Ο γιατρός και ο μάγος

 Τόση φασαρία για τον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, κουβέντα όμως για το τι γίνεται αφού περάσεις την πύλη. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον αριθμό αυτών που θα καταφέρουν να αποφοιτήσουν. Αναφέρομαι στον τρόπο λειτουργίας των ιδρυμάτων, στα συγγράμματα, στον τρόπο που εκλέγονται οι καθηγητές και τόσα άλλα. Δεν ξέρω αν σε κανένα άλλο πολιτισμένο κράτος του κόσμου γίνεται τόση φασαρία για το πόσοι μπαίνουν και πόσοι δεν μπαίνουν. 

Ιδιοπροσωπεία; Μάλλον ιδιοτροπία. Όταν δεν έχεις να προτείνεις τίποτε για τον τρόπο λειτουργίας των ιδρυμάτων, ασχολείσαι με τον αριθμό των εισακτέων. 

Σκάνδαλο, λέει, γιατί δεν πέρασε κανένας στην Αρχιτεκτονική Ξάνθης. Τι να κάνουμε; Ή αποδέχεσαι τον κανόνα των εξετάσεων ή προτείνεις ευθαρσώς να καταργηθούν. Και δεν νοούνται εξετάσεις χωρίς κάποια βάση, κοινώς χωρίς κριτήριο. 

Θα μου πείτε, δεν ξέρω και κανένα άλλο πολιτισμένο κράτος όπου ένας κυβερνητικός ανασχηματισμός αποτελεί μείζον πολιτικό θέμα. Θα είναι «σαρωτικός»; – αχ, αυτός ο δημοσιογραφικός λυρισμός. Θα γίνει αύριο, μεθαύριο, την Τετάρτη στις 11.15 π.μ. ή μήπως ξημερώματα Πέμπτης; Ποιοι θα φύγουν; Ποιοι θα μείνουν; Κάτι σαν τις εισαγωγικές, μόνο που εδώ μπαίνει ο τίτλος «Πολιτική». Επειδή δεν μπορούν να πουν τι σημαίνει «στροφή προς τα δεξιά», ζητούν να φύγει ο Χρυσοχοΐδης για να μας το εξηγήσουν. Επειδή δεν ξέρουν τι είδους πανεπιστήμιο έχουν να μας προτείνουν, κατηγορούν το «αντικλείδι» που τους πήρε η Κεραμέως με τις βάσεις εισαγωγής.

Πριν από μερικές εβδομάδες κάηκε η μισή Ελλάδα. Η μετάλλαξη «Δέλτα» σαρώνει και οι αντιεμβολιαστές συνεχίζουν να βιάζουν τον κοινό νου. Η διάλυση του Αφγανιστάν απειλεί τα σύνορά μας με νέα πλημμυρίδα προσφύγων και μεταναστών. Oμως ο γενναιόδωρος θυμός μας έχει σοβαρά ζητήματα, τις βάσεις εισαγωγής και τον ανασχηματισμό. Η διαφορά από την ευήθεια στην ευφυΐα στην καθημερινή ζωή δεν είναι τόσο μεγάλη, όπως στην επιστήμη ή στις τέχνες. Κρίνεται από τη λεπτή γραμμή που βάζεις στις προτεραιότητες των προβλημάτων σου.

Για να το κάνω πιο λιανά. Πόσοι από αυτούς που διαδήλωσαν την Κυριακή κατά των εμβολίων διαθέτουν πτυχίο τριτοβάθμιας; Κρίνοντας από το ποσοστό των πτυχιούχων που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, υποθέτω αρκετοί. Και δεν είμαστε μόνοι. Πόσοι από αυτούς που διαδηλώνουν στις ευρωπαϊκές πόλεις είναι πτυχιούχοι; Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι για μεγάλες μερίδες των κοινωνιών μας η εκπαίδευση έχει χάσει την αξιοπιστία της. 

Ο πολιτισμός έχει γιατρούς. Η βαρβαρότητα έχει μάγους. Θα μου πείτε, οι σοβαρές κοινωνίες, όπως η δική μας, δεν ασχολούνται με τέτοιες λεπτομέρειες. Oταν έχεις τόσο σοβαρά προβλήματα, όπως τις βάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια ή τον «ευρύ ανασχηματισμό που καρτερούμε πώς και τι» που λέει κι ο Σαββόπουλος, πού να βρεις χρόνο για τους γιατρούς και τους μάγους;

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561480724/o-giatros-kai-o-magos/

Έπιασε τόπο η οργισμένη αντίδραση των Δικαστών - Οριστική κατάργηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης

 

Μετά την προειδοποίηση των δικαστών στη ΔΕΘ θα ανακοινωθεί η οριστική κατάργησή της μετά από 10 χρόνια

Την κατάργηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης και για τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους, καθώς και τους εργαζόμενους στους φορείς Γενικής Κυβέρνηση δρομολογεί το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, μετά τη σαφή προειδοποίηση των δικαστών, ότι είναι αντισυνταγματικός ο διαχωρισμός εργαζόμενων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Σημειώνεται πως η επιβολή της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, αρχικά «πάγωσε» για το έτος 2021 για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα και κατόπιν ανακοινώθηκε η αναστολή της και για το 2022. Ο λόγος ήταν πως ο ιδιωτικός τομέας επιβαρύνθηκε από την πανδημία, ενώ οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα όπως και οι συνταξιούχοι, δεν επλήγησαν, αφού τα εισοδήματά τους έμειναν αλώβητα.

Επίσης, έχει ανασταλεί και για τα εισοδήματα του 2020 τα οποία προέρχονται από επιχειρηματικές-αγροτικές δραστηριότητες, από εκμετάλλευση ακινήτων και από κινητές αξίες, τα οποία πρόκειται να φορολογηθούν φέτος.

Ωστόσο, ο διαχωρισμός δημοσίου και ιδιωτικού τομέα προκάλεσε αντιδράσεις και αιτήματα για την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα όπως και για τους συνταξιούχους.

Το σχετικό θέμα αποκάλυψε από τον περασμένο Απρίλιο το Σin, ενώ τώρα τίθεται σε νέα βάση, μετά την παρέμβαση της Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, η οποία με επιστολή της προς τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών προειδοποιεί πως ο διαχωρισμός στην επιβολή της εισφοράς είναι ξεκάθαρα αντισυνταγματικός, που σημαίνει πως αν προσφύγουν στο δικαστήριο θα χάσει το δημόσιο.

Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση αναγκαστικά θα προβεί στην εξαγγελία της κατάργησης της εισφοράς αλληλεγγύης, τόσο για τους εργαζόμενους στο δημόσιο όσο και για τους συνταξιούχους, για το 2022, ενώ εάν επιτρέψουν οι θεσμοί, ίσως ανακοινωθεί η οριστική κατάργησή της, μετά από 10 χρόνια.

Η «αναγκαστική» αυτή εξαγγελία θα περιληφθεί μάλιστα στο πακέτο της ΔΕΘ και θα ανακοινωθεί στις 11 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη.

Η ειδική εισφορά αλληλεγγύης, υπολογίζεται με προοδευτική κλίμακα συντελεστών κυμαινόμενων από 2,2% έως και 10%, σε όσους φορολογούμενους αποκτούν συνολικό ετήσιο εισόδημα ( άθροισμα φορολογούμενων και απαλλασσόμενων εισοδημάτων από διάφορες πηγές) μεγαλύτερο των 12.000 ευρώ.

Δηλαδή για τους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, θα απαλλαγούν όσοι έχουν μηνιαίες αποδοχές άνω των 1.000 ευρώ. 

Επίσης επιβάλλεται στο άθροισμα όλων των εισοδημάτων του υπόχρεου ή στο τεκμαρτό, εάν αυτό είναι μεγαλύτερο.

Παράδειγμα: ο φορολογούμενους που έχει πραγματικό εισόδημα 11.000 ευρώ, γλιτώνει την ειδική εισφορά αλληλεγγύης. Αν όμως βαρύνεται με τεκμήρια ύψους 13.000 ευρώ, θα πληρώσει ειδική εισφορά αλληλεγγύης, για το ποσό των 13.000 ευρώ.
Σημειώνεται επίσης, ότι η εισφορά επιβάλλεται και σε εισοδήματα παλαιότερων ετών που προκύπτουν από την καταβολή αναδρομικών ή επίσης, αν ο φορολογικός έλεγχος προσδιορίσει σε υψηλότερα επίπεδα τα αρχικώς δηλωθέντα εισοδήματα.

Ήταν «προσωρινή» αλλά κράτησε μια δεκαετία!

Η «ειδική εισφορά αλληλεγγύης» υπήρξε έμπνευση και νομοθετήθηκε με το πρώτο μνημόνιο το 2011, επί θητείας του τότε υπουργού Οικονομικών, Ευάγγελου Βενιζέλου.

Αρχικά επιβλήθηκε ως «προσωρινό» μέτρο, κατόπιν οι θεσμοί για να δεχτούν την κατάργησή της, ζητούσαν (και ζητούν) ισοδύναμα μέτρα.

Επειδή δεν ήταν εύκολο να βρεθούν μέτρα που θα αποδίδουν περίπου 1,2 δισ. ευρώ ετησίως, το μέτρο μονιμοποιήθηκε και 10 χρόνια βαρύνει όλα τα φυσικά πρόσωπα.

πηγή:https://www.sofokleousin.gr/oristiki-katargisi-tis-eidikis-eisforas-allileggyis

Συντάξεις: Τον Χορό των αναδρομικών, ΟΧΙ για όλους, ανοίγουν οι αποφάσεις του ΣτΕ και του Ελεγκτικού Συνεδρίου

 

Οι δύο κρίσιμες δικαστικές αποφάσεις που εκκρεμούν και τα ποσά που διεκδικεί κάθε κατηγορία από τις μνημονικές περικοπές του 2012

Αναδρομικά ύψους άνω των 2 δισ. ευρώ, που αφορούν 300.000 συνταξιούχους κρίνει σε 16 μέρες το Ελεγκτικό Συνέδριο, ενώ εκκρεμεί και η έκδοση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας για αναδρομικά ύψους 2,6 δισ. ευρώ, για 2.000.000 συνταξιούχους.

Πρόκειται για ένα «χορό» αναδρομικών, με κόστος άνω των 4,5 διs. ευρώ, που απειλεί τη βιωσιμότητα του ΕΦΚΑ, αλλά και του Κρατικού Προϋπολογισμού, καθώς το ποσό είναι εκτός των δημοσιονομικών αντοχών.

Ιδιαίτερα κρίσιμη είναι η εκδίκαση στις 15 Σεπτεμβρίου των αναδρομικών που διεκδικούν περίπου 300.000 συνταξιούχοι του Δημοσίου. Η δίκη που θα πραγματοποιηθεί από την Μείζονα Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η οποία θα κληθεί να αποφασίσει τελεσίδικα σε τέσσερα ερωτήματα και συγκεκριμένα:

1. . Τη συνταγματικότητα ή μη της κατάργησης των επιδομάτων των δώρων για τους συνταξιούχους του Δημοσίου.
2. .  Τη συνταγματικότητα ή μη της συνέχισης των περικοπών του ν.4093/2012 μετά τη δημοσίευση του ν.4387/2016
3. 
   
4. . Εάν οι αποζημιωτικές αγωγές που έχουν ασκηθεί για τα ανωτέρω ζητήματα υπόκεινται σε διετή ή πενταετή παραγραφή. Υπενθυμίζεται, πως, η ρύθμιση του ν. 4734/2020 άρθρο 3 παρ. 4, όρισε ότι: «αποσβένονται οι αξιώσεις των συνταξιούχων, όσων δεν είχαν ασκήσει αγωγές πριν τη συγκεκριμένη ρύθμιση και θα πρέπει να αρκεσθούν μονάχα σε αναδρομικά για τη σύνταξη στο 11μηνο (Ιούνιος 2015 – Μάιος 2016)».
5. 
   
6. . Εάν η απόσβεση των αξιώσεων για όσους δεν είχαν ασκήσει αγωγές μέχρι τη δημοσίευση του άρθρου 33 του ν. 4734/2020 αντίκειται στο Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) ή όχι.

Η απόφαση έχει ιδιαίτερη δημοσιονομική σημασία, καθώς ανάλογα με την απόφαση του Ε.Σ. μπορεί να ξεπεράσει τα 2 δισ. ευρώ και αποτελεί έναν πονοκέφαλο για την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και φυσικά, για το υπουργείο Οικονομικών.

Έρχεται και η απόφαση για τα αναδρομικά των 2,5 δισ.

