Εκδήλωση απότισης φόρου τιμής, στους πεσόντες Χωροφύλακες και Στρατιώτες στη Μάχη του Λιτοχώρου, που προκάλεσαν 100 κομουνιστές νύχτα 30 προς 31 Μαρτίου του 1946

 

Αφιερωμένη στην εθνομάρτυρα Λιτοχωρίτισσα, Ευαγγελία (Μπουλιώ) Κόλπη-Λαλουμίχου,η εκδήλωση τιμής  (30 - 31/3/1946).

ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ Η ΔΙΣΕΓΓΟΝΗ ΤΗΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ, ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.

 

Συγκινητικές ήταν κάποιες από τις στιγμές της φετινής εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο Λιτόχωρο, το πρωί της Κυριακής 31 Μαρτίου 2024, στο πλαίσιο της 78^ης επετείου που τιμάται κάθε χρόνο στην «πόλη των θεών» με αφορμή τα πρώτα θύματα του 3^ου εμφύλιου σπαραγμού ο οποίος έλαβε χώρα κατά την τετραετία 1946 – 1949 στην Ελλάδα.

Φέτος, μαζί με τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Ν.Πιερίας, Δημήτρη Αδαμόπουλο, κεντρική ομιλήτρια ήταν και η Τριανταφυλλιά Τριανταφύλλου, δισέγγονη της Λιτοχωρίτισσας Ευαγγελίας (Μπουλιώς) Κόλπη – Λαλουμίχου, η οποία, κατά τη διάρκεια των τραγικών εκείνων γεγονότων, ήταν καθαρίστρια της Κοινότητας, του Δημοτικού Σχολείου και του παραρτήματος Χωροφυλακής Λιτοχώρου.

Η Μπουλιώ έχασε τη ζωή της κατά την εκτέλεση των καθηκόντων που είχε αναλάβει το Σαββατοκύριακο 30 προς 31 Μαρτίου 1946, στο παράρτημα Χωροφυλακής Λιτοχώρου, προσφέροντας υπηρεσίες καθαριότητας, φαγητού και ροφημάτων στους 10 νεαρούς Χωροφύλακες που εκτάκτως είχαν έρθει στην «πόλη των θεών» για να περιφρουρήσουν τις πρώτες ελεύθερες δημοκρατικές εθνικές εκλογές, μετά από 10 χρόνια.

Οι φετινές εκδηλώσεις.

Οι φετινές εκδηλώσεις ξεκίνησαν, όπως κάθε χρόνο, με τη συμμετοχή συγγενών των νεκρών, πολιτών αλλά και αρκετών αποστράτων από διάφορες περιοχές της Χώρας, στη Θεία Λειτουργία και στο Ιερό Μνημόσυνο που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Λιτοχώρου, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων 9 Χωροφυλάκων, τριών στρατιωτών αλλά και της Μπουλιώς Κόλπη – Λαλουμίχου.

Στη συνέχεια, έγινε μετάβαση στο Ηρώο, όπου τελέστηκε Τρισάγιο στη μνήμη των δεκατριών νεκρών. Επίσης, οι συμμετέχοντες έψαλαν και το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια», ύμνο που είναι αφιερωμένος στην Παναγία.

Στην εκδήλωση, μπροστά στο μνημείο του Λιτοχώρου, συμμετείχαν ο τ. Βουλευτής Πιερίας, Νικόλαος Κάκκαλος, ο Αντιστράτηγος της ΕΛ.ΑΣ, Ευστράτιος Κυριακάκης, κάτοικοι του Λιτοχώρου και ευρύτερα της Πιερίας, καθώς επίσης και εκπρόσωποι των Συνδέσμων Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας, της Αστυνομίας και του Στρατού, από διάφορες περιοχές της Χώρας.

Μετά την τέλεση του Τρισάγιου, ακολούθησε χαιρετισμός από τον Πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας (ΠΟΑΣΑ), κ. Ευάγγελο Χριστακόπουλο, αλλά και χαιρετισμός από το μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, Αντιστράτηγο ΕΛ.ΑΣ Χαράλαμπο Μινόπετρα.

Ομιλία του μοναδικού επιζώντος στη μάχη  του παραρτήματος Χωροφυλακής Λιτοχώρου.

Στη συνέχεια, στο βήμα ανέβηκε ο κ. Παναγιώτης Πολύμερος, ως εκπρόσωπος του κ. Νικολάου Παπακωνσταντίνου, ο οποίος είναι ο μοναδικός επιζών του Αποσπάσματος Χωροφυλακής, στη μάχη του Λιτοχώρου. ο κ. Πολύμερος διάβασε μήνυμα του μοναδικού επιζώντος, επειδή ο ήρωας Παπακωνσταντίνου είναι πια 100 ετών και δεν μπορεί πλέον να ταξιδεύει από τα Τρίκαλα στο Λιτόχωρο.

