Συνδρομή Ενόπλων Δυνάμεων στην Κατάσβεση Πυρκαγιάς στην Περιοχή της Κινέτας

Τη Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018 μετά από σχετική εντολή του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Πάνου Καμμένου για παροχή συνδρομής των Ενόπλων Δυνάμεων στην κατάσβεση πυρκαγιάς στην ευρύτερη περιοχή της Κινέτας Αττικής, το ΓΕΕΘΑ προέβη άμεσα στη διάθεση:

• 7 εναέριων μέσων πυρόσβεσης (4 αφη CL-415, 1 αφος CL-215, 2 ε/π CH47-D με κάδο)
• 3 προωθητών γαιών και υδροφόρων οχημάτων
• 1 αφους  C-27 για μεταφορά πυροσβεστών από Θεσσαλονίκη.

Παράλληλα, διατηρείται ετοιμότητα διάθεσης περαιτέρω μέσων και επίγειων μηχανημάτων ως αιτηθεί από τις αρμόδιες αρχές.

Η Ελλάδα παίρνει από την Τουρκία την εκπαίδευση του σκοπιανού στρατού – Τι δεν μας είπαν από τη συμφωνία

Ο πλήρης τίτλος της γνωστής μας πλέον και ως Συμφωνίας των Πρεσπών είναι: «Τελική Συμφωνία για την επίλυση των διαφορών οι οποίες περιγράφονται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 8456 (1993), τη λήξη της ενδιάμεσης συμφωνίας του 1995, και την εδραίωση στρατηγικής σχέσης μεταξύ των μερών».

Η συμφωνία των Πρεσπών δηλαδή, από την πρώτη απλή της ανάγνωση περιλαμβάνει δύο μέρη: το πρώτο μέρος αφορά την συνομολόγηση τελικής συμφωνίας για την επίλυση των εκκρεμών από το 1992 διαφορών μεταξύ των δύο χωρών και το δεύτερο την εδραίωση στρατηγικής εταιρικής σχέσης (Σ.Ε.Σ.) μεταξύ των μερών (δηλαδή των δύο χωρών).

Γιατί διέλαθε της προσοχής αναλυτών (στρατηγικών και γεωπολιτικών), στρατηγιστών αλλά και συνταξιούχων στρατιωτικών και πολιτευτών τόσο απόλυτα το δεύτερο μέρος αυτής;

Ίσως έχουν συνηθίσει να αναλύουν υψηλές στρατηγικές των μεγάλων δυνάμεων αλλά είναι λιγότερο εξοικειωμένοι με την ανάλυση της (υψηλής) ελληνικής στρατηγικής.

Στο πρώτο μέρος της συμφωνίας, το αποτελούμενο από 8 άρθρα, συνοπτικά αλλά όχι εξαντλητικά, expressis verbis σημειώνεται στο άρθρο 7 παρ. 2,3 και 4 ότι η επίσημη γλώσσα και τα άλλα χαρακτηριστικά των Σκοπίων δεν έχουν σχέση με τον Ελληνικό Πολιτισμό την ιστορία και την κουλτούρα και τα την κληρονομιά της Ελληνικής Μακεδονίας, στο άρθρο 1 παρ. 7 απαγορεύεται ρητά η χρήση του όρου «Μακεδονία» χωρίς τον γεωγραφικό προσδιορισμό (Βόρεια) από το δεύτερο μέρος (Σκόπια), στο άρθρο 1 παράγραφους 5,6,8 και 9) η λεπτομερή και εξαντλητική ρύθμιση του erga omnes ήτοι η έναντι όλων, διεθνών οργανισμών και fora, σε όλες τις διμερείς σχέσεις του κράτους (συμπεριλαμβανομένων των χωρών που αναγνώρισαν τα Σκόπια ως «Μακεδονία») αλλά και στο εσωτερικό του κράτους χρήση της συνομολογημένης σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό «Βόρεια Μακεδονία).

Οσον δε αφορά την συνομολόγηση και περιγραφή της Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ των μερών (Σκοπίων και Αθήνας) αυτή δεν αναφέρεται εν είδη ευχής μόνον στο προοίμιο της συνθήκης.

Αντίθετα η συμφωνία περιγράφει και ρυθμίζει την σχέση αυτή στο δεύτερο από τα δύο μέρη της συνθήκης που περιλαμβάνει επίσης οκτώ άρθρα γεγονός που από μόνο του προσδίδει την ισότιμη σημασία που δίνεται σε αυτή την πλευρά της συνθήκης.

Στο προοίμιο, αφού τονίζεται η ισχυρή βούληση των μερών για αμοιβαία φιλία, καλή γειτονία και εταιρική σχέση συνεργασίας, αναφέρεται η δέσμευση ενίσχυσης, διεύρυνσης και εμβάθυνσης των διμερών σχέσεων, καταλήγοντας στην αποτύπωση της κοινής επιδίωξης τα μέρη να ενισχύσουν και διευρύνουν την διμερή συνεργασία και να την αναβαθμίσουν στο επίπεδο μίας στρατηγικής εταιρικής σχέσης στους τομείς της γεωργίας, της πολιτικής προστασίας, της άμυνας, της οικονομίας, της ενέργειας, του περιβάλλοντος, της βιομηχανίας, των υποδομών, των επενδύσεων, των πολιτικών σχέσεων, του τουρισμού, του εμπορίου, των μεταφορών και της διασυνοριακής συνεργασίας.

