Συνάντηση με τον Βουλευτή της ΝΔ Γιώργο Στύλιο, με θέμα την αποκατάσταση των μισθών και συντάξεων και το νέο ειδικό μισθολόγιο

 Πραγματοποιήθηκε χθες, η δεύτερη συνάντηση του Προέδρου και ενός μέλους του παραρτήματος μας, με τον Βουλευτή της ΝΔ Γιώργο Στύλιο, για να συζητηθεί το θέμα που είχε μείνει σε εκκρεμότητα από την προχθεσινή συνάντησή τους στο Γραφείο Ένωσης και αφορούσε τις προθέσεις του κόμματος της Αξιωματικής αντιπολίτευσης για την αποκατάσταση των μισθών και συντάξεων και το νέο ειδικό μισθολόγιο των ε.ε. και ε.α. στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας.

     Στην ενημέρωση - συζήτηση που ακολούθησε του παρατέθηκαν, με στοιχεία, όλες οι μειώσεις που μας επιβλήθηκαν στις συντάξεις από το 2010 μέχρι και σήμερα, καθώς και οι αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων. 
Από των πίνακα των ερωτημάτων που του επιδόθηκε, για να διερευνήσει τις προθέσεις του οικονομικού επιτελείου του κόμματος του και στη συνέχεια να μας ενημερώσει, μας απάντησε πως τρία από αυτά, θα υλοποιηθούν σίγουρα, καθόσον στις άμεσες προτεραιότητες του κόμματος του είναι, η δραστική μείωση της φορολογίας και η άρση των αδικιών στους συνταξιούχους, στην περίπτωση βεβαίως που θα είναι Κυβερνών κόμμα, στις επόμενες εκλογές και πως ο ίδιος θα προβεί από τώρα, στις απαιτούμενες, ενέργειες, έτσι ώστε να υπάρχει και η ανάλογη δέσμευση από το κόμμα του.    
    
    Τα τρία αιτήματα που δήλωσε, ότι μπορούν να  υλοποιηθούν άμεσα, είναι τα παρακάτω:
        .  Τα χορηγούμενα μερίσματα του ΜΤΣ και του ΕΚΟΕΜΣ, να μην προστίθενται στην βασική σύνταξη και να φορολογούνται αυτοτελώς
        .  Η σύνταξη να είναι συνδεδεμένη με τις αποδοχές των εν ενεργεία στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας.

        .  Η διαγραφή μας από τον ΕΦΚΑ και την επαναφορά μας στο Δημόσιο.

    

Συνάντηση με τον Βουλευτή της ΝΔ Γιώργο Στύλιο, με θέμα, την αποκατάσταση των μισθών και συντάξεων και το νέο ειδικό μισθολόγιο

       Πραγματοποιήθηκε χθες, η δεύτερη συνάντηση του Προέδρου και ενός μέλους του παραρτήματος μας, με τον Βουλευτή της ΝΔ Γιώργο Στύλιο, για να συζητηθεί το θέμα που είχε μείνει σε εκκρεμότητα από την προχθεσινή συνάντησή τους στο Γραφείο Ένωσης και αφορούσε τις προθέσεις του κόμματος της Αξιωματικής αντιπολίτευσης για την αποκατάσταση των μισθών και συντάξεων και το νέο ειδικό μισθολόγιο των ε.ε. και ε.α. στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας.

     Στην ενημέρωση - συζήτηση που ακολούθησε του παρατέθηκαν, με στοιχεία, όλες οι μειώσεις που μας επιβλήθηκαν στις συντάξεις από το 2010 μέχρι και σήμερα, καθώς και οι αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων. 
Από των πίνακα των ερωτημάτων που του επιδόθηκε, για να διερευνήσει τις προθέσεις του οικονομικού επιτελείου του κόμματος του και στη συνέχεια να μας ενημερώσει, μας απάντησε πως τρία από αυτά, θα υλοποιηθούν σίγουρα, καθόσον στις άμεσες προτεραιότητες του κόμματος του είναι, η δραστική μείωση της φορολογίας και η άρση των αδικιών στους συνταξιούχους, στην περίπτωση βεβαίως που θα είναι Κυβερνών κόμμα, στις επόμενες εκλογές και πως ο ίδιος θα προβεί από τώρα, στις απαιτούμενες, ενέργειες, έτσι ώστε να υπάρχει και η ανάλογη δέσμευση από το κόμμα του.    
    
    Τα τρία αιτήματα που δήλωσε, ότι μπορούν να  υλοποιηθούν άμεσα, είναι τα παρακάτω:
        .  Τα χορηγούμενα μερίσματα του ΜΤΣ και του ΕΚΟΕΜΣ, να μην προστίθενται στην βασική σύνταξη και να φορολογούνται αυτοτελώς
        .  Η σύνταξη να είναι συνδεδεμένη με τις αποδοχές των εν ενεργεία στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας.

        .  Η διαγραφή μας από τον ΕΦΚΑ και την επαναφορά μας στο Δημόσιο.

   

Μέσα στον μήνα η ανακοίνωση για την επιστροφή των παράνομων εισφορών υπέρ ΕΟΠΥΥ και η χορήγηση κοινωνικού μερίσματος. ΒΙΝΤΕΟ

Το τελικό ύψος του κοινωνικού μερίσματος, και το ποιους θα αφορά, αναμένεται να ανακοινωθεί εντός του μήνα, δήλωσε ο υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος, κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών.

Ο κ. Τζανακόπουλος σημείωσε ότι «αυτή η πρωτοβουλία της κυβέρνησης φέρει προ των ευθυνών τους και τα κόμματα της αντιπολίτευσης».

Με πρώτη, σχολίασε, την αξιωματική αντιπολίτευση η οποία, όπως είπε, επιδίδεται σε υποδείξεις για το πώς πρέπει να αποδοθεί η υπεραπόδοση, δίχως να τοποθετείται επί της αρχής, δηλαδή στο αν πρέπει να αποδοθεί το κοινωνικό μέρισμα προς τους πολίτες.

Επίσης, τόνισε πως το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η ΝΔ θα κάνει «έμπρακτα την αυτοκριτική της για τη στάση της πέρυσι, όταν καταψήφισε την απόδοση 617 εκατομμυρίων προς τους χαμηλοσυνταξιούχους ή αν θα επιμείνει στην ίδια αντικοινωνική γραμμή αγνοώντας επιδεικτικά τους πολίτες που έχουν πραγματικά ανάγκη».

