Προφητεία υπουργού των ΗΠΑ: Θερμό επεισόδιο για την επίλυση των διαφορών Ελλάδας - Τουρκίας

Ο αναπληρωτής υπ. Εξωτερικών Τζον Σάλιβαν μίλησε για επικίνδυνη κλιμάκωση, δημιουργώντας την εντύπωση ότι ίσως «χρειαστεί» ένα θερμό επεισόδιο για την επίλυση των διαφορών Ελλάδας - Τουρκίας

Από τον
Ανδρέα Καψαμπέλη

Όσοι είχαν ακούσει, πριν από λίγο καιρό, τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Σάλιβαν να μιλά στην Κοπεγχάγη για την «κατάσταση» στη Μεσόγειο δεν ένιωσαν καμιά έκπληξη από τις εξελίξεις και τις δηλώσεις των τελευταίων ημερών αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την προοπτική μιας εκ νέου επικίνδυνης κλιμάκωσής τους και ενός «ατυχήματος» στο Αιγαίο! 

Οι δηλώσεις αυτές του κ. Σάλιβαν δεν έχουν δει έως σήμερα το φως της δημοσιότητας, καθώς έγιναν στο πλαίσιο εμπιστευτικής συνομιλίας του με έναν κλειστό κύκλο δημοσιογράφων, στο περιθώριο της διάσκεψης για τις μεταρρυθμίσεις στην Ουκρανία. Και, όπως αποκαλύπτει η «κυριακάτικη δημοκρατία», συνιστούν κατ' ουσίαν μια ανατριχιαστική προφητεία -αν όχι προαναγγελία- για το πώς θα δρομολογηθούν οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας και η Ελλάδα θα αναγκαστεί «να λύσει» τις διαφορές της με την Τουρκία... 

Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ έθεσε αρχικά τις «προϋποθέσεις» για την ειρήνη «από τη Βαλτική έως τη Μεσόγειο» και τόνισε τον «εποικοδομητικό ρόλο» του ΝΑΤΟ προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο, συμπλήρωσε ότι είναι ευθύνη κάθε χώρας στην περιοχή η διαμόρφωση συνθηκών ειρηνικής συνύπαρξης και πρόσθεσε πως «θα πρέπει όλοι να είναι προσεκτικοί». Αμέσως μετά επικαλέστηκε ως «παράδειγμα» την Τουρκία και την Ελλάδα, που «αποτελούν δύο ισχυρούς συμμάχους» στο ΝΑΤΟ, σημειώνοντας ότι, αν οι χώρες αυτές «δεν προσέξουν, θα μπορούσε να προκληθεί ένα στρατιωτικό ατύχημα». 

Κατά τον κ. Σάλιβαν, «αυτό δεν αποκλείεται πλέον και κάνουμε τα πάντα για να μη συμβεί, αλλά πώς θα μπορούσαμε να το αποτρέψουμε αν δεν υπάρχει σύνεση;». Όπως είπε, το ΝΑΤΟ προσφέρει αρχές και κανόνες ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των μελών του, «έναν χώρο για inclusion», και δεν είναι διαιτητής, δικαστήριο ή μεσολαβητής για να επιλύει διαφορές μεταξύ των μελών του.

Η ουσία
Η ουσία της συνομιλίας ίσως βρίσκεται στο τελευταίο κομμάτι της, όπου ο Αμερικανός υπουργός ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «ενθαρρύνουμε τις δύο χώρες να προσέχουν για να αποτραπεί ένα ατύχημα, αλλά, ακόμη κι αν αυτό συμβεί, δεν μπορούμε να φανταστούμε πως οι διαφορές τους δεν θα μπορούσαν να επιλυθούν ειρηνικά». Έσπευσε, πάντως, να προσθέσει ότι «είμαστε βέβαιοι πως Τουρκία και Ελλάδα υπηρετούν τη σταθερότητα στην περιοχή και θα βρουν τον τρόπο να επιλύσουν ειρηνικά και σε συμμαχικό πνεύμα όποιες διαφορές τους...».

Στους συνομιλητές του δεν έμεινε καμία αμφιβολία ότι αυτό που με διπλωματικό τρόπο είπε ο κ. Σάλιβαν ήταν πως, για να δρομολογηθεί η «επίλυση» των ελληνοτουρκικών διαφορών, ίσως χρειαστεί «να συμβεί» ένα θερμό επεισόδιο, το οποίο οι ΗΠΑ θεωρούν ότι θα είναι διαχειρίσιμο και σε κάθε περίπτωση δεν τους ανησυχεί. Ασφαλώς, δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται η απειλή ενός «ατυχήματος» προκειμένου να σταλούν μηνύματα προς τη χώρα μας για «να λύσει τις διαφορές της» με την Τουρκία, κάνοντας υποχωρήσεις. 

Ωστόσο, η εκμυστήρευση του αναπληρωτή υπουργού, ο οποίος έχει στην αρμοδιότητά του τα θέματα της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, ήταν λίαν αποκαλυπτική, διότι εμφανίζει τις ΗΠΑ να «συζητούν» ανοιχτά πλέον και να καλλιεργούν το έδαφος για ένα τέτοιο σενάριο, ενισχύοντας τις εκτιμήσεις ότι στην πραγματικότητα μπορεί και να το προκαλέσουν, αν οι δύο χώρες «ειρηνικά και σε συμμαχικό πνεύμα» δεν βρουν λύσεις. Ο κ. Σάλιβαν είναι επίσης εκείνος που είχε ενεργό ρόλο από την πλευρά των ΗΠΑ στο θέμα των Σκοπίων, ασκώντας ιδιαίτερες πιέσεις προς την ελληνική πλευρά. Και, ύστερα από την ψήφιση της συμφωνίας από την ελληνική Βουλή, ο κ. Τσίπρας τη χαρακτήρισε «μοντέλο» για την επίλυση και άλλων διαφορών...

Στους επτά μήνες που μεσολάβησαν από τη διάσκεψη στην Κοπεγχάγη, υπήρξαν αρκετά γεγονότα τα οποία επιβεβαιώνουν ότι οι δηλώσεις Σάλιβαν προοιωνίζονται -μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών- σοβαρές εξελίξεις και στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Προειδοποίηση
Ιδιαίτερη αίσθηση είχε προκαλέσει τον Δεκέμβριο η δήλωση του ναυάρχου Ευάγγελου Αποστολάκη, ο οποίος ήταν ακόμη αρχηγός ΓΕΕΘΑ με υπουργό Εθνικής Άμυνας τον Π. Καμμένο, ότι «εάν οι Τούρκοι ανέβουν σε βραχονησίδα, θα την ισοπεδώσουμε». Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι είχε προηγηθεί επίσημη επίσκεψη του κ. Αποστολάκη στις ΗΠΑ - και αυτή η χρονική σύμπτωση κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Οι τόνοι των δηλώσεών του μετριάστηκαν όταν διαδέχθηκε τον Π. Καμμένο στο υπουργείο, αλλά προ ημερών ξάφνιασε πάλι. 
«Τα υφιστάμενα προβλήματα και τα επικίνδυνα περιστατικά στον αέρα και στη θάλασσα μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρό ατύχημα» είπε από το βήμα της Βουλής, στο πλαίσιο της ενημέρωσης των υποεπιτροπών της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ, χρησιμοποιώντας ανάλογες εκφράσεις με εκείνες του κ. Σάλιβαν.

