Η ΠΟΜΕΝΣ προτείνει στους εν ενεργεία Στρατιωτικούς να καταθέσουν ΑΜΕΣΑ, στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, αίτηση εξώδικης καταβολής, για το θέμα της διεκδίκησης δώρων εορτών και αδείας

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΓΚΡΙΤΩΝ ΝΟΜΙΚΩΝ

Στο πλαίσιο της έγκυρης ενημέρωσης των συναδέλφων, η Ομοσπονδία μας για το φλέγον θέμα της διεκδίκησης δώρων εορτών και αδείας, απευθύνθηκε στους καθ’ ύλην αρμόδιους:

-Πρόεδρο Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και νομικό σύμβουλο ΠΟΜΕΝΣ κ. Δημήτριο Βερβεσό,

-Καθηγητή-Εργατολόγο κ. Αλέξη Μητρόπουλο και

-Νομικό Σύμβουλο ΠΟΜΕΝΣ κ. Αλκιβιάδη Ευαγγελάτο.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΟΜΕΝΣ κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΕΡΒΕΣΟΣ

Άμεση σύνταξη της αίτησης εξωδικαστικής καταβολής προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ως ακολούθως:

---------------------------------------------------------------

ΑΙΤΗΣΗ ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ

Του …………………………………………………………………………………………………, στρατιωτικού, κατοίκου ………………………………………….. (οδός …………………………………………………...), Α.Δ.Τ. ………………… / ημερομηνία έκδοσης ………………… του Α.Τ. ……………………………… / Α.Φ.Μ. ………………..... / Δ.Ο.Υ. …………………………

ΠΡΟΣ

Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους

------------------------

Από την _______________ μέχρι και σήμερα υπηρετώ στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ως στρατιωτικός, αμοιβόμενος με τις διατάξεις του μισθολογίου των στρατιωτικών.

Με τις διατάξεις της περιπτ. 27 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, θεσπίσθηκαν μειώσεις των αποδοχών μου, ενώ με τις διατάξεις  της αποφάσεως οικ. 2/83408/022/14.11.2012 του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών οι μειώσεις αυτές επιβλήθηκαν αναδρομικά από την 1.8.2012.

Με την υπ’ αριθμ. 2192/2014 απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ κρίθηκε ότι οι περικοπές που επιβλήθηκαν στις τακτικές αποδοχές μου δυνάμει των ως άνω διατάξεων αντίκεινται  στο Σύνταγμα και την απορρέουσα από αυτό αρχή της ιδιαίτερης μισθολογικής μεταχείρισης των στρατιωτικών, καθώς και προς τις αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη (ιδέτε και Ελ. Συν. 7412/2015 Ολομ.).

Ως εκ τούτου οφείλετε, συμμορφούμενοι στην ως άνω απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, να επανυπολογίσετε το βασικό μου μισθό και τα επ’ αυτού υπολογιζόμενα επιδόματα ως ο νόμος ορίζει καθώς και τι όποιες τυχόν αποζημιώσεις ως αυτές καταβάλλονταν πριν την εφαρμογή των ως άνω διατάξεων που κρίθηκαν  αντισυνταγματικές. Οφείλετε δε να μου καταβάλλετε αναδρομικά από 1-1-2016 μέχρι και σήμερα τις διαφορές που προκύπτουν στις τακτικές αποδοχές μου ορθώς υπολογιζόμενες σε σχέση με τις αποδοχές που μου έχετε ήδη καταβάλει κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα εφαρμόζοντας τις ως άνω αντισυνταγματικές διατάξεις και τις περικοπές που έλαβαν χώρα. Επιπροσθέτως οφείλετε στο εξής να συνεχίσετε μου καταβάλλετε τις αποδοχές μου ως αυτές είχαν διαμορφωθεί πριν την εφαρμογή των ως άνω αντισυνταγματικών διατάξεων και των περικοπών που αυτές επέβαλαν.

Περαιτέρω κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του 1 Παραγράφου Γ, Υποπαραγράφου Γ.1 ν. 4093/2012 αποστερηθήκαμε τα επιδόματα εορτών και αδείας. Επειδή η ως άνω διάταξη έχει κριθεί παράνομη και αντισυνταγματική καθώς αντιβαίνει στις διατάξεις τόσο των άρθρων 2, 4 και 25 του Συντάγματος όσο και στου άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ (ιδέτε ΟλΣτΕ 2287/2015, 2288/2015, 2289/2015, 2290/2015). Ως εκ τούτου δικαιούμαι να λάβω τα επιδόματα εορτών και αδείας που αντιστοιχούν στα έτη 2016 και 2017.

Επειδή με την παρούσα σας δηλώνω και εγγράφως, ότι έχετε την υποχρέωση να μου καταβάλλετε τις μηνιαίες αποδοχές μου και τις όποιες επιπλέον αποζημιώσεις προβλέπονται και να εκκαθαρίζετε αυτές, όπως ανωτέρω αναφέρεται.

Επειδή με την παρούσα σας δηλώνω και εγγράφως ότι υποχρεούστε να μου καταβάλετε τα επιδόματα εορτών και αδείας από την 01/01/2016 έως και σήμερα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

και με τη ρητή επιφύλαξη για κάθε άλλο νόμιμο δικαίωμά μου

ΖΗΤΩ

1)   Να μου καταβάλλετε άμεσα τις δικαιούμενες αναδρομικές μηνιαίες αποδοχές μου από την     1-1-2016 μέχρι και σήμερα και την όποια τυχόν αποζημίωση μου αναλογεί και να προβείτε στην αναδρομική εκκαθάρισή τους για το ανωτέρω χρονικό διάστημα, χωρίς τις μειώσεις που επιβλήθηκαν με τις διατάξεις της περιπτ. 27 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 και με τις διατάξεις της αποφάσεως οικ. 2/83408/022/14.11.2012 του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών καθώς και με οιεσδήποτε άλλες διατάξεις που οδήγησαν στις περικοπές των αποδοχών μου.

