Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απείλησε ξανά ότι θα στείλει νέο κύμα προσφύγων προς την Ευρώπη, κλιμακώνοντας τις πιέσεις προκειμένου η Δύση να ικανοποιήσει τα αιτήματά του.
Η Τουρκία θα αναγκαστεί να αφήσει Σύρους πρόσφυγες που βρίσκονται στα εδάφη της να φύγουν για την Ευρώπη, αν η Δύση δεν δώσει στήριξη στην Αγκυρα και δεν υποστηρίξει τα πλάνα της για τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας στη Συρία, όπου θα μπορούσαν να εγκατασταθούν πρόσφυγες, τόνισε ο Ερντογάν, σε συνέντευξη στο Reuters. Το τελευταίο διάστημα ο Τούρκος πρόεδρος απειλεί με νέο κύμα προσφύγων και ενώ ήδη το τελευταίο διάστημα καταγράφονται αυξημένες ροές προς τα ελληνικά νησιά. «Αν δεν μπορείτε να το αποδεχτείτε αυτό, θα ανοίξουμε τις πύλες. Αφήστε τους να πάνε όπου θέλουν να πάνε», είπε αναφερόμενος στους πρόσφυγες. Η δημιουργία ζώνης 32 χλμ. εντός της βορειοδυτικής Συρίας θα επιτρέψει στους πρόσφυγες που είναι στην Τουρκία να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. «Θα επιτρέψει να καλυφθούν όλες οι ανάγκες τους, για εκπαίδευση, υγειονομική περίθαλψη. Θα τους επιτρέψει να ζήσουν στη δική τους γη και να φύγουν από τις σκηνές και τα κοντέινερ», συμπλήρωσε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ερντογάν: Δεν επαρκεί η βοήθεια της ΕΕ
Η οικονομική βοήθεια που λαμβάνει η Τουρκία από την ΕΕ δεν είναι επαρκής για το βάρος των 3,6 προσφύγων που διέφυγαν από την Τουρκία στη Συρία, υπογράμμισε ο Ερντογάν. «Εχουμε πάρει 3 δισ. ευρώ, η ΕΕ είχε υποσχεθεί 6 δισ. ευρώ για να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στην Τουρκία, αλλά μόνο 2,22 δισ. ευρώ εκταμιεύθηκαν αυτό τον Ιούνιο. Εχουμε ξοδέψει 40 δισ. δολάρια μέχρι τώρα», είπε ο Ερντογάν, που σημείωσε ότι είχε επικοινωνία με την Μέρκελ για το προσφυγικό, όπως και ότι οι σχετικές συζητήσεις θα συνεχιστούν στη Νέα Υόρκη.
Υπενθυμίζεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συναντηθεί με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στο περιθώριο της συνόδου του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, η οποία θα γίνει στις 24- 25 Σεπτεμβρίου. Η Αγκυρα δεν μπορεί να φιλοξενήσει άλλους πρόσφυγες, η Δύση δεν είχε τέτοιο πρόβλημα, υπογράμμισε ο Ερντογάν.
Ο Τούρκος πρόεδρος σημείωσε και τις συζητήσεις που θα γίνουν στην Αγκυρα τη
Δευτέρα, με τη συμμετοχή της Ρωσίας και του Ιράν, με στόχο να επιτευχθεί μία εκεχειρία διαρκείας στην Ιντλίμπ της Συρίας. «Στόχος δεν είναι η άμεση εκεχειρία, αλλά αυτή που θα βάλει τέλος στο προσφυγικό, θα παρέχει κατάπαυση πυρός και θα τερματίσει τα δίκτυα τρομοκρατίας στην περιοχή», επισήμανε ο Ερντογάν.
Γράφουν αναφερθείται και παίρνουν 19 - Συνελεύσεις καθηγητών εν ώρα εργασίας - Εμφύλιος και έρωτας Η καθηγήτρια του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Ευθυμίου τοποθετήθηκε για το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα, τον εμφύλιο, τους αμόρφωτους μαθητές, αλλά και καθηγητές, για τις συνελεύσεις των καθηγητών εν ώρα εργασίας, τα εύκολα Α στο δημοτικό και 19 στο Λύκειο...
Άλλος ένας διάλογος για την Παιδεία ολοκληρώθηκε. Η Επιτροπή Εθνικού Διαλόγου έχει δώσει στη δημοσιότητα τα πορίσματά της, ένα πρώτο νομοσχέδιο με εκπαιδευτικές ρυθμίσεις ψηφίστηκε από τη Βουλή στο τέλος Αυγούστου. Οι κατευθύνσεις που μοιάζει να θέλει να ακολουθήσει η κυβέρνηση συμβαδίζουν με τις διεθνείς αναζητήσεις;
«Στην Ελλάδα αλλάζουμε, υποτίθεται, το εκπαιδευτικό σύστημα πολύ συχνά. Κάτι που προφανώς δεν έχει νόημα. Πρόκειται για εθνική κωμωδία, γιατί όλοι γνωρίζουν πως κάθε «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» είναι τραγικά εφήμερη. Και, εξ αυτού, άνευ ουσίας. Η χώρα μας βρίσκεται σε κακό σημείο. Η Παιδεία της φθίνει εδώ και δεκαετίες. Σήμερα πια είναι σε ελεύθερη πτώση. Όσον αφορά τις διεθνείς αναζητήσεις, υπάρχουν πολλά και διαφορετικά εκπαιδευτικά πρότυπα – και όχι ένα.