Τα 100 του χρόνια όμως πλησιάζει και ένας συμμαθητής νεκρών της Μάχης του Λιτοχώρου, ο Μοίραρχος Σεραφείμ Αθανασίου. Και εκείνος δεν μπορούσε να έρθει στην εκδήλωση, είχε όμως ετοιμάσει μια ηχογραφημένη του ομιλία η οποία παρουσιάστηκε στην εκδήλωση και αναφέρονταν στους νεαρούς εκείνους συμμαθητές του στη Σχολή Χωροφυλακής που άφησαν την τελευταία τους πνοή υπερασπιζόμενοι τα όσια και τα ιερά της Ελλάδος κατά την Κυριακή των πρώτων δημοκρατικών εκλογών στην Ελλάδα μετά από την αποχώρηση των ναζιστών Γερμανών και των Βουλγάρων κατακτητών.

Η κεντρική ομιλία της εκδήλωσης έγινε με τη συμμετοχή, αφενός μεν του Προέδρου του Συνδέσμου Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Ν.Πιερίας, κ. Δημήτριου Αδαμόπουλου, αφετέρου δε με τη συμμετοχή της κ. Τριανταφυλλιάς Τριανταφύλλου, η οποία αναφέρθηκε σε ελάχιστες πτυχές από το ιστορικό της ημέρας και, βασικά, επικεντρώθηκε στο πρόσωπο της Ευαγγελίας (Μπουλιώς) Κόλπη – Λαλουμίχου, δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, η κ. Τριανταφύλλου είναι δισέγγονη της Εθνομάρτυρος.

Ολόκληρη η ομιλία τής κυρίας Τριανταφύλλου και του κυρίου Αδαμόπουλου, που ανέβηκαν μαζί στο βήμα, έχει ως εξής:

Εδώ στο Λιτόχωρο χύθηκε το πρώτο αίμα του 3^ου εμφύλιου.

Τριανταφυλλιά Τριανταφύλλου: «Αγαπητοί προσκεκλημένοι, αγαπητοί συγγενείς, κυρίες και κύριοι, σας καλωσορίζω στην πανέμορφη κωμόπολή μας, το Λιτόχωρο.

Σήμερα, Κυριακή 31 Μαρτίου 2024, βρεθήκαμε όλοι μαζί στον Ιερό Ναό τού Αγίου Νικολάου όπου τελέστηκε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεων των ψυχών των πρώτων, ηρωικώς πεσόντων, Χωροφυλάκων και Στρατιωτών αλλά και τής προγιαγιάς μου, της αείμνηστης Μπουλιώς Κόλπη–Λαλουμίχου, που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος.

Η Ευαγγελία ή Μπουλιώ, Κόλπη–Λαλουμίχου τραυματίστηκε από σφαίρα και κάηκε κατά τη διάρκεια των τραγικών γεγονότων της 30^ης προς 31^η Μαρτίου τού 1946, στο παράρτημα Χωροφυλακής Λιτοχώρου.

Ήταν τότε που αντάρτες επιτέθηκαν αναίτια εναντίον των 10 χωροφυλάκων, στο παράρτημα του Σταθμού Χωροφυλακής Λιτοχώρου, οι οποίοι είχαν έρθει, λίγες ώρες πριν, για να διαφυλάξουν την τάξη στο Λιτόχωρο, λόγω των εκλογών. Οι αντάρτες επιτέθηκαν βέβαια και εναντίον τού Σταθμού Χωροφυλακής Λιτοχώρου.

Ήταν Κυριακή 31 Μαρτίου 1946 και θα διεξάγονταν οι πρώτες εθνικές εκλογές στην Ελλάδα, μετά από 10 χρόνια.

Η Κυριακή, λοιπόν, της 31^ης Μαρτίου 1946, ήταν Κυριακή τής Δημοκρατίας. Εκείνη όμως η Κυριακή, εδώ στο Λιτόχωρο, έμελλε να βαφτεί στο αίμα…

Σήμερα, ακριβώς 78 χρόνια μετά, είμαστε εδώ, στο μνημείο πεσόντων. Τελέσαμε το Τρισάγιο στη μνήμη των δεκατριών νεκρών μας. Και τώρα, είναι η ώρα που αναφερόμαστε σε κάποιες ελάχιστες πτυχές ιστορικών γεγονότων που συνέβησαν εκείνη την εποχή.

Τριανταφυλλιά Τριανταφύλλου:  Εάν εμείς οι Έλληνες διαστρεβλώνουμε την ιστορία μας  και πιστεύουμε σε ψεύδη και μύθους,  είμαστε καταδικασμένοι να επαναλάβουμε  τα σφάλματα του παρελθόντος μας!

Αυτό το Μνημόσυνο και το Τρισάγιο, το κάνουμε κάθε χρόνο εδώ στο Λιτόχωρο, όχι βέβαια για να αναμοχλεύσουμε τα μίση, όχι βέβαια για να αναζωπυρώσουμε τα πάθη εκείνης τής εποχής, αλλά για να κάνουμε το ακριβώς αντίθετο. Δηλαδή, για να μη λησμονήσουμε εκείνα τα γεγονότα που μας οδήγησαν στον 3^ο κατά σειρά εμφύλιο σπαραγμό τής δεκαετίας τού ’40 και για να μην τα επαναλάβουμε ποτέ, υπό οποιαδήποτε μορφή.

