Η εγκύκλιος Χουλιαράκη δεν ακυρώνει την δυνατότητα να μη μειωθούν οι συντάξεις. - Αναδρομικές επιστροφές σε συνταξιούχους

«Δεν σημαίνει η εγκύκλιος Χουλιαράκη απαγόρευση της πρόβλεψης, που έχουμε κάνει, ότι μπορούν να μην έλθουν οι μειώσεις στις συντάξεις», δήλωσε υφυπουργός Εργασίας Αναστάσιος Πετρόπουλος.

Μιλώντας στον στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, αναφερόμενος στην εγκύκλιο του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Γιώργου Χουλιαράκη, που εστάλη στους φορείς του Δημοσίου στο πλαίσιο της κατάρτισης του προϋπολογισμού του 2019 και μεταφέρει τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου Σχεδίου για μείωση των συντάξεων κατά 1% του ΑΕΠ από τον Ιανουάριο του 2019, ο κ. Πετρόπουλος διευκρίνισε: «Κάθε χρόνο τέτοιον μήνα, πάντα βγαίνει αυτή η εγκύκλιος, που ορίζει το πλαίσιο με βάση τα ισχύοντα στον νόμο για τον προσδιορισμό των στόχων του προϋπολογισμού της επόμενης χρονιάς. Έχουμε πει ότι με βάση τις ισχύουσες διατάξεις η εγκύκλιος Χουλιαράκη προσδιορίζει με ποιον τρόπο θα γίνει αυτό. Από αυτή τη διαδικασία της εγκυκλίου θα βγουν και τα πλεονάσματα, θα βγουν και τα υπερπλεονάσματα και το έδαφος που έχουμε, για να χτίσουμε ένα διαφορετικό μέλλον, καλύτερο, πιο ευοίωνο και για τους ασφαλισμένους και για την ανάπτυξη».

«Η εγκύκλιος αυτή», συνέχισε ο υφυπουργός, «είναι μία κατεύθυνση για προετοιμασία των σχεδίων προϋπολογισμού -κάθε υπουργείο να βγάλει τα έσοδα, τα έξοδα, τις προβολές όσον αφορά τις δαπάνες- και θα χτιστεί ο προϋπολογισμός, όπως θα παρουσιαστεί τέλος Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου και εκεί θα δούμε πράγματι πως ό,τι έχουμε πει θα αποτελέσει περιεχόμενο του κρατικού προϋπολογισμού, με καλύτερους όρους για τις συντάξεις, με καλύτερους όρους για τα κοινωνικά μέτρα υπέρ των αδυνάμων, με καλύτερους όρους για την ανάπτυξη».

«Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης μέσα από τα πλεονάσματα δεν αφορά μόνο τις συντάξεις -θα δούμε σε ποιο επίπεδο θα επενεργήσουμε στο ζήτημα των συντάξεων- έχουμε πει ακόμη και για τα θέματα των συντάξεων χηρείας, ότι θα τα δούμε στο πλαίσιο μιας κατάστασης πιο βελτιωμένης, που μας δίνει η ευχέρεια των αποτελεσμάτων που έχουμε στα οικονομικά και του ΕΦΚΑ», πρόσθεσε.

Πλεονασματικός ο ΕΦΚΑ

Σε ό,τι αφορά την πορεία του ΕΦΚΑ ο κ. Πετρόπουλος γνωστοποίησε: «Ήδη για το πρώτο εξάμηνο του 2018 έχουμε πλεόνασμα 582 εκατ. ευρώ και συνεπώς αυτό οδηγεί στο τέλος της χρονιάς σε ένα πλεόνασμα, που ξεπερνά το 1 δισεκατομμύριο και αν βάλουμε σε αυτό το προϋπολογισμένο ποσοστό του ΑΚΑΓΕ είναι 1,4 δισ.». «Αυτό», εξήγησε, «είναι πλεόνασμα πραγματικό γιατί συμπεριλαμβάνεται στον προϋπολογισμό όλη η δαπάνη των συντάξεων που θα είναι σε εκκρεμότητα σαν να τις καταβάλαμε τώρα, δεν είναι αληθές ότι εμφανίζουμε πλεόνασμα γιατί δεν δίνουμε συντάξεις, οι συντάξεις υπολογίζονται σαν να έχουν καταβληθεί ως υποχρέωση, έτσι καταρτίζονται οι προϋπολογισμοί».

Για τις αναδρομικές επιστροφές

Σχετικά με επιστροφή ποσών σε συνταξιούχους λόγω της αναπροσαρμογής στα καταβαλλόμενα ποσά υπέρ του Ασφαλιστικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης Γενεών (ΑΚΑΓΕ) ο υφυπουργός διευκρίνισε: «Επιστρέφονται εισφορές που είχαν παρακρατηθεί παλιά από τις επικουρικές συντάξεις. Ήδη από 30 Απριλίου του 2018 είχε εκδοθεί Δελτίο Τύπου από το ταμείο επικουρικής ασφάλισης για την επιστροφή τους. Είναι κοντά στους 200.000 ασφαλισμένους που θα έχουν 1-2 Αυγούστου επιστροφή εισφοράς, που κυμαίνεται μεταξύ των 150 ευρώ μέχρι 480 ευρώ περίπου […] Θα το κάνουμε σύντομα, δεν χρειάζεται να τρέχουν οι ασφαλισμένοι στα ταμεία να υποβάλλουν αιτήσεις».

https://neaselida.gr/oikonomia/petropoylos-i-egkyklios-choyliaraki-den-akyronei-tin-dynatotita-na-mi-meiothoyn-oi-syntaxeis/

Άγριες περικοπές φέρνει ο νέος υπολογισμός των συντάξεων θανάτου ή χηρείας. Πώς υπολογίζονται

Συντάκτης: 

Τζώρτζης Ρούσσος

Άγριες περικοπές που φτάνουν ακόμη και το 66% της ήδη καταβαλλόμενης σύνταξης φέρνει ο νέος υπολογισμός των συντάξεων θανάτου (ή χηρείας).