Η συνάντηση Τσίπρα - Ερντογάν και ο «λαγός» Κοτζιάς για το Καστελόριζο

Η επίσκεψη του κ. Τσίπρα στην Τουρκία πριν από έναν μήνα συνδυάστηκε με τις πληροφορίες ότι συζήτησε μεταξύ άλλων με τον κ. Ερντογάν και θέμα «συνεκμετάλλευσης» του Αιγαίου, με φόντο την ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, αρχής γενομένης από τον «Γλαύκο» στο τεμάχιο 10 της κυπριακής ΑΟΖ. Η δημιουργία του αγωγού East Med, άλλωστε, πρέπει να θεωρείται δεδομένη, αν συνυπολογιστεί η τεράστια αξία και των νέων κοιτασμάτων που εκτιμάται ότι υπάρχουν.

Ταυτόχρονα, η τουρκική προκλητικότητα έχει αρχίσει να εντείνεται ξανά, την ώρα που διπλωματικές πηγές υποστηρίζουν ότι, προκειμένου η Αγκυρα να παραμείνει στο άρμα του ΝΑΤΟ και της Δύσης -και σε αντάλλαγμα των άλλων υποχωρήσεών της-, οι ΗΠΑ ευνοούν τις αξιώσεις της στο ανατολικό μέτωπό της με την Ελλάδα. 

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι δηλώσεις του Ν. Κοτζιά στο Φόρουμ των Δελφών, αν και δεν αναδείχθηκαν δεόντως, αποκτούν κάτι περισσότερο από θεωρητικό περιεχόμενο. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, πριμοδοτώντας τις τουρκικές θέσεις, υποστήριξε ευθέως ότι είναι λάθος το ότι «η Τουρκία, με τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα ακτών, δεν έχει ΑΟΖ και το Καστελόριζο έχει 100% όλη την ΑΟΖ στην περιοχή». 

Η Τουρκία, που έχει παρουσιάσει και σχετικούς χάρτες, διεκδικεί με αυτόν τον τρόπο κυριαρχικά δικαιώματα που δεν της ανήκουν και προσπαθεί να μπει «σφήνα» μεταξύ της ελληνικής και της κυπριακής ΑΟΖ, φτάνοντας μέχρι την αιγυπτιακή.

Βασικό επιχείρημα
Η αμφισβήτηση της ΑΟΖ του Καστελόριζου αποτελεί βασικό επιχείρημα της Αγκυρας στην προσπάθειά της να επιβάλει τη διχοτόμηση και τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Ταυτόχρονα, είναι κομβικής σημασίας για τις ευρύτερες γεωπολιτικές και ενεργειακές ισορροπίες στην περιοχή. Αναφερόμενος στην Ελλάδα, ο κ. Κοτζιάς είπε επίσης ότι «δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες», υποστηρίζοντας ότι «πρέπει να βάλεις και τον άλλον (σ.σ.: δηλαδή, την Τουρκία) στο παιχνίδι για να τον κατευνάζεις». Σε μια φάση, δηλαδή, όπου η γειτονική χώρα, ενώ καταπατά το Διεθνές Δίκαιο, αξιώνει διαρκώς μεγαλύτερο ρόλο στην ανακατανομή ισχύος στην περιοχή, ο πρώην υπουργός εμφανίστηκε να παίζει πάλι τον ρόλο του «λαγού» στις εθνικές υποχωρήσεις -απέναντι στη «νευρική και αντιφατική», όπως τη χαρακτήρισε, Τουρκία, αυτή τη φορά-, προκειμένου να αποτραπεί το «ατύχημα» με το οποίο απειλούσε από την Κοπεγχάγη ο Τζον Σάλιβαν...

πηγή:https://www.dimokratianews.gr/content/97296/profiteia-ypoyrgoy-ton-ipa-myrizei-moirasia-sto-aigaio

Είναι εφικτή μια Πατριωτική Δημοκρατική Αφύπνιση

Γιώργος Καραμπελιάς

Σε μια ιστορική στιγμή που η παρακμή και ο αργόσυρτος θάνατος της μεταπολίτευσης προκαλεί, κυριολεκτικώς, αισθήματα πνιγμού στους περισσότερους Έλληνες, είναι περισσότερο από ποτέ ανάγκη να αρχίσει να συγκροτείται και στο πολιτικό πεδίο μία νέα πρόταση. 

Μια πρόταση όμως που θα αντιστρατεύεται τόσο τον κυρίαρχο εθνομηδενισμό και καθεστωτισμό όσο και τις φασιστικές, φασίζουσες και πατριδοκαπηλικές αντιλήψεις που επιθυμούν να διαστρεβλώσουν τα πατριωτικά αισθήματα του ελληνικού λαού.

Εντούτοις, το πολιτικό κίνημα, που θα ήταν ικανό να σηματοδοτήσει θετικά, σε μεγάλη κλίμακα, μια νέα ιστορική περίοδο για την Ελλάδα, δεν έχει ακόμα συγκροτηθεί. Αρκετές προσπάθειες καταβάλλονται από διαφορετικές κατευθύνσεις, όμως αυτές παραμένουν ακόμα ασυντόνιστες, και συχνά αλληλοσυγκρουόμενες, χωρίς να μπορούν να ενοποιηθούν σε ένα ενιαίο και διακριτό πολιτικό σχήμα πανελλαδικών διαστάσεων.

Βέβαια, δεν βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Εδώ και δεκαετίες, από μικρές ή μεγαλύτερες ομάδες, άτομα και πρωτοβουλίες, επιχειρείται να διαμορφωθεί το απαραίτητο ιδεολογικό και οραματικό υπόστρωμα απέναντι τον κυρίαρχο εθνομηδενισμό. Μια τέτοια ιδεολογικοπολιτική προετοιμασία ήταν και εξακολουθεί να παραμένει απαραίτητη.

Διότι δεν μπορεί να ανατραπεί η πολιτική κυριαρχία του εκσυγχρονιστικού εθνομηδενισμού, που ηγεμονεύει από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, χωρίς να προηγηθεί μια μακρά και επίπονη ιδεολογική προετοιμασία. Εξάλλου, η πολιτική κυριαρχία  του ίδιου του εθνομηδενισμού, με αποκορύφωμα τον ΣΥΡΙΖΑ, προετοιμάστηκε επί δεκαετίες από ομάδες, έντυπα και άτομα, ανάμεσά τους και τις ηγετικές ομάδες του ΚΚΕεσωτ. Αυτή η προετοιμασία έλαβε πολλές μορφές.

Δημοκρατικός πατριωτικός χώρος

Μία από αυτές υπήρξε η έκδοση και η κυκλοφορία εκατοντάδων εντύπων και χιλιάδων βιβλίων, η δημιουργία ιστοσελίδων, οι παρεμβάσεις στα ΜΜΕ κ.λπ.  Προσωπικά, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, συμμετέχω σε αυτή την ιδεολογική διαπάλη με έντυπα (Άρδην, Ρήξη, Λόγιος Ερμής), με την έκδοση εκατοντάδων βιβλίων, με παρεμβάσεις και εκδηλώσεις, από κοινού με εκατοντάδες ανθρώπους όλων των προελεύσεων και ειδικοτήτων.