Και θέλω να τονίσω ότι η διαστρέβλωση της ιστορίας τού τόπου μας, απ’ όπου κι αν προέρχεται, όχι μόνο δεν ωφελεί, αλλά είναι δυνατόν να μας οδηγήσει σε νέους διχασμούς, σε νέες τραγωδίες, σε νέες περιπέτειες. Είναι ανάγκη δε, εμείς οι Έλληνες, να ψηλαφούμε και να αναψηλαφούμε την ιστορία τού τόπου μας και να τη μαθαίνουμε όχι όπως θα θέλαμε να είναι ή όπως μας συμφέρει, αλλά όπως ακριβώς είναι η ιστορία τού τόπου μας, απαλλαγμένη από ιδεολογικά ψεύδη και κομματικούς μύθους, έστω κι αν αυτό δεν μας συμφέρει… Είναι ανάγκη να γνωρίζουμε ποια ακριβώς είναι τα παθήματά μας, έτσι όπως ακριβώς έγιναν, ώστε πάντοτε να μας γίνονται και μαθήματα!

Τρεις οι εμφύλιοι σπαραγμοί στη δεκαετία του ’40.

Γι’ αυτό, θέλω να θυμίσω ότι τα παθήματά μας, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας τού ’40, ξεκίνησαν από την τριπλή κατοχή, όταν οι Γερμανοί, οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι κατείχαν την Ελλάδα, δηλαδή κατά την περίοδο 1941-1944. Εκείνη, λοιπόν, την περίοδο, εμείς οι Έλληνες, από κάποια στιγμή και μετά, βρήκαμε την ευκαιρία και διχαστήκαμε. Συγκεκριμένα, τη διετία 1943-1944 ξεκίνησε ο πρώτος εμφύλιος σπαραγμός, εν μέσω κατοχής τής Ελλάδας από τους φασίστες κατακτητές.

Αλλά κι όταν έφυγαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 1944, οι Έλληνες βρήκαν και πάλι την ευκαιρία για να διχαστούν ξανά και να χυθεί πάλι, και πάλι, αδελφοκτόνο αίμα. Τα τραγικά γεγονότα ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 1944 και έκλεισαν, προσωρινά, με τη συμφωνία τής Βάρκιζας, τον Ιανουάριο του 1945. Αυτός υπήρξε ο δεύτερος εμφύλιος σπαραγμός.

Αλλά και μετά από τη συμφωνία τής Βάρκιζας, κάποιοι πάλι προετοιμάζονταν για να χυθεί νέο αίμα. Η αρχή για τον 3^ο εμφύλιο σπαραγμό έγινε εδώ στο Λιτόχωρο, στις 30 προς 31 Μαρτίου 1946, ημέρα Κυριακή, ημέρα, όπως είπαμε, εθνικών εκλογών για την Ελλάδα.

Τιμούμε τα πρώτα θύματα.

Εδώ, λοιπόν, στην τότε Κοινότητα Λιτοχώρου, φέρνοντας στη μνήμη μας εκείνα τα τραγικά ιστορικά γεγονότα τού 1946, μνημονεύουμε τον πρώτο νεκρό Χωροφύλακα, τον Γεώργιο Ευαγγελίδη τού Κωνσταντίνου, αλλά και τον πρώτο νεκρό στρατιώτη, τον Γεώργιο Μουσκεφτάρα, τον ηρωικό Τζόλα, από την Κορυφή Ημαθίας.

Μνημονεύουμε όμως και τιμούμε και μια πολίτη. Πρόκειται για την ηρωίδα Λιτοχωρίτισσα, Ευαγγελία ή Μπουλιώ, Κόλπη–Λαλουμίχου, που τραυματίστηκε από σφαίρα αντάρτη και που κάηκε ζωντανή. Είναι η πρώτη πολίτης – θύμα τού 3^ου εμφύλιου σπαραγμού».

Δημήτρης Αδαμόπουλος: Η επίθεση στο Λιτόχωρο  είχε αποφασιστεί από τη 2^η Ολομέλεια του τότε ΚΚΕ!

Στο σημείο αυτό, ο Πρόεδρος Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Ν.Πιερίας, Δημήτρης Αδαμόπουλος, παρουσίασε την ομολογία του Γραμματέα του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, ότι η επίθεση των ανταρτών στο Λιτόχωρο αποφασίστηκε στη 2^η Ολομέλεια του τότε ΚΚΕ!

«Ποιοι όμως προετοίμασαν αυτό το ειδεχθέστατο έγκλημα εδώ στο Λιτόχωρο; Την απάντηση δεν τη δίνουμε εμείς εδώ οι συγγενείς και φίλοι των νεκρών. Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο νυν Γραμματέας του ΚΚΕ κ. Κουτσούμπας, που βρέθηκε, πριν από 8 χρόνια, εδώ στο Λιτόχωρο, για να τιμήσει τα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ, τα 70 χρόνια από την ίδρυση του λεγόμενου «Δημοκρατικού Στρατού» αλλά και τα 70 χρόνια από τη «μάχη»(!) στο Λιτόχωρο.

