Το βαρύ τίμημα της αλήθειας

Θα μπορούσε πράγματι να ισχυριστεί κανείς πως δεν υπάρχει κανένας άλλος λαός στον πλανήτη σαν τους Έλληνες – όχι όμως σε σχέση με τις ικανότητες και τον πολιτισμό τους, αλλά με κριτήριο την απίστευτη ανοησία και τις ενοχές τους.  

.

«Τα ανθρώπινα όντα έχουν το «προνόμιο» να είναι υποχρεωμένα να υπομένουν ένα ακόμη φορτίο, σε σχέση με τις υπόλοιπες μορφές ζωής – ένα πλεόνασμα βασάνων που δημιουργούνται καθημερινά από μία ομάδα ατόμων, μέσα στο ίδιο το ανθρώπινο είδος: από τους ηλιθίους» (πηγή).

.Άποψη

Ο κ. Παπανδρέου είπε κατά πολλούς την αλήθεια, δηλώνοντας πως οι Έλληνες είναι φοροφυγάδες και διεφθαρμένοι – όπως ακριβώς ο κ. Πάγκαλος, όταν ανέφερε πως όλοι μαζί τα φάγαμε. Ο κ. Παπακωνσταντίνου είπε την αλήθεια όταν ανακοίνωσε πως το έλλειμμα της Ελλάδας ήταν υψηλότερο – εισπράττοντας από τον πρόεδρο της Κομισιόν το γνωστό «The game is over» και τρομοκρατώντας τις χρηματαγορές που έσπευσαν αμέσως να επενδύσουν στα κερδοσκοπικά CDS με τη «βοήθεια» της ΤτΕ. Ο κ. Βενιζέλος είπε την αλήθεια ισχυριζόμενος πως το PSI ήταν ευεργετικό για την Ελλάδα – παρά το ότι μέσω αυτού χάθηκε η εθνική μας κυριαρχία, υποθηκεύθηκε η χώρα στο διηνεκές, έπαψε να υπάρχει η δυνατότητα μετατροπής του χρέους σε δραχμές, χρεοκόπησαν οι τράπεζες και μηδενίστηκαν τα διαπραγματευτικά μας χαρτιά.

Ο κ. Σαμαράς σωστά αναίρεσε το αρχικό πρόγραμμα του κόμματος του που ήταν αντίθετο στα μνημόνια, λέγοντας την «αλήθεια» – όπως επίσης ο σημερινός πρωθυπουργός, όταν παραδέχθηκε πως όλα όσα δήλωνε προεκλογικά οφειλόταν στις νεανικές ψευδαισθήσεις του. Όσον αφορά τον τότε υπουργό οικονομικών του, αυτά που γράφει στο βιβλίο του που βασίστηκε σε κρυφές μαγνητοφωνήσεις, εκθέτοντας την κυβέρνηση και άρα την Ελλάδα, είναι επίσης κατά πολλούς αλήθεια – ενώ ασφαλώς θα του αποφέρουν πολλά χρήματα από τις πωλήσεις.

Πολλά κόμματα λένε την αλήθεια, όταν τονίζουν πως αρκετοί Έλληνες εκμεταλλεύονταν το δημόσιο λαμβάνοντας συντάξεις στα 50 ή πολύ μεγαλύτερες από όσο δικαιούνταν – ενώ η ευημερία της χώρας στα χρόνια του ευρώ ήταν επίπλαστη και μοναδική στην Ευρώπη (!), στηριζόμενη στην επί πιστώσει κατανάλωση. 

Ο υπάλληλος του ΔΝΤ κ. Γεωργίου είπε την αλήθεια όταν αύξησε το έλλειμμα στο 15,4% του ΑΕΠ – όπως επίσης το ΔΝΤ, όταν παραδέχθηκε τα λάθη του στο θέμα του ελληνικού προγράμματος και των πολλαπλασιαστών, χωρίς όμως να κάνει τίποτα για να τα διορθώσει.

Όλοι οι παραπάνω, καθώς επίσης πολλοί άλλοι, είπαν την «αλήθεια τους» – έτσι όπως αυτοί τουλάχιστον την αντιλαμβάνονταν. Είναι όμως αυτό το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί ως Πολίτες; Μήπως είναι πιο σωστό να ενδιαφερόμαστε για το πόσο κόστισε και ποιός πλήρωσε αυτήν την αλήθεια, για την οποία όλοι ανεξαιρέτως οι προαναφερθέντες αμείφτηκαν πλουσιοπάροχα και συνεχίζουν να αμείβονται; Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει δηλαδή περισσότερο το τίμημα της