Η ανεργία πάλι "τραβά την ανηφόρα" - "Όνειρο απατηλό" το μονοψήφιο ποσοστό στην ανεργία!

 

Η ανεργία πάλι «τραβά την ανηφόρα»

Άκρως ανησυχητικά τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον Φεβρουάριο 2024

«Όνειρο απατηλό» το μονοψήφιο ποσοστό στην ανεργία!

Τους τελευταίους μήνες όλοι οι Έλληνες και Ελληνίδες βομβαρδίζονταν καθημερινά από κυβερνητικούς αξιωματούχους, συστημικούς διανοούμενους και φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ, ότι δήθεν η ανεργία στην Ελλάδα έπεσε κάτω του 10% (σε μονοψήφιο ποσοστό).

Μόνο η ΕΝΥΠΕΚΚ, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, με παρεμβάσεις της είχε υποστηρίξει ότι τα ευρήματα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και ότι πρέπει να αναμένουμε τα οριστικά ευρήματα από την ίδια την ΕΛΣΤΑΤ.

Πράγματι η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) δημοσίευσε για τον Ιανουάριο 2024 ποσοστό ανεργίας 10,4% και 495.132 ανέργους.

Με το σημερινό της (1-4-2024) Δελτίο Τύπου, εξάλλου, αποκαλύπτει αφενός μεν στην πρώτη σελίδα ότι το ποσοστό ανεργίας για τον Ιανουάριο 2024 ήταν 10,6% (αναθεωρημένο προς τα πάνω) και αφετέρου ότι για τον Φεβρουάριο του 2024 το ποσοστό ανεργίας ανέρχεται σε 11% (έναντι του αναθεωρημένου προς τα κάτω 11,2%) και 524.428 ανέργους, όπως φαίνεται στον πίνακα 3 (σελ. 3) του Δελτίου Τύπου της ΕΛΣΤΑΤ!

Η κυβέρνηση και το ΥΠΕΚΑ, στην προσπάθειά τους να υποστηρίξουν το αφήγημα για δήθεν «ανάπτυξη» με αύξηση των μισθών και μείωση της ανεργίας, προσέτρεξε να υιοθετήσει τις εκτιμήσεις για ανεργία κάτω του 10% και δεν ανέμενε τα τελικά (αναθεωρημένα) στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.

Έτσι, σήμερα αποκαλύπτεται :

-ότι ουδέποτε είχαμε στη χώρα μας μονοψήφιο ποσοστό ανεργίας, μετά την είσοδό μας στο ΔΝΤ και

-η ανεργία πάλι «τραβά την ανηφόρα» αφού τον Φεβρουάριο 2024 ανήλθε σε 11%!!

Εξάλλου, σύμφωνα με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις, η ανεργία θα σταθεροποιηθεί και τα επόμενα χρόνια σε υψηλά επίπεδα καθότι η όλο και μεγαλύτερη χρησιμοποίηση των νέων τεχνολογικών παραγωγικών μεθόδων (με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης και την ταχύτατη ψηφιοποίηση κυρίως των υπηρεσιών), πολλά παραδοσιακά επαγγέλματα, ακόμη και επαγγέλματα μέσης και ανώτερης εξειδίκευσης, κινδυνεύουν να καταργηθούν, αν δεχτούμε και πρόσφατες Εκθέσεις Παγκόσμιων Οργανισμών (ΔΝΤ, Διεθνές Γραφείο Εργασίας, Eurostat).

Δείτε εδώ τον Πίνακα 4 από την ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ με τις αρχικές εκτιμήσεις και τις σημερινές («διορθωμένες»-«αναθεωρημένες»).

Η ΕΝΥΠΕΚΚ καλεί την κυβέρνηση να δώσει έμφαση στη στήριξη της απασχόλησης των νέων και των γυναικών, σε σταθερές θέσεις εργασίας που προσφέρουν ασφάλεια, ποιότητα ζωής και αξιοπρεπή διαβίωση των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Γι’ αυτό καλούμε την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ να παρακολουθούν με μεγαλύτερη προσοχή τα ανακοινωθέντα στοιχεία από την ΕΛΣΤΑΤ αφού άλλωστε δεν καταμετρά τους μακροχρόνια ανέργους και να δίνει μεγαλύτερη έμφαση στα ευρήματα της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ), η οποία για δεκαετίες καταγράφει εγκυρότερα και ασφαλέστερα το σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας στην πατρίδα μας.

Αλέξης Π. Μητρόπουλος

Καθηγητής ΕΚΠΑ-Πρόεδρος ΕΝΥΠΕΚΚ

Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://enypekk.gr/2024/04/01/alexis-mitropoulos-kathigitis-proedros-enypekk-sto-11-epanilthe-i-anergia-ton-fevrouario-2024

Βρετανική Βασιλική Αεροπορία: -Τίμησε τον Έλληνα τον Υποσμηναγό της "Μεγάλης Απόδρασης" Σωτήρη Σκάντζικα

 

Σε ένα κλίμα συγκίνησης η Βρετανική Βασιλική Αεροπορία (RAF) τίμησε στο πρώην στρατόπεδο αιχμαλώτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Στάλαγκ-Λουφτ ΙΙΙ, στη δυτική Πολωνία, τη μνήμη πενήντα συμμάχων αεροπόρων, που εκτελέστηκαν από τους Ναζί τον Μάρτιο του 1944, στην προσπάθειά τους να αποδράσουν, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Έλληνας υποσμηναγός της Πολεμικής Αεροπορίας, Σωτήρης Σκάντζικας.

Άνδρες και γυναίκες της Βασιλικής Αεροπορίας με φωτογραφίες των δολοφονημένων αεροπόρων ανά χείρας παρέλασαν στον κεντρικό δρόμο του στρατοπέδου

Κάτω από έναν συννεφιασμένο ουρανό, άνδρες και γυναίκες της Βασιλικής Αεροπορίας κρατώντας στα χέρια τις φωτογραφίες των πενήντα δολοφονημένων αεροπόρων παρέλασαν στον κεντρικό δρόμο του στρατοπέδου, που αποτελεί σήμερα χώρο ιστορικής μνήμης για τους εκτελεσμένους.