Έτσι, το 2016, 70 χρόνια μετά από τα τραγικά γεγονότα εδώ στο Λιτόχωρο, το ΚΚΕ, διά του νυν Γραμματέα του κόμματός του, παραδέχθηκε ότι είχε προαποφασιστεί η «ένοπλη πάλη», η «ένοπλη εξέγερση», ο «συμμοριτοπόλεμος», ο «εμφύλιος πόλεμος» ή όπως αλλιώς θα ήθελε να ονομάζει κάποιος εκείνη την αχρείαστη σύγκρουση. Και μάλιστα, ο κ. Κουτσούμπας παραδέχθηκε ότι η απόφαση αυτή είχε ληφθεί στη 2^η Ολομέλεια του τότε ΚΚΕ!

Την άποψη αυτή περί της απόφασης για ένοπλη πάλη, το ΚΚΕ, επί δεκαετίες, όχι απλώς την απέρριπτε αλλά και την απέδιδε στους αντιπάλους του, που ήθελαν, όπως έλεγε, να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ, ενώ οι στρατευμένοι ιστορικοί του αλλά και εκείνοι που δέχονται το ερμηνευτικό πλαίσιο της αριστερής ιστοριογραφίας, δεν παραδέχονταν -με επιχειρήματα μάλιστα- δεν παραδέχονταν, λοιπόν, ότι τέτοια απόφαση είχε ληφθεί στη 2^η Ολομέλεια του τότε ΚΚΕ, για την έναρξη του 3^ου εμφύλιου στην Ελλάδα».

Η καθαρίστρια, Μπουλιώ Κόλπη – Λαλουμίχου,  έχασε τη ζωή της εν ώρα καθήκοντος.

Παίρνοντας ξανά τον λόγο η Τριανταφυλλιά Τριανταφύλλου, που όπως προαναφέρθηκε, είναι δισέγγονη της εθνομάρτυρος Μπουλιώς Κόλπη – Λαλουμίχου, ανέφερε τα εξής:

«Εκείνοι, λοιπόν, που χάθηκαν τη νύκτα τής 30^ης προς 31^η Μαρτίου τού 1946 ήταν 9 χωροφύλακες και 3 στρατιώτες. Όμως, όπως προαναφέραμε, τη ζωή της έχασε και μία γυναίκα Λιτοχωρίτισσα, η Ευαγγελία (Μπουλιώ) Κόλπη – Λαλουμίχου, που εργαζόταν ως καθαρίστρια στην Κοινότητα Λιτοχώρου. Αυτή ήταν η προγιαγιά μου.

Της είχε δοθεί εντολή από τον πρόεδρο της Κοινότητας, Ευάγγελο Μπιτσκάρη, να προσφέρει τις υπηρεσίες της, δηλαδή την καθαριότητα, την ετοιμασία φαγητού, κάποιων ροφημάτων κλπ., στο παράρτημα του Αστυνομικού Σταθμού όπου θα φιλοξενούνταν οι 10 άνδρες της Χωροφυλακής.

Η προγιαγιά μου, λοιπόν, η Λιτοχωρίτισσα Ευαγγελία (Μπουλιώ) Κόλπη – Λαλουμίχου, ήταν εργαζόμενη της Κοινότητας, αμειβόμενη από το χωριό. Κατά τη διάρκεια εκείνων των τραγικών γεγονότων, την πυροβόλησε ένας αντάρτης και «τραυματισθείσα εκάει…», όπως αναφέρεται σε σχετικό κείμενο απόφασης Δικαστηρίου, χωρίς η δύστυχη να προλάβει να εξέλθει του οικήματος το οποίο είχαν πυρπολήσει οι επιτιθέμενοι αντάρτες.

Μάλιστα, σε κάποιο παλιό κρατικό αρχείο βρέθηκε και η εξής αναφορά: «Λαλουμίχου Ευαγγελία (Μπουλιώ), θυγατέρα τού Ιωάννη Κόλπη. Ήταν παντρεμένη με τον Ευάγγελο Φουρκιώτη – Λαλουμίχο (1890 – 1916) με τον οποίο απέκτησε 3 τέκνα: Τη Μαρία (1911), τον Μιχαήλ (1911) [που ήταν δίδυμοι] και τον Ευάγγελο (1916). Η Λαλουμίχου Ευαγγελία (Μπουλιώ) εργαζόταν ως καθαρίστρια στο Α’ Δημοτικό Σχολείο (Λιτοχώρου). Φονεύτηκε τη νύκτα 30 προς 31/3/1946 κατά την επίθεση ενόπλων κομουνιστών στο κτίριο του (παραρτήματος του) Σταθμού της Χωροφυλακής Λιτοχώρου, όπου εργαζόταν ως μαγείρισσα και καθαρίστρια». Αυτό, λοιπόν, αναφέρεται σε κάποιο παλιό κρατικό αρχείο.

Και μια τραγική ιστορική αποκάλυψη. Δύο τα θύματα στο οικογενειακό δένδρο των Κόλπηδων.  Το ένα, το 1878, από τους Τούρκους.  Το άλλο, το 1946, από τους αντάρτες.