Παράλληλα, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου για τη δημοσίευση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας, που αφορά σε αναδρομικά επικουρικών συντάξεων και δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος αδείας, με κόστος 2,6 δισ. ευρώ.
Η υπόθεση εκδικάστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας στις  την 15η Ιανουαρίου 2021 και έκτοτε εκκρεμεί η έκδοση της απόφασης.

Τα διεκδικούμενα αναδρομικά φτάνουν τα 2,6 δισ. ευρώ για το κρίσιμο 11μηνο, Ιούνιος 2015 - Μάιος 2016, τα οποία αναλύονται σε 723 εκατ. ευρώ για τα αναδρομικά των επικουρικών και σε 1,875 δισ. ευρώ για τα δώρα  του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.

Τα ποσά που διεκδικούνται

Εφόσον δικαιωθούν οι συνταξιούχοι, που είναι και η πιθανότερη εκδοχή, λόγω του δεδικασμένου που υπάρχει, από την προηγούμενη απόφαση του ΣτΕ, ανάλογα με την κατηγορία που ανήκουν θα λάβουν τα ακόλουθα ποσά:
Οι συνταξιούχοι του Δημοσίου θα λάβουν ποσά από 1.100 έως 2.900 ευρώ.

• . Οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ θα λάβουν ποσά από 680 έως 1.900 ευρώ.
• 
  
• . Για τους συνταξιούχων των ΔΕΚΟ και των τραπεζών τα ποσά είναι αυξημένα καθώς θα κυμανθούν μεταξύ 916 και 3.300 ευρώ.
• 
  
• . Για τους εμποροϋπάλληλους (ΤΕΑΥΕΚ) τα αναδρομικά που αναμένονται κυμαίνονται μεταξύ 830 και 2.650 ευρώ.
• 
  
• . Για τους συνταξιούχους του ΝΑΤ τα αναδρομικά ανέρχονται από 580 έως και 2.350 ευρώ.
• 
  
• . Οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ θα λάβουν αναδρομικά έως 645 ευρώ.

Η υπόθεση αφορά στις περικοπές των κύριων και των επικουρικών συντάξεων, καθώς και των δώρων που έγιναν το έτος 2012 από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με το δεύτερο μνημόνιο, οι οποίες ήδη κρίθηκαν αντισυνταγματικές από το ΣτΕ το 2015, ενώ με νέα απόφαση τον Ιούλιο του 2020, δικαίωσε όσους συνταξιούχους είχαν προσφύγει στα δικαστήρια. Πρόκειται για 250.000 συνταξιούχους οι οποίοι θα λάβουν πλήρως τα αναδρομικά, για κύριες συντάξεις, επικουρικές και δώρα, για το 11μηνο από τον Ιούνιο του 2015 έως τον Μάιο του 2016.

Ειδικότερα, οι περικοπές του έτους 2012 που κρίθηκαν αντισυνταγματικές από το ΣτΕ το έτος 2015 είναι:

• . Η μείωση κατά 12% στο τμήμα της κύριας σύνταξης που υπερβαίνει τα 1.300 ευρώ.
• . Η μείωση που εφαρμόζεται κλιμακωτά 5% - 20% για συντάξεις ή άθροισμα συντάξεων από 1.000 ευρώ και άνω.
• . Η μείωση στις επικουρικές κλιμακωτά 10% - 20% από το πρώτο ευρώ με κατοχύρωση κατώτατου ορίου 200 ευρώ.
• . Η πλήρης περικοπή των Δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος αδείας, που για τις κύριες συντάξεις ήταν στο ποσό των 400 ευρώ (200 συν 200 ευρώ).
• . Η πλήρης περικοπή των δώρων των επικουρικών που ήταν πλήρεις συντάξεις, δηλαδή δύο επικουρικές ανά έτος.

πηγή:https://www.sofokleousin.gr/xoros-anadromikon-gia-tous-syntaksiouxous

Το πολιτικό μοντέλο που μας χρεοκόπησε!!

Logistics - διανομή. Με 2.000 επιχειρήσεις και το 2021 ο τρίτος πυλώνας της οικονομίας, δίπλα στην εστίαση και τον τουρισμό. Επιτέλους τα καταφέραμε... 

Τι θα αποθηκεύεται και τι θα διανέμεται από το νέο σύγχρονο σύστημά μας, για να στηρίξει και να δικαιολογήσει την ύπαρξή του; 

Εισαγόμενες πατάτες, σκόρδα, κρεμμύδια, και λαχανικά από την Τουρκία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ. Και πρώτες ύλες μαζί με βιομηχανικά προϊόντα, από την παγκόσμια κοινότητα με προτίμηση τις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ, της Σοβιετικής Ένωσης. 

Εμείς πάντως θα έχουμε να μιλάμε για επενδύσεις. Θα χαιρόμαστε κυβερνητικά και πολιτικά που εκσυγχρονίσαμε την οικονομία. Που εφαρμόσαμε και τα σύγχρονα συστήματα, της Ευρώπης, στην αποθήκευση και στη διανομή. 

Στην Ευρώπη όμως τα logistics και οι μεταφορές διακινούν κυρίως την εγχώρια παραγωγή. Τα δικά τους νέα προϊόντα. Τη δική τους αγροτική σοδειά, κάθε χρονιάς. Στο Ελλάδιστάν των Βαλκανίων αυτά όλα είναι ψιλά γράμματα. Δεν μας αγγίζουν πολιτικά

Το δικό μας πρόβλημα, στην οικονομία, ήταν και παραμένει πολιτικό. Αυτό που πάντα είχε σημασία για εμάς ήταν να εξαφανίσουμε την ολιγαρχία από παντού. 

Από την παραγωγή, από τις κατασκευές, από την εκμετάλλευση του υπεδάφους, από τις έρευνες στο υπέδαφος, από τη μεταποίηση. Από κάθε είδους συνεργασία με τις πολυεθνικές και τις επενδύσεις τους. 

Το βάλαμε στόχο και το πετύχαμε. Μπορεί να μας πήρε 45 χρόνια αλλά το πετύχαμε. Και κοντά στην "επιτυχία" αυτή καταφέραμε και το πιο δύσκολο. Αυτό που πασχίζουν να μην το πάθουν οι γύρω μας χώρες και οι ανεπτυγμένες οικονομίες της Ευρώπης.