Παράλληλα επιβεβαίωσε το πολύ θετικό κλίμα για την πορεία της αξιολόγησης και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, τόσο από τη σύντομη συζήτηση για το ελληνικό πρόγραμμα στη συνεδρίαση του Eurogroup όσο και από τα όσα δήλωσαν στη συνέχεια Ευρωπαίοι αξιωματούχοι.

Είπε ότι επισημάνθηκε η σημαντική πρόοδος που έχει γίνει στις διαπραγματεύσεις για την γ' αξιολόγηση στην οποία όλες οι πλευρές σημειώνουν με ότι είναι δυνατό άμεσα να ολοκληρωθεί.

πηγή:http://www.enikos.gr/politics/543913/tzanakopoulos-sto-eurogroup-epivevaiothike-to-thetiko-klima-gia-t

Το ζητούμενο είναι η Εθνική ασφάλεια!

Του Δημήτρη Τσαϊλά*

Τι είναι η εθνική ασφάλεια;

Είναι μια πολύ απλή ερώτηση που τη συναντάμε σε καθημερινή βάση τόσο στον κύκλο των ακαδημαϊκών και στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων όσο και των ανθρώπων της διπλανής πόρτας, αλλά δεν είναι τόσο απλή η απάντηση. 

Η πολυπλοκότητα της απαντήσεως απορρέει από τις αποκλίνουσες απόψεις των οποιοδήποτε δίδουν τις απαντήσεις, εν μέρει σωστές, και άλλες εντελώς λάθος. Τι συνιστά την ασφάλεια τόσο πραγματικό και αφηρημένο όρο, πώς επιτυγχάνεται και τι επιτυγχάνει με τη σειρά της, ποιες είναι οι διαφορετικές πτυχές της εθνικής ασφάλειας που πρέπει να αντιμετωπιστούν τόσο ξεχωριστά όσο και συλλογικά ώστε να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί πληρέστερη απάντηση.

Λέγεται συχνά ότι το παρελθόν καθορίζει αναπόφευκτα το παρόν, όμως το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι το παρόν θα καθορίσει το μέλλον. Μελετώντας το παρελθόν ιστορικό πλαίσιο για την καλύτερη εκτίμηση της εθνικής ασφάλειας δεν θα μας προσδώσει πλήρη αποτελέσματα και μάλλον η εκτίμηση θα είναι σχετικά περιορισμένη. 

Αυτό διακρίνεται από την αποτυχία των πολιτικών μας, να συμφωνήσουν σε ένα θέμα που θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος της εθνικής μας ισχύος. Βιαστικές και αδικαιολόγητες αποφάσεις για απόκτηση νέων οπλικών συστημάτων δημιουργούν μια επικίνδυνη τροχιά στη μαχητικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων και αχαλίνωτη αναξιοπιστία στο σύστημα αποτροπής τα τελευταία χρόνια. 

Έτσι όπως λαμβάνονται οι αποφάσεις οποιαδήποτε διδάγματα δεν θα έχουν δοκιμαστεί ενάντια των προγενέστερων αποφάσεων και θα ακυρώνονται από τις λογικές του βάθους της εμπειρίας.

Ένα κράτος πρέπει να προσαρμόζει συνειδητά τη στρατηγική του στις γεωπολιτικές πραγματικότητες

Σε περίπτωση που οι γεωπολιτικές συνθήκες αλλάξουν, οι διαμορφωτές πολιτικής πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνουν αυτές τις αλλαγές και να τροποποιήσουν τη στρατηγική και τους στρατηγικούς σκοπούς αναλόγως . Είναι γεγονός ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας δεν έχει παρατηρηθεί η ύπαρξη κανενός μόνιμου συνόρου, πράγμα που αποδεικνύει ότι εφ’ όσον στα σύνορα απουσιάζει η γεωπολιτική, γεωπολιτισμική και γεωοικονομική βάση αποτελούν πηγή κρίσεων. 

Ο χρόνιος ανταγωνισμός μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος στο Αιγαίο αποτελεί ένα εντυπωσιακό παράδειγμα για τις συγκρούσεις που προκαλεί αυτή η αντίφαση. Επίσης χαρακτηριστική είναι η ρήση του Sun Tzu ότι «εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα (ακόμη) και εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό σου θα νικηθείς σε κάθε μάχη» .

Για παράδειγμα, ενώ η Ελληνική πολιτική κατά τη διάρκεια της έναρξης του 20ου αιώνα ήταν η «Μεγάλη Ιδέα» και παρέμεινε ουσιαστικά σταθερή κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας, ορισμένοι παράγοντες άλλαξαν. Κατά συνέπεια, έπρεπε να προσδιοριστούν αυτές οι γεωπολιτικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας, για να μη δημιουργήσουν τις οργανωτικές και επιχειρησιακές επιπτώσεις που είχαν ως αποτέλεσμα την ήττα και τη μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού. 

Ομοίως, μετά το Β΄παγκόσμιο πόλεμο, η στρατηγική αντίληψη του Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων δείχνει μια αξιοσημείωτη απόκτηση σύγχρονων οπλικών συστημάτων που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1940 μέχρι το 1970, τονίζοντας τον αποτρεπτικό χαρακτήρα τους και την εξασφάλιση της προβολής ισχύος κατά των δυνητικών αντιπάλων, τόσο στον εθνικό κορμό, όσο και στην Κύπρο. Οι κύριες γεωπολιτικές μεταβλητές στη συνέχεια άλλαξαν, ενώ η ελληνική στρατηγική παρέμεινε καθηλωμένη με ελλείψεις σε διαθέσιμους πόρους και τεχνολογία. Έτσι, «σε περιόδους δημοσιονομικών περιορισμών ή όταν το διεθνές κλίμα ήταν δυσμενές για την εφαρμογή νέας στρατηγικής αντίληψης, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων αναγκάσθηκε να τροποποιήσει τα στοιχεία της στρατηγικής της, περιορίζοντας τον αποτρεπτικό προσανατολισμό της, με αποτέλεσμα τα δραματικά αποτελέσματα στην Κύπρο.