Όμως, η Μπουλιώ Κόλπη – Λαλουμίχου, που ήταν κόρη (από τη 2^η σύζυγο) τού Ιωάννη Κόλπη, δεν είναι η μοναδική εθνομάρτυρας στο γενεαλογικό μας δένδρο, διότι την πρώτη σύζυγο του Κόλπη, τη Μαρία, την είχαν θανατώσει, με άγριο τρόπο, οι Τούρκοι κατά την Επανάσταση του 1878. Θανατώθηκε, στα 30 με 35 της χρόνια, σύμφωνα με όσα περιγράφονται στο βιβλίο τού Ευάγγελου Κωφού, το 1969, υπό τον τίτλο: «Η Επανάστασις της Μακεδονίας κατά το 1878».

Σ’ αυτό το βιβλίο, μεταξύ των άλλων που περιγράφονται, καταγράφεται και προφορική κατάθεση του ιερέα Γεωργίου από το Λιτόχωρο, που αφορά σε σφαγή η οποία έγινε στο χωριό από μεγάλη τουρκική στρατιωτική δύναμη υπό τον Ασσάφ Πασσά, τον Μάρτιο του 1878. Η κατάθεση του ιερέα Γεωργίου έγινε ενώπιον του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και εστάλη στο Ελληνικό Προξενείο τής Θεσσαλονίκης.

Όπως ανέφερε στην κατάθεσή του ο ιερέας, βρήκε κάποια πτώματα στο χωριό και τα έθαψε. Μεταξύ δε αυτών των πτωμάτων ήταν και η Μαρία, σύζυγος Ιωάννου Κόλπη, ηλικίας 30 – 35 περίπου ετών, η οποία δεν μπόρεσε να φύγει προς τον Άγιο Διονύσιο για να σωθεί, επειδή ήταν ασθενής.

Βρέθηκε χωρίς αισθήσεις, με πληγή από τον λαιμό μέχρι την κοιλιά και φαινόταν να είχε βιαστεί. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο βιβλίο, η Μαρία Κόλπη «είχεν από μεν του λαιμού μέχρι της κοιλίας αυτής πληγήν ως δια πεπυρακτωμένου σιδήρου, την δε φύσιν αυτής κατεσπαραγμένην».

Αυτή την αναφορά, ο Έλληνας Πρόξενος Κωνσταντίνος Βατικιώτης, την απέστειλε προς τον Έλληνα Υπουργό επί των Εξωτερικών, Θεόδωρον Δηλιγιώργη, στις 15 Μαρτίου 1878. (Αρ. 226, ΑΥΕ/Κ.Υ.-ΧΙ).

Οι αντάρτες επιχείρησαν να σκοτώσουν και την κόρη  της Μπουλιώς, τη Μαρία, αλλά δεν τα κατάφεραν…

Επομένως, όπως φαίνεται από τα προαναφερθέντα, στο γενεαλογικό μου δένδρο, η οικογένεια Κόλπη είχε δύο θύματα στον αγώνα για την Ελλάδα: Τη Μαρία Κόλπη, που τη σκότωσαν οι Τούρκοι, το 1878. Και, μετά από 58 χρόνια, τη Μπουλιώ Κόλπη-Λαλουμίχου, που τη σκότωσαν και την έκαψαν οι επιτιθέμενοι αντάρτες, το 1946, στις 31 Μαρτίου.

Και την ίδια νύχτα, την κόρη τής Μπουλιώς, τη Μαρία, οι αντάρτες επιχείρησαν να σκοτώσουν και αυτήν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τραυματισμένη διέφυγε και σώθηκε»…

Οι υπερασπιστές της Πατρίδας και της Δημοκρατίας  αρνήθηκαν να παραδοθούν! Αθάνατοι!

Η κεντρική ομιλία της εκδήλωσης ολοκληρώθηκε από τον κ. Αδαμόπουλο, ο οποίος, συμπερασματικά, ανέφερε τα εξής:

«31 Μαρτίου 1946 – 31 Μαρτίου 2024. Πέρασαν 78 χρόνια, αλλά καμία Δημοτική Αρχή, εδώ στο Λιτόχωρο, στην έδρα τού Δήμου Δίου-Ολύμπου, καμία Δημοτική Αρχή δεν τόλμησε να αποδώσει τιμή ή έστω να αναφερθεί στη θυσία τής Ευαγγελίας ή Μπουλιώς, Κόλπη-Λαλουμίχου, η οποία, αν μη τι άλλο, έπεσε εν ώρα καθήκοντος, έπεσε εκτελώντας την εντολή τού τότε Προέδρου τής Κοινότητας Λιτοχώρου μετά από αίτημα του Διοικητή τού Σταθμού Χωροφυλακής Λιτοχώρου, Αμβρόσιου Χαδέλη.

Αιωνία η μνήμη τής Μπουλιώς Κόλπη – Λαλουμίχου.

Αιωνία και η μνήμη τής Μαρίας Κόλπη, καθώς και των άλλων πεσόντων το 1878.

Αιωνία και η μνήμη των 9 χωροφυλάκων και των 3 στρατιωτών που προτίμησαν να δώσουν την ίδια τους τη ζωή αγωνιζόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος, παρά να παραδώσουν τα όπλα τους και να παραδοθούν και οι ίδιοι, όπως επίμονα τους ζητούσαν οι επιτιθέμενοι αντάρτες.

Αθάνατοι»!

Αιωνία η μνήμη αυτών!