Το Β μέρος της συνθήκης εξειδικεύει την ενίσχυση και εμβάθυνση της συνεργασίας μεταξύ των δύο μερών με σκοπό την δημιουργία και εμπέδωση της στρατηγικής μεταξύ τους σχέσης και συνεργασίας:

Στο άρθρο 9 (πρώτο άρθρο του Β’ μέρους) και στην παράγραφο ένα αυτού επαναδιατυπώνεται ο σκοπός της στρατηγικής μεταξύ των μερών συνεργασίας σε όλους τους αναφερόμενους και στο προοίμιο τομείς.

Και αυτό βεβαίως έχει την σημασία του, καθώς η διατύπωση του εντός του κυρίως κειμένου της συμφωνίας επικυρώνει ότι δεν παραμένει η βούληση αυτή στο επίπεδο της διακήρυξης, χωρίς ισχύ και δεσμευτικότητα όπως συμβαίνει στις αναφορές στα προοίμια των διεθνών συμβάσεων, αλλά, αντίθετα, δεσμεύει το περιεχόμενο αυτό τα συμβαλλόμενα μέρη με άμεση ισχύ.

Δημιουργείται για την εξυπηρέτηση της δέσμευσης αυτής ένα συγκεκριμένο Σχέδιο Δράσης που περιλαμβάνει και την συνέχιση των υφιστάμενων Μέτρων Οικοδόμισης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ).

Στο άρθρο 11 της συμφωνίας θεσμοθετείται η στενή αμιγώς διμερής συνεργασία στο πλαίσιο διμερών και περιφερειακών οργανισμών.

Αυτό το άρθρο αναγνωρίζει την win win situation της ενίσχυσης / πολλαπλασιασμού της δυνατότητας μίας εκάστης χώρας εντός περιφερειακών Οργανισμών και πρωτοβουλιών ad hoc που δημιουργεί ο συντονισμός και αλληλοϋποστήριξη.

Το άρθρο 12 εξειδικεύει τα μέτρα ενίσχυσης και ανάπτυξης της πολιτικής και κοινωνικής συνεργασίας.

Η οικονομική συνεργασία ρυθμίζεται στο άρθρο 13 που αποτελεί αντιγραφή του άρθρου 13 της ενδιάμεσης συμφωνίας και αναφέρει την «καθοδήγηση» των μερών από τις προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και στο αναλυτικό άρθρο 14: επαναβεβαίωση της στενής συνεργασίας σε όλους τους τομείς οικονομικής – παραγωγικής δραστηριότητας που αναφέρονται και στο προοίμιο της συνθήκης (παρ.1), στην ενθάρρυνση και προστασία των επενδύσεων (παρ. 2), την συνεργασία μεταξύ εταιριών, επιχειρήσεων και βιομηχανιών, την διευκόλυνση μετακίνησης ανθρώπων και αγαθών (παρ.3), συνεργασία στους τομείς ενέργειας, των αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (παρ. 4), τις υποδομές και μεταφορές (παρ. 5), προστασία του περιβάλλοντος (παρ 7) τουριστική συνεργασία και ανταλλαγές (παρ.8), οργάνωση μεικτών επιχειρηματικών φόρουμ (παρ 9).

Το άρθρο 15 αναφέρεται στην συνεργασία στους τομείς της εκπαίδευσης, της επιστήμης, του πολιτισμού, της έρευνας, της τεχνολογίας, της υγείας και των μεταφορών.

Και τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, είναι η συνεργασία στους τομείς της αστυνομίας και πολιτικής προστασίας (άρθρο 16) καθώς και η αμυντική συνεργασία (άρθρο 17).

Η ενίσχυση της αστυνομικής συνεργασίας περιλαμβάνει όλους του τομείς καταπολέμησης του οργανωμένου και διασυνοριακού εγκλήματος (παράνομη διακίνηση ανθρώπων, ναρκωτικών, πολιτισμικών αγαθών λαθρεμπόριο τσιγάρων, οινοπνεύματος και καυσίμων κλπ.).

Και βέβαια ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην χρήση της ειδικής εκπαίδευσης και τεχνογνωσίας εκάστου μέρους από το άλλο μέρος.

Η εταιρική συνεργασία στους τομείς αυτούς αντιμετωπίζει και την επίδραση πολιτικών κεντρικών και βόρειων ευρωπαϊκών χωρών στην δημιουργία μετώπων εναντίον της χώρας χρησιμοποιώντας αφορμές όπως πχ το μεταναστευτικό (κλείσιμο συνόρων κλπ).