Όπως αναφέρει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο ο Στιβ Ντάρλοου, ιστορικός με ειδίκευση στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και εκπρόσωπος της RAF στην τελετή, «η μεγάλη απόδραση είναι σταθερά χαραγμένη στη μνήμη μας, λόγω της επιτυχίας της (ομώνυμης) ταινίας του 1963, και αξίζει πάντα να θυμόμαστε – και να υπενθυμίζουμε στις νεότερες γενιές – ότι η δραπέτευση από το Στάλαγκ-Λουφτ ΙΙΙ, τον Μάρτιο του 1944 αφορούσε πραγματικούς ανθρώπους, με αληθινές ζωές, ελπίδες, και φιλοδοξίες».

«Οι δραπέτες, μια πολυεθνική ομάδα κρατουμένων, επινόησαν και υλοποίησαν ένα πραγματικά αξιόλογο σχέδιο απόδρασης, τόσο τολμηρό όσο και έξυπνο, και δικαίως γιορτάζουμε το εξαιρετικό θάρρος και την αποφασιστικότητά τους. Όλα αυτά μετριάζονται, ωστόσο, από την απρόβλεπτη και τραγική συνέπεια της απόδρασης, όταν οι Ναζί, ενεργώντας κατά παράβαση των αποδεκτών συμβάσεων του πολέμου, δολοφόνησαν πενήντα από τους συλληφθέντες» προσθέτει.

Καταλήγοντας, ο κ. Ντάρλοου τονίζει: «Έχουν περάσει ογδόντα χρόνια από τη Μεγάλη Απόδραση, και θα θυμόμαστε, και θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε, όλους τους εμπλεκόμενους. Τιμούμε τη μνήμη αυτών που, στην προσπάθειά τους για ελευθερία, έχασαν τη ζωή τους».

Το ιστορικό

Λίγο μετά τις δέκα το βράδυ της 24ης Μαρτίου 1944, διακόσιοι κρατούμενοι αεροπόροι των Γερμανών θα προσπαθήσουν να αποδράσουν μέσω ενός τούνελ μήκους 102 μέτρων και πλάτους 60 εκατοστών, που έσκαβαν με μαχαίρια και πιρούνια για δεκαπέντε μήνες.

Ανάμεσα στους πενήντα που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από την Γκεστάπο και οι σοροί τους αποτεφρώθηκαν ήταν και ο Σωτήρης Σκάντζικας

Συνολικά 76 σύμμαχοι αεροπόροι θα συρθούν έως την έξοδο του τούνελ μεταξύ των οποίων και ο Σωτήρης Σκάντζικας (στην κεντρική φωτογραφία, διακρίνεται στην πρώτη σειρά, 3ος από αριστερά, άνδρας της RAF που κρατά τη φωτογραφία του / Πηγή: Στιβ Ντάρλοου).

Παρά το γεγονός ότι οι εβδομήντα έξι αεροπόροι αρχικά δραπέτευσαν, μόνον τρεις κατάφεραν να φτάσουν σώοι στη Βρετανία, ένας Ολλανδός και δυο Νορβηγοί. Οι υπόλοιποι συνελήφθησαν. Πενήντα δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από την Γκεστάπο και οι σοροί τους αποτεφρώθηκαν. Ανάμεσά τους ήταν και ο Σωτήρης Σκάντζικας, ο υποσμηναγός της 336 Ελληνικής Μοίρας Διώξεως, που επιχειρούσε από τη Μέση Ανατολή.

Από τις αρχές Απριλίου του 1943 με κάθε προφύλαξη είχαν αρχίσει να σκάβονται τρία τούνελ με καθημερινά αντικείμενα του στρατοπέδου. Χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 2.279 μαχαιροπήρουνα και κουτάλια, ακόμα και σανίδες από κρεβάτια είχαν τοποθετηθεί ως υποστυλώματα στις σήραγγες. Με περισσότερα από χίλια πεντακόσια μεταλλικά δοχεία γάλακτος, που έπαιρναν από τον Ερυθρό Σταυρό οι έγκλειστοι είχαν κατασκευάσει αγωγούς εξαερισμού για την παροχή αέρα στα τούνελ.

Για να μην κινούν υποψίες είχαν δώσει στις σήραγγες τα προσωνύμια «Τομ», «Ντικ» και «Χάρι». Στη συνέχεια με σειρά προτεραιότητας είχαν επιλεγεί διακόσιοι άνδρες για να διαφύγουν πρώτοι μέσα από το τούνελ «Χάρι» από τον αρχικό αριθμό εξακοσίων ανδρών που είχαν μυηθεί, αλλά καθώς ο 76ος άνδρας έβγαινε από το λαγούμι και έτρεχε προς το δάσος εντοπίστηκε από γερμανική περίπολο.

Οι υπόλοιποι που περίμεναν στο κεντρικό παράπηγμα μόλις αντιλήφθησαν ότι κάτι δεν πάει καλά προσπάθησαν επειγόντως να ξεφορτωθούν οποιαδήποτε αποδεικτικά στοιχεία.

Ο υποσμηναγός της Πολεμικής Αεροπορίας, Σωτήρης Σκάντζικας, δεν ήταν ο μοναδικός Έλληνας έγκλειστος του Στάλαγκ-Λουφτ ΙΙΙ. Μαζί του βρισκόταν και ο διοικητής της 336 Μοίρας σμηναγός Σπύρος Διαμαντόπουλος, κρατούμενος και αυτός των Γερμανών.

Και οι δυο τους είχαν αιχμαλωτιστεί μετά από αεροπορική επιδρομή στην κατεχόμενη Κρήτη σε διαφορετική χρονική στιγμή, αφού τα μονοκινητήρια καταδιωκτικά τους αεροσκάφη χτυπήθηκαν από γερμανικά αντιαεροπορικά. Ο Διαμαντόπουλος παρόλο που βρισκόταν στην ομάδα απόδρασης δεν πρόλαβε να διαφύγει. Επέστρεψε με το τέλος του πολέμου στην Ελλάδα.

Ο Σωτήρης Σκάντζικας μετά την ολοκληρωτική κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς, τον Μάιο του 1941, είχε διαφύγει στη Μέση Ανατολή, μαζί με τους συμμαθητές του της 10ης σειράς της Σχολής Ικάρων, όπου συγκροτήθηκαν δυο ελληνικές Μοίρες Δίωξης και μιας ελαφρού βομβαρδισμού, υπό την εποπτεία της RAF.

