα αίτημα πολλών δεκαετιών για μεγαλύτερη, περισσότερη δημοκρατική συμμετοχή αφορά και τους συμπολίτες μας στην πατρίδα μας: τους ανάπηρους συμπολίτες μας οι οποίοι δυσκολεύονται να πάνε να ψηφίσουν, τους ηλικιωμένους συμπολίτες μας, τα νέα παιδιά τα οποία δουλεύουν σεζόν και τα οποία δεν θα μπορούν να αφήσουν τη δουλειά τους στις 9 Ιουνίου για να πάνε να ψηφίσουν. Είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη δημοκρατικής μεταρρύθμισης η επιστολική ψήφος. Αλλά δεν είναι η μόνη.
 
Δείτε το τι κάνουμε στη Δικαιοσύνη με τον νέο δικαστικό χάρτη. Μια μεταρρύθμιση που θέλω να θυμίσω, για όσους δεν το γνωρίζετε, ότι επιχείρησε να την κάνει ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Και ερχόμαστε εμείς 100 χρόνια μετά και την ολοκληρώνουμε.
 
Να θυμίσουμε τι έχουμε κάνει για τα ζητήματα της υπογεννητικότητας. Εμείς ήμασταν αυτοί που αυξήσαμε το επίδομα γέννας αναδρομικά για τα παιδιά τα οποία γεννήθηκαν το 2023 και το αυξάνουμε και από εδώ και στο εξής.
 
Το τι έχουμε κάνει για τα θέματα της οικογενειακής βίας. Το τι κάνουμε για το bullying, για τις νέες μάστιγες που αφορούν τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε τα ζητήματα τεχνολογίας.
 
Όλα αυτά τα έχουμε κάνει σε εννέα μήνες. Σκεφτείτε πόσα περισσότερα θα κάνουμε σε τέσσερα χρόνια, όταν οι πολίτες στείλουν μήνυμα σταθερότητας και συνέχειας στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου.
 
Και σκεφτόμουν ότι στη Νέα Δημοκρατία υπάρχει μια επιλογή: είναι αυτή η επιλογή της σταθερότητας και της δυναμικής συνέχειας των μεταρρυθμίσεων.
 
Δεν θα μιλήσω καθόλου για την αντιπολίτευση, θα πω μόνο ότι από την άλλη μεριά αντί για επιλογή φαίνεται να υπάρχει μια εμμονή. Και η εμμονή είναι μία: να πέσει ο Μητσοτάκης. Αυτό δεν συνιστά πολιτική πρόταση. Αυτό δεν είναι εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, ούτε προφανώς είναι πρόταση για το μέλλον της Ευρώπης.
 
Θέλω, λοιπόν, όλες και όλοι μαζί, να πάρουμε τις ευρωεκλογές πολύ στα σοβαρά. Να πολεμήσουμε τη χαλαρή ψήφο. Να παλέψουμε με τους συμπολίτες μας οι οποίοι μπορεί να είναι προσωρινά δυσαρεστημένοι για οποιοδήποτε λόγο και να τους εξηγήσουμε ότι τώρα δεν είναι η ευκαιρία να εκδηλώσουν μία επιμέρους δυσαρέσκεια αλλά πρέπει να ξαναθυμηθούν και να δουν τη μεγάλη εικόνα.
 
Πόσω μάλλον σε μία εποχή όπου -όπως σας είπα- τα πράγματα γίνονται ολοένα και πιο δύσκολα. Βλέπετε τώρα τι γίνεται αυτή τη στιγμή στη Μέση Ανατολή, στο χείλος του γκρεμού. 
 
Η Ελλάδα έχει καταφέρει και έχει κατοχυρώσει να είναι ένας πόλος σταθερότητας, με ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, με ισχυρές συμμαχίες, με οικονομία που αναπτύσσεται. Και τώρα βλέπετε πόση αξία έχουν όλα αυτά σε αυτόν τον δύσκολο κόσμο, σε αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα την οποία καλούμαστε να διαχειριστούμε. Επομένως, θα ζητήσω από όλες και από όλους: δείτε τη μεγάλη εικόνα.
 
Και, κυρίως από τη μεγάλη μας παράταξη, τη Νέα Δημοκρατία, ένα κόμμα με μεγάλη οργανωτική υποδομή, με εξαιρετικούς υποψηφίους που θα γυρίσουν όλη την Ελλάδα: να κινητοποιήσουμε και να συσπειρώσουμε τον κόσμο μας, εξηγώντας του με απλά λόγια γιατί η συμμετοχή σε αυτές τις ευρωεκλογές και η μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας έχουν τόσο μεγάλη σημασία.
 
Θέλω να θυμίσω ότι μετά από έναν κύκλο πολλών εκλογών -είχαμε πολλή δουλειά τα τελευταία χρόνια- αυτές οι εκλογές είναι η τελευταία εθνική κάλπη πριν τις εθνικές εκλογές του 2027.
 
Άρα, αντιμετωπίζοντας την όποια κούραση, αν και ξέρω ότι κάπου σε όλους μας αρέσει η προεκλογική περίοδος, έχει τη χαρά της και αυτή η διαδικασία, κυρίως θα το έλεγα στους νέους υποψηφίους, σε αυτούς που δεν έχουν εκτεθεί ξανά στη δημόσια ψήφο, μία συμβουλή μπορώ μόνο να σας δώσω: να είστε ο εαυτός σας. Να μιλάτε βιωματικά, καθεμία και κάθε ένας από εσάς φέρνει μια ξεχωριστή ιστορία, να σας γνωρίσει ο κόσμος. Να εξηγήσετε με απλά λόγια αυτά τα οποία πρεσβεύετε και τι θα θέλατε να κάνετε αν σας επιλέξουν οι Έλληνες πολίτες στο Ευρωκοινοβούλιο την επόμενη ημέρα.
 
Και όλα αυτά μαζί με τον κομματικό μας μηχανισμό, μαζί με τα στελέχη μας, τα πρωτοκλασάτα μας στελέχη, τους βουλευτές μας, τους Υπουργούς μας, εμένα στην πρώτη γραμμή να γυρνάω πάλι όλη την Ελλάδα, όπως ξέρω καλά να το κάνω.
 
Το βράδυ της 9ης Ιουνίου να μπορέσουμε να πετύχουμε ακόμα μία μεγάλη νίκη στην ιστορία της παράταξής μας.
 
