Ως ένα από τα καλύτερα βιβλία του 2019 χαρακτήρισαν οι Financial Timesτο βιβλίο «The thirty year genocide - Turkey’s destruction of its christian minorities 1894-1924» («Τριάντα χρόνια γενοκτονία - Η τουρκική καταστροφή των χριστιανικών μειονοτήτων 1894-1924»). Tο βιβλίο, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και συνυπογράφουν οι διεθνούς φήμης Ισραηλινοί καθηγητές Benny Morris και Dror Ze’evi (Μπένι Μόρρις και Ντρορ Ζεέβι).
H HuffPost Greece συνάντησε τους δύο συγγραφείς στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου για το Έγκλημα της Γενοκτονίας που διεξήχθη στην Αθήνα στις 6-9 Δεκεμβρίου από την Παμποντιακή Ομοσπονδία με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γενοκτονία του Πόντου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην έναρξη του συνεδρίου χαιρετισμό απηύθυνε ο πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης όπου οι αναφορές του για την Τουρκία προκάλεσαν την οργή της Άγκυρας και με ανακοίνωσή του το τουρκικό ΥΠΕΞ μεταξύ άλλων ανέφερε: «Απορρίπτουμε τους αβάσιμους, ψευδείς και συκοφαντικούς εχθρικούς ισχυρισμούς του Πρωθυπουργού της Ελλάδας Κυριάκου Μητσοτάκη κατά της ιστορίας μας σε ομιλία του στην Αθήνα στις 6-8 Δεκεμβρίου 2019, σε συνέδριο υπό την επωνυμία “6ο Διεθνές Συνέδριο για το Έγκλημα της Γενοκτονίας”, προσθέτοντας ότι “η ελληνική ηγεσία δεν μπορεί να ξεχάσει ότι τους ρίξαμε στο Αιγαίο».
Ωστόσο στο ογκώδες, αλλά κατανοητό βιβλίο των δύο ισραηλινών καθηγητών παρουσιάζεται εμπεριστατωμένα πως η γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών διεξήχθη σε μια περίοδο 30 ετών (1894 έως 1924) από διαφορετικές κυβερνήσεις με απώτερο σκοπό την ολοκληρωτική εξάλειψη των χριστιανικών μειονοτήτων.
Σύμφωνα με τους ίδιους, οι χριστιανοί στο τέλος του 19ου αιώνα αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού και μέχρι το 1924 ο πληθυσμός των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων, είχε συρρικνωθεί στο 2%. Όπως υποστηρίζουν δεν επρόκειτο για μια σειρά ατυχών συμβάντων, αλλά επρόκειτο για μια μοναδική συνεχόμενη και στοχευμένη προσπάθεια εξάλειψης των χριστιανικών πληθυσμών από την Ανατολία. Επρόκειτο για τζιχάντ, επισημαίνει ο κ. Μπένι Μόρρις, ισχυρισμός που όμως δεν βρίσκει απολύτως σύμφωνο τον κ. Ζεέβι αν και τόνισε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ότι το 2013, 90 χρόνια μετά και τον τελευταίο διωγμό των Ελλήνων του Πόντου και των Αρμενίων, οι διώξεις κατά του χριστιανικού στοιχείου συνεχίζονται λέγοντας πως τότε, οι αρμόδιες τουρκικές αρχές αποφάσισαν την μετατροπή της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας από μουσείο σε τζαμί.
Η έρευνά τους - όπως ήταν φυσικό - προκάλεσε τις αντιδράσεις της Τουρκίας, αλλά έτυχε θερμής υποδοχής από μεγάλα διεθνή μέσα και όπως εκτιμούν οι συγγραφείς πρόκειται για ένα βιβλίο που σε βάθος χρόνου θα διαμορφώσει την κοινή γνώμη και θα προτρέψει και άλλους ερευνητές να προχωρήσουν την έρευνα πιο μακρυά.
Πόσο καιρό χρειαστήκατε για να ολοκληρώσετε τη συγγραφή του βιβλίου και που βασίσατε την έρευνά σας;
Ντρορ Ζεέβι: Μας πήρε περίπου 9 χρόνια και βασίσαμε την έρευνά μας σε βρετανικά, αμερικάνικα, γαλλικά, τουρκικά και κάποια ελληνικά αρχεία.
Έχουμε 2.500 υποσημειώσεις, συμπληρώνει ο Μπένι Μόρρις και ο Ζεέβι προσθέτει με έμφαση πως κάθε πρόταση είναι τεκμηριωμένη και βασισμένη σε ντοκουμέντα.
Τους ρωτώ κατά πόσο συνέδραμαν την έρευνά τους οι Τούρκοι.
Ζεέβι: Οι Τούρκοι ήταν ευγενικοί, όμως από την άλλη ίσως να γνωρίζετε ότι το υλικό το οποίο αφορά στις σφαγές έχει καταστραφεί από τα προηγούμενα καθεστώτα και ως εκ τούτου δεν είχαν και ιδιαίτερο πρόβλημα να μας επιτρέψουν την πρόσβαση στα αρχεία. Όμως μπορεί να μην βρήκαμε υλικό σχετικό με τις σφαγές, ωστόσο εντοπίσαμε αρχεία τα οποία είχαν να κάνουν με τους εκτοπισμούς και τις απελάσεις. Στη συνέχεια μπορέσαμε και τα αξιοποιήσαμε συνδυαστικά με άλλα ντοκουμέντα προκειμένου να έχουμε την ακριβή εικόνα του τι ακριβώς συνέβη εκείνη την εποχή.
Μπένι Μόρρις. Επίσης να σας πω ότι τα στρατιωτικά αρχεία που καλύπτουν την εποχή του Κεμάλ Ατατούρκ υπάρχουν, αλλά σε αυτά δεν επιτρέπεται η πρόσβαση, είναι απαγορευμένα για κάθε ερευνητή ή τουλάχιστον για εμάς.
Τι καινούργιο κομίζει το βιβλίο σας;
Μπένι Μόρρις:Δύο πράγματα τα οποία θεωρώ σημαντικά. Το πρώτο έχει να κάνει με το γενικότερο πλαίσιο που αφορά την περίοδο των τριάντα ετών συστηματικής εξολόθρευσης του χριστιανικού πληθυσμού. Τα άλλα βιβλία οι άλλες έρευνες ασχολούνται μεμονωμένα με το Αρμενικό ζήτημα, τις σφαγές των Ελλήνων, των Σύριων κ.ο.κ. Εμείς διαπιστώσαμε και αποδεικνύουμε ότι επρόκειτο για μια στοχευμένη, προγραμματισμένη και μεθοδευμένη πρακτική που διήρκησε τρεις δεκαετίες (Από τον Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ μέχρι τους Νεότουρκους και τον Κεμάλ Ατατούρκ), με στόχο την εξολόθρευση και τον εκτοπισμό της χριστιανικής μειονότητας. Δηλαδή δεν επρόκειτο για μεμονωμένα γεγονότα μέσα στην ιστορία αλλά για ένα γεγονός που είχε διάρκεια και είχε οργανωθεί.