2)   Να μου καταβάλλετε άμεσα από την κατάθεση της παρούσας και στο εξής τις μηνιαίες αποδοχές μου και την όποια επιπλέον αποζημίωσή μου προβλέπεται και να προβαίνετε στην εκκαθάρισή τους, χωρίς τις μειώσεις που επιβλήθηκαν με τις διατάξεις της περιπτ. 27 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, καθώς και με τις διατάξεις της αποφάσεως οικ. 2/83408/022/14.11.2012 του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών καθώς και με οιεσδήποτε άλλες διατάξεις που οδήγησαν στις περικοπές των αποδοχών μου.

3)   Να μου καταβάλλετε τα επιδόματα εορτών και αδείας ετών 2016, 2017 και το επίδομα Πάσχα 2018.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΩ

Ότι θα προβώ σε όλες τις νόμιμες ενέργειες ενώπιον των αρμοδίων Δικαστηρίων για την ικανοποίηση των ανωτέρω νομίμων αξιώσεων μου, επιφυλασσόμενος περαιτέρω για τυχόν άσκηση με οιοδήποτε νόμιμο τρόπο παντός δικαιώματος μου

   Τόπος ……………………

    Ημερομηνία ……….…….

O ΑΙΤΩΝ / Η ΑΙΤΟΥΣΑ

--------------------------------------------------------------------

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ-ΕΡΓΑΤΟΛΟΓΟΣ κ. ΑΛΕΞΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Σε πρώτο στάδιο τα μέλη μας να υποβάλουν προς την Υπηρεσία αίτηση διακοπής της παραγραφής, προκειμένου και ζωντανή να κρατήσουν την αξίωση των μελών μας και να αναμένουμε την έκφραση της κυβερνητικής βούλησης επί του μείζονος αυτού θέματος που αφορά σε αρκετές χιλιάδες μισθωτούς και συνταξιούχους.

ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΟΜΕΝΣ κ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ

Αναφορικά με τη διεκδίκηση των επιδομάτων εορτών και αδείας από τους εν ενεργεία στρατιωτικούς, σας ενημερώνουμε για τα ακόλουθα: 

Τα εν λόγω επιδόματα μετά τους Ν.3833/2010 και 3845/2010 περιορίστηκαν στο ποσό των 500€ για το δώρο Χριστουγέννων, 250€ για το δώρο Πάσχα και 250€ για το επίδομα αδείας. Ο εν λόγω περιορισμός, αναφορικά με τους δημόσιους υπαλλήλους, έχει κριθεί συνταγματικός (ΣτΕ Ολ 668/2012)

Ακολούθως με το Ν.4093/2012, τα εν λόγω επιδόματα καταργήθηκαν για το σύνολο των μισθοδοτούμενων από το Δημόσιο, υπαλλήλων και συνταξιούχων. Ο εν λόγω περιορισμός κρίθηκε αντισυνταγματικός από το ΣτΕ μόνο αναφορικά με τους χαμηλοσυνταξιούχους (ΣτΕ 2287/2015), ενώ ζήτημα αντισυνταγματικότητας έχει θέσει και το Ελεγκτικό Συνέδριο, αναφορικά με τους συνταξιούχους του Δημοσίου. 

Όσες αποφάσεις ακούγεται ότι εκδίδονται, αφορούν κυρίως υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου και έχουν εκδοθεί από Ειρηνοδικεία, δηλαδή δικαστήρια διαφορετικής δικαιοδοσίας (Πολιτικά Δικαστήρια) από αυτά στα οποία δύνανται να προσφύγουν οι εν ενεργεία στρατιωτικοί (Διοικητικά Δικαστήρια).  

Επιπρόσθετα, όπως είναι γνωστό, από την 1.1.2017 οι αποδοχές των εν ενεργεία στρατιωτικών διέπονται από νέο μισθολόγιο (4472/2017). Το μισθολόγιο αυτό έχει προσβληθεί ως αντισυνταγματικό από τις Ομοσπονδίες των Σωμάτων Ασφαλείας και εκκρεμεί η έκδοση απόφασης. 

Εξάλλου, σύμφωνα με τις διατάξεις του Δημοσίου Λογιστικού, (Ν.4270/2014), την παραγραφή των απαιτήσεων κατά του Δημοσίου, η οποία είναι διετής, διακόπτει μεταξύ άλλων και η υποβολή αίτησης προς την αρμόδια δημόσια αρχή για την πληρωμή της απαίτησης, καθώς και με την υποβολή αίτησης προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για την αναγνώριση της απαίτησης. 

Ενόψει των ανωτέρω, η υποβολή αίτησης προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για την διεκδίκηση των επιδομάτων εορτών και αδείας των τελευταίων δύο ετών οδηγεί σε διακοπή της παραγραφής. Επομένως, είναι ένας τρόπος χωρίς κόστος προκειμένου να διασφαλισθούν οι αξιώσεις των εν ενεργεία στρατιωτικών αναφορικά με τα δώρα, μέχρι την έκδοση αποφάσεων σε ανώτερο ή ανώτατο επίπεδο που θα κρίνουν αν είναι σκόπιμη η δικαστική διεκδίκηση αυτών. 

Κατόπιν των ανωτέρω η ΠΟΜΕΝΣ παίρνει την πρωτοβουλία, ως ο μόνος θεσμικός εκπρόσωπος των εν ενεργεία στρατιωτικών, να συντάξει ενιαίο αίτημα για όλα τα εν δυνάμει μέλη της προκειμένου να τεθεί το νομικό ζήτημα αρμοδίως στην Υπηρεσία μας.

Η Ομοσπονδία επιφυλάσσεται μέχρι τα τέλη Ιουνίου 2019, εάν το θέμα δεν έχει αντιμετωπιστεί με κυβερνητική πρωτοβουλία, να προσφύγει πιθανόν στην ελληνική δικαιοσύνη, αφού θέσει προηγουμένως το ζήτημα και ενημερώσει  έγκαιρα και επαρκώς όλους τους συναδέλφους.

Αγαπητοί Συνάδελφοι, η οικονομική αιμορραγία σας, 20-30-50-100 ευρώ, σύμφωνα με τις τοποθετήσεις των πλέον έγκυρων Νομικών δεν απαιτείται στον παρόντα χρόνο. Η ΠΟΜΕΝΣ ως ο μόνος  θεσμικός εκπρόσωπος των εν ενεργεία Στρατιωτικών, θέτει πάντα τα θέματα στην πραγματική τους διάσταση με γνώμονά την επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος, χωρίς να απαιτείται η στέρηση οικονομικών πόρων από τις οικογένειες τους, όταν δεν είναι αναγκαίο.