Δεν πρέπει να θεωρηθεί τυχαία και η ίδρυση και λειτουργία της σχολής της Πυροσβεστικής στην Φλώρινα όπου και διευκολύνει και την εκπαίδευση προσωπικού από την γειτονική χώρα.

Και αφήσαμε στο τέλος το άρθρο 17 περί της Αμυντικής Συνεργασίας των μερών όπου δίδεται έμφαση στην εκπαίδευση του προσωπικού, στις επισκέψεις και επαφές της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας των δύο χωρών, την μεταφορά τεχνογνωσίας, την συνεργασία στους τομείς παραγωγής και ενημέρωσης, στην διενέργεια κοινών στρατιωτικών ασκήσεων κ.α.

Παρότι λοιπόν σημειώνεται ότι διέλαθε της προσοχής των ειδικών όλο το Β μέρος της συνθήκης, φαίνεται ότι δεν συνέβη το ίδιο στις δυνάμεις που ανταγωνίζονται την χώρα μας στην ευρύτερη περιοχή.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι πολλές, περισσότερο ή λιγότερο φίλες, χώρες, ενδιαφέρονται να αυξήσουν την επιρροή τους στην γείτονα χώρα εκμεταλλευόμενοι και των μεταξύ μας τριβών εις βάρος της χώρας μας.

Δυνάμεις που έχουν αναπτύξει και προσπαθούν με κάθε τρόπο να εμβαθύνουν συνεργασίες στους κρίσιμους τομείς της αμυντικής συνεργασίας σε τομείς εκπαίδευσης προσωπικού, «δωρεάν» παροχής αμυντικού εξοπλισμού εκμεταλλευόμενοι κοινά θρησκευτικά, φυλετικά, ιστορικά ή άλλα χαρακτηριστικά, ιδίως δε την εχθρότητα που δημιουργείται μεταξύ των πολιτών των δύο γειτονικών κρατών από την διαιώνιση της μεταξύ μας αντιπαλότητας και αδυναμίας επίλυσης των μεταξύ μας προβλημάτων.

Δεν είναι τυχαίο ποιες χώρες δυσαρεστήθηκαν εμφανώς από την επίτευξη της συμφωνίας των Πρεσπών.

Το θετικό αυτής της συμφωνίας είναι ότι από αυτήν ωφελούνται ταυτόχρονα και οι δύο χώρες (win – win) σεβόμενοι τις πολιτιστικές, ιστορικές, κοινωνικές ιδιαιτερότητες και αφετηρίες η μία της άλλης.

Πολλοί οι λόγοι που δεν μπορούν να αναλυθούν στην παρούσα.

Ας αναλογιστούμε μόνον εδώ όσα αναφέρει ο δημιουργός της, ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς, σε συνέντευξη του στη EURACTIV και τον Σαράντη Μιχαλόπουλο (25.6.2018):

«Τα Βαλκάνια, μαζί με την Ελλάδα που είναι πιο έμπειρη, να προχωρήσουμε μαζί σε ένα κοινό ευρωπαϊκό μέλλον.

»Διότι καμία χώρα της περιοχής δεν θα μετράει πολύ σε μια μελλοντική Ένωση με 40-45 κράτη μέλη.

»Το Μαυροβούνιο με 600-800 χιλιάδες πληθυσμό ή η Βόρεια Μακεδονία με 1.6 εκ και η Αλβανία με 2.5 εκ σε μια ΕΕ 600 εκ δεν θα έχουν ρόλο. Ούτε η Ελλάδα με 11 εκ.

»Πάντως, θα έχουμε ρόλο μαζί, με ένα σχέδιο για την περιοχή μας …».

Και αλλού (Συνέντευξη ΥΠΕΞ, Ν. Κοτζιά, στο «News 24/7» και στους δημοσιογράφους Β. Σκουρή & Α. Σπανού (Αθήνα, 28.06.2018):

«Η Ελλάδα έχει μέγιστο συμφέρον να λύσει τα προβλήματά της με τους βόρειους γείτονές της.

»Το μέγιστο αυτό συμφέρον είναι, πρώτον διότι θα είναι ηγεμονική δύναμη απέναντί τους, δεύτερον γιατί αυτοί οι λαοί μόλις φύγουν από τις αντιθέσεις τους και τις παραδοξολογίες θα είναι μαζί μας και τρίτον γιατί η Ελλάδα ένα πρόβλημα έχει, προς ανατολάς».

Είναι γεγονός ότι τα επόμενα 10-15 χρόνια έχουν πολλά να γίνουν προκειμένου οι ωφέλειες που οι δύο γειτονικές χώρες προσδοκούν από την συμφωνία να αποδώσουν το σύνολο των προβλεπόμενων καρπών και ο στρατηγικός σχεδιασμός της εξωτερικής μας πολιτικής, που αφορά τις σχέσεις με τους βόρειους γείτονες μας στα πλαίσια της ευρύτερης Ελληνικής Στρατηγικής, να διαμορφώσει το πλαίσιο ασφάλειας μέσα στο οποίο θα διευρυνθεί και εξασφαλιστεί η ευημερία των Ελλήνων Πολιτών ύψιστο σκοπό μιας δημοκρατικής Εξωτερικής Πολιτικής.

