Γαλλία: O Μακρόν κλείνει τζαμί στο Παρίσι μετά τη δολοφονία του καθηγητή από τζιχαντιστή - Γιατί το τζαμί είναι ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας - Σκληρό μήνυμα του Γάλλου προέδρου στους τζιχαντιστές

 

Το τζαμί είχε δημοσιεύσει βίντεο επικρίνοντας τον καθηγητή που δολοφονήθηκε από τζιχαντιστή

Το προσωρινό κλείσιμο ενός τζαμιού έξω από το Παρίσι, διατάχθηκε την Τρίτη, έπειτα από τη δολοφονία του καθηγητή Ιστορίας από τζιχαντιστή, η οποία συγκλόνισε τη Γαλλία.

Το κλείσιμο διατάχθηκε στο πλαίσιο της καταστολής ατόμων που είναι ύποπτοι για υποκίνηση μίσους, ενώ το Μεγάλο Τζαμί του Παντίν, το οποίο βρίσκεται στα βορειοανατολικά περίχωρα της πρωτεύουσας, είχε ανεβάσει βίντεο στη σελίδα του στο Facebook, πριν την επίθεση στον καθηγητή, με το οποίο εξαπέλυε μίσος εναντίον του.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν απέτισε χθες, Τετάρτη, φόρο τιμής στον καθηγητή ο οποίος αποκεφαλίστηκε.

«Δεν θα εγκαταλείψουμε τα σκίτσα μας, τα κινούμενα σχέδιά μας, ακόμη κι αν άλλοι οπισθοδρομούν», τόνισε ο Μακρόν χαιρετίζοντας «έναν καθηγητή που δεν θα ξεχάσουμε», σε ομιλία του στο προαύλιο του πανεπιστημίου της Σορβόννης, στη διάρκεια μιας τελετής στην οποία παρέστησαν η οικογένεια του Πατί και περίπου άλλοι 400 άνθρωποι, ανάμεσά τους αξιωματούχοι και συνάδελφοι του δολοφονηθέντα, αλλά και μαθητές του.

Το φέρετρο του καθηγητή εισήλθε στον χώρο της τελετής υπό τους ήχους του τραγουδιού «One» των U2.

Ιδιαίτερα συγκινημένος ο Γάλλος πρόεδρος, αφού απένειμε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής μετά θάνατον στον Πατί, κατήγγειλε «την ολέθρια συνωμοσία» και «το μίσος προς τον άλλο», θύμα του οποίου ήταν ο καθηγητής Ιστορίας- Γεωγραφίας, που φονεύθηκε σε ηλικία 47 ετών «διότι ενσάρκωνε τη Δημοκρατία».

«(Ο Σαμιέλ Πατί δολοφονήθηκε) διότι οι ισλαμιστές θέλουν να μας κλέψουν το μέλλον μας και γνωρίζουν ότι με τους ήσυχους ήρωες όπως αυτόν, δεν θα το πάρουν ποτέ», υπογράμμισε ο Μακρόν.

Ο Πατί αποκεφαλίστηκε από έναν ισλαμιστή στις 16 Οκτωβρίου κοντά στο γυμνάσιο όπου εργαζόταν, δέκα ημέρες αφού έδειξε στους μαθητές του σκίτσα του Μωάμεθ στη διάρκεια ενός μαθήματος για την ελευθερία της έκφρασης. Ο δράστης έπεσε νεκρός λίγο αργότερα από τα πυρά αστυνομικών.

«Θα συνεχίσουμε, καθηγητή. Θα υπερασπιστούμε την ελευθερία την οποία διδάσκατε τόσο καλά και θα φέρουμε την κοσμικότητα», πρόσθεσε ο Γάλλος πρόεδρος.

Έξω από τη Σορβόννη, όπου είχε τοποθετηθεί γιγαντοθόνη, εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν την τελετή και να αποτίσουν φόρο τιμής στον καθηγητή.

Στο μεταξύ η εισαγγελία αρμόδια για υποθέσεις τρομοκρατίας ανακοίνωσε ότι απαγγέλλει κατηγορίες εναντίον επτά ατόμων, ανάμεσά τους και δύο ανήλικοι. Ηλικίας 14 και 15 ετών οι δύο μαθητές του γυμνασίου κατηγορούνται για «συνεργεία σε δολοφονία σε σχέση με τρομοκρατική οργάνωση» επειδή υπέδειξαν τον καθηγητή στον δράστη μπροστά από το σχολείο με αντάλλαγμα χρηματικό ποσό.

Οι δύο ανήλικοι αφέθηκαν ελεύθεροι, αν και η εισαγγελία είχε ζητήσει να τεθεί υπό κράτηση τουλάχιστον ο ένας.

Εξάλλου ο Μπραχίμ Σνινά, πατέρας ενός μαθητή, και ο ισλαμιστής Αμπντελακίμ Σεφριουί κατηγορούνται για «συνέργεια σε δολοφονία τρομοκρατικής φύσης», κατηγορία που απαγγέλθηκε και εναντίον δύο φίλων του δράστη, του Ναΐμ Μπ. και του Αζίμ Ε.

Ένα τρίτο πρόσωπο που συνδέεται με τον δράστη, ο Γιουσού Σ., κατηγορείται για «σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης με σκοπό τη διάπραξη εγκλημάτων εναντίον προσώπων».

Οι πέντε αυτοί άνδρες έχουν προφυλακιστεί, με εξαίρεση τον Μπραχίμ Σνινά, ο οποίος ωστόσο παραμένει υπό κράτηση μέχρι να αποφασιστεί αν θα προφυλακιστεί. Ο Σνινά φέρεται να είχε εκδώσει «φάτουα» εναντίον του καθηγητή, ενώ είχε ανταλλάξει πολλά μηνύματα με τον δράστη του φόνου, πριν από το τραγικό συμβάν.

Ο Μακρόν, ο οποίος νωρίτερα αυτό τον μήνα είχε δεσμευθεί να πατάξει τους ισλαμιστές, υποσχέθηκε: «Σε κάθε σχολείο, θα δώσουμε πίσω την εξουσία στους καθηγητές να δημιουργούν ανθρώπους που σέβονται τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους».

Ο Πατί «δεν ήταν ο εχθρός της θρησκείας» που παρουσιάζουν οι εξτρεμιστές, εξήγησε ο Γάλλος πρόεδρος. «Είχε διαβάσει το Κοράνι, σεβόταν τους μαθητές του ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, ενδιαφερόταν για τον ισλαμικό πολιτισμό».

Ο αποκεφαλισμός του καθηγητή προκάλεσε σοκ στη Γαλλία, όπου τα τελευταία χρόνια περισσότεροι από 250 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί σε επιθέσεις από ακραίους ισλαμιστές.