Η ενημέρωση και η συμμετοχή σας στην προσπάθεια μας είναι η ΔΥΝΑΜΗ μας.

Καφενείον ο Ρουβίκωνας

Η οργανωμένη Πολιτεία δεν πρέπει να κρυφτεί, ούτε να υποκριθεί ότι δεν της ανήκει η ευθύνη παρέμβασης, μπροστά σε όσα συμβαίνουν αυτή την ώρα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. 

Είναι μία μεγάλη ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν έχει ανάγκη από αυτόκλητους «προστάτες», από οπουδήποτε και αν προέρχονται αυτοί. Στο πρόσφατο παρελθόν, όταν η δύναμη της αδράνειας επικράτησε, ευδοκίμησαν στην κοινωνία μας κάθε λογής «φρούτα». Από τη Χρυσή Αυγή, μέχρι την τρομοκρατία...

Την περασμένη εβδομάδα, ο «Ρουβίκωνας» ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να αποκτήσει «στέκι» μέσα στο ΕΚΠΑ. Όπως λέμε... «η Χ καφετέρια είναι το στέκι μου...»

Το «επιχείρημα» που επικαλείται ο εμπνευστής της ανακοίνωσης αναφέρει ότι «εδώ και χρόνια σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας δραστηριοποιούνται διάφορες πολιτικές παρατάξεις και συλλογικότητες».

Τους έχω νέα: Αν θέλουν να γίνουν πολιτική παράταξη, υπάρχει δημοκρατία και εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια στη χώρα. Να πάνε εκεί.

Το πρωί της Τετάρτης, η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής ανακοίνωσε ότι «η πανεπιστημιακή κοινότητα προασπίζεται την ακαδημαϊκή ελευθερία, την αξιοπρέπειά της και την απρόσκοπτη λειτουργία της. Ο χώρος 516 βρίσκεται στη διάθεση της Φιλοσοφικής Σχολής».

Και μέσα σε μία ώρα κυκλοφόρησε η πληροφορία ότι ο χώρος ανακατελήφθη από μέλη του «Ρουβίκωνα». Μόλις αποχώρησαν οι φοιτητές και οι καθηγητές που είχαν αναλάβει την περιφρούρησή του, ο χώρος κατελήφθη εκ νέου.

Η κατάληψη του «χώρου 516» για τον οποίο ο «Ρουβίκωνας» αποφάσισε και διέταξε ότι του ανήκει, μας αφορά όλους. Ο «χώρος 516» ανήκει σε όλους μας, γιατί είναι κομμάτι των υποδομών του εκπαιδευτικού συστήματος - και αυτή την ώρα στην Ελλάδα (χρησιμοποιώ καθ’υπερβολήν ένα γνωστό σε όλους μας λεκτικό σχήμα) δεν μπορεί να παραχωρηθεί ούτε σπιθαμή του ζωτικού χώρου της εκπαίδευσης, σε κανέναν.

Η Ελλάδα πασχίζει να βγει από τη δίνη μίας χρεοκοπίας και να διεκδικήσει μία θέση στον σύγχρονο κόσμο. Ο «χώρος 516» συμβολίζει αυτό ακριβώς: το δικαίωμα των νέων ανθρώπων στην Παιδεία. Το δικαίωμα να διεκδικήσουν επί ίσοις όροις την ευκαιρία που τους αναλογεί για να χτίσουν το μέλλον τους.

Είναι μία μάχη σε εξέλιξη.

Και δεν είναι μία μάχη που θα κριθεί στα συνθήματα, στην επιβολή τετελεσμένων κάπου στη Φιλοσοφική, ή στα «μετερίζια» των κομματικών νεολαιών.

Είναι μία μάχη που θα κριθεί στις οθόνες των υπολογιστών και στα δίκτυα, στη σύνδεση των πανεπιστημίων μας με την παραγωγή, στην καινοτομία, στο Ίντερνετ των Πραγμάτων (μεταφράζω αυθαίρετα τον όρο Internet of Things) και στην Τεχνητή Νοημοσύνη. 

Η Πολιτεία - και μόνο αυτή - είναι ώρα να καθορίσει, εάν θέλει Πανεπιστήμιο ή «στέκι του Ρουβίκωνα». Δεν χρειάζεται τεχνητή νοημοσύνη για να το αντιληφθεί. Η σκέτη νοημοσύνη αρκεί.

Πηγή:https://www.huffingtonpost.gr/entry/kafeneion-o-roevikonas_gr_5bc6ec60e4b055bc947b98a5?utm_hp_ref=gr-homepage

Νέα δικαστική απόφαση για την επιστροφή 13ου και 14ου μισθού

Νέα δικαστική απόφαση που διατάσσει την επιστροφή των περικομμένων δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και του επιδόματος αδείας εκδόθηκε (13ος και 14ος μισθός) και αφορά 50 εν ενεργεία δικαστικούς υπαλλήλους. Πρόκειται για επιστροφές ποσών της περιόδου από το 2014 έως και το 2016, ενώ τα ποσά της επιστροφής κυμαίνονται από 500 έως 1.437,50 ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι τα δώρα έχουν καταργηθεί με τις διατάξεις του Νόμου 4093/2012.

Όπως είχε αποκαλύψει η aftodioikisi.gr, είχαν προηγηθεί το τελευταίο 15θημερο τρεις ακόμη πρωτόδικες αποφάσεις για εν ενεργεία υπαλλήλους, ενώ μία τέταρτη αφορούσε συνταξιούχο στη Θεσσαλονίκη.   Οι συγκεκριμένες αποφάσεις έρχονται να προστεθούν σε σειρά άλλων που έχουν εκδοθεί τα τελευταία χρόνια. 