Μπορεί κανείς, για τη συζήτηση, να επιλέξει διάφορα παραδείγματα γενικών κατευθύνσεων: εκείνα των αγγλοσαξονικών χωρών, για παράδειγμα, που κι αυτά δεν είναι ενιαία· ή της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Φινλανδίας, ή χωρών – δυτικών, κατά κανόνα – που έχουν δώσει κάποιο, θεωρούμενο ως επιτυχημένο, στίγμα. Και στο εξωτερικό, πάντως, τα εκπαιδευτικά δεδομένα επανεξετάζονται – κατά καιρούς.
Σε εμάς, βέβαια, όλα είναι δραματικά εφήμερα. Το μόνο σταθερό είναι η διαρκής πτώση. Και αν κρίνω από κάποιες αποφάσεις που πάρθηκαν για τα Αρχαία Ελληνικά ή τα Συμβούλια των Πανεπιστημίων, τα οποία η παρούσα κυβέρνηση καταργεί, τότε μόνο ζοφερό μπορώ να φανταστώ το μέλλον. Αλλά έχουμε, πλέον, συνηθίσει ως κοινωνία να ωθούμαστε προς όλο και μεγαλύτερο χάος και καταστροφή. Και είμαστε, μάλιστα, ήρεμοι μπροστά στο κακό αυτό. Σαν έτοιμοι από καιρό...».
Υπήρχε στο παρελθόν η αίσθηση ότι θα ήταν ενδεχομένως καλύτερο η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να περάσει από τους επαγγελματίες πολιτικούς στα χέρια πανεπιστημιακών που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα προβλήματα του χώρου. Και τα τελευταία χρόνια γνωστοί πανεπιστημιακοί έγιναν όντως υπουργοί Παιδείας.
«Το πρόβλημα δεν είναι στα ονόματα. Γιατί σε όλους τους χώρους υπάρχουν άνθρωποι με γνώση, με ευαισθησία και με υψηλή αίσθηση ευθύνης ως προς την κοινωνία. Η ελληνική κοινωνία, όμως, σε όλα τα επίπεδα, πάσχει από το απόλυτο «δήθεν» – κατάσταση που διογκώθηκε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, οπότε ζήσαμε τη φούσκα των ιδεοληψιών και των μεγάλων λόγων. Μέσα σε αυτή τη φούσκα δημιουργήθηκε και ένα μεγάλο κομμάτι του λεγόμενου «πνευματικού κόσμου».
Το ζήτημα, άρα, δεν είναι αν είναι κανείς πανεπιστημιακός ή όχι, «διανοούμενος» ή όχι. Δεν είναι καν αν είναι κανείς ειδικευμένος σε θέματα εκπαίδευσης. Και το λέω αυτό γιατί έχει δοθεί μεγάλη έμφαση και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με σημαντικές χρηματοδοτήσεις, που εδώ και δεκαετίες διοχετεύθηκαν σε παιδαγωγικές «μελέτες», «αναζητήσεις» και σε Παιδαγωγικά Τμήματα.
Τελικά, όμως, είχαμε ένα σαθρό αποτέλεσμα. Τα Παιδαγωγικά Τμήματα στην Ελλάδα έχουν, συχνά, φοιτητές χαμηλού επιπέδου – φέτος αξιοθρήνητα χαμηλού, αν κρίνει κανείς από τις εισαγωγικές εξετάσεις – και η εκπαίδευση που τους παρέχεται είναι, σε κάποιες περιπτώσεις, συζητήσιμη. Ενώ εδώ θα έπρεπε να έχουμε τους άριστους των αρίστων, οι οποίοι και να λαμβάνουν την πιο απαρέγκλιτα απαιτητική και συστηματική εκπαίδευση, από, επίσης, τους άριστους των αρίστων.
Βέβαια, όπως σε όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια, όπως και σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα, δίπλα στους «εκπαιδευτικούς» και τους «μαθητές» που απλώς διεκπεραιώνουν και αδιαφορούν για τη δουλειά τους, γίνονται και πράγματα καταπληκτικά από μεμονωμένους, αφιερωμένους, φωτισμένους ανθρώπους. Τους οποίους λίγοι τιμούν, λίγοι επαινούν και πολλοί περιγελούν. Ενώ αυτοί, αταλάντευτα, συνεχίζουν το φωτεινό έργο τους».
Εξαντλούμαστε στην πολιτική χρήση και στα διαδικαστικά της Παιδείας αγνοώντας το ίδιο το αντικείμενο τελικά;
«Η εκπαίδευση, όπως όλα στη ζωή, είναι θέμα έρωτα. Δεν είναι θέμα κανενός νόμου και καμιάς μεταρρύθμισης. Αν δεν είναι ο δάσκαλος ερωτευμένος με αυτό που κάνει, το αποτέλεσμα είναι, σε κάθε περίπτωση, μηδενικό έως αρνητικό. Με τη λέξη «έρωτας» εννοώ αυτό που κάνεις να σε αφορά. Με πάθος. Με πόνο.