Όπως αναλύθηκε στο συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ) και παρουσίασε ο πρόεδρος της Α. Κουρούκλης, αν ο επιζών σύζυγος λάμβανε σύνταξη 1.500 ευρώ με τον νέο τρόπο υπολογισμού -υπό προϋποθέσεις- μπορεί να λαμβάνει... 520 ευρώ.

O εν ισχύει νόμος Κατρούγκαλου εισήγαγε πέραν της δραστικής περικοπής των συντάξεων και ηλικιακά κριτήρια για τη χορήγηση σύνταξης θανάτου.

Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι μόνο σε περίπτωση που ο θάνατος επήλθε μετά τη συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας του επιζώντος συζύγου, η σύνταξη να χορηγείται χωρίς χρονικό περιορισμό.

Αν ο δικαιούχος δεν έχει συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας του κατά τον χρόνο θανάτου, τότε λαμβάνει τη σύνταξη του θανόντος συζύγου μόνον για μία τριετία και μετά επαναχορηγείται με τη συμπλήρωση του 67ου έτους.

Η μόνη εξαίρεση που προβλέπει ο νόμος είναι ότι η σύνταξη συνεχίζει να καταβάλλεται είτε στην περίπτωση που υπάρχουν ανήλικα τέκνα είτε ο ίδιος ο επιζών σύζυγος είναι ανίκανος για την άσκηση κάθε βιοποριστικής εργασίας κατά ποσοστό 67% και άνω.

Τα ποσοστά των δικαιούχων ορίζονται σε 50% για τον επιζώντα σύζυγο και 25% για το κάθε παιδί.

Πώς υπολογίζεται

Το ποσό της σύνταξης των ανωτέρω δικαιούχων υπολογίζεται επί του ποσού της σύνταξης που δικαιούται ή που έχει δικαιωθεί ο θανών σύζυγος και επιμερίζεται ως εξής:

Για τον επιζώντα σύζυγο ποσοστό 50% της σύνταξης. Εάν ο γάμος έλαβε χώρα μετά την απονομή της σύνταξης γήρατος του θανόντος, αυτή περιορίζεται ως ακολούθως:

Αν η διαφορά ηλικίας μεταξύ του αποβιώσαντος και του συζύγου του, αφαιρουμένου του διαστήματος του γάμου τους, είναι μεγαλύτερη από δέκα έτη, η σύνταξη του επιζώντος συζύγου υφίσταται, για κάθε πλήρες έτος διαφοράς, μείωση που καθορίζεται σε:

• 1% για τα έτη από το 10ο έως και το 20ό έτος,
• 2% για τα έτη από το 21ο έως και το 25ο έτος,
• 3% για τα έτη από το 26ο έως και το 30ό έτος,
• 4% για τα έτη από το 31ο έως και το 35ο έτος,
• 5% για τα έτη από το 36ο και άνω.

ΠΗΓΉ:http://www.efsyn.gr/arthro/psalidi-stis-syntaxeis-hireias

Ο εθνομηδενισμός το Έθνος και η Πατρίδα

Τι είναι Έθνος. Τι είναι ο Λαός. Τι είναι το Κράτος. Ποια είναι η Δημοκρατία. Πως διαμορφώνεται η εθνική ταυτότητα. Πως καλλιεργήθηκε η εθνική συνείδηση. Πως ορίζεται η Πατρίδα.



 Θανάσης Κ.

Μερικές ακόμα σκέψεις περί «Έθνους», «Λαού», «Δημοκρατίας», γιατί θα τα βρίσκουμε συνέχεια μπροστά μας, τόσο από την προπαγάνδα των αριστερών όσο και από διάφορους φιλελέδες…

• Το έθνος έχει ιστορική υπόσταση…
• Το κράτος είναι μια πολιτική-γεωγραφική οντότητα, εντός της οποίας ασκείται κυριαρχία.
• Το πολίτευμα είναι μια πολιτική-θεσμική ρύθμιση, με την οποία διαμορφώνονται σχέσεις εξουσίαςκαι άσκηση διοίκησης.
• Το δημοκρατικό πολίτευμα καθορίζει τον τρόπο εκπροσώπησης, ελέγχου της εξουσίας, λογοδοσίαςτων κυβερνώντων και ομαλής εναλλαγής τους.

ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

* Πρώτη παρατήρηση: Ένα έθνος μπορεί να υπάρχει με οργανωμένη εθνική υπόσταση, αλλά μπορεί να υπάρχει και χωρίς να έχει κράτος. Και πριν αποκτήσει κράτος.

Οι Κούρδοι υπάρχουν ως Έθνος κι ας μην έχουν ακόμα κρατική οντότητα.

* Δεύτερη παρατήρηση: το κράτος αφορά τα όρια άσκησης κυριαρχίας. Δεν ορίζει το έθνος. Συνήθως το έθνος προϋπάρχει του κράτους και συνεχίζει να υπάρχει, ακόμα και όταν το κράτος (προσωρινά) καταλυθεί.

Το πολίτευμα μπορεί να αλλάζει, μέσα στο ίδιο κράτος. Χωρίς να επηρεάζει ούτε τα όρια εθνικής κυριαρχίας, ούτε την υπόσταση του έθνους.

Η σύγχρονη Ελλάδα γνώρισε πολλά πολιτεύματα. Χωρίς να αλλάξουν τα σύνορά της και χωρίς να αλλοιωθεί η εθνική της υπόσταση. Η ίδια Ελλάδα ήμασταν με το Σύνταγμα του 1952, και επί χούντας και με τα δύο συντάγματα της χούντας (1968 – βασιλευομένη δημοκρατία και 1973 – προεδρική δημοκρατία) και με το Σύνταγμα του 1975 – προεδρευομένη Δημοκρατία και με όλες τις συνταγματικές αναθεωρήσεις που μεσολάβησαν έκτοτε.