Κυνηγήσαμε με φορολογικό και όποιον άλλο τρόπο μπορούσαμε και διώξαμε 5-10 γνωστές μεγάλες μεταποιητικές και εμπορικές πολυεθνικές αλυσίδες. Προ μηνών στείλαμε στην Τουρκία και την τελευταία, από τον χώρο της κατασκευής προϊόντων ηλεκτρισμού. 

Πνίξαμε στα χαράτσια όσες περισσότερες επιχειρήσεις της παραγωγής μπορούσαμε χωρίς να εξαιρέσουμε και τις αγροτικές. 

Για το χατίρι της αριστερής προπαγάνδας στείλαμε την "ολιγαρχία" μαζί με τις καταθέσεις τους, τις μεταποιητικές και άλλες δράσεις τους, στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη να στήσουν 7.000 επιχειρήσεις (μεγάλες,  μικρές και ατομικές) και να απασχολούν ντόπιο πληθυσμό. 

Διώξαμε 650.000 νέους επιστήμονες, στελέχη και εξειδικευμένους τεχνίτες εκτός Ελλάδας, αδιαφορώντας για τη γήρανση, σε πρόσωπα και πρωτοβουλίες, της ελληνικής οικονομίας. 

Ανοίξαμε δρόμους στη διαπλοκή με το μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας μας να περνάει από κρατικό κορβανά, ώστε να συντηρούμε κομματικό περιβάλλον γύρω και μέσα σε κάθε οικονομική δράση. 

"Πελεκήσαμε" τα ποδάρια της βιοτεχνικής Ελλάδας με τέτοια φορολογικά εργαλεία που δεν διανοήθηκε άλλη χώρα της Ε.Ε. να εφαρμόσει, ούτε στη χειρότερη οικονομική κρίση. 

Αποτέλεσμα είναι τώρα που διακινούμε στην αγορά μόνο εισαγόμενα προϊόντα και κάθε είδους παραγωγή δεν μοιάζει να μας απασχολεί, η Ευρώπη στοχεύει στην αύξηση της βιομηχανικής της παραγωγής, από το 15% στο 20% του ΑΕΠ. 

Ποιες είναι οι απαντήσεις μας σε όλο αυτό το κακό μας χάλι που οι εισαγωγές καλύπτουν πλέον και το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής μας; 

Προθέσεις και μόνο προθέσεις για δήθεν αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας.

Νομοσχέδια με στολίδια για την οικονομία που κάποια στιγμή θα γίνουν πράξη,  αν και εφόσον υπάρξει πολιτική συναίνεση να διαχωρίσουμε τις δράσεις της από τον κρατισμό. 

Νομοσχέδια εκσυγχρονισμού της εργασιακής νομοθεσίας που παραμένουν μέχρι και 20ετία στα ράφια γιατί λείπουν κάποιες κυβερνητικές πράξεις για να τα περάσουν στην εφαρμογή. 

Νομοσχέδια για στρατηγικές επενδύσεις (ανύπαρκτες επενδύσεις λόγω αμφιβολιών στην ελληνική αξιοπιστία) που θα χρειαστούν 2-3 κυβερνήσεις να εφαρμοστούν,  αν τα αποδεχτούν και δεν τα αλλάξουν.

Απόδειξη όλων αυτών,  ότι ακόμη και στην 12ετία της χρεοκοπίας συντηρούμε, ως βάση της οικονομικής ζωής, το πολιτικό μοντέλο που μας χρεοκόπησε!! 

Ασφαλώς και είναι καλοδεχούμενες οι επενδύσεις και στα νέα συστήματα αποθήκευσης και διανομής των εισαγωγών μας. Αλλά το δικό μας κεντρικό πρόβλημα είναι η ασήμαντη έως ανύπαρκτη συμμετοχή της εγχώριας παραγωγής και στα σύγχρονα συστήματα αποθήκευσης και διανομής. Πρόβλημά μας είναι η αδυναμία μας να εξασφαλίσουμε θέσεις εργασίας να κρατάνε στον τόπο τους Έλληνες. Να τους κρατάνε και να τους προσφέρουν εργασιακές ευκαιρίες και σε κάτι περισσότερο από τον τουρισμό, από την εστίαση,  από την αποθήκευση και τη διανομή.

george.kraloglou@capital.gr 

ΠΗΓΉ:https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3578635/gine-nteliberas-blastari-mou

Πέρνα λεβέντη μου στο πανεπιστήμιο και μετά γίνε .. ντελιβεράς! - Με τη Νίκη ή τον Αλέξη;

 

Η σημαντικότερη μεταρρύθμιση που επιχειρεί η παρούσα κυβέρνηση είναι αυτή που λαμβάνει χώρα, έστω με δειλά βήματα, στη Δημόσια Παιδεία.

Η Δημόσια Παιδεία είναι ο τομέας που έχει πληγεί περισσότερο από κάθε άλλον στην αριστερόστροφη μεταπολίτευση και αποτελεί ένα από τα τελευταία φρούρια της πελατειακής αναξιοκρατίας και του επιδοτούμενου αριστερισμού.

Πριν τη μεταπολίτευση η Δημόσια Παιδεία έχει υποφέρει και από την προπαγανδιστική θρησκοληψία της ελληνικής Δεξιάς η οποία στην αντιπαράθεση με τη σοβιετοκαθοδηγούμενη αριστερά, λόγω της ένδειας πολιτικών επιχειρημάτων, εργαλειοποίησε το θρησκευτικό συναίσθημα.

Ένα σημαντικό μέρος του ανορθολογισμού που πλήττει τον μέσο όρο της ελληνικής κοινωνίας πηγάζει από την ποιότητα και τις αγκυλώσεις της Δημόσιας Παιδείας, όπου συνεχίζει να διδάσκεται ισότιμα η εξέλιξη των ειδών, η αστρονομία, η γεωλογία και η βιολογία με την αφήγηση της Βίβλου για τη Δημιουργία του Κόσμου. Μαζί με όλα αυτά υπάρχει διάχυτος και ένας θρησκευτικού τύπου θαυμασμός για το κάθε τι μαρξιστικό...

Τα αποτελέσματα είναι εμφανή...

Σε κάθε σύγχρονη  και ανεπτυγμένη κοινωνία η βασική παιδεία αποτελεί βασικό συστατικό της επίγνωσης του εαυτού και του κόσμου των πολιτών, της κοινωνικοποίησης αλλά και της σφυρηλάτησης των απαιτούμενων κοινών δεσμών επικοινωνίας και διαβίωσης. 