Θα εκπαιδευτεί ως πιλότος καταδιωκτικών, και θα συμμετέχει σε επιθετικές περιπολίες στη Μεσόγειο, μέχρι που στις 23 Ιουλίου 1943 παίρνοντας μέρος σε αεροπορική επιδρομή στην κατεχόμενη Κρήτη (Επιχείρηση Θέτις) θα καταρριφτεί και αιχμαλωτιστεί.

Ο υποσμηναγός Σωτήρης Σκάντζικας δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στις 30 Μαρτίου 1944 σε δασώδη περιοχή κοντά στη πόλη όπου είχε συλληφθεί. Ήταν μόλις 23 ετών. Η λήκυθος με τη στάχτη του βρίσκεται στο στρατιωτικό κοιμητήριο του Πόζναν, στη Πολωνία.

Το 1947 σε δίκη εγκληματιών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Αμβούργο δεκατέσσερις άνδρες, πρώην μέλη της Γκεστάπο, που είχαν ενεργό ρόλο στην δολοφονία των αεροπόρων, καταδικάστηκαν σε θάνατο δια απαγχονισμού. Ο εκτελεστής του Σωτήρη Σκάντζικα, δεν λογοδότησε ποτέ. Θεωρήθηκε νεκρός στο τέλος του πολέμου.

πηγή:https://www.in.gr/2024/03/31/world/polonia-vretaniki-vasiliki-aeroporia-timise-ton-ellina-aeroporo-tis-megalis-apodrasis-sotiri-skantzika/

Εκδήλωση απότισης φόρου τιμής, στους πεσόντες Χωροφύλακες και Στρατιώτες στη Μάχη του Λιτοχώρου, που προκάλεσαν 100 κομουνιστές νύχτα 30 προς 31 Μαρτίου του 1946

 

Αφιερωμένη στην εθνομάρτυρα Λιτοχωρίτισσα, Ευαγγελία (Μπουλιώ) Κόλπη-Λαλουμίχου,η εκδήλωση τιμής  (30 - 31/3/1946).

ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ Η ΔΙΣΕΓΓΟΝΗ ΤΗΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ, ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.

 

Συγκινητικές ήταν κάποιες από τις στιγμές της φετινής εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο Λιτόχωρο, το πρωί της Κυριακής 31 Μαρτίου 2024, στο πλαίσιο της 78^ης επετείου που τιμάται κάθε χρόνο στην «πόλη των θεών» με αφορμή τα πρώτα θύματα του 3^ου εμφύλιου σπαραγμού ο οποίος έλαβε χώρα κατά την τετραετία 1946 – 1949 στην Ελλάδα.

Φέτος, μαζί με τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Ν.Πιερίας, Δημήτρη Αδαμόπουλο, κεντρική ομιλήτρια ήταν και η Τριανταφυλλιά Τριανταφύλλου, δισέγγονη της Λιτοχωρίτισσας Ευαγγελίας (Μπουλιώς) Κόλπη – Λαλουμίχου, η οποία, κατά τη διάρκεια των τραγικών εκείνων γεγονότων, ήταν καθαρίστρια της Κοινότητας, του Δημοτικού Σχολείου και του παραρτήματος Χωροφυλακής Λιτοχώρου.

Η Μπουλιώ έχασε τη ζωή της κατά την εκτέλεση των καθηκόντων που είχε αναλάβει το Σαββατοκύριακο 30 προς 31 Μαρτίου 1946, στο παράρτημα Χωροφυλακής Λιτοχώρου, προσφέροντας υπηρεσίες καθαριότητας, φαγητού και ροφημάτων στους 10 νεαρούς Χωροφύλακες που εκτάκτως είχαν έρθει στην «πόλη των θεών» για να περιφρουρήσουν τις πρώτες ελεύθερες δημοκρατικές εθνικές εκλογές, μετά από 10 χρόνια.

Οι φετινές εκδηλώσεις.

Οι φετινές εκδηλώσεις ξεκίνησαν, όπως κάθε χρόνο, με τη συμμετοχή συγγενών των νεκρών, πολιτών αλλά και αρκετών αποστράτων από διάφορες περιοχές της Χώρας, στη Θεία Λειτουργία και στο Ιερό Μνημόσυνο που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Λιτοχώρου, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων 9 Χωροφυλάκων, τριών στρατιωτών αλλά και της Μπουλιώς Κόλπη – Λαλουμίχου.

Στη συνέχεια, έγινε μετάβαση στο Ηρώο, όπου τελέστηκε Τρισάγιο στη μνήμη των δεκατριών νεκρών. Επίσης, οι συμμετέχοντες έψαλαν και το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια», ύμνο που είναι αφιερωμένος στην Παναγία.

Στην εκδήλωση, μπροστά στο μνημείο του Λιτοχώρου, συμμετείχαν ο τ. Βουλευτής Πιερίας, Νικόλαος Κάκκαλος, ο Αντιστράτηγος της ΕΛ.ΑΣ, Ευστράτιος Κυριακάκης, κάτοικοι του Λιτοχώρου και ευρύτερα της Πιερίας, καθώς επίσης και εκπρόσωποι των Συνδέσμων Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας, της Αστυνομίας και του Στρατού, από διάφορες περιοχές της Χώρας.

Μετά την τέλεση του Τρισάγιου, ακολούθησε χαιρετισμός από τον Πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας (ΠΟΑΣΑ), κ. Ευάγγελο Χριστακόπουλο, αλλά και χαιρετισμός από το μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, Αντιστράτηγο ΕΛ.ΑΣ Χαράλαμπο Μινόπετρα.

Ομιλία του μοναδικού επιζώντος στη μάχη  του παραρτήματος Χωροφυλακής Λιτοχώρου.

Στη συνέχεια, στο βήμα ανέβηκε ο κ. Παναγιώτης Πολύμερος, ως εκπρόσωπος του κ. Νικολάου Παπακωνσταντίνου, ο οποίος είναι ο μοναδικός επιζών του Αποσπάσματος Χωροφυλακής, στη μάχη του Λιτοχώρου. ο κ. Πολύμερος διάβασε μήνυμα του μοναδικού επιζώντος, επειδή ο ήρωας Παπακωνσταντίνου είναι πια 100 ετών και δεν μπορεί πλέον να ταξιδεύει από τα Τρίκαλα στο Λιτόχωρο.