Το χρωστάμε εξάλλου στη Νέα Δημοκρατία μας, στα 50 της χρόνια να της κάνουμε ένα μεγάλο δώρο. Και το καλύτερο δώρο που μπορούμε να της κάνουμε είναι μία πανίσχυρη Νέα Δημοκρατία το βράδυ της 9ης Ιουνίου, νικήτρια στις ευρωεκλογές, πρώτη δύναμη στην κεντροδεξιά της Ευρώπης. Σταθερά, τολμηρά, πιο κοντά στην Ευρώπη, για μία ισχυρή Ελλάδα σε μία Ευρώπη που αλλάζει.
 
Να είστε καλά, σας ευχαριστώ πολύ, καλή επιτυχία στο εξαιρετικό μας ψηφοδέλτιο.

Δευτέρα 15 Απριλίου 2024

Τα αρχαιότερα ρεκόρ του στίβου

 







Με την κατάρριψη του παγκόσμιου ρεκόρ στη δισκοβολία των ανδρών από τον Μίκολας Αλέκνα, μόνο ένα από τo το10 των αγωνισμάτων των ανδρών παραμένει στην… αμφιλεγόμενη δεκαετία των 80s, σε αντίθεση με τα παγκόσμια ρεκόρ των γυναικών, όπου τα 10 κορυφαία είναι όλα μεταξύ 1983 και 1988.

του Γιώργου Κατσαρού
katsaros@sportsfeed.gr

Το 74.35μ του Μίκολας Αλέκνα στη δισκοβολία, έφερε το παγκόσμιο ρεκόρ του αγωνίσματος στο 2024, καθιστώντας αυτό της σφυροβολίας (Γιούρι Σέντιχ) ως το αρχαιότερο πλέον (1986) αλλά και το μοναδικό που έχει απομείνει από τα ρεκόρ των ανδρών στη δεκαετία των 80s. Πλέον στο τοπ10 έχει μπει το (αδιανόητο) ρεκόρ του Ντιέβιντ Ρουντίσα στα 800μ (1:40.91) που έχει γίνει το 2012, ενώ στη λίστα εδώ και μερικούς μήνες είναι και τα ρεκόρ του Γιουσέιν Μπολτ σε 100μ ακι 200μ από το 2009.
Αυτό δείχνει ότι η εξέλιξη στα αγωνίσματα των ανδρών είναι μεγαλύτερη από αυτήν των γυναικών και φυσικά ενισχύει τις υποψίες περί… ακάθαρτων ρεκόρ στις γυναίκες τη δεκαετία του 80.
Το αρχαιότερο παγκόσμιο ρεκόρ του στίβου (σε αγωνίσματα που είναι και στο Ολυμπιακό πρόγραμμα) παραμείνει αυτό των 800μ των γυναικών με 1:53.28 από την Γιαρμίλα Κρατοτσβίλοβα.

ΑΝΔΡΕΣ

1. Σφυροβολία – 86.74μ – Γιούρι Σέντιχ (ΕΣΣΔ) – 30 Αυγούστου 1986
2. Μήκος – 8.95μ (+0,3) – Μάικ Πάουελ (ΗΠΑ) – 30 Αυγούστου 1991
3. Ύψος – 2.45μ – Χαβιέ Σοτομαγιόρ (Κούβα) – 27 Ιουλίου 1993
4. 4Χ400μ – 2:54.29 – ΗΠΑ (Άντριου Βάλμον, Κουίνσι Γουότς, Χάρι Ρέινολντς, Μάικλ Τζόνσον) – 22 Αυγούστου 1993
5. Τριπλούν – 18.29μ (+1,3) – Τζόνοθαν Έντουαρντς (Βρετανία) – 7 Αυγούστου 1995
6. Ακοντισμός – 98.48 – Γιαν Ζελέζνι (Τσεχία) – 25 Μαΐου 1996
7. 1500μ – 3:26.00 – Χισάμ Ελ Γκερούζ (Μαρόκο) – 14 Ιουλίου 1998
8.
 100μ – 9.58 (+0,9) – Γιουσέιν Μπολτ (Τζαμάικα) – 16 Αυγούστου 2009
9. 200μ – 19.19 (-0,3) – Γιουσέιν Μπολτ (Τζαμάικα) – 20 Αυγούστου 2009
10. 800μ – 1:40.91 – Ντέιβιντ Ρουντίσα (Κένυα) – 9 Αυγούστου 2012

ΓΥΝΑΙΚΕΣ

1. 800μ – 1:53.28 – Γιαρμίλα Κρατοτσβίλοβα (Τσεχοσλοβακία) – 26 Ιουλίου 1983
2. 400μ – 47.60 – Μαρίτα Κοχ (Ανατολική Γερμανία) – 6 Οκτωβρίου 1985
3. Σφαιροβολία – 22.63μ – Νατάλια Λισόφσκαγια (ΕΣΣΔ) – 7 Ιουνίου 1987
4. Ύψος – 2.09μ – Στέφκα Κονσταντίνοβα (Βουλγαρία) – 30 Αυγούστου 1987
5. Μήκος – 7.52μ (+1,4) – Γκαλίνα Τσιστιάκοβα (ΕΣΣΔ) – 11 Ιουνίου 1988
6. Δισκοβολία – 76.80μ – Γκάμπριελ Ράινς (Ανατολική Γερμανία) – 9 Ιουλίου 1988
7. 100μ – 10.49 (0,0) – Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ (ΗΠΑ) – 16 Ιουλίου 1988
8. Έπταθλο – 7.291 – Τζάκι Τζόινερ Κέρσι (ΗΠΑ) – 24 Σεπτεμβρίου 1988
9. 200μ – 21.34 (+1,3) – Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ (ΗΠΑ) – 29 Σεπτεμβρίου 1988
10. 4Χ400μ – 3:15.17 – ΕΣΣΔ (Τατιάνα Λεντόφσκαγια, Όλγα Ναζάροβα, Μαρίνα Πρινίγκινα, Όλγα Μπρίζγκινα) – 1 Οκτωβρίου 1988



πηγή:https://sportsfeed.gr/ta-archaiotera-rekor-toy-stivoy/

1897-1988 - Στρατηγός Αθανάσιος Δασκαρόλης: - Ένας στρατιώτης που τίμησε τον όρκο του και τη στολή του



 






γράφει ο Ιωάννης Β. Δασκαρόλης

Πρόλογος

Ο Στρατηγός Αθανάσιος Δασκαρόλης γεννήθηκε στη Μεσσήνη στις 24 Δεκεμβρίου 1897 ως υιός του Γεωργίου Π. Δασκαρόλη και της Αικατερίνης Mιχαλοπούλου, και ήταν μικρότερος αδελφός των Δημητρίου, Παναγιώτη, Νικόλαου, Θεοδώρου, Βασιλικής, Ηλέκτρας και Αλεξάνδρας. Σε ηλικία 19 ετών εισήχθη ως 40ός επιτυχών στη Σχολή Eυελπίδων, από όπου μετά από τριετείς σπουδές αποφοίτησε, ως 8ος της σειράς του, στις 26 Αυγούστου 1919 ως Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού, ενώ συμμαθητής του ήταν ο Γεώργιος Γρίβας μετέπειτα αρχηγός της ΕΟΚΑ.

