Ελληνοτουρκικά: - Γιατί ο Ερντογάν θα αντιγράψει τους δύο κανόνες που εφαρμόζει ο Πούτιν στην Ουκρανία! - Η σοφή αγορά των Ραφάλ και των φρεγατών

 

Τα όσα δραματικά γίνονται στην Ουκρανία, πέραν της παγκόσμιας διάστασής τους, μας ενδιαφέρουν άμεσα, καθώς υπάρχουν στοιχεία που αγγίζουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ή να το πω πιο απλά, δίνουν πάτημα στις απαιτήσεις της Τουρκίας.

Τι εννοώ:

Ο Πούτιν, με το διάγγελμά του, με σαφήνεια όρισε τους κανόνες που θέτει για την ασφάλεια της Ρωσίας. Πρώτον: «Κανένα κράτος δεν μπορεί να ενισχύει την ασφάλειά του σε βάρος γειτονικού κράτους» και δεύτερον: «Κανένα κράτος δεν μπορεί να εγκαθιστά οπλικά συστήματα πλησίον γειτονικού κράτους».

Τα ίδια ακριβώς υποστηρίζει και η Τουρκία. Αν διαβάσετε με προσοχή τους όρους που θέτει ο Πούτιν θα νομίσετε ότι τους έχει υπαγορεύσει ο Ερντογάν.

Είναι ξεκάθαρο νομίζω πως πίσω από αυτή την αντίληψη κρύβεται η στρατηγική της φινλανδοποίησης γειτονικών χωρών, δηλαδή της μετατροπής ενός ανεξάρτητου κράτους, σε κράτος περιορισμένης κυριαρχίας, γιατί αυτό απαιτεί ο ισχυρός γείτονάς του.

Αυτή ακριβώς είναι και η στρατηγική στόχευση για την Ελλάδα όχι μόνον του Ερντογάν, αλλά σχεδόν ολόκληρου του πολιτικού συστήματος της Τουρκίας και των διπλωματικών και στρατιωτικών ελίτ.

Ο τρόπος που ενήργησε ο Πούτιν στην Ουκρανία, δηλαδή η μεθοδευμένη κλιμάκωση των πιέσεων με κορύφωση την απειλή χρήσης βίας, αποτελεί το υπόδειγμα για τις κινήσεις του Ερντογάν. Ήδη παρατηρείται μια σημαντική αναβάθμιση των απειλών, καθώς τα πάγιο αίτημα για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου συνοδεύεται από το καλοκαίρι του 2021—με την πρώτη επιστολή Σινιρλίογλου στον ΟΗΕ—και με την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας πάνω σε αυτά τα νησιά.

Το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης, όπως εύστοχα επισήμανε προχθές ο Β. Βενιζέλος, παρουσίαζε την εικόνα μιας καμπύλης. Ανέβαινε και κατέβαινε. Τους τελευταίους μήνες ακολουθεί μια ξέφρενη ανοδική πορεία με άγνωστη κατάληξη. Η λογική λέει πως θα υπάρξει μια στιγμή κορύφωσης που ουδείς γνωρίζει τι μορφή θα πάρει, πότε θα συμβεί και πώς θα καθορίσει τη συνέχεια.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει για την πατρίδα μας η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας και κυρίως των ΗΠΑ και της ΕΕ στην απόσχιση της Ανατολικής Ουκρανίας. Μια επιβολή σοβαρών κυρώσεων και άλλων μέτρων, πιθανόν να κάνουν τον Ερντογάν να ξανασκεφτεί μια τυχοδιωκτική επιχείρηση κατά της Ελλάδας.

Απεναντίας, αν πρυτανεύσει η γερμανική λογική, τότε ο κάθε αυταρχικός ηγέτης θα αντιληφθεί πως έχει απέναντί του παρηκμασμένες και τρυφηλές κοινωνίες που βάζουν την ευμάρεια των πολιτών τους πάνω από το διεθνές δίκαιο. Σε αυτήν την περίπτωση, μπλέξαμε!

Και η κρίση στην Ουκρανία και τα όσα διαδραματίζονται εκεί, καθιστούν σοφή την επιλογή της αγοράς των Ραφάλ και των φρεγατών. Στον βαθμό που η διεθνής κοινότητα βρίσκεται σε μια υδαρή κατάσταση, ανίκανη να αντιδράσει στους διεθνείς ταραξίες και στον βαθμό που ο επεκτατισμός και ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας αποτελούν δομικά της στοιχεία, τότε μεταξύ ημών και των εξ ανατολών γειτόνων υπάρχουν μόνον τα Ραφάλ, τα υποβρύχια και οι φρεγάτες για την υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας.

Και όποιος διαφωνεί, ας μας πει με λόγο δημόσιο τι προτείνει συγκεκριμένα, μακριά από γενικόλογα ευχολόγια και τετριμμένες προτάσεις που μας ταλαιπωρούν επί μισό αιώνα, τουλάχιστον.

Οι διαφορές μας με την Τουρκία είναι μη επιλύσιμες και τείνουν να γίνουν και μη διαχειρίσιμες.

πηγή:https://www.liberal.gr/apopsi/i-dikaiosi-ton-rafal/433864

ΑΑΔΕ: Επικαιροποίησε τώρα την επικοινωνία σου, για να σε φορολογούμε, γρηγορότερα και καλύτερα

Υπενθυμίζουμε ότι οι κωδικοί χρήσης taxisnet (username, password) είναι αυστηρά προσωπικοί και παρακαλούμε να εξασφαλίσετε την ορθή χρήση τους, καθώς ενέργειες που εκτελούνται μέσω των κωδικών αυτών σας δεσμεύουν. 

Πολίτες και νομικά πρόσωπα, καθώς και νομικές οντότητες, που είναι πιστοποιημένοι χρήστες των ηλεκτρονικών υπηρεσιών της ΑΑΔΕ, οφείλουν να επικαιροποιούν στην ψηφιακή πύλη myAADE (myaade.gov.gr), στην επιλογή «Μητρώο & Επικοινωνία» και στην ενότητα «Στοιχεία Επικοινωνίας», τα στοιχεία ηλεκτρονικής επικοινωνίας τους, ήτοι τις διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) και τα τηλέφωνά τους (Κινητό & Σταθερό τηλέφωνο).