Ας επανέλθουμε στην κατανόηση της εθνικής ασφάλειας

Μπορούμε να προσεγγίσουμε την ασφάλεια με ένα πρώτο ορισμό. Ένα κράτος έχει ασφάλεια όταν δεν χρειάζεται να θυσιάσει τα θεμιτά του συμφέροντα για να αποφύγει τον πόλεμο και σε περίπτωση αμφισβήτησης, μπορεί να είναι σε θέση να διατηρήσει το έννομο συμφέρον με αξιόπιστη αποτροπή. Αυτός ο ορισμός θα μπορούσε θεωρηθεί μια μιλιταριστική προσέγγιση για την εθνική ασφάλεια δεδομένου ότι ασκεί την επιλογή του πολέμου. 

Εδώ το συμπέρασμα είναι, ότι η στρατιωτική δύναμη (σκληρή ισχύς) ενός Έθνους πρέπει να παραμένει σε άμεση αναλογία προς τον αριθμό των έννομων συμφερόντων, ώστε να είναι αξιόπιστος η αποτροπή του αντιπάλου. Όσα περισσότερα και μεγαλύτερα είναι τα συμφέροντα που απαιτείται να προστατεύσουμε, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη για αύξηση της στρατιωτικής μας δύναμης. Με αυτή την οπτική ελλοχεύει ο κίνδυνος να πέσουμε στην παγίδα μιας σπειροειδούς αναζήτησης οπλικών συστημάτων με σκοπό να υπερτερούμε του αντιπάλου, διαλύοντας την εθνική οικονομία. Οπότε, θα πρέπει να επανεκτιμήσουμε εκ νέου τη λίστα των εννόμων συμφερόντων για να διαπιστώσουμε αν είμαστε υπερβολικά εκτεταμένοι σε δεσμεύσεις πέρα από τις δυνατότητές μας.

Οι οικονομολόγοι, από τη δική τους ματιά, βλέπουν την εθνική ασφάλεια με οικονομικούς όρους. Ορίζουν ότι ασφάλεια δεν είναι το αμυντικό υλικό, αν και μπορούμε να διαθέτουμε, επίσης ότι ασφάλεια δεν είναι η σκληρή ισχύς, αν και αυτή μπορεί να συμπεριληφθεί. Θεωρούν ως ασφάλεια ότι είναι η ανάπτυξη, και χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει καμία ασφάλεια. 

Ένα αναπτυσσόμενο κράτος που δεν αναπτύσσεται στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να παραμείνει ασφαλές για το δυσεπίλυτο λόγο, ότι το σύνολο των πολιτών δεν θα μπορεί να επιβιώσει. Αυτή η παρουσίαση είναι ελκυστική για πολλούς καθώς η ανάπτυξη είναι η βάση για την οικονομική ασφάλεια που είναι πιο σημαντική από τη στρατιωτική ασφάλεια. Είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι απειλείται ένα αναπτυσσόμενο κράτος που δεν αναπτύσσεται στην πραγματικότητα, η δε απειλή προέρχεται περισσότερο από το εσωτερικό παρά από το δυνητικό εξωτερικό εχθρό. Το διακρίνουμε ξεκάθαρα στο πλαίσιο της σύγχρονης Ελλάδας, όπου οι πολίτες θέλουν να εξυπηρετούνται καλύτερα από τις υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης και τις προοπτικές απασχόλησης.

Μια άλλη άποψη περί εθνικής ασφάλειας, προβλέπει, ότι το πραγματικό επίπεδο της ασφάλειας του κράτους είναι η ικανότητά του να αποφασίσει, με δική του πρωτοβουλία, κατά πόσον αυτό θα πρέπει να εμπλακεί σε μια σύγκρουση. Επομένως, προκύπτει ότι ένα κράτος θα πρέπει να ορίσει τα συμφέροντά του σε επίπεδο μέχρι το οποίο μπορεί με ανεξάρτητη απόφαση να χρησιμοποιήσει βία για την προστασία τους. Στο πλαίσιο αυτό, κάθε έθνος επιχειρεί να είναι όσο το δυνατόν πιο κυρίαρχο και αυτάρκες, όμως είναι μια οφθαλμαπάτη που ακόμη και οι υπερδυνάμεις έχουν απογοητευθεί με το να τη κυνηγούν.

Συμπεράσματα

Σαφώς το ζητούμενο για ένα κράτος είναι η ανάπτυξη, αλλά θα ήταν λάθος να συμπεράνουμε ότι οι στρατιωτικές δαπάνες είναι μια σπάταλη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για λάθος συμπέρασμα ότι η ασφάλεια είναι ευθέως ανάλογη προς τη στρατιωτική δύναμη. Αφού είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη με πλήρη αποκλεισμό της αντίστοιχης στρατιωτικής ανάπτυξης, ιδιαίτερα όπου υπάρχουν απειλές για το έννομο συμφέρον.

Εφόσον πραγματοποιήσουμε μια ειλικρινή ανάλυση της κατάστασής μας, μπορούμε να βρούμε την απάντηση στο ερώτημα που θέσαμε. Εκτιμώ στην καλύτερη περίπτωση είναι μια καταφατική απάντηση στην αμυντική θωράκιση της πατρίδας μας υπό όρους.

Προκειμένου να επιτευχθεί μεγαλύτερη εθνική ασφάλεια με συνεκτικό τρόπο, θα πρέπει να συνεξετασθούν οι οικονομικές και οι στρατιωτικές απαιτήσεις. Ξεκινώντας από την οικονομική ασφάλεια με αντίστοιχη στρατιωτική ασφάλεια, οδηγούμαστε στη σφυρηλάτηση της αμυντικής ικανότητας μας για την υπεράσπιση της εθνικής ασφάλειας.

Ο σχεδιασμός δυνάμεων περιλαμβάνει την αξιολόγηση των απειλών για τα εθνικά συμφέροντα, την σύσταση των στρατιωτικών απαιτήσεων λαμβάνοντας υπόψη τους δεδομένους περιορισμούς στα μέσα, και τελικά την αξιολόγηση του κινδύνου αποτυχίας.