Το δεύτερο στοιχείο το οποίο θεωρούμε πολύ σημαντικό και δίνουμε έμφαση είναι στο ισλαμικό υπόβαθρο αυτών των διωγμών. Η κυρίαρχη αιτία που κινητοποιούσε τους δράστες, τους αυτουργούς αυτών των πράξεων ήταν το ισλάμ και αυτά που φέρεται ότι το συγκεκριμένο δόγμα υποστηρίζει, όπως τουλάχιστον αυτοί το αντιλαμβάνονταν. Δηλαδή μια τζιχάντ για να εκδιώξουν τους απίστους.
Μιλάτε για τζιχάντ...
Μα αυτό έκαναν οι άνθρωποι που πραγματοποιούσαν τους φόνους. Αυτοί που έδιναν την εντολή συχνά χρησιμοποιούσαν αυτή τη λέξη (τζιχάντ). Επίσης πολύ συχνά ο όχλος που προέβαινε σε αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις υποκινούταν ή καθοδηγούταν από τους ιερείς.
Ντρορ Ζεέβι: Πράγματι το Ισλάμ εργαλειοποιήθηκε τόσο από τους αυτουργούς όσο και από τους αρχιτέκτονες των σφαγών. Όμως υπήρχαν και άλλα αίτια, όπως ο εθνικισμός, η ζήλια, ξέρετε η διαφορά μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου προκαλούσε φθόνο, και οργή, επίσης δεν πρέπει να υποτιμάται και η ανάγκη της σεξουαλικής ικανοποίησης...
Εννοείτε τους βιασμούς;
Μπένι Μόρρις: Ναι και αυτό είναι μέρος μιας γενοκτονίας, γιατί ο βιασμός μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα μια εγκυμοσύνη και το παιδί που θα γεννηθεί θα είναι μουσουλμάνος. Άρα σε ατομικό επίπεδο επρόκειτο για τη σεξουαλική ικανοποίηση των ανδρών, που συμμετείχαν σε όλο αυτό, αλλά σε κοινωνικό και θρησκευτικό επίπεδο ήταν ένας τρόπος για να αυξήσουν τον πληθυσμό των μουσουλμάνων και να μειώσουν τον αριθμό των χριστιανών. Υπήρχε εντολή από τους αρχιτέκτονες για αυτές τις ενέργειες.
Οι περιγραφές των αγριοτήτων κατά των Ελλήνων στη Σαμψούντα είναι συγκλονιστικές και δεν τις παραθέτουμε. Ωστόσο, όπως αναφέρουν οι δύο ερευνητές σε σχέση με την εξολόθρευση άλλων εθνικών χριστιανικών ομάδων. Οι ιερείς όπως αναφέρουν κυνηγήθηκαν άγρια και συχνά έβρισκαν φρικτό θάνατο.
Ντρόρ Ζεέβι: Και βλέπουμε ότι αυτά γίνονται σε όλες τις περιόδους. Τη δεκαετία του 1890, το 1915 και το 1919 -1924. Σε όλες αυτές τις περιόδους οι γυναίκες βιάζονταν, νεαρά παιδιά χριστιανικών οικογενειών αρπάζονταν και δίνονταν σε οικογένειες μουσουλμανικών οικογενειών ή Τούρκων. Επρόκειτο δηλαδή για συγκροτημένες ενέργειες που στόχο είχαν να μειώσουν και να εξαλείψουν τον πληθυσμό του εχθρού, των απίστων, δηλαδή των χριστιανών.
Στρατιωτικός και πολιτικός. Διετέλεσε Αρχιστράτηγος κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και στο τελευταίο στάδιο του Εμφυλίου Πολέμου, και Πρωθυπουργός από το 1952 έως το θάνατό του.
Ο Αλέξανδρος Παπάγος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Δεκεμβρίου 1883. Πατέρας του ήταν ο αντιστράτηγος Λεωνίδας Παπάγος με καταγωγή από τις Κυδωνίες της Μικράς Ασίας και μητέρα του η Μαρία Καλίνσκυ, ανιψιά του εθνικού ευεργέτηΓεωργίου Αβέρωφ.
Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές, το 1901 εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά την εγκατέλειψε ένα χρόνο αργότερα, προκειμένου ν' ακολουθήσει στρατιωτική εκπαίδευση στο εξωτερικό, καθότι είχε παρέλθει το όριο ηλικίας για την εισαγωγή του στη Σχολή Ευελπίδων. Φοίτησε για μία διετία (1902 - 1904) στη στρατιωτική σχολή των Βρυξελλών και την επόμενη διετία στη σχολή Ιππικού του Ιπρ.
Το 1906 επέστρεψε στην Ελλάδα και κατετάγη στο στρατό ως Ανθυπίλαρχος στο Όπλο του Ιππικού. Το 1911 παντρεύτηκε τη Μαρία Καλίνσκυ, εγγονή του στρατηγού Τιμολέοντα Βάσσου, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, την Ειρήνη (1914), σύζυγο του γλύπτη Γιάννη Παππά και τον Λεωνίδα (1912), διπλωμάτη και αυλάρχη των ανακτόρων.
Ο Παπάγος συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους ως Υπίλαρχος κι έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις για την κατάληψη των Ιωαννίνων. Δεδηλωμένος φιλοβασιλικός ο Παπάγος, μετά την επικράτηση του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1917, αποστρατεύτηκε κι εξορίστηκε διαδοχικά στα νησιά Ίο, Θήρα, Μήλο και Κρήτη.
Η νίκη των «Κωνσταντινικών» και η επάνοδος του Βασιλιά Κωνσταντίνου το Νοέμβριο του 1920 είχε ως επακόλουθο την ανάκληση του Παπάγου στο στράτευμα και την αναδρομική απόδοση του βαθμού του Αντισυνταγματάρχη. Συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία ως Επιτελάρχης σε μονάδες του Ιππικού, όπου και παρέμεινε μέχρι την κατάρρευση του Μετώπου τον Αύγουστο του 1922.
Μετά την Επανάσταση Πλαστήρα, το 1922, αποστρατεύτηκε εκ νέου. Επανήλθε για δεύτερη φορά στις τάξεις του στρατού το 1926 επί οικουμενικής κυβέρνησης με το βαθμό του Συνταγματάρχη και μέχρι το 1935 είχε φθάσει στο βαθμό του Αντιστρατήγου, διοικώντας σημαντικές μονάδες του Ελληνικού Στρατού.
Στις 10 Οκτωβρίου 1935, ως αρχηγός του Στρατού οργάνωσε κίνημα μαζί με τους ομολόγους του υποναύαρχο Οικονόμου και αντιπτέραρχο Ρέππα, προκαλώντας την παραίτηση της κυβέρνησης Παναγή Τσαλδάρη κι επιταχύνοντας τις εξελίξεις για την επαναφορά της βασιλείας στη χώρα μας. Ο Γεώργιος Κονδύλης, που βρισκόταν σε συνεννόηση με τους πραξικοπηματίες, σχηματίζει αμέσως κυβέρνηση, ορίζοντας τον Παπάγο υπουργό Στρατιωτικών. Η νέα κυβέρνηση προκήρυξε δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος, το οποίο απέβη υπέρ της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας και ο Παπάγος ορίστηκε να μεταφέρει το αποτέλεσμα στο Βασιλιά Γεώργιο Β' στην Αγγλία, όπου διέμενε.