 Για την ηλεκτρονική επικοινωνία με την ΑΑΔΕ μπορείτε να δηλώσετε: 

• Το «Προσωπικό e-mail», ως διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην οποία έχετε πρόσβαση η ίδια / ο ίδιος. Αν έχετε ήδη δηλώσει στοιχεία επικοινωνίας σας στο Εθνικό Μητρώο Επικοινωνίας (ΕΜΕπ), μπορείτε να επικαιροποίησετε τη διεύθυνση ηλεκτρονικού σας ταχυδρομείου στο myAADE επιλέγοντας «Συγχρονισμός από ΕΜΕπ» 

• Στη διεύθυνση αυτή λαμβάνετε κάθε είδους ενημερωτικά μηνύματα της ΑΑΔΕ και όλες τις ειδοποιήσεις για όλες τις πράξεις και έγγραφα που κοινοποιούνται στο λογαριασμό (θυρίδα) σας στην ψηφιακή πύλη myAADE, περιλαμβανομένων αυτών που ενδεχομένως περιέχουν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα που δεν αφορούν φορολογικές δηλώσεις ή φορολογικές υποχρεώσεις σας. 

• Το e-mail του Βοηθού σας, δηλαδή του προσώπου που σας βοηθά στην εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεών σας (επιλέγοντας τη σχέση σας με τον βοηθό σας από αποκλειστική λίστα ρόλων, όπως λογιστής, σύμβουλος, συγγενής/οικείο πρόσωπο).

 • Στο mail του Βοηθού σας αποστέλλονται ειδοποιήσεις για την κοινοποίηση σας στην ψηφιακή πύλη myAADE, πράξεων, εγγράφων και ενημερωτικών μηνυμάτων της ΑΑΔΕ, εξαιρουμένων αυτών που ενδέχεται να περιέχουν προσωπικά δεδομένα (ευαίσθητα ή μη) που δεν αφορούν φορολογικές δηλώσεις ή φορολογικές υποχρεώσεις σας (πχ πρόστιμα ανεμβολίαστων, κοινοποίηση ατομικών ειδοποιήσεων καταβολής μη φορολογικών υποχρεώσεων, όπως πρόστιμα τροχαίας, υποχρεώσεις υπέρ τρίτων κλπ). 

• Μπορείτε να επιλέξετε (check-box), στο mail του Βοηθού να αποστέλλονται και ειδοποιήσεις που να αφορούν ή περιέχουν προσωπικά δεδομένα (ευαίσθητα ή μη), που δεν σχετίζονται με φορολογικές υποχρεώσεις σας. Εάν δεν γίνει αυτή η επιλογή, οι ειδοποιήσεις για τα θέματα αυτά αποστέλλονται μόνο στο «Προσωπικό e-mail» σας. Εφόσον δεν καταχωρήσετε τέτοιο, η κοινοποίηση για τα θέματα αυτά πραγματοποιείται κατά τις κείμενες διατάξεις (πχ συστημένη επιστολή, επίδοση). 

Ο Βοηθός μπορεί να αφαιρέσει το mail του από τη μερίδα σας, υπό την προϋπόθεση ότι έχετε προηγουμένως δηλώσει «Προσωπικό e-mail». 

Αν δεν έχετε ήδη δηλώσει στοιχεία επικοινωνίας στο Εθνικό Μητρώο Επικοινωνίας, συνιστούμε να το κάνετε. Για να συνδεθείτε στην εφαρμογή του ΕΜΕπ, παρακαλούμε πατήστε εδώ.

Είναι η Ουκρανία τόσο Ρωσία όσο λέει ο Πούτιν;

 
Με αυταρχική αυτοπεποίθηση ο Ρώσος πρόεδρος χαρακτήρισε την γείτονα δημιούργημα του Λένιν, ο οποίος λανθασμένα (σύμφωνα πάντα με τον ίδιο) την προίκισε με μία αίσθηση κράτους, καθιστώντας δυνατή τη σχετική αυτονομία της εντός της νεοσύστατης ΕΣΣΔ. Μόνο που η ιστορική μελέτη δείχνει άλλα

Protagon Team

Κατά το διάγγελμά του για την αναγνώριση του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ (ενέργεια που ανοίγει τον δρόμο για την προσάρτησή τους στη Ρωσία) ο πρόεδρος Πούτιν αποπειράθηκε να αιτιολογήσει την απόφαση του, υποστηρίζοντας ότι η ίδια η κρατική υπόσταση της Ουκρανίας αποτελεί αποκύημα της φαντασίας. 

Με αυταρχική αυτοπεποίθηση ο Ρώσος πρόεδρος χαρακτήρισε την Ουκρανία δημιούργημα του Λένιν, ο οποίος λανθασμένα (σύμφωνα πάντα με τον Πούτιν) την προίκισε με μία αίσθηση κράτους, καθιστώντας δυνατή τη σχετική αυτονομία της εντός της νεοσύστατης Σοβιετικής Ένωσης. 

«Η σύγχρονη Ουκρανία δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από τη Ρωσία, πιο συγκεκριμένα, τη μπολσεβίκικη, κομμουνιστική Ρωσία. Αυτή η διαδικασία άρχισε αμέσως μετά την επανάσταση του 1917 και, επιπρόσθετα, ο Λένιν και οι συνεργάτες του έκαναν ό,τι έκαναν με τον πιο πρόχειρο τρόπο σε σχέση με τη Ρωσία – διαιρώντας, σκίζοντας κομμάτια της δικής της ιστορικής επικράτειας», υποστήριξε ο Πούτιν.   

Στέκουν, όμως, τα λεγόμενά του; Κάνοντας λόγο για «παρανόηση της ιστορίας» οι Michael Schwirtz, Maria Varenikova και Rick Gladstone, απεσταλμένοι των New York Times στο Κίεβο και την Οδησσό, υποστηρίζουν σε κοινό ρεπορτάζ τους πως η όποια παρανόηση στην προκειμένη περίπτωση «ήταν ακραία ακόμα και για τον κ. Πούτιν, έναν πρώην αξιωματικό της KGB που έχει χαρακτηρίσει την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ως τη μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του 20ου αιώνα». 