Εκστρατεία στην Μικρά Ασία και στην Ανατολική Θράκη (1919-1922)

Έλαβε μέρος στην Εκστρατεία της Μικράς Ασίας ως ανθυπολοχαγός στην 2α Πυροβολαρχία στο Α΄ Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού (Σεπτέμβριος 1919-Ιούνιος 1920) και κατόπιν στην ΙΙΙ Μοίρα του Γ΄ Συντάγματος Πεδινού Πυροβολικού, υποστηρίζοντας το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων στις επιχειρήσεις Παπαζλή - Aξαρίου -Mπαλουκεσέρ - Iνεγκιόλ - Kαράκιοϊ - Mποσεγιούκ - Kουβαλίτσα (Ιούνιος 1920-Mάρτιος 1921). Ως ανθυπολοχαγός στην 7η Πυροβολαρχία (Μάρτιος 1921-Mάρτιος1922) συμμετείχε στις επιχειρήσεις Eσκί Σεχήρ - Σαγγαρίου, στον τομέα Ντεντέ - Τεπέ της ΙΙΙ Μεραρχίας. Τον Απρίλιο του 1922 μετατέθηκε στη Μοίρα Οβιδοβόλων Skoda των 150 χλμ.

Ως Oυλαμαγός της 2ας Πυροβολαρχίας ακολούθησε την μεταφορά της μονάδας τους από την Μικρά Ασία σε Ραιδεστό για την επιχείρηση προς την Κωνσταντινούπολη στα μέσα Ιουλίου 1922, ενώ στις 13 Αυγούστου προήχθη σε υπολοχαγό. Μετά την ραγδαία εχθρική προέλαση ως αποτέλεσμα της επιθέσεως του Κεμάλ και την κατάρρευση του μετώπου, η μονάδα επέστρεψε στις 23 Αυγούστου στην Σμύρνη, σε μια τελευταία προσπάθεια συγκρότησης αμυντικής γραμμής γύρω από την πόλη. Η ολοκληρωτική ήττα είχε ως αποτέλεσμα την έκδοση διαταγής στις 25 Αυγούστου για να επιστρέψει η μονάδα στην Θεσσαλονίκη, οπότε ο νεαρός υπολοχαγός κατάφερε με προσωπικές του πρωτοβουλίες να φέρει εις πέρας την αποστολή.

Μεσοπόλεμος (1922-1940)




Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή προσχώρησε στην "Επανάσταση του 1922" και χρησιμοποιήθηκε στην αναγέννηση του ελληνικού Στρατού στο μέτωπο του Έβρου ως υπολοχαγός στην 2α Πυροβολαρχία Skoda (Νοέμβριος 1922-Σεπτέμβριος 1923), ενώ ορίστηκε μέλος της τριμελούς επιτροπής για τη διεξαγωγή ανακρίσεων για το αιματηρό φιλοβασιλικό συλλαλητήριο της 9ης Δεκεμβρίου 1923.[1] Το πόρισμα των ανακρίσεων δικαίωνε την επαναστατική κυβέρνηση, φαίνεται όμως από ενδείξεις που υπάρχουν, ότι δεν ήταν αντικειμενικό, αλλά ευνοούσε τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς.[2]

Ως βενιζελικός αξιωματικός προήχθη στον βαθμό του λοχαγού στις 18 Σεπτεμβρίου 1925. Ορίστηκε καθηγητής Πυροβολικής στη Σχολή Eυελπίδων (Σεπτέμβριος 1925-Φεβρουάριος 1927),[3] ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 1930 διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Ελέγχου Πυρομαχικών στην Πολωνία. Παράλληλα φοίτησε στη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (πτυχίο 1932), και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (πτυχίο 1935). Ως βενιζελικός αξιωματικός βοήθησε στην απόδραση Πλαστήρα στα ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα μετά το αποτυχημένο κίνημα του 1933,[4] αλλά δεν συμμετείχε στο βενιζελικό κίνημα του 1935 και έτσι κατάφερε να αποφύγει την αποστράτευση.

Διατήρησε καλές σχέσεις και με την ηγεσία των βασιλοφρόνων αξιωματικών προαγόμενος σε ταγματάρχη στις 8 Οκτωβρίου 1935. Διετέλεσε Διευθυντής Τμήματος Μελετών Εφορείας Υλικού Πολέμου Θεσσαλονίκης από τον Μάιο του 1935 ως τον Οκτώβριο του 1937 και ήταν μέλος της επιτροπής για τον έλεγχο και παραλαβή όλμων 81χλστ. από την Γαλλία το 1938. Εισήχθη στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου κατόπιν εισαγωγικού διαγωνισμού και αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1940 με ένδειξη Λίαν Καλώς. Ακολούθως ορίστηκε υποδιοικητής XVII Συντάγματος Ορεινού Πυροβολικού, θέση που κατείχε την 28η Οκτωβρίου 1940.

Ελληνοϊταλικό μέτωπο (1940-1941)

Ως υποδιοικητής του XVII Συντάγματος Ορεινού Πυροβολικού της XVII Μεραρχίας, ο Αθανάσιος Δασκαρόλης εκτέλεσε βάσει σχεδίου την επιστράτευση της μονάδας του με επιτυχία και επίβλεψε την μεταφορά οδικώς 3.000 ανδρών και 1.200 ίππων από την  Θεσσαλονίκη στην ελληνοαλβανική μεθόριο. Στη συνέχεια ανέλαβε καθήκοντα διοικητή τριών Mοιρών Πυροβολικού στον τομέα Κορυτσάς, στον υποτομέα της XVII Μεραρχίας. Μόλις η XVII Μεραρχία έφθασε στο μέτωπο και ανέλαβε τον τομέα της διατάχθηκε από το Γ΄ Σώμα Στρατού να επιτεθεί από τις 30 Νοεμβρίου 1940 και να καταλάβει το ύψ. 1532 στο όρος Κάμια. Για το σκοπό αυτό η μεραρχία συγκρότησε απόσπασμα από το 31ο Σύνταγμα και το XVII Σύνταγμα Ορειβατικού Πυροβολικού, με διοικητή τον Διοικητή Πεζικού της Μεραρχίας Συνταγματάρχη Νίτσα Σπυρίδωνα.[5]