Όταν ο Ιωάννης Μεταξάς έγινε πρωθυπουργός, επανήλθε στην αρχηγία του στρατεύματος την 1η Αυγούστου 1936, παρέχοντάς του σημαντική βοήθεια στο πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου. Παρέμεινε στη θέση αυτή και κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας Μεταξά, συμβάλλοντας στην αναδιοργάνωση και τον επανεξοπλισμό του ελληνικού στρατού στον διαφαινόμενο πόλεμο.
Με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου ανέλαβε Αρχιστράτηγος του στρατού ξηράς, καταφέρνοντας, παρά τις υλικές αδυναμίες και τον αρχικό αιφνιδιασμό, να οργανώσει την αποτελεσματική άμυνα της χώρας και να απωθήσει τα ιταλικά στρατεύματα στην αλβανική ενδοχώρα. Παρέμεινε στην ηγεσία του στρατεύματος έως τις 23 Απριλίου 1941, οπότε παραιτήθηκε, προκειμένου να μη συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις της συνθηκολόγησης μετά τη ναζιστική εισβολή και προέλαση, επικρίνοντας το στρατηγό Τσολάκογλου για το σχηματισμό δοσιλογικής κυβέρνησης.
Στη διάρκεια της Κατοχής, δημιούργησε μία πατριωτική οργάνωση, τη Στρατιωτική Ιεραρχία, στην οποία συμμετείχαν ως επί το πλείστον αξιωματικοί. Η αποκάλυψη της δράσης τους τον Ιούλιο του 1943 συνοδεύτηκε από την αποστολή του, μαζί με άλλους τέσσερεις αντιστράτηγους, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (στο Νταχάου, μεταξύ άλλων), στα οποία παρέμεινε μέχρι τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας.
Επέστρεψε στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1945 και τον Ιούλιο του 1947 του απονεμήθηκε ο βαθμός του στρατηγού εν αποστρατεία. Στις 19 Ιανουαρίου 1949 η κεντρώα κυβέρνηση Σοφούλη ανακάλεσε στην ενέργεια τον στρατηγό Αλέξανδρο Παπάγο και του ανέθεσε εν λευκώ τη Γενική Αρχιστρατηγία των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, με στόχο τη συντριβή της κομμουνιστικής ανταρσίας.
Η έκβαση του Εμφυλίου Πολέμου ήταν επιτυχής για τις αστικές δυνάμεις, με την καθοριστική συμβολή των Αμερικανών. Η εξέλιξη αυτή οδήγησε το Βασιλιά Παύλο να απονείμει στον Παπάγο, για πρώτη φορά σε Έλληνα στρατιωτικό, τον τίτλο του Στρατάρχη (17 Οκτωβρίου 1949). Ο Στρατάρχης Παπάγος παρέμεινε επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων, συμβάλλοντας στην ίδρυση στις 11 Απριλίου 1950 του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, σε αντικατάσταση των μέχρι τότε υφιστάμενων Υπουργείων Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας, και την οργάνωση του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ), του οποίου υπήρξε και ο πρώτος αρχηγός.
Σημαντική υπήρξε η συμβολή του σε θέματα που αφορούσαν τη βελτίωση των όρων διαβίωσης των αξιωματικών, με τη σύσταση του Αυτόνομου Οικοδομικού Οργανισμού Αξιωματικών (ΑΟΟΑ) και τη δημιουργία ενός οικισμού στις ανατολικές πλαγιές του Υμηττού, που φέρει το όνομά του (Δήμος Παπάγου).
Οι αποτυχημένες προσπάθειες των βενιζελογενών δυνάμεων για τη δημιουργία ενός ισχυρού κεντρώου συνασπισμού οδήγησαν τον αμερικανικό παράγοντα να βλέπει θετικά τη λύση της ανάληψης της πρωθυπουργίας από τον δεξιό Παπάγο, που πλέον διέθετε ιδιαίτερα ισχυρό γόητρο στην ελληνική κοινωνία. Το εγχείρημα στηρίχθηκε και από τα μεγαλύτερα εκδοτικά συγκροτήματα της εποχής (Καθημερινή, Εστία, Βήμα), αλλά αντιμετώπισε τη σθεναρή αντίδραση των Ανακτόρων, που φοβούνταν απώλεια του ελέγχου του στρατεύματος.
Στις 28 Μαΐου 1951 ο Παπάγος υπέβαλε την παραίτησή του στον Πρωθυπουργό Σοφοκλή Βενιζέλο, εκφράζοντας την πρόθεσή του να πολιτευτεί. Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 ο «Ελληνικός Συναγερμός», το κόμμα που είχε ιδρύσει στα πρότυπα του γαλλικού Συναγερμού του στρατηγού Ντε Γκολ, συγκέντρωσε το 36,53% των ψήφων, αλλά δεν εξασφάλισε αυτοδύναμη πλειονοψηφία στη Βουλή.
Οι κεντρώες πολιτικές δυνάμεις σχημάτισαν βραχύβια κυβέρνηση με πρόεδρο το Νικόλαο Πλαστήρα, η οποία μετά την ασθένειά του και την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη κλονίστηκε σοβαρά. Στις 10 Οκτωβρίου 1952 προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 16 Νοεμβρίου, με νέο πλειοψηφικό σύστημα. Ο Ελληνικός Συναγερμός κατήγαγε θρίαμβο με ποσοστό 49,22% και 247 από τις 300 έδρες της Βουλής, με αποτέλεσμα να σχηματισθεί κυβέρνηση Παπάγου στις 19 Νοεμβρίου 1952.
Στο εσωτερικό μέτωπο, η κυβέρνηση Παπάγου ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για την ανοικοδόμηση της χώρας, μετά τον καταστροφικό εμφύλιο και την κατοχή. Στο οικονομικό πεδίο απόλυτος κυρίαρχος υπήρξε ο Υπουργός Συντονισμού Σπυρίδων Μαρκεζίνης, ο οποίος με τολμηρές κινήσεις κατάφερε τη μερική ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.
Στις 9 Απριλίου 1953 η κυβέρνηση, με πρόταση του Μαρκεζίνη, προχώρησε στην υποτίμηση κατά 50% του εθνικού νομίσματος έναντι του δολαρίου, συνδέοντας με αυτό τον τρόπο την ισοτιμία της δραχμής με τα διεθνή νομίσματα, σύμφωνα με τις επιταγές του Μπρέτον Γουντς (1944). Η απόφαση αυτή θεωρείται από τις πλέον επιτυχημένες οικονομικές κινήσεις και συνέβαλε δραστικά στη σταθεροποίηση της εθνικής οικονομίας. Η αντιπολίτευση κατηγόρησε επανειλημμένα την κυβέρνηση Παπάγου ότι δεν έπραξε αρκετά για την κοινωνική συμφιλίωση και την επούλωση των τραυμάτων του Εμφυλίου.
Στην εξωτερική πολιτική, η νέα κυβέρνηση ευθυγραμμίστηκε με την πολιτική των Η.Π.Α., κατανοώντας την ηγετική τους παρουσία μεταξύ των χωρών του Ελευθέρου Κόσμου και τους παραχώρησε το δικαίωμα της δημιουργίας στρατιωτικών βάσεων στο ελληνικό έδαφος. Δύο είναι τα σοβαρότερα προβλήματα στην εξωτερική πολιτική που αντιμετώπισε ο Παπάγος: το Κυπριακό και τα Σεπτεμβριανά.