Οι κοινές ρίζες της Ουκρανίας και της Ρωσίας ανάγονται στο πρώτο σλαβικό κράτος, το Κράτος των Ρως του Κιέβου, μια μεσαιωνική αυτοκρατορία που ίδρυσαν Βίκινγκς τον 9ο αιώνα. Ωστόσο η ιστορική πραγματικότητα της Ουκρανίας είναι ιδιαίτερα περίπλοκη καθώς διαθέτει μία χιλιετή ιστορία γεμάτη αλλαγές θρησκειών, συνόρων και λαών. Το Κίεβο ιδρύθηκε εκατοντάδες χρόνια πριν από τη Μόσχα ενώ τόσο οι Ουκρανοί όσοι και οι Ρώσοι το διεκδικούν ως κοιτίδα των σύγχρονων πολιτισμών, της θρησκείας και της γλώσσας τους, αναφέρουν οι δημοσιογράφοι της νεοϋορκέζικης εφημερίδας. 

Το Κίεβο βρισκόταν σε ιδανική τοποθεσία, κατά μήκος των εμπορικών οδών που αναπτύχθηκαν κατά τον 9ο και τον 10ο αιώνα, περίοδο κατά την οποία άκμασε μόνο και μόνο για να δει στη συνέχεια την οικονομική του επιρροή να μειώνεται, καθώς το εμπόριο μεταφερόταν αλλού. Οι πολλές κατακτήσεις από αντιμαχόμενες φατρίες και η ποικιλόμορφη γεωγραφία της χώρας, με γεωργικές εκτάσεις, δάση και θαλάσσιο περιβάλλον στη Μαύρη Θάλασσα, συνέβαλαν στο να δημιουργηθεί ένα περίπλοκο δίκτυο πολυεθνικών κρατών. 

Το ότι οι πολιτισμοί των δύο χωρών είναι αλληλένδετοι αποτελεί, φυσικά, γεγονός. Αρκεί να σημειωθεί ότι έχουν την ίδια θρησκεία ενώ οι γλώσσες, τα έθιμα και οι εθνικές κουζίνες τους έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Ωστόσο γεγονός αποτελεί επίσης πως η ανάπτυξη μιας ουκρανικής ταυτότητας και ενός ουκρανικού εθνικισμού απασχολούσε και ενοχλούσε τη Ρωσία ήδη από την τσαρική, φεουδαρχική εποχή.  

Πολλοί Ρώσοι έβλεπαν τότε και πολλοί Ρώσοι εξακολουθούν να βλέπουν ακόμη και σήμερα την Ουκρανία ως τον «μικρό αδελφό» τους που πρέπει να συμπεριφέρεται ανάλογα. Στην Ανατολική Ουκρανία η οποία πέρασε στη ρωσική επιρροή πολύ νωρίτερα από τη δυτική επικράτεια της χώρας, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί ρωσόφωνοι και άνθρωποι πιστοί στη Μόσχα, «αλλά η χαρούμενη αδελφότητα εθνών που ο Πούτιν αρέσκεται να επικαλείται, με την Ουκρανία να εντάσσεται βολικά στον ιστό μιας μεγαλύτερης Ρωσίας είναι αμφίβολη», επισημαίνεται στο ρεπορτάζ των New York Times. Είναι αλήθεια πως τμήματα της σημερινής Ουκρανίας ανήκαν επί αιώνες στη ρωσική αυτοκρατορία. Ομως άλλες περιοχές στα δυτικά, υπάγονταν στη δικαιοδοσία της Αυστροουγγαρίας, της Πολωνίας ή της Λιθουανίας. 

«Σήμερα το επιχείρημα του Πούτιν ότι η Ουκρανία υπάγεται ιστορικά στη Ρωσία απλά δεν είναι σωστό», σημείωσε από την πλευρά του ο Κλιφ Κάπτσαν, πρόεδρος του ινστιτούτου Eurasia Group ενώ, όσον αφορά τον Λένιν και τους συνεργάτες του, τους οποίους κατηγόρησε ο Ρώσος πρόεδρος πως δημιούργησαν τη σύγχρονη Ουκρανία, στο διάγγελμά του παρέλειψε να αναφέρει ότι η νεοσύστατη σοβιετική κυβέρνηση του Λένιν φρόντισε να διαλύσει και να καθυποτάξει την ανεξάρτητη Λαϊκή Δημοκρατίας τη Ουκρανίας που ιδρύθηκε μετά τη Ρωσική Επανάσταση. Κατά τη σοβιετική εποχή η ουκρανική γλώσσα απαγορευόταν στα σχολεία ενώ ο ουκρανικός πολιτισμός μπορούσε να υπάρχει μόνον ως καρικατούρα κοζάκων που χορεύουν, φορώντας φαρδιά παντελόνια. 

Ο Ρώσος πρόεδρος υποστήριξε επίσης ότι ο μύθος μίας ανεξάρτητης από τη Ρωσία Ουκρανίας ενισχύθηκε και από την  υπό κατάρρευση σοβιετική κυβέρνηση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, η οποία επέτρεψε στην Ουκρανία να απαγκιστρωθεί από τη Ρωσία. Ηταν μια αποδυναμωμένη Μόσχα αυτή που «παρείχε» στην Ουκρανία το δικαίωμα να ανεξαρτητοποιηθεί από τη Σοβιετική Ενωση «χωρίς όρους και προϋποθέσεις». «Αυτό είναι απλώς τρέλα», είπε ο Πούτιν. Ωστόσο δεν παρείχε η Μόσχα στην Ουκρανία την ανεξαρτησία της το 1991 αλλά ο ουκρανικός λαός που αποφάσισε μέσω δημοκρατικών διαδικασιών (δημοψήφισμα) να εγκαταλείψει τη Σοβιετική Ενωση.

 Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει τον ηγέτη του Κρεμλίνου να περικυκλώνει την Ουκρανία με σχεδόν διακόσιες χιλιάδες στρατιώτες και να δηλώνει με τον πλέον επίσημο τρόπο πως η ύπαρξη της χώρας ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος είναι το αποτέλεσμα ενός ιστορικού λάθους, εμπνέοντας έντονη ανησυχία καταρχάς στο Κίεβο αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα εδάφη που κάποτε τελούσαν υπό την κυριαρχία της Μόσχας, παρατηρούν οι ΝΥΤ. 