Οι στρατιωτικοί σχεδιαστές και οι αρμόδιοι παράγοντες του συστήματος Εθνικής Άμυνας για το σχεδιασμό δυνάμεων βρίσκονται εμπλεκόμενοι στην επαναληπτική διαδικασία ροής σε μια προσπάθεια ελαχιστοποίησης των κακών συνδυασμών είτε με την τροποποίηση των σκοπών, είτε με τη διόρθωση των τρόπων, είτε με την αλλαγή των μέσων ώστε να μεγιστοποιήσουν τη δυνατότητα να προστατεύσουν ακόμη και να προαγάγουν τους εθνικούς στόχους. Και επειδή η στρατηγική είναι το προϊόν του διαλόγου μεταξύ της πολιτικής και της εθνικής ισχύος στο πλαίσιο του γενικότερου διεθνούς περιβάλλοντος ασφαλείας, καλόν είναι οι γνώστες και υπεύθυνοι των αμυντικών θεμάτων να σκεφτόμαστε πριν να ομιλήσουμε. 

"Μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας"

* O κ. Δημήτρης Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ.

http://www.liberal.gr/arthro/173075/amyna--diplomatia/2017/to-zitoumeno-einai-i-ethniki-asfaleia.html

Το ζητούμενο είναι η Εθνική ασφάλεια!

Του Δημήτρη Τσαϊλά*

Τι είναι η εθνική ασφάλεια;

Είναι μια πολύ απλή ερώτηση που τη συναντάμε σε καθημερινή βάση τόσο στον κύκλο των ακαδημαϊκών και στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων όσο και των ανθρώπων της διπλανής πόρτας, αλλά δεν είναι τόσο απλή η απάντηση. 

Η πολυπλοκότητα της απαντήσεως απορρέει από τις αποκλίνουσες απόψεις των οποιοδήποτε δίδουν τις απαντήσεις, εν μέρει σωστές, και άλλες εντελώς λάθος. Τι συνιστά την ασφάλεια τόσο πραγματικό και αφηρημένο όρο, πώς επιτυγχάνεται και τι επιτυγχάνει με τη σειρά της, ποιες είναι οι διαφορετικές πτυχές της εθνικής ασφάλειας που πρέπει να αντιμετωπιστούν τόσο ξεχωριστά όσο και συλλογικά ώστε να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί πληρέστερη απάντηση.

Λέγεται συχνά ότι το παρελθόν καθορίζει αναπόφευκτα το παρόν, όμως το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι το παρόν θα καθορίσει το μέλλον. Μελετώντας το παρελθόν ιστορικό πλαίσιο για την καλύτερη εκτίμηση της εθνικής ασφάλειας δεν θα μας προσδώσει πλήρη αποτελέσματα και μάλλον η εκτίμηση θα είναι σχετικά περιορισμένη. 

Αυτό διακρίνεται από την αποτυχία των πολιτικών μας, να συμφωνήσουν σε ένα θέμα που θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος της εθνικής μας ισχύος. Βιαστικές και αδικαιολόγητες αποφάσεις για απόκτηση νέων οπλικών συστημάτων δημιουργούν μια επικίνδυνη τροχιά στη μαχητικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων και αχαλίνωτη αναξιοπιστία στο σύστημα αποτροπής τα τελευταία χρόνια. 

Έτσι όπως λαμβάνονται οι αποφάσεις οποιαδήποτε διδάγματα δεν θα έχουν δοκιμαστεί ενάντια των προγενέστερων αποφάσεων και θα ακυρώνονται από τις λογικές του βάθους της εμπειρίας.

Ένα κράτος πρέπει να προσαρμόζει συνειδητά τη στρατηγική του στις γεωπολιτικές πραγματικότητες

Σε περίπτωση που οι γεωπολιτικές συνθήκες αλλάξουν, οι διαμορφωτές πολιτικής πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνουν αυτές τις αλλαγές και να τροποποιήσουν τη στρατηγική και τους στρατηγικούς σκοπούς αναλόγως . Είναι γεγονός ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας δεν έχει παρατηρηθεί η ύπαρξη κανενός μόνιμου συνόρου, πράγμα που αποδεικνύει ότι εφ’ όσον στα σύνορα απουσιάζει η γεωπολιτική, γεωπολιτισμική και γεωοικονομική βάση αποτελούν πηγή κρίσεων. 

Ο χρόνιος ανταγωνισμός μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος στο Αιγαίο αποτελεί ένα εντυπωσιακό παράδειγμα για τις συγκρούσεις που προκαλεί αυτή η αντίφαση. Επίσης χαρακτηριστική είναι η ρήση του Sun Tzu ότι «εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα (ακόμη) και εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό σου θα νικηθείς σε κάθε μάχη» .

Για παράδειγμα, ενώ η Ελληνική πολιτική κατά τη διάρκεια της έναρξης του 20ου αιώνα ήταν η «Μεγάλη Ιδέα» και παρέμεινε ουσιαστικά σταθερή κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας, ορισμένοι παράγοντες άλλαξαν. Κατά συνέπεια, έπρεπε να προσδιοριστούν αυτές οι γεωπολιτικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας, για να μη δημιουργήσουν τις οργανωτικές και επιχειρησιακές επιπτώσεις που είχαν ως αποτέλεσμα την ήττα και τη μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού. 

Ομοίως, μετά το Β΄παγκόσμιο πόλεμο, η στρατηγική αντίληψη του Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων δείχνει μια αξιοσημείωτη απόκτηση σύγχρονων οπλικών συστημάτων που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1940 μέχρι το 1970, τονίζοντας τον αποτρεπτικό χαρακτήρα τους και την εξασφάλιση της προβολής ισχύος κατά των δυνητικών αντιπάλων, τόσο στον εθνικό κορμό, όσο και στην Κύπρο. Οι κύριες γεωπολιτικές μεταβλητές στη συνέχεια άλλαξαν, ενώ η ελληνική στρατηγική παρέμεινε καθηλωμένη με ελλείψεις σε διαθέσιμους πόρους και τεχνολογία. Έτσι, «σε περιόδους δημοσιονομικών περιορισμών ή όταν το διεθνές κλίμα ήταν δυσμενές για την εφαρμογή νέας στρατηγικής αντίληψης, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων αναγκάσθηκε να τροποποιήσει τα στοιχεία της στρατηγικής της, περιορίζοντας τον αποτρεπτικό προσανατολισμό της, με αποτέλεσμα τα δραματικά αποτελέσματα στην Κύπρο.