Να κοιτάς τον μαθητή στα μάτια και να σε αφορά αν θα μάθει αυτό που του διδάσκεις. Ο δάσκαλος, εξάλλου, δεν μεταφέρει μόνον εγκύκλια γνώση στον διδασκόμενο. Μεταφέρει έναν ολόκληρο κόσμο, μια και η εκπαίδευση είναι άφατη μεταφορά χυμών, μεταφορά ήθους, μεταφορά στάσης ζωής. Δεν είναι διανοητική κατασκευή.
Συζητούμε, κάθε τρεις και λίγο, για το πυροτέχνημα των εκάστοτε δήθεν «αλλαγών» και «μεταρρυθμίσεων» μόνο και μόνο για να μην επιστρέψουμε στην αρχή των πραγμάτων. Και η αρχή των πραγμάτων είναι να αγαπάς – τον άλλο, την κοινωνία, τη δουλειά σου, τη ζωή. Να νοιάζεσαι. Και να είσαι έτοιμος να δοθείς με όλες σου τις δυνάμεις και τις δεξιότητές σου σε αυτό. Κάτι που πολλοί έχουμε ξεχάσει. Και βολευόμαστε σε αυτό».
Το ανεπαρκές επίπεδο γνώσεων των εισακτέων φοιτητών, για το οποίο κάνατε λόγο παραπάνω, μνημονεύεται πολύ συχνά ως μείζον πρόβλημα για την κατάρτισή τους.
«Είμαι στη Φιλοσοφική Σχολή σχεδόν 35 χρόνια. Κάθε χρόνο εισέρχονται στη Σχολή μας φοιτητές που υπήρξαν «αριστούχοι» μαθητές στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση (εδώ και δεκαετίες, σχεδόν όλοι οι μαθητές στην Ελλάδα παίρνουν Α στο δημοτικό και 19 στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τι να πει κανείς…).
Και κάθε χρονιά το επίπεδο είναι χαμηλότερο από εκείνο της προηγούμενης. Να σας πω χαρακτηριστικά ότι στην εκφώνηση των ερωτήσεων στις εξετάσεις, αν χρησιμοποιήσω τον τύπο «αναφερθείτε» ή «τοποθετηθείτε», το «-τε» θα είναι γραμμένο με «αι» από το ένα τέταρτο περίπου των κατά τ’ άλλα «αριστούχων» στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμιά τους εκπαίδευση φοιτητών. Φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, οι οποίοι, στην ουσία, προορίζονται μετά την αποφοίτησή τους για καθηγητές της ελληνικής γλώσσας».
Αλλά, από ό,τι καταλαβαίνω, δεν θεωρείτε ότι το ζήτημα είναι απλώς τεχνικό, ότι η έλλειψη τέτοιων βασικών γνώσεων αποδίδεται σε εκπαιδευτικά προβλήματα που λύνονται με αλλαγές υλικών, τρόπων ή μεθόδων διδασκαλίας.
«Κοιτάξτε, η κεντρικά, κρατικά οργανωμένη υποχρεωτική εκπαίδευση είναι μια ιστορία μόλις δυόμισι, περίπου, αιώνων. Προέρχεται από το γερμανικό υπόδειγμα του 18ου αιώνα και το γαλλικό του 19ου αιώνα, που αποσκοπούσαν στη συγκρότηση ενιαίων κοινωνιών, στο πλαίσιο της εθνικής ιδεολογίας.
Μια κοινή Παιδεία δημιουργεί κοινά αισθήματα, κοινούς κώδικες. Ενιαιοποιεί τις κοινωνίες. Η Παιδεία κάθε χώρας, δηλαδή, όντας εθνικής προτεραιότητας, δεν μπορεί παρά να έχει ως στόχο τον πολίτη, τον άνθρωπο που η κάθε χώρα θέλει να δημιουργήσει. Παλαιότερα, π.χ., μέχρι τη δεκαετία του 1980, το δημόσιο σχολείο της κάθε ελληνικής γειτονιάς ήταν σχολείο σκληρής εργασίας και απαιτητικότητας.
Βάζοντας τους πραγματικούς βαθμούς, επαινώντας, προβιβάζοντας, αφήνοντας μετεξεταστέους, περνούσε το μήνυμα στον μαθητή ότι το να εργάζεται και να αποδίδει στο σχολείο είναι η δουλειά του. Και ότι η δουλειά είναι κάτι που τιμούμε και υπηρετούμε με αφοσίωση και στόχο. Για το οποίο, αναλόγως, είτε επαινούμεθα είτε μας ζητείται να ξαναπροσπαθήσουμε.
Αντιθέτως, εμείς, τα τελευταία 40, περίπου, χρόνια, καθώς δημιουργήσαμε μια κοινωνία παρασιτική, χωρίς αξίες, χωρίς ηθικές αρχές και απαιτητικότητα, οδηγήσαμε και την Παιδεία μας σε αντίστοιχους δρόμους και πρακτικές. Από εκεί και τα εύκολα Α στο δημοτικό και τα 19 και 20 στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Η δημιουργία πλήθους «αριστούχων» δίνει κακό εφαλτήριο στους μαθητές, ετοιμάζει το έδαφος για κακούς πολίτες. Γιατί επιβραβεύει την έλλειψη προσπάθειας.