Και σχολιάζουν ότι δεν είναι ξεκάθαρο εάν ο Πούτιν πιστεύει όντως στην ορθότητα της εκδοχής του για την ιστορία της Ουκρανίας ή εάν πρόκειται απλά για ένα αφήγημα που συνέθεσαν οι προπαγανδιστές του με στόχο τη δικαιολόγηση των όποιων ενεργειών του. Αλλά το ότι η Ουκρανία υπάρχει αποκλειστικά στο πλαίσιο της ρωσικής ιστορίας και του ρωσικού πολιτισμού, πρώτη φορά σε διεθνές επίπεδο ο Ρώσος ηγέτης το υποστήριξε το 2008, όταν αποπειράθηκε να πείσει τον Τζορτζ Μπους τον Νεότερο (ο οποίος είχε εκφραστεί θετικά για το ενδεχόμενο ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ) ότι δίχως τη Ρωσία Ουκρανία δεν μπορεί να υπάρξει.

Το περασμένο καλοκαίρι, ο Πούτιν δημοσίευσε ένα δοκίμιο 5.300 λέξεων, εκθέτοντας πολλές από τις απόψεις που εξέφρασε και την περασμένη Δευτέρα, περιλαμβανομένης και της ιδέας ότι δυτικά κράτη είχαν τρόπον τινά διαφθείρει την Ουκρανία – μέσω μιας «καταναγκαστικής αλλαγής ταυτότητας» – απομακρύνοντας την από τη θέση που της αξίζει σε μια ευρύτερη ρωσική σφαίρα επιρροής. Ελάχιστοι, ωστόσο, διεθνείς αναλυτές θεωρούν ότι η ιστορική ακρίβεια έχει σημασία για τον Πούτιν. Αντιθέτως πάρα πολλοί πιστεύουν ότι απλά αναζητά δικαιολογίες για τη στάση του απέναντι στην Ουκρανία και τα όποια σχέδιά του. 

«Μπορούμε να είμαστε ξεκάθαροι ότι ο Πούτιν δεν προσπαθούσε να συμμετάσχει σε μια ιστορική συζήτηση για τις αλληλένδετες ιστορίες του ρωσικού και του ουκρανικού λαού», δήλωσε ο Τζόσουα Τάκερ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης με ειδίκευση στη Ρωσία. Αντιθέτως έθεσε τη βάση για την ανάδειξη του επιχειρήματος «ότι η Ουκρανία επί του παρόντος δεν έχει τα δικαιώματα που συνδέουμε με κυρίαρχα έθνη», εξήγησε ο Αμερικανός ακαδημαϊκός. «Ηταν ένα μήνυμα ότι ο Πούτιν σκοπεύει να υποστηρίξει πως μια στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία δεν θα παραβίαζε την εθνική κυριαρχία μίας άλλης χώρας», πρόσθεσε. 

Η Μόσχα είχε δεσμευτεί να σεβαστεί την εθνική κυριαρχία της Ουκρανίας στο πλαίσιο της συμφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών για την παράδοση των ουκρανικών πυρηνικών όπλων μετά τη κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Αλλά ο Πούτιν έχει καταστήσει σαφές πως η εν λόγω δέσμευση ελάχιστα τον απασχολεί και περίτρανη απόδειξη αποτελούν η κατάκτηση της Κριμαίας και το ξέσπασμα εχθροπραξιών στο Ντονμπάς το 2014 που είχε ως αποτέλεσμα την ντε φάκτο απώλεια του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Τη Δευτέρα ο ρώσος πρόεδρος προέβη και στην επισημοποίηση αυτής της απώλειας, αναγνωρίζοντας τις επίμαχες περιοχές ως ανεξάρτητες Λαϊκές Δημοκρατίες ενώ στη συνέχεια διέταξε την αποστολή «ειρηνευτικής δύναμης». 

Αλλά κατά το διάγγελμά του παρέλειψε επίσης να αναφέρει ότι οι προσπάθειές του να επαναφέρει την Ουκρανία στην σφαίρα επιρροής της Ρωσίας είχαν, από πολλές απόψεις, το αντίθετο αποτέλεσμα. Γιατί σε μία χώρα που κάποτε ήταν επιφυλακτική απέναντι στο ΝΑΤΟ, εάν όχι ανοιχτά εχθρική, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μια σταθερή πλειοψηφία τάσσεται υπέρ της ένταξης της πατρίδας τους στην (υπό την ηγεσία των ΗΠΑ) Βορειοατλαντική Συμμαχία. 

Πηγή: Protagon.gr

Συνέβη σαν Σήμερα το 1943 - Πολιτική επιστράτευση - Μια μεγαλειώδης νίκη, της Εθνικής Αντίστασης, κατά των Γερμανών

 Με την είσοδο του 1943, οι Έλληνες, εκτός από την πείνα και την καταπίεση, αντιμετώπιζαν και τον κίνδυνο της πολιτικής επιστράτευσης, παρά τις διαψεύσεις από τις γερμανικές αρχές κατοχής. Το μέτρο δεν αφορούσε τους Έλληνες εβραίους, οι οποίοι σταδιακά άρχισαν να στέλνονται στην Πολωνία «για να εργασθούν».

Στις 23 Φεβρουαρίου δημοσιεύεται τελικά στην εφημερίδα «Γερμανικά Νέα» η διαταγή του στρατηγού Σπάιντελ για την πολιτική επιστράτευση των Ελλήνων. Οι κατοχικές δυνάμει σκόπευαν να στείλουν κόσμο στη Γερμανία και ανά τη Μεσόγειο για να δουλέψει σε καταναγκαστικά έργα. Το ίδιο βράδυ ο κατοχικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος (από τους πρωτοπόρους της γυναικολογίας - μαιευτικής στην Ελλάδα) και ο υπουργός Εργασίας Νικόλαος Καλύβας (παλιός συνδικαλιστής και σοσιαλιστής, που εκτελέστηκε στις αρχές του 1944 από την ΟΠΛΑ), έσπευσαν να δημοσιεύσουν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως σχετικό διάταγμα με τίτλο «Περί υποχρεωτικής εργασίας του αστικού πληθυσμού της Ελλάδος».

Η αντίδραση των δοκιμαζόμενων Ελλήνων υπήρξε ακαριαία. Την επόμενη μέρα (24 Φεβρουαρίου) χιλιάδες άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας για να βροντοφωνάξουν «Κάτω η επιστράτευση» και να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο. Μία ομάδα διασπά τον αστυνομικό κλοιό και καταστρέφει το γραφείο του κατοχικού πρωθυπουργού Λογοθετόπουλου στη Βουλή. Μία άλλη, αφού υπερφαλαγγίζει τους ιταλούς καραμπινιέρους, πυρπολεί το Υπουργείο Εργασίας (Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα γωνία), όπου είχε γίνει ο προπαρασκευαστικός σχεδιασμός για την επιστράτευση. Κατά τις συγκρούσεις, τρεις διαδηλωτές σκοτώνονται και τριάντα τραυματίζονται σοβαρά.