Στις 10.30 της 3ης Δεκεμβρίου, μετά από δεκάλεπτη επιτυχή προπαρασκευή πυροβολικού υπό την διοίκηση του Αθανάσιου Δασκαρόλη,[6] εκδηλώθηκε η επίθεση και τα Ι/31 και ΙΙΙ/31 Τάγματα που ήταν σε πρώτη γραμμή εξόρμησαν με ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα. Μετά από τετράωρο σκληρό αγώνα εναντίον του αντιπάλου που προέβαλλε πεισματώδη αντίσταση και αμυνόταν σε χιονοσκεπές έδαφος, φύσει οχυρωμένου, γεμάτο βράχους και σπήλαια, με πολύ απότομες κλίσεις, τα επιτιθέμενα τάγματα κατέλαβαν στις 1430 ολόκληρο το ορεινό συγκρότημα του υψώματος 1532, το οποίο δέσποζε απόλυτα στην τοποθεσία. Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι 13 Ιταλοί αξιωματικοί και 400 οπλίτες και κυριεύτηκε άφθονο πολεμικό υλικό.[7] Tόσο ο 9ος όσο και ο 11ος Λόχοι αγωνίστηκαν «εκ του συστάδην» έναντι των σκληρά αμυνομένων Ιταλών. Στον αιώνιο εκείνο βράχο, ο οποίος μαρτυρεί την ελληνική ανδρεία, βρέθηκαν πολλοί Έλληνες στρατιώτες να έχουν αλληλολογχιστεί με τους Ιταλούς και να έχουν παραμείνει όρθιοι, όπως την ώρα της μάχης. Οι απώλειες του 31ου Συντάγματος κατά τη μάχη αυτή ανήλθαν σε 6 αξιωματικούς και 50 οπλίτες νεκρούς, 17 αξιωματικούς και 350 οπλίτες τραυματίες, καθώς και 36 οπλίτες αγνοούμενους.

Για την δράση του στο μέτωπο ο Αθανάσιος Δασκαρόλης έλαβε τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη στις 19 Δεκεμβρίου 1940. Ανέλαβε την διοίκηση του XVII Συντάγματος Ορεινού Πυροβολικού το οποίο μεταφέρθηκε στον κεντρικό τομέα στο B’ Σώμα Στρατού από τον Ιανουάριο του 1941, αναλαμβάνοντας την υποστήριξη του 28ου Συντάγματος Πεζικού και του 65ου Συντάγματος Πεζικού στις επιχειρήσεις Tρεμπεσίνα – Mετζγκόρανι – Σεντέλι από τον Μάρτιο του 1941 μέχρι το τέλος των εχθροπραξιών.

Κατοχή - Μέση Ανατολή – Δεκεμβριανά (1942-1944)

Ο Αντισυνταγματάρχης Δασκαρόλης επέστρεψε στην Αθήνα μετά την σύναψη ανακωχής στο Ελληνοϊταλικό Μέτωπο που προέβλεπε την μη αιχμαλωσία όλων των Ελλήνων μαχητών. Τον χειμώνα του 1942 αποφάσισε να διαφύγει στην Αίγυπτο ακολουθώντας την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση. Συνεργάστηκε με τον Ταγματάρχη Ioρδανίδη για την οργάνωση της διαφυγής τους προς Αίγυπτο, με τους Αντισυνταγματάρχες Λάϊο, Mανιδάκη, Σωτηρίου, Mεσηνόπουλο, τους Ταγματάρχες Kαρδαμάκη, Tιβέριο και άλλους. Ακολούθησαν μια περιπετειώδη διαδρομή από τον Tσεσμέ της Τουρκίας στη Συρία, μετά στην Παλαιστίνη με κατάληξη το Kάϊρο τον Απρίλιο του 1942.  

Όταν έφτασε στο Κάϊρο, ανέλαβε διοικητής του Α΄ Συντάγματος Μηχανοκινήτου Πυροβολικού 25 λιβρών, επί 23 μήνες (Φεβρουάριος 1942-Nοέμβριος 1944). Ακολούθως, τον Μάϊο του 1942, η μονάδα του αποτέλεσε το οργανικό Πυροβολικό της Ι Ταξιαρχίας Πεζικού υπό τον Παυσανία Κατσώτα.[8] Η Ι Ταξιαρχία προωθήθηκε στην περιοχή του Ελ Αλαμέϊν στις 7 Σεπτεμβρίου 1942, ενώ το Πυροβολικό της υπό τον Αντισυνταγματάρχη Δασκαρόλη συνεργάστηκε με τα τρία συντάγματα Πυροβολικού της 44ης βρετανικής Μεραρχίας. Στις 23 Οκτωβρίου 1942 ξεκίνησε η μεγάλη Συμμαχική επίθεση στο Ελ Αλαμέϊν, όπου η Ι ελληνική Ταξιαρχία εκτέλεσε με μεγάλη επιτυχία την αποστολή της αγκιστρώνοντας τις δυνάμεις του αντιπάλου ως αντιπερισπασμό για την κεντρική επίθεση των δυνάμεων του Στρατηγού Μοντγκόμερυ. Ο αντίπαλος ηττήθηκε και οι ελληνικές δυνάμεις συμμετείχαν στην καταδίωξή του, ενώ συνολικά είχαν απώλειες 11 αξιωματικούς και 117 οπλίτες νεκρούς και 480 τραυματίες.[9]  

Ακολούθησε η στάση των οπλιτών και στις δύο ελληνικές ταξιαρχίες που είχαν συγκροτηθεί στην Μέση Ανατολή και βρίσκονταν στο Σουέζ για εκπαίδευση. Η στάση προήλθε από συνομωσία στρατιωτών αριστερών φρονημάτων με αφορμή το αίτημα απομάκρυνσης αξιωματικών που ήταν οπαδοί της 4ης Αυγούστου, αλλά με απώτερο πολιτικό σκοπό την υπονόμευση της εξόριστης κυβέρνησης και του Βασιλιά Γεώργιου Β΄. Η στάση ξεκίνησε στη ΙΙ Ταξιαρχία, αλλά την 1η Μαρτίου 1943 επεκτάθηκε και στην Ι Ταξιαρχία, ενώ στη στάση συμμετείχε και Α΄ Σύνταγμα Πυροβολικού του Δασκαρόλη. Ο Κατσώτας και ο Δασκαρόλης μαζί με άλλους αξιωματικούς μετέβησαν στη Βηρυτό όπου συναντήθηκαν με τον υπουργό Εθνικής Αμύνης Παναγιώτη Κανελλόπουλο, ώστε να αποφασιστεί πως θα αντιμετωπιζόταν η κρίσιμη κατάσταση.