Ερώτηση: Ο «Λαός» που κολλάει – και πως χωράει – σε όλα αυτά;

Ο Λαός είναι πρώτα απ’ όλα, το νομικό υποκείμενο του δημοκρατικού πολιτεύματος. Εμφανίζεται με την περιβόητη εναρκτήρια φράση του Αμερικανικού Συντάγματος:  We the people…

«Εν ονόματί» του Λαού ασκείται η κυριαρχία μέσα στο κράτος και νομιμοποιείται η εξουσία στο δημοκρατικό πολίτευμα.

Η «υπόσταση» του «λαού» είναι αλληλένδετη με τη δημοκρατία.

Η δημοκρατία στηρίζεται στη «λαϊκή κυριαρχία», η οποία με τη σειρά της είναι αδιανόητη χωρίς την ύπαρξη «λαού»…

Πριν αναδειχθούν δημοκρατικά πολιτεύματα οι αυτοκρατορίες κυβερνούσαν «πληθυσμούς» – ή έννοια «λαός», όπως την εννοούμε σήμερα ήταν «άγνωστη»…

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ;

* Τρίτη παρατήρηση: Στα εθνικά κράτη, ωστόσο, η έννοια «λαός» δεν έχει μόνο τη διάσταση του νομικού υποκειμένου της δημοκρατίας.

Σημαίνει και πολιτιστική ταυτότητα, δηλαδή έχει εθνική υπόσταση.

Είναι Ελληνικός λαός, Γαλλικός λαός κλπ.

Αλλά ακόμα και σε κράτη που δημιουργήθηκαν από πανσπερμία αποίκων (όπως οι ΗΠΑ, η Αυστραλία και ο Καναδάς), γίνεται συστηματικά προσπάθεια να αποκτήσουν οι ετερόκλητοι αρχικά πληθυσμοί ενιαία πολιτιστική ταυτότητα.

Τέλος υπάρχουν και χώρες με εθνικές μειονότητες. Εδώ γίνεται προσπάθεια να ισορροπήσουν ανάμεσα στα ιδιαίτερα πολιτιστικά χαρακτηριστικά τους (ethnic cultures) και στην ενιαία πολιτιστική ταυτότητα(national identity overlapping and encompassing ethic cultures).

Ακόμα και κράτη με μεγάλη ετερογένεια προέλευσης πληθυσμών καλλιεργούν κοινή εθνική ταυτότητα πέρα και πάνω από τις επί μέρους «εθνικ» κουλτούρες.

Η εθνική ταυτότητα ενοποιεί πολιτιστικά. Κι έτσι μπορούν να υπάρχουν από κάτω και να επιβιώνουν διαφορετικές «εθνικ» κουλτούρες.

Είναι η υπέρτατη πολιτιστική ταυτότητα.

Όχι απλώς «νομική σχέση» (όπως η «ιθαγένεια»…)

Όταν δείτε τι ρωτάνε τους υποψήφιους να πάρουν αμερικανική υποκοότητα (naturalization procedure), θα διαπιστώσετε ότι ψάχνουν την ψυχή και το υποσυνείδητό τους, όχι μόνο αν γνωρίζουν το πολίτευμα και τους νόμους.

Θέλουν να πειστούν ότι νιώθουν τις ΗΠΑ ως νέα Πατρίδα τους, κι όχι ως βολικό τόπο διαμονής-εργασίας.

Καλλιεργούν και εκεί – κυρίως εκεί – ενιαία εθνική ταυτότητα!

Συμπέρασμα: Παντού όπου λειτουργεί η δημοκρατία γίνεται προσπάθεια να εμπεδωθεί κοινή ταυτότητα, ώστε να έχει νόημα η λαϊκή κυριαρχία.

Όπου δεν τα καταφέρνουν υπάρχει υποφώσκων διχασμός που ενίοτε οδηγεί σε αποσχιστικά κινήματα. Όχι μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες, αλλά και σε πολύ σύγχρονες αναπτυγμένες δημοκρατίες, όπως ο Καναδάς (Γαλλόφωνοι), αλλά και η Βρετανία (με το πρόβλημα της Σκωτίας) και το Βέλγιο (Φλαμανδοί-Βαλόνοι), όπως η Ισπανία όπου οι Καταλανοί ήδη κρατιούνται με το ζόρι μη φύγουν – και έπονται οι Βάσκοι…

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Η δημοκρατία απαιτεί και ενίοτε κατασκευάζει ενιαία «ταυτότητα», δηλαδή ενιαία εθνική συνείδηση, ώστε να γίνει ο πληθυσμός «λαός» και να ασκήσει την κυριαρχία του.

Αλλιώς αναπτύσσονται δύο ή περισσότεροι «λαοί», που αναζητούν όλο και περισσότερο την απόσχισή τους, ώστε να δημιουργήσουν τη δική τους χωριστή κρατική οντότητα…

Ο «λαός» ως έννοια ξεκίνησε ως νομικό «υποκείμενο», απαραίτητο για τη ύπαρξη δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά ταυτίζεται όλο και περισσότερο με την ενιαία ταυτότητα, την εθνική υπόσταση του κράτους.

Χωρίς την οποίο δυσκολεύεται να σταθεί το δημοκρατικό πολίτευμα.

Ερώτηση: Είδαμε μια «πρωταρχική» έννοια – το «έθνος» – που δεν την ορίσαμε ακόμα. Και είδαμε μια «παράγωγη» έννοια που τείνει να ταυτιστεί μαζί της – το «λαό». Ποια είναι η σχέση ανάμεσά τους;

Το έθνος δεν είναι υποχρεωτικά κοινή ενθοφυλετικά ομάδα.

Είναι πολιτιστική ταυτότητα ιστορικά διαμορφωμένη.

Δεν παραπέμπει αναγκαστικά σε μυθικό «κοινό γεννήτορα».

Ο λατινογενής όρος που χρησιμοποιείται διεθνώς nation βγαίνει από το ρήμα nasco-nascerai που σημαίνει «γεννώ», και παραπέμπει πράγματι, στο μυθικό «κοινό γεννήτορα».

ΕΘΝΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΟΙΝΑ ΗΘΗ

Αντίθετα η ελληνική λέξη «έθνος» βγαίνει από το «έθος», και παραπέμπει στα κοινά ήθη όπως διαμορφώθηκαν και εμπεδώθηκαν ιστορικά. Σε κοινή πολιτισμική ταυτότητα.