Τις επόμενες μέρες το αυθόρμητο δίνει τη θέση του στο οργανωμένο. Τηλεφωνητές, δημόσιοι υπάλληλοι και μαθητές κατεβαίνουν στους δρόμους. Η αντίδραση κατά της επιστράτευσης φουντώνει. Η κηδεία του εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά στις 28 Φεβρουαρίου μετατρέπεται σε αντικατοχική διαδήλωση.

Στις 5 Μαρτίου συγκροτείται μεγάλη διαδήλωση κατά της πολιτικής επιστράτευσης. Από την παράνομη εφημερίδα «Το Ελληνικόν Αίμα» (φ. 15/3/1943) διαβάζουμε:

…Την πρωΐαν της ημέρας εκείνης (5/3/1947) εσημειώθησαν μεγάλαι συγκεντρώσεις εις τα κεντρικώτερα σημεία της πόλεως. Αι συγκεντρώσεις μετετρέποντο εις διαδηλώσεις, αίτινες διά της συνεχούς ενώσεως των διαφόρων ομάδων απετέλουν έναν αφαντάστως ορμητικόν χείμαρρον, έτοιμον ­εν κυριολεξία να παρασύρη κάθε ίχνος των βαρβάρων… Μία των μεγαλυτέρων διαδηλώσεων διήλθε προ του Δημαρχειακού Μεγάρου, όπου ο παριστάνων τον δήμαρχον κύναιδος ετόλμησε να εξέλθη εις τον εξώστην διά να... καθησυχάση τα πλήθη. Από τα στόματα των χιλιάδων διαδηλωτών ­ διατηρούντων όλον το αθηναϊκόν χιούμορ των ηκούσθη η σύστασις: ­Μέσα αδελφή! Και η Αγγέλα έσπευσεν να εισέλθη....

Σημειώνεται ότι διορισμένος Δήμαρχος εκείνη την περίοδο ήταν ο συνδικαλιστής βιοτέχνης Άγγελος Γεωργάτος.

Προ της ογκούμενης λαϊκής αντίδρασης, οι κατακτητές αναγκάζονται να ακυρώσουν την πολιτική επιστράτευση στις 10 Μαρτίου 1943. Πρόκειται για μεγαλειώδη στιγμή της Εθνικής Αντίστασης, ένα ανεπανάληπτο γεγονός σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Η ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης ήταν και η τελευταία πολιτική πράξη της δεύτερης κατοχικής κυβέρνησης. 

Ο Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος αντικαταστάθηκε ως ανεπαρκής από τους Γερμανούς με τον Ιωάννη Ράλλη τον Απρίλιο του 1943.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/220?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-02-23

© SanSimera.gr

Η Ελλάδα καταδικάζει τις ενέργειες της Ρωσίας

 

• Η χθεσινή αναγνώριση από τη Ρωσία της μονομερούς ανακήρυξης “ανεξαρτησίας” από τις αυτοανακηρυχθείσες δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ παραβιάζει κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο, την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας αλλά και τις συμφωνίες του Μινσκ. Και, όπως κάθε αναθεωρητική πρωτοβουλία, υπονομεύει τη διεθνή σταθερότητα και την πρόοδο.
• Η Ελλάδα, ως θεμελιώδη αρχή, σέβεται την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία όλων των κρατών. Καταδικάζει συνεπώς απερίφραστα ενέργειες που αντιβαίνουν σε αυτές τις αξίες και ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ συντονίζεται ήδη με τους εταίρους της ώστε η αντίδρασή της να είναι κοινή και ουσιαστική.
• Η χώρα μας έχει έναν επιπλέον λόγο ανησυχίας και παρακολούθησης των εξελίξεων: Την προστασία και τη στήριξη της Ελληνικής ομογένειας στην Ουκρανία αλλά και της πολυπληθούς κοινότητας στη Μαριούπολη, η οποία έχει παρουσία 2.000 και πλέον ετών στην περιοχή και για την οποία εργαζόμαστε.
• Η παγκόσμια κοινότητα έχει μία ευκαιρία να αντισταθεί στην ισχύ των όπλων, στην αμφισβήτηση των συνόρων και των διεθνών συνθηκών. Ο πολιτισμός και οι κατακτήσεις του 21ου αιώνα δεν πρέπει να επιτρέψουν την επιστροφή του κόσμου σε συνθήκες βίας άλλων εποχών και στις ένοπλες λύσεις των διακρατικών διαφορών.

 

Η κομμουνιστική προδοσία της Βορείου Ηπείρου - "Είμαστε αντίθετοι σε αλλαγή των Αλβανικών συνόρων, που προέκυψαν, μετά την συντριβή των Ιταλών" - Τα εγκλήματα, των Τσάμηδων, με αριθμούς ..!

 Επί τη ευκαιρία, της επετείου ανακηρύξεως της αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, πριν λίγες ημέρες, θα αποκαλύψουμε μια ακόμη προδοσία του ΚΚΕ (κι όταν λέμε του ΚΚΕ, εννοούμε ολοκλήρου αυτού του εσμού που αποκαλείται αριστερά και του μέχρι το 1968 είχε ενιαία έκφραση το ΚΚΕ). 

Μια προδοσία συνεχής και απροκάλυπτη, αλλά άγνωστη εν πολλοίς στο ευρύ κοινό.

Μέχρι την έναρξη του Β΄ Π.Π., το ΚΚΕ είναι αδιάφορο ως προς την Β. Ήπειρο, εφόσον η "μάνα των λαών" (ΕΣΣΔ) δεν είχε συμφέροντα εκεί. Αλλά, κατά την διάρκεια του πολέμου, αλλάζουν τα πράγματα. Το 1942, ακραιφνείς Έλληνες δημιουργούν το Μέτωπο Απελευθερώσεως Βορείου Ηπείρου (Μ.Α.Β.Η.), με σκοπούς προφανείς. 

Το Μέτωπο βρέθηκε από την αρχή εν μέσω δύο πυρών: των κομμουνιστών ανταρτών του Χότζα και των Τουρκαλβανών Τσάμηδων. 