Τόσο ο Κατσώτας, όσο και ο Δασκαρόλης πρότειναν στον Κανελλόπουλο να μην ακολουθηθεί δυναμική επέμβαση, αλλά να υπάρξει προσπάθεια για συμβιβαστική λύση, κάτι που έγινε δεκτό. Όταν όμως οι αξιωματικοί επέστρεψαν στην Ι Ταξιαρχία έμαθαν ότι όλες οι μονάδες της είχαν επαναστατήσει απαιτώντας την αλλαγή της σύνθεση της κυβέρνησης, με την υπουργοποίηση βενιζελικών προσωπικοτήτων.

Ο Παυσανίας Κατσώτας σε συνάντηση
με τον Άγγλο στρατηγό Μοντγκόμερυ πριν
την μάχη του Ελ Αλαμέιν

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ηγεσία της Ι Ταξιαρχίας (τόσο ο Κατσώτας όσο και ο Δασκαρόλης αλλά και άλλοι βενιζελικοί αξιωματικοί)[10] δεν είδε αρνητικά την στάση των οπλιτών, καθώς αυτή πίεζε τον Βασιλιά και την κυβέρνηση να αποκτήσει βενιζελικό πολιτικό προσανατολισμό. Για αυτό τον λόγο δεν πήρε κανένα πειθαρχικό μέτρο στα απανωτά κρούσματα απειθαρχίας που σημειώνονταν απανωτά  πριν εκδηλωθεί η κρίση παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις αξιωματικών,[11] ενώ επέδειξε συμφιλιωτική στάση στους στασιαστές και εμμέσως προώθησε τα αιτήματά τους στην κυβέρνηση. Η πρώτη στάση των δυνάμεων στη Μ. Ανατολή διήρκεσε μόλις 8 ημέρες, χάρις την κατευναστική επέμβαση τόσο του Κατσώτα όσο και των αξιωματικών Δασκαρόλη, Παλαιοδημόπουλου και Ταβουλάρη.[12]

Λόγω της στάσης στις ταξιαρχίες η κυβέρνηση Τσουδερού ανασχηματίστηκε και συμπεριέλαβε μόνο βενιζελικούς υπουργούς (Σοφοκλής Βενιζέλος, Γ. Ρούσσος, Β. Καραπαναγιώτης, Κωνσταντίνος Αλεξανδρής), αλλά η κατάσταση στις δύο ταξιαρχίες επιδεινώθηκε με νέα στάση στις 6 Ιουλίου 1943 που οδήγησε στη διάλυση της ΙΙ Ταξιαρχίας και η τελική κομμουνιστική ανταρσία του Απριλίου του 1944 που ολοκλήρωσε τη διάλυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων της Μέσης Ανατολής. Η μονάδα του Δασκαρόλη προσχώρησε χωρίς εξαιρέσεις στην ανταρσία η οποία κατεστάλη από τους Βρετανούς που συνέλαβαν όλους τους στασιαστές. Ακολούθησε η οριστική εκκαθάριση των δύο ταξιαρχιών με την σύλληψη όλων των στρατιωτών αριστερών πεποιθήσεων και την συγχώνευση των υπολοίπων στην ΙΙΙ Ελαφρά Ορεινή Ταξιαρχία. Ταυτόχρονα, υπήρξε εκκαθάριση και στις τάξεις των αξιωματικών με την απομάκρυνση πολλών βενιζελικών αξιωματικών, αλλά από την εκκαθάριση αυτή δεν θίχτηκε ο Δασκαρόλης που διατήρησε την διοίκηση του Πυροβολικού και στον νέο σχηματισμό.[13]

Ο ίδιος ορίστηκε διοικητής του 22ου Ειδικού Τάγματος Πεζικού στη Μέση Ανατολή τον Αύγουστο του 1944 για επιχειρήσεις απελευθέρωσης στην Ελλάδα. Η μονάδα του πράγματι μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και αποβιβάσθηκε στον Πειραιά στις 16 Δεκεμβρίου 1944, μετονομαζόμενη σε 144 Τάγμα Εθνοφυλακής.[14] Το τάγμα συμμετείχε στην  καταστολή του Δεκεμβριανού κομμουνιστικού κινήματος αναπτυσσόμενη ως βοηθητική της ΧΙΙ βρετανικής Ταξιαρχίας στην περιοχή της Νέας Σμύρνης.[15] Συμμετείχε ενεργά στην αντεπίθεση των κυβερνητικών δυνάμεων εναντίον του ΕΛΑΣ που ξεκίνησε στις 4 Ιανουαρίου 1945, αναλαμβάνοντας δράση με επιτυχία στις περιοχές Βύθουλα και Ακαδημίας Πλάτωνος, ενώ στις 5 Ιανουαρίου κατέλαβε τον Βοτανικό όπου και στρατωνίστηκε.[16] Στις 6 Ιανουαρίου το 144 Τάγμα Εθνοφυλακής υπό τον Αθανάσιο Δασκαρόλη μεταφέρθηκε στην Πάτρα για να ενισχύσει την εκεί φρουρά που αντιμετώπιζε απειλητικές συγκεντρώσεις ενόπλων κομμουνιστών εντός της πόλης.