Ας επανέλθουμε στην κατανόηση της εθνικής ασφάλειας

Μπορούμε να προσεγγίσουμε την ασφάλεια με ένα πρώτο ορισμό. Ένα κράτος έχει ασφάλεια όταν δεν χρειάζεται να θυσιάσει τα θεμιτά του συμφέροντα για να αποφύγει τον πόλεμο και σε περίπτωση αμφισβήτησης, μπορεί να είναι σε θέση να διατηρήσει το έννομο συμφέρον με αξιόπιστη αποτροπή. Αυτός ο ορισμός θα μπορούσε θεωρηθεί μια μιλιταριστική προσέγγιση για την εθνική ασφάλεια δεδομένου ότι ασκεί την επιλογή του πολέμου. 

Εδώ το συμπέρασμα είναι, ότι η στρατιωτική δύναμη (σκληρή ισχύς) ενός Έθνους πρέπει να παραμένει σε άμεση αναλογία προς τον αριθμό των έννομων συμφερόντων, ώστε να είναι αξιόπιστος η αποτροπή του αντιπάλου. Όσα περισσότερα και μεγαλύτερα είναι τα συμφέροντα που απαιτείται να προστατεύσουμε, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη για αύξηση της στρατιωτικής μας δύναμης. Με αυτή την οπτική ελλοχεύει ο κίνδυνος να πέσουμε στην παγίδα μιας σπειροειδούς αναζήτησης οπλικών συστημάτων με σκοπό να υπερτερούμε του αντιπάλου, διαλύοντας την εθνική οικονομία. Οπότε, θα πρέπει να επανεκτιμήσουμε εκ νέου τη λίστα των εννόμων συμφερόντων για να διαπιστώσουμε αν είμαστε υπερβολικά εκτεταμένοι σε δεσμεύσεις πέρα από τις δυνατότητές μας.

Οι οικονομολόγοι, από τη δική τους ματιά, βλέπουν την εθνική ασφάλεια με οικονομικούς όρους. Ορίζουν ότι ασφάλεια δεν είναι το αμυντικό υλικό, αν και μπορούμε να διαθέτουμε, επίσης ότι ασφάλεια δεν είναι η σκληρή ισχύς, αν και αυτή μπορεί να συμπεριληφθεί. Θεωρούν ως ασφάλεια ότι είναι η ανάπτυξη, και χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει καμία ασφάλεια. 

Ένα αναπτυσσόμενο κράτος που δεν αναπτύσσεται στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να παραμείνει ασφαλές για το δυσεπίλυτο λόγο, ότι το σύνολο των πολιτών δεν θα μπορεί να επιβιώσει. Αυτή η παρουσίαση είναι ελκυστική για πολλούς καθώς η ανάπτυξη είναι η βάση για την οικονομική ασφάλεια που είναι πιο σημαντική από τη στρατιωτική ασφάλεια. Είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι απειλείται ένα αναπτυσσόμενο κράτος που δεν αναπτύσσεται στην πραγματικότητα, η δε απειλή προέρχεται περισσότερο από το εσωτερικό παρά από το δυνητικό εξωτερικό εχθρό. Το διακρίνουμε ξεκάθαρα στο πλαίσιο της σύγχρονης Ελλάδας, όπου οι πολίτες θέλουν να εξυπηρετούνται καλύτερα από τις υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης και τις προοπτικές απασχόλησης.

Μια άλλη άποψη περί εθνικής ασφάλειας, προβλέπει, ότι το πραγματικό επίπεδο της ασφάλειας του κράτους είναι η ικανότητά του να αποφασίσει, με δική του πρωτοβουλία, κατά πόσον αυτό θα πρέπει να εμπλακεί σε μια σύγκρουση. Επομένως, προκύπτει ότι ένα κράτος θα πρέπει να ορίσει τα συμφέροντά του σε επίπεδο μέχρι το οποίο μπορεί με ανεξάρτητη απόφαση να χρησιμοποιήσει βία για την προστασία τους. Στο πλαίσιο αυτό, κάθε έθνος επιχειρεί να είναι όσο το δυνατόν πιο κυρίαρχο και αυτάρκες, όμως είναι μια οφθαλμαπάτη που ακόμη και οι υπερδυνάμεις έχουν απογοητευθεί με το να τη κυνηγούν.

Συμπεράσματα

Σαφώς το ζητούμενο για ένα κράτος είναι η ανάπτυξη, αλλά θα ήταν λάθος να συμπεράνουμε ότι οι στρατιωτικές δαπάνες είναι μια σπάταλη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για λάθος συμπέρασμα ότι η ασφάλεια είναι ευθέως ανάλογη προς τη στρατιωτική δύναμη. Αφού είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη με πλήρη αποκλεισμό της αντίστοιχης στρατιωτικής ανάπτυξης, ιδιαίτερα όπου υπάρχουν απειλές για το έννομο συμφέρον.

Εφόσον πραγματοποιήσουμε μια ειλικρινή ανάλυση της κατάστασής μας, μπορούμε να βρούμε την απάντηση στο ερώτημα που θέσαμε. Εκτιμώ στην καλύτερη περίπτωση είναι μια καταφατική απάντηση στην αμυντική θωράκιση της πατρίδας μας υπό όρους.

Προκειμένου να επιτευχθεί μεγαλύτερη εθνική ασφάλεια με συνεκτικό τρόπο, θα πρέπει να συνεξετασθούν οι οικονομικές και οι στρατιωτικές απαιτήσεις. Ξεκινώντας από την οικονομική ασφάλεια με αντίστοιχη στρατιωτική ασφάλεια, οδηγούμαστε στη σφυρηλάτηση της αμυντικής ικανότητας μας για την υπεράσπιση της εθνικής ασφάλειας.

Ο σχεδιασμός δυνάμεων περιλαμβάνει την αξιολόγηση των απειλών για τα εθνικά συμφέροντα, την σύσταση των στρατιωτικών απαιτήσεων λαμβάνοντας υπόψη τους δεδομένους περιορισμούς στα μέσα, και τελικά την αξιολόγηση του κινδύνου αποτυχίας.

Οι στρατιωτικοί σχεδιαστές και οι αρμόδιοι παράγοντες του συστήματος Εθνικής Άμυνας για το σχεδιασμό δυνάμεων βρίσκονται εμπλεκόμενοι στην επαναληπτική διαδικασία ροής σε μια προσπάθεια ελαχιστοποίησης των κακών συνδυασμών είτε με την τροποποίηση των σκοπών, είτε με τη διόρθωση των τρόπων, είτε με την αλλαγή των μέσων ώστε να μεγιστοποιήσουν τη δυνατότητα να προστατεύσουν ακόμη και να προαγάγουν τους εθνικούς στόχους. Και επειδή η στρατηγική είναι το προϊόν του διαλόγου μεταξύ της πολιτικής και της εθνικής ισχύος στο πλαίσιο του γενικότερου διεθνούς περιβάλλοντος ασφαλείας, καλόν είναι οι γνώστες και υπεύθυνοι των αμυντικών θεμάτων να σκεφτόμαστε πριν να ομιλήσουμε. 

"Μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας"

* O κ. Δημήτρης Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ.

http://www.liberal.gr/arthro/173075/amyna--diplomatia/2017/to-zitoumeno-einai-i-ethniki-asfaleia.html

Θράκη εν κινδύνω… Ακούει κανείς;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής 

Θα ξεκινήσω με κάτι που μου θύμισε μια φίλη που για λόγους βιοπορισμού και αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού ζει πλέον στο εξωτερικό και διαθέτει πολύ πιο ψύχραιμη ματιά από εμάς που ζούμε ή προσπαθούμε να ζήσουμε στο μάτι του κυκλώνα.
Η εμετικά δουλική συμπεριφορά ορισμένων απέναντι σε έναν ακόμη τούρκο που είδε φως στη Θράκη και μπήκε να αλέσει, επωφελούμενος της ημιμόνιμης κωματώδους κατάστασης της ελληνικής κυβέρνησης και διοίκησης, μου φέρνει στο νου το εξής ρητό του Έρικ Χόφερ: "Οι άνθρωποι που δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει, συνήθως γλείφουν τη μπότα που τους κλωτσάει". 
Και αυτό αφορά την Ελλάδα. Την πατρίδα μου, την πατρίδα μας.
Την χώρα με τόσους πολλούς ήρωες, αλλά, δυστυχώς και τόσα πολλά καθάρματα.

Ευτυχώς, όμως, για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας οι υπεύθυνοι δεν είναι ανώνυμοι και οι πολιτικοί και οι ακολουθούμενες πολιτικές τακτικές έχουν όνομα: εθελούσια συνειδητή αγοραπωλησία και αργυρώνητοι δούλοι. Δίποδα εξαρτημένα από την εξουσία που ασκούν, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα των ιδεολογικών και ιδεοληπτικών επιταγών αλλά και των ψηφοθηρικών αναγκών τους.

Από την άλλη, μια μερίδα πλουσιοπάροχα σιτιζόμενων από την Άγκυρα, που ενώ γεννήθηκαν και κατοικούν στην Ελλάδα, παράλληλα αυτοπροσδιορίζονται σαν τούρκοι και λειτουργούν με παράλληλους και παράνομους μηχανισμούς κατά της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας, δημιουργώντας συνθήκες Κοσσοβοποίησης της Θράκης. Είναι αυτοί που παραβιάζουν τα αυτονόητα και ισχυρίζονται ότι είναι διαφορετικό το να είσαι Έλληνας από το να είσαι Έλληνας πολίτης. Είναι εκείνοι που χαίρονται τα δικαιώματα του πολίτη της ΕΕ, και παρ’ όλα αυτά το παίζουν τούρκοι αναφερόμενοι στο πέραν του Έβρου κατασκεύασμα, δηλαδή στην Τουρκία, ως «μητέρα πατρίδα», μπορούν άνετα να παραδώσουν τα διαβατήριά τους και να περάσουν δίπλα. Δεν τους κρατάει κανείς. Η ψευτο-μάνα-πατρίδα τους, είναι τα ματωμένα μας χώματα, η πατρίδα και η ιστορία μας για χιλιετίες.

Ζήσαμε και την επίσκεψη τοῦ δυτικοθρακιώτη αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης Χακάν Τσαβούσογλου στή Θράκη, με όλο τον συρφετό των σεσημασμένων υπονομευτών της ελληνικής κυριαρχίας στην περιοχή. Η επίσκεψη αυτή ήταν άλλη μία θρασύτατη προσβολή της ελληνικότητας και του ελληνισμού της περιοχής, με τον Τούρκο επίσημο να επισκέπτεται τούς παράνομους συλλόγους Ξάνθης και Κομοτηνής, και τους ψευτομουφτήδες υπαλλήλους του. Δυστυχώς, παρά του ότι την τελευταία στιγμή ανακοινώθηκε πως θα τον συνοδεύει ο υφυπουργός Εξωτερικών Γ. Αμανατίδης (ποντιακής καταγωγής, ο οποίος είχε ως μεταφραστή υπάλληλο του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής), τελικά η συνοδεία αφορούσε μόνο συγκεκριμένα μέρη του προγράμματος, και συγκεκριμένα τα πλέον τυπικά και ανώδυνα, δηλαδή την επίσκεψη στα μειονοτικά σχολεία (γυμνάσια – λύκεια) σε Κομοτηνή και Ξάνθη.
Στα υπόλοιπα, και κυρίως στα ορεινά της Ξάνθης πομακοχώρια Εχίνο και Κένταυρο οργίασαν οι κατ’ επάγγελμα “Τούρκοι” της περιοχής. Μέχρι και πανό με τον Ερντογάν ανήρτησαν καλώντας τον στον Κένταυρο ως “ελπίδα όλων των μουσουλμάνων του κόσμου”, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την ελληνική πολιτική σκηνή και την μελλοντική συσπείρωση όλων των μουσουλμάνων (και όχι μόνο, για να μην ξεχνάμε και το «Ουράνιο Τόξο» των φιλοσκοπιανών της Φλώρινας) της Ελλάδας, όπως αυτοί θα αριθμούνται μέσω της αδιάλλειπτης ροής – εισόδου λαθρομεταναστών!