Οι τελευταίοι, είχαν συμμετάσχει στον Ελληνο-ιταλικό πόλεμο με δύο τάγματα πεζικού, που είχαν ενσωματωθεί στον ιταλικό στρατό και κατά την διάρκεια της ιταλικής κατοχής σχημάτισαν συμμορίες και δρούσαν ως βοηθοί των κατακτητών, κυρίως στην περιοχή της Θεσπρωτίας, όπου ήταν η "βάση" τους. Οι Ιταλοί είχαν υποσχεθεί ότι μετά τον πόλεμο θα παραχωρούσαν την Ήπειρο στους Τουρκαλβανούς, για την δημιουργία της "Μεγάλης Αλβανίας", δορυφόρου της "Μεγάλης Ιταλίας". Οι Τσάμηδες αποδείχθησαν αντάξιοι της εμπιστοσύνης των Ιταλών. 

Ιδού τα εγκλήματά τους με αριθμούς: 

630 δολοφονίες, 460 απαγωγές, 210 βιασμοί, 2.330 πυρπολήσεις κατοικιών (αφού πρώτα τα λεηλατούσαν…) και χιλιάδες αρπαγές ζώων. 

Όπως ήταν φυσικό κι επόμενο, μετά την φυγή των Ιταλών προστατών τους, έφυγαν (ή εκδιώχθηκαν) και οι Τσάμηδες, που εγκαταστάθηκαν στην Αλβανία, για να αποφύγουν τις συνέπειες των κακουργημάτων τους εις βάρος των Ελλήνων. Αργότερα, το 1947, με απόφαση της τότε κυβερνήσεως στερήθηκαν την Ελληνική ιθαγένεια και δημεύθηκαν οι περιουσίες τους, οι οποίες αποδόθηκαν στα θύματά τους. 

Σήμερα έχουν συστήσει σύλλογο και με τις ευλογίες της αλβανικής κυβερνήσεως, ζητούν την αποκατάστασή τους και την απόδοση των περιουσιών τους! Αυτήν την στιγμή, αποτελούν την αιχμή του αλβανικού ανθελληνικού δόρατος… 

Οι άνδρες του ΜΑΒΗ είχαν αποκτήσει επικοινωνία με τον ΕΔΕΣ του Ν. Ζέρβα και σε πολλές περιπτώσεις δρούσαν από κοινού. Μετά τις ύπουλες επιθέσεις του ΕΛΑΣ κατά των δυνάμεων του Ζέρβα (1943) και την αποδιοργάνωση που ακολούθησε, οι μαχόμενοι Βορειοηπειρώτες αδελφοί μας έμειναν εκτεθειμένοι στην δολοφονική μανία των Τσάμηδων, αλλά και των κομμουνιστών του Χότζα. Όμως, την χαριστική βολή, τους την έδωσε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, εκπρόσωποι του οποίου υπέγραψαν συμφωνίες συνεργασίας με τους σφαγείς του ελληνισμού και καλούσαν τους Βορειοηπειρώτες με την παρακάτω ανακοίνωση, να συνεργασθούν με τους σφαγείς τους! 

Ιδού τα χάλια τους: 

"Προς τον λαόν της Ελληνικής μειονότητος εν Αλβανία 
Στη σύσκεψη της 8ης Αυγούστου, απεφασίσθη όπως η μειονότης μετάσχη του αντιφασιστικού αγώνος περισσότερον ενεργώς. Κατέστη δε φανερόν πως για να επιτευχθεί τούτο, πρέπει να ιδρυθούν ομάδες της μειονότητος κάτω από την καθοδήγηση Αρχηγείου αποτελούμενον από Αλβανόν αντιπρόσωπον, αντιπρόσωπον της μειονότητος και αντιπρόσωπον της ελληνικής οργανώσεως (ΕΑΜ), της συνεργαζομένης με το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Αλβανίας. Ο ίδιος τρόπος καθοδηγήσεως απεφασίσθη και δια την πολιτικήν οργάνωσιν. Την 10η Αυγούστου δε, εις κοινήν σύσκεψιν αντιπροσώπων των συνεργαζομένων ελληνο-αλβανικών οργανώσεων, μελετήθηκαν τα προβλήματα του αγώνος, τα οποία παρουσιάζουν η μειονότης εν Αλβανία και η μειονότης εν Ελλάδι και κατάληξαν εις την δημοσιευμένην απόφασιν. Ελπίζομεν ότι ο λαός της μειονότητος θα κατανοήσει το κρίσιμο των περιστάσεων και τη λεπτότητα των μειονοτικών ζητημάτων. Χρειάζεται επομένως απόλυτη πειθαρχία στην καθοδηγητική επιτροπή. Ο λαός να προσέξει να μην αναθέσει υπεύθυνη θέση σε ανθρώπους που ανεμίχθησαν σε παλαιούς αγώνες κι έχουν δημιουργήσει παρεξηγήσεις. Επίσης, να μην αναθέσει υπεύθυνη θέση σε άτομα γνωστών σωβινιστικών φρονημάτων. Πάσα προπαγάνδα σωβινιστική και διασπαστική απαγορεύεται απολύτως. Ο λαός δέον να απομονώσει όσους θέλουν να τον παρασύρουν εις πράξεις εκτός της γραμμής του αντιφασιστικού αγώνος. Σήμερα γίνεται αγών των λαών και η νίκη θα είναι των λαών, η νίκη της λαϊκής δημοκρατίας» (πηγή: Α. Κύρου – "Εθνική Αντίστασις και Εθνική Μειοδοσία", σελ. 306). 

Βλέπουμε, λοιπόν, πως το ΕΑΜ (ΚΚΕ) ανακάλυψε την ύπαρξη… αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα, από το 1943! Αυτή ήταν η "εθνική αντίσταση"! 