Έτσι, πολλοί νέοι που βγαίνουν από ένα τέτοιο σύστημα δεν έχουν συναίσθηση των εννοιών της εργατικότητας, της υπευθυνότητας, του ορίου, της συστηματικής δουλειάς για την επίτευξη ενός στόχου. Δημιουργήσαμε δούλους τού τίποτα. Γιατί ελευθερία δεν είναι η ασυδοσία. Είναι η έννοια του μέτρου, της εσωτερικής πειθαρχίας, του ορίου ως προς τον εαυτό σου και τους άλλους. Αντιθέτως, εμείς προτιμήσαμε την αντιστροφή των κοινωνικών προτεραιοτήτων.
Στα ελληνικά σχολεία οι καθηγητές, από δεκαετίες, κάνουν τις συνελεύσεις τους την ώρα του ωραρίου τους, εις βάρος της εκπαίδευσης των νέων για την οποία και πληρώνονται από την κοινωνία! Στα ελληνικά σχολεία, από δεκαετίες, δεν υπάρχει έλεγχος, αξιολόγηση. Αυτά, εξάλλου, θεωρούνται «φασιστικά» πράγματα.
Στα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια, από δεκαετίες, αφήσαμε να επικρατήσει ως κανονικότητα το έθιμο των καταλήψεων και ετήσιων καταστροφών της δημόσιας περιουσίας – ένα lifestyle επαναστατικοειδές τού τίποτα, δήθεν ιδεολογικά φορτισμένο. Μετατρέψαμε τα σχολεία σε χώρους βανδαλισμών, αναίδειας, κοινωνικής αδιαφορίας, αμάθειας, βαρβαρότητας – υπό το κάλυμμα, μάλιστα, ιδεολογικών κατασκευών που απλώς υπηρετούν την ευτέλειά μας».
Η αντιστροφή των κοινωνικών προτεραιοτήτων πόσο έχει να κάνει με αυτό που προηγήθηκε; Θέλω να πω, κατά πόσο η νοοτροπία των τελευταίων δεκαετιών, η νοοτροπία της Μεταπολίτευσης, μπορεί να διαμορφώνεται από την αντίδραση σε αξίες και έννοιες παρούσες σε μια εποχή που απορρίφθηκε πολιτικά και ιδεολογικά;
«Πιστεύω ότι αυτό που ζούμε στη Μεταπολίτευση, όλη η κοινωνική και πολιτική ζωή, είναι βαθιά δηλητηριασμένη από τον Εμφύλιο Πόλεμο. O,τι κάνουμε και ό,τι δεν κάνουμε, ως κοινωνία και ως άτομα, είναι δαγκωμένο από το φίδι του Εμφυλίου και των επακόλουθών του. Θυμίζω ότι, στην ουσία, ο Εμφύλιος τελείωσε το 1974. Στρατιωτικά το 1949, πολιτικά όμως το 1974. Ηθικός νικητής, όμως, δεν ήταν ο στρατιωτικά υπερισχύσας. Hταν ο ηττημένος.
Πάνω σε αυτό, μετά τη Μεταπολίτευση, πάτησαν διάφοροι – με μια προσχηματική, δήθεν αριστερή, φρασεολογία – για να δικαιώσουν επιτήδεια συμπεριφορές αντικοινωνικές, αντιδημοκρατικές, λεηλατικές, καταστροφικές. Αντί στην εποχή της δημοκρατίας να αξιοποιήσουμε τις δεινές εμπειρίες του παρελθόντος για το καλύτερο, απεμπολήσαμε αρχές σεβασμού της κοινωνίας, της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας του άλλου. Καταστρέψαμε το κοινό αγαθό. Με άποψη, μάλιστα, και αποφασιστικότητα. Και τούτο φαίνεται πιο βαριά στην Παιδεία».
Ωστόσο, η σημασία της Ιστορίας δεν αντανακλάται στον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται στο σχολείο ένα μάθημα που κατεξοχήν προάγει την κριτική ικανότητα.
«Δεν ξέρω αν η αποδυνάμωση του μαθήματος της Ιστορίας έγινε συνειδητά ή ασυνείδητα. Γιατί η Ιστορία είναι ένα μάθημα επαναστατικό.
Είναι η ζωή των ανθρώπων που δεν υπάρχουν πια – η δική μας ζωή, μια και σε λίγο για εμάς ως Ιστορία θα μιλούν οι επόμενες γενιές. Μαθαίνοντας για τους ανθρώπους άλλων εποχών, για τον κόσμο που ζούσαν και για τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν, μαθαίνεις ουσιαστικά τον εαυτό σου. Είναι λοιπόν μάθημα επαναστατικό, γιατί σε ανατοποθετεί στον κόσμο, γιατί σε ωθεί σε στοχασμό, γιατί σε επαναπροσδιορίζει. Με τον τρόπο αυτόν, η Ιστορία σε απελευθερώνει».