Τα 100 του χρόνια όμως πλησιάζει και ένας συμμαθητής νεκρών της Μάχης του Λιτοχώρου, ο Μοίραρχος Σεραφείμ Αθανασίου. Και εκείνος δεν μπορούσε να έρθει στην εκδήλωση, είχε όμως ετοιμάσει μια ηχογραφημένη του ομιλία η οποία παρουσιάστηκε στην εκδήλωση και αναφέρονταν στους νεαρούς εκείνους συμμαθητές του στη Σχολή Χωροφυλακής που άφησαν την τελευταία τους πνοή υπερασπιζόμενοι τα όσια και τα ιερά της Ελλάδος κατά την Κυριακή των πρώτων δημοκρατικών εκλογών στην Ελλάδα μετά από την αποχώρηση των ναζιστών Γερμανών και των Βουλγάρων κατακτητών.

Η κεντρική ομιλία της εκδήλωσης έγινε με τη συμμετοχή, αφενός μεν του Προέδρου του Συνδέσμου Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Ν.Πιερίας, κ. Δημήτριου Αδαμόπουλου, αφετέρου δε με τη συμμετοχή της κ. Τριανταφυλλιάς Τριανταφύλλου, η οποία αναφέρθηκε σε ελάχιστες πτυχές από το ιστορικό της ημέρας και, βασικά, επικεντρώθηκε στο πρόσωπο της Ευαγγελίας (Μπουλιώς) Κόλπη – Λαλουμίχου, δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, η κ. Τριανταφύλλου είναι δισέγγονη της Εθνομάρτυρος.

Ολόκληρη η ομιλία τής κυρίας Τριανταφύλλου και του κυρίου Αδαμόπουλου, που ανέβηκαν μαζί στο βήμα, έχει ως εξής:

Εδώ στο Λιτόχωρο χύθηκε το πρώτο αίμα του 3^ου εμφύλιου.

Τριανταφυλλιά Τριανταφύλλου: «Αγαπητοί προσκεκλημένοι, αγαπητοί συγγενείς, κυρίες και κύριοι, σας καλωσορίζω στην πανέμορφη κωμόπολή μας, το Λιτόχωρο.

Σήμερα, Κυριακή 31 Μαρτίου 2024, βρεθήκαμε όλοι μαζί στον Ιερό Ναό τού Αγίου Νικολάου όπου τελέστηκε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεων των ψυχών των πρώτων, ηρωικώς πεσόντων, Χωροφυλάκων και Στρατιωτών αλλά και τής προγιαγιάς μου, της αείμνηστης Μπουλιώς Κόλπη–Λαλουμίχου, που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος.

Η Ευαγγελία ή Μπουλιώ, Κόλπη–Λαλουμίχου τραυματίστηκε από σφαίρα και κάηκε κατά τη διάρκεια των τραγικών γεγονότων της 30^ης προς 31^η Μαρτίου τού 1946, στο παράρτημα Χωροφυλακής Λιτοχώρου.

Ήταν τότε που αντάρτες επιτέθηκαν αναίτια εναντίον των 10 χωροφυλάκων, στο παράρτημα του Σταθμού Χωροφυλακής Λιτοχώρου, οι οποίοι είχαν έρθει, λίγες ώρες πριν, για να διαφυλάξουν την τάξη στο Λιτόχωρο, λόγω των εκλογών. Οι αντάρτες επιτέθηκαν βέβαια και εναντίον τού Σταθμού Χωροφυλακής Λιτοχώρου.

Ήταν Κυριακή 31 Μαρτίου 1946 και θα διεξάγονταν οι πρώτες εθνικές εκλογές στην Ελλάδα, μετά από 10 χρόνια.

Η Κυριακή, λοιπόν, της 31^ης Μαρτίου 1946, ήταν Κυριακή τής Δημοκρατίας. Εκείνη όμως η Κυριακή, εδώ στο Λιτόχωρο, έμελλε να βαφτεί στο αίμα…

Σήμερα, ακριβώς 78 χρόνια μετά, είμαστε εδώ, στο μνημείο πεσόντων. Τελέσαμε το Τρισάγιο στη μνήμη των δεκατριών νεκρών μας. Και τώρα, είναι η ώρα που αναφερόμαστε σε κάποιες ελάχιστες πτυχές ιστορικών γεγονότων που συνέβησαν εκείνη την εποχή.

Τριανταφυλλιά Τριανταφύλλου:  Εάν εμείς οι Έλληνες διαστρεβλώνουμε την ιστορία μας  και πιστεύουμε σε ψεύδη και μύθους,  είμαστε καταδικασμένοι να επαναλάβουμε  τα σφάλματα του παρελθόντος μας!

Αυτό το Μνημόσυνο και το Τρισάγιο, το κάνουμε κάθε χρόνο εδώ στο Λιτόχωρο, όχι βέβαια για να αναμοχλεύσουμε τα μίση, όχι βέβαια για να αναζωπυρώσουμε τα πάθη εκείνης τής εποχής, αλλά για να κάνουμε το ακριβώς αντίθετο. Δηλαδή, για να μη λησμονήσουμε εκείνα τα γεγονότα που μας οδήγησαν στον 3^ο κατά σειρά εμφύλιο σπαραγμό τής δεκαετίας τού ’40 και για να μην τα επαναλάβουμε ποτέ, υπό οποιαδήποτε μορφή.

Και θέλω να τονίσω ότι η διαστρέβλωση της ιστορίας τού τόπου μας, απ’ όπου κι αν προέρχεται, όχι μόνο δεν ωφελεί, αλλά είναι δυνατόν να μας οδηγήσει σε νέους διχασμούς, σε νέες τραγωδίες, σε νέες περιπέτειες. Είναι ανάγκη δε, εμείς οι Έλληνες, να ψηλαφούμε και να αναψηλαφούμε την ιστορία τού τόπου μας και να τη μαθαίνουμε όχι όπως θα θέλαμε να είναι ή όπως μας συμφέρει, αλλά όπως ακριβώς είναι η ιστορία τού τόπου μας, απαλλαγμένη από ιδεολογικά ψεύδη και κομματικούς μύθους, έστω κι αν αυτό δεν μας συμφέρει… Είναι ανάγκη να γνωρίζουμε ποια ακριβώς είναι τα παθήματά μας, έτσι όπως ακριβώς έγιναν, ώστε πάντοτε να μας γίνονται και μαθήματα!