Την περίοδο της διακυβέρνησής του κορυφώνεται ο απελευθερωτικός αγώνας των Κυπρίων από τη βρετανική αποικιοκρατία, που ζητούσαν την Ένωση με τη μητέρα - πατρίδα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την άμεση εμπλοκή της Ελλάδας, που αντιμετώπισε, όμως, και την αντίδραση της ισχυρής συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας. Η έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ βρίσκει τον Παπάγο σοβαρά άρρωστο και ανίκανο να πάρει αποφάσεις. Οι συγκρούσεις στην Κύπρο οδηγούν σε χειροτέρευση τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που φθάνουν στο κατώτερο δυνατό σημείο με το τουρκικό πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης στις 6 Σεπτεμβρίου 1955.
Ο Στρατάρχης Παπάγος πέθανε, τελικά, στις 4 Οκτωβρίου 1955, έπειτα από σύντομη ασθένεια, ενώ ήταν ακόμη πρωθυπουργός. Ο Βασιλιάς Παύλος έκανε την έκπληξη κι έχρισε διάδοχό του τον δυναμικό υπουργό Δημοσίων Έργων Κωνσταντίνο Καραμανλή και όχι κάποιο πρωτοκλασάτο στέλεχος της κυβέρνησής του, όπως τους δελφίνους Στέφανο Στεφανόπουλο και Παναγιώτη Κανελλόπουλο.
Από τις αρχές του 11ου αιώνα, για τους πολεμιστές Βίκινγκς δεν είχε σημασία αν θα πάνε στον Παράδεισο ή στη Βαλχάλα.
Ιστορικά, το τέλος της κυριαρχίας των Βίκινγκς τοποθετείται στα 1066 μετά από την ήττα τους στη μάχη του Στάμφορντ Μπριτζ κοντά στην Υόρκη, εκεί που ο μεγάλος στρατός του Χάραλντ διαλύθηκε από τις δυνάμεις του Δούκα της Νορμανδίας, Γουίλιαμ.
Το πραγματικό τέλος, ωστόσο, σύμφωνα με τους ερευνητές ήρθε με την επικράτηση του Χριστιανισμού. Μέχρι τότε, στις αρχές του 11ου αιώνα, όλα τα σκανδιναβικά βασίλεια ήταν χριστιανικά, και ό,τι είχε απομείνει από τον «πολιτισμό» των Βίκινγκς είχε απορροφηθεί στον πολιτισμό της χριστιανικής Ευρώπης. Οι βασιλιάδες των Βίκινγκς για λόγους που θα τους δούμε στη συνέχεια, είχαν ασπαστεί τον Χριστιανισμό ενώ και οι ίδιοι οι κάτοικοι των σκανδιναβικών -κατά βάση- χωρών είχαν απομακρυνθεί από τον παγανισμό.
Όπως αναφέρουν οι μελέτες, οι Βίκινγκς ουσιαστικά «μπολιάστηκαν» με τον Χριστιανισμό μέσα από τις ίδιες τις δράσεις τους. Ανάμεσα στα κατορθώματα που εξιστορούν τα διάφορα χρονικά για την περίοδο της ακμής του, ξεχωρίζει η τάση τους στο εμπόριο ανθρώπων. Ιστορικά οι Βόρειοι αυτοί λαοί θεωρούνται πως επιδίδονταν κατά κόρον στο δουλεμπόριο πουλώντας σκλάβους τόσο σε άλλους λαούς της Ανατολής, όσο και ενσωματώνοντάς τους στις δικές τους κοινωνίες.
Ένας από τους βασικούς στόχους που είχαν στις επιδρομές τους, ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Γνώριζαν πως δύσκολα θα έβρισκαν θησαυρούς ωστόσο σκλάβωναν τις γυναίκες και τους πολύ νεαρούς άνδρες, κάτι που τους έφερνε κέρδη στη συνέχεια ανταλλάσσοντας τους στα σκλαβοπάζαρα, όπως εκείνο του Δουβλίνου που θεωρείται και το μεγαλύτερο στην Ευρώπη του Μεσαίωνα.
Οι ερευνητές, αναφέρουν πως αυτή η συναναστροφή με τους σκλάβους, ιδιαίτερα τις γυναίκες που πολλοί πολεμιστές έπαιρναν ώστε να κάνουν οικογένειες, βοήθησε σταδιακά προς τη στροφή στη νέα θρησκεία. (Όσοι παρακολουθούσατε την ομώνυμη σειρά, θυμηθείτε πώς ο Ράγκναρ πήρε μαζί του τον Άθελσταν μετά από την πρώτη επιδρομή).
Είναι δε χαρακτηριστικό πως από έρευνα DNA που έγινε πρόσφατα αποκαλύφθηκε πως το 25% των ανδρών αλλά και πάνω από το 50% των γυναικών που εγκαταστάθηκαν πρώτοι στην Ισλανδία δεν ήταν από την Σκανδιναβία αλλά είχαν καταγωγή από την Ιρλανδία και τη Σκωτία.
Οι Βίκινγκς δηλαδή που αποίκησαν σε αυτό το νέο νησί, είχαν μαζί τους ανθρώπους που είχαν πάρει ως σκλάβους και όλοι μαζί δημιούργησαν τον πρώτο πληθυσμό του νησιού. Τα σκανδιναβικά νοικοκυριά γίνονταν ολοένα και πιο μικτά όσον αφορά την πίστη.
Ο ρόλος των Βασιλιάδων
Σημαντικό ρόλο στον εκχριστιανισμό έπαιξαν οι ηγέτες των Βίκινγκς, οι βασιλιάδες τους. Ένας Χριστιανός βασιλιάς είχε άλλη ασφάλεια συγκριτικά με έναν ειδωλολάτρη βασιλιά. Η εκκλησία ήταν πολύ αυστηρή στην προσέγγισή της προς τους βασιλιάδες. Μετά από τη στέψη τους ως βασιλιάς, ένας άνθρωπος, ήταν Άγιος Άνθρωπος. Το να τον σκοτώσεις ήταν μεγάλη αμαρτία, ανεξάρτητα από το αν ήταν καλός ή κακός βασιλιάς.
Η Εκκλησία ήταν επίσης πολύ προσεκτική ώστε να μην χρίσει κανέναν πολιτικό που είχε στόχο τη θέση του αρχηγού του κράτους. Εάν κάποιος ιερέας έχριζε ένα άτομο που διεκδικεί το στέμμα, η διαφορά θα μπορούσε να διευθετηθεί από ανώτερο ιερέα. Σε ένα χειρότερο σενάριο, η διαφορά θα επιλυόταν από τον Πάπα.
Αντίθετα, πριν από τον Χριστιανισμό, ο μέσος όρος ζωής για κάποιον που γινόταν βασιλιάς ήταν περίπου 10 χρόνια. Πάντα υπήρχε κάποιος άλλος που ήθελε τη θέση και συνήθως αυτό γινόταν με το να θανατωθεί εκείνος που ήταν επικεφαλής.
Πώς έγινε η μετάβαση στον Χριστιανισμό
Καθώς οι Βίκινγκς ακολουθούσαν την ειδωλολατρική θρησκεία και είχαν πολλούς Θεούς, είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν πως αρχικά ο Χριστός προστέθηκε σε αυτούς. Σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου άρχισαν να προσηλυτίζονται στον Χριστιανισμό.