πηγή:https://www.tribune.gr/blog/news/article/488101/i-ellada-pairnei-apo-tin-toyrkia-tin-ekpaideysi-toy-skopianoy-stratoy-ti-den-sas-eipan-apo-ti-symfonia.html

Πλησιάζει επικίνδυνα η ώρα μηδέν

Η Ελλάδα μπορεί ακόμη και σήμερα να τα καταφέρει, αλλά όχι χωρίς τη βοήθεια αυτών που παραμένουν ανενεργοί στη θεωρία – αρνούμενοι να «λερώσουν» τα χέρια τους, παρά το ότι βλέπουν καθαρά πως το οικοδόμημα καταρρέει.

.

Επικαιρότητα

Η Ελλάδα είναι μία μεγάλη χώρα, αφού η χερσαία έκταση της είναι σχεδόν 132.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και η θαλάσσια 318.000 – άρα η συνολική εκμεταλλεύσιμη έκταση της με τα σημερινά μέσα φτάνει στα 450.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, έναντι 357.000 της Γερμανίας. Ειδικά όσον αφορά τη θαλάσσια έκταση της, διακρίνεται στα εξής:

(α) στα εσωτερικά ύδατα ή γραμμή βάσης, όπως τα λιμάνια, οι όρμοι κλπ. – το καθεστώς των οποίων είναι σχεδόν όμοιο με εκείνο του χερσαίου εδάφους,

(β) στην αιγιαλίτιδα ζώνη, όπου κάθε κράτος έχει το δικαίωμα από το Διεθνές Δίκαιο και από το Δίκαιο της Θαλάσσης του ΟΗΕ να καθιερώσει έως και 12 ναυτικά μίλια πλάτος – ενώ η Ελλάδα έχει καθιερώσει μόνο 6 ναυτικά μίλια και

(γ) στην αποκλειστική οικονομική ζώνη ή ΑΟΖ, η οποία εκτείνεται μετά την αιγιαλίτιδα ζώνη έως και 200 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης – ενώ δεν είναι ζώνη κυριαρχίας όπως η αιγιαλίτιδα, αλλά κυριαρχικών δικαιωμάτων και δεν υπάρχει αυτοδικαίως, αλλά πρέπει να καθιερωθεί με ειδική πράξη του παράκτιου κράτους.

Εκτός από αυτά υπάρχει η έννοια της υφαλοκρηπίδας, όπως αποκαλείται ο βυθός της θάλασσας και το υπέδαφος των θαλάσσιων περιοχών που βρίσκονται μετά την αιγιαλίτιδα ζώνη, έως το σημείο που είναι δυνατή η εκμετάλλευση των πόρων τους – ενώ ακολουθεί ο διεθνής βυθός (χάρτης).

Μόνο η χερσαία έκταση της Ελλάδας είναι πάνω από τέσσερις φορές μεγαλύτερη από την Ολλανδία των 17 εκ. κατοίκων και 733 δις € ΑΕΠ (πηγή) – ενώ σχεδόν επτά φορές του Ισραήλ των 8,5 εκ. κατοίκων και 270 δις € ΑΕΠ. Ως εκ τούτου, θα μπορούσε να έχει ένα ακόμη πιο υψηλό ΑΕΠ από τις παραπάνω χώρες αντί μόλις 178 δις € και έναν πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό, αρκεί να εξασφάλιζε τη σωστή οικονομική του διαβίωση (άλλωστε εκτός Ελλάδας υπάρχει ήδη μία δεύτερη, με τον ίδιο πληθυσμό).

Κάτι τέτοιο θα ήταν απόλυτα εφικτό, αφού η Ελλάδα είναι επίσης μία πολύ πλούσια χώρα σε φυσικούς πόρους, με ένα ιδανικό κλίμα, με μία πολύτιμη πολιτιστική κληρονομιά και με ένα πανέμορφο περιβάλλον – ενώ η οικονομία της διαθέτει τρεις ισχυρούς πυλώνες με σημαντικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα (πρωτογενής παραγωγή και μεταποίηση, τουρισμός, ναυτιλία), στους οποίους σύντομα θα προστεθεί ένας τέταρτος: τα τεράστια ενεργειακά της αποθέματα. Ως εκ τούτου η Ελλάδα δεν είναι καθόλου φτωχή, αλλά έχει «φτωχό μυαλό» και κανένα εθνικό όραμα – ενώ στο παρελθόν μεγαλούργησε επειδή οι κάτοικοι της είχαν φιλοδοξίες και δεν έδιωχναν τα παιδιά τους, κυρίως όμως τη στρατηγική για να τις πετυχαίνουν.