Μια άλλη, σημαντική πλευρά αυτής της περιόδου προετοιμασίας υπήρξε η επί δεκαετίες συμμετοχή του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου σε κινητοποιήσεις για τα εθνικά θέματα – διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, παράδοση Οτσαλάν, Σχέδιο Ανάν, Μακεδονικό κ.λπ.· σε μεγάλες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, όπως η σύγκρουση γύρω από την Ιστορία, με αφορμή το βιβλίο της κ. Ρεπούση. Τέλος, στην αντιμετώπιση της λαίλαπας των μνημονίων, με τη δημιουργία της «Σπίθας», του Μίκη Θεοδωράκη, ή με το κίνημα των «αγανακτισμένων».

Στις δημοτικές εκλογές άρχισαν να εμφανίζονται ψηφοδέλτια του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου που κατόρθωσαν να εισέλθουν στα δημοτικά συμβούλια προβάλλοντας μια νέα ατζέντα και ένα νέο ήθος – το 2014, εισήλθαν σε αρκετές μεγάλες πόλεις τέτοιοι συνδυασμοί (π.χ., Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή).

Νέες κινήσεις

Τέλος, και στο πολιτικό πεδίο εμφανίστηκαν νέες κινήσεις, που προέκυψαν και από την απομάκρυνση από τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την «κωλοτούμπα» του 2015, κάποιες από τις οποίες άρχισαν να απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τον κυρίαρχο εθνομηδενισμό, δημιουργήθηκαν νέες πολιτικές ομαδοποιήσεις, καθώς και αρκετά σχήματα που προέκυψαν μέσα από τη μεγάλη πατριωτική κινητοποίηση ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών. Όλη αυτή την περίοδο, έγιναν και επανειλημμένες προσπάθειες να διαμορφωθούν, είτε με τη μορφή μετώπου είτε ακόμα και εκλογικών συμπράξεων, κάποια σχήματα με σκοπό να εμφανιστούν στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Σήμερα εισερχόμαστε σε μια νέα περίοδο, περίοδο κατά την οποία πιστεύουμε πως αυτές οι ιδεολογικές και πολιτικές απόπειρες θα αρχίσουν να αποκρυσταλλώνονται σε ευρύτερα πολιτικά σχήματα. Αποκρυσταλλώσεις που θα επιταχυνθούν μετά την αναπόφευκτη πτώση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η οποία σηματοδοτεί το οριστικό και αμετάκλητο τέλος της μεταπολίτευσης.

Προοίμια της επερχόμενης αλλαγής του πολιτικού και ιδεολογικού τοπίου της χώρας είναι η εμφάνιση πολλών πολιτικών κινήσεων που δοκιμάζουν να παρέμβουν στις δημοτικές εκλογές, στις ευρωεκλογές, όσο και στις εθνικές εκλογές, χωρίς δυστυχώς ακόμα να μπορούν να συνενωθούν  σε ένα ευρύτερο πολιτικό σχήμα. Και οι λόγοι είναι πολλοί.

Το επερχόμενο πολιτικό big bang

Τόσο οι ιδεολογικές διαφορές, που συχνά έρχονται από το παρελθόν και τις διαφορετικές πολιτικές διαδρομές ανθρώπων και ομάδων, όσο και η αδυναμία να διαμορφωθεί ένας ενιαίος κοινός ιδεολογικός τόπος και να υπάρξουν αναγνωρίσιμες ηγεσίες. Εξάλλου, οι ξένες πρεσβείες, οι ολιγάρχες και τα συστημικά μέσα κάνουν ό,τι μπορούν για να στρέψουν την προσοχή του κόσμου προς πατριδοκάπηλους  κάθε λογής, έτσι ώστε να ελέγξουν προκαταβολικά το κύμα που έρχεται.

Πιστεύω όμως ότι, στο επερχόμενο πολιτικό big bang, πολλές από τις προσπάθειες που εντάσσονται στο ρεύμα του δημοκρατικού πατριωτισμού θα εκβάλουν σε μια επιτέλους κοινή κοίτη. Στα πλαίσια  της «προετοιμασίας» αυτής της νέας περιόδου εντάσσονται και οι εκλογές για τον δήμο της Αθήνας. Κατ’ αρχάς, διότι η αντιπαράθεση στον Δήμο Αθηναίων ενέχει έναν ευρύτερο πολιτικό χαρακτήρα, δεδομένου ότι, μέχρι σήμερα, αντιπαρατίθενται δύο πόλοι. Από τη μία οι τρεις συστημικοί υποψήφιοι της παγκοσμιοποιημένης και αποεθνικοποιημένης Αθήνας των ΜΚΟ, και από την άλλη η φοβική ή φασιστική αναδίπλωση.

Απέναντί τους πιστεύω πως είναι δυνατό και πρέπει να αντιπαρατεθεί μια εναλλακτική πρόταση, που να συνδυάζει την εμμονή στην παράδοση και το ταυτόχρονο άνοιγμα στην ελληνική οικουμενικότητα, μια πρόταση που να συνδυάζει τον πατριωτισμό και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Ελληνισμός και τοπικότητα

Οι εκλογές στην Αθήνα, ταυτόχρονα πρωτεύουσα του υπαρκτού ελληνισμού και μια πόλη με χιλιάδες προβλήματα και ανάγκες, επιτρέπουν τη σύνθεση ανάμεσα στον ελληνισμό ως καθολικό όραμα και την τοπικότητα: Απόρριψη του υδροκεφαλισμού και του παρασιτισμού, που καταστρέφει την Ελλάδα, μιας Αθήνας χωματερής της παγκοσμιοποίησης και του airbnb, μέσα από μέτρα αποκέντρωσης  και ενίσχυσης  της γειτονιάς και της κοινοτικής παράδοσης·

Απέναντι στη δημογραφική κατάρρευση και τη φυγή των νέων, θα έπρεπε ο δήμος εκτός από την ενίσχυση των υποδομών να ενισχύει τα νέα ζευγάρια και την επιστροφή των κατοίκων στις γειτονιές που εγκατέλειψαν· γειτονιές που δεν θα πρέπει να μεταβληθούν σε γκέτο· Οι δήμοι και οι κοινωνικές υπηρεσίες θα έπρεπε να συνδεθούν με το κοινωνικό έργο των ενοριών, απέναντι στην ολοκληρωτική παράδοση των κοινωνικών υπηρεσιών στις ποικιλώνυμες και αδρά αμειβόμενες ΜΚΟ. Η κοινοτική παράδοση των Ελλήνων θα πρέπει να συνδεθεί με την αντιμετώπιση του ζητήματος των ανέργων, των αστέγων και της φτώχειας δίπλα στη σπατάλη και τη χλιδή·

Καθώς ο πολιτισμός κινείται ανάμεσα στα «παλλόμενα πέη» των ποικιλώνυμων Γιαν Φαμπρ και τα σαρβάιβορ, να αντιτάξουμε έναν πολιτισμό σύγχρονο αλλά ταυτόχρονα ριζωμένο στην ελληνική διαχρονία, στην πόλη του Σωκράτη, της Αγίας Φιλοθέης, του Μακρυγιάννη και του Σεφέρη. Απέναντι στο αυτιστικό μοντέλο του εγκλωβισμού της νεολαίας στην αρπάγη των σύγχρονων ηλεκτρονικών μέσων, θα πρέπει να προβληθεί μια νέα κοινωνικότητα μια νέα πολιτισμική δραστηριότητα της νέας γενιάς.