Υπάρχει στο ευρύ κοινό μια έντονη επιθυμία για πρόσβαση σε ιστορική γνώση έγκυρη, επιστημονική, απλά δοσμένη; Αφορμή για την ερώτηση είναι η μεγάλη ανταπόκριση που βρίσκουν εδώ και περίπου μία δεκαετία οι ελεύθερες διαλέξεις σας για κοινό ενηλίκων σε όλη την Ελλάδα.
«Το γεγονός ότι κάπου 50.000 άνθρωποι, υπολογίζω, έχουν προσέλθει μέχρι σήμερα σε αυτές τις διαλέξεις κάτι σημαίνει. Κοιτάξτε, η εκπαίδευση δεν σταματά σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας – και δεν αφορά μόνο δάσκαλο και μαθητή, καθηγητή και φοιτητή. Oλοι μαθαίνουμε διαρκώς, ο ένας από τον άλλο. Είμαστε όλοι και αδιαλείπτως ταυτοχρόνως και δάσκαλοι και μαθητές.
Η ευρύτατη προσέλευση του κοινού σε διαλέξεις Ιστορίας δείχνει, ίσως, ότι επειδή έχουμε πλήθος κενών λόγω αποστήθισης και στρεβλής διδασκαλίας της Ιστορίας, σε καιρούς δύσκολους, μεταβατικούς και ρευστούς όπως αυτοί που διανύουμε, αναζητούμε εργαλεία ερμηνείας που μόνο η Ιστορία μπορεί να μας δώσει. Η Παγκόσμια Ιστορία, ιδιαίτερα, είναι πολύ πρόσφορη ως έναυσμα σκέψης για τον καθένα. Γιατί όταν ακούς τη δική σου Ιστορία, γίνεσαι σαν τον σκαντζόχοιρο. Το θέμα σε αφορά άμεσα, γι’ αυτό και η προσέγγισή του σε πληγώνει. Δεν σε φέρνει στην ηρεμία που θα υποβοηθούσε την εσωτερική σου συζήτηση, καθώς είσαι διαρκώς έτοιμος να αντιδράσεις.
Αντιθέτως, το πλεονέκτημα της Παγκόσμιας Ιστορίας είναι ότι μιλά για ανθρώπους σαν εσένα, σε άλλη χρονική στιγμή και σε άλλον τόπο. Eτσι, διαλέγεσαι μαζί τους και με τις καταστάσεις που αυτοί αντιμετώπισαν με μεγαλύτερη άνεση, χωρίς τις πληγές της δικής σου Ιστορίας που αιμάσσουν.
Eπειτα, η παγκοσμιοποίηση είναι τόσο ορατή πλέον, ώστε χρειάζεσαι περισσότερα δεδομένα για να ερμηνεύσεις όσα συμβαίνουν γύρω σου. Ακροατές των μαθημάτων Παγκόσμιας Ιστορίας λένε πως ύστερα από αυτά βλέπουν με άλλον τρόπο τις ειδήσεις, διαβάζουν με άλλα μάτια τις εφημερίδες, αντιλαμβάνονται σε άλλη βάση τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, βλέπουν αλλιώς τα κινηματογραφικά έργα, διαβάζουν με άλλο φως την λογοτεχνία».
Είναι η ανταπόκριση αυτή και μια ένδειξη ότι υφίσταται στην ελληνική κοινωνία ετοιμότητα ευρύτερης δημόσιας συζήτησης γύρω από ιστορικά ζητήματα, όπως περίπου έγινε την τελευταία δεκαετία για τον Εμφύλιο Πόλεμο;
«Οι Έλληνες έχουμε ενδιαφέρον για την Ιστορία. Iσως γιατί λόγω της σύγχρονης ηθικής και οικονομικής κατάρρευσής μας αντλούμε κουράγιο από το αρχαίο κλέος. Iσως γιατί έχουμε το προνόμιο να μπορούμε να ανιχνεύσουμε το παρελθόν μας με τόσο πολλά γραπτά μνημεία όσο λίγοι λαοί στον κόσμο. Απλώς, αυτό το ενδιαφέρον δεν το έχουμε αξιοποιήσει, κατά τη γνώμη μου, με συστηματικό και υγιή τρόπο. Ως λαός είμαστε σήμερα σε καλύτερη φάση για να συζητήσουμε για την Ιστορία μας.
Ο Εμφύλιος, για παράδειγμα, τελείωσε στρατιωτικά πριν από σχεδόν 70 χρόνια, οι βασικοί πρωταγωνιστές του έχουν φύγει από τη ζωή, τα πολωτικά σχήματα «δεξιά» και «αριστερά», «προοδευτικός» και «συντηρητικός» έχουν καταρρεύσει. Είμαστε πλέον πιο ταπεινοί, λιγότερο αλαζόνες. Περνάμε όλοι τη δοκιμασία της κρίσης. Η βαριά εικόνα της Ελλάδας και του Eλληνα στο εξωτερικό μάς πληγώνει, αν και γνωρίζουμε ότι, σε έναν βαθμό, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και καταστάσεις. Eχουμε μπει δειλά δειλά στον δρόμο να συνομιλήσουμε με τον εαυτό μας ειλικρινά, αφήνοντας στην άκρη ιδεοληψίες και προκατασκευασμένες, politically correct, θεωρητικές συλλήψεις».