Στα ελληνικού τύπου έθνη μπορεί να υπάρχει και φυλετική συγγένεια. Που προκύπτει όμως, από κοινές επιμιξίες – όχι με ευθεία καταγωγή από κοινό γεννήτορα. Στο ελληνικό «έθνος» το πολιτιστικό στοιχείο είναι η βάση.

Αυτό το ξέρουμε από πάμπολλες μαρτυρίες (πώς εξέταζαν την υποψηφιότητα συμμετοχής μιας πόλης στους Ολυμπιακούς ή στα υπόλοιπα «κοινά»)

Το ξέρουμε ακόμα γιατί λαοί όπως οι Πέρσες, που είχαν στενή «φυλετική συγγένεια» με τους Έλληνες σύμφωνα με τη μυθολογία τους, θεωρούνται ωστόσο «βάρβαροι»!

Πράγματι, σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία, ο «γεννήτορας» των Περσών ήταν ο Πέρσης, γιός του μυθικού ζεύγους Περσέα και Ανδρομέδας. Ο γιός αυτού ίδρυσε την δυναστεία των Αχαιμενιδών. Το περίεργο είναι ότι και οι αρχαίοι Πέρσες δέχονταν αυτή τη μυθολογική συγγένεια με τους Έλληνες!

Μέχρι και ο τελευταίος Σάχης της Περσίας (Ιράν) Παχλεβί, διακήρυσσε ότι ήταν γόνος των Αχαιμενιδών, άρα ελληνικής καταγωγής…

Εδώ βλέπουμε πως ο μυθολογικός «κοινός γεννήτορας» δεν συνεπάγεται κοινή εθνική ταυτότητα για το ελληνικού τύπου «έθνος».

Η ταυτότητα εδώ είναι κυρίως πολιτιστική.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Κι έτσι σε ένα έθνος «ελληνικού τύπου», όπως εμείς το καταλαβαίνουμε ιστορικά – μπορούν να συνυπάρχουν διαφορετικές (εθνοφυλετικές) ομάδες.

Αρκεί να διαμορφώθηκε η κοινή τους ταυτότητα ιστορικά.

Συνήθως μέσα από κοινούς αγώνες. Όπου η «σχέση αίματος» που ενώνει τα μέλη του Έθνους, δεν είναι αναγκαστικά σχέση φυλετικής συγγένειας (κοινής καταγωγής), αλλά σχέση συμπολεμιστή σε κοινούς αγώνες!

Έτσι αγωνιστές που μίλαγαν διαφορετικές γλώσσες ξεσηκώθηκαν και ενώθηκαν για την Εθνεγερσία της Πατρίδας το 1821.

–Ο Μάρκος Μπότσαρης πολέμησε και πέθανε για την Ελευθερίας της κοινής πατρίδας, της Ελλάδας, όχι της… Αλβανίας (που δεν υπήρχε τότε ούτε ως κατασκευασμένη έννοια κρατικής υπόστασης). Ήταν «αρβανίτης» γιατί μίλαγε αρβανίτικα ως μητρική γλώσσα. Αλλά ένιωθε Έλληνες, έζησε ως Έλληνας και πέθανε ως Έλληνας, για το Γένος.

–Το ίδιο και ο Κωνσταντίνος Χρήστου, ο καπετάν Κώττας 80 χρόνια αργότερα, το 1905. Ήταν σλαβόφωνος, υπήρξε αρχικά μέλος της υπό βουλγαρικό έλεγχο ΕΕΜΟ (VMRO), αλλά πολέμησε για την Ελληνική Μακεδονία, ενάντια και στους Τούρκους κυρίαρχους τότε, αλλά και στους βούλγαρους Κομιταζήδες που διείσδυαν από παντού. Συνελήφθη και εκτελέστηκε τελικά από τους Τούρκους στην Ελληνική πόλη (τότε) Μοναστήρι. Μπροστά στην αγχόνη και πριν τον κρεμάσουν φώναξε: Ζήτω η Ελλάδα!

Αλλά το φώναξε στην τοπική σλαβική διάλεκτο: Ντα Ζίβι Γκάρτσια!

Γιατί Ελληνικά δεν ήξερε…

Τι ήταν αυτό που έκανε ανθρώπους τόσο διαφορετικούς, με διαφορετικά γλωσσικά ιδιώματα, να έχουν κοινή εθνική συνείδηση, και μάλιστα τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα τους ώστε να πολεμάνε και να πεθαίνουνγια την Ελλάδα (που και τότε – όπως και τώρα – μόνο του πλήγωνε 

Κοινή πολιτιστική ταυτότητα! Αίσθηση και δίψα Ελευθερίας που την ταύτιζαν με την ελληνική πολιτιστικής παράδοση. Ταύτιση με τον τόπο τους και με τους δικούς τους ανθρώπους, που τους θεωρούσαν Έλληνες. Ακόμα κι όταν είχαν χάσει – ή ξεχάσει – την Ελληνική γλώσσα. (και η Ορθόδοξη Εκκλησία, ασφαλώς, που αυτό το φρόντιζε και το καλλιεργούσε συστηματικά, παρ’ όλες τις άλλες αδυναμίες της. Ή και τις «αμαρτίες» της ακόμα…)

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Όμως, και άλλοι λαοί έχουν αντίστοιχες διαδρομές συγκρότησης της σύγχρονης εθνικής του συνείδησης:

–Οι Γάλλοι γεννιούνται ως έθνος μέσα από τους πολέμους τους κατά των Βρετανών εισβολέων στη διάρκεια του 100ετούς πολέμου (1337-1453). Με κορυφαία μορφή εθνικής ηρωίδας την Ιωάννα της Λωρραίνης. Και με ανεπίσημο εθνικό σύμβολο το Σταυρό της Λωρραίνης.

–Οι Γερμανοί συγκροτούνται ιστορικά ως έθνος με κοινή συνείδηση (παρά την κατάτμησή τους σε διαφορετικά κρατίδια, με διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις – καθολικοί και προτεστάντες) μέσα από τις τραυματικές εμπειρίες τους από τις αλλεπάλληλες Γαλλικές εισβολές.