Η κατάρρευση των υποδομών αλλά και του πολιτειακού ήθους όλων των κρατικών υπηρεσιών, που καταδείχθηκε με τον τραγικότερο τρόπο στο ολοκαύτωμα στο Μάτι, αποτυπώνεται στην άθλια κατάσταση των υποδομών της πόλης. Μιας πόλης η οποία, στο τουριστικό κέντρο της, εμφανίζεται ως μια πόλη ρυπαρή, με σπασμένα και κατάμαυρα πεζοδρόμια, γεμάτη τραπεζοκαθίσματα, μια τριτοκοσμική παρασιτική πρωτεύουσα.

Δεν έχουμε πλέον άλλα περιθώρια ούτε άλλο δρόμο πέρα από τη μεταβολή του πολιτισμικού μας κεφαλαίου στο έσχατο όπλο για την επιβίωσή μας. Και η συνολική πρόταση του δημοκρατικού πατριωτισμού, σε όλες τις αναμετρήσεις, σε όλα τα πεδία, καθώς έρχεται το 2021, διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση, δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτό που πολλές φορές έχω αποκαλέσει «εκσυγχρονισμό της παράδοσης», δηλαδή έναν εκσυγχρονισμό και μια οικουμενικότητα στηριγμένους στη δική μας παράδοση.

πηγή:https://slpress.gr/politiki/einai-efikti-mia-patriotiki-dimokratiki-afypnisi/
Facebook

Η ενοχή της ανοχής

Κάτω από τις συνθήκες που βιώνουμε, η σιωπή δεν είναι χρυσός, αλλά «λίβανος και σμύρνα» – επειδή η σιωπή μπορεί να ερμηνευθεί σαν αποδοχή ή συναίνεση, αφού όποιος σιωπά φαίνεται πως συναινεί κατά το ρωμαϊκό δίκαιο

Άποψη

Υπενθυμίζουμε ότι, πάνω από το 35% των Ελλήνων ευρίσκεται στα πρόθυρα της απόλυτης φτώχειας, καθώς επίσης του κοινωνικού αποκλεισμού – ενώ τα τρία από τα τέσσερα νοικοκυριά δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν έγκαιρα τους λογαριασμούς τους. Η αγοραστική δύναμη των Πολιτών συρρικνώνεται ραγδαία, σχεδόν το 70% αγοράζει από τα καταστήματα μόνο τα απολύτως απαραίτητα, ενώ η δαπάνες για τρόφιμα έχουν μειωθεί κατακόρυφα – με την υπερβολική φορολόγηση να καθιστά εντελώς αδύνατες τις επενδύσεις, άρα την ανάπτυξη, οδηγώντας στη χρεοκοπία τη μία επιχείρηση μετά την άλλη.

Παρά το ότι δε όλα τα ΜΜΕ ασχολούνται με τις εκλογές, επειδή το θέμα «πουλάει» περισσότερο, το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι η νέοι – όπου όταν μεταναστεύουν μηδενίζονται οι προοπτικές ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας. Όταν όμως το 60% αδυνατεί να βρει δουλειά, είναι λογικό να μεταναστεύει ή να βυθίζεται στην κατάθλιψη, μη διακρίνοντας καμία προοπτική για το μέλλον – γεγονός που σημαίνει ότι, δημιουργούνται σταδιακά οι προϋποθέσεις της καταστροφής πολλών μελλοντικών γενεών.

Περαιτέρω, στην Ελλάδα επικρατεί μία τρομακτική, εκκωφαντική σιωπή εκ μέρους των Πολιτών της – μία συλλογική αποχαύνωση, η οποία ασφαλώς ερμηνεύεται από τις δυνάμεις κατοχής ως συναίνεση και αποδοχή των μέτρων που της επιβάλλονται. Πόσο μάλλον όταν οι κύριοι ένοχοι της ελληνικής τραγωδίας συνεχίζουν να κατέχουν δημόσια αξιώματα, παραμένοντας ατιμώρητοι (άρθρο) – ενώ οι Έλληνες παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ποιοί κυβερνούν τη χώρα, οι δανειστές δηλαδή, καθώς επίσης ποιές ακριβώς είναι οι προθέσεις τους.

Από την πλευρά της κυβέρνησης τώρα, δεν είναι λιγότερο ένοχη όταν απλά εκτελεί τις εντολές των δανειστών, επειδή έχει επιλεγεί δημοκρατικά από τους Πολίτες – αφού δεν τήρησε καμία απολύτως από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, πρόδωσε ξεκάθαρα την πατρίδα της όσον αφορά το δημοψήφισμα και τη Μακεδονία, ενώ η ανικανότητα της ξεπερνάει κάθε φορά τα ανώτατα όρια του αποδεκτού.

Γνωρίζουμε βέβαια πως οι πονηριές και οι προδοσίες οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στην έλλειψη ικανοτήτων, όπως είχε τονίσει ο Ροσφουκώ, αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία – κυρίως όσον αφορά έναν πρωθυπουργό, από τον οποίο το μόνο που απαιτείται είναι η σωστή επιλογή των συνεργατών του.

Στα πλαίσια αυτά, ο πρωθυπουργός δεν είναι δυνατόν να διορίζει σε υπουργικές θέσεις άτομα χωρίς καμία απολύτως εμπειρία, για να καλύπτει ενδεχομένως τις δικές του αδυναμίες – ούτε να εμπιστεύεται τις διαπραγματεύσεις που αφορούν το μέλλον των Ελλήνων σε εντελώς ανεπαρκή στελέχη. Πόσο μάλλον όταν έχουν απέναντι τους επαρκέστατα άτομα του ΔΝΤ ή της Γερμανίας, με τα οποία είναι εντελώς αδύνατο να τα καταφέρουν – ειδικά όταν η χώρα είναι χρεοκοπημένη, οπότε η εξάρτηση της είναι δεδομένη και απαιτούνται λεπτότατοι χειρισμοί.

Εν τούτοις, όταν οι ιθαγενείς σιωπούν, εναποθέτοντας τις ελπίδες τους σε μία από τις προηγούμενες ουσιαστικά κυβερνήσεις των εγκληματικών μνημονίων, τότε οι ευθύνες του πρωθυπουργού δεν είναι πολύ μεγαλύτερες, από την ανοησία της εκλογικής πλειοψηφίας – η οποία θέλει να πιστεύει πως το αντίτιμο του φόβου δεν είναι η δουλεία, ενώ δεν έχει ούτε την ελάχιστη αρετή και τόλμη των προγόνων της, όντας ικανή να αποδεχθεί εκτός από την καταδίκη των παιδιών της, ακόμη και το διαφαινόμενο εδαφικό διαμελισμό της χώρας μέσω της Μακεδονίας που ακόμη και η αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθεί να μας πείσει πως αποτελεί τετελεσμένο γεγονός. Ολοκληρώνοντας θυμίζουμε ακόμη μία φορά τα εξής:

«Κάτω από τις συνθήκες που βιώνουμε, η σιωπή δεν είναι χρυσός, αλλά «λίβανος και σμύρνα» – επειδή η σιωπή μπορεί να ερμηνευθεί σαν αποδοχή ή συναίνεση, αφού όποιος σιωπά φαίνεται πως συναινεί κατά το ρωμαϊκό δίκαιο. Δεν έχουμε λοιπόν το δικαίωμα να σιωπάμε, αφού σωπαίνοντας εμφανιζόμαστε ως αποδεχόμενοι ή ανεχόμενοι τα όσα γίνονται.