Η εκδήλωση τιμής και μνήμης των πρώτων νεκρών του 3^ου εμφύλιου σπαραγμού ολοκληρώθηκε με προσκλητήριο νεκρών και με την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου. Νωρίτερα, πραγματοποιήθηκε και η κατάθεση στεφανιών από τους συγγενείς των νεκρών καθώς επίσης και από εκπροσώπους Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας, Αστυνομίας και Στρατού, από διάφορους νομούς της Χώρας.

                           Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                             Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ              

                     Αδαμόπουλος Δημήτριος                                   Γεωργιάδης Γεώργιος

83 χρoνια πριν στην πρωτεύουσα της Ερυθραίας Ασμάρα: - Ιταλός Υπολοχαγός: "Εξυπνώ από γοεράς κραυγάς!!" - "Είναι Έλληνες με την πραγματικήν σημασίαν της λέξεως!!"- "Βλέπω πολλούς στρατιώτας να ζητούν μέρος να κρυβούν!!!"

 ΑΣΜΑΡΑ: Το Ρώυτερ μεταδίδει τηλεγράφημα εκ Καΐρου αγγέλλον ότι κατελήφθη υπό αγγλικών στρατευμάτων η πρωτεύουσα της Ερυθραίας Ασμάρα. Η μεγάλη αυτή επιτυχία, η οποία θα είναι πιθανώς η αρχή του τέλους της αντιστάσεως των Ιταλών εις την Ερυθραίαν, έρχεται πέντε ημέρας μετά την πτώσιν του Κερέν. Κατά το βραχύ αυτό χρονικόν διάστημα, αγγλικαί και ινδικαί δυνάμεις υποστηριζόμεναι καταλλήλως υπό της αγγλικής αεροπορίας κατεδίωξαν τους απολέσαντας το ηθικόν των Ιταλούς εις απόστασιν άνω των 74 μιλλίων, μέχρις ότου εσημείωσαν την σημερινήν νίκην. Η οδός ανοίγεται ήδη διά την προέλασιν η οποία θα επακολουθήση προς την Μασάουα η οποία είναι ο τελευταίος ιταλικός λιμήν εις την Ερυθράν Θάλασσαν.

 
ΕΛΛΗΝΕΣ: «3-11-40. Βολή εχθρικού πυροβολικού αρχίζει μεθοδικώς να βομβαρδίζη. Είναι Έλληνες με την πραγματικήν σημασίαν της λέξεως. / 5-11-40. Πορεία. Εξυπνώ από γοεράς κραυγάς. Βλέπω πολλούς στρατιώτας να φεύγουν και τους αξιωματικούς ματαίως να ζητούν να τους συγκρατήσουν. Ζητούν μέρος να κρυβούν. Το πυροβολικόν εξακολουθεί να βάλλη. Βλέπω τον υπηρέτην μου κάτωχρον να τρέμη. Είχε γίνει η πρώτη επιτυχής εχθρική αεροπορική επίθεσις κατά του καταυλισμού μας» [ημερολόγιο Ιταλού υπολοχαγού].

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561315952/80-chronia-prin-2-4-1941/

1η Απριλίου 1955 - Η έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα της Κύπρου για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό

Την 1η Απριλίου 1955 οι Ελληνοκύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό, με στόχο την «Ένωσιν» με τη μητέρα-πατρίδα Ελλάδα. Ο αγώνας τους έληξε με τις «Συμφωνίες Λονδίνου - Ζυρίχης» (19 Φεβρουαρίου 1959), με τις οποίες η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος.

Το αίτημα των Ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη της βρετανικής κατοχής στη Μεγαλόνησο και την ένωση με την Ελλάδα ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο το 1950, με το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου (το διοργάνωσε η Εκκλησία της Κύπρου και το 95,7% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα) και την εκλογή του Μακαρίου Γ' ως Αρχιεπισκόπου Κύπρου στις 20 Οκτωβρίου. Ήταν η εποχή που η αποικιοκρατία έπνεε τα λοίσθια και η μία μετά την άλλη οι κατακτημένες χώρες επιζητούσαν δυναμικά την ανεξαρτησία τους