–Το ίδιο και η Ιταλία: συγκροτείται σε ενιαίο κράτος, γύρω στο 1870, όταν χωριστά ιταλικά κρατίδια, ταλαιπωρημένα από τις αλλεπάλληλες εισβολές Αυστριακών και Ισπανών, συνασπίζονται για να τους απωθήσουν.

–Το ίδιο και η Ισπανία, συγκροτείται ως σύγχρονο έθνος, για πρώτη φορά στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας προκειμένου να διώξει τους Άραβες Μαυριτανούς, μουσουλμάνους δυνάστες (Reconquista). Και σε δεύτερη φάση με την αντίστασή της κατά της Ναπολεόντειας κατάκτησης στις αρχές του 19ου αιώνα.

–Το ίδιο και οι Πολωνοί, οι Ούγγροι, οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι…

ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Συμπέρασμα: Κοινές ιστορικές εμπειρίες και κοινοί αγώνες διαμορφώνουν κοινά ήθη και αίσθηση κοινής ταυτότητας, κυρίως μέσα από συγκρούσεις με κοινούς εχθρούς.

Τα σύγχρονα έθνη έτσι δημιουργήθηκαν.

Κι αυτή την ιστορική εμπειρία δεν μπορεί τίποτε να την ξεριζώσει.

Ανεξάρτητα από τις διαφορετικούς δρόμους και τις διαφορετικές εμπειρίες που διαμόρφωσαν διάφορες εθνικές ομάδες στην Ευρώπη (και πιο πέρα πλέον), Πατρίδα και Δημοκρατία είναι σήμερα αξεχώριστες!

Ασφαλώς μπορεί να υπάρξει Πατρίδα χωρίς Δημοκρατία.

Όπως μπορεί να υπάρξει και… κατειλημμένη πατρίδα…

Αλλά Ελεύθερη Πατρίδα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς… Πατρίδα.

Δηλαδή Δημοκρατία χωρίς Πατρίδα είναι αδιανόητη.

Αυτό δεν καταλαβαίνουν και οι αριστεροί, αλλά και οι φιλελέδες.

* Οι μαρξιστές θεωρούν κατά κανόνα τα έθνη ως «πολιτικά κατασκευάσματα άνωθεν». Πιστεύουν ότι τα έθνη δημιουργήθηκαν από τα (εθνικά) κράτη.

–Και δεν μπορούν να εξηγήσουν πως τα περισσότερα έθνη προέκυψαν πριν δημιουργηθούν εθνικά κράτη (όπως έγινε με την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γερμανία κλπ.)

–Όπως δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί όπου πήγε να εμπεδωθεί από τα πάνω «εθνική ταυτότητα» σε ετερογενείς πληθυσμούς, όπως συνέβη στην Σοβιετική Ένωση, στη Γιουγκοσλαβία και στην Τσεχοσλοβακία, τελικά η άνωθεν επιβεβλημένη «εθνογένεση» κατέρρευσε παντού!

(Όπως αναπόφευκτα θα συμβεί και στα Σκόπια, εξ άλλου…)

* Αλλά και οι φιλελέδες δεν καταλαβαίνουν, πως τα εθνικά κράτη υπήρξαν οι «μήτρες» όπου γεννήθηκαν οι δημοκρατίες.

–Ότι τα μεγάλα δημοκρατικά κινήματα στην Ευρώπη (1830, 1848) ήταν εθνικά και δημοκρατικά ταυτόχρονα!

–Ότι ακόμα και στις μέρες μας, όταν κατέρρευσαν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού, στη θέση τους δημιουργήθηκαν χωριστά εθνικά κράτη, για να μπορέσουν να μετεξελιχθούν δημοκρατικά οι κοινωνίες τους.

ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

* Δεν μπορούν να καταλάβουν, ούτε οι μαρξιστές ούτε οι φιλελέδες, ότι σήμερα οι σύγχρονες δημοκρατίες θέλουν να συνεργαστούν, θέλουν να συγκλίνουν, αλλά δεν θέλουν δύο πράγματα:

• ούτε να σαρωθούν από κύματα λαθρομεταναστών, που μπαίνουν ανεξέλεγκτα ως «άοπλοι εισβολείς»,
• ούτε να περιθωριοποιηθούν από ανεξέλεγκτες υπερεθνικές γραφειοκρατίες.

Και οι δύο αυτές απειλές καταλύουν τη νομιμοποιητική βάση της δημοκρατίας τους και την εθνική ταυτότητα των κοινωνιών τους.

Όπου η εξουσία υπάρχει και ασκείται στο όνομα του Λαού και του Έθνους!

Του Λαού ως νομικού υποκειμένου.

Και το Έθνους ως Ιστορικού υποκειμένου.

Κι αν αφαιρέσει κάποιος τη νομιμοποίηση και την ιστορικότητα των σύγχρονων κοινωνιών, τότε έχουμε πια αλλοτριωμένους «πληθυσμούς»!

Δεν έχουμε «λαούς»!

Κι έχουμε πια γεωγραφικούς «χώρους». Δεν έχουμε «χώρες».

Δηλαδή, επιστροφή στο Μεσαίωνα!

Αυτό οι σύγχρονες δημοκρατίες δεν θα το επιτρέψουν.

Ούτε στους μαρξιστές ούτε στους φιλελέδες.

Κι αν κάποιοι το εκλαμβάνουν αυτό ως «στροφή στα Δεξιά», ας είναι;

Και λοιπόν; 

Πηγή:https://new-deal.gr/%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%B1/

Τελετή αποκαλυπτηρίων του «Μνημείου της Μάνας των Αγνοουμένων» στον Τύμβο Μακεδονίτισσας στη Λευκωσία - ΒΙΝΤΕΟ

Σήμερα είμαστε όλοι εδώ, μετά από 44 χρόνια.