Αν κάτι άφησαν αλώβητο οι αριστερές κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης αυτό ήταν η προνομιακή σχέση της εκκλησίας με την Παιδεία. Τούτο δεν είναι καθόλου τυχαίο...

Η παιδεία σαν μηχανισμός εξίσωσης...

Η δυναμική ισότητα σε μια κοινωνία δεν συνίσταται στην ισοπεδωτική εξίσωση ανθρώπων με διαφορετικές δεξιότητες και ικανότητες αλλά στις ευκαιρίες που δίνει σε όποιον επιθυμεί και προσπαθεί να εξελιχθεί.

Σε κάθε δυναμική και προοδευτική κοινωνία, η τριτοβάθμια κυρίως παιδεία αποτελεί το σημαντικότερο εφαλτήριο κοινωνικής και οικονομικής ανέλιξης. Μιας ατομικής ανέλιξης που συνεισφέρει και στη συνολικότερη κοινωνική και οικονομική πρόοδο.

Μέχρι τη μεταπολίτευση η αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο για τα παιδιά των εργατικών και αγροτικών οικογενειών συνιστούσε διαβατήριο για οικονομική και κοινωνική ανέλιξη.

Τούτο δεν ισχύει στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης όπου σταδιακά οι αξίες των πανεπιστημιακών πτυχίων απαξιώθηκαν με πληθωριστική αύξηση της προσφοράς και μείωσης των κριτηρίων απόκτησης.

Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης καθοδηγούμενο από πελατειακά κίνητρα, αύξησε υπερβολικά τον αριθμό όσων εισάγονται στα πανεπιστήμια και τον αριθμό των πανεπιστημιακών σχολών.

Με τον  τρόπο αυτό εκπρολεταριοποίησε τους επιστήμονες  και μείωσε την αξία των πτυχίων σχολών που συνέχισαν να διατηρούν κάποια στοιχειωδώς υψηλότερα στάνταρς.

Έτσι  αδιάφοροι μαθητές, αρκετοί από τους οποίους ήταν λειτουργικά αναλφάβητοι κατάφερναν να εισαχθούν (συχνά και να ολοκληρώσουν) σε περιφερειακές πανεπιστημιακές σχολές με βαθμούς πολύ χαμηλότερους από τη βάση.

Στη συνέχεια διαβάζαμε δακρύβρεχτα ρεπορτάζ για πτυχιούχους πανεπιστημίου που απασχολούνται σε κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας χαμηλής ειδίκευσης. Έτσι μαθαίναμε για μηχανικούς που απασχολούνταν σαν ντελιβεράδες. Η αλήθεια είναι όμως πως σπάνια είχαν αποκτήσει τις απαραίτητες ικανότητες να χτίσουν έστω και κάποιο... κοτέτσι.

Φτάσαμε τα τελευταία χρόνια να έχουμε π.χ. τέτοια πληθώρα δικηγόρων που ένας μεγάλος αριθμός απασχολείται με μισθό ανειδίκευτου, προσφέροντας ουσιαστικά υπηρεσίες εξωτερικών εργασιών.

Η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να θεσπίσει έναν Ελάχιστο Βαθμό Εισαγωγής μπορεί να άφησε εκτός Πανεπιστημίων περί τους 17.700 υποψήφιους αλλά  βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Το πιο πιθανό είναι πως ίσως χρειαστεί και περαιτέρω εξορθολογισμός προκειμένου να αυξηθεί η αξία των πτυχίων και το επίπεδο των σπουδών.

Οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης (αριστεράς και δεξιάς) στη μείωση του αριθμού όσων εισάγονται στα πανεπιστήμια είναι ευκαιριακή και δημαγωγική.

Η αριστερά υπερασπίζεται το δικαίωμα και όσων δεν πιάνουν τη βάση να εισάγονται στα πανεπιστήμια, υποβαθμίζοντας το επίπεδο σπουδών και η άκρα δεξιά αναφέρεται στους εθνικούς κινδύνους που εγκυμονεί το κλείσιμο κάποιων περιφερειακών σχολών για τις τοπικές οικονομίες και τα εθνικά ζητήματα.

Η μείωση των αριθμού των εισακτέων σε συνδυασμό με τοn εξορθολογισμό και τη μείωση των περιφερειακών πανεπιστημίων θα αναβαθμίσει την αξία των πτυχίων όσων αξίζουν πανεπιστημιακές σπουδές.

Όποιος θέλει να ενισχύσει τις τοπικές κοινωνίες και οικονομίες και για εθνικούς λόγους ας δώσει κίνητρα σε επιχειρήσεις και δυναμικούς πληθυσμούς να μετακομίσουν  εκεί.

Ένας χαμηλός οριζόντιος φορολογικός συντελεστής π.χ.  θα είχε σημαντικότερη και δυναμικότερη επίδραση από τηn εξάντληση των νοικοκυριών για την απόκτηση πτυχίων χωρίς κανένα αντίκρισμα. 

πηγή:https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3578599/me-ti-niki-i-ton-alexi

Κανείς στην Ευρώπη δεν είναι ασφαλής από τον δικτάτορα της χώρας μου

 

Γράφει η Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια

Όλες οι δημοκρατικές χώρες φέρουν μερίδιο ευθύνης για το μέλλον της Λευκορωσίας 

Πριν από περίπου έναν χρόνο, στις 9 Αυγούστου 2020, συμμετείχα στις προεδρικές εκλογές της Λευκορωσίας εναντίον του Αλεξάντρ Λουκασένκο. Ο δικτάτορας, που κυβερνά τη χώρα εδώ και 27 χρόνια με αδίστακτη σκληρότητα, μας έκλεψε τη νίκη, πυροδοτώντας εκτεταμένες διαδηλώσεις. Ενωθήκαμε σε ένα εθνικό δημοκρατικό κίνημα για να απαιτήσουμε την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων, τον τερματισμό της βίας από το κράτος καθώς και ελεύθερες και δίκαιες εκλογές.
Το καθεστώς απάντησε με βία. Έκτοτε, περισσότεροι από 35.000 άνθρωποι έχουν συλληφθεί, ενώ σχεδόν 5.000 από αυτούς ισχυρίζονται ότι έχουν υποστεί βασανιστήρια. Οι αρχές έχουν "ανοίξει" 4.691 ποινικές υποθέσεις με πολιτικά κίνητρα και σύμφωνα με το Viasna, ένα ανεξάρτητο κέντρο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπάρχουν πλέον πάνω από 600 πολιτικοί κρατούμενοι. Δέκα άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους.