Αυτή η τελευταία φράση θα ίσχυε και ως υπόδειξη διεξόδου από τον λαβύρινθο των προβλημάτων της εκπαίδευσης;
«Δεν είμαι τόσο απαισιόδοξη όσο μπορεί να φαίνεται από όλα όσα είπα παραπάνω. Στην εκπαίδευση υπάρχουν ακόμη διάσπαρτοι υπέροχοι άνθρωποι που μπορούν και κάνουν τη διαφορά. Και τα πράγματα είναι, εν τέλει, απλά.
Στην πραγματικότητα, ένα πράγμα χρειάζεται η εκπαίδευση: εκπαιδευτικούς που να αγαπούν αυτό που κάνουν. Που να μπαίνουν στην τάξη και να λένε μέσα τους «Αυτά τα παιδιά θέλω να τα κερδίσω. Να τα εμπνεύσω. Να τα ελευθερώσω μέσα από τη χαρά της γνώσης, του σεβασμού, της προσπάθειας, της αξιοπρέπειας, της εργατικότητας, της αυτοεκτίμησης και της αλληλοεκτίμησης, της αξιοποίησης των ταλέντων του καθενός». Γιατί όλα είναι έρωτας. Και η Παιδεία ακόμη πιο πολύ».
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος και ο Πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής κ. Τζέφρυ Ρ. Πάιατ(GoeffreyR. Pyatt) παρευρέθηκαν σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τις εργασίες ανελκύσεως του ναυαγίου της βυθοκόρου «ΟΛΓΑ» στο Λιμένα Αλεξανδρούπολης.
Στην εκδήλωση παρέστησαν επίσης ο Γενικός Γραμματέας Ναυτιλίας και Λιμενικών Υποδομών του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, κ. Ευάγγελος Κυριαζόπουλος, ο Αρχηγός ΓΕΣ, Αντιστράτηγος Γεώργιος Καμπάς, ο Διοικητής της 1ης Στρατιάς, Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Φλώρος, ο Διοικητής του Δ’ Σώματος Στρατού, Αντιστράτηγος Χαράλαμπος Λαλούσης και ο Διοικητής της ΧΙΙ Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού, Υποστράτηγος Άγγελος Χουδελούδης.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, στο χαιρετισμό που απηύθυνε, επεσήμανε ότι «πρόκειται για σημαντικό έργο που βελτιώνει κατά πολύ τη λειτουργικότητα του λιμανιού Αλεξανδρουπόλεως, το οποίο πλέον αποκτά ενισχυμένη δυνατότητα ελλιμενισμού μεγαλύτερων πλοίων», ενώ υπογράμμισε ότι η προοπτική περαιτέρω ανάπτυξης του λιμανιού «συμβάλλει και στην υπόθεση της τόνωσης της οικονομικής δραστηριότητας, τόσο στην Αλεξανδρούπολη όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης και της Βόρειας Ελλάδας».
Επιπλέον, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας αναφέρθηκε στις συγκοινωνιακές υποδομές και το δίκτυο οδικών αξόνων της ευρύτερης περιοχής, όπου δεσπόζει η Εγνατία Οδός, τονίζοντας ότι «δημιουργούν όλες τις προϋποθέσεις για να αποτελέσει το λιμάνι στρατηγικό κόμβο για την ταχεία μεταφορά προσώπων και εμπορευμάτων». Παράλληλα επικεντρώθηκε και στην ιδιαίτερα σημαντική ενεργειακή προοπτική «με την κατασκευή του κάθετου διασυνδετήριου αγωγού φυσικού αερίου Ελλάδας - Βουλγαρίας, αλλά και την εγκατάσταση του πλωτού τερματικού σταθμού επαναεριοποίησης φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή ανοικτά της Αλεξανδρούπολης». Υπογράμμισε, επίσης, ότι «μέσω της χρήσης του λιμανιού από τις αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις, όταν βέβαια υφίσταται ανάγκη, ενισχύεται περαιτέρω η στρατηγική αμυντική μας σχέση με τις ΗΠΑ και η συνεργασία με τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην περιφερειακή σταθερότητα και ασφάλεια».
Τέλος, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας τόνισε ότι «η Ελλάδα είναι μία ειρηνική και δημοκρατική χώρα, η οποία αντιλαμβάνεται τις προκλήσεις και τις ανακατατάξεις που επιχειρούνται στην ευρύτερη περιοχή. Επιθυμούμε να αποτελέσουμε πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή, προωθώντας την περιφερειακή συνεργασία στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας που διέπουν τα πολιτισμένα κράτη, με απώτερο σκοπό την ευημερία και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών», ενώ υπογράμμισε ότι η χώρα μας «είναι έτοιμη ανά πάσα ώρα και στιγμή να υπερασπιστεί και να διασφαλίσει στο ακέραιο τα κυριαρχικά της δικαιώματα, τα οποία απορρέουν και από τις διεθνείς συνθήκες και από το Διεθνές Δίκαιο και από τα εθνικά μας δίκαια, προς όφελος βέβαια του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνίδας, και αυτό ας το ακούσουν όλοι και ακόμα περισσότερο ας το καταλάβουν όλοι».