Από την άλλη πλευρά τώρα, το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας μετά την απελευθέρωση της ήταν και είναι το κομματικό, πελατειακό κράτος – το οποίο εμποδίζει την εξέλιξη και την ευημερία της, με ένα Σύνταγμα και με μία «Δημοκρατία» κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους. Ειδικότερα, η πολιτική είναι το κατ’ εξοχήν κλειστό επάγγελμα της χώρας, ενώ τα περισσότερα κόμματα λειτουργούν ως «συμμορίες» – εμποδίζοντας τη συμμετοχή στα κοινά των χιλιάδων ικανών και ανιδιοτελών Ελλήνων.

Οι περισσότεροι δε ικανοί Έλληνες, ειδικά αυτοί που είναι καταξιωμένοι, δεν το έχουν ανάγκη, καθώς επίσης δεν υποφέρουν από ψυχολογικά προβλήματα όπως ο ναρκισσισμός και η αυτοπροβολή, δεν το επιχειρούν καν – αρνούμενοι ακόμη και να πατήσουν το πόδι τους στη βρωμιά που βασιλεύει στην πλειοψηφία των κομμάτων. Εύλογα βέβαια, αφού μεταξύ άλλων φοβούνται πως θα χαρακτηρισθούν ανάλογα «βρώμικοι» και διεφθαρμένοι από τους φίλους, συναδέλφους και συμπολίτες τους – οι οποίοι θεωρούν πως οι πολιτικοί είναι συλλήβδην βρώμικοι και διεφθαρμένοι, καθώς επίσης η αιτία όλων τους των δεινών, δικαίως ή αδίκως.

Εν τούτοις, με τον τρόπο αυτό διαιωνίζεται και επιδεινώνεται το πρόβλημα της Ελλάδας, το οποίο έχει διογκωθεί σε τέτοιο βαθμό τα τελευταία χρόνια που την απειλεί κυριολεκτικά με τον αφανισμό της ως Έθνος – ενώ το γεγονός ότι, έχει τοποθετηθεί στο στόχαστρο της Γερμανίας που δρομολόγησε ήδη την οικονομική κατοχή της, για να υφαρπάξει τον τεράστιο πλούτο της και για να την εκδικηθεί (ανάλυση), καθιστά ακόμη πιο πιθανή μία τέτοια εξέλιξη.

Για την καγκελάριο βέβαια το πελατειακό κράτος, η «ποιότητα» των πολιτικών και η κομματική διαφθορά, η πολιτική βρωμιά γενικότερα, αποτελούν μεγάλα πλεονεκτήματα – αφού είναι σε θέση να επιβάλλει τις εντολές της, μεταξύ άλλων έχοντας πιθανότατα στη διάθεση της «φακέλους», με τους οποίους μπορεί να εκβιάζει αρκετούς πολιτικούς. Απόδειξη η ενδοτική παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, η οποία αποτελεί μία μεγαλύτερη ίσως τραγωδία από τα μνημόνια και το PSI – έναντι 30 αργυρίων που ενδεχομένως δεν θα χρειαστεί καν να τα πληρώσει η Γερμανία.

Περαιτέρω, η εθνική καταστροφή που προβλέπεται μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο μέσα από τα κόμματα, σε συνθήκες Δημοκρατίας – από αυτά βέβαια που δεν έχουν κυβερνήσει ποτέ και που δεν ευθύνονται για την τραγωδία μετά το 2009. Εναλλακτικά μέσω μίας αιματηρής εξέγερσης, μίας λαϊκής επανάστασης σε συνθήκες χάους, όπου είναι σχεδόν αδύνατον να προβλεφθούν οι συνέπειες και τα αποτελέσματα της – αν και όλα είναι προτιμότερα από τη αδράνεια, καθώς επίσης από τη συλλογική αποχαύνωση που βασιλεύουν.

Εάν όμως τα κόμματα αυτά δεν στελεχωθούν με εκείνους τους αξιόλογους ή απλά έντιμους Έλληνες που αρνούνται να συμβιβαστούν με την πολιτική βρωμιά, πώς είναι δυνατόν να συμβεί; Με την ίδρυση καινούργιων, όταν υπάρχουν ήδη 54, ενώ ο χρόνος της Ελλάδας τελειώνει; Εκτός αυτού εάν όχι σήμερα, πότε; Όταν η Ελλάδα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη εξαθλιωμένη και λεηλατημένη, υπενθυμίζοντας πως πάντοτε τα κράτη εγκατέλειπαν τις νομισματικές ζώνες όταν ήταν αδύνατον πλέον να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά τους προβλήματα εντός της; Πιστεύει αλήθεια κανείς πως έχει ακόμη πολύ χρόνο στη διάθεση της η πατρίδα μας; Ή ότι θα της προσφερθούν οι προϋποθέσεις (άρθρο) για μία μακροπρόθεσμα βιώσιμη προσφυγή της στις αγορές συν την έξοδο από τα μνημόνια, από τη  Γερμανία; Δεν είναι ευνόητο ότι απλά θα επιμηκυνθούν τα χρέη της αφού έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να τα εξυπηρετήσει, έως ότου εξασφαλιστεί η πλήρης λεηλασία του δημοσίου και ιδιωτικού της τομέα, με την υποθήκευση των πάντων; Ενδεχομένως επίσης με το διαμελισμό της για να ελέγχεται ευκολότερα;