Όπως τόνισε σε δηλώσεις του, ο τούρκος αντιπρόεδρος, το ταξίδι του στην Ελλάδα λειτουργεί ως προπομπός της επικείμενης επίσκεψης του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Ελλάδα, που επίσης εντάσσεται στο πλαίσιο της ενίσχυσης της καλής γειτονίας των δύο χωρών.
Με τις σχέσεις καλής γειτονίας, ωστόσο, δεν συνάδουν οι δηλώσεις που έκανε από τη Θράκη ο Τούρκος αντιπρόεδρος, ο οποίος δεν δίστασε να μιλήσει ευθέως για τουρκική (δηλαδή εθνική) μειονότητα στη Θράκη, η οποία μάλιστα -κατά τον ίδιο- αριθμεί «150.000 Τούρκους μουσουλμάνους».
Δίχως να σεβαστεί, δε, τη χώρα που τον φιλοξενεί, ο Τούρκος αξιωματούχος ανέφερε τα Σκόπια ως «Μακεδονία», για να υποστηρίξει μάλιστα ότι και εκεί υπάρχει «τουρκική μειονότητα», όπως επίσης στη Βουλγαρία και στο Κόσοβο.
Προχωρώντας, δε, έτι περαιτέρω, είπε ότι αυτές οι μειονότητες «μοιράζονται την ίδια κακή μοίρα», αφού τυγχάνουν άνισης μεταχείρισης από τις χώρες στις οποίες βρίσκονται, όπως υποστήριξε.
Στο πλαίσιο αυτό, διαβεβαίωσε ότι η Τουρκία είναι πάντοτε κοντά στην «τουρκική μειονότητα» της Δυτικής Θράκης.
Ο Τούρκος αντιπρόεδρος είπε ακόμη ότι η τουρκική μειονότητα δίνει αγώνα επιβίωσης και γνωρίζουν ότι η μειονότητα έχει κάποια προβλήματα. «Εμείς, ως μητέρα πατρίδα, ως Τουρκία, δεν θα σας αφήσουμε μόνους σας και δεν σας αφήσαμε» ανέφερε.

Εμείς, μέσα και μετά από όλα αυτά, αναρωτιόμαστε, σε ποιάν χώρα του κόσμου αφήνεται ένας ξένος επίσημος να μετακινείται ό,που θέλει, να λέει ότ,ι θέλει και να μην υπάρχει δίπλα του κάποια μορφή εκπροσώπησης των Αρχών; Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν και προβλήματα με μειονότητες, αλυτρωτισμούς κτλ!
Ακόμη και η πιό ελεεινή μπανανία κάτι θα προσπαθούσε να συμμαζέψει.
Δυστυχώς για εμάς, η Ελλάδα δεν είναι καν μπανανία. Είναι πολύ πιο κάτω και σύντομα οι έλληνες πολίτες θα καταλάβουν πως οι χώρες μπανανίες είναι πολύ πιο αξιοσέβαστες από την Ελλάδα του σήμερα.

Μπροστά σε περίπου 2.000 άτομα ο Χακάν Τσαβούσογλου άρχισε να λέει πως “η Ελλάδα για να λέγεται ευρωπαϊκή χώρα πρέπει να σέβεται τη δημοκρατία” και να αντιμετωπίζει τον μειονοτικό κόσμο “ως πρώτης κατηγορίας πολίτες και όχι όπως μέχρι τώρα”!!! Αναφέρθηκε στα “προβλήματα” πού καλά γνωρίζει: ταυτότητα, σύλλογοι, μουφτήδες, βακούφια, εκπαίδευση, δικαιώματα…
Μετά από όλα αυτά, τον χειροκρότησαν οι 2.000 μεταφερόμενοι χειροκροτητές (από τις δεκάδες χιλιάδες των μουσουλμάνων της Θράκης) και τελείωσε η θρασύτατη και προκλητικότατη παράσταση επίδειξης τουρκικής ισχύος που έδωσε ο κύριος Τσαβούσογλου.

Η ελληνική κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν έχει απαντήσει σε τι είδους θέματα εκπαίδευσης συζήτησε, ο Χακάν Τσαβούσογλου με τον υπουργό Παιδείας, Κώστα Γαβρόγλου, δημιουργώντας ακόμη περισσότερα ερωτήματα για την προσπάθεια συσκότισης ή απόκρυψης της ατζέντας των συζητήσεων...
Ταυτόχρονα δεν έχει δοθεί καμία απάντηση γιατί ο κ. Αμανατίδης δεν συνόδευσε τον Τσαβούσογλου σε όλη την περιοδεία του και του επέτρεψε να «σπείρει» την τουρκική πολιτική σε ελληνικό έδαφος…Ήταν σαφέστατα ενημερωμένος, τόσο ο ίδιος και το υπουργείο του, όσο και ο πρωθυπουργός, για την ιδιαιτερότητα των επισκέψεων του τούρκου αντιπροέδρου σε συγκεκριμένα χωριά... Και ο κ. Αμαντίδης επέλεξε να κρυφτεί, να διαφύγει των εθνικών ευθυνών του, να απουσιάσει και να παραδώσει ελεύθερο πεδίο δράσης στον επίσημο (προσκεκλημένο) τούρκο επισκέπτη...

"Η Ελλάδα... να σέβεται τη δημοκρατία " είπε ο κύριος Τσαβούσογλου. Θράσος να το πεις; προσβολή της κοινής νοημοσύνης; ακραία υποκρισία; Η τουρκικό θράσος απέναντι σε ανίκανους και επικίνδυνους, σύμφωνα με την ταυτότητά τους Έλληνες πολιτικούς και τους εμετικούς αυλικούς τους;
Η Τουρκία, η χώρα που καταγράφεται με 200 δημοσιογράφους στη φυλακή έρχεται και στην Ελλάδα και κάνει συστάσεις και μαθήματα για δημοκρατία!
Η Τουρκία, η χώρα που δεν αναγνωρίζει διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει, που καταπατά τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των ίδιων της των πολιτών, που έχει στρατεύματα κατοχής στην Κύπρο, που εμπλέκεται στα Βαλκάνια απειλώντας την ασφάλεια και την ειρήνη προς όφελος του οράματος του Ερντογάν για την επαναφορά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…
Γι αυτή την Τουρκία μιλάμε και για τον σημερινό αντιπρόεδρό της. Και δεν υπάρχει μια ελληνική συλλογικότητα να του απαντήσει όπως πρέπει!
Και τα όσα θρασύτατα είπε και έκανε ο Τσαβούσογλου είναι μόνο τα «προεόρτια» των όσων θα κάνει ή θα πει το «αφεντικό» του, ο «σουλτάνος Ερντογάν που έρχεται σε έναν μήνα. Εδώ ισχύει απολύτως το "δώσε θάρρος στον χωριάτη..."