Η χρονιά που πέρασε ήταν δύσκολη. Οι Λευκορώσοι έμαθαν ότι ο δρόμος προς τη δημοκρατία είναι μακρύς και κουραστικός. Αλλά ο αγώνας υπερβαίνει τη Λευκορωσία: Όλα τα δημοκρατικά έθνη έχουν μερίδιο για το μέλλον της χώρας. Δεν υπάρχει μονάχα ηθική υποχρέωση να υποστηρίξουν τον σκοπό μας, αλλά υπάρχει και στρατηγικός λόγος, καθώς ένα αυταρχικό καθεστώς απειλεί να εξαπλώσει το χάος σε όλη την Ευρώπη. Για το καλό της ηπείρου, αυτό πρέπει να σταματήσει. Και οι Λευκορώσοι, που έχουν φτάσει μέχρι εδώ, πρέπει να απελευθερωθούν.

Η δύναμη του δημοκρατικού μας κινήματος είναι σαφής. Πέρυσι, στις 16 Αυγούστου, εκατοντάδες χιλιάδες Λευκορώσοι βγήκαν στους δρόμους. Έκτοτε, υπήρξαν ειρηνικές διαδηλώσεις, μικρές και μεγάλες, επίσημες και ανεπίσημες, σε όλη τη χώρα. Μέχρι το τέλος του έτους, έως και 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν λάβει μέρος σε διαδηλώσεις. Οι άνθρωποι οργανώθηκαν μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των καναλιών YouTube και Telegram.

Υπήρξαν, φυσικά, αναποδιές. Η εξάρτησή μας από το διαδίκτυο μας έκανε ευάλωτους σε κλεισίματα και λογοκρισία –μπλοκαρισμένοι ιστότοποι, επιδρομές στα μέσα ενημέρωσης– και η ανελέητη καταστολή του καθεστώτος, με την πάροδο του χρόνου, μείωσε τη διάθεση ορισμένων για διαδηλώσεις. Επιπλέον, αγωνιστήκαμε να πείσουμε κυβερνητικούς αξιωματούχους και αξιωματούχους του τομέα ασφαλείας να αυτομολήσουν, απαραίτητη προϋπόθεση για την πτώση του καθεστώτος.

Ως απάντηση, χτίσαμε μια νέα κοινωνία των πολιτών βασιζόμενη σε ταμεία αλληλεγγύης, επιτροπές απεργίας, μέσα ενημέρωσης πολιτών, οργανώσεις αμοιβαίας βοήθειας και ομάδες εθελοντών – που συχνά συντονίζονται μέσω ασφαλών μηνυμάτων ή ακόμα και μέσω έντυπων εφημερίδων. Επιδιώξαμε, μέσω του ολοκληρωμένου σχεδίου μας για εθνική ενότητα, να πείσουμε όσους δεν εμπλέκονται σε κρατικά εγκλήματα κατά των Λευκορώσων να μας ακολουθήσουν. Η δύναμη του κινήματός μας έγκειται στα οριζόντια δίκτυα, τις άτυπες κοινότητες και την κοινή πεποίθηση για μια ελεύθερη Λευκορωσία, σύννομη και δημοκρατική.

Και ο κόσμος ενώθηκε μαζί μας. Μερικές φορές η Λευκορωσία –όπως ανακάλυψα κατά τις συναντήσεις μου με ηγέτες 31 χωρών– είναι ένα από τα λίγα θέματα στα οποία συμφωνούν οι πολιτικές ομάδες μιας χώρας. Τώρα απευθύνουμε έκκληση για μια διεθνή διάσκεψη υψηλού επιπέδου με στόχο την ανάπτυξη ενός οδικού χάρτη για μια ειρηνική, μέσω διαπραγματεύσεων διαδικασία εξόδου από την κρίση. Ο κ. Λουκασένκο, φυσικά, μπορεί να επιχειρήσει να εμποδίσει τέτοιες προσπάθειες. Πιστεύουμε όμως ότι είναι εφικτό, μέσω της διεξαγωγής ελεύθερων και δίκαιων εκλογών υπό διεθνή παρακολούθηση τους επόμενους έξι μήνες.

Όπως τόνισα στις πρόσφατες συναντήσεις μου με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και τον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον, οι δημοκρατικές χώρες έχουν ηθική υποχρέωση να μας υποστηρίξουν: η Λευκορωσία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα μεταξύ απολυταρχίας και δημοκρατίας. Η διεθνής υποστήριξη ήταν ενθαρρυντική, αλλά μπορούν να γίνουν περισσότερα. Θέλουμε η δημοκρατική κοινότητα να αναπτύξει και να επεκτείνει τα προγράμματα βοήθειας –όπως η υποστήριξη της Δανίας για ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και η χρηματοδότηση της Γερμανίας σε φοιτητές– για την κοινωνία των πολιτών της Λευκορωσίας.

Και το καθεστώς πρέπει να στοχοποιηθεί. Χαιρετίζουμε τις κυρώσεις που ανακοινώθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ σε επιχειρήσεις και ιδιώτες του καθεστώτος που χρηματοδοτούν ή πραγματοποιούν καταστολές: Είναι πλέον σημαντικό να εξαλειφθούν τυχόν "παραθυράκια" που μπορεί να εκμεταλλευτεί ο κ. Λουκασένκο και οι σύμμαχοί του. Το καθεστώς θα πρέπει επίσης να αποκοπεί από τη διεθνή χρηματοδότηση που προέρχεται από τα Ηνωμένα Έθνη, την Παγκόσμια Τράπεζα ή την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης – και να απαγορευθεί η πρόσβαση σε χρηματοδοτική υποστήριξη από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ακόμη, η δικτατορία της Λευκορωσίας πρέπει να προσαχθεί σε διεθνή δικαστήρια για να απαντήσει για τα εγκλήματά της.

Εξάλλου, αυτό δεν αφορά μόνο τη Λευκορωσία. Το καθεστώς έχει μετατραπεί σε πρόβλημα για την ασφάλεια για όλη την Ευρώπη. Τον Μάιο, σε μια πράξη αδικαιολόγητης επιθετικότητας, το καθεστώς ανάγκασε ένα ευρωπαϊκό αεροσκάφος να προσγειωθεί στη χώρα προκειμένου να συλληφθεί ένας δημοσιογράφος. Μόλις αυτόν τον μήνα, ένας Λευκορώσος ηγέτης της κοινότητας βρέθηκε κρεμασμένος στο Κίεβο. Αν δεν περιορίσουν τον εγκληματία που δρα στο κέντρο της Ευρώπης, κανένας Ευρωπαίος πολίτης δεν είναι ασφαλής.