πηγή:https://www.protothema.gr/world/article/1057654/gallia-kleinei-tzami-sto-parisi-meta-ti-dolofonia-tou-kathigiti-apo-tzihanisti/

COVID-19: - Μεγάλη προσοχή - 865 τα σημερινά κρούσματα του κορωνοϊού στη χώρα - Δείτε την ημερήσια έκθεση επιδημιολογικής επιτήρησης λοίμωξης

 Ημερήσια έκθεση επιδημιολογικής επιτήρησης λοίμωξης από το νέο κορωνοϊό (COVID-19)

Δεδομένα έως 21 Οκτωβρίου 2020, ώρα 15:00

Σήμερα ανακοινώνουμε 865 νέα κρούσματα του νέου ιού στη χώρα, εκ των οποίων 82 συνδέονται με γνωστές συρροές και 44 εντοπίστηκαν κατόπιν ελέγχων στις πύλες εισόδου της χώρας. Ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων είναι 27334, εκ των οποίων το 55.6% άνδρες.

3672 (13.4%) θεωρούνται σχετιζόμενα με ταξίδι από το εξωτερικό και 10802 (39.5%) είναι σχετιζόμενα με ήδη γνωστό κρούσμα.

86 συμπολίτες μας νοσηλεύονται διασωληνωμένοι. Η διάμεση ηλικία τους είναι 66 ετών. 28 (32.6%) είναι γυναίκες και οι υπόλοιποι άνδρες. To 91.9%, των διασωληνωμένων, έχει υποκείμενο νόσημα ή είναι ηλικιωμένοι 70 ετών και άνω. 265 ασθενείς έχουν εξέλθει από τις ΜΕΘ.

Τέλος, έχουμε 6 ακόμα καταγεγραμμένους θανάτους και 534 θανάτους συνολικά στη χώρα. 201 (37.6%) γυναίκες και οι υπόλοιποι άνδρες. Η διάμεση ηλικία των θανόντων συμπολιτών μας ήταν τα 79 έτη και το 96.3% είχε κάποιο υποκείμενο νόσημα ή/και ηλικία 70 ετών και άνω.

Ημερήσια έκθεση επιδημιολογικής επιτήρησης λοίμωξης από το νέο κορωνοϊό (COVID-19) – Δεδομένα έως 21/10/2020

Ελληνοτουρκικά: - Η αλήθεια για τα 12 μίλια – Πόσοι γνωρίζουν ότι από το έτος 1913 (!) έχουμε "Ειδικήν αιγιαλίτιδα ζώνη" και Εθνικό εναέριο χώρο 10 ν.μ.! - Ο περιφρονηθείς από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις Νόμος, που βρίσκεται ακόμη σε ισχύ - Ολιγωρία; -Ηττοπάθεια; - Εθνικό έγκλημα;

 

Από τον Καθηγητή Ι. Θ. Μάζη

Πολλά και υπό πολλών Ελλήνων διανοουμένων, πολιτικών, δημοσιογράφων και ακαδημαϊκών ελέχθησαν σχετικώς με την δήθεν άστοχον και άδικον διά την Τουρκίαν επέκτασιν της αιγιαλίτιδος ζώνης της χώρας, η οποία «θα εξοργίσει δικαίως την γείτονα νεο-οθωμανικήν χώραν», διότι δήθεν την στραγγαλίζει μεταρέποντας το Αιγαίον Πέλαγος εις «κλειστήν ελληνικήν λίμνην», αλλά και ότι η «αβλαβής διέλευσις» και οι «θαλάσσιοι δίαυλοι» δεν είναι επαρκείς για την νόμιμον επίλυσιν του «δραματικού», διά την Τουρκίαν, αυτού προβλήματος. Και ότι όλοι εμείς οι εισηγούμενοι την επέκτασιν της αιγιαλίτιδος εις τα 12 ν.μ. διά την προστασίαν των εθνικών συμφερόντων έναντι του τουρκοϊσλαμικού φασισμού είμεθα καταδικασμένοι -ως «Ελληνάρες αγράμματοι και φανατικοί»– εις το «πυρ το εξώτερον» το κατακαίον και πυρπολόν τα πάντα εις την Γέενα της κολάσεως των «αντιδραστικών»! Αλλά τα πράγματα, εξεταζόμενα από την καθαρώς νομικήν των πλευράν και όχι από την ιδεοληπτικήν τοιαύτην, δεν φαίνεται να είναι έτσι!

Πόσοι γνωρίζομεν επίσης ότι το δήθεν "Ελληνικόν παράδοξον" δεν είναι καθόλου παράδοξον, απλούστατα διότι έχoμε από το έτος 1913 (!) «ειδικήν αιγιαλίτιδα ζώνη»… 10 ν.μ. και συνεπώς και τον -αντιστοίχου εύρους- εθνικόν εναέριον χώρον;

Πάντως, τα 12 ν.μ. οφείλουν να ανακηρυχθούν ακόμα και τώρα, σήμερα, ώστε το «ORUC REIS», το οποίο σύντομα θα ευρεθεί στον χώρο του κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδος μεταξύ 6 και 12 ν.μ. (μπορεί και να έχει εισέλθει σήμερα, 20/10/2020), να θεωρείται και για ακόμη έναν ισχυρότατο και ισχύοντα νομικώς λόγο ως καταφανώς και αναντιρρήτως παράνομον.

Τότε, ακόμα και η «θερμή ελληνική αντίδρασις» δικαιολογείται απολύτως. Διότι, εάν εισέλθει εις τον χώρον 6-12 το τουρκικόν ερευνητικόν σκάφος και κατόπιν ανακοινωθεί η διεύρυνσις, κάποιοι, και πρώτοι οι Τούρκοι, θα το θεωρήσουν -τότε- ως δολία παγίδευσιν εκ μέρους των Αθηνών, διότι ο χώρος αυτός δεν υφίστατο ως κεκηρυγμένος και ισχύων κατά την ώραν της εισόδου του σκάφους και σε συνδυασμόν με τις διακηρυχθείσες «κόκκινες γραμμές» του κ. Γεραπετρίτη δεν όφειλαν να λάβουν υπ’ όψιν τον συγκεκριμένον χώρον ως απηγορευμένον διά τον πλουν του σκάφους των! Τότε η Ελλάς θα οφείλει να αντιδράσει έως και θερμώς, αλλά χωρίς έξωθεν καλήν μαρτυρίαν, ενώ είχε τα νομικά εργαλεία για να τα χρησιμοποιήσει και δεν το έπραξε. Ολιγωρία; Ηττοπάθεια; Εθνικόν έγκλημα;

Ερωτάται: Τι περισσότερον θα πράξει η Τουρκία από αυτό που ήδη πράττει, μη έχουσα μάλιστα η Ελλάδα φροντίσει να εξασφαλίσει νομικώς τα νώτα της εις το διεθνές «blame game» (παίγνιον ενοχής);

Μέχρι πότε η Ελλάς θα λειτουργεί ως φοβική και ηττοπαθής εθνοκρατική οντότης και όχι ως ορθολογικόν υποκείμενον του Διεθνούς Δικαίου, ασκών καθ’ ολοκληρίαν τα δικαιώματά του;

Το μόνον που έχει επιτύχει μέχρι σήμερα με την στάσιν αυτήν είναι να ευρίσκεται λόγω της συνεπαγομένης εκ της στάσεώς της αυτής τουρκικής εξαχρειωθείσης συμπεριφοράς εις τα πρόθυρα του πολέμου. Και μάλιστα νομικώς ακάλυπτος!