Όπως, επίσης, αποκαλυψε η afttodioikisi.gr, στο πλαίσιο αυτό η ΑΔΕΔΥ  απέστειλε στα μέλη της σχετικό νομικό γνωμοδοτικό σημείωμα, καθώς και υπόδειγμα αίτησης καταβολής των επιδομάτων, την οποία μπορούν οι εργαζόμενοι να καταθέσουν στην υπηρεσία τους για να διακόψουν την παραγραφή της διακοπής των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων. Σε υπόμνημά της προς την ΑΔΕΔΥ, η νομική σύμβουλος της Ανώτατης Ομοσπονδίας των δημοσίων υπαλλήλων επισημαίνει ότι επειδή προς το παρόν υπάρχουν μόνο πρωτόδικες αποφάσεις οι οποίες μπορούν να ανατραπούν εάν γίνει δίκη σε δεύτερο βαθμό -όπως η πρόσφατη του Ειρηνοδικείου Αθηνών με την οποία έγινε δεκτή η αγωγή υπαλλήλου του ΟΑΕΔ για επιστροφή των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων- θα ήταν σκόπιμο να υπάρξει αναμονή εν όψει της οριστικής απόφασης του δικαστηρίου.

Υπό το φως και των νέων εξελίξεων, σε δικαστικό επίπεδο, το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, που συνεδρίασε κατά τη διάρκεια των εργασιών της Ετήσιας Πανελλήνιας Συνδιάσκεψης της ΑΔΕΔΥ που πραγματοποιήθηκε στις 14 και 15 του Οκτώβρη στα Ιωάννινα με τη συμμετοχή 250, περίπου, συνέδρων από ολόκληρη τη χώρα (προεδρείων Ομοσπονδιών, προεδρείων Νομαρχιακών Τμημάτων, Γενικών Συμβούλων), αποφάσισε την κήρυξη 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης για την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου του 2018.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της ΑΔΕΔΥ, οι δημόσιοι υπάλληλοι «με αυτό τον τρόπο αντιδρούν στις ασκούμενες πολιτικές από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, υπολογισμό της διετίας 2016-2017 στη μισθολογική εξέλιξη και νέο μισθολόγιο για το 2019 που θα αποκαθιστά σταδιακά τα εισοδήματα, θα αίρει τις αδικίες και θα επαναφέρει τον 13ο και 14ο μισθό». Επίσης, η ΑΔΕΔΥ ζητά την κατάργηση του Νόμου Κατρούγκαλου (ν. 4387/16) για το ασφαλιστικό και σταδιακή αποκατάσταση όλων των συντάξεων.

ΕΣΗΕΑ: Δυνατότητα αναδρομικής διεκδίκησης

Το διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με ανακοίνωσή του ενημερώνει τους συνταξιούχους μέλη της ότι υπάρχει η δυνατότητα αναδρομικής διεκδίκησης των περικοπών που επιβλήθηκαν στις συντάξεις με το δεύτερο μνημόνιο το 2012 και επισημαίνει ότι με νεότερη ανακοίνωσή του θα ενημερώσει τους συνταξιούχους του κλάδου για τις απαιτούμενες ενέργειες διασφάλισης των αξιώσεών τους. Όπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση, «το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ με δυναμισμό, σοβαρότητα και υπευθυνότητα θα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και θα ενημερώνει τους συνταξιούχους συναδέλφους, ώστε να μη χάσει κανείς τα δικαιώματά του».

πηγή:https://www.aftodioikisi.gr/ergasiaka-ypallilwn-ota/triti-dikastiki-apofasi-gia-tin-epistrofi-13ou-ke-14ou-misthou/

Η Τουρκία μόνο μία γλώσσα καταλαβαίνει… Την γλώσσα της πυγμής

Κώστας Ν. Χατζηκωστής

Η Τουρκία του 2018 είναι ισχυρός παίκτης.

Όχι μόνο στη γεωστρατηγική περιοχή της.

Είναι διεθνής παίκτης.

Είναι κυρίαρχη Δύναμη (εξ αντικειμένου) στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας, της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου.

Είναι ταυτοχρόνως ισχυρή στις διάφορες Βαλκανικές χώρες, όπου προδιαγράφεται ότι θα εκτυλιχθούν στο προβλεπτό μέλλον πολιτικοστρατιωτικές δραματικές εξελίξεις…

Το 1923 συμπληρώνονται 100 έτη από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης.

Με τη Συνθήκη αυτή, η Τουρκική Αυτοκρατορία έγινε Τουρκία.

Της αποκόπηκαν και αφαιρέθηκαν εδάφη.

Από όλες της πλευρές της.

Ζητά τώρα την αναθεώρηση της Συνθήκης αυτής.

Σχεδιάζει τώρα άλλη ισχυρή υποδομή της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Στους σχεδιασμούς αυτής της υποδομής παίζει με Ρωσία, με Ηνωμένες Πολιτείες, με Γερμανία, με Ευρώπη, με Κίνα, με Ιράν κ.λπ.

Μ’ αυτήν την Τουρκία, όχι απλή αντίπαλο αλλά ενδημικό εχθρό, έχουν να αναμετρηθούν Ελλάς και Κύπρος.

Μ’ αυτήν την Τουρκία, όπως εκδηλώνεται καθημερινά, με συνέπεια και συνέχεια, με το αυτοκρατορικό της σύνδρομο.

Και τις εντεύθεν επεκτατικές βουλιμίες της.

Μ’ αυτήν την Τουρκία αναμετρώνται Ελλάς και Κύπρος, με την αυταπάτη ότι με κατευνασμούς και γλυκόλογα και υποχωρήσεις θα ταΐσουν το θηρίο και θα το ηρεμήσουν…

Τα… καλοπιάσματα, οι υποχωρήσεις, οι αυτοεξευτελισμοί για κατευνασμό της επεκτατικής τουρκικής πολιτικής, δεν ηρεμούν την Τουρκία.

Την εξάπτουν.

Την ερεθίζουν…

Την καθιστούν περισσότερο επιθετική και ορμητική, γιατί βλέπει κενό απέναντί της.

Από την έναρξη της ύπαρξης της ανθρώπινης ιστορίας ισχύει ο αναλλοίωτος κανόνας:

«Ο Ισχυρός νικά και ο Αδύνατος ηττάται».

Και, συνεπώς, το Δίκαιο το γράφει και το επιβάλλει και το έχει ο νικητής.

Όχι ο ηττημένος.

Ελλάδα και Κύπρος έχουν πλούσιες πλέον Ιστορίες σε ήττες από την Τουρκία.

Πολλές αιματηρές καταστροφές.