Σε τέτοιες στιγμές, σαν τις σημερινές, το ουσιώδες είναι να προστατεύει κανείς τον εαυτό του όχι από τη δίωξη, αλλά από τον εξευτελισμό. Να περισώνει την αξιοπρέπειά του ως ανθρώπου, ως Πολίτη και ως επιστήμονα. Να κατανοεί τη σημασία της πολιτικής ελευθερίας, ως ιστορικής κατάκτησης για την παραπέρα εξέλιξη του κοινωνικού βίου – ως προϋπόθεση για τη γενικότερη απελευθέρωση και καταξίωση του ανθρώπου. Επειδή δε θεωρία και πράξη είναι αλληλένδετες, το ουσιώδες είναι να μείνει κανείς ελεύθερος, όρθιος και αλύγιστος απέναντι στους καταναγκαστικούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς των κρατούντων.

Θερμή παράκληση λοιπόν, τουλάχιστον να μην επιτρέψουμε να μας «εξανδραποδίσουν». Να διατηρήσουμε, μέσα στους ζοφερούς και άρρωστους αυτούς καιρούς, άγρυπνη και ανυπόταχτη τη σκέψη μας–  να περιφρουρήσουμε την υγεία και ρωμαλεότητα της ψυχής μας, να κρατήσουμε στητό και αγέρωχο το ανάστημά μας.

Αν δε η Εξουσία που την συμφέρει να έχει παθητικούς και πολιτικά αδιάφορους υπηκόους μας πει ότι, ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο δεν είμαστε φρόνιμοι και νομοταγείς Πολίτες, ας της αποδείξουμε πως καλός Πολίτης είναι μόνο ο ελεύθερος Πολίτης – ο συνειδητός, ενεργός και υπεύθυνος Πολίτης.

Ας της υπενθυμίσουμε επί πλέον ότι, ο Περικλής είχε πει τα εξής στον «Επιτάφιο»: «Όποιος αδιαφορεί για τα πολιτικά πράγματα του τόπου του, δεν είναι φιλήσυχος, αλλά άχρηστος, αχρείος Πολίτης» – ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε, στις σημερινές, δύσκολες για την Ελλάδα και τους Έλληνες περιστάσεις, τα λόγια του Κάλβου: «Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι – θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία».

Τέλος πως, κατά το Θουκυδίδη: «Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς – αλλά, επίσης, εκείνος που, ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων, επάνω στους οποίους άρχει»

πηγή:https://analyst.gr/2019/03/09/i-enoxi-tis-anoxis/

Σίσακ: Όταν οι Τούρκοι θηρευτές έγιναν… τα θηράματα

Η μάχη του Σίσακ, στις 22 Ιουνίου 1593, ήταν μια από τις πολλές συγκρούσεις της χαμηλής έντασης μόνιμης πολεμικής κατάστασης στα σύνορα της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων και των Οθωμανών. Ωστόσο στην μάχη συμμετείχαν σημαντικές δυνάμεις εκατέρωθεν και οι Τούρκοι «θηρευτές», σύντομα έγιναν τα θηράματα.

Οι Τούρκοι είχαν επιχειρήσει το 1591 και το 1592 να καταλάβουν στη μικρή οχυρωμένη πόλη του Σίσακ, στην σημερινή Κροατία. Στις 15 Ιουνίου 1593 εισέβαλαν και πάλι στα αυστριακά εδάφη και πολιόρκησαν το φρούριο. Το φρούριο υπερασπίζονταν περί τους 800 άνδρες υπό τους Κροάτες Μπλάζ Ντούρακ και Ματίας Φίντιτς. Οι Τούρκοι, υπό τον Κροάτη εξωμότη Τελί Χασάν πασά, μπεηλέρμπεη της Βοσνίας, διέθεταν 16.000 άνδρες.

Οι Τούρκοι σύντομα περικύκλωσαν το φρούριο. Ο Τελί Χασάν μπορούσε να αντιμετωπίζει την κατάσταση με αισιοδοξία. Ωστόσο οι αμυνόμενοι είχαν ειδοποιήσει για την προσέγγιση των Τούρκων και ήδη άρχισε να σχηματίζεται μια μικρή απελευθερωτική δύναμη.

Επικεφαλής της δύναμης αυτής ήταν ο αντιστράτηγος Ρούπερτ φον Έγκενμπεργκ με υποδιοικητές τον Κροάτη Τόμας Ερντόντι και τον Αυστριακό συνταγματάρχη Αντρέας φον Άουερζπεργκ, γνωστό ως «Αχιλλέα της Καρνιόλα». Το πρόβλημα ήταν ότι η απελευθερωτική «στρατιά» αριθμούσε μόλις 5.000 άνδρες…

Από θηρευτές θηράματα…

Η δύναμη του Τελί Χασάν αποτελείτο από περιφερειακά στρατεύματα, κυρίως Βόσνιους μουσουλμάνους που θεωρούντο ιδιαίτερα αξιόμαχοι και φανατισμένοι. Σύντομα οι Τούρκοι άρχισαν τον βομβαρδισμό της μικρής οχυρωμένης πόλης. Οι Τούρκοι επιχείρησαν μικροεφόδους. Στις 21 Ιουνίου ο Φίντιτς σκοτώθηκε και η αγωνία των αμυνομένων έφτασε στο κατακόρυφο.

Ωστόσο η βοήθεια είχε ήδη φτάσει. Η μικρή απελευθερωτική δύναμη του Έγκενμπεργκ πλησίασε την ίδια ημέρα το Σίσακ. Οι Τούρκοι εντόπισαν τους Αυστριακούς χωρίς να γνωρίζουν τη δύναμή τους. Έτσι ο Τελί Χασάν έστειλε τον Μεμί Χότζα μπέη να περάσει τον παραπόταμο του ποταμού Σάβα, Κούπα, και να του φέρει πληροφορίες για την εχθρική δύναμη.

Περιέργως ο Μεμί επέστρεψε και ανέφερε στον Τελί Χασάν ότι οι Αυστριακοί υπερείχαν αριθμητικά! Σύμφωνα με τουρκική πηγή ο Τελί Χασάν που εκείνη την ώρα έπαιζε σκάκι σηκώθηκε όρθιος και εκτόξευσε ύβρεις κατά του Μεμί που φοβόταν τους υπέρτερους εχθρούς… Η διήγηση αυτή, από τουρκική πηγή, όπως αναφέρθηκε, έχει μάλλον σκοπό να απαλύνει την επερχόμενη ήττα από έναν στρατό που υστερούσε αριθμητικά 1:3.

Σε κάθε περίπτωση ο Τελί Χασάν ετοίμασε τον στρατό και ανέπτυξε το ιππικό του ώστε να καλύπτει την πρόχειρη γέφυρα που συνέδεε τις δύο όχθες του ποταμού Κούπα, ώστε να συνεχίσει απερίσπαστος την πολιορκία. Ο Έγκενμπεργκ όμως ήταν έτοιμος. Με εμπροσθοφυλακή το ελαφρύ κροατικό ιππικό και ελαφρύ πεζικό υπό τον Ερντόντι και σε δεύτερο κλιμάκιο τις δυνάμεις του Άουερζπεργκ, οι Αυστριακοί επιτέθηκαν.