Ας εξετάσομε λοιπόν, χωρίς κραυγές, ποια είναι στο σημείον της διευρύνσεως της αιγιαλίτιδος ζώνης τα νομικά όπλα «τα αποδεσμεύοντα τας χείρας» της ελληνικής διπλωματίας.

Α. Ο περιφρονηθείς από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις Νόμος (ΔΡΜΑ΄) 4141/1913, (ΦΕΚ Α’ 68 της 26 Μαρτίου/11 Απριλίου 1913)

Αναφορικώς με το αντίστοιχον εύρος της αιγιαλίτιδος ζώνης, έχομε να παρατηρήσομε ότι ήδη έχει ορισθεί το εύρος των 10 ν.μ. από το έτος 1913, με τον Νόμο (ΔΡΜΑ’ ) 4141/1913, (ΦΕΚ Α΄ 68 της 26 Μαρτίου/11 Απριλίου 1913) ο οποίος εισέτι ισχύει και περιέργως περιφρονείται από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα να δίδομεν δικαίωμα να ομιλεί η Τουρκία (αλλά καί τινες Αμερικανοί επίσημοι αγνοούντες τα νομικά δεδομένα και ισχύοντα εφόσον, άλλωστε και η ελληνική πλευρά ουδέποτε τα επεκαλέσθη από το 1973 και εντεύθεν): 1) για «ελληνικόν νομικόν παράδοξον», υπονοούντες την διαφοράν μεταξύ εθνικού εναερίου χώρου των 10 ν.μ. και αιγιαλίτιδος ζώνης των 6 ν.μ.». Ας δούμε όμως τι λέγει ο ως άνω Νόμος:

Εις το Αρθρον 1, παρ. 2 του Νόμου (ΔΡΜΑ΄) 4141/1913, (ΦΕΚ Α΄ 68 της 26 Μαρτίου/11 Απριλίου 1913) με τίτλο: «Περί διάπλου και διαμονής εμπορικών πλοίων παρά τας Ελληνικάς Ακτάς και περί Αστυνομίας λιμένων και όρμων εν καιρώ πολέμου» ορίζεται σαφώς ότι: «Ειδικώς διά την εφαρμογήν του παρόντος νόμου, ως ελληνική θάλασσα εννοείται η από της ακτής μέχρις αποστάσεως δέκα ναυτικών μιλλίων περιλαβανομένη θαλασσία ζώνη.

Προκειμένου περί κόλπων και όρμων η ζώνη των δέκα ναυτικών μιλίων μετρείται απ’ ευθείας γραμμής, συρομένης κατά πλάτος της εισοχής και εις το μάλλον εξωτερικόν μέρος αυτής, όπου το άνοιγμα δεν έχει πλάτος μείζον των είκοσι μιλίων». Διά της ανωτέρω διατάξεως είναι απολύτως εμφανές ότι ιδρύεται αιγιαλίτις ζώνη 10 ν.μ., εφόσον η μέτρησις της αποστάσεως των 10 ν.μ. διενεργείται από της ακτής. Και τον όρον «αιγιαλίτις ζώνη των 10 ν.μ.» αντικαθιστά σαφώς και επακριβώς ο όρος «ελληνική θάλασσα».

Η εν λόγω διάταξις όμως, δηλούσα την «ευθείαν γραμμήν» από της οποίας μετρούνται τα 10 ν.μ. «…προκειμένου περί κόλπων και όρμων…» την οποίαν καθορίζει i) αφενός χαρασσομένην εις «το μάλλον εξωτερικόν μέρος αυτής», δηλαδή εις τα πλέον ακραία προς το θαλάσσιον μέτωπον σημεία του κόλπου/όρμου και ii) προσδιοριζομένου του «ανοίγματος» του κόλπου/όρμου ως μη έχον «πλάτος μείζον των είκοσι μιλίων», είναι σημαντικότατον ότι προσομοιάζει και προβλέπει σχεδόν επακριβώς τα αναφερόμενα εις το μετά ενενήντα εννέα (99)! έτη μεταγενέστερον άρθρον 10 της Συμβάσεως του Montego Bay (1982/1986). Το εν λόγω Αρθρο 10 της Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (Σύμβαση UNCLOS ΙΙΙ (1982) [1] αναφέρει εις το αντίστοιχον σημείον του «πλάτους της γραμμής» τα εξής:

«4. Εάν η απόσταση μεταξύ των σημείων της κατώτατης ρηχίας των άκρων της φυσικής εισόδου ενός κόλπου δεν υπερβαίνει τα 24 ναυτικά μίλια, μπορεί να χαραχθεί κλείουσα γραμμή μεταξύ των δύο σημείων κατώτατης ρηχίας, τα δε ύδατα στο εσωτερικό της γραμμής αυτής θεωρούνται εσωτερικά ύδατα.

5. Στις περιπτώσεις που η απόσταση μεταξύ των σημείων κατώτατης ρηχίας των άκρων της φυσικής εισόδου ενός κόλπου υπερβαίνει τα 24 ναυτικά μίλια, ευθεία γραμμή βάσεως 24 μιλίων χαράσσεται στο εσωτερικό του κόλπου κατά τρόπο ώστε να περικλείει την μέγιστη υδάτινη έκταση η οποία είναι δυνατόν να περικλείεται από γραμμή τέτοιου μήκους».

Εκ της συγκρίσεως των δύο άρθρων, μάλιστα, προκύπτει ο Νόμος του 1913, αρκετά φειδωλός ως προς αυτόν του 1982, του Δ.τ.Θ., διότι ο δεύτερος μας δίδει την δυνατότητα για γραμμή πλάτους 24 ν.μ., ήτοι τεσσάρων (4) ν.μ. περισσοτέρων από αυτόν του 1913!

Πάντως ο 4141/1913 προέβλεπε την δυνατότητα απαγορεύσεως του διάπλου και παραμονής εμπορικών σκαφών εις την θαλασσίαν ζώνην την οποίαν όριζε «όταν τα συμφέροντα της εθνικής αμύνης απαιτώσι την τοιαύτην απαγόρευσιν».

Παρατηρήσεις: 1) Ο Νόμος αυτός εξακολουθεί να ισχύει εφόσον ουδέποτε κατηργήθη, 2) εφόσον προσδιορίζει την ισχύ του εις τας περιπτώσεις όπου «… τα συμφέροντα της εθνικής αμύνης απαιτώσι την τοιαύτην απαγόρευσιν», αυτονοήτως ισχύει όταν το κράτος κρίνει ότι ισχύουν αυτές οι συνθήκες, όπως και μπορεί να κρίνει και έχει ήδη κρίνει διά πολλαπλών προσφυγών της η Ελλάς με ΝΟΤΑΜ και επιστολές προς τον γ.γ. του ΟΗΕ και προς τα θεσμικά όργανα της Συνόδου Κορυφής και Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της Ε.Ε., και 3) επ’ αυτού (10 ν.μ. «ελληνική θάλασσα») συνηγορεί και η άποψις του αείμνηστου καθηγητού και ακαδημαϊκού Ι. Σπυροπούλου, ο οποίος και σχολιάζει τον σχετικόν νόμον [2].