Μεταπολεμικά – πόλεμος στην Κορέα (1944-1954)

Μετά την ανακωχή της Βάρκιζας, ο Αντισυνταγματάρχης Δασκαρόλης ανέλαβε διοικητής της ΧΧΙΙ Ταξιαρχίας ως τον Μάρτιο του 1946, όταν και ορίστηκε μέλος της Επιτροπής Διασυμμαχικού Ελέγχου της Γερμανίας, επειδή ήταν Γερμανομαθής.  Μετέβη στο Βερολίνο τον Μάρτιο του 1946, ενώ συμμετείχε και στην Επιτροπή Πολεμικών Επανορθώσεων που συνεδρίαζε στις Βρυξέλλες. Ακολούθως παρέμεινε ως Στρατιωτικός Ακόλουθος στην ελληνική πρεσβεία της Γαλλίας και εν συνεχεία προήχθη στον βαθμό του συνταγματάρχη στις 16 Μαρτίου 1948.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ανέλαβε εκ νέου διοικητής της ΧΧΙΙ Ταξιαρχίας Πεζικού από τον Μάρτιο του 1949 ως το τέλος του εμφυλίου. Στη συνέχεια ορίστηκε διαδοχικά Διοικητής Πυροβολικού του B’ Σώματος Στρατού με έδρα την Κοζάνη (Oκτώβριος 1949-Aύγουστος 1950), υποδιοικητής ΧV Μεραρχίας Πεζικού με έδρα την Καστοριά (Σεπτέμβριος 1950-Ιανουάριος 1951), ενώ στις 29 Μαρτίου 1950 έλαβε τον βαθμό του ταξίαρχου.

Αριστερά ο Ταξίαρχος Αθανάσιος Δασκαρόλης, μαζί
με τον Δ/τη του Ελληνικού Σμήνους
επισμηναγό Ανδρέα Κορένγκο
παρουσία μέλους των Ην.Εθνων στην Κορέα.

Αλλά η κορυφαία διοίκηση που ανέλαβε ο Δασκαρόλης σε όλη του την στρατιωτική καριέρα ήταν αυτή των ελληνικών εκστρατευτικών Δυνάμεων στην Κορέα που την αποτελούσαν μία μοίρα Αεροπορίας (Σμήνος Dacota) και ένα τάγμα Πεζικού. Την θέση αυτή έλαβε μετά από εισήγηση του Αρχιστράτηγου Αλέξανδρου Παπάγου, τοποθετήθηκε στο Στρατηγείο της 8ης αμερικανικής Στρατιάς στο Tαεγκού και λειτούργησε ως Σύνδεσμος με τον Αρχιστράτηγο Mακ Aρθουρ, στο Τόκιο. Το αρχικό Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδος, το οποίο απεστάλη στην Κορέα την περίοδο 8 Νοεμβρίου 1950 μέχρι και 22 Αυγούστου 1951, αποτελούνταν από τη Διοίκηση με το Επιτελείο της και το Τάγμα του ΕΚΣΕ, συνολικής δύναμης 851 ανδρών με 63 οχήματα.

Αντίστοιχα, στις 13 Οκτωβρίου 1950, συγκροτήθηκε το 13ο Σμήνος Μεταφορών με 9 μεταγωγικά Dakota. Αμέσως μετά την άφιξή του στην Ιαπωνία, το σμήνος διατέθηκαν στην 21η Μοίρα της 374 Πτέρυγας Μεταφορών, λόγω της ανάγκης άμεσης συμμετοχής του στις επιχειρήσεις. Οι αποστολές που ανέλαβε ήταν: μεταφορές υλικών και εφοδίων σε περιοχές του μετώπου, μεταφορές προσωπικού, τραυματιών, αιχμαλώτων και νεκρών, ρίψεις πυρομαχικών και εφοδίων σε προκεχωρημένα τμήματα και μεταφορά ταχυδρομείου. Επιπλέον, εκτέλεσε αποστολές νυκτερινής αναγνώρισης βαθιά στο εχθρικό έδαφος, πτήσεις πάνω από κατοικημένες περιοχές του εχθρού για εκφώνηση ανακοινώσεων προπαγάνδας και νυκτερινής υποστήριξης μαχόμενων τμημάτων με φωτιστικά. Οι επιχειρήσεις γινόταν κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες κατά τη διάρκεια ημέρας και νύκτας. Στατιστικά, το σμήνος εκτέλεσε 2.916 πολεμικές αποστολές σε 13.777 ώρες πτήσης κατά τις οποίες μετέφερε 70.568 επιβάτες, 9.243 τραυματίες, 11.104.550 λίμπρες υλικών και πραγματοποίησε ρίψεις εφοδίων βάρους 17.000 λιμπρών.[17]

To ύψωμα Σταυρός που δεσπόζει στην Καβάλα

Ο Αθανάσιος Δασκαρόλης προήχθη σε υποστράτηγο στις 23 Μαρτίου 1951 και ανέλαβε ως τελευταία μάχιμη θέση Διοικητής της ΧΙ Μεραρχίας Πεζικού με έδρα την Καβάλα (Nοέμβριος 1951-Δεκέμβριος 1953).  Κατά την παραμονή του στην Καβάλα, ο Δασκαρόλης θέλησε να κατασκευάσει έναν τσιμεντένιο σταυρό στο ψηλότερο σημείο της πόλης, καθώς ανάλογους σταυρούς τοποθετούσαν σε υψώματα των βουνών της Κορέας οι Αμερικανοί. Ζήτησε τότε και έλαβε την άδεια του αείμνηστου Μητροπολίτη Φιλίππων Χρυσοστόμου, μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών, αλλά και των τοπικών αρχών. Οι στρατιώτες του Τάγματος Μηχανικού της μεραρχίας ανέλαβαν την κατασκευή του σταυρού και έκτοτε αυτός αποτελεί σημείο αναφοράς και τοπόσημο για την πόλη. Ο λόφος του Σταυρού, με ύψος 350 μέτρα, οφείλει τη μορφολογία του στη φύση, και το όνομά του στον τσιμεντένιο σταυρό που βρίσκεται στην κορυφή του, ο οποίος και κατασκευάστηκε το 1953. Τη δεκαετία του 1990, ο σταυρός «ντύθηκε» με φωτιζόμενες επιφάνειες και σήμερα είναι ευδιάκριτος πρωί και βράδυ από τα περισσότερα μέρη της πόλης.[18]

Ο Αθανάσιος Δασκαρόλης αποστρατεύτηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1954 και η αποστράτευσή του δυσαρέστησε σφοδρά τους βενιζελικούς Κεντρώους, καθώς συνδέθηκε με πολιτικές σκοπιμότητές της κυβέρνησης.[19] Ο Δασκαρόλης συνέχισε να δραστηριοποιείται προσφέροντας την πλούσια διεθνή εμπειρία του σε σχετικούς οργανισμούς με το ΝΑΤΟ, ενώ διετέλεσε γενικός γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Ευρωπαϊκής Κινήσεως. Την διετία 1958-1960 ήταν τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας Το Βήμα, ενώ συμμετείχε ως ομιλητής σε σημαντικές εκδηλώσεις όπως στο Διεθνές Συνέδριο για την Άμυνα του ΝΑΤΟ που έγινε στη Θεσσαλονίκη στις 3 Νοεμβρίου 1966.[20] Ως μέλος της Πανελλήνιας Εταιρίας Αυτοδιαθέσεως Κύπρου, είχε έμεση εμπλοκή στις εξελίξεις του Κυπριακού Ζητήματος.[21] Απεβίωσε στις 28 Μαΐου 1988 στην Αθήνα.