Τρεις οι εμφύλιοι σπαραγμοί στη δεκαετία του ’40.

Γι’ αυτό, θέλω να θυμίσω ότι τα παθήματά μας, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας τού ’40, ξεκίνησαν από την τριπλή κατοχή, όταν οι Γερμανοί, οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι κατείχαν την Ελλάδα, δηλαδή κατά την περίοδο 1941-1944. Εκείνη, λοιπόν, την περίοδο, εμείς οι Έλληνες, από κάποια στιγμή και μετά, βρήκαμε την ευκαιρία και διχαστήκαμε. Συγκεκριμένα, τη διετία 1943-1944 ξεκίνησε ο πρώτος εμφύλιος σπαραγμός, εν μέσω κατοχής τής Ελλάδας από τους φασίστες κατακτητές.

Αλλά κι όταν έφυγαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 1944, οι Έλληνες βρήκαν και πάλι την ευκαιρία για να διχαστούν ξανά και να χυθεί πάλι, και πάλι, αδελφοκτόνο αίμα. Τα τραγικά γεγονότα ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 1944 και έκλεισαν, προσωρινά, με τη συμφωνία τής Βάρκιζας, τον Ιανουάριο του 1945. Αυτός υπήρξε ο δεύτερος εμφύλιος σπαραγμός.

Αλλά και μετά από τη συμφωνία τής Βάρκιζας, κάποιοι πάλι προετοιμάζονταν για να χυθεί νέο αίμα. Η αρχή για τον 3^ο εμφύλιο σπαραγμό έγινε εδώ στο Λιτόχωρο, στις 30 προς 31 Μαρτίου 1946, ημέρα Κυριακή, ημέρα, όπως είπαμε, εθνικών εκλογών για την Ελλάδα.

Τιμούμε τα πρώτα θύματα.

Εδώ, λοιπόν, στην τότε Κοινότητα Λιτοχώρου, φέρνοντας στη μνήμη μας εκείνα τα τραγικά ιστορικά γεγονότα τού 1946, μνημονεύουμε τον πρώτο νεκρό Χωροφύλακα, τον Γεώργιο Ευαγγελίδη τού Κωνσταντίνου, αλλά και τον πρώτο νεκρό στρατιώτη, τον Γεώργιο Μουσκεφτάρα, τον ηρωικό Τζόλα, από την Κορυφή Ημαθίας.

Μνημονεύουμε όμως και τιμούμε και μια πολίτη. Πρόκειται για την ηρωίδα Λιτοχωρίτισσα, Ευαγγελία ή Μπουλιώ, Κόλπη–Λαλουμίχου, που τραυματίστηκε από σφαίρα αντάρτη και που κάηκε ζωντανή. Είναι η πρώτη πολίτης – θύμα τού 3^ου εμφύλιου σπαραγμού».

Δημήτρης Αδαμόπουλος: Η επίθεση στο Λιτόχωρο  είχε αποφασιστεί από τη 2^η Ολομέλεια του τότε ΚΚΕ!

Στο σημείο αυτό, ο Πρόεδρος Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Ν.Πιερίας, Δημήτρης Αδαμόπουλος, παρουσίασε την ομολογία του Γραμματέα του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, ότι η επίθεση των ανταρτών στο Λιτόχωρο αποφασίστηκε στη 2^η Ολομέλεια του τότε ΚΚΕ!

«Ποιοι όμως προετοίμασαν αυτό το ειδεχθέστατο έγκλημα εδώ στο Λιτόχωρο; Την απάντηση δεν τη δίνουμε εμείς εδώ οι συγγενείς και φίλοι των νεκρών. Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο νυν Γραμματέας του ΚΚΕ κ. Κουτσούμπας, που βρέθηκε, πριν από 8 χρόνια, εδώ στο Λιτόχωρο, για να τιμήσει τα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ, τα 70 χρόνια από την ίδρυση του λεγόμενου «Δημοκρατικού Στρατού» αλλά και τα 70 χρόνια από τη «μάχη»(!) στο Λιτόχωρο.

Έτσι, το 2016, 70 χρόνια μετά από τα τραγικά γεγονότα εδώ στο Λιτόχωρο, το ΚΚΕ, διά του νυν Γραμματέα του κόμματός του, παραδέχθηκε ότι είχε προαποφασιστεί η «ένοπλη πάλη», η «ένοπλη εξέγερση», ο «συμμοριτοπόλεμος», ο «εμφύλιος πόλεμος» ή όπως αλλιώς θα ήθελε να ονομάζει κάποιος εκείνη την αχρείαστη σύγκρουση. Και μάλιστα, ο κ. Κουτσούμπας παραδέχθηκε ότι η απόφαση αυτή είχε ληφθεί στη 2^η Ολομέλεια του τότε ΚΚΕ!

Την άποψη αυτή περί της απόφασης για ένοπλη πάλη, το ΚΚΕ, επί δεκαετίες, όχι απλώς την απέρριπτε αλλά και την απέδιδε στους αντιπάλους του, που ήθελαν, όπως έλεγε, να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ, ενώ οι στρατευμένοι ιστορικοί του αλλά και εκείνοι που δέχονται το ερμηνευτικό πλαίσιο της αριστερής ιστοριογραφίας, δεν παραδέχονταν -με επιχειρήματα μάλιστα- δεν παραδέχονταν, λοιπόν, ότι τέτοια απόφαση είχε ληφθεί στη 2^η Ολομέλεια του τότε ΚΚΕ, για την έναρξη του 3^ου εμφύλιου στην Ελλάδα».

Η καθαρίστρια, Μπουλιώ Κόλπη – Λαλουμίχου,  έχασε τη ζωή της εν ώρα καθήκοντος.

Παίρνοντας ξανά τον λόγο η Τριανταφυλλιά Τριανταφύλλου, που όπως προαναφέρθηκε, είναι δισέγγονη της εθνομάρτυρος Μπουλιώς Κόλπη – Λαλουμίχου, ανέφερε τα εξής:

«Εκείνοι, λοιπόν, που χάθηκαν τη νύκτα τής 30^ης προς 31^η Μαρτίου τού 1946 ήταν 9 χωροφύλακες και 3 στρατιώτες. Όμως, όπως προαναφέραμε, τη ζωή της έχασε και μία γυναίκα Λιτοχωρίτισσα, η Ευαγγελία (Μπουλιώ) Κόλπη – Λαλουμίχου, που εργαζόταν ως καθαρίστρια στην Κοινότητα Λιτοχώρου. Αυτή ήταν η προγιαγιά μου.