Β. Η επαναβεβαίωσις (!) των 10 ν.μ. ως Αιγιαλίτιδος Ζώνης της Ελλάδος εκ του Π.Δ 618/31 (ΕτΚ), αριθμός φύλλου 328 / «Τεύχος Πρώτον» / 18 Σεπτεμβρίου 1931 [3].

1) Επίσης, για τις ανάγκες του «καθορισμού πλάτους χωρικών υδάτων, όσον αφορά τα ζητήματα Αεροπορίας και Αστυνομίας αυτής», εξεδόθη και σχετικόν Προεδρικόν Διάταγμα της 18/09/1931 (Εφημερίς της Κυβερνήσεως, αριθμός φύλλου 328 / «Τεύχος Α΄» / 18 Σεπτεμβρίου 1931), το οποίον, αναφερόμενον εις τους Νόμους 5017/31 και Νόμον 2569/1921, ορίζει… μεγαλοφώνως (!) το εύρος των χωρικών υδάτων της Επικρατείας εις τα 10 ναυτικά μίλια! Ποιος Ελλην, υπουργός ή μη, τολμά να τα «μειώνει» εις τα 6 ν.μ.; Αγνοια Νόμων της Ελληνικής Δημοκρατίας εις τοιούτου είδους ζητήματα δεν επιτρέπεται!

2) Το πλήρες κείμενο του Προεδρικού Διατάγματος, δημοσιευμένου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με τίτλο «Περί καθορισμού πλάτους χωρικών υδάτων, όσον αφορά τα ζητήματα Αεροπορίας και Αστυνομίας αυτής», που ορίζει «το πλάτος ζώνης των χωρικών υδάτων εις δέκα ναυτικά μίλια από των ακτών της επικρατείας», έχει ως εξής: «Εχοντες υπ’ όψιν τα άρθρα 2 και 9 του νόμου 5017 “περί Πολιτικής Αεροπορίας”, δημοσιευθέντος εις το υπ’ αρ. 158 της 13/6/31 φύλλον της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως (τεύχος Α΄), ως και το άρθρον 1 του νόμου 2569 της 19/4/21 “περί κυρώσεως της Διεθνούς Συμβάσεως Αεροπορίας”, δημοσιευθέντος εις το υπ’ αρ. 68 φύλλον της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως της 26/4/21, προτάσσει του Ημετέρου της Αεροπορίας υπουργού, αποφασίσαμε και διατάσσομεν: Ορίζομεν το πλάτος της ζώνης των Χωρικών Υδάτων της αναφερομένης εν τω άρθρων 2 του Νόμου 5017 εις δέκα ναυτικά μίλια από των ακτών της Επικρατείας. Εις τον Ημέτερον επί της Αεροπορίας υπουργόν ανατίθεμεν την δημοσίευσιν και εκτέλεσιν του παρόντος.

Εν Δεκελεία τη 6η Σεπτ. 1931

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αλέξανδρος Ζαΐμης

Ο επί της Αεροπορίας υπουργός Α. Ζάννας».

Tο εν λόγω Προεδρικό Διάταγμα, μετά την δημοσίευσή του, απεστάλη αμέσως από την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Γραμματεία τής τότε Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ), που ήταν διεθνής οργανισμός προκάτοχος του ΟΗΕ, και έλαβε αριθμό πρωτοκόλλου.

3) Οπως αναφέρει επίσης ο καθηγητής Ι. Σπυρόπουλος, η νομική πραγματικότης αυτή ενισχύθη περαιτέρω και πάλιν, το έτος 1936, διότι, όπως γράφει [4]: «Παρ’ ημίν ο Νόμος 230 (1936) “Περί καθορισμού της αιγιαλίτιδος της Ελλάδος” ορίζει ότι “η έκτασις της αιγιαλίτιδος ζώνης καθορίζεται εις εξ (6) ναυτικά μίλια από της ακτής, μη θιγομένων των εν ισχύι διατάξεων, των αφορωσών εις ειδικάς περιπτώσεις, καθ’ ας η αιγιαλίτις ζώνη ορίζεται μείζων ή ελλάτων των εξ ναυτικών μιλίων». Τι μας λέγει λοιπόν ο Νόμος αυτός του Ιωάννου Μεταξά; Μας λέγει ότι οι Νόμοι i) (ΔΡΜΑ΄) 4141/1913, (ΦΕΚ Α΄ 68 της 26 Μαρτίου/11 Απριλίου 1913), ii) 5017/31 iii) 2569/1921 και το Π.Δ. 618/31 (ΕτΚ), αριθμός φύλλου 328/«Τεύχος Πρώτον»/18 Σεπτεμβρίου 1931 ισχύουν κανονικά! Αρα και η «ειδική αιγιαλίτις των 10 ν.μ.», άρα και ο ίσου εύρους Εθνικός Εναέριος Χώρος!

Γ. Η επέκτασις της Αιγιαλίτιδος Ζώνης στα 12 ν.μ. και η τουρκική ανάγνωσις του Αιγαίου ως «κλειστής ελληνικής λίμνης» σε αυτήν την περίπτωση

α) Ειδικές παρατηρήσεις επί της αβλαβούς διελεύσεως.

Η επέκτασις των 12 ν.μ. σε όλη την ελληνική επικράτεια ήτο ένα μέτρον το οποίον έπρεπε η ελληνική Πολιτεία να υιοθετήσει εδώ και καιρόν. Ήδη αμέσως μετά την εισβολήν και κατοχήν της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό, συμβαλλομένων και της ευήθους και προδοτικής «ιωαννιδικής χούντας», αλλά και του κισσιγκεριανού μηχανισμού του US Dept of State με ελλαδικές και κυπριακές πολιτικές «απολήξεις». Εάν το μέτρον αυτό ελαμβάνετο, σήμερα δεν θα είχαμε αυτά τα προβλήματα με την τουρκικήν προκλητικότητα και επεκτατικήν/αναθεωρητικήν έκνομον διάθεση και πρακτική.

Από το παντελώς παράνομο «casus belli» του 1995, το συμβάν των Ιμίων του Ιανουαρίου του 1996, το Κοινόν Ανακοινωθέν της Μαδρίτης (Σημίτη – Ντεμιρέλ) του Ιουλίου 1997 και τα Συμπεράσματα του Ελσίνκι του Δεκεμβρίου του 1999 (κυβερνήσεως Σημίτη) η Ελλάς έχασε κάθε επιθυμίαν, υποτασσομένη εις έξωθεν κελεύσματα και ηττοπαθείς προσεγγίσεις, να προβεί εις την επέκτασιν της αιγιαλίτιδος ζώνης.