Παράλληλα, οι Σκανδιναβοί βαφτίζονταν ή έκαναν οτιδήποτε άλλο χρειαζόταν για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των εμπορικών εταίρων τους στο εξωτερικό. Από τα πρώτα χρόνια οι οι Βίκινγκς άρχισαν να κάνουν εμπόριο με άλλους λαούς.
Το πιο δύσκολο μέρος για τους Χριστιανούς ιεραπόστολους δεν ήταν να πείσουν τους Σκανδιναβούς ειδωλολάτρες ότι ο Ιησούς είναι θεός. Το πιο δύσκολο ήταν να τους πείσουν ότι ήταν ο μόνος θεός και ότι η λατρεία άλλων θεών ήταν λάθος. Αυτή η έννοια ήταν προηγουμένως εντελώς ξένη προς τη σκανδιναβική κοσμοθεωρία.
Άλλωστε, οι περισσότεροι μελετητές σήμερα πιστεύουν ότι οι επιθέσεις των Βίκινγκς σε χριστιανικές εκκλησίες δεν είχαν καμία σχέση με τη θρησκεία, αλλά περισσότερο με το γεγονός ότι τα μοναστήρια ήταν συνήθως και πλούσια και ανεπαρκώς προστατευμένα, καθιστώντας τα εύκολο στόχο για λεηλασία.
Όταν δημιουργήθηκε το ερώτημα «Πρέπει να είμαστε Χριστιανοί ή όχι;» αποφασίστηκε συμβιβασμός. Οι άνθρωποι που προτιμούσαν να είναι ειδωλολάτρες θα μπορούσαν να παραμείνουν αλλά να μη μιλούν για τον παγανισμό τους ή να τον ασκούν δημόσια. Αν μια ειδωλολατρική οικογένεια έκανε μια παγανιστική θυσία και περνούσε ένας Χριστιανός, θα έπρεπε να σταματήσουν το τελετουργικό και να συνεχίσουν μόνο όταν ο Χριστιανός είχε φύγει.
Ωστόσο η σύγκρουση θρησκειών οδήγησε περιστασιακά σε βία και επιθέσεις και από τις δύο πλευρές. Συγκεκριμένα, ο εκχριστιανισμός της Νορβηγίας υπό τον βασιλιά Olaf Tryggvason στα τέλη του 10ου αιώνα πυροδότησε την αντίσταση μερίδας των παγανιστών Βίκινγκς, με αποτέλεσμα ένοπλες συγκρούσεις στην περιοχή.
Πώς ήταν οι Βίκινγκς αφού έγιναν Χριστιανοί
Αν και με το τέλος της Εποχής των Βίκινγκς η Σκανδιναβία έμοιαζε περισσότερο με την υπόλοιπη Ευρώπη, οι χριστιανοί Βίκινγκς του 10ου και 11ου αιώνα δεν συμπεριφέρονταν πολύ διαφορετικά από τους ειδωλολατρικούς προγόνους τους. Εξακολουθούσαν να είναι εξαιρετικά πολεμοχαρείς και σχεδόν το ίδιο πιθανό να λεηλατήσουν, να πάρουν σκλάβους, να αποκτήσουν πολλές γυναίκες, να συμμετάσχουν σε βεντέτες και να εμφανίσουν άλλα τυπικά χαρακτηριστικά των Βίκινγκς, οπουδήποτε. Παράλληλα, ήταν το ίδιο τολμηροί στην εξερεύνηση.
Άλλωστε και στη Μάχη του Στάμφορντ Μπριτζ, οι στρατοί των Βίκινγκς μικτής πίστης επέλεξαν τον αφανισμό και όχι την ατίμωση με τις απώλειες να φτάνουν το 90%. Αυτές οι μάχες έδειξαν ότι για τους Βίκινγκς δεν είχε μεγάλη σημασία αν πήγαιναν στον Παράδεισο ή στη Βαλχάλα.
Ανάρτηση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στα social media
Όταν η γηπεδική βία φτάνει μέχρι έναν αγώνα βόλεϊ, τότε σημαίνει ότι το πρόβλημα αποκτά ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ένας αστυνομικός, ένας νέος άνθρωπος κοντά στην ηλικία μου, χαροπαλεύει, ύστερα από ναυτική φωτοβολίδα που δέχτηκε. Αμέσως χθες το βράδυ, κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αποτελούμενο από τον Τομεάρχη Αθλητισμού Αλέξανδρο Μεϊκόπουλο, τον Τομεάρχη Προστασίας του Πολίτη Κώστα Μπάρκα και την Αντιστράτηγο ε.α της ΕΛ.ΑΣ. Ζαχαρούλα Τσιριγώτη, βρέθηκε στο Γενικό Κρατικό της Νίκαιας, στο πλευρό του τραυματία αστυνομικού. Φίλαθλοι που πάνε να παρακολουθήσουν ένα άθλημα και φοβούνται για τη ζωή τους. Αστυνομικοί που πάνε σε έναν αγώνα να κάνουν τη δουλειά τους και φοβούνται για τη ζωή τους. Η σημαία της ασφάλειας που διαφήμιζε η κυβέρνηση έχει υποσταλεί εδώ και καιρό. Εφόσον δεν μπορούν να την υψώσουν εκείνοι, θα το κάνουμε εμείς με αίσθημα ευθύνης για όλους τους πολίτες. Είναι θέμα ζωής - είναι και θέμα πολιτισμού.
Σήμερα το Διοικητικό Εφετείο Αθήνας με την ιστορική απόφαση με αριθμό 3378/2023 διατάσσει τον ΕΦΚΑ να καταβάλει αποζημίωση ύψους περίπου 5.000 ευρώ (και μάλιστα εντόκως) σε ασφαλισμένη επειδή οι Υπηρεσίες του καθυστέρησαν να εκδώσουν την απόφαση συνταξιοδότησής της!!
Η απόφαση-σταθμός, που είναι η πρώτη στα δικαστικά χρονικά στη χώρα μας αλλά και στην ΕΕ, απέρριψε στο σύνολό της και στην ουσία την έφεση που είχε ασκήσει ο ΕΦΚΑ κατά της υπ’αριθ. 1806/2021 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (6ο τμήμα) που επίσης είχε δικαιώσει την ασφαλισμένη.
Πιο συγκεκριμένα, στις 13-3-2023 εκδικάστηκε ενώπιον του 11ου Τμήματος του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών η έφεση του ΕΦΚΑ κατά ασφαλισμένης που δικαιώθηκε πρωτόδικα με αποζημίωση ύψους 4.357 € επειδή ο ΕΦΚΑ καθυστέρησε να εκδώσει την απόφαση συνταξιοδότησής της.
Πιο συγκεκριμένα, με την υπ’αριθ. 1806/2021 απόφασή του το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών (6ο Τμήμα) δικαίωσε ασφαλισμένη και καταδίκασε τον ΕΦΚΑ όχι μόνο στην καταβολή του ανωτέρω ποσού, αλλά και εντόκως (τόκος 6% κατ’έτος από το 2019) επειδή οι Υπηρεσίες του καθυστέρησαν να προσδιορίσουν τον χρόνο ασφάλισης της ασφαλισμένης με καθεστώς διαδοχικής ασφάλισης.