Επίλογος – Γενική αποτίμηση

Μετά τον θάνατό του, ο Αθανάσιος Δασκαρόλης κληροδότησε ένα κτήριο στον Δήμο Μεσσήνης σε κεντρικό σημείο της πόλης (οδός Παπαφλέσσα 3). Εκεί στεγάστηκε ο Δημοτικός Πολιτιστικός Σύλλογος "Στρατηγός Αθανάσιος Δασκαρόλης" και η βιβλιοθήκη της πόλης, ενώ φιλοξενεί εκθέσεις διαλέξεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Κληροδότησε επίσης και το γύρω οικόπεδο («Δασκαρόλειο»), όπου τώρα οι δημότες αν τυχόν θέλουν να επισκεφτούν το κέντρο, μπορούν να σταθμεύουν εκεί τα οχήματα τους. Προς τιμήν του Στρατηγού Αθανάσιου Δασκαρόλη, ο Δήμος Γλυφάδας έχει δώσει το επώνυμό του σε κεντρική οδό της πόλης.

Ο ίδιος ο στρατηγός υπήρξε συλλέκτης σπάνιων αντικειμένων μεγάλης αξίας, βιβλίων, σπάνιων όπλων και χαρτών μεγάλης ιστορικής αξίας. Επίσης είχε διατηρήσει μεγάλο προσωπικό αρχείο από όλη του την στρατιωτική διαδρομή του οποίου η τύχη αγνοείται. Μια συλλογή του Στρατηγού Αθανάσιου Δασκαρόλη από χάρτες σχετικούς με την εκστρατεία στην Μικρά Ασία που δωρήθηκαν από την οικογένειά του, αξιοποιήθηκαν πρόσφατα από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο.

Οι Επωμίδες του Στρατηγού Αθανάσιου
Δασκαρόλη (ιδιωτική συλλογή Γρηγόρη
Δασκαρόλη) 

Ο Στρατηγός Αθανάσιος Δασκαρόλης διακρίθηκε για τις επιτελικές του ικανότητες, αλλά και τις οργανωτικές στις μονάδες Πυροβολικού που διοίκησε. Εκτός από τις διακρίσεις του στα πεδία των μαχών, ξεχώρισε για τις επιστημονικές γνώσεις του σε πολλά επίπεδα εκτός του στρατιωτικού. Για τον λόγο αυτό ανέλαβε υψηλές θέσεις στο εξωτερικό που απαιτούσαν ευρύτερα εφόδια από τα στενά στρατιωτικά. Ως αξιωματικός δεν έμεινε ανεπηρέαστος από την πολιτική ατμόσφαιρα που διαμορφώθηκε στις τάξεις του Στρατού στην περίοδο του Μεσοπολέμου. 


Είναι όμως προς τιμήν του ότι δεν συμμετείχε ποτέ σε κανένα από τα 13 στρατιωτικά κινήματα του μεσοπολέμου, ούτε συμμετείχε σε αυτά που ακολούθησαν, αλλά τίμησε τον όρκο του υποστηρίζοντας την εκάστοτε νόμιμη κυβέρνηση. Για τον λόγο αυτό, αν και βενιζελικός αξιωματικός, είχε εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη και των αντιβενιζελικών συναδέλφων του αλλά και όλων των δεξιών κυβερνήσεων της εποχής που έδρασε, που του εμπιστεύτηκαν πολύ σημαντικές αποστολές.  

 

Ηθικές αμοιβές

Μ. Ασία (1919-1922)

α΄) Αριστείο Ανδρείας.

β΄) Πολεμικός Σταυρός Γ’ Τάξεως μετά (4) τεσσάρων ευφήμων μνειών εις Ημ. Δ/γάς Μεραρχιών.

γ΄) Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας.

δ΄) Μετάλλιο Νίκης.

 

1924-1940

α΄) Παράσημο Φοίνικος.

β΄) Προαγωγή Μεταλλίου Στρατ. Αξίας.


Τα παράσημα και οι επωμίδες της στολής
εξόδου του Αθανάσιου Δασκαρόλη
(ιδιωτική συλλογή Γρηγόρη
Δασκαρόλη)

1940-1946

α΄) Αριστείο Ανδρείας εις Αλβανία.

β΄) Πολεμικός Σταυρός (δις) εις Αλβανία.

γ΄) Αριστείο Ανδρείας εις επιχειρήσεις Ελ - Αλαμέιν.

δ΄) Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων.

ε΄) Παράσημο Γεωργίου.

στ΄) Παράσημο Βρετανικής Αυτοκρατορίας (Order of the British Empire: ΟΒΕ).

 

1946-1950

α΄) Χρυσό Αριστείο Ανδρείας (δις).

β΄) Πολεμικός Σταυρός Γ’ Τάξεως.

γ΄) Σταυρός των Ταξιαρχών του Γεωργίου Α’ μετά ξιφών.

δ΄) Χρυσούς Σταυρός του Γεωργίου Α’.

ε΄) Απονομή Βαθμού Αξιωματικού από τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών X. Tρούμαν, για τις υπηρεσίες στην Άπω Ανατολή.

 ζ΄) Στρατιωτικό παράσημο Κορέας “Tαϊγκόκ”.

Σημειώσεις

[1] Εστία, 10.12.1923.

[3] Μακεδονία, 16.10.1926.

[6] Για την επιτυχή δράση του Πυροβολικού στις επιχειρήσεις ο Aντιστράτηγος Tσολάκογλου κάλεσε τον Αθάνάσιο Δασκαρόλη και του είπε τα απέδωσε την εύφημο μνεία: “Eκάλεσα συγχαρώ σε διά την δράσιν σου. Είσαι ο πυροβολητής, ανώτατος αξιωματικός, που γνωρίζεις την ψυχή του Πεζικού και κέρδισες την εμπιστοσύνη του.”. Αρχείο Πάνου Δασκαρόλη.