Επίσης, διατηρούσε και τον αστικόν μύθον «ότι πρώτη η ΕΣΣΔ θα διαφωνούσε με το «κλείσιμο αυτό» του Αιγαίου, ως εάν η ΝΑΤΟϊκή Ελλάς ενδιεφέρθη αίφνης για τα «δικαιώματα» της «Μέκκας του υπαρκτού»! Και ο μύθος αυτός κατέρρευσε με το tweet του Οκτωβρίου 2020 [5] της πρεσβείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας εν Αθήναις, το οποίον ανεγνώριζε πλήρως το δικαίωμα της Ελλάδος όπως και κάθε παρακτίου κράτους να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνην της στα 12 ν.μ. σε όλην την επικράτειάν της! Αυτό οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι η Μόσχα γνωρίζει πολύ καλά το «δικαίωμα» το οποίον διατηρεί εκ της UNCLOS (ΙΙΙ) περί αβλαβούς διελεύσεως (innocent passage) στα Χωρικά Υδατα (Τμήμα 3, Αρθρο 17, Δικαίωμα αβλαβούς διελεύσεως). Αυτή η ερμηνευτική αντίληψις έχει υποστηριχτεί από εξέχοντες διεθνοδικαϊστές πριν ακόμη της υπογραφής της UNCLOS (III) 1982. 

Συγκεκριμένα, ο αείμνηστος καθηγητής, διεθνής δικαστής και ακαδημαϊκός Ιωάννης Σπυρόπουλος αναφέρει σχετικώς με την αιγιαλίτιδα ζώνη: «Η αιγιαλίτις ζώνη υπάγεται εις την κυριαρχίαν του παρακτίου κράτους, αποτελούσα αναπόσπαστον μέρος του εδάφους του, της γενικής αρμοδιότητος του κράτους υφισταμένης μόνον περιορισμούς τινάς υπέρ του δικαιώματος της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας των άλλων μελών της διεθνούς κοινότητος», η οποία και προεκρίθη από την «περί κωδικοποιήσεως συνδιάσκεψιν της Χάγης το 1930, αφομοιώσασα ρητώς τα χωρικά ύδατα προς το έδαφος του παρακτίου κράτους». Εξίσου ρητώς υπεστηρήχθη, αντιστικτικώς με τις τελευταίες θέσεις του, και εκ μέρους του διατελέσαντος αντιπροέδρου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, καθηγητή Χρ. Ροζάκη, ως ακολούθως:

«Η αιγιαλίτιδα ζώνη ενός παρακτίου κράτους κι η υπαγωγή ενός τμήματος της θάλασσας στο νομικό καθεστώς που τη διέπει δεν μπορεί «καταρχήν» να δημιουργήσει θέμα περιορισμού της ελευθερίας των θαλασσών. Και τούτο γιατί από ορισμό η ανοιχτή θάλασσα -πάνω στην οποία, και μόνο, ισχύει η παραδοσιακή ελευθερία- είναι το τμήμα εκείνο των θαλασσών, που αρχίζει εκεί που σταματάει η αιγιαλίτιδα ζώνη. Θεωρητικά, λοιπόν, οποιαδήποτε επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης και νόμιμη μετατόπιση των ορίων της προς τις ανοικτές θάλασσες δεν γεννάει κανένα θέμα επιβάρυνσης της ελευθερίας. Απλώς προσδιορίζει τα νέα όρια αυτής της ελευθερίας». [6]

Η ίδια προσέγγιση υιοθετείται και από άλλους εγκρίτους διεθνοδικαϊστάς μεταγενεστέρως της υιοθετήσεως της Συμβάσεως του 1982, τις τοποθετούμενες ειδικώς περί της απροσκόπτου δυνατότητος επεκτάσεως (και μάλιστα ως πράξη ασκήσεως δικαιώματος απορρέοντος εξ αυτής) εκ μέρους του παράκτιου κράτους, όπως ο διαπρεπής καθηγητής και ακαδημαϊκός Εμμανουήλ Ρούκουνας, κατά τον οποίον «τα κράτη εκείνα που όπως η Ελλάς έχουν αιγιαλίτιδα ζώνη μικρότερη των 12 μιλίων δικαιούνται, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, να επεκτείνουν την αιγιαλίτιδα ζώνη τους ως το ανώτατο όριο που προβλέπει το άρθρο 3 [της Σύμβασης του 1982], δηλ. Στα 12 ν.μ.» [7]. 

Εξίσου εμφατική είναι και η θέσις της Μαρίας Κλάδη-Ευσταθοπούλου, η οποία εις το πλαίσιο του σημαντικοτέρου, ιστορικώς, συνεδρίου για το Δίκαιο της Θαλάσσης και τα θαλάσσια ζητήματα της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που έλαβε χώρα εις την νήσο Ρόδο το 1996 υπεστήριξε ρητώς ότι «Η δυνατότητα επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. αποτελεί σήμερα νόμιμο δικαίωμα που αναγνωρίζεται από το συμβατικό δίκαιο, τον εθιμικό κανόνα και τη γενική πρακτική» [8].

Συνεπώς, εις το σημείον αυτό καθίσταται απολύτως εμφανής από πλευράς Δ.τ.Θ ο «αναγκαστικός χαρακτήρας» της προβλέψεως από το παράκτιον κράτος του σεβασμού του «δικαιώματος» της ελευθερίας ναυσιπλοΐας των άλλων [κρατών] μελών της διεθνούς κοινότητος. Ιδιαιτέρως, επίσης, σημασίαν έχει η παρ. 4 του Αρθρου 17 της UNCLOS ΙΙΙ (1982), η οποία ομοίως τονίζει ότι «τα ξένα πλοία ασκούν το “δικαίωμα” της αβλαβούς διελεύσεως εντός της αιγιαλίτιδος ζώνης».

Είναι λοιπόν απολύτως ατυχής η θέσις ότι προεκτεινομένης της αιγιαλίτιδος ζώνης της χώρας στα 12 ν.μ. το Αιγαίον μετατρέπεται σε «ελληνική λίμνη». Αλλωστε θα το επέτρεπε, επιτέλους, ο διεθνής νομοθέτης, δηλαδή η ιδία η διεθνής κοινότης. Ακόμη και διά του Δικαστηρίου της Χάγης.