Πρέπει να έμαθαν χορταστικά τα αναγκαία μαθήματα για το μέλλον.

Πλέον πρέπει να κατανοούν πού βρίσκεται η προστασία και επιβίωσή τους…
Αν Ελλάδα και Κύπρος δεν μπορούν και δεν θα μπορέσουν να προστατευθούν με ΔΥΝΑΜΗ, η Τουρκία θα μας προκαλέσει νέες Συμφορές.

Ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε η Ευρώπη, ούτε η Αμερική, ούτε η Ρωσία θα ακούσουν τις φωνές και τις κραυγές μας.

Όπως το 1974.

Την κρίσιμη ώρα θα υποστούν κώφωση και τύφλωση.

Δεν θα ακούουν και δεν θα βλέπουν την τραγωδία μας.

Για πολλοστή φορά θα παρακολουθούν είτε με αδιαφορία είτε με σαρκασμό τον τελικό εξανδραποδισμό μας…

Η Τουρκία ΠΡΑΤΤΕΙ.

Έχει τη δύναμη και πράττει.

Οι δικοί μας ηγέτες μιλούν, φλυαρούν, βαπτίζουν τις ήττες τους σε πρόοδο.

Βαπτίζουν τις αδυναμίες τους σε επιτυχίες και ελπίδες και νίκες.

Βλέπουν την Τουρκία να επιβάλλεται, να λειτουργεί ως Μεγάλη Δύναμη και βαυκαλίζονται ότι καταρρέει οικονομικώς.

Τη βλέπουν και την εμφανίζουν ως να… διαλύεται.

Όλα αυτά είναι ασύγγνωστες ανευθυνότητες.

Είναι προϊόντα ανιστόρητης συμπεριφοράς.

Είναι βολικές αυταπάτες, που οδηγούν κατευθείαν σε νέες Εθνικές Συμφορές.

Η Τουρκία μόνο τη ΔΥΝΑΜΗ σέβεται και υπολογίζει.

Οι Τούρκοι ήθελαν πάντοτε, θέλουν και σήμερα, γλώσσα που να κατανοούν.

Η μόνη γλώσσα που κατανοούν και σέβονται είναι η γλώσσα της πυγμής:

«Μην αποπειραθείς να μας πάρεις γη και κυριαρχία, γιατί θα σου κοπούν τα χέρια».

Να ξέρει, όμως, να είναι βέβαιη η Τουρκία, ότι πρώτο, μπορείς να της κόψεις τα χέρια και, δεύτερο, ότι θα τα κόψεις.

Μόνο έτσι μπορείς να είσαι πειστικός στην αναχαίτιση της ασίγαστης, επεκτατικής τουρκικής ορμής.

Η Ελλάς και η Κύπρος έχουν μονόδρομο να βαδίσουν.

Να ετοιμασθούν χθες να αναχαιτίσουν, να αποτρέψουν, να ματαιώσουν, να νικήσουν αν υπάρξει ανάγκη, Ιστορική τη φορά αυτή, τον τούρκικο επεκτατισμό.

Άλλως πως και το μισό Αιγαίο θα χαθεί, και η Κύπρος με την Οικονομική της Ζώνη θα χαθούν, και η Δυτική Θράκη θα τουρκέψει.

Από το 1922 της Μικρασιατικής Καταστροφής, φθάσαμε στο 1974 της Κυπριακής Καταστροφής.

Τώρα οι «ρεαλιστές» μιλούν για… εθνικά τσουνάμια που έρχονται.

Και ο Αναστασιάδης ρωτά τον Αβέρωφ και τον Άντρο: «Ποια τσουνάμια;»

Ο Κώστας Ν. Χατζηκωστής είναι αρθρογράφος, συγγραφέας και εκδότης της εφημερίδας «Σημερινή».

Είναι επίσης πρόεδρος του Συγκροτήματος “ΔΙΑΣ

Σημερινή

Πηγή -https://national-pride.org/2018/10/16

Η θλιβερή αγέλη προβάτων

Η Ελλάδα βομβαρδίζεται ανηλεώς για οκτώ συνεχή χρόνια, με αποτέλεσμα να μην έχει μείνει τίποτα όρθιο – όταν την ίδια στιγμή δεν υπάρχει κάτι που να επιτρέπει μία έστω αμυδρή ελπίδα πως ο βομβαρδισμός θα σταματήσει κάποια στιγμή στο μέλλον. 

.«Η πρώτη προϋπόθεση της κοινωνικής ειρήνης, είναι το να έχουν οι φτωχοί το συναίσθημα της αδυναμίας τους να αντιδράσουν» (M. Barres)

.

Άποψη

Στις πολιτικές συζητήσεις της παγκόσμιας ελίτ, ο λαός παρομοιάζεται συχνά με μία αγέλη προβάτων, η οποία διακρίνεται από την έντονη τάση της προς τις παράλογες συναισθηματικές αντιδράσεις – από έναν ανορθόδοξο παρορμητισμό, ο οποίος οφείλει να ελέγχεται.

Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για την ηγεσία ενός κράτους να ερμηνεύει τη «σιωπή της αγέλης», σαν μία έγκριση της πολιτικής της δράσης – όπως στο παράδειγμα του Νίξον, ο οποίος ισχυρίσθηκε πως η σιωπή της συντριπτικής πλειοψηφίας των Αμερικανών σήμαινε ότι, συμφωνούσαν με τον πόλεμο του Βιετνάμ. Ανάλογα βέβαια ερμηνεύεται και η σημερινή σιωπή των Ελλήνων – ως η συμφωνία τους δηλαδή με την πολιτική των μνημονίων, της εξαθλίωσης και της υποδούλωσης της χώρας τους.

Συνεχίζοντας, πρώτος ο Θουκυδίδης είχε αναφέρει ότι, ο όχλος διακρίνεται από το πάθος εις βάρος της λογικής, πως ο λαός είναι ασταθής και άστατος, ενώ καθιστά υπεύθυνους τους άλλους για τα δικά του λάθη – όταν, από την άλλη πλευρά, οι πολιτικοί κατευθύνονται κυρίως από την τάση τους για δύναμη, με στόχο να ικανοποιήσουν τις κυριαρχικές τους βλέψεις, καθώς επίσης τις προσωπικές τους φιλοδοξίες.