Από την δική μας πλευρά δεν υπάρχει καμία απολύτως απάντηση. Μόνο σιωπή.
Σιωπή ανοχής και ενοχής. Σιωπή που ταυτόχρονα είναι και κραυγή για συμφωνίες που έγιναν ή γίνονται κάτω από το τραπέζι, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Ομερτά της ακολουθούμενης πολιτικής.
Ομερτά των πολιτικών και των κυβερνητών μιας χώρας που καθημερινά απομακρύνεται από τα όσα προστάζει η λογική.
Μιας χώρας που εξαιτίας όσων της κυβερνούν κάθε μέρα φτωχαίνει ακόμη περισσότερο σε αξίες και ιδανικά.
Μιας χώρας που έχει αφεθεί στις εξελίξεις της ανικανότητας και των σχεδιασμών που έγιναν ες βάρος της και με την συμμετοχή των εκλεγμένων κυβερνητών της.

Για την υποδοχή του τούρκου αντιπροέδρου στη Θράκη έγινε κάλεσμα από τους παράνομους τουρκικούς μηχανισμούς και τους ανθρώπους της Άγκυρας στην περιοχή. Μάλιστα, ο Δήμος των Αρριανών τύπωσε και μοίρασε φυλλάδια γραμμένα στην τουρκική γλώσσα, χρησιμοποιώντας τουρκικές ονομασίες χωριών, για να καλέσει τους «τούρκους» της Θράκης να υποδεχτούν τον Τσαβούσογλου.
Έτσι, φυσιολογικά διερωτόμαστε:
Τι θα γινόταν άραγε, αν μια ομάδα ελλήνων πολιτών καλούσε και ζητούσε τους έλληνες πολίτες, από ολόκληρη τη χώρα, να αντιδράσουν στην έλευση του Ερντογάν;
Μήπως θα συλλαμβάνονταν με τυπικές διαδικασίες με κατηγορίες διασάλευσης της ειρηνικής συμβίωσης αλλά και δημιουργία συνθηκών ανωμαλίας στο εσωτερικό της χώρας;
Μήπως θα αντιμετωπιζόταν από αυτή την κυβέρνηση ως εχθροί της χώρας;
Και αναρωτιέμαι, μήπως τελικά αξίζει να γίνει ένα τέτοιο κάλεσμα, στο όνομα της δημοκρατίας και της ισονομίας των πολιτών;
Ένα κάλεσμα που θα αναδείξει το πραγματικό πρόσωπο των κυβερνητών της Ελλάδας;
Ένα κάλεσμα που θα στείλει σε πολλούς σαφέστατα μηνύματα της λαϊκής ανοχής και της πολιτικής ενοχής;

Κλείνοντας αυτό τον μονόλογο αναρωτιέμαι: Ποιός άραγε είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Θράκη, για την Ελλάδα; Ρητορική ερώτηση, αφού την απάντηση την γνωρίζουμε όλοι...

ΥΓ: Πάντως για να απαντηθεί στο περί έλευσης του Ερντογάν ερώτημα, η Αυστρία του είχε- προεκλογικά- δηλώσει ότι αν πάει για να κάνει νούμερα (προεκλογικό αγώνα στους μαντιλοφορεμένους της Αυστρίας) είναι ανεπιθύμητος. Ξεκάθαρα και πολύ απλά. "Όσο στέλνεις ανακατώστρες στην επικράτειά μου, που έχοντας επίσημη ιδιότητα εκπροσώπου του κράτους σου υποκινείς αντιδράσεις, παύει να έρχεται ο οποιοσδήποτε". 
Ο δικός μας ο πρωθυπουργός βέβαια, είναι απασχολημένος με τον καημό του Αμίρ, που του έθιξαν το εθνικό συναίσθημα, με τον επικείμενο διάλογο για την αποποινικοποίηση του καψίματος της Ελληνικής Σημαίας... που καιρός γι αυτά....!

πηγή:https://kostasxan.blogspot.gr/2017/11/blog-post_6.html

H Κατερίνα Στεφανίδη υποψήφια για τον τίτλο της κορυφαίας αθλήτριας στον κόσμο

Η Ελληνίδα «χρυσή» Ολυμπιονίκης, πρωταθλήτρια Ευρώπης και κόσμου, βρίσκεται μεταξύ των τριών φιναλίστ που ανέδειξε η δημοσκόπηση της IAAF και θα διεκδικήσουν τον τίτλο της κορυφαίας αθλήτριας του 2017

 Αντωνόπουλος Γιώργος

Αν η Στεφανίδη κερδίσει και αυτόν τον τίτλο τότε στο βιογραφικό της για το 2017 θα έχει προσθέσει τα εξής:

– Παγκόσμια πρωταθλήτρια ανοιχτού στίβου
– Πρωταθλήτρια Ευρώπης ανοιχτού στίβου
– Νικήτρια Ντάιαμοντ Λιγκ
– Νικήτρια στη σούπερ λιγκ του ευρωπαϊκού κυπέλλου ομάδων
– Κορυφαία επίδοση στον ανοιχτό στίβο
– Κορυφαία επίδοση στον κλειστό στίβο
– Κορυφαία αθλήτρια στίβου της Ευρώπης
– Κορυφαία αθλήτρια στίβου στον κόσμο.

Υποψήφιες είναι ακόμη η Αλμάζ Αγιάνα (Αιθιοπία), «χρυσή» Ολυμπιονίκης και παγκόσμια πρωταθλήτρια των 10.000μ. και η Βελγίδα Ναφισάτου Τιάμ, επίσης κάτοχος του Ολυμπιακού και παγκόσμιου τίτλου στο έπταθλο.

Πολλοί οι τίτλοι και για τους τρεις άνδρες υποψήφιους, καθώς πρόκειται για τον Βρετανό Μο Φαρά, που στο Λονδίνο κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 10.000μ. και το ασημένιο στα 5.000μ, τον Νοτιοαφρικανό Γουέιντ φαν Νίκερκ, κάτοχο του παγκοσμίου ρεκόρ στα 400μ. με 43.03 και τον Μουτάζ Εσά Μπαρσίμ (Κατάρ) με την 2η καλύτερη επίδοση (2.43μ) όλων των εποχών στο ύψος και νικητή του αγωνίσματος τον Αύγουστο στη βρετανική πρωτεύουσα.

Ο κορυφαίος άνδρας και η κορυφαία γυναίκα αθλήτρια θα γίνουν γνωστοί στις 24 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια του ετήσιου γκαλά της IAAF στο Μονακό.

πηγή:www.dikaiologitika.gr/eidhseis/koinonia/180991/h-katerina-stefanidi-ypopsifia-gia-ton-titlo-tis-koryfaias-athlitrias-ston-kosmo