Ωστόσο, μπορεί κάποιος να σας εμφανίσει άλλα έγγραφα του ΕΑΜ που να αναφέρονται στην Β. Ήπειρο. Πράγματι, τον πρώτο καιρό της κατοχής που το ΚΚΕ κρυβόταν πίσω από το «πατριωτικό» ΕΑΜ, υπήρξαν κάποιες ελάχιστες αναφορές στην Βόριο Ήπειρο. Προφανώς, για να πεισθεί ο κόσμος ότι το ΕΑΜ ήτο πράγματι «πατριωτική» οργάνωσις, που αποδεχόταν τις εθνικές διεκδικήσεις. Το «ενδιαφέρον» ήταν πέρα για πέρα ψεύτικο. Αναφέρει σχετικώς ο Ζαχαριάδης το 1949, όταν το ΚΚΕ δεν χρειαζόταν πλέον την μάσκα του «πατριωτισμού»: 

«Το λαϊκό επαναστατικό στρατόπεδο περνά μια περίοδο ανασυγκρότησης. Ξεκαθαρίζεται και το ιδεολογικό μέτωπο από τις παλιές αμαρτίες. Μαζί με το λαϊκοδημοκρατικό διαχωρισμό απαλλάσσεται το ΕΑΜ κι από τις λαθεμένες σωβινιστικές επιδράσεις, που εκφράζονταν με ότι στο διάστημα της κατοχής υιοθέτησε τα μεγαλοελλαδίτικα συνθήματα και ζητούσε εδαφικές παραχωρήσεις σε βάρος της Βουλγαρίας και της Αλβανίας» 

*(πηγή: «Καινούργια κατάσταση – καινούργια καθήκοντα. Οι διαπιστώσεις, η γραμμή και οι αποφάσεις της 6ης Ολομέλειας της Κ.Ε. του ΚΚΕ (9-10-1949)», έκδοση της Κ.Ε. του ΚΚΕ) 

Το τέλος του πολέμου βρίσκει την Αλβανία στο κομμουνιστικό στρατόπεδο και την Ελλάδα στο Δυτικό. 

Την εποχή εκείνη, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων αναμένει την εκπλήρωση των υποσχέσεων των «μεγάλων συμμάχων» μας, με την παραχώρηση των Δωδεκανήσων, της Κύπρου, της Β. Ηπείρου, της Ρωμυλίας. Το κλίμα είναι πατριωτικό και διεκδικητικό. 

Το ΚΚΕ, που εκείνη την εποχή παίζει το χαρτί του πατριωτισμού («εθνική αντίσταση» κ.τ.λ.), διστάζει να πάει ανοικτά κόντρα στο λαϊκό αίσθημα, αφήνοντας «στον πάγο» τις παλαιότερες θέσεις του για την Μακεδονία, αν και εκφράζει την… ανησυχία του για την αποχώρηση των Βουλγάρων από την Μακεδονία: «Άρχισε η αποχώρηση του βουλγαρικού στρατού από την Ανατολική Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη. Οι Έλληνες σύντροφοι ανησυχούν πολύ…» – Ραδιοτηλεγράφημα του Kostov – μέλους της Κ.Ε. του Κ.Κ. Βουλγαρίας προς τον Dimitrov για την αποχώρηση του βουλγαρικού στρατού από την Ανατολική Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη και τις ανησυχίες των Ελλήνων συντρόφων , 12/10/1944- (πηγή: «Εμφύλιος Πόλεμος- Έγγραφα από τα γιουγκοσλαβικά και βουλγαρικά αρχεία», σελ. 199, εκδόσεις «Βήμα») και εκλιπαρεί τους Βουλγάρους να μην ανακινήσουν προς ώρας το Μακεδονικό: «Για το ζήτημα της Μακεδονίας υποστηρίζουν ότι η ανακίνησή του τώρα θα σήμαινε καταστροφικό πλήγμα στο Κόμμα τους και θα έριχνε νερό στο μύλο των εθνικιστών» – Ραδιοτηλεγράφημα του Kostov προς τον Dimitrov για την άφιξη του Αναστασιάδη στη Σόφια, 13/11/1944 – (πηγή: ό. π., σελ. 201) 

Ωστόσο, υπάρχουν ανοικτά θέματα εθνικών διεκδικήσεων, σε Β. Ήπειρο, Κύπρο και Δωδεκάνησα, οπότε οφείλει να λάβει κάποια θέση. 

Και λαμβάνει, όπως πάντα εις βάρος των πόθων του ελληνισμού, με σύνθημα «Όχι αλλαγή των συνόρων του 1939-Δεν ζητάμε τίποτα». 

Και για του λόγου το αληθές, ιδού το επίμαχο σημείο του λόγου του Ν. Ζαχαριάδη για την εξωτερική πολιτική, κατά το κλείσιμο των εργασιών της 12ης Ολομέλειας (25 έως 27/06/1945): «Όπως δεν αναγνωρίζουμε στους άλλους το δικαίωμα να έχουν εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος μας, έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να θέτουμε παράλογες απαιτήσεις σε βάρος τους. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε βίαιη αλλαγή των συνόρων του 1939, ανεξάρτητα από ποια πλευρά αυτή προέρχεται… Αυτή η αρχή ισχύει και για τα Δωδεκάνησα και για την Κύπρο και για τη Βόρεια Ήπειρο» – (πηγή: ό. π., σελ. 63). 

Και τελικώς, η θέση του προδοτικού ΚΚΕ περνάει, με εξαίρεση τα Δωδεκάνησα! Η διεκδίκηση της Κύπρου και της Β. Ηπείρου εγκαταλείπεται… 

Λίγον καιρό αργότερα, αρχίζει ο «Τρίτος Γύρος» και πλέον το ΚΚΕ σταματάει να κρύβεται. Στο πλευρό του πολεμούν ήδη οι λεγόμενοι «Σλαβομακεδόνες» (βλέπε Κομιτατζήδες), αλλά δεν φθάνουν. 

Υπάρχει μεγάλη ανάγκη σε έμψυχο υλικό. Στο ΚΚΕ καταλήγουν στην απόφαση να ζητήσουν -δια στόματος Μάρκου Βαφειάδη- από τον κομμουνιστή δικτάτορα της Αλβανίας, Ενβέρ Χότζα, να τους στείλει μερικές χιλιάδες από τους φανατικούς ανθέλληνες Τσάμηδες –που έχουν εκδιωχθεί κακήν – κακώς από την Ελλάδα- για να τους εντάξει στον Δ.Σ.Ε. («Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος», δηλαδή, συμμορίτες…). 

Προφανώς, για να καταλήξει το ΚΚΕ σε μια τέτοια απόφαση, ήταν έτοιμο και για το αντάλλαγμα: την πλήρη δικαίωση των Τσάμηδων, άρα και την παραχώρηση και της Νοτίου Ηπείρου στην Αλβανία! 