Αναγνώρισε επομένως ότι, η κάθε σωστή μορφή οργάνωσης μίας κοινωνίας θα έπρεπε να λαμβάνει υπ’ όψιν τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης, όπως είναι οι παραπάνω – κάτι που, κατά την άποψη του, δεν ήταν δυνατόν να εξασφαλισθεί από τη Δημοκρατία. Θεώρησε λοιπόν, κρίνοντας από το παράδειγμα του Περικλή στην Αθήνα, πως η ιδανική μορφή διακυβέρνησης μίας χώρας είναι η ηγεσία ενός ανδρός, στο όνομα όμως της Δημοκρατίας – κάτι με το οποίο συμφώνησε και ο Αριστοτέλης.

Σε μία τέτοια κυβερνητική μορφή (Τιμοκρατία, όπου διοικούν οι πλέον σεβαστοί στο λαό και οικονομικά ανεξάρτητοι), όφειλαν να ισορροπούν μεταξύ τους τόσο τα ολιγαρχικά, όσο και τα δημοκρατικά στοιχεία – με έναν τέτοιον τρόπο, ώστε ούτε η μάζα και οι φτωχοί, ούτε η ελίτ και οι πλούσιοι να έχουν την εξουσία.

Ειδικά ο Αριστοτέλης θεωρούσε τη Δημοκρατία ως μία «ληγμένη» Τιμοκρατία – επειδή στη Δημοκρατία εμπερικλείεται η δυνατότητα να μοιράσουν μεταξύ τους οι μάζες τις περιουσίες των πλουσίων, εφόσον αποτελούν την πλειοψηφία, γεγονός που κατά το φιλόσοφο ήταν άδικο.

Κάτι ανάλογο ουσιαστικά έχει υιοθετηθεί από το αμερικανικό σύνταγμα, σύμφωνα με το οποίο κάθε μορφή κυβερνητικής οργάνωσης πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να προστατεύει τη μειοψηφία των πλουσίων από την πλειοψηφία των φτωχών. Η λύση που δόθηκε εν προκειμένω από τον ιδρυτή του αμερικανικού συντάγματος (J. Madison), ήταν η «αντιπροσωπευτική Δημοκρατία», η οποία συναντάται σήμερα και στην Ελλάδα – όπου εκ των πραγμάτων πρόκειται για μία καλυμμένη μορφή της Ολιγαρχίας (η Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα ήταν άμεση, αφού κυριαρχούσε πλήρως ο λαός – οι Αθηναίοι Πολίτες βέβαια και όχι οι δούλοι).

Περαιτέρω, η Δημοκρατία στη Δύση σήμερα δεν είναι πλέον μία από τις πολλές δυνατές μορφές διακυβέρνησης – αλλά η μοναδική, μέσω της οποίας νομιμοποιείται η εκάστοτε πολιτική εξουσία. Ταυτόχρονα, οι κυριαρχούσες ελίτ αντιμετωπίζουν τη Δημοκρατία ως μία απολύτως απαραίτητη ψευδαίσθηση – προσπαθώντας, πίσω από τη ρητορική της Δημοκρατίας, να εξασφαλίσουν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα, στηρίζοντας τις ολιγαρχικές δομές που θεωρούν ως τις πλέον κατάλληλες.

Επί πλέον, κάνουν ότι μπορούν για να διαβρώσουν τις δημοκρατικές δομές – με τέτοιον τρόπο όμως, ώστε οι ενέργειες τους αυτές να μην είναι εύκολα ορατές στον πληθυσμό. Η συγκεκριμένη διαδικασία έχει επιταχυνθεί σήμερα, με έναν εξαιρετικά ανησυχητικό ρυθμό – με τη βοήθεια των χρεών, καθώς επίσης Θεσμών του τύπου της ΕΕ, της Τρόικας, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ, της TTIP (άρθρο) κοκ.

Με απλά λόγια, οι εγκατεστημένες ολιγαρχικές δομές κάτω από το μανδύα της Δημοκρατίας, έχουν καταφέρει τον εντυπωσιακό άθλο να μετατρέψουν τις Δημοκρατίες της Δύσης σε Ολιγαρχίες, χωρίς να αντιμετωπίζονται ως τέτοιες από τους λαούς – με αφετηρία τις Η.Π.Α., στις οποίες υπάρχουν πολλά εγχειρίδια που αναφέρονται στη «διαχείριση» της Δημοκρατίας προς όφελος της ελίτ.

Η συλλογική ουτοπία

Σύμφωνα τώρα με νέες αναλύσεις (Gilens&Page, 2014), το 70% του αμερικανικού πληθυσμού δεν έχει πλέον καμία επιρροή στις πολιτικές αποφάσεις – κάτι που συμβαίνει και στην Ευρώπη. Μπορεί δε να διαπιστωθεί από τα ΜΜΕ της ελίτ, μεταξύ άλλων από τη «Wall Street Journal», τα οποία δεν ασχολούνται με την πολιτική ρητορική και με την προπαγάνδα, όπως τα αντίστοιχα που απευθύνονται στο ευρύ κοινό.

Για παράδειγμα, η «Wall Street Journal» διαπίστωσε στις 28 Φεβρουαρίου του 2013 ότι, «το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα δεν μπορεί πλέον να καταργηθεί δημοκρατικά – αφού επικράτησε, παρά τα αντίθετα εκλογικά αποτελέσματα σε πολλές χώρες».

Το γεγονός αυτό άλλωστε φάνηκε καθαρά και στην Ελλάδα όπου, παρά το ότι οι Έλληνες ψήφισαν δύο φορές εναντίον των μνημονίων, τα οποία νομιμοποιούν το νεοφιλελεύθερο καθεστώς, δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Ακόμη χειρότερα, την τρίτη φορά ψήφισαν υπέρ (αυτοί που ψήφισαν) – ενώ το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των βουλευτών αποφάσισε να σκύψει εξευτελιστικά το κεφάλι.

Οι Έλληνες δε, παρά το ότι φάνηκε καθαρά πως όποιο κόμμα και αν επέλεγαν, δεν θα απέφευγαν τα μνημόνια, τη λεηλασία, τη υποδούλωση και την απόλυτη υποταγή τους στο νεοφιλελευθερισμό, συνεχίζουν να έχουν την ψευδαίσθηση πως μπορούν με δημοκρατικές διαδικασίες να αλλάξουν το οδυνηρό μέλλον που διαγράφεται μπροστά τους, καθώς επίσης να ξεφύγουν από τον αφελληνισμό – αρνούμενοι να πιστέψουν ακόμη και αυτά που φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού.