[7] Την έκβαση του Αγώνα έκρινε κυρίως ένας πρωτότυπος ελιγμός και ταυτόχρονα σπάνιο σε γενναιότητα πολεμικό κατόρθωμα του Υποδιοικητή του 31ου Συντάγματος Πεζικού, Αντισυνταγματάρχη Έφεδρου εκ Μονίμων Μπασιάκου Σωτηρίου, ο οποίος παρά την ηλικία του, οδήγησε τον 9ο Λόχο να αναρριχηθεί αρχικά στις δυτικές πλαγιές του Υψώματος 1532, να κατέλθει στη συνέχεια με σχοινιά και να ορμήσει αιφνιδιαστικά και από εγγύτατη απόσταση στο δεξιό πλευρό και στα νώτα των αντιπάλων.

[9] ΓΕΣ/ΔΙΣ, Ο Ελληνικός στρατός στη Μέση Ανατολή (1941-1945), (Ελ Αλαμέιν-Ρίμινι Αιγαίο), εκδόσεις ΔΙΣ, Αθήνα 1995, σελ. 64-74.

[11] Ο. π. σελ. 217-218.

[12] Κατσώτας Παυσανίας, Η δεκαετία 1940-1950, σελ. 200-205.

[13] Λέττας Ιωάννης, Η Ελλάδα στη Μέση Ανατολή (1941-1945), σελ. 555.

[14] ΓΕΣ/ΔΙΣ, Η απελευθέρωσις της Ελλάδος και τα μετά ταύτην γεγονότα (Ιούλιος 1944 – Δεκέμβριος 1945), εκδόσεις ΔΙΣ, Αθήνα 1970, σελ. 397.

[15] Ό.π. σελ. 181.

[16] Ο.π. σελ. 232-233.

[17] Επίσημη ιστοσελίδα ΓΕΕΘΑ: Το ελληνικό εκστρατευτικό Σώμα στην Κορέα (https://geetha.mil.gr/korea/)

[20] Ελευθερία, 30.10.1966.

[21] Ελευθερία, 1.7.1961.

Πηγές

Βαρδακώστα Ιφιγένεια Δρ. Βιογραφικό Στρατηγού Αθανάσιου Δασκαρόλη, http://eprints.rclis.org/39161/1/VARDAKOSTA_25oPSAB_Maps.pdf.

Αρχείο Πάνου Δασκαρόλη, τ. αντιδημάρχου Μεσσήνης.

Ιδιωτική συλλογή Γρηγόρη Δασκαρόλη

Γενικό Επιτελείο Στρατού, Ο Ελληνικός στρατός στη Μέση Ανατολή (1941-1945), (Ελ Αλαμέιν-Ρίμινι Αιγαίο), εκδόσεις ΔΙΣ, Αθήνα 1995.

Γενικό Επιτελείο Στρατού, Η απελευθέρωσις της Ελλάδος και τα μετά ταύτην γεγονότα (Ιούλιος 1944 – Δεκέμβριος 1945), εκδόσεις ΔΙΣ, Αθήνα 1970.

Λέττας Ιωάννης, Η Ελλάδα στη Μέση Ανατολή (1941-1945), εκδόσεις Νεα Θέσις, Αθήνα 2003.

Δασκαρόλης Ιωάννης, Δημοκρατικά Τάγματα – οι πραιτωριανοί της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2019.

Δαφνής Γρηγόρης, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων (Τόμος Β΄), εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1997.

Επίσημη ιστοσελίδα ΓΕΕΘΑ: Το ελληνικό εκστρατευτικό Σώμα στην Κορέα (https://geetha.mil.gr/korea/).

Κατσώτας Παυσανίας, Η δεκαετία 1940-1950, Αθήνα 1981.

Λωλίδης Βασίλειος, Καβάλα: Όταν κοιτάς την πόλη από τον… Σταυρό της. (https://www.amna.gr/tourism/article/465053/Kabala-Otan-koitas-tin-poli-apo-ton-Stauro-tis).

Κατάληψη του Υψώματος 1532 του Όρους Κάμια (3 – 6 Δεκ 1940)  https://stratistoria.wordpress.com/1901-1950/9-ww2/valkania-ellinoitalikos-polemos/1940-kamia1532/.

Αρχειακό φωτογραφικό υλικό από την ιστοσελίδα Πάμισος - Μεσσήνη https://www.pamisos-messini.gr/

Εφημερίδες Εστία, Ελευθερία, Μακεδονία.

Επίμετρον επί προσωπικού

Είχα πολλές αναστολές για να γράψω το άρθρο, καθώς ήταν βέβαιο ότι λόγω συγγένειας δεν θα μπορούσα (και δεν ήθελα ίσως) να είμαι αντικειμενικός με τον βιογραφούμενο. Από την άλλη κατά καιρούς είχα συλλέξει πληροφορίες σχετικές με τον Αθανάσιο Δασκαρόλη που σταδιακά δημιούργησαν μια καθαρότερη εικόνα για την πορεία του. Αφορμή για το άρθρο υπήρξε ένα απρόσμενο τηλεφώνημα από ένα φίλο μου στη Λάρισα, μελετητή της ιστορίας, που μου ανέφερε τον Αθανάσιο Δασκαρόλη ως φανατικό βενιζελικό αξιωματικό.

Θεώρησα τότε ότι έπρεπε να παραθέσω όλες τις πληροφορίες που είχα στην κατοχή μου, ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι ο Αθανάσιος Δασκαρόλης, ήταν μεν βενιζελικός αξιωματικός πέραν πάσης αμφιβολίας, αλλά είχε την αμέριστη εμπισοσύνη και των αντιβενιζελικών συναδέλφων του. Επίσης δεν έλαβε μέρος σε κανένα από τα 13 κινήματα του Μεσοπολέμου ούτε σε κανένα από αυτά που ακολούθησαν μετά, τιμώντας τον όρκο του αξιωματικού που είχε δώσει.

Ευχαριστώ δημοσίως τους συγγενείς μου Πάνο Δασκαρόλη και Γρηγόρη Δασκαρόλη για τις πληροφορίες που μου παρείχαν, ώστε η δημοσίευση αυτή να είναι όσο το δυνατόν πληρέστερη. Ευχαριστίες και στον φίλο μου Κωνσταντίνο Βλάσση που επιμελήθηκε το στρατιωτικό κομμάτι της βιογραφίας, σε ζητήματα που είναι άλλωστε αυθεντία. 

Τέλος, θεωρώ την παρούσα δημοσίευση ως πρώτο draft, καθώς είμαι σίγουρος ότι σύντομα θα έχω και άλλες σχετικές πληροφορίες στη διάθεσή μου.  

Ελευθερία 4.12.1954




πηγή: https://www.istorikathemata.com/2021/04/1897-1988.html