β) Ειδική παρατήρησις επί των θαλασσίων διαδρόμων τους οποίους το παράκτιον κράτος ως κυρίαρχον επί της Αιγιαλίτιδος Ζώνης δύναται να ορίζει επί των υδάτων αυτών Εις το Αρθρον 22, παρ. 1 της UNCLOS (ΙΙΙ) περί «Θαλασσίων διαδρόμων και σχεδίων διαχωρισμού κυκλοφορίας στην Χωρική Θάλασσα» (εντασσόμενον και πάλιν εις το «Τμήμα 3», πράγμα που δηλώνει ακόμη μίαν φοράν και διά της θεωρητικής οδού τον αναγκαστικό -άμα δε και συγχρονικό με την διεύρυνση- χαρακτήρα των προβλεπομένων στην διάταξη), αναφέρεται ρητώς η δυνατότης του παρακτίου κράτους (π.χ. της Ελλάδος) να «…δύναται, όπου παρίσταται αναγκαίο, και λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, να ζητά από τα ξένα πλοία που ασκούν το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης από τη χωρική του θάλασσα να χρησιμοποιούν εκείνους τους θαλάσσιους διαδρόμους και τους κανόνες διαχωρισμού της θαλάσσιας κυκλοφορίας τους οποίους τούτο δύναται να καθορίσει ή υποδείξει για την ρύθμιση της διέλευσης των πλοίων». Εις δε την παρ. 4 αναφέρει: «Το παράκτιο κράτος προσδιορίζει με σαφήνεια τους θαλάσσιους αυτούς διαύλους και τα σχέδια διαχωρισμού της κυκλοφορίας σε χάρτες στους οποίους δίνει την δέουσα δημοσιότητα».
Άρα υπάρχει υποχρέωση της Ελλάδος να προσδιορίζει και θαλασσίους διαδρόμους που όμως έχει την δυνατότητα να τους χαράξει η ιδία, αλλά τους οποίους -αφ’ ης χαράξεώς των- οφείλει να δημοσιοποιεί διά χαρτών ώστε να εξυπηρετούνται τα ξένα πλοία.

Συνεπώς και εις αυτήν την περίπτωση καταρρέει το προπαγανδιστικό τουρκικό μύθευμα ότι το Αιγαίο «καθίσταται κλειστή ελληνική λίμνη» διά της επεκτάσεως της Αιγιαλίτιδος Ζώνης της Ελλάδος εις τα 12 ν.μ.

Συμπερασματικώς, δυνάμεθα να καταλήξομε στο ότι η προοπτική επεκτάσεως της ελληνικής Αιγιαλίτιδος Ζώνης εις τα 12 ν.μ., με παράλληλον σύγχρονον θέσπισιν των αναγκαίων ρυθμίσεων διευκολύνσεως της οδεύσεως της συναφούς ναυσιπλοΐας εις τις θαλάσσιες περιοχές του Αιγαίου, αποτελεί συνθήκην απολύτως συνάδουσα και με το γράμμα, αλλά και με το πνεύμα του νέου Δικαίου της Θαλάσσης, όπως αυτό έχει αποτυπωθεί στην Σύμβαση UNCLOS (IΙI) του 1982. Ειδικώς, δε, η ναυτιλιακή κυκλοφορία η διερχομένη από τις δύο γεωπολιτικώς κρισιμότατες οδούς διεθνούς ναυσιπλοΐας, τις διερχόμενες διά του Αιγαίου Πελάγους και την εγγύς θαλασσία περιοχή του εις την Ανατολικήν Μεσόγειον, ήτοι «Σουέζ – Γιβραλτάρ» και «Δαρδανέλια – Γιβραλτάρ», κάθε άλλο παρά θα παρεμποδίζοντο από μίαν ανάλογον εξέλιξιν, η οποία θα εδρομολογείτο από μια χώρα κατ’ εξοχήν και παραδοσιακώς ναυτικήν, όπως η Ελλάδα. Πολύνησος χώρα, με αυτονόητον ενδιαφέρον και αντίστοιχα εθνικά συμφέροντα, συναρτώμενα, άλλωστε, κατά μείζονα λόγον και με δεσμούς αιώνων με τον εμπορικό στόλο ελληνικών συμφερόντων, τον δεσπόζοντα παραδοσιακώς εις την διεθνή ναυτιλίαν. 

Τουναντίον, η ενεργοποίησις των εν λόγω συμπληρωματικών προβλέψεων των αφορουσών εις την χάραξιν θαλασσίων διαδρόμων εις το πλαίσιο εκπονήσεως σχεδίων διαχωρισμού της κυκλοφορίας της ναυσιπλοΐας, εντός της προτεινομένης προς επέκτασιν αιγιαλίτιδος ζώνης της Ελλάδος, συμφώνως προς τις προβλέψεις του Άρθρου 22 της UNCLOS ΙΙΙ (1982), τις αναλυθείσες ανωτέρω, αποσκοπεί ακριβώς εις την διευκόλυνσιν της ναυσιπλοΐας, εις την επαύξησιν της ασφαλείας των ναυτιλομένων, αλλά και εις την διευκόλυνσιν και άλλων θαλασσίων δραστηριοτήτων (εμπορικών και μη) δυναμένων να λαμβάνουν χώρα στην ιδία θαλασσίαν περιοχήν (π.χ. αλιεία, θαλασσία επιστημονική έρευνα, εκμετάλλευσις/προστασία θαλάσσιων πόρων κ.λπ.).

Αυτή άλλωστε ήτο και η πρόνοια, η ουσιαστικώς αποτυπωθείσα εις το πρωτοποριακόν κείμενον της Συμβάσεως UNCLOS ΙΙΙ (1982), αποσκοπούσα εις τον συγκερασμόν δύο φαινομενικώς αντικρουομένων προτεραιοτήτων: αφενός της παραδοσιακής ανάγκης δι’ επέκτασιν της κυριαρχίας του κράτους εντός του θαλασσίου χώρου (μέσω της αιγιαλίτιδος ζώνης) και αφετέρου την εξίσου αυτονόητον διευκόλυνσιν της ναυσιπλοΐας εις τον κοινόν θαλάσσιον χώρον. 

Ως εκ τούτου, αιτιάσεις παρουσιάζουσες το ενδεχόμενον της τάχα… δυσχερείας/παρακωλύσεως («κλείσιμο του Αιγαίου») της διερχομένης ναυσιπλοΐας και ειδικώς της προερχομένης από και προς τα Στενά του Ελλησπόντου, ως πρόσχημα διά την υπονόμευσιν της προοπτικής επεκτάσεως της αιγιαλίτιδος ζώνης της Ελλάδος κατά τις προβλέψεις της Συμβάσεως UNCLOS ΙΙΙ (1982), συνιστούν είτε άγνοια των νομικών και γεωπολιτικών παραμέτρων του ζητήματος είτε συνειδητήν παρερμηνείαν και διαστρέβλωσή των με αδήλους στόχους, μη υπηρετούντες το εθνικόν συμφέρον.

πηγή:https://www.dimokratianews.gr/politiki/i-alitheia-gia-ta-12-milia-i-pomfolyx/

Συντάξεις/Αναδρομικά: Ξεκίνησαν οι αγωγές! - Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσέφυγαν και πάλι οι συνταξιούχοι - Τι διεκδικούν

 

Στην αίτηση ακύρωσης γίνεται αναφορά σε όλες τις περικοπές κατά τα μνημονιακά έτη που δεν καλύπτονται από την υπουργική απόφαση

Στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας θα συζητηθεί η αίτηση του Ενιαίου Δικτυού Συνταξιούχων (ΕΝΔΙΣΥ) και 3 ακόμα Σωματείων συνταξιούχων (ΗΣΑΠ, κ.λπ.), με την οποία ζητούν να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία, η απόφαση του υπουργού Εργασίας για τα αναδρομικά των συνταξιούχων του ιδιωτικού τομέα, όπως προκύπτουν από επιστροφές μειώσεων των συντάξεων τους.