Σήμερα είναι εδώ οι ήρωες που πολέμησαν για την απελευθέρωση της πατρίδας μας, του κοινού έθνους, του ενός έθνους.

Είναι εδώ οι συγγενείς των ηρώων και μαζί μας, από ψηλά, είναι και εκείνοι, οι ήρωες που «έπεσαν» μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος. Για την πατρίδα, για το έθνος.

Ήρθαν από την Ελλάδα, για πρώτη φορά, οι συγγενείς και οι ήρωες του NORATLAS, μαζί με τους συγγενείς των αγνοουμένων, για να παρευρεθούν στη σημερινή εκδήλωση. Μαζί, η ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και όλο το έθνος.

Είναι μεγάλη η συγκίνηση να παρευρίσκομαι σε αυτή την εκδήλωση, στο μνημείο για τις μάνες των αγνοουμένων ηρώων της Τουρκικής εισβολής του 1974. Μνημείο που φτιάχτηκε με την συνεισφορά των δύο κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου και είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής για τις μητέρες των αγνοουμένων. Μητέρες που έχουν συνδέσει τόσο έντονα και καταλυτικά την ψυχή και τη ζωή τους, με την αποφράδα εκείνη ημέρα που τα ηρωικά τέκνα τους χάθηκαν υπερασπιζόμενοι τα όσια και ιερά της Πατρίδας.

Μάνες ηρώων που κλήθηκαν να φυλάξουν Θερμοπύλες, ηρώων που η θυσία και η τεράστια προφορά τους λειτουργεί στη συλλογική μας συνείδηση ως φωνή διαρκούς μνήμης και εθνικού χρέους, έναντι των ιδίων, αλλά και έναντι της ένδοξης μακραίωνης ιστορίας μας. 

Μάνες που στα οδοφράγματα τις θυμόμαστε να δακρύζουν, κρατώντας τη φωτογραφία του παιδιού τους. Κάποιες από αυτές δεν είναι σήμερα εδώ. «Έφυγαν» με τον καημό, «έφυγαν» πριν μάθουν τα νέα. 

Μάνες που ήλπιζαν ότι κάποιος θα τους πει ότι είδε ζωντανό το γιο τους και μια μέρα, ίσως πολύ σύντομα, θα επιστρέψει. Του γιου που γέννησαν και χάρισαν στην Πατρίδα.

Έτσι τη θυμόμαστε την καθεμία  μάνα των αγνοουμένων μας, υπερήφανη και υπομονετική.

Τιμούμε, λοιπόν, σήμερα τις μητέρες που προσέφεραν στην πατρίδα, στο έθνος και στον Κυπριακό Ελληνισμό, ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, «το ίδιο το παιδί τους», την ψυχή και το αίμα τους.

Τιμούμε τις μητέρες που προσέφεραν στην ελευθερία και στην ανεξαρτησία του έθνους μας. 

Τιμούμε τις μητέρες που έβαλαν τα ιδανικά του λαού μας πάνω από τον πόνο τους.

Τιμούμε τις μητέρες που έφυγαν από τη ζωή, χωρίς να μάθουν ποτέ που βρίσκονται τα παιδιά τους, αλλά και αυτές που μέχρι σήμερα αναζητούν δικαίωση στον αγώνα τους.

Τιμούμε τις μητέρες που γαλούχησαν παλικάρια με το «Ή ταν ή επί τας» και έστειλαν τα παιδιά τους στο πάνθεον των ηρώων.

«Γιατί στους δοξασμένους άνδρες», λέει ο Περικλής, «τάφος είναι κάθε γωνιά της γης, και την ύπαρξή τους δεν τη φανερώνει μόνο η επιγραφή μιας στήλης σε κάποια γωνιά της πατρίδας, αλλά διατηρείται η ανάμνηση του ηρωισμού τους και στα ξένα, σκαλισμένη όχι σε κάποιο έργο τέχνης, αλλά στην καρδιά καθενός ανθρώπου». 

Εμείς γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε το χρέος μας έναντι όλων όσοι προσέφεραν τη ζωή τους θυσία για την προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου.

Ήδη, όπως γνωρίζετε, κατά την υπουργική μου διαδρομή, έθεσα ως πρώτη προτεραιότητα την αναγνώριση των ηρώων της Κυπριακής τραγωδίας, την ανεύρεση των οστών των αγνοουμένων και τον επαναπατρισμό όσων ανήκαν σε Ελλαδίτες για να κηδευτούν με τις ανάλογες τιμές από τις οικογένειές τους. 

Δεν θα μπορούσαμε, όμως, να κάνουμε τίποτα, χωρίς τη δική σας προσωπική παρέμβαση Εξοχότατε κ. Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οφείλω να πω ότι, μετά από πολλά χρόνια, με τη δική σας βοήθεια, αλλά και τη βοήθεια των Υπουργών Άμυνας της Κύπρου - και του σημερινού, αλλά και του κ. Φωκαΐδη - και την επιμονή των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων καταφέραμε να φέρουμε πίσω τους πρώτους νεκρούς που τους υποδέχθηκε η πατρίδα και οι συγγενείς τους μετά από 42, 43 και 44 χρόνια.

Με δική σας εντολή αλλά και του Πρωθυπουργού της Ελλάδος να ανοίξουμε επιτέλους τα αρχεία και να μάθουμε ποιος φταίει και όποιοι φταίνε να πληρώσουν αλλά δεν θα θάψουμε κάτω από τις ευθύνες κάποιων το έθνος, τους ήρωες και την ιστορία μας.

Η εισβολή στην Κύπρο δεν ήταν «exercise under permission», κανείς δεν είχε δικαίωμα να δώσει άδεια για την εισβολή και την κατοχή. Ήταν Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας, ήταν πόλεμος και οι ήρωες που «έπεσαν» σε αυτόν τον πόλεμο είναι ήρωες του Έθνους και της Πατρίδος και έτσι τους αναγνωρίζουμε.