Το καθεστώς, σίγουρα, θα μπορούσε να προσπαθήσει να αγοράσει χρόνο – μέσω υποτιθέμενων μεταρρυθμίσεων και προσπαθειών να ανταλλάξει την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων με τη μείωση των κυρώσεων, όπως έχουν προτείνει ορισμένοι διπλωμάτες της χώρας. Ο κόσμος δεν πρέπει να ξεγελαστεί. Αντίθετα, μέσω ισχυρής και ενιαίας υποστήριξης, τα δημοκρατικά έθνη σε όλο τον κόσμο μπορούν να βοηθήσουν τη Λευκορωσία να βγει από τη δικτατορία και να απελευθερωθεί.

* Η Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια είναι η ηγέτης της αντιπολίτευσης της Λευκορωσίας.

© 2021 Διατίθεται από το "The New York Times Licensing Group"

πηγή:https://www.capital.gr/arthra/3578647/kaneis-stin-europi-den-einai-asfalis-apo-ton-diktatora-tis-xoras-mou

Ο Έλληνας της Καμπούλ: Απόδραση από την κόλαση - Οι διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν

 Μερικές ώρες πριν εγκαταλείψουν την «πράσινη ζώνη» με προορισμό το υπό πολιορκία από απελπισμένους Αφγανούς αεροδρόμιο της Καμπούλ, ο Παναγιώτης Κουμουτσάκος και οι υπεύθυνοι της πολυεθνικής εταιρείας ασφαλείας στην οποία εργάζεται δέχτηκαν επίσκεψη στο στρατηγείο τους από τον τοπικό επικεφαλής των Ταλιμπάν.

Ήταν η δεύτερη φορά που τους επισκεπτόταν στο διάστημα που ακολούθησε την «πτώση» της Καμπούλ και τον έλεγχό της από τους Ταλιμπάν. Σε αντίθεση με την πρώτη συνάντησή τους, κατά την οποία συνοδευόταν από δύο μαχητές ντυμένους με γιλέκα αυτοκτονίας, ο εκπρόσωπος των Ταλιμπάν αυτή τη φορά θέλησε, με τα λίγα αγγλικά που γνώριζε, να σπάσει τον πάγο και να δημιουργήσει μια πιο φιλική ατμόσφαιρα.

«Μην ανησυχείτε», είπε στρέφοντας το βλέμμα του στον Κουμουτσάκο και τους συναδέλφους του, που παρακολουθούσαν αμήχανοι φέροντας πλήρη στρατιωτική εξάρτυση. «Είμαστε αδέλφια. Αύριο μεθαύριο, όταν θα ’χουν τελειώσει όλα αυτά, θα έρθουμε να σας επισκεφθούμε. Οπως κάναμε την... 11η Σεπτεμβρίου», είπε χαμογελώντας τους πονηρά

Ο 46χρονος Παναγιώτης Κουμουτσάκος είναι εκπαιδευμένος στην προστασία προσώπων και τη φρούρηση στόχων. Εργάστηκε ως ένοπλος φρουρός σε πλοία και τα τελευταία τέσσερα χρόνια βρισκόταν στην Καμπούλ για λογαριασμό πολυεθνικών εταιρειών στον τομέα της ασφάλειας, δραστηριοποιούμενες υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ. 

Επέστρεψε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στο «Ελ. Βενιζέλος» και τα εικοσιτετράωρα που ακολούθησαν περιέγραψε κατ’ αποκλειστικότητα στην «Κ» τη ζωή του στην Καμπούλ και τη διαφυγή του από «τη χειρότερη εμπόλεμη ζώνη του κόσμου».

Τα «Compounds»

Το πρώτο διάστημα της παρουσίας του στο Αφγανιστάν, ο Κουμουτσάκος ήταν επικεφαλής μιας μικρής ομάδας ενόπλων που ήταν επιφορτισμένη με την εσωτερική ασφάλεια μιας καλά φυλασσόμενης εγκατάστασης στην οποία έμενε μαζί με δεκάδες ακόμα Δυτικούς.

«Δεν ήταν ξενοδοχείο, ούτε όμως και στρατόπεδο», εξηγεί. «Πρόκειται για μεγάλα οικοδομικά συγκροτήματα (σ.σ. τα αποκαλεί «Compounds»), φρουρούμενα εξωτερικά από την αφγανική αστυνομία και εσωτερικά από τους υπευθύνους των ιδιωτικών εταιρειών ασφαλείας.

Στο εσωτερικό τους λειτουργούν μαγαζιά με δυτικά προϊόντα, εστιατόρια και φυσικά διαμερίσματα για τη φιλοξενία των επισκεπτών. Οι ξένες διπλωματικές αποστολές, τα στελέχη των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών που επισκέπτονταν την Καμπούλ για δουλειά –«το Αφγανιστάν ήταν μια μεγάλη μπίζνα», λέει ο Κουμουτσάκος– και αξιωματούχοι δυτικών χωρών που είχαν αναλάβει για παράδειγμα να εκπαιδεύσουν τους Αφγανούς συναδέλφους τους, μένουν και κινούνται μέσα σ’ αυτά», εξηγεί.

Οταν κάποιος έβγαινε από ένα φυλασσόμενο οικοδομικό συγκρότημα για να πάει π.χ. στο αεροδρόμιο ή σε μια συνάντηση σε ξενοδοχείο στην επίσης καλά φυλασσόμενη «Πράσινη Ζώνη» (σ.σ. «Green Zone») της Καμπούλ συνοδευόταν από ενόπλους και στις μετακινήσεις χρησιμοποιούνταν βαριά θωρακισμένα οχήματα.

Τους τελευταίους μήνες και μέχρι την κινηματογραφική φυγή του από το Αφγανιστάν, αποστολή του Κουμουτσάκου ήταν να επιτηρεί τα διάφορα σημεία ελέγχου που λειτουργούσαν περιμετρικά της φυλασσόμενης από ενόπλους «Πράσινης Ζώνης» της πρωτεύουσα

Περί τα μέσα Ιουλίου, θυμάται ο 46χρονος, «ήταν ξεκάθαρο ότι οι Ταλιμπάν θα επεδίωκαν να πάρουν υπό τον έλεγχό τους την Καμπούλ. Αρκετοί από τους συναδέλφους μου, όπως και πελάτες (σ.σ. υπάλληλοι πολυεθνικών εταιρειών κ.ο.κ.) δήλωσαν παραίτηση και εγκατέλειψαν τη χώρα.