     Ειδικότερα, οι συνταξιούχοι ζητούν την ακύρωση της υπ΄ αρθμ. Φ.11321/35005/1528/14.10.2020 απόφασης του υπουργού Εργασίας καθώς δεν προβλέπει την επιστροφή των σχετικών περικοπών των επικουρικών συντάξεων και των δώρων που επιβλήθηκαν κατά τη μνημονιακή περίοδο, παρά το γεγονός ότι οι επίμαχες περικοπές κρίθηκαν αντισυνταγματικές με αμετάκλητες αποφάσεις του ΣτΕ.

     Στην αίτηση ακύρωσης γίνεται αναφορά σε όλες τις περικοπές των συντάξεων κατά τα μνημονιακά έτη, που δεν καλύπτονται από την επίμαχη υπουργική απόφαση.

     Υπογραμμίζουν ακόμη οι συνταξιούχοι ότι το υπουργείο Εργασίας σε διάταξη νόμου (ν. 4714/2020 άρθρο114, παρ. 3), αναφέρει ότι με την καταβολή των αναδρομικών, «αποσβένυνται» τυχόν άλλες διεκδικήσεις συνταξιούχων για περικοπές σε επικουρικές συντάξεις και δώρα, σε σχέση με τους δύο «μνημονιακούς νόμους» (4051 και 4093/2012) οι διατάξεις των οποίων κρίθηκαν αντισυνταγματικές.

Επισημαίνουν ακόμη οι συνταξιούχοι στην αίτηση ακύρωσης τους ότι ο νομοθέτης δεν μπορεί «να θεσπίζει απόσβεση αναγνωρισμένων απαιτήσεων με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις».

   Ακόμη, οι συνταξιούχοι υποστηρίζουν ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση είναι αντίθετη:

       -   Στο άρθρο 12 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη,
       -   Στο άρθρο   6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και

 -   Στο άρθρο  1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.

Παράλληλα, παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας (άρθρο 25), της ισότητας στα δημόσια βάρη (άρθρα 4 παρ. 5), της προστασίας της ανθρώπινης αξίας (άρθρο 2 παρ. 1) και της διάκρισης των λειτουργιών αλλά είναι αντίθετη και στο άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος.

      Τέλος, σύμφωνα με τα Σωματεία παραβιάζει το δεδικασμένο των υπ΄ αριθμ. 2287-2288/2015 αποφάσεων της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Πως ο Έλλην καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, συνδέει την μεταγραφή του Πέλκα στη Φενέρμπαχτσε με τα Ελληνοτουρκικά! - "Μια μικρότερη χώρα υποτάσσεται σε μια μεγαλύτερη υπό τον φόβο ..."! - "Να φινλανδοποιηθούμε !" - Δείτε τις προτάσεις του για την οριστική λύση του προβλήματος !

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ*

18.10.2020 • 20:58

•  
•  

Στην περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, η «Φενέρ» είναι ποδοσφαιρική ομάδα της Πόλης, από τις μεγαλύτερες της Τουρκίας. Το άκουσμά της θα μου θυμίζει πάντα εκείνη την αυγουστιάτικη βραδιά, που ο ΠΑΟΚ προκρίθηκε μέσα στο γήπεδο της τουρκικής ομάδας, το φοβερό Σουκρού Σαράτσογλου. Δεν ξέρω αν ποτέ η Αγία Σοφία δάκρυσε, αλλά αν αυτό συνέβη, για μένα, ήταν εκείνο το βράδυ!

Ο Πέλκας, πάλι, ήταν παίκτης του ΠΑΟΚ. Γιαννιτσιώτης και παοκτσάκι, από μικρό μεγαλωμένο στη Θύρα 4 και το «Πατριαρχείο», για όσους καταλαβαίνουν. Μεταγράφηκε πριν από λίγες εβδομάδες στη Φενέρμπαχτσε. Στον ΠΑΟΚ τον αποχαιρέτησαν όπως άξιζε σ’ ένα «δικό τους παιδί» και οι οπαδοί της Φενέρ τον καλωσόρισαν, όπως του έπρεπε. Ολα καλά!

Η ιστορία του Πέλκα θα ήταν μια λεπτομέρεια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, εάν αυτή δεν συνέβαινε την ίδια εποχή κατά την οποία η ένταση και η εθνικιστική ρητορική στα ΜΜΕ της Ελλάδας και της Τουρκίας ήταν σε έξαρση.

Με τον τρόπο του το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δίνει μάθημα νηφαλιότητας και ορθολογισμού. Όχι παράξενο! Η κοινωνία των πολιτών και η αγορά συχνά μας αιφνιδιάζουν με την ικανότητά τους να προωθούν την οικονομική συνεργασία, την ανεκτικότητα, και την αλληλεγγύη.

Χωρίς αυτά χάνουμε όλοι. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Ας έρθει να περπατήσει κάποιος στην έρημη πλέον από Τούρκους τουρίστες Θεσσαλονίκη, όπου μέχρι πρότινος χιλιάδες εκδρομείς έρχονταν να επισκεφθούν το σπίτι του Κεμάλ τροφοδοτώντας ταυτόχρονα την οικονομία της πόλης και θα καταλάβει. Ας ρωτήσει επιχειρηματίες και εργαζομένους αν θέλουν αυτό να είναι μόνιμο.

Ζούμε μια σχιζοειδή κατάσταση. Μια χώρα 85 εκατομμυρίων ανθρώπων, που σε τριάντα χρόνια θα πλησιάζει τα 100 εκατομμύρια είναι γείτονάς μας. Αυτοκρατορία για αιώνες αλλά και θύμα της αποικιοκρατίας κουβαλά πολλές ιδιοτροπίες, όπως κι εμείς. Είμαστε κι οι δύο γεννήματα καιρών αγωνίας, αυτοκρατορικών ψυχορραγημάτων, εθνικιστικών φαντασιώσεων και αποικιοκρατικού παροξυσμού. Έχουμε άλυτα ζητήματα με την Ιστορία και τον εαυτό μας. Και μέσα σ’ όλα, γείτονες για αιώνες, με μνήμες κοινές από τόπους και θάλασσες, ίδιες μουσικές και λέξεις, παρεμφερή συναισθήματα˙ πάντα η Κωνσταντινούπολη θα είναι η μητέρα Πόλη μας, η Σαλονίκη η δική τους αδυναμία.