Η υπ’αριθ. 1806/2021 απόφαση, που είναι η πρώτη στη χώρα μας με παρόμοιο διατακτικό, αφορά πολλές χιλιάδες ασφαλισμένους. Η έκδοσή της υποχρέωσε τον ΕΦΚΑ και το Υπουργείο Εργασίας να επισπεύσει την εκκαθάριση των κύριων συντάξεων των προηγούμενων ετών, υπό τον φόβο της έγερσης μαζικών αγωγών αποζημίωσης σε βάρος τους από τους συνταξιούχους.
Έτσι το Υπουργείο Εργασίας, μετά την έκδοση της 1806/2021 απόφασης, θέσπισε τον θεσμό τής «fast-track» κύριας σύνταξης (ταχείας απονομής) με τα άρθρα 48-54 του ν. 4921/2022 (ΦΕΚ Α’ 75), ενώ πρόσφατα με το άρθρο 88 του ν. 5018/2023 (ΦΕΚ Α’ 25) θέσπισε και την προκαταβολή της επικουρικής σύνταξης (βλ. τις από 11-2-2023 ανακοινώσεις της ΕΝΥΠΕΚΚ).
Ι. Το ιστορικό της υπόθεσης που οδήγησε στην έκδοση της 3378/2023 ΔΠΑ
Η ασφαλισμένη παραιτήθηκε λόγω συνταξιοδότησης τον Οκτώβριο του 2010 και η σύνταξη γήρατος, που υπολογίστηκε στο ποσό των 588,38 ευρώ, καταβλήθηκε μετά από 4 χρόνια και 7 μήνες (το 2015)!!
Ο ασφαλιστικός της φάκελος μάλιστα διαβιβαζόταν σε διάφορα Υποκαταστήματα του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (Πατησίων, Νίκαιας, Συντάγματος) με καθυστέρηση πολλών μηνών. Τελικά, μετά την έκδοση της οριστικής συνταξιοδοτικής απόφασης, προσέφυγε στη Δικαιοσύνη καταθέτοντας αγωγή κατά του ΕΦΚΑ.
Με την αγωγή της αυτή, η ασφαλισμένη ζήτησε να υποχρεωθεί ο ΕΦΚΑ να της καταβάλει νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή της εξόφληση, το ποσό των 4.546,80 ευρώ ως αποζημίωση, κατά τα άρθρα 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα, για την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη από παράνομες ενέργειες και παραλείψεις των οργάνων του ΕΦΚΑ, αφού είχαν ως συνέπεια τη μεγάλη καθυστέρηση για τον προσδιορισμό του χρόνου ασφάλισής της στο Ι.Κ.Α., στο πλαίσιο ελέγχου των προϋποθέσεων περί διαδοχικής ασφάλισης.
Ειδικότερα η ασφαλισμένη υποστήριξε ότι ο έλεγχος των ασφαλιστικών της στοιχείων καθυστέρησε, αφού ακολούθησε από την αρχή νέα σειρά αναμονής εξέτασης του φακέλου της από το Υποκατάστημα Πατησίων, στο οποίο ο όγκος των εκκρεμών υποθέσεων ήταν μεγάλος και ο αριθμός των υπαλλήλων ελάχιστος.
Περαιτέρω τα ένσημά της δόθηκαν στο Τμήμα Ανακεφαλαίωσης τον Νοέμβριο του 2012 και έπειτα από σημαντική καθυστέρηση εστάλησαν σχετικά έγγραφα προς έλεγχό τους στα Υποκαταστήματα του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Πλ. Συντάγματος, Νίκαιας και Πατησίων, ενώ οι απαντήσεις των τελευταίων ολοκληρώθηκαν τον Απρίλιο του 2014!
Εξάλλου, ακόμα και μετά την έκδοση της απόφασης του Διευθυντή του Υποκ/τος ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Πατησίων με τον τελικό υπολογισμό τού χρόνου ασφάλισής της, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους επαναπροώθησε την υπόθεση στο Υποκ/μα ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Πατησίων λόγω εφαρμογής διαφορετικών νομοθετικών διατάξεων.
Έτσι, ενόψει των ανωτέρω, η ενάγουσα υποστήριξε ότι με τις ανωτέρω ενέργειες και παραλείψεις των οργάνων του ΕΦΚΑ, καθυστέρησε παράνομα ο προσδιορισμός του χρόνου ασφάλισής της στο ΙΚΑ για χρονικό διάστημα τεσσάρων (4) ετών (από 19-5-2011 που είχε καταθέσει τα ασφαλιστικά της βιβλιάρια, έως 28-5-2015 που εκδόθηκε τελικά η συνταξιοδοτική της απόφαση από τον Διευθυντή του Υποκ/τος ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Πατησίων).
Ως αποτέλεσμα των παραπάνω παράνομων -όπως επικαλέστηκε η ασφαλισμένη- πράξεων και παραλείψεων, απώλεσε τμήμα της σύνταξής της κατά το χρονικό διάστημα από 9-10-2010 έως 31-8-2012, ποσού 189,45 ευρώ μηνιαίως, το οποίο αντιστοιχεί στο καταβαλλόμενο ποσό από τον συμμετέχοντα ασφαλιστικό οργανισμό (όπως υπολογίσθηκε με τροποποιητική πράξη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους). Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με το άρθρο 60 παρ. 1 του π.δ. 169/2007, απαγορεύεται η αναδρομική αναγνώριση οικονομικών δικαιωμάτων για συντάξεις, πέραν της τριετίας. Για τον λόγο αυτό, η ασφαλισμένη ζήτησε να υποχρεωθεί το εναγόμενο να της καταβάλει νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή της εξόφληση, το ποσό των 4.546,80 ευρώ (189,45 ευρώ Χ 24 μήνες), ως αποζημίωση, κατά τα άρθρα 105 και 106 του Εισ.Ν.Α.Κ.
Από την άλλη πλευρά, ο ΕΦΚΑ με τις απόψεις και το υπόμνημά του προέβαλλε ότι δεν υφίσταται καμία παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά εκ μέρους των οργάνων του και ότι τηρήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες και βεβαιώθηκε ο ορθός χρόνος ασφάλισης της ενάγουσας που γνωστοποιήθηκε και στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Περαιτέρω, ο ΕΦΚΑ υποστήριξε ότι, προκειμένου να ολοκληρωθεί η ανακεφαλαίωση των ενσήμων της ενάγουσας, έπρεπε να γίνουν έλεγχοι ασφάλισης, που ήταν απαραίτητοι για να διαπιστωθεί ο χρόνος τής πραγματικής απασχόλησής της στην ασφάλιση του ΙΚΑ, οι οποίοι εκκρεμούσαν σε τρία διαφορετικά Υποκαταστήματα. Επιπλέον, ο ΕΦΚΑ υποστήριξε ότι οι αξιώσεις της ενάγουσας αναφορικά με το επίδικο χρονικό διάστημα (από Οκτώβριο του 2010 έως και Αύγουστο του 2012) έχουν υποπέσει στη διετή παραγραφή, που προβλέπεται από τα άρθρα 48-49 του ν.δ. 496/1974 και τα άρθρα 90-91 του ν. 2362/1995.
ΙΙ.Το σκεπτικό-διατακτικό της ιστορικής 1806/2021 απόφασης ΔΠρΑθηνών
Στην ιστορική του απόφαση με αριθμό 1806/2021 το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών (6ο Τμήμα) συμπεραίνει ότι η ζημία τής ενάγουσας τελεί σε αιτιώδη συνάφεια με την παράνομη καθυστέρηση ως προς τον προσδιορισμό του χρόνου ασφάλισής της στο ΙΚΑ, στο πλαίσιο ελέγχου των προϋποθέσεων περί διαδοχικής ασφάλισης. Επομένως, στοιχειοθετείται ευθύνη του Ασφαλιστικού Οργανισμού προς αποζημίωση, σύμφωνα με τα άρθρα 105 και 106 του Εισ.Ν.Α.Κ.