Καταλάβαινα ότι τα πράγματα θα γίνουν πιο δύσκολα, ωστόσο τα στελέχη της εταιρείας μου δεν ήταν ιδιαίτερα ανήσυχα. Βρισκόμασταν εξάλλου μαζί με προσωπικό από ξένες πρεσβείες. Ημουν αισιόδοξος ότι ακόμα κι εάν τα πάντα καταρρεύσουν δεν θα πάμε χαμένοι», περιγράφει.

Όταν πια στα μέσα Αυγούστου οι Ταλιμπάν είχαν πάρει υπό τον έλεγχό τους την Καμπούλ («αρκετοί Αφγανοί στη θέα τους χειροκρότησαν») ο Κουμουτσάκος και οι συνάδελφοί του περίμεναν οδηγίες και διαταγές από τους επικεφαλής της εταιρείας για το εάν και πότε θα εγκατέλειπαν τη βάση τους με προορισμό το αεροδρόμιο. «Όσο περνούσε η ώρα όμως κάτι τέτοιο γινόταν ολοένα και πιο δύσκολο, αφού οι Ταλιμπάν έπαιρναν υπό τον έλεγχό τους τα check points διώχνοντας απ’ αυτά τους Αφγανούς αστυνομικούς». Οι τελευταίοι, θυμάται ο Κουμουτσάκος, έβγαζαν τις στολές τους, παρέδιδαν τον οπλισμό τους και επέστρεφαν στα σπίτια τους

Ένα-δυο εικοσιτετράωρα αργότερα, μια ομάδα επτά-οκτώ Ταλιμπάν επισκέφθηκε τα κτίρια όπου στεγαζόταν η εταιρεία του Κουμουτσάκου και ενημέρωσαν ότι το επόμενο πρωί θα επέστρεφαν προκειμένου ο επικεφαλής τους, που μιλούσε λίγα αγγλικά, να διαπραγματευθεί απευθείας με τον υπεύθυνο της εταιρείας. Εν τω μεταξύ, στο οικοδομικό συγκρότημα που στεγαζόταν η εταιρεία είχε βρει καταφύγιο το προσωπικό τριών πρεσβειών, συνολικά 439 άτομα.

«Στην πρώτη συνάντηση υπήρχε νευρικότητα», διηγείται ο Κουμουτσάκος. Ίσως επειδή έγινε παρουσία δύο μαχητών που φορούσαν γιλέκα με εκρηκτικά. Θα τα πυροδοτούσαν σε περίπτωση που διατάσσονταν από τον διοικητή τους.

«Νόμιζαν ότι είμαστε η Blackwater και γι’ αυτό ήταν πολύ προσεκτικοί. Η συζήτηση κύλησε πολύ ομαλά και πολιτισμένα. Μας είπαν ότι αυτοί θα αναλάμβαναν στο εξής τη φύλαξη της εγκατάστασης και την ευθύνη της μεταφοράς μας στο αεροδρόμιο, σε χρόνο που εκείνοι θα υποδείκνυαν. Φεύγοντας ανταλλάξαμε χειραψίες», λέει ο 46χρονος Ελληνας. «Πριν από την αποχώρησή μας θα τους παραδίδαμε τον οπλισμό μας».

Αρχικά, υπήρξε συμφωνία για την εκκένωση του οικοδομικού συγκροτήματος όπου διέμεναν ο Κουμουτσάκος και ακόμα 438 Δυτικοί και για τη μεταφορά τους στο αεροδρόμιο, το πρωί της 16ης Αυγούστου.

Καθώς όμως υπήρχαν αναφορές για παρουσία έως και 5.000 απελπισμένων και εξαγριωμένων Αφγανών στην περίμετρό του, ο επικεφαλής των Ταλιμπάν ματαίωσε την επιχείρηση. «Δεν θέλω να αναλάβω εγώ την ευθύνη σε περίπτωση που κάποιος από εσάς τραυματιστεί», φέρεται να τους είπε, σύμφωνα με τον Παναγιώτη Κουμουτσάκο.

Τα ξημερώματα της 19ης Αυγούστου μάζεψαν εκ νέου τα πράγματά τους –«μόνο ό,τι μπορούσε να χωρέσει σε ένα μικρό σακίδιο»– και επιβιβάστηκαν σε συνολικά 7 πούλμαν με προορισμό το αεροδρόμιο.

«Τυλίξαμε τα διαβατήριά μας με ταινία πάνω στο στήθος μας»

«Μας είπαν να κλείσουμε τις κουρτίνες για να μην αντιληφθούν όσοι μας δουν ότι κατευθυνόμαστε στο αεροδρόμιο, ενώ τυλίξαμε τα διαβατήριά μας με ταινία πάνω στο στήθος μας. Είχαμε προετοιμαστεί να δώσουμε μάχη σώμα με σώμα για να μπούμε στο αεροδρόμιο.

Τελικά, όταν φτάσαμε στις 6.30 το πρωί, οι δυνάμεις ασφαλείας είχαν καταφέρει προσωρινά να απομακρύνουν το συγκεντρωμένο πλήθος».

Χάρη σε δικές του πρωτοβουλίες, στη συνδρομή του δικηγόρου - ειδικού σε θέματα διαχείρισης κρίσεων Γιώργου Μαρή και τη διαμεσολάβηση του ελληνικού ΥΠΕΞ, ο Παναγιώτης Κουμουτσάκος επιβιβάστηκε σε στρατιωτικό αεροσκάφος που τον μετέφερε στην Ντόχα.

Στη συνέχεια «πέταξε» για Λονδίνο πριν καταλήξει το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στο «Ελ. Βενιζέλος». Τις τελευταίες ημέρες στο κινητό του τηλέφωνο συνεχίζει να δέχεται μηνύματα από γνωστούς του, Αφγανούς, που έμειναν πίσω στην Καμπούλ. «Νομίζουν ότι έχω ισχύ και μου ζητούν να τους βοηθήσω να εγκαταλείψουν τη χώρα», λέει.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/society/561478882/etsi-apedrasa-apo-tin-kampoyl/