Οι δυτικοί αντιμετωπίζουν «ψυχρά» την Τουρκία ως μια σοβαρή δύναμη και μεγάλη αγορά. Εμείς γιατί δεν προσπαθούμε να κάνουμε το ίδιο; Γιατί πρέπει να έχουμε εθνική στρατηγική το ψυχόδραμα; Να τσακωνόμαστε διαρκώς για βραχονησίδες και για μερικά χιλιόμετρα βυθού, που κανείς δεν ξέρει αν ποτέ θα αξιοποιηθούν. Γιατί ζούμε διαρκώς με μύθους και βέβαια με περίσσεια υποκρισία, για το τι είναι ωφέλιμο και τι όχι στη σχέση μας με την Τουρκία;

Ακούω και διαβάζω περί κινδύνου φινλανδοποίησης της χώρας μας. Για τους μη μυημένους, ο υποτιμητικός όρος αυτός της διεθνούς πολιτικής αναφέρεται στη στάση ευμενούς ουδετερότητας της Φινλανδίας έναντι της Σοβιετικής Ένωσης μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Ουσιαστικά, υποδηλώνει μια κατάσταση διακρατικών σχέσεων στην οποία μια μικρότερη χώρα προσαρμόζει την εξωτερική της πολιτική έναντι μιας γειτονικής μεγαλύτερης υπό τον φόβο πιθανής σύρραξης, από την οποία θα είχε περισσότερα να χάσει. Θα μπορούσα να αναπτύξω εκτενώς γιατί το πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου ήταν διαφορετικό από το σημερινό και γιατί η Ελλάδα ως χώρα-μέλος της Ε.Ε. δεν διατρέχει κίνδυνο φινλανδοποίησης. Για την ουσία της συζήτησης όμως θα σηκώσω το γάντι.

Θα φινλανδοποιηθούμε λοιπόν; Μάλιστα! Ε και; Ας κοιτάξουμε τον χάρτη για να αντιληφθούμε τι ακριβώς λέμε. Η μικρή Φινλανδία, που έγινε ανεξάρτητο κράτος μόλις το 1917, είναι εκεί στη θέση της, ευημερούσα, με υψηλή ποιότητα δημοκρατίας, στη δωδεκάδα των καλύτερων κρατών του κόσμου στον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης, πάνω από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Για δείξτε μου τώρα εσείς πού είναι η ΕΣΣΔ; Γιατί την ψάχνω στον χάρτη αλλά δεν τη βρίσκω παρά μόνον στα βιβλία Ιστορίας. Ποιος είπατε πως κέρδισε είπαμε;

Αλλά και πέρα από τη γεωπολιτική, εσείς, για παράδειγμα, πού θα θέλατε να ζείτε; Στην «περήφανη» Σοβιετική Ένωση αναμένοντας στις ουρές για κρέας και γάλα, αναζητώντας διαφάνεια και δημοκρατία ή μήπως στη «φινλανδοποιημένη» Φινλανδία; Πού θα θέλατε να είστε εργαζόμενος, συνταξιούχος ή φοιτητής; Στην ΕΣΣΔ ή στη Φινλανδία; Αφήστε, ξέρω την απάντηση, είναι ίδια με τη δική μου. Όταν πρόκειται για τον εαυτό μας είμαστε όλοι ορθολογικοί. Ας κάνουμε το ίδιο και για το έθνος λοιπόν. Η υπερηφάνεια των εθνών βρίσκεται στην ποιότητα ζωής, στους θεσμούς, στο κράτος δικαίου, στις ελευθερίες των πολιτών· όχι στους στόλους και τις στολές. Η φτώχεια φέρνει την εθνική ταπείνωση όχι η οικονομική συνεργασία.
Μπορούμε οι Έλληνες να ανεβούμε βιοτικό επίπεδο; Να γίνουμε Φινλανδοί στην οικονομία, τη Δημοκρατία, την εκπαίδευση, την υγεία; Κι αν αυτά σημαίνουν πως πρέπει να συνεργαστούμε με τον ιδιότροπο γείτονά μας, ας βρούμε τον τρόπο να το κάνουμε.
 
* Ο κ.
Νίκος Μαραντζίδης είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561121756/o-pelkas-sti-fenermpachtse/

Ελληνοτουρκικά: Η τουρκική φρεγάτα που συνοδεύει το Ορούτς Ρέις στο στόχαστρο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων - Τι έκαναν Ελληνικά συστήματα ανθυποβρυχιακού πολέμου στα τουρκικά υποβρύχια.

 

Του Χρήστου Μαζανίτη

Αυτή η φωτογραφία δείχνει μέσο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να έχει στο στόχαστρό του την τουρκική φρεγάτα, που συνοδεύει το Oruc Reis. Χθες το πρωί, τη στιγμή που το τουρκικό ερευνητικό, με τα δύο του βοηθητικά και τα πολεμικά που το συνόδευαν, πέρασε το «φράγμα» το 12 ναυτικών μιλίων την δυνητική αιγιαλίτιδας ζώνης, ήρθαν αντιμέτωποι με μία θανάσιμη απειλή. Τον Ελληνικό Στόλο.

Οι 2 φρεγάτες με τις 3 πυραυλακάτους και τον άγνωστο αριθμό υποβρυχίων, σε συνδυασμό με εναέρια μέσα, έκαναν τους Τούρκους να προχωρήσουν σε βίαιη αναστροφή και να εξέλθουν κακήν κακώς από την περιοχή των 12 ναυτικών μιλίων.

Οι φωτογραφίες είναι αποκαλυπτικές και δείχνουν δύο δεδομένα. Το πρώτο ότι συνεχώς τα τουρκικά πλοία βρίσκονται στα σκοπευτικών των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και το δεύτερο ότι οι Τούρκοι είναι τόσο τρομαγμένοι που έχουν υπό στενό κλοιό δύο πολεμικών το Oruc Reis, κάτι που ταυτόχρονα επιβεβαιώνει ότι δεν έχει ποντίσει καλώδια για έρευνες.

Το μήνυμα που έχουν λάβει οι Τούρκοι είναι σαφές.

Αξίζει να επισημανθεί η κακή ψυχολογία των πληρωμάτων του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, όλως ιδιαιτέρως των υποβρυχίων, αφού για ακόμα μία φορά, την πολλοστή το τελευταίο διάστημα, τα ελληνικά συστήματα ανθυποβρυχιακού πολέμου εντόπισαν και «ξετρύπωσαν» τα τουρκικά υποβρύχια, «βομβαρδίζοντάς» τα με τα σόναρ τους και αναγκάζοντάς τα πληρώματά τους να νιώσουν στο πετσί τους τον πανικό του τι θα πάθαιναν σε πραγματικές συνθήκες μάχης.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις συνεχίζουν να «ταλαιπωρούν» τους Τούρκους στη θάλασσα, έχοντας αναπτύξει πλέον μαζί τους «ιδιαίτερη σχέση». Μία σχέση, όμως, που γεννά πανικό και αυτός μπορεί να επιφέρει μία λάθος κίνηση από τουρκικής πλευράς, που θα μπορούσε να εξελιχθεί ακόμη και σε θερμό επεισόδιο.

πηγή: https://www.enikos.gr/politics/745529/i-tourkiki-fregata-pou-synodevei-to-orous-reis-sto-stochastro-ton