Ευτυχώς, είτε ο Χότζα δεν συνειδητοποίησε την μεγάλη ευκαιρία που του παρουσιάστηκε, είτε πράγματι δεν είχε εμπιστοσύνη στους Τσάμηδες και αρνήθηκε. Ιδού και το σχετικό έγγραφο: «Έκθεση του Hoxha (Ενβέρ Χότζα) προς τον Τίτο για την επίσκεψη του Βαφειάδη στα Τίρανα (24/09/1947) – Σας πληροφορώ για την επίσκεψη στα Τίρανα του στρατηγού Μάρκου. Ήρθε χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση. Για το λόγο αυτό δεν συναντήθηκα μαζί του. Εξουσιοδότησα έναν σύντροφο από το Πολιτικό Γραφείο να συζητήσει μαζί του. 

Έθεσε τα ακόλουθα ερωτήματα: 

Να αποσταλούν 3.000-4.000 Τσάμηδες για τον Δημοκρατικό Στρατό, από τις 18.000 που ζουν στην Αλβανία, διωγμένοι από την Ελλάδα από τις δυνάμεις του Ζέρβα. 

…Όσον αφορά τους Τσάμηδες, θεωρούμε ότι προς το παρόν δεν μπορούν να αποτελέσουν παράγοντα βοήθειας. Για μεγάλο χρονικό διάστημα βρέθηκαν υπό την επίδραση της αντίδρασης. Δεν θα θελήσουν να πάνε να πολεμήσουν, αλλά και για εκείνους που θα θελήσουν να πάνε υπάρχει ο κίνδυνος να περιπέσουν σε αμερικανική επίδραση. Για το λόγο αυτό απαντήσαμε ότι προς το παρόν αυτό είναι αδύνατο, λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα του Δημοκρατικού Στρατού, αλλά ότι θα κάνουμε ότι μπορούμε να στείλουμε την κατάλληλη στιγμή αυτούς που έχουν τη δυνατότητα…» – (πηγή: ό. π., σελ. 104). 

Βεβαίως, η μη αποστολή Τσάμηδων στους συμμορίτες, δεν σήμαινε ότι αν κέρδιζε ο ΔΣΕ δεν θα υποχρεώνονταν οι συμμορίτες από τον «μεγάλο πατερούλη» Στάλιν, να παραχωρήσουν εδάφη στην Αλβανία… Μετά το τέλος του συμμοριτοπολέμου και την απόσχιση Τίτο από το σοβιετικό μπλοκ, δημιουργήθηκαν πολλαπλές εντάσεις στα ελληνο-αλβανικά σύνορα και το θέμα της Βορείου Ηπείρου ξαναφούντωσε. 

Τότε, το ΚΚΕ -δια στόματος του αρχηγού του Ζαχαριάδη- υπερασπίστηκε για μια ακόμα φορά το αλβανικό μόρφωμα από την «επιθετικότητα» της Ελλάδος και του Τίτο: «Άμεσος στόχος Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας είναι η Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας. Ενδεικτικό γι’ αυτό είναι όχι μόνο οι ατελείωτες μοναρχοφασιστικές πολεμικές προκλήσεις στα σύνορα, η διεκδίκηση της Νότιας Αλβανίας, η ακατάπαυστη λυσσασμένη προπαγάνδα ενάντια στην Αλβανία, μα και το γεγονός ότι ο Τίτο κατάγγειλε τελευταία τη συνθήκη φιλίας και αμοιβαίας βοήθειας με τη Λ.Δ. της Αλβανίας» – (πηγή: «Καινούργια κατάσταση – καινούργια καθήκοντα. Οι διαπιστώσεις, η γραμμή και οι αποφάσεις της 6ης Ολομέλειας της Κ.Ε. του ΚΚΕ (9-10-1949)», έκδοση της Κ.Ε. του ΚΚΕ). 

Εν συνεχεία και παρά την ανεξαρτητοποίηση της Αλβανίας από την ΕΣΣΔ, ουδέποτε το ΚΚΕ αναφέρθηκε στο Βορειοηπειρωτικό ζήτημα, ζητώντας έστω ανθρώπινα δικαιώματα για τους κατατρεγμένους Βορειοηπειρώτες. 

Μάλιστα, όταν κατέφτασαν εδώ οι πρώτοι φυγάδες, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, το ΚΚΕ, υποδέχθηκε τους κατατρεγμένους αδελφούς μας με το σύνθημα: «Επαγγελματίες Βορειοηπειρώτες, κάτω τα χέρια από την σοσιαλιστική Αλβανία». 

Ακόμα και σήμερα, που εμφανίζεται ξανά με «πατριωτική» λεοντή, για το ΚΚΕ βορειοηπειρωτικό ζήτημα δεν υφίσταται! 

Βεβαίως, από τους μονίμους προδότες της πατρίδος, δεν περιμέναμε τίποτε καλύτερο… 

(Διαχρονικό κείμενο του Γ. Δημητρακόπουλου, Συνταξιούχου Εκπαιδευτικού)

πηγή:http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/02/blog-post_911.html

Ρωσία VC Ουκρανία - Προετοιμασίες πολέμου ή επίδειξη δύναμης; - Ρωσικά καταδρομικά απέναντι σε ν νηοπομπές αεροπλανοφόρων των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Ιταλίας στη Μεσόγειο.

 

Καταδρομικά του ρωσικού πολεμικού ναυτικού τοποθετούνται για να αντιμετωπίσουν νηοπομπές αεροπλανοφόρων των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Ιταλίας στη Μεσόγειο. 

Θα υπάρξει γενίκευση του πολέμου; 

Η ΕΕ σε πλήρη ανευθυνότητα και ανωριμότητα μπροστά σε ανάλογη κρίση σχεδιάζει να επιβάλει τιμωρίες στον Υπουργό  Άμυνας Ρωσίας Sergei Shoigu.. 

Θεωρεί ότι η Ρωσία είναι Συρία μετά τον εμφύλιο; Είναι σε πλήρη σύγχυση και πανικό οι Βρυξέλλες. 

Η Ρωσία από την πλευρά της ετοιμάζει την εκκένωση όλου του διπλωματικού της προσωπικού από Ουκρανία που σημαίνει η ώρα του πολέμου καταφθάνει. 

Η Ουκρανία ζητά από πολίτες της να εγκαταλείψουν τη Ρωσία. 

Η Ουκρανία τέθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για 30 μέρες …που θα συγκλονίσουν τον κόσμο.

dimpenews.com