Γνωρίζω τον καημό πολλών από τους αγωνιστές και γι’ αυτό το λόγο υποσχόμαστε, από εδώ, ότι θα συνεχιστεί η μάχη της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώπιον των τάφων των ηρώων, αλλά και εσάς, των επιζώντων και των συγγενών, μέχρι να βρεθεί και ο τελευταίος αγνοούμενος. Ορκιζόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε. Να είστε σίγουροι. 

Σας θυμάμαι από τον «Ορφέα», ήμουν νέος φοιτητής μαζί με τον Θεόφιλο Γεωργιάδη. Μετά τον «Ορφέα» πηγαίναμε στον Φτωχόπουλο για να δούμε τι νέα έχουμε από τους αγνοούμενους και πώς θα συνεχίσουμε τον αγώνα.

Αυτή τη στιγμή με τη βοήθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Ελληνικής Δημοκρατίας αλλά και των Διεθνών Οργανισμών με νέα μέσα όπως το DNA, έχουμε προχωρήσει και θα προχωρήσουμε ακόμα περισσότερο μέχρι να διαπιστωθεί που βρίσκεται και ο τελευταίος ήρωάς μας.

Αναγνωρίζουμε το χρέος μας για τη δικαίωση της θυσίας τους, μέσω της συνεχιζόμενης προσπάθειάς μας, για επίτευξη μιας δίκαιης και λειτουργικής λύσης, η οποία να ακυρώνει τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής.

Θέλω, μαζί με εσάς, παρουσία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, να στείλουμε ένα μήνυμα στους γονείς των στρατιωτικών που βρίσκονται σήμερα φυλακισμένοι στις Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας στην Αδριανούπολη. 

Στέλνουμε ένα μήνυμα στους Έλληνες στρατιωτικούς να κρατήσουν ψηλά το κεφάλι, όπως το κρατούν αλλά και στους γονείς τους να κάνουν υπομονή. 

Η Τουρκία είναι ίδια, δεν αλλάζει, συνεχίζει να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, συνεχίζει να δολοφονεί και να συλλαμβάνει, να κρατά ομήρους χωρίς καν να έχει αποδώσει κατηγορίες. 

Θα πρέπει να καταλάβει ότι απέναντί της θα έχει το σύνολο του ελεύθερου κόσμου. 

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, κατόπιν οδηγιών, στη φετινή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, που είναι ένα μεγάλο γεγονός για την Ελλάδα, η οποία βγαίνει πλέον από την εποχή της οικονομικής κρίσης, μέσα στο περίπτερο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας θα υπάρχει μία μεγάλη πινακίδα, με το «Δεν ξεχνώ» και μία αφιέρωση στους αγνοούμενους της Κύπρου, του Κυπριακού Αγώνα, αλλά και στους ήρωες που έδωσαν τη μάχη για την ελευθερία του έθνους.

Κλείνοντας, εκφράζω τη συμπαράσταση της ελληνικής κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, καθώς και την ευγνωμοσύνη όλων μας, προς τις οικογένειες των αγνοουμένων, σε εκείνους που έδωσαν τη μάχη, στον κ. Ήμελλο, αλλά και σε όλους όσοι έδωσαν τη μάχη για να γίνει σήμερα αυτό το μνημείο.

Να σας διαβεβαιώσω, για μια ακόμα φορά, ότι θα συνεχίσουμε και θα εντατικοποιήσουμε τις προσπάθειές μας, ώστε να δοθεί ένα τέλος στο μαρτύριο που βιώνετε.

Ενώνουμε τη φωνή μας με αυτή των συγγενών των αγνοουμένων μας και κυρίως τις μητέρες τους, τις οποίες τιμούμε σήμερα. Το δικαιούνται οι ήρωες αγνοούμενοί μας, το δικαιούνται τα παιδιά και οι σύζυγοί τους, το αξίζει το Ελληνικό έθνος. Το οφείλουμε όσοι έχουμε πάρει τα ηνία της εξουσίας μέχρι να κλείσουμε και τα δικά μας μάτια.

Αιωνία τους η μνήμη».

Η Ελλάδα της ντροπής

Η υπογραφή της επαίσχυντης και προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών είναι αποτέλεσμα της βούλησης του ξένου παράγοντα – όπως και η απέλαση των Ρώσων διπλωματών, που θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στα εθνικά μας συμφέροντα.

– του Σάββα Καλεντερίδη

Είναι δομικό χαρακτηριστικό αυτής της χώρας. Μετά την αποικιοποίησή της μέσω του χρέους που προέκυψε από το πρώτο δάνειο που συνάψαμε με τους Άγγλους το 1823, δύο μόλις χρόνια μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης, και τη δολοφονία του Καποδίστρια από τα ίδια κέντρα που εξέδωσαν το δάνειο, οι Έλληνες πολίτες δεν διεκδικήσαμε ποτέ και με αξιοπρεπή τρόπο την ανεξαρτησία της Ελλάδας.

Χύθηκαν ποταμοί αίματος στους εθνικούς αγώνες, όμως πάντα η Ελλάδα ήταν μια απολύτως εξαρτημένη χώρα – κυρίως από την Αγγλία, και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τις ΗΠΑ-Αγγλία.

Ο ξένος παράγοντας, δηλαδή οι Άγγλοι, απαίτησαν να δικαστούν με γελοίο κατηγορητήριο και να φυλακιστούν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Δημήτριος Πλαπούτας, με την κατηγορία της συνωμοσίας κατά του βασιλιά Όθωνα και εξαιτίας των σχέσεων που διατηρούσαν με τη Ρωσία! – Κρατήστε το αυτό.

Ο ξένος παράγοντας, για την ακρίβεια προτεστάντες, επέβαλαν το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδος, με καθοριστικές αρμοδιότητες στη διοίκησή της έναν ρωμαιοκαθολικό, τον Όθωνα, ενώ επέβαλαν και τον περιορισμό των μοναστηριών.

Ο ξένος παράγοντας επέβαλε τον Εθνικό Διχασμό, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει δύο κυβερνήσεις, μια της Αθήνας και μια της Θεσσαλονίκης.