Της είχε δοθεί εντολή από τον πρόεδρο της Κοινότητας, Ευάγγελο Μπιτσκάρη, να προσφέρει τις υπηρεσίες της, δηλαδή την καθαριότητα, την ετοιμασία φαγητού, κάποιων ροφημάτων κλπ., στο παράρτημα του Αστυνομικού Σταθμού όπου θα φιλοξενούνταν οι 10 άνδρες της Χωροφυλακής.

Η προγιαγιά μου, λοιπόν, η Λιτοχωρίτισσα Ευαγγελία (Μπουλιώ) Κόλπη – Λαλουμίχου, ήταν εργαζόμενη της Κοινότητας, αμειβόμενη από το χωριό. Κατά τη διάρκεια εκείνων των τραγικών γεγονότων, την πυροβόλησε ένας αντάρτης και «τραυματισθείσα εκάει…», όπως αναφέρεται σε σχετικό κείμενο απόφασης Δικαστηρίου, χωρίς η δύστυχη να προλάβει να εξέλθει του οικήματος το οποίο είχαν πυρπολήσει οι επιτιθέμενοι αντάρτες.

Μάλιστα, σε κάποιο παλιό κρατικό αρχείο βρέθηκε και η εξής αναφορά: «Λαλουμίχου Ευαγγελία (Μπουλιώ), θυγατέρα τού Ιωάννη Κόλπη. Ήταν παντρεμένη με τον Ευάγγελο Φουρκιώτη – Λαλουμίχο (1890 – 1916) με τον οποίο απέκτησε 3 τέκνα: Τη Μαρία (1911), τον Μιχαήλ (1911) [που ήταν δίδυμοι] και τον Ευάγγελο (1916). Η Λαλουμίχου Ευαγγελία (Μπουλιώ) εργαζόταν ως καθαρίστρια στο Α’ Δημοτικό Σχολείο (Λιτοχώρου). Φονεύτηκε τη νύκτα 30 προς 31/3/1946 κατά την επίθεση ενόπλων κομουνιστών στο κτίριο του (παραρτήματος του) Σταθμού της Χωροφυλακής Λιτοχώρου, όπου εργαζόταν ως μαγείρισσα και καθαρίστρια». Αυτό, λοιπόν, αναφέρεται σε κάποιο παλιό κρατικό αρχείο.

Και μια τραγική ιστορική αποκάλυψη. Δύο τα θύματα στο οικογενειακό δένδρο των Κόλπηδων.  Το ένα, το 1878, από τους Τούρκους.  Το άλλο, το 1946, από τους αντάρτες.

Όμως, η Μπουλιώ Κόλπη – Λαλουμίχου, που ήταν κόρη (από τη 2^η σύζυγο) τού Ιωάννη Κόλπη, δεν είναι η μοναδική εθνομάρτυρας στο γενεαλογικό μας δένδρο, διότι την πρώτη σύζυγο του Κόλπη, τη Μαρία, την είχαν θανατώσει, με άγριο τρόπο, οι Τούρκοι κατά την Επανάσταση του 1878. Θανατώθηκε, στα 30 με 35 της χρόνια, σύμφωνα με όσα περιγράφονται στο βιβλίο τού Ευάγγελου Κωφού, το 1969, υπό τον τίτλο: «Η Επανάστασις της Μακεδονίας κατά το 1878».

Σ’ αυτό το βιβλίο, μεταξύ των άλλων που περιγράφονται, καταγράφεται και προφορική κατάθεση του ιερέα Γεωργίου από το Λιτόχωρο, που αφορά σε σφαγή η οποία έγινε στο χωριό από μεγάλη τουρκική στρατιωτική δύναμη υπό τον Ασσάφ Πασσά, τον Μάρτιο του 1878. Η κατάθεση του ιερέα Γεωργίου έγινε ενώπιον του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και εστάλη στο Ελληνικό Προξενείο τής Θεσσαλονίκης.

Όπως ανέφερε στην κατάθεσή του ο ιερέας, βρήκε κάποια πτώματα στο χωριό και τα έθαψε. Μεταξύ δε αυτών των πτωμάτων ήταν και η Μαρία, σύζυγος Ιωάννου Κόλπη, ηλικίας 30 – 35 περίπου ετών, η οποία δεν μπόρεσε να φύγει προς τον Άγιο Διονύσιο για να σωθεί, επειδή ήταν ασθενής.

Βρέθηκε χωρίς αισθήσεις, με πληγή από τον λαιμό μέχρι την κοιλιά και φαινόταν να είχε βιαστεί. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο βιβλίο, η Μαρία Κόλπη «είχεν από μεν του λαιμού μέχρι της κοιλίας αυτής πληγήν ως δια πεπυρακτωμένου σιδήρου, την δε φύσιν αυτής κατεσπαραγμένην».

Αυτή την αναφορά, ο Έλληνας Πρόξενος Κωνσταντίνος Βατικιώτης, την απέστειλε προς τον Έλληνα Υπουργό επί των Εξωτερικών, Θεόδωρον Δηλιγιώργη, στις 15 Μαρτίου 1878. (Αρ. 226, ΑΥΕ/Κ.Υ.-ΧΙ).

Οι αντάρτες επιχείρησαν να σκοτώσουν και την κόρη  της Μπουλιώς, τη Μαρία, αλλά δεν τα κατάφεραν…

Επομένως, όπως φαίνεται από τα προαναφερθέντα, στο γενεαλογικό μου δένδρο, η οικογένεια Κόλπη είχε δύο θύματα στον αγώνα για την Ελλάδα: Τη Μαρία Κόλπη, που τη σκότωσαν οι Τούρκοι, το 1878. Και, μετά από 58 χρόνια, τη Μπουλιώ Κόλπη-Λαλουμίχου, που τη σκότωσαν και την έκαψαν οι επιτιθέμενοι αντάρτες, το 1946, στις 31 Μαρτίου.