Επίσης αποφάνθηκε ότι η αξίωση της ενάγουσας δεν είχε υποπέσει στην πενταετή παραγραφή που προβλέπεται για τις απαιτήσεις κατά του ΙΚΑ, η οποία ξεκίνησε από τη γένεσή της, ήτοι από την έκδοση τροποποιητικής πράξης της Γενικής Διεύθυνσης Χορήγησης Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, με την οποία η σύνταξή της αυξήθηκε στο ποσό των 782,68 ευρώ, από 1-9-2012, λόγω μη αναγνώρισης οικονομικών δικαιωμάτων για συντάξεις, πέραν της τριετίας, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 60 παρ. 1 του π.δ. 169/2007. Η παραγραφή, σύμφωνα με την απόφαση 1806/2021, δεν είχε συμπληρωθεί έως την επίδοση της αγωγής (1-2-2019), ενώ η διετής παραγραφή του άρθρου 48 παρ. 5 του ν.δ. 496/1974 δεν εφαρμόζεται στον εναγόμενο ΕΚΦΑ.
Κατόπιν τούτων, το Δικαστήριο έκρινε ότι ο ΕΦΚΑ πρέπει να υποχρεωθεί να καταβάλει αποζημίωση στην ασφαλισμένη. Συγκεκριμένα, καταλήγει: «Υποχρεώνει το εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων τριακοσίων πενήντα επτά ευρώ και τριάντα πέντε λεπτών (4.357,35 ευρώ), νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής (1-2-2019) και μέχρι την ολοσχερή της εξόφληση.».
IΙΙ.Τι επικαλέστηκε ο ΕΦΚΑ στην έφεσή του που συζητήθηκε στις 13-3-2023 και απορρίφθηκε με την ιστορική απόφαση 3378/2023 του ΔΕφΑθηνών
Με την έφεσή του, που εκδικάστηκε ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών στις 13-3-2023, ο ΕΦΚΑ ζήτησε την εξαφάνιση της υπ’αριθ. 1806/2021 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών καθότι «με εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και λοιπή αιτιολογία δέχθηκε ως βάσιμη την αγωγή της εφεσίβλητης και ειδικότερα ότι στην εφεσίβλητη επήλθε ζημία από την παράνομη καθυστέρηση ως προς τον προσδιορισμό του χρόνου ασφάλισης της στο ΙΚΑ από τα όργανα αυτού και περαιτέρω καθότι εσφαλμένα δέχθηκε ότι η αξίωση της εφεσίβλητης δεν έχει υποπέσει στην παραγραφή.».
Περαιτέρω, στην έφεσή του ο ΕΦΚΑ υποστήριξε ότι «η εκκαλούμενη απόφαση, δεχόμενη ότι το χρονικό διάστημα των 4 ετών -το οποίο απαιτήθηκε για τη διεκπεραίωση της υπόθεσης της εφεσίβλητης από τον εναγόμενο ασφαλιστικό οργανισμό- υπερβαίνει το εύλογο χρονικό διάστημα εντός του οποίου όφειλε το εναγόμενο να διεκπεραιώσει την υπόθεση της εφεσίβλητης, χωρίς όμως και να προσδιορίζει ποιο ήταν κατά την κρίση της το εύλογο, έσφαλλε και πρέπει για τον λόγο αυτό να εξαφανιστεί.».
Επίσης ο ΕΦΚΑ υποστήριξε ότι η υπ’αριθ. 1806/2021 πρωτόδικη απόφαση, «δεχόμενη χωρίς μάλιστα ειδικότερη αιτιολογία, παρά μόνο την παρέλευση του χρόνου των 4 ετών, ότι το χρονικό διάστημα των 4 ετών υπερβαίνει το εύλογο, όταν, όπως προαναφέρθηκε, για τις περιπτώσεις κανονισμού ή ανακαθορισμού σύνταξης με βάση τις διατάξεις περί διαδοχικής ασφάλισης, μπορεί να απαιτηθεί χρονικό διάστημα έως και 5 έτη κι ενώ ήταν γνωστό τοις πάσι η αθρόα έξοδος σε συνταξιοδοτικό καθεστώς των υπαλλήλων του δημοσίου κατά τα τελευταία έτη, έσφαλλε και πρέπει και για τον λόγο αυτό να εξαφανιστεί».
Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί τού ΕΦΚΑ απορρίφθηκαν στην ουσία από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών που, με την 3378/2023 σημερινή απόφασή του, επέβαλε και τα δικαστικά έξοδα στον ΕΦΚΑ.
Από όσα εκτέθηκαν ανωτέρω, γίνεται κατανοητό ότι ήταν απολύτως δικαιολογημένο το μεγάλο και πανελλήνιο ενδιαφέρον για την ιστορική απόφαση 3378/2023 του Διοικητικού Εφετείου καθόσον εκκρεμούν και αρκετές ακόμη αγωγές ασφαλισμένων, που η έκδοση των συντάξεών τους (κύριας και επικουρικής) έχει καθυστερήσει για αρκετό χρόνο και οι οποίοι θα μπορούν να κάνουν χρήση της σχετικής νομολογίας προκειμένου να απαιτήσουν και αυτοί αποζημίωση λόγω της ζημίας που υπέστησαν από την καθυστέρηση χορήγηση της σύνταξής τους από τον ΕΦΚΑ ή τα πρώην Ταμεία του που εντάχθηκαν οργανικά έως σήμερα σε αυτόν.
Η 3378/2023 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών είναι επίσης σημαντική και λόγω της ομολογίας του ΕΦΚΑ στο δικόγραφο της έφεσης ότι, λόγω του μεγάλου αριθμού δημοσίων υπαλλήλων που συνταξιοδοτήθηκαν, οι προσφερόμενες υπηρεσίες του προς τους ασφαλισμένους-μέλη του δύνανται να καθυστερούν έως και τα πέντε (5) χρόνια(!!), τη στιγμή που πολλοί αρμόδιοι υπουργοί τής σημερινής, αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης, έχουν διαβεβαιώσει ότι οι συντάξεις χορηγούνται εντός τριών μηνών προωθώντας και αντίστοιχες νομοθετικές ρυθμίσεις!
Την υπόθεση χειρίστηκε ο επιφανής εργατολόγος κ.Ιωάννης Γλέζος σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, μετά από γνωμοδότηση του Καθηγητή και Προέδρου της ΕΝΥΠΕΚΚ κ.Αλέξη Μητρόπουλου.
Μετά τη δημοσίευση της ΚΥΑ για την αύξηση συντάξεων που υπεγράφη από τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Άδωνι Γεωργιάδη, τον Υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Αθανάσιο Πετραλιά και την Υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και Οικογενείας, Σοφία Ζαχαράκη, υπεγράφη από τον Υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Πάνο Τσακλόγλου η εγκύκλιος για την αύξηση των κύριων συντάξεων από 1ης Ιανουαρίου 2024.