Ο ξένος παράγοντας επέβαλε την αποστολή του πιο αξιόμαχου σώματος στρατού της Ελλάδας στην Κριμαία, να πολεμήσει εναντίον των Ρώσων και υπέρ των συμφερόντων της Γαλλίας και της Αγγλίας, με καταστροφικά αποτελέσματα στη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Ο ξένος παράγοντας, και συγκεκριμένα η Κομουνιστική Διεθνής και όσοι κρύβονταν επιμελώς πίσω από αυτήν, επέβαλαν την αποδοχή από πλευράς του ΚΚΕ της πολιτικής της «Ανεξάρτητης Μακεδονίας» το 1923 και της δημιουργίας «ενωμένου μακεδονικού έθνους» το 1937, με καταστροφικά αποτελέσματα τις επόμενες δεκαετίες για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Ο ξένος παράγοντας προκάλεσε τον καταραμένο Εμφύλιο Πόλεμο, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να αποκλειστεί από τις διαδικασίες που ακολούθησαν τον Β΄ ΠΠ, στις οποίες, ως μια τεράστια ηθική δύναμη, λόγω της συμβολής της στον πόλεμο, θα μπορούσε να διεκδικήσει την Κύπρο και τη Βόρειο Ήπειρο. Όμως, ενώ ήμασταν με τους νικητές, ηττηθήκαμε μόνοι μας, με τον Εμφύλιο.

Ο ξένος παράγοντας μετέτρεψε τον μεγαλειώδη και ένδοξο αντιαποικιακό αγώνα της ΕΟΚΑ σε εθνική ήττα και τραγωδία, με της Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, που αποδείχτηκαν μια διαχρονική θανάσιμη παγίδα για την Κύπρο.

Ο ξένος παράγοντας μας έφερε τη χούντα το 1967, ο ξένος παράγοντας έβαλε το «δαχτυλάκι» του στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, για να έλθει μια άλλη χούντα, πιο βολική, να κάνει το προδοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο και να ακολουθήσει ο Αττίλας, ο οποίος είναι ακόμα πάνω στα ιερά χώματα της Κερύνειας, της Μόρφου, της Αμμοχώστου και του Αγίου Ανδρέα.

Οι παρεμβάσεις και επεμβάσεις του ξένου παράγοντα στα εσωτερικά της πατρίδας μας, με καταστροφικές συνέπειες, δεν περιορίζονται στις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Απλώς επιλέχτηκαν οι πιο χαρακτηριστικές. Θα μπορούσε να γίνει ολόκληρη ακαδημαϊκή μελέτη από μια Σχολή Πολιτικής Επιστήμης ενός πραγματικά ελληνικού πανεπιστημίου, για να διδαχθούν τα Ελληνόπουλα πραγματική ιστορία και να δημιουργηθεί ένα αρνητικό πρότυπο, πώς δεν πρέπει να είναι οργανωμένη μια χώρα ως κράτος, ως πολιτικό σύστημα και ως σύστημα διαχείρισης εξουσιών.

Και επειδή ο ελληνικός λαός είναι κομπάρσος σ’ αυτά τα παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες του δεκαετίες και αιώνες τώρα, έχει δεχτεί απίστευτη προπαγάνδα – όπως για παράδειγμα ότι «οι δεξιοί είναι κακοί και ενεργούμενα των ξένων και οι αριστεροί είναι αγωνιστές, ηθικοί» και άλλα τέτοια. Εμείς απλώς να πούμε ότι το πολιτικό σύστημα και το σύστημα διαχείρισης και άσκησης εξουσιών στην Ελλάδα είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο, που από τη μια ευνοεί την εξουσιομανία και από την άλλη καθιστά τους εκάστοτε κυβερνώντες εύκολα και άβουλα θύματα του εξωτερικού παράγοντα.

Αν με ρωτήσετε ποιοι είναι πιο πρόθυμοι να κάνουν τα θελήματα των ξένων, οι αριστεροί ή οι δεξιοί, ειλικρινά δεν ξέρω να απαντήσω, πάντως η αίσθηση που έχω είναι ότι πολλοί από τους κυβερνώντες δεν χρειάζεται καν να πιεστούν, γιατί είναι της λογικής «πέστε μου τι θέλετε να σας κάνω και θα το κάνω αμέσως, και με το παραπάνω μάλιστα».

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν και πολιτικοί που είπαν όχι και το πλήρωσαν ακριβά. Όμως ακόμα και τέτοιες περιπτώσεις, όπως αυτή του Κώστα Καραμανλή, αποτελεί απόδειξη ότι το σύστημα αυτό θέλει αλλαγή εκ θεμελίων, για να θωρακίζονται εκείνοι που θέλουν να υπηρετήσουν το λαό και την πατρίδα και να εξοβελίζονται, τιμωρούμενοι με παραδειγματικές τιμωρίες, εκείνοι που είναι πρόθυμοι να κάνουν τα θελήματα των ξένων.

Κλείνοντας, να αναφέρω τα τελευταία, φρέσκα παραδείγματα της ξενοδουλείας. Η υπογραφή της επαίσχυντης και προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών είναι αποτέλεσμα της βούλησης του ξένου παράγοντα, όπως και η απέλαση των Ρώσων διπλωματών, που θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στα εθνικά μας συμφέροντα, ίσως παρόμοιες με εκείνες που προκάλεσε η εκστρατεία της Κριμαίας στη Μικρασιατική Εκστρατεία και τον ποντιακό και μικρασιατικό ελληνισμό.

Επιμύθιον: Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί ξένοι, καλοί αριστεροί και κακοί δεξιοί. Απλώς υπάρχει μια ανοχύρωτη χώρα, η Ελλάδα, που λειτουργεί σαν μπανανία, στο σώμα της οποίας ασχημονούν ντόπιοι εντολοδόχοι και ξένοι εντολείς. Και έχουμε ευθύνη να δημιουργήσουμε ένα νέο, ασφαλές σύστημα διαχείρισης και άσκησης των εξουσιών, που θα καταστήσει την Ελλάδα ένα πραγματικά ανεξάρτητο κράτος.

πηγή:https://analyst.gr/2018/07/19/i-ellada-tis-dropis-2/