Στη συνέχεια, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος μετέβη στο Στρατηγείο της ΧΙΙ Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού «ΕΒΡΟΣ», όπου ενημερώθηκε για τις δραστηριότητες των Μονάδων και των Φυλακίων του Σχηματισμού, ενώ ακολούθως επισκέφθηκε τα Επιτηρητικά Φυλάκια (Ε/Φ) Κήπων, Γεμιστής και Γέφυρας Κήπων.
Κατά το χρονικό διάστημα από Δευτέρα 9 έως Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019, ο Αρχηγός ΓΕΣ, Αντιστράτηγος Γεώργιος Καμπάς, συμμετείχε στην 6η Σύνοδο των Αρχηγών των Ευρωπαϊκών Χερσαίων Δυνάμεων (Sixth Forum of the Commanders of European Land Forces) που διεξήχθη στην Πράγα της Τσεχίας, με συμμετοχή 31 Αρχηγών από χώρες της Ευρώπης και τις Η.Π.Α.
Το θέμα της συνόδου ήταν «Επαναπροσδιορισμός, Εκσυγχρονισμός, Ρομποτική και Τεχνητή Νοημοσύνη και Μελλοντικές Προκλήσεις των Ευρωπαϊκών Χερσαίων Δυνάμεων - Reamarment, Modernization, Robotics and Artificial Intelligence and Future Challenges of the European Land Forces».
Ο Αρχηγός, σε παρέμβασή του σχετικά με τη συνεργασία μεταξύ των χωρών, τόνισε μεταξύ άλλων ότι η διαλειτουργικότητα ξεκινάει από τις συνεκπαιδεύσεις των στρατιωτικών δυνάμεων των κρατών και πρότεινε τη διεξαγωγή ενός ευρέος φάσματος δραστηριοτήτων σε πεδία ασκήσεων.
Την πρόοδο του έργου της ανέλκυσης της βυθισμένης βυθοκόρου «Ολγα», που για χρόνια δημιουργούσε προσκόμματα στην αξιοποίηση του συνόλου του λιμένα της Αλεξανδρούπολης, θα επιθεωρήσουν σήμερα ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος και ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρεϊ Πάιατ.
Σε μια εκδήλωση που διοργανώνεται από την αμερικανική πρεσβεία, οι κ. Παναγιωτόπουλος και Πάιατ θα ενημερωθούν για το έργο της ανέλκυσης, το οποίο κοστίζει 2,3 εκατ. ευρώ και έχει αναληφθεί εξ ολοκλήρου από τις ΗΠΑ. Το έργο ξεκίνησε στις αρχές Αυγούστου και αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Οκτώβριο. Ο βασικός λόγος για τον οποίο πραγματοποιείται το συγκεκριμένο έργο αφορά την προσπάθεια των ΗΠΑ θα διαφοροποιήσουν τις διαδρομές που ακολουθούν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, προκειμένου να μεταφέρονται από την Ανατολική Ευρώπη προς την Ελλάδα και την Ανατολική Μεσόγειο. Η συγκεκριμένη χερσαία διαδρομή συντομεύει τον δρόμο προς τη Βαλτική και παρακάμπτει τα Στενά.
Παραλλήλως με αυτή την κίνηση από την αμερικανική πλευρά, συνεχίζονται και οι συζητήσεις για τη μορφή που θα λάβει η αμυντική συνεργασία Ελλάδας - ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια, η περιώνυμη δηλαδή υπόθεση των «βάσεων». Παρά το γεγονός ότι η κατάληξη της συζήτησης έχει ακόμη αρκετό δρόμο, ήδη καταγράφονται ορισμένες εξελίξεις που υποδηλώνουν το αμερικανικό ενδιαφέρον για τη στρατιωτική παρουσία τους στην Ελλάδα. Τους τελευταίους μήνες έχουν «ξεπαγώσει» ορισμένες αμερικανικές πληρωμές, κυρίως σχετικά με εγκαταστάσεις στη βάση της Σούδας, οι οποίες εκκρεμούσαν για ορισμένα χρόνια για διάφορους λόγους.
Σχετικά με το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, από την αμερικανική πρεσβεία περιγράφεται ως ευρισκόμενο «σε κατάλληλη γεωγραφική τοποθεσία για την υποστήριξη ασκήσεων στην περιοχή λόγω της υπάρχουσας υποδομής και στρατηγικής του θέσης». Ο προβλήτας του λιμανιού είναι μήκους 500 μ., είναι ικανός να φιλοξενήσει μεγάλα φορτηγά πλοία, ωστόσο σχεδόν ο μισός είναι άχρηστος λόγω της βύθισης του «Ολγα» από το 2010. Το αμερικανικό ναυτικό επιβλέπει την επιχείρηση ανέλκυσης με δύο αξιωματικούς στην Αλεξανδρούπολη, ενώ εξ αποστάσεως παρακολουθείται από 20-30 άτομα προσωπικού.
Σε απίστευτο θρίλερ, εξελίσσεται η υπόθεση του μικρού ήρωα που κατέβασε την τουρκική σημαία από σχολεία στα κατεχόμενα. Αργά το βράδυ οι Τούρκοι έδωσαν με μια απίστευτη ενέργεια στη δημοσιότητα το όνομα του 16χρονου μαθητή, με πρόθεση να τον κάνουν «στόχο» για όλους τους Τούρκους, αλλά κυρίως για να τον τρομοκρατήσουν.