Ολοκληρώνοντας, ίσως κάνουμε λάθος σκέψεις και εκτιμήσεις. Εν τούτοις, δεν μπορούμε να διακρίνουμε κάτι άλλο, παραμένοντας ρεαλιστές και χωρίς περιττά ευχολόγια – ενώ ο χρόνος που περνάει ανεκμετάλλευτος είναι εις βάρος της χώρας μας, για την οποία η ώρα μηδέν πλησιάζει επικίνδυνα. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα μπορεί ακόμη και σήμερα να τα καταφέρει – αλλά όχι χωρίς τη βοήθεια αυτών που παραμένουν στη θεωρία, αρνούμενοι να «λερώσουν» τα χέρια τους παρά το ότι βλέπουν καθαρά πως το οικοδόμημα καταρρέει. Εν προκειμένω, η ευθύνη δεν είναι ασφαλώς της Γερμανίας που απλά κάνει τη δουλειά της, αλλά των συγκεκριμένων Ελλήνων – αυτών δηλαδή που μπορούν πραγματικά να προσφέρουν και δεν το επιχειρούν/τολμούν.

viliardos@analyst.gr

Νοκ άουτ ο Στουρνάρας - Καιρός, λοιπόν, να τα μαζεύει...

Η εποχή της παντοδυναμίας για τον Γιάννη Στουρνάρα φαίνεται ότι τελειώνει. Το «ξήλωμά» του αρχίζει, μάλιστα, από το εσωτερικό της ίδιας της Τραπέζης της Ελλάδος, όπου πλέον δεν είναι σε θέση -όπως αποκαλύπτει σήμερα η «δημοκρατία» με το σχετικό ρεπορτάζ- να επιβάλει τις επιλογές του και να προωθήσει τους δικούς του εκλεκτούς και ευνοούμενους... 
Ο κ. Στουρνάρας, αφού αναδείχθηκε ως άνθος της αυλής του κ. Σημίτη, επί της εποχής του πολλαπλά αμαρτωλού «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ, υιοθετήθηκε δυστυχώς από τον Αντώνη Σαμαρά και ως άνθρωπος των δανειστών τοποθετήθηκε στο υπουργείο Οικονομικών, την ώρα που η κυβερνητική Ν.Δ. του 2012 προσχωρούσε στο μνημονιακό στρατόπεδο της καταστροφής. 
Τα έργα και οι ημέρες του κ. Στουρνάρα, την περίοδο της υπουργίας του, θα μείνουν αποτυπωμένα με μελανά γράμματα, κυρίως ως προς τις εξοντωτικές συνέπειες που επέφεραν στην ελληνική κοινωνία, με συνακόλουθο αποτέλεσμα ασφαλώς την εκλογική κατάρρευση και ήττα της Ν.Δ. το 2015. 
Ο ίδιος είχε προλάβει, ωστόσο, να «διασωθεί» τοποθετούμενος, και πάλι από τον κ. Σαμαρά -παρά την πρώτη λαϊκή αποδοκιμασία των ευρωεκλογών του 2014-, στη διοίκηση της κεντρικής τράπεζας για μια πενταετία.

Ως κεντρικός τραπεζίτης όλα αυτά τα χρόνια ο κ. Στουρνάρας δεν άλλαξε βιολί. 
Αγνοώντας και τους ίδιους τους κοινωνικούς συσχετισμούς, συνέχισε να λειτουργεί -απροκάλυπτα και απροσχημάτιστα τις περισσότερες φορές- ως εκφραστής των δανειστών. Ενίοτε, μάλιστα, δεν δίστασε να εμφανιστεί και ως βασιλικότερος του βασιλέως, με πιο πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα την -αρκούντως ύποπτη- εμμονή του υπέρ της προσωρινής πιστοληπτικής γραμμής μετά τη λήξη του τρίτου Μνημονίου. 
Εκμεταλλευόμενος το καθεστώς της υπαγωγής της στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, επιχείρησε να καταστήσει καταχρηστικά και την Τράπεζα της Ελλάδος σε «κράτος εν κράτει». 
Δρώντας ως βραχίονας του Βερολίνου και των Βρυξελλών, ουκ ολίγες φορές μετέτρεψε τα δώματα του κτιρίου επί της οδού Πανεπιστημίου σε άντρο πολιτικών συνωμοσιών υπό το κράτος και της προσωπικής του ιδιοτέλειας. 
Δηλαδή της επιδίωξής του να κάνει πράξη τα θερινά του όνειρα να ηγηθεί «οικουμενικών» κυβερνητικών σχημάτων με το δήθεν κοστούμι του τεχνοκράτη, αλλά στην πραγματικότητα με τη στολή του σύγχρονου «γκαουλάιτερ».