Και την ίδια νύχτα, την κόρη τής Μπουλιώς, τη Μαρία, οι αντάρτες επιχείρησαν να σκοτώσουν και αυτήν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τραυματισμένη διέφυγε και σώθηκε»…

Οι υπερασπιστές της Πατρίδας και της Δημοκρατίας  αρνήθηκαν να παραδοθούν! Αθάνατοι!

Η κεντρική ομιλία της εκδήλωσης ολοκληρώθηκε από τον κ. Αδαμόπουλο, ο οποίος, συμπερασματικά, ανέφερε τα εξής:

«31 Μαρτίου 1946 – 31 Μαρτίου 2024. Πέρασαν 78 χρόνια, αλλά καμία Δημοτική Αρχή, εδώ στο Λιτόχωρο, στην έδρα τού Δήμου Δίου-Ολύμπου, καμία Δημοτική Αρχή δεν τόλμησε να αποδώσει τιμή ή έστω να αναφερθεί στη θυσία τής Ευαγγελίας ή Μπουλιώς, Κόλπη-Λαλουμίχου, η οποία, αν μη τι άλλο, έπεσε εν ώρα καθήκοντος, έπεσε εκτελώντας την εντολή τού τότε Προέδρου τής Κοινότητας Λιτοχώρου μετά από αίτημα του Διοικητή τού Σταθμού Χωροφυλακής Λιτοχώρου, Αμβρόσιου Χαδέλη.

Αιωνία η μνήμη τής Μπουλιώς Κόλπη – Λαλουμίχου.

Αιωνία και η μνήμη τής Μαρίας Κόλπη, καθώς και των άλλων πεσόντων το 1878.

Αιωνία και η μνήμη των 9 χωροφυλάκων και των 3 στρατιωτών που προτίμησαν να δώσουν την ίδια τους τη ζωή αγωνιζόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος, παρά να παραδώσουν τα όπλα τους και να παραδοθούν και οι ίδιοι, όπως επίμονα τους ζητούσαν οι επιτιθέμενοι αντάρτες.

Αθάνατοι»!

Αιωνία η μνήμη αυτών!

Η εκδήλωση τιμής και μνήμης των πρώτων νεκρών του 3^ου εμφύλιου σπαραγμού ολοκληρώθηκε με προσκλητήριο νεκρών και με την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου. Νωρίτερα, πραγματοποιήθηκε και η κατάθεση στεφανιών από τους συγγενείς των νεκρών καθώς επίσης και από εκπροσώπους Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας, Αστυνομίας και Στρατού, από διάφορους νομούς της Χώρας.

                           Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                             Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ              

                     Αδαμόπουλος Δημήτριος                                   Γεωργιάδης Γεώργιος

83 χρoνια πριν στην πρωτεύουσα της Ερυθραίας Ασμάρα: - Ιταλός Υπολοχαγός: "Εξυπνώ από γοεράς κραυγάς!!" - "Είναι Έλληνες με την πραγματικήν σημασίαν της λέξεως!!"- "Βλέπω πολλούς στρατιώτας να ζητούν μέρος να κρυβούν!!!"

 ΑΣΜΑΡΑ: Το Ρώυτερ μεταδίδει τηλεγράφημα εκ Καΐρου αγγέλλον ότι κατελήφθη υπό αγγλικών στρατευμάτων η πρωτεύουσα της Ερυθραίας Ασμάρα. Η μεγάλη αυτή επιτυχία, η οποία θα είναι πιθανώς η αρχή του τέλους της αντιστάσεως των Ιταλών εις την Ερυθραίαν, έρχεται πέντε ημέρας μετά την πτώσιν του Κερέν. Κατά το βραχύ αυτό χρονικόν διάστημα, αγγλικαί και ινδικαί δυνάμεις υποστηριζόμεναι καταλλήλως υπό της αγγλικής αεροπορίας κατεδίωξαν τους απολέσαντας το ηθικόν των Ιταλούς εις απόστασιν άνω των 74 μιλλίων, μέχρις ότου εσημείωσαν την σημερινήν νίκην. Η οδός ανοίγεται ήδη διά την προέλασιν η οποία θα επακολουθήση προς την Μασάουα η οποία είναι ο τελευταίος ιταλικός λιμήν εις την Ερυθράν Θάλασσαν.

 
ΕΛΛΗΝΕΣ: «3-11-40. Βολή εχθρικού πυροβολικού αρχίζει μεθοδικώς να βομβαρδίζη. Είναι Έλληνες με την πραγματικήν σημασίαν της λέξεως. / 5-11-40. Πορεία. Εξυπνώ από γοεράς κραυγάς. Βλέπω πολλούς στρατιώτας να φεύγουν και τους αξιωματικούς ματαίως να ζητούν να τους συγκρατήσουν. Ζητούν μέρος να κρυβούν. Το πυροβολικόν εξακολουθεί να βάλλη. Βλέπω τον υπηρέτην μου κάτωχρον να τρέμη. Είχε γίνει η πρώτη επιτυχής εχθρική αεροπορική επίθεσις κατά του καταυλισμού μας» [ημερολόγιο Ιταλού υπολοχαγού].

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561315952/80-chronia-prin-2-4-1941/

1η Απριλίου 1955 - Η έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα της Κύπρου για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό

Την 1η Απριλίου 1955 οι Ελληνοκύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό, με στόχο την «Ένωσιν» με τη μητέρα-πατρίδα Ελλάδα. Ο αγώνας τους έληξε με τις «Συμφωνίες Λονδίνου - Ζυρίχης» (19 Φεβρουαρίου 1959), με τις οποίες η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος.