Η πρώτη τους έφοδος αποκρούστηκε από τους πολυάριθμους εχθρούς. Όταν όμως ενεπλάκη και το δεύτερο κλιμάκιο της αυστριακής δύναμης οι Τούρκοι δεν άντεξαν και υποχώρησαν. Πιεζόμενοι ασφυκτικά στον σχετικά περιορισμένο χώρο μεταξύ των ποταμών Κούπα και Όντρα και δεχόμενοι και την επίθεση των μέχρι τότε πολιορκημένων στο Σίσακ, οι Τούρκοι πανικοβλήθηκαν και επιχείρησαν να ξεφύγουν τρεπόμενοι σε φυγή.

Μόνοι οι μισοί το κατόρθωσαν και αυτοί άοπλοι και πανικόβλητοι… Τουλάχιστον 8.000 Τούρκοι σφαγιάστηκαν ή πνίγηκαν στις ματωμένες όχθες. Μεταξύ των νεκρών ήταν και ο υπερφίαλος Τελί Χασάν και άλλοι έξι διοικητές. Μόνο ο Ιμπραήμ μπέη γλίτωσε από το αυστριακό σπαθί. Μεταξύ των νεκρών ήταν επίσης και ο ανεψιό του σουλτάνου Μεχμέτ.

Η μάχη διήρκεσε λιγότερο από μια ώρα και ήταν μια από τις εκλεκτικότερες και σημαντικότερες, τελικά, της εποχής, καθώς μετά την ήττα οι Τούρκοι κήρυξαν επίσημα πόλεμο στους Αψβούργους ο οποίος κράτησε έως το 1606 (Μακρύς Πόλεμος ή 13ετής Πόλεμος).

Στα χέρια των νικητών έπεσαν 2.000 άλογα, 10 τουρκικές σημαίες και ιππουρίδες και όλο το πυροβολικό των Τούρκων. Οι απώλειες των νικητών, μαζί με τους νεκρούς της πολιορκημένης φρουράς δεν ξεπέρασαν τους 500 νεκρούς και τραυματίες. Ο Άουερζπεργκ σε αναφορά του κάνει λόγο για 40-50 νεκρούς της δικής του διοίκησης.

https://slpress.gr/istorimata/sisak-otan-oi-toyrkoi-thireytes-eginan-ta-thiramata/

Το σχέδιο της κυβέρνησης για τα αναδρομικά

Στην υιοθέτηση λύσεων α λα καρτ έναντι των διεκδικούμενων αναδρομικών από εκατομμύρια δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους προσανατολίζεται η κυβέρνηση.

Στη περίπτωση που οι οι αποφάσεις του ΣτΕ προκαλέσουν μόνιμο δημοσιονομικό κόστος, το υπουργείο Οικονομικών θα απαντήσει με μέτρα εξισορρόπησης ώστε να μην επηρεαστεί ο προϋπολογισμός. Αυτό μεταφράζεται με καταβολή του 13ου και 14 μισθού χωρίς να αλλάζει το σύνολο των ετήσιων αποδοχών ή συντάξεων.

Εάν η απόφαση του ΣτΕ αφορά στη καταβολή μόνο των αναδρομικών, τότε οι πληρωμές θα γίνουν ετήσιες δόσεις ώστε να μετριαστεί η επιβάρυνση στον προϋπολογισμό.

Παράλληλα το οικονομικό επιτελείο θα διαπραγματευθεί με τους θεσμούς επικαλούμενο « εξωγενή και μη προβλέψιμο παράγοντα η όποια δαπάνη να λαμβάνεται με υπόψη στο πρωτογενές πλεόνασμα της ΕΛΣΤΑΤ όχι όμως και στο “μνημονιακό “ πλεόνασμα που πρέπει να φθάνει το 3,5% του ΑΕΠ.

Πηγή: http://www.enikos.gr/economy/631805/to-schedio-tis-kyvernisis-gia-ta-anadromika

Μαζί τα φάγαμε; Μαζί χρεοκοπήσαμε;

Ποια χώρα ποτέ στην ιστορία προόδευσε χωρίς πρότυπα που να θέλει να μιμηθεί και να ακολουθήσει ο λαός της; 
Που να τον κάνουν υπερήφανο, να του χαρίζουν αξιοπρέπεια και να του προσφέρουν την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται, για να ξεφύγει από την παγίδα και να μεγαλουργήσει; 

Ανάλυση

Έχουμε γράψει πολλές φορές πως όταν δεν χρεοκοπεί επίσημα ένα κράτος, μετά από τη χειρότερη δυνατή διαχείριση της σκόπιμης κρίσης που προηγήθηκε, τότε χρεοκοπούν οι Πολίτες του – κάτι που δυστυχώς δεν έχουν κατανοήσει ακόμη οι Έλληνες, κρίνοντας από τα συμπεράσματα τους, σύμφωνα με τα οποία δεν υπάρχει Δικαιοσύνη στην Ελλάδα!

Δεν έχουν λοιπόν αντιληφθεί πως τα περιουσιακά τους στοιχεία μεταφέρονται μέσω των χαμηλών αμοιβών/εισοδημάτων, των υπερβολικών φόρων και της απαξίωσης τους στο κράτος και από εκεί στους πιστωτές – χωρίς όμως να μειώνεται το δημόσιο χρέος, παρά τα δήθεν πλεονάσματα και το ξεπούλημα των επιχειρήσεων (κατ’ αναλογία με αυτά που συμβαίνουν όταν κάποιος Πολίτης χρωστάει στο δημόσιο και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις δόσεις του, οπότε επιβαρύνεται με τόκους υπερημερίας, με πρόστιμα, με προσαυξήσεις κάθε είδους κλπ. οπότε δεν ξεχρεώνει ποτέ).

Όσον αφορά τα δάνεια από την Τρόικα της τάξης των 280 δις €, κυρίως υπό τη μορφή εγγυήσεων και όχι χρημάτων, τα οποία θα αποπληρωθούν έντοκα, μας έχουν κοστίσει πάνω από 500 δις € από τη μείωση της αξίας των ιδιωτικών ακινήτων (έως το 2014 σύμφωνα με μελέτη της Credit Suisse), περί τα 250 δις € από την πτώση των τιμών της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου (εκτίμηση της το 2010 στα 300 δις € από το ΔΝΤ,πηγή), 41 δις € από τις τράπεζες συν τα 17 δις € των αναβαλλομένων φόρων, 150 δις € από την πτώση της χρηματιστηριακής αξίας των επιχειρήσεων, 106 δις € καταθέσεις που έφυγαν στο εξωτερικό, χρεοκοπίες εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων, τεραστίου ύψους επιδόματα ανεργίας, κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων κοκ. – μία ζημία που υπερβαίνει ήδη το 1 τρις € το οποίο, εάν υποθέσουμε πως θα κερδηθεί ποτέ πίσω, θα απαιτήσει πολλές δεκαετίες σκληρής δουλειάς.