Οι κυβερνήσεις των Αθηνών, με την προτροπή της ελληνοκυπριακής ηγεσίας και υπό την πίεση των οργανώσεων του Κυπριακού Αγώνα στην Αθήνα, κατέβαλλαν προσπάθειες για τη διεθνοποίηση του θέματος, με διαδοχικές προσφυγές στον ΟΗΕ. Στις 10 Νοεμβρίου 1954 ο απόστρατος συνταγματάρχης Γεώργιος «Διγενής» Γρίβας (1897-1974) φθάνει στο νησί και συγκροτεί την Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ), η οποία την 1η Απριλίου 1955 αναλαμβάνει δράση κατά των Βρετανών αποικιοκρατών, σηματοδοτώντας την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων. Ο γεννημένος στην Κύπρο Γρίβας είχε διατελέσει αξιωματικός του ελληνικού στρατού και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής είχε ιδρύσει την αντικομουνιστική οργάνωση «Χ», ενώ είχε λάβει ενεργό μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο. Πολιτικός αρχηγός της ΕΟΚΑ ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος (1913-1977), μετέπειτα πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η έναρξη του αγώνα, όπως προαναφέρθηκε, ξεκίνησε τις βραδινές ώρες της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου 1955, με επιθέσεις σε κυβερνητικά κτίρια, αστυνομικούς σταθμούς, τον ραδιοσταθμό και σε βρετανικό στρατόπεδο της Αμμοχώστου. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, στο στόχαστρο της ΕΟΚΑ βρέθηκαν εκτός από τους Άγγλους δυνάστες, οι Ελληνοκύπριοι συνεργάτες τους, οι Τουρκοκύπριοι της οργάνωσης «Ταξίμ» που επιζητούσαν «ένωση» της Κύπρου με την Τουρκία, αλλά και μέλη του ΑΚΕΛ, που οι «εθνικόφρονες» της ΕΟΚΑ τούς κατηγορούσαν ως συνεργάτες των Άγγλων. Η διαμάχη «δεξιών» και «αριστερών» στην Κύπρο για τον ρόλο του ΑΚΕΛ στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα καλά κρατεί μέχρι σήμερα.

Παρά το αίμα που χύθηκε και τους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους (Καραολής, Δημητρίου, Παλληκαρίδης, Αυξεντίου κ.ά.), ο στόχος της «Ένωσης» δεν επιτεύχθηκε. Με τις συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης (19 Φεβρουαρίου 1959, η Κύπρος έγινε ανεξάρτητο κράτος την 1η Οκτωβρίου 1960.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/612?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2023-04-01

© SanSimera.gr

 

Αναπλ. Τομεάρχης Δικαιοσύνης, του ΣΥΡΙΖΑ Έλενα Ακρίτα: - Tο λάθος του Τάιλερ είναι ότι δε γεννήθηκε Μαρέβα. - Δεν κάνει πολιτικό παιχνίδι με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. = Δεν παραγοντίζει με sms και τηλεφωνήματα σε επιχειρηματίες και μεγαλοεκδότες.

 

Elena Akrita 

1 ημ.  · 

Tο λάθος του Τάιλερ είναι ότι δε γεννήθηκε Μαρέβα.

Ο Τάιλερ δεν έχει σπίτι Βολταίρου.

Δεν έχει 40 ακίνητα που δεν ξέρουμε από πού κρατάει η σκούφια τους.

Δεν κάνει περίεργες μπίζνες με μεγάλες εταιρίες.

Δεν αναλαμβανει χαριστικά αναθέσεις κοστουμιών όπως της Aegean και των στολών-εκτρωμάτων των ταξιθετών/τριών στην Λυρική.

Δεν κάνει πολιτικό παιχνίδι με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.

Δεν καταχράται τη θεσμική θέση του συντρόφου του.

Δεν παραγοντίζει με sms και τηλεφωνήματα σε επιχειρηματίες και μεγαλοεκδότες.

Δεν παίζει παιχνιδάκια με τα Πόθεν Εσχες, δεν κάνει τίποτα παρανομο, τίποτα ύποπτο.

Έχω γνωρίσει καλά τον Τάιλερ Μακμπέτ. Έχω κουβεντιάσει πολύ μαζί του και σάς βεβαιώνω πώς πρόκειται για ένα άτομο σοβαρό, με ενσυναίσθηση, πολιτική σκέψη και αυτόνομες απόψεις.

Δεν είναι ουραγός του Στέφανου, δεν είναι ακόλουθος, δεν είναι διακοσμητικός. Και σίγουρα δεν επιδίδεται σε υπόγειους βυζαντινισμούς όπως η εν λόγω κυρία.

Ο Τάιλερ στηρίζει τον άνθρωπο του και τον στηρίζει επί της ουσίας, διατηρώντας παράλληλα ακέραιη την αυτονομία της προσωπικότητας του.

Γι’ αυτό Τάιλερ, ευτυχώς που δε γεννήθηκες Μαρέβα.

Αναπλ. Τομεάρχης Δικαιοσύνης, του ΣΥΡΙΖΑ Έλενα Ακρίτα για Μαρέβα Μητσοτάκη: - Εγώ δεν είμαι δειλή, δεν ιδρώνει το αυτί μου από απειλές και δεν κρύβομαι από κανέναν

 

Ανάρτηση στα social media της Αναπλ. Τομεάρχη Δικαιοσύνης, αρμόδιας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Ισότητα, της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Έλενας Ακρίτα

Η Μαρέβα Μητσοτάκη δήλωσε ότι θα με μηνύσει για την ανάρτηση μου που ήταν αμιγώς πολιτική και όχι προσωπική και γι’ αυτό δεν αλλάζω ούτε «και». Την περιμένω και της λέω από τώρα ότι θα ζητήσω την άρση ασυλίας μου. Εγώ δεν είμαι δειλή, δεν ιδρώνει το αυτί μου από απειλές και δεν κρύβομαι από κανέναν.

Ίσα ίσα. Ανυπομονώ να βρεθούμε με την σύζυγο του πρωθυπουργού και να μάς αποκαλύψει επιτέλους την προέλευση των 40 ακινήτων, όλη την αλήθεια για το σπίτι Βολταίρου και αν γνωρίζει πώς και πού κατασπαταλήθηκαν τα σχεδόν 500.000.000 χρέος της ΝΔ πού από την τσέπη μας πληρώσαμε οι Έλληνες φορολογούμενοι.
A bientot, madame.