Σύμφωνα με την ΚΥΑ, το συνολικό ποσό όλων των κύριων συντάξεων του e-ΕΦΚΑ με έναρξη καταβολής έως και την 31η Δεκεμβρίου 2023 αυξάνεται από την 1.1.2024 κατά 3%.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την εγκύκλιο αυξάνονται από την 1η του έτους τα κάτωθι ποσά:
Hεθνική σύνταξη. Η εθνική σύνταξη, η οποία μέχρι 31.12.2023 ανερχόταν σε 413,76 €, αυξάνεται από 1.1.2024 σε 426,17 €.
Toανώτατο όριο κύριας και επικουρικής σύνταξης. Το ανώτατο όριο για τις κύριες συντάξεις, το οποίο έως 31.12.2023 ανερχόταν σε 4.965,12 €, αυξάνεται από 1.1.2024 αυτόματα σε 5.114,04 €. Το ανώτατο όριο για τις επικουρικές συντάξεις, το οποίο έως 31.12.2023 ανερχόταν σε 1.489,54€, αυξάνεται από 1.1.2024 αυτόματα σε 1.534,21€.
Το κατώτατο όριο σύνταξης λόγω θανάτου και κατώτατο όριο σύνταξης λόγω εργατικού ατυχήματος ή επαγγελματικής νόσου. Το κατώτατο όριο της σύνταξης λόγω θανάτου (χηρείας και ορφανικές) το οποίο έως 31.12.2023 ανερχόταν σε 387,90€, αυξάνεται από 1.1.2024 αυτόματα σε 399,54€.
Βασική Σύνταξη ΟΓΑ. Η βασική σύνταξη του π. ΟΓΑ, η οποία μέχρι 31.12.2023 ανερχόταν σε 387,90€, από 1.1.2024 αυξάνεται σε 399,54€.
Νέοι συνταξιούχοι από 01.01.2024. Αυξημένες κατά το ποσοστό του πληθωρισμού οι συντάξιμες αποδοχές και, κατά συνέπεια αυξημένη σύνταξη θα λάβουν και οι συνταξιούχοι γήρατος, αναπηρίας και θανάτου με έναρξη καταβολής από 1.1.2024. Με αυτόν τον τρόπο, το κράτος μεριμνά για την ίση μεταχείριση των συνταξιούχων και τη διασφάλιση των εισοδημάτων τους μετά τη συνταξιοδότηση, οποτεδήποτε και εάν υποβάλλουν αίτηση.
Επισυνάπτεται η ΚΥΑ και η Εγκύκλιος για την αύξηση των συντάξεων.
Τι περιλαμβάνουν οι Συμφωνίες, τα Μνημόνια και οι Κοινές Δηλώσεις / Διακηρύξεις που υπογράφηκαν στο πλαίσιο του 5ου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας
Πρόκειται, συνολικά, για 15 κείμενα, οι θεματικές των οποίων έχουν ως εξής:
Συμφωνίες 1 . Συμφωνία στον Τομέα της Παιδείας
Μνημόνια 2. Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) ΑΔΜΗΕ - TEIAS στον Τομέα της ηλεκτρικής διασύνδεσης
3. Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) στον Τομέα των Μικρών και Μεσαίων Επιχειρήσεων
4. Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) ECG- Eximbak στον Τομέα των Εξαγωγών
5. Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) EG - Invest in TR στον Τομέα των Επενδύσεων
6. Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) μεταξύ EG – TOBB στον Τομέα των Επενδύσεων/Επιχειρήσεων
7. Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) στον Τομέα των Κοινωνικών Υπηρεσιών με έμφαση στην Προστασία ΑμΕΑ
8. Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) στον Τομέα του Αθλητισμού
Κοινές δηλώσεις / Διακηρύξεις
9. Κοινή Δήλωση /Διακήρυξη για συνεργασία στον Τομέα του Τουρισμού
10. Κοινή Δήλωση /Διακήρυξη ΓΓΕΤ- TUBITAK για συνεργασία στον Τομέα της Έρευνας και της Καινοτομίας 11. Κοινή Δήλωση/Διακήρυξη για σύγκληση Κοινής Επιτροπής Οικονομίας και Εμπορίου (JEC - JETCO) 12. Κοινή Δήλωση/ Διακήρυξη για συνεργασία στον τομέα της Αγροτικής Ανάπτυξης
13. Κοινή Δήλωση/ Διακήρυξη για Τελωνειακή Συνεργασία
14. Κοινή Δήλωση/ Διακήρυξη για τη διοργάνωση Hackathon
15. Κοινή Δήλωση/ Διακήρυξη για επόμενη σύγκληση τεχνικής Επιτροπής για 2η γέφυρα στον Έβρο – ΕΓΝΑΤΙΑ
Για την χορήγηση βίζας σε Τούρκους πολίτες να επισκέπτονται νησιά του Ανατολικού Αιγαίου
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ανακοίνωσε, στις δηλώσεις του, παρουσία του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ότι επήλθε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για ένα πρόγραμμα διευκόλυνσης έκδοσης ταξιδιωτικών θεωρήσεων για Τούρκους πολίτες και τις οικογένειές τους που θέλουν να επισκεφθούν τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Πιο συγκεκριμένα, η ελληνική κυβέρνηση, δια του Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, Δημήτρη Καιρίδη, διεκδίκησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πέτυχε αυτή τη διευκόλυνση, παρά τις αντιδράσεις πολλών βορειο-ευρωπαϊκών κρατών. Πολλοί Ευρωπαίοι εταίροι μας φοβούνται κατάχρηση του μέτρου, ιδίως σήμερα που ο αριθμός των Τούρκων που αιτούνται άσυλο στην Ευρώπη είναι ασυνήθιστα υψηλός. Πρόκειται, άλλωστε, για τη μοναδική εξαίρεση στη ζώνη του Σένγκεν και την πρώτη και μόνη παρέκκλιση από τους αυστηρούς κανόνες της.
Το μέτρο αφορά καταρχήν κάθε κάτοχο τουρκικού διαβατηρίου και των μελών της οικογένειάς του που θέλει να επισκεφθεί δέκα ελληνικά νησιά, δηλαδή, τη Λήμνο, τη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο, τη Λέρο, την Κάλυμνο, την Κω, τη Ρόδο, τη Σύμη και το Καστελόριζο. Η θεώρηση εισόδου (βίζα) θα έχει διάρκεια 7 ημέρες και θα μπορεί να ανανεώνεται οποτεδήποτε. Το πρόγραμμα διευκόλυνσης αφορά όλον τον χρόνο και όχι μόνο τη θερινή περίοδο.
Η σχετική σφραγίδα στο διαβατήριο δεν θα του επιτρέπει να ταξιδέψει πέραν των συγκεκριμένων νησιών και, σίγουρα, εκτός Ελλάδας.
Το μέτρο θα αρχίσει να εφαρμόζεται από τις αρχές του 2024 μόλις ολοκληρωθούν οι σχετικές υποδομές από την ΕΛΑΣ στους τελωνιακούς σταθμούς των νησιών.
Το μέτρο θα τονώσει την τουριστική κίνηση στα νησιά και είναι κάτι που θέλουν και διεκδικούσαν οι νησιώτες μας (περιφερειάρχες, δήμαρχοι, ενώσεις ξενοδόχων, εμπορικά επιμελητήρια, εμπορικοί σύλλογοι κλπ).
.jpg)
.jpg)