Το αίτημα των Ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη της βρετανικής κατοχής στη Μεγαλόνησο και την ένωση με την Ελλάδα ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο το 1950, με το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου (το διοργάνωσε η Εκκλησία της Κύπρου και το 95,7% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα) και την εκλογή του Μακαρίου Γ' ως Αρχιεπισκόπου Κύπρου στις 20 Οκτωβρίου. Ήταν η εποχή που η αποικιοκρατία έπνεε τα λοίσθια και η μία μετά την άλλη οι κατακτημένες χώρες επιζητούσαν δυναμικά την ανεξαρτησία τους

Οι κυβερνήσεις των Αθηνών, με την προτροπή της ελληνοκυπριακής ηγεσίας και υπό την πίεση των οργανώσεων του Κυπριακού Αγώνα στην Αθήνα, κατέβαλλαν προσπάθειες για τη διεθνοποίηση του θέματος, με διαδοχικές προσφυγές στον ΟΗΕ. Στις 10 Νοεμβρίου 1954 ο απόστρατος συνταγματάρχης Γεώργιος «Διγενής» Γρίβας (1897-1974) φθάνει στο νησί και συγκροτεί την Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ), η οποία την 1η Απριλίου 1955 αναλαμβάνει δράση κατά των Βρετανών αποικιοκρατών, σηματοδοτώντας την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων. Ο γεννημένος στην Κύπρο Γρίβας είχε διατελέσει αξιωματικός του ελληνικού στρατού και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής είχε ιδρύσει την αντικομουνιστική οργάνωση «Χ», ενώ είχε λάβει ενεργό μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο. Πολιτικός αρχηγός της ΕΟΚΑ ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος (1913-1977), μετέπειτα πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η έναρξη του αγώνα, όπως προαναφέρθηκε, ξεκίνησε τις βραδινές ώρες της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου 1955, με επιθέσεις σε κυβερνητικά κτίρια, αστυνομικούς σταθμούς, τον ραδιοσταθμό και σε βρετανικό στρατόπεδο της Αμμοχώστου. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, στο στόχαστρο της ΕΟΚΑ βρέθηκαν εκτός από τους Άγγλους δυνάστες, οι Ελληνοκύπριοι συνεργάτες τους, οι Τουρκοκύπριοι της οργάνωσης «Ταξίμ» που επιζητούσαν «ένωση» της Κύπρου με την Τουρκία, αλλά και μέλη του ΑΚΕΛ, που οι «εθνικόφρονες» της ΕΟΚΑ τούς κατηγορούσαν ως συνεργάτες των Άγγλων. Η διαμάχη «δεξιών» και «αριστερών» στην Κύπρο για τον ρόλο του ΑΚΕΛ στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα καλά κρατεί μέχρι σήμερα.

Παρά το αίμα που χύθηκε και τους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους (Καραολής, Δημητρίου, Παλληκαρίδης, Αυξεντίου κ.ά.), ο στόχος της «Ένωσης» δεν επιτεύχθηκε. Με τις συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης (19 Φεβρουαρίου 1959, η Κύπρος έγινε ανεξάρτητο κράτος την 1η Οκτωβρίου 1960.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/612?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2023-04-01

© SanSimera.gr

 

Αναπλ. Τομεάρχης Δικαιοσύνης, του ΣΥΡΙΖΑ Έλενα Ακρίτα: - Tο λάθος του Τάιλερ είναι ότι δε γεννήθηκε Μαρέβα. - Δεν κάνει πολιτικό παιχνίδι με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. = Δεν παραγοντίζει με sms και τηλεφωνήματα σε επιχειρηματίες και μεγαλοεκδότες.

 

Elena Akrita 

1 ημ.  · 

Tο λάθος του Τάιλερ είναι ότι δε γεννήθηκε Μαρέβα.

Ο Τάιλερ δεν έχει σπίτι Βολταίρου.

Δεν έχει 40 ακίνητα που δεν ξέρουμε από πού κρατάει η σκούφια τους.

Δεν κάνει περίεργες μπίζνες με μεγάλες εταιρίες.

Δεν αναλαμβανει χαριστικά αναθέσεις κοστουμιών όπως της Aegean και των στολών-εκτρωμάτων των ταξιθετών/τριών στην Λυρική.

Δεν κάνει πολιτικό παιχνίδι με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.

Δεν καταχράται τη θεσμική θέση του συντρόφου του.

Δεν παραγοντίζει με sms και τηλεφωνήματα σε επιχειρηματίες και μεγαλοεκδότες.

Δεν παίζει παιχνιδάκια με τα Πόθεν Εσχες, δεν κάνει τίποτα παρανομο, τίποτα ύποπτο.

Έχω γνωρίσει καλά τον Τάιλερ Μακμπέτ. Έχω κουβεντιάσει πολύ μαζί του και σάς βεβαιώνω πώς πρόκειται για ένα άτομο σοβαρό, με ενσυναίσθηση, πολιτική σκέψη και αυτόνομες απόψεις.

Δεν είναι ουραγός του Στέφανου, δεν είναι ακόλουθος, δεν είναι διακοσμητικός. Και σίγουρα δεν επιδίδεται σε υπόγειους βυζαντινισμούς όπως η εν λόγω κυρία.

Ο Τάιλερ στηρίζει τον άνθρωπο του και τον στηρίζει επί της ουσίας, διατηρώντας παράλληλα ακέραιη την αυτονομία της προσωπικότητας του.

Γι’ αυτό Τάιλερ, ευτυχώς που δε γεννήθηκες Μαρέβα.

Αναπλ. Τομεάρχης Δικαιοσύνης, του ΣΥΡΙΖΑ Έλενα Ακρίτα για Μαρέβα Μητσοτάκη: - Εγώ δεν είμαι δειλή, δεν ιδρώνει το αυτί μου από απειλές και δεν κρύβομαι από κανέναν

 

Ανάρτηση στα social media της Αναπλ. Τομεάρχη Δικαιοσύνης, αρμόδιας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Ισότητα, της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Έλενας Ακρίτα

Η Μαρέβα Μητσοτάκη δήλωσε ότι θα με μηνύσει για την ανάρτηση μου που ήταν αμιγώς πολιτική και όχι προσωπική και γι’ αυτό δεν αλλάζω ούτε «και». Την περιμένω και της λέω από τώρα ότι θα ζητήσω την άρση ασυλίας μου. Εγώ δεν είμαι δειλή, δεν ιδρώνει το αυτί μου από απειλές και δεν κρύβομαι από κανέναν.

Ίσα ίσα. Ανυπομονώ να βρεθούμε με την σύζυγο του πρωθυπουργού και να μάς αποκαλύψει επιτέλους την προέλευση των 40 ακινήτων, όλη την αλήθεια για το σπίτι Βολταίρου και αν γνωρίζει πώς και πού κατασπαταλήθηκαν τα σχεδόν 500.000.000 χρέος της ΝΔ πού από την τσέπη μας πληρώσαμε οι Έλληνες φορολογούμενοι.
A bientot, madame.