Πρωθυπουργός: - H Μαρέβα έχει στοχοποιηθεί και θα κινηθεί νομικά. - Εγώ θα πάω μάρτυρας στο δικαστήριο να την υπερασπιστώ.

 

Kyriakos Mitsotakis 

1 ώρ.  · 

Γράφω αυτήν την ανάρτηση ως σύζυγος και όχι ως Πρωθυπουργός. Από την ημέρα της εκλογής μου ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας η Μαρέβα έχει στοχοποιηθεί βάναυσα για έναν και μόνο λόγο. Γιατί είναι γυναίκα μου και έτσι θεωρούσαν κάποιοι ότι θα μου έκαναν ζημιά. Ένας βαθιά καλός και ηθικός άνθρωπος, με τελείως αυτόνομη επαγγελματική διαδρομή, τσαλαπατήθηκε και έγινε πρωτοσέλιδα. Η οικογενειακή μας συνοχή δοκιμάστηκε. Πολλές φορές αναρωτηθήκαμε και με τα παιδιά μας αν αξίζει να πληρώνει κανείς αυτό το οικογενειακό τίμημα για να ασχολείται με τα κοινά.

Όμως αντέξαμε, και προς στιγμήν νομίσαμε ότι τουλάχιστον αυτή η φάση της πολιτικής τοξικότητας έχει παρέλθει. Μέχρι που η Μαρέβα ξαναέγινε πρωτοσέλιδο με ένα τελείως ψευδές και ανυπόστατο δημοσίευμα. Για να ακολουθήσει μια χυδαία και απρόκλητη ανάρτηση της βουλευτή επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται μεγάλο συγγραφικό ταλέντο για να χωρέσει τόσα ψέματα και τόση κακία σε μία ανάρτηση.

H Μαρέβα θα κινηθεί νομικά. Και εγώ θα πάω μάρτυρας στο δικαστήριο να την υπερασπιστώ. Όποιος θέλει να αντιπαρατεθεί μαζί μου πολιτικά, είναι ελεύθερος να το κάνει. Όμως ας αφήσουν επιτέλους εκτός πολιτικής σύγκρουσης την οικογένειά μου.

Το επίμαχο SMS της Μαρέβας Γκραμπόφσκι στον Βαγγέλη Μαρινάκη

Εδώ και πολύ καιρό κρατά αυτή η ιστορία. Ο ένας, ο επιχειρηματίας και εκδότης, κατηγορεί τον πρωθυπουργό για μύρια όσα. Αποκαλύπτει μέσα από τα έντυπά του το σκάνδαλο των υποκλοπών. Αποκαλύπτει τη «μονταζιέρα». O ίδιος ο πρωθυπουργός, από το βήμα της Βουλής, τον αποκηρύσσει. Δηλώνει πως δεν θα κυβερνήσει με παράκεντρα. Επιμένει πως δεν κυβερνούν τα χοντρά πορτοφόλια. Τεντώνει μάλιστα το σχοινί και προκαλεί κάθε επιχειρηματία που επιθυμεί να κυβερνήσει να κατέβει στον πολιτικό στίβο ανοιχτά και να διεκδικήσει εκλογές. Διότι σε αυτό το επίπεδο είναι πλέον οι σχέσεις του Βαγγέλη Μαρινάκη με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Μέσα σε αυτήν την «πολύ ωραία ατμόσφαιρα» οι κ.κ. Μαρινάκης και Μητσοτάκης διασταυρώνουν εκ νέου τα ξίφη τους και τσακώνονται για το περίφημο SMS. Δεν πρόκειται βέβαια για ένα οποιοδήποτε SMS. Το περιεχόμενό του αφορά, κατά τα δημοσιεύματα, την ίδια τη σύζυγο του πρωθυπουργού, η οποία φέρεται να προέβη σε μία πραγματικά (αν συνέβη) πολιτικά κολάσιμη εξωθεσμική ενέργεια. Η τσακωμάρα αυτή εξελίσσεται σε δυστοπικό δράμα για τέταρτο πλέον εικοσιτετράωρο.

Ε, λοιπόν, ιδού το περίφημο SMS, το οποίο βρίσκεται πλέον στη διάθεση της «Ζούγκλας» και βεβαίως των αναγνωστών της. Διότι στον κόσμο του ρεπορτάζ ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον και από τη «Ζούγκλα» βεβαίως. Διαβάστε λοιπόν τους διαλόγους που ανταλλάσσουν οι συνομιλητές, μέσω της ψηφιακής τους επικοινωνίας, η οποία πάντα αφήνει ίχνη. Και εάν επιμένουν ότι είναι αθώοι, ας ζητήσουν από την Εισαγγελία την άρση του τηλεφωνικού τους απορρήτου…

Ιδού τα επίμαχα SMS:

ΠΗΓΉ:https://www.zougla.gr/politiki/to-epimacho-sms-tis-marevas-gkrabofski-ston-vangeli-marinaki/