Επομένως, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ελλάδα αποδείχθηκε πως ήταν ψευδαίσθηση η πεποίθηση ότι, οι Πολίτες επηρεάζουν τα αποτελέσματα των εκλογών – ή πως συμμετέχουν με την ψήφο τους στις «συστημικά» σημαντικές πολιτικές αποφάσεις.

Επίσης τεκμηριώθηκε απόλυτα ότι, ειδικά όσον αφορά την οικονομική πολιτική, ο νεοφιλελευθερισμός και η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία είναι στην πραγματικότητα δύο πολιτικές, άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους – γεγονός που ανέφερε δημόσια (1990) ένας από τους πατέρες του νεοφιλελευθερισμού, ο M. Friedman, με την εξής φράση: «Όταν ιδρυθεί μία δημοκρατική κοινωνία, καταστρέφεται η ελεύθερη οικονομία» (υπενθυμίζοντας πως η ελεύθερη οικονομία δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το νεοφιλελευθερισμό).

Συμπερασματικά λοιπόν, η Δημοκρατία γίνεται τότε μόνοι ανεκτή, επιτρεπτή, όσο ο τομέας της Οικονομίας παραμένει ανέπαφος από τις δημοκρατικές διαδικασίες και τις συλλογικές αποφάσεις – επομένως, όσο δεν είναι πραγματική Δημοκρατία. Από την πλευρά δε των πολυεθνικών ομίλων, η ουσιαστική Δημοκρατία αποτελεί τον εχθρό του νεοφιλελευθερισμού – ένα μη αποδεκτό επιχειρηματικό ρίσκο.

Όταν τώρα οι απλοί Πολίτες δεν είναι πρόθυμοι να αποδεχθούν πως η οργάνωση μίας κοινωνίας πρέπει να υποτάσσεται στις οικονομικές υποχρεωτικές ανάγκες, καθώς επίσης πως οι μισθοί και οι κοινωνικές παροχές αποτελούν εξαιρετικά αρνητικούς παράγοντες για τον πολλαπλασιασμό των κεφαλαίων, τότε πρέπει οι κυρίαρχες ελίτ να επιβάλλουν τα κατάλληλα μέτρα διαρθρωτικών αλλαγών, με απολυταρχικούς τρόπους – με μνημόνια, με Τρόικες, με το ΔΝΤ, με ενδοτικές κυβερνήσεις κοκ.

Απλούστατα, εάν η Δημοκρατία αποτελεί μία απαραίτητη ψευδαίσθηση στα «πολιτικά εγχειρήματα», τότε θα πρέπει να ελέγχεται από τους κατάλληλα εκπαιδευμένους ειδικούς, έτσι ώστε να μετατρέπεται σε μία «θεατρική δημοκρατία» (spectator democracy) – όπως άλλωστε είναι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Έτσι διατηρείται ανέπαφη η ψευδαίσθηση, ενώ εξασφαλίζεται η απαιτούμενη πολιτική σταθερότητα – κάτι που θεωρείται απαραίτητο, για την επίτευξη των στόχων της εκάστοτε ελίτ.

Η συστηματική προπαγάνδα

Περαιτέρω, σύμφωνα με ένα από τα πολλά εγχειρίδια της ελίτ (The Crisis of Democracy), η κρίση της Δημοκρατίας που προκαλείται από την υπερβολική διόγκωση της επιλύεται και ελέγχεται τότε μόνο (από την πλευρά της ελίτ), όταν ο πληθυσμός αποπολιτικοποιείται σε μεγάλο βαθμό – υποχρεούμενος σε έναν πολιτικό λήθαργο, καθώς επίσης σε μία ηθική απάθεια, σε μία συλλογική αποχαύνωση.

Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται με τη χρήση των κατάλληλων τεχνικών, κυρίως με την «επαγωγική απάθεια» (μέσω των αυξημένων οικονομικών προβλημάτων, της ανόδου του κόστους διαβίωσης παράλληλα με τη μείωση των μισθών, των φόβων για το μέλλον, του καταναλωτισμού κοκ.) – επίσης, με την τεχνική της διαχείρισης της κοινής γνώμης, όπως και με το «management» της οργής (το βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα, έχοντας υποχρεωθεί από τα ΜΜΕ κλπ. να σιχαινόμαστε οργιζόμενοι όλους τους πολιτικούς, οπότε την ίδια την Πολιτική, αποστασιοποιούμενοι).

Η προπαγάνδα, η χειραγώγηση δηλαδή του όχλου με τρόπους που δεν μπορεί να τους κατηγοριοποιήσει ως μεθόδους επηρεασμού του, ανήκει υποχρεωτικά στα βασικά στοιχεία μίας λειτουργικής, «θεατρικής Δημοκρατίας», όπως όλες σχεδόν οι δυτικές.

Για παράδειγμα, με ορισμένες τηλεοπτικές εκπομπές, με δημοσιογράφους που δήθεν ελέγχουν την εξουσία, κατηγορώντας την συνεχώς – στόχος των οποίων όμως είναι η εκτόνωση των θεατών τους, έτσι ώστε να μην αντιδρούν οι ίδιοι, ήσυχοι πως κάποιοι άλλοι ενεργούν στη θέση τους για την προστασία των συμφερόντων τους.

Οι τεχνικές αυτές της διαχείρισης της κοινής γνώμης (προπαγάνδα) σε τυπικές Δημοκρατίες, με την αριστερά πέπλο να αποτελεί τη σύγχρονη εξέλιξη τους, έχουν ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα, σε σχέση με τις τεχνικές ελέγχου των δικτατοριών: είναι φθηνότερες από τη βία, από το χρηματισμό ή από οιαδήποτε άλλη μορφή ελέγχου.