Στα πλαίσια αυτά το περιουσιολόγιο που δρομολογείται, η στελέχωση της γερμανικής ΑΑΔΕ με 12.000 καλοπληρωμένους φοροσυλλέκτες, με στόχο το άνοιγμα των τραπεζικών θυρίδων και την κατάσχεση του περιεχομένου αυτών που χρωστούν, οι κατασχέσεις, οι πλειστηριασμοί κοκ. δεν έχουν καμία σχέση με Δικαιοσύνη – πόσο μάλλον με εξυγίανση της οικονομίας μας.

Ο μοναδικός τους στόχος είναι η υφαρπαγή όλων όσων έχουμε και δεν έχουμε, παράλληλα με τη αλλαγή ιδιοκτησίας της χώρας – όπου αφενός μεν αναγκάζονται όλο και περισσότεροι Έλληνες να εγκαταλείψουν την Ελλάδα είτε για να επιβιώσουν, είτε για να αποφύγουν τη ληστεία, αφετέρου προσελκύεται η είσοδος ξένων μεταναστών, για να αλλοιωθεί ο πληθυσμός και να είναι ευκολότερα ελεγχόμενος, καθώς επίσης για να υπάρξει πολύ φθηνότερο εργατικό δυναμικό για τη γερμανική κυρίως βιομηχανία. Ήδη πάντως 2.300.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα έχουν υποχρεωθεί να συντηρούν 4.000.000 δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους – ένας λογαριασμός που ασφαλώς δεν βγαίνει, οπότε ακόμη περισσότεροι Έλληνες θα μεταναστεύσουν.

Μαζί τα φάγαμε;

Περαιτέρω, παρά το ότι έχουμε αναλύσει τεκμηριωμένα πως τα ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών πριν το 2009 ήταν μύθος (πηγή), καθώς επίσης ότι δεν ζήσαμε ποτέ πάνω από τις δυνατότητες μας με επί μέρους εξαιρέσεις φυσικά (πηγή), γεγονότα που αποδεικνύονται μεταξύ άλλων από το ότι, το συνολικό χρέος μας (δημόσιο και ιδιωτικό) το 2009 ήταν από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, ακόμη αναρωτιούνται αρκετοί εάν τα φάγαμε μαζί – επειδή το ισχυρίσθηκε ένας ανόητος πολιτικός, με στόχο να υπερασπίσει τη συμμετοχή του στο έγκλημα. Δυστυχώς όμως, κατάφερε να χειραγωγήσει μία μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, δημιουργώντας της ενοχές – με αποτέλεσμα να έχει επικρατήσει η σιωπή των αμνών, την οποία έχουμε επεξηγήσει (πηγή).

Έτσι πείσθηκαν οι Έλληνες πως η αιτία της υπερχρέωσης της χώρας τους έως το 2009 ήταν οι μεγάλες ή/και πρόωρες συντάξεις, η σπατάλη, η φοροδιαφυγή κοκ. – μη έχοντας τη δυνατότητα να συγκρίνουν τα συγκεκριμένα ποσά με αυτά άλλων χωρών, στις οποίες δεν συνέβαινε κάτι αισθητά καλύτερο και όμως δεν χρεοκόπησαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Γερμανία, η οποία θεωρείται ως η πρωταθλήτρια της απάτης, της φοροδιαφυγής και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος – ενώ δεν υστερούν πολλά άλλα κράτη, όπως η Ολλανδία ή το Λουξεμβούργο.  

Ειδικά όσον αφορά τη φορολόγηση των Ελλήνων, εάν προσθέσει κανείς τα επί πλέον χρήματα σε σχέση με τους Πολίτες άλλων χωρών που πληρώνουν για την παιδεία (φροντιστήρια), την υγεία κλπ., καθώς επίσης την ελάχιστη ανταποδοτικότητα των φόρων τους και τη μη αφαίρεση/συμψηφισμό πολλών δαπανών, θα διαπιστώσει πως ανέκαθεν φορολογούνταν πολύ περισσότερο από πολλά άλλα κράτη – με τη διαφορά πως ένα μεγάλο μέρος των φόρων υφαρπαζόταν από κόμματα και πολιτικούς, ως μίζες για έργα υποδομής, στρατιωτικό εξοπλισμό κλπ.

Όσον αφορά τώρα τους μισθούς, τις συντάξεις, τις κομματικές προσλήψεις κλπ. δεν ήταν οι Πολίτες αυτοί που αποφάσιζαν, αλλά οι εκάστοτε κυβερνώντες – ενώ είναι δεδομένο πως όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως εθνικότητας, δεν αρνούνται ποτέ τις αυξήσεις και τα λοιπά προνόμια που τους προσφέρονται.

Σε σχέση δε με τη μείωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, όπως της ιταλικής κλπ, ένα πρόβλημα εάν όχι μεγαλύτερο από την υπερχρέωση τουλάχιστον ανάλογο, η ευθύνη ανήκει κυρίως στη Γερμανία – η οποία υιοθέτησε ύπουλα, όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές, την πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα και τομισθολογικό dumping, καταστρέφοντας μεθοδικά όλους τους εταίρους της.

Μαζί χρεοκοπήσαμε;      

Μετά το 2009 τώρα, όπου η Ελλάδα διασύρθηκε από τον κ. Παπανδρέου διεθνώς, διογκώθηκε τεχνητά το έλλειμμα από την ΕΛΣΤΑΤ κοκ., ασφαλώς δεν ήταν οι Πολίτες η αιτία της χρεοκοπίας της χώρας τους – η οποία ήταν ξεκάθαρα το αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης ή/και της προδοσίας των κυβερνήσεων τους.

Πόσο μάλλον όταν η Ελλάδα είχε πολλές δυνατότητες στη διάθεση της έως τη στιγμή που διαπράχθηκε το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα στην παγκόσμια ιστορία, το PSI (ανάλυση), αλλά και αργότερα – ενώ αποδεδειγμένα τα μνημόνια, υπέρ των οποίων τέθηκαν όλες οι κυβερνήσεις, ήταν καταστροφικά, με κριτήριο διεθνείς αναλύσεις (άρθρο). Εν τούτοις υπάρχουν ορισμένοι που ισχυρίζονται ακόμη πως τα μνημόνια δεν ήταν η αιτία της χρεοκοπίας της Ελλάδας, αλλά το αποτέλεσμα της – γεγονός που δυστυχώς σημαίνει πως η χειραγώγηση των Ελλήνων καλά κρατεί.

Συμπερασματικά λοιπόν ούτε τα έφαγαν μαζί με τους πολιτικούς οι Πολίτες (τουλάχιστον όχι τις ίδιες μερίδες αλλά εντελώς μη συγκρίσιμες μεταξύ τους), ούτε μαζί τους χρεοκόπησαν τη χώρα – ενώ για ένα μεγάλο μέρος των δημοσίων χρεών είναι υπεύθυνο το διεφθαρμένο κομματικό-πελατειακό κράτος. Το έκτρωμα δηλαδή που  ιδρύθηκε το 1981 και απομυζεί έκτοτε την ιδιωτική οικονομία – ενώ είναι το μόνο που συνεχίζει σήμερα να ζει και να βασιλεύει, παρά τα εγκλήματα του.