Μάλιστα έστειλαν τελεσίγραφο στην ελληνική πλευρά να τους επιστραφεί με… τιμές η τουρκική σημαία(!) διότι σε διαφορετική περίπτωση θα ετοιμάσουν με εντολή Ερντογάν σχέδιο με πράκτορες της ΜΙΤ (οι οποίο έφτασαν ήδη στο νησί) , και εποίκους που ανήκουν στην δολοφονική οργάνωση των Γκρίζων Λύκων, παρόμοιο με αυτό που εφήρμοσαν στην περίπτωση Οτσαλάν αλλά και σε άλλες απαγωγές Γκιουλενιστών από διάφορες πόλεις της Ευρώπης.
Το βίντεο δείχνει σύμφωνα με πληροφορίες άνδρες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών να απαγάγουν τον διευθυντή σχολείου στην Μολδαβία και άλλους πέντε υπαλλήλους του.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο μικρός Σάββας, αλλά και η οικογένειά του για να προστατευθούν βρίσκονται σε ασφαλές μέρος, ώστε να αποφευχθούν ανεξέλεγκτες εξελίξεις καθώς οι Τούρκοι έχουν… σκυλιάσει από την ταπείνωση που υπέστησαν σε μια περιοχή μάλιστα που τη θεωρούσαν ασφαλή.
Από την πλευρά τους πάντως οι Κυπριακές αρχές έχουν ενημερώσει τόσο τον ΟΗΕ, όσο και την ελληνική κυβέρνηση ενώ ο Σάββας και οι δικοί του αντιμετωπίζονται ως «προστατευόμενοι μάρτυρες», για κάθε ενδεχόμενο.
Η ανακοίνωση που εξέδωσαν τα κατεχόμενα
KKTC Başbakan Yardımcılığı ve Dışişleri Bakanlığı Akdoğan köyünde bulunan Panagia Kilisesi’nde 8 Eylül 2019 Pazar günü 07.30’da kilisenin isim günü nedeniyle Kıbrıslı Rumlarca düzenlenen dini ayin sırasında, Akdoğan Dr. Fazıl Küçük İlkokulu’nda bulunan Türkiye Cumhuriyeti Bayrağını ve okul koridorunda bulunan cam dolap içerisindeki Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf Raif Denktaş fotoğrafını sirkat eden şahsın Kıbrıslı Rum Savvas Koulendrou olduğu kamera kayıtlarından tespit edilmiştir.
Konuya ilişkin Bakanlığımız süratle Birleşmiş Milletler Barış Gücü nezdinde girişimde bulunmuş, sözkonusu şahsın sirkat etmiş olduğu TC Bayrağının ve Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf Raif Denktaş fotoğrafının tarafımıza ivedilikle iade edilmesi talep edilmiştir.
Ayrıca, 8 Eylül 2019 tarihinde saat 13:45’te Beyarmudu Kara Kapısı’ndan GKRY’ne çıkış yaptığı tespit edilen Kıbrıslı Rum Savvas Koulendrou aleyhine Mahkemeden tutukluluk emri temin edilmiş ve aranan şahıs ilan edilmiştir.
BMBG’ne GKRY nezdinde girişim başlatılması talebimiz de iletilmiştir.
Την ίδια ώρα η Εθνοφρουρά έχει τεθεί σε επιφυλακή για το φόβο αντιποίνων, με μια ισοδύναμη απάντηση από τις δυνάμεις κατοχής σε κάποιο φυλάκιο ή σε κάποιο άλλο σημείο που υπάρχει ελληνική σημαία.
Τέλος γίνονται προσπάθειες μέσω της δύναμης του ΟΗΕ να αποσυμπιεστεί η κατάσταση με την επιστροφή στους Τούρκους της σημαίας τους, αλλά και της φωτογραφίας του Ντεκτάς, ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που διευκόλυνε τους Τούρκους στην εισβολή και ήταν ο πρώτος ηγέτης των κατεχομένων.
Όπως ανακοίνωσε το λεγόμενο «υπουργείο Εξωτερικών» του ψευδοκράτους «εντοπίστηκε ο Ελληνοκύπριος που κατέβασε την τουρκική σημαία και έσπασε τη φωτογραφία του Ραούφ Ντενκτάς κατά τη διάρκεια θρησκευτικής τελετής που έκαναν οι Ελληνοκύπριοι σε εκκλησία στο χωριό Λύση».
Προσθέτει δε, σύμφωνα με τον ΑΝΤ1 Κύπρου, ότι του υπουργείο «ανέλαβε γρήγορα δράση και ενημέρωσε την ειρηνευτική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών, ζητώντας την άμεση επιστροφή της τουρκικής σημαίας και της φωτογραφίας του Ραούφ Ντενκτάς».
Το περιστατικό καταγράφηκε από κάμερα, την περασμένη Κυριακή, οπότε και είχε δοθεί άδεια σε Ελληνοκύπριους για να γιορτάσουν την Παναγία της κατεχόμενης περιοχής Λύση.