Επομένως, αυτού του είδους οι «Δημοκρατίες» αποτελούν έναν ιδανικό, βέλτιστο τύπο διακυβέρνησης του όχλου, συγκριτικά με οποιονδήποτε άλλο – με την έννοια της προπαγάνδας εδώ να ορίζεται ως εκείνες οι συστηματικές προσπάθειες, στόχος των οποίων είναι η ελαχιστοποίηση της ικανότητας των ανθρώπων να κρίνουν σωστά. Επίσης η δημιουργία απόψεων, εντυπώσεων ή πεποιθήσεων που να επιτρέπουν στις ελίτ, πολιτικές ή οικονομικές, να εκμεταλλεύονται τις μάζες στο έπακρο, με τη θέληση τους.

Σύμφωνα τώρα με έναν από τους μεγαλύτερους ειδικούς στον τομέα της προπαγάνδας (Bernay, βιβλίο του από το 1928), «Η συνειδητή και ευφυής χειραγώγηση του τρόπου συμπεριφοράς και των πεποιθήσεων των μαζών, αποτελεί ένα από τα βασικότερα συστατικά των δημοκρατικών κοινωνιών. Οι οργανώσεις που λειτουργούν στο παρασκήνιο, ελέγχουν όλες τις κοινωνικές διαδικασίες. Συνιστούν δε μία σκιώδη διακυβέρνηση, η οποία είναι ο πραγματικός ηγεμόνας της χώρας μας».

Σήμερα, η προπαγάνδα αποτελεί ένα από τα πλέον αναγκαία «συστήματα κατήχησης» όλων των δυτικών κοινωνιών – ενώ οι σκιώδεις κυβερνήσεις αποτελούνται από τα αόρατα δίκτυα των πολλών και διαφορετικών ελίτ, τα οποία ελέγχουν με τη βοήθεια της χειραγώγησης όλες τις κοινωνικές διαδικασίας.

Οι ελίτ αυτές καθοδηγούν όλες τις πολιτικές αποφάσεις, ενώ τις προωθούν, με τον τρόπο που θέλουν, στις μάζες, με τη βοήθεια των διατεταγμένων δημοσιογράφων των ΜΜΕ – ως αναπόφευκτες συνήθως θυσίες ή περιορισμούς, για το καλό της πλειοψηφίας των ανθρώπων και ειδικά των αδυνάτων!

Με βάση δε με έναν εξαιρετικό επικοινωνιολόγο (P. Lazarsfeld), η ιδανικότερη μέθοδος προώθησης είναι η πλημμύρα πληροφοριών προς τις μάζες, έτσι ώστε να έχουν την ουτοπία της σωστής, πλήρους ενημέρωσης τους – γεγονός που τους δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι υπεύθυνα πληροφορημένοι Πολίτες, οπότε ήσυχοι με τη συνείδηση τους.

Ολοκληρώνοντας οι «κοινωνικοί ναρκωτές», όπως αποκαλεί τα ΜΜΕ, φροντίζουν να εθίζουν τους θεατές, αναγνώστες ή ακροατές τους στις ειδήσεις σε τέτοιο βαθμό, έτσι ώστε να μην μπορούν χωρίς αυτές – αδυνατώντας να κατανοήσουν την αρρώστια που τους προκαλεί ο συγκεκριμένος εθισμός («to keep the addict from recognizing his own malady»).

Επίλογος

Ο μεγάλος αριθμός των «ενημερωτικών» πολιτικών εκπομπών στα ελληνικά κανάλια, εκ των οποίων πολλά από τα μικρότερα γεννήθηκαν ή ανδρώθηκαν στην εποχή των μνημονίων, αποδεικνύει το πόσο στενά είναι συνδεδεμένη η προπαγάνδα με τα ΜΜΕ – ειδικά σε μία χώρα που αποτελεί το πειραματόζωο της νέας πολιτικής της ελίτ, την οποία ξεκίνησε να εφαρμόζει με τη βοήθεια της παραποίησης των οικονομικών μεγεθών, έτσι ώστε να γίνει εφικτή η μετατροπή των Πολιτών σε σκλάβους χρέους.

Το αμέσως επόμενο πείραμα ήταν η αριστερίζουσα αντιπροσωπευτική δημοκρατία, με έντονα δεξιές αποχρώσεις (κόμματα συγκυβέρνησης) – έχοντας στεφθεί με απόλυτη επιτυχία στην Ελλάδα, οπότε έχει μετατραπεί σε ένα εξαγώγιμο προϊόν για όποια χώρα υπάρξει ανάγκη.

Ο συνδυασμός τώρα των οικονομικών μαρτυρίων που επιβλήθηκαν στους Έλληνες, με την έντονη προπαγάνδα που ασκήθηκε και ασκείται από τα ΜΜΕ, εύλογα εξουδετέρωσε όλες τις υγιείς αντιστάσεις τους – προς όφελος της παγκόσμιας ελίτ, η οποία κατάφερε να μάθει πάρα πολλά από τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης, επί πλέον στα χρήματα που κέρδιζε και κερδίζει.

Στα πλαίσια αυτά, δεν πρέπει να αναρωτιέται κανείς γιατί σιωπούν τα πρόβατα τα οποία, ενώ φοβόνταν το λύκο, οδηγούνται στη σφαγή από το χαμογελαστό, νεαρό βοσκό τους – χωρίς την παραμικρή αντίσταση ή, έστω, αντίδραση, επειδή έχουν πλέον συνθηκολογήσει ψυχικά και διανοητικά.

Εν τούτοις, αναρωτιόμαστε τι ακριβώς περιμένουν οι Έλληνες στο μέλλον, αφού δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για τα απολύτως καταστροφικά αποτελέσματα της πολιτικής των μνημονίων (ανάλυση) – ενώ, εάν τυχόν νομίζουν πως η αναβολή της πληρωμής μέρους του δημοσίου χρέους ήταν λύση, έχουν δυστυχώς τη λάθος εντύπωση.

Σε κάθε περίπτωση, εάν συνεχίσουν να επιτρέπουν να θεωρούνται ως διανοητικά ανεπαρκείς, πιστεύοντας πως η επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους που εγκρίθηκε επειδή είναι καλά και υπάκουα παιδιά, είναι ταυτόσημη με την ονομαστική διαγραφή, τότε οι εφιάλτες τους δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσουν – ελπίζοντας όπως πάντα να κάνουμε λάθος.

https://analyst.gr/2018/10/14/i-thliberi-ageli-provaton/2/