Η θητεία του κ. Στουρνάρα λήγει σε έναν χρόνο.
Ομως, όπως αποδεικνύεται, ηττάται και αποκαθηλώνεται από τώρα εντός της έδρας του. 

Καιρός, λοιπόν, να τα μαζεύει...

πηγή:https://www.dimokratianews.gr/content/88510/xiloma-ek-ton-eso

Η Προδοσία της Κύπρου το 1974 - Όταν άνοιξε η κερκόπορτα... - Συγκλονιστικό ΒΙΝΤΕΟ

Ολόκληρη η εκπομπή του ΡΙΚ - Σκοτεινά Μονοπάτια  τις 12/10/16 με θέμα την προδοσία της Κύπρου το 1974.

Κεντρικό πρόσωπο της εκπομπής ο  Αλέξανδρος Σημαιοφορίδης, σήμερα απόστρατος συνταγματάρχης του Ελληνικού στρατού, ο οποίος υπήρξε ο επικεφαλής του κλιμακίου της ελληνικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών ΚΥΠ στην Κερύνεια !!!

Nikolas Sokratous 

https://national-pride.org/2018/07/22/

Οι οίκοι αξιολόγησης κόβουν τις συντάξεις!

Προειδοποιήσεις ακόμη και για υποβάθμιση, αν αναστραφούν μεταρρυθμίσεις

Την ώρα που το ελληνικό πολιτικό σύστημα στήνει καβγάδες για τη μείωση των συντάξεων από το 2019, οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, που αποτελούν τη… φωνή της αγοράς ομολόγων, εκπέμπουν απειλητικά μηνύματα προς την Αθήνα, καθιστώντας σαφές ότι η αναστροφή συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων θα φέρει ακόμη και υποβαθμίσεις πιστοληπτικής αξιολόγησης της χώρας.

Μετά τις 20 Αυγούστου, όπως τονίζουν τραπεζικά στελέχη, πραγματικός επιτηρητής της Ελλάδας παύουν να είναι οι θεσμοί των πιστωτών του επίσημου τομέα, ο οποίος θα σταματήσει να δανείζει τη χώρα και τη θέση τους παίρνουν οι διεθνείς οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης.

Οι οίκοι θα ασκούν κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής, ιδιαίτερα στην πρώτη, ευαίσθητη περίοδο μετά την έξοδο από το μνημόνιο, όπου η Ελλάδα θα επιχειρήσει να βρει βηματισμό στην αγορά ομολόγων, έχοντας το μεγάλο μειονέκτημα της χαμηλής πιστοληπτικής αξιολόγησης, τέσσερις βαθμίδες κάτω από την επενδυτική.

Οι οίκοι θα αξιολογούν τα ευρήματα από τους ελέγχους των θεσμών του επίσημου τομέα, στο πλαίσιο της ενισχυμένης επιτήρησης, αλλά και κάθε άλλη πληροφορία που είναι διαθέσιμη για την Ελλάδα και θα είναι στη διακριτική τους ευχέρεια να διαμορφώνουν την πιστοληπτική αξιολόγηση της χώρας, χωρίς να υπόκεινται σε πολιτικές παρεμβάσεις και παζάρια.

Αν η ετυμηγορία τους είναι αρνητική, οι επενδυτικές ροές στα ελληνικά ομόλογα θα μειώνονται δραστικά και θα καταγράφονται σοβαρότατες επιπτώσεις ευρύτερα στο επενδυτικό κλίμα, φέρνοντας οποιαδήποτε κυβέρνηση στην Αθήνα μπροστά σε ένα ντόμινο πολύ σοβαρών παρενεργειών. «Ακόμη και αν μια κυβέρνηση δεν θέλει να κόψει συντάξεις, θα τις κόβουν οι οίκοι αξιολόγησης», λένε χαρακτηριστικά, έστω και με μια δόση υπερβολής, τραπεζικά στελέχη.

Χαρακτηριστικά παράδειγμα της στάσης που υιοθετούν έναντι της Ελλάδας οι οίκοι αξιολόγησης, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι «κάηκαν» στην Ελλάδα το 2009-2010, όταν ξαφνικά έμειναν μετέωρες οι καλές βαθμολογίες που έδιναν στα ελληνικά ομόλογα, είναι η στάση του οίκου S&P.

Με τη χθεσινοβραδινή του ανακοίνωση, ο αμερικανικός οίκος είπε «όχι» σε μια νέα αναβάθμιση της Ελλάδας, αλλάζοντας μόνο την προοπτική (outlook) από σταθερό σε θετικό. Αυτό σημαίνει, όπως εξηγούν οι γνωρίζοντες, ότι ο οίκος υιοθετεί μια επιφυλακτική στάση, αποφεύγοντας προς το παρόν μια κίνηση στις βαθμολογίες, ενώ, ταυτόχρονα, προαναγγέλλει μια νέα αναβάθμιση στο κοντινό μέλλον, που όμως θα γίνει εάν εκπληρωθούν όροι και προϋποθέσεις.