Από την άλλη πλευρά ορισμένοι ισχυρίζονται ότι, είναι υπεύθυνοι οι Έλληνες Πολίτες, επειδή αυτοί επέλεγαν ανέκαθεν τις διεφθαρμένες ή/και ανίκανες κυβερνήσεις τους– ενδοτικές σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στο θέμα της Μακεδονίας. Με απλά λόγια πως οι πολιτικοί είναι καθ’ εικόνα και ομοίωση των Πολιτών που τους εκλέγουν – οι οποίοι Πολίτες, εάν είναι συνειδητοί, τότε είναι δήθεν σε θέση να επιλέγουν σωστά τα πολιτικά κόμματα, να «καθαιρούν» τις κυβερνήσεις που δεν διοικούν ορθολογικά τη χώρα, που κλέβουν, που προδίδουν κοκ.

Είχαν όμως αλήθεια ποτέ επιλογές οι Έλληνες; Τους επέτρεπε το Σύνταγμα τους να λειτουργήσουν σωστά, όταν τα κόμματα το έχουν διαστρεβλώσει με τέτοιον τρόπο που να εξυπηρετεί μόνο τα δικά τους συμφέροντα (ανάλυση); Δεν ήταν κοροϊδία η πρόσφατη συζήτηση για συνταγματική μεταρρύθμιση, όπου δεν προτάθηκε καν η πλήρης κατάργηση του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών;  Τι μπορούσαν να κάνουν όταν δεν έγινε σεβαστό ούτε το δημοψήφισμα του 2015, ούτε το γεγονός ότι, πάνω από το 70% τέθηκε εναντίον της παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας, πλημμυρίζοντας τα μεγάλα αστικά κέντρα για να διαμαρτυρηθεί; Πως να αντιδράσουν όταν όλοι σχεδόν οι Θεσμοί είναι προβληματικοί, ακόμη και αυτός του προέδρου της Δημοκρατίας;

Τι να κάνουν οι Έλληνες όταν τα κόμματα που κατέστρεψαν, χρεοκόπησαν και πρόδωσαν την Ελλάδα έχουν το θράσος να διεκδικούν ξανά την ψήφο τους,διαθέτοντας τα μέσα να το επιτύχουν ακόμη και αν χρειαστεί να «δολοφονήσουν» τους αντιπάλους τους, όπως τα χρήματα, τα ΜΜΕ, τις οικονομικές ελίτ κλπ.;

Δεν είναι η συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών Ελλήνων πολιτικών νάρκισσοι, ψεύτες, ιδιοτελείς, δολοπλόκοι, καιροσκόποι κοκ., για να μην αναφέρουμε χειρότερες λέξεις; Δεν προδίδουν διαχρονικά την εμπιστοσύνη των εκλογέων τους; Πότε σεβάσθηκαν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις; Δεν τους δημιουργούν συναισθήματα απέχθειας, εάν όχι μίσους; Πώς να δείξουν ειλικρινή εμπιστοσύνη οι Πολίτες σε κάποιο κόμμα, έχοντας όλες αυτές τις απίστευτα τραυματικές εμπειρίες; Είναι δυνατόν ποτέ όμως, χωρίς συλλογική στήριξη και εμπιστοσύνη, να πάει καλά μία χώρα;

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, υπάρχουν εκείνα τα πρότυπα πολιτικών που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν με το ήθος, τις ικανότητες και τη συμπεριφορά τους το Έθνος, έτσι ώστε να μεγαλουργήσει; Για παράδειγμα, δεν ήταν ο Γκάλης, ένα και μόνο άτομο δηλαδή, αυτός που έδωσε πνοή στο μπάσκετ στην Ελλάδα, εμπνέοντας χιλιάδες Έλληνες και οδηγώντας τις ομάδες της στην κορυφή του πλανήτη, από ανύπαρκτες έως τότε;

Ποια χώρα ποτέ στην ιστορία προόδευσε χωρίς πρότυπα που να θέλει να μιμηθεί και να ακολουθήσει ο λαός της; Που να τον κάνουν υπερήφανο με το ήθος τους, να του χαρίζουν αξιοπρέπεια και να του προσφέρουν την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται,για να ξεφύγει από την παγίδα και να μεγαλουργήσει;

Ως εκ τούτου, δεν είναι υπεύθυνοι σε καμία περίπτωση οι Έλληνες Πολίτες, αλλά αυτοί που αυτοανακηρύσσονται πολιτικοί, κοινωνικοί ή πνευματικοί τους ηγέτες – χωρίς να διαθέτουν τίποτα που να δικαιολογεί τη θέση που θέλουν να κατέχουν, εκτός από το απύθμενο θράσος και το ναρκισσισμό τους.

Δυστυχώς δε έχουμε φτάσει ξανά σε εκλογές, κατά τις οποίες τα ίδια κόμματα που χρεοκόπησαν τους Έλληνες μετατρέποντας την πατρίδα τους σε μία εξαθλιωμένη γερμανική αποικία, χωρίς καμία μελλοντική προοπτική, έχουν καταφέρει να στηρίζονται από το 70% σχεδόν των ψηφοφόρων, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις – γεγονός που σημαίνει πως η χειραγώγηση του πληθυσμού έχει φτάσει στο ζενίθ της, οπότε πως δεν υπάρχει σωτηρία για την Ελλάδα.  

Λύσεις πάντως για την Ελλάδα και ειδικά για τους Έλληνες ασφαλώς υπάρχουν και μάλιστα πάρα πολλές – όχι όμως με αυτούς τους καιροσκόπους βουλευτές και με αυτά τα κόμματα που προσβάλλουν ανερυθρίαστα το Έθνος μας τόσο με τις συγκρούσεις τους με αγοραίες, άθλιες εκφράσεις, όσο και με την πολιτική της υποτέλειας, των υποκλίσεων και της διεθνούς επαιτείας, αντί να λειτουργούν ορθολογικά, να συνεργάζονται μεταξύ τους για το κοινό καλό, καθώς επίσης να είναι πρότυπα προς μίμηση για τους Πολίτες.

ΜΤΣ: Καταβολή ΒΟΕΑ μηνός Δεκεμβρίου 2018

Ανακοίνωση Καταβολής ΒΟΕΑ

Το Μετοχικό Ταμείο Στρατού  ανακοινώνει τα εξής :

Για τα τέκνα που  υπέβαλαν αίτηση τον  μήνα ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ του έτους 2018, θα πρέπει να προσκομίσουν ή να αποστείλουν με ταχυαποστολή προς το ΜΤΣ, Φορολογική Ενημερότητα στο όνομά τους,  << για είσπραξη χρημάτων από φορείς του Δημοσίου πλην Κεντρικής Διοίκησης>>  το  αργότερο  μέχρι 18-03-2019 και να έχει ισχύ, τουλάχιστον μέχρι 30-3-2019.

Επισημαίνεται ότι η μη έγκαιρη αποστολή  Φορολογικών  Ενημεροτήτων ενδέχεται να επιφέρει  καθυστερήσεις στις  πληρωμές του συνόλου των αιτήσεων.

Αποστολή Στοιχείων στη Διεύθυνση:

Μετοχικο Ταμείο Στρατού

Κολοκοτρώνη 13

Τ.Κ. 10562 Αθήνα

Υπόψη κας Μπασουκέα Σταυρούλας

                                                         Ταξχος Αθανάσιος Δημητριάδης

                                                                    ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