Εξηγώντας, περαιτέρω, τη στάση της, η S&P υπογραμμίζει ότι η πιθανότητα αναβάθμισης συνδέεται με την εφαρμογή των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων «για βελτίωση του οικονομικού περιβάλλοντος και διεύρυνση της φορολογικής βάσης και για να τεθούν οι βάσεις για πιο ισχυρή ανάκαμψη της οικονομίας.

Αντίθετα, όμως, ο οίκος προειδοποιεί για αναθεώρηση της στάσης του και υποβάθμιση των προοπτικών από «θετικές» σε «σταθερές» («σταθερές» = «μπλόκο» σε αναβάθμιση) «αν, αντίθετα με τις προσδοκίες μας, υπάρξουν αντιστροφές μεταρρυθμίσεων που έχουν εφαρμοσθεί ή αν τα αναπτυξιακά αποτελέσματα είναι πιο αδύναμα από ότι αναμένουμε, περιορίζοντας τη δυνατότητα της Ελλάδας να συνεχίσει τη δημοσιονομική προσαρμογή, τη μείωση του χρέους και την αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού τομέα».

Εν ολίγοις, δηλαδή, η «τιμωρία» από την S&P θα έλθει αμέσως, μόλις θεωρήσει ότι η Ελλάδα ξεφεύγει από το πλαίσιο των μνημονίων, δηλαδή αν δεν εφαρμόσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις, όπως η μείωση των συντάξεων, η μείωση του αφορολόγητου ορίου, ή τα μέτρα για τη μείωση των προβληματικών δανείων (πλειστηριασμοί, πωλήσεις δανείων κ.α.).

Ακριβώς στο ίδιο πνεύμα, αρμόδιο για την Ελλάδα στέλεχος του οίκου Moody’s δήλωνε πρόσφατα ότι «η πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδας θα μπορούσε να αναβαθμισθεί, εάν συνεχιστούν οι προσπάθειες σε επίπεδο μεταρρυθμίσεων μετά τη λήξη του προγράμματος και εφόσον έχουν ισχυρότερη επίδραση στην επιτάχυνση της ανάπτυξης και τη μείωση δημοσίου χρέους».

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι οίκοι θα παρακολουθήσουν πολύ στενά τη διαδικασία που θα οδηγήσει στη διαμόρφωση του νέου προσχεδίου προϋπολογισμού, ο οποίος θα κατατεθεί στις 20 Οκτωβρίου και θα περιμένουν, αμέσως μετά, τα αποτελέσματα της πρώτης μεταμνημονιακής επίσκεψης των θεσμών στην Αθήνα, προκειμένου να διαπιστώσουν αν θα τηρηθούν τα συμφωνημένα, ιδιαίτερα για τις συντάξεις.

Οι επόμενες ανακοινώσεις τους για την πιστοληπτική αξιολόγηση της χώρας, θα γίνουν με βασικό κριτήριο το βαθμό πιστότητας στην εφαρμογή των συμφωνημένων, ενώ ενδεχόμενες αποκλίσεις θα αξιολογηθούν αρνητικά, ακόμη και αν, στο πλαίσιο πολιτικών διαβουλεύσεων, τις έχουν εγκρίνει από κοινού η κυβέρνηση και οι θεσμοί των δανειστών του επίσημου τομέα.

πηγή: https://www.sofokleousin.gr/oi-oikoi-aksiologisis-kovoun-tis-syntakseis

«Πόλεμος» Αθήνας-Βερολίνου για τις συντάξεις

Διαστάσεις «πολέμου» φαίνεται να παίρνει η αντιπαράθεση μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας για το θέμα των συντάξεων, σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο της RealNews, με την εφημερίδα να κάνει λόγο για εκβιασμούς από πλευράς Βερολίνου με την υπόθεση των κερδών των ομολόγων και το Μαξίμου, από την πλευρά του, να επιμένει στο «πάγωμα» των μειώσεων μέσω της αξιοποίησης των υπερπλεονασμάτων.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, από την μία η Γερμανίδα Καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ, δέχεται πιέσεις από τους σκληρούς της κυβερνητικής συμμαχίας ώστε να ακολουθήσει αυστηρή στάση απέναντι στην Ελλάδα για την εφαρμογή όλων όσων έχουν συμφωνηθεί και θα πρέπει να υλοποιηθούν μετά την έξοδο από το μνημόνιο.

Από την άλλη, ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, σκέπτεται να λύσει το θέμα των συντάξεων μέσω του προϋπολογισμού του 2019, καταργώντας παράλληλα και ισοδύναμα ψηφισμένα θετικά αντίμετρα, ώστε να μην προκύπτει δημοσιονομικό κενό.

πηγή:https://www.aftodioikisi.gr/asfalistika/polemos-athinas-verolinou-gia-tis-syntaxis-pies-skepsis-kani-o-tsipras/?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=erchetai_mparaz_prokirixeon_sto_ipik_gia_1400_thesis_se_17_idikotites_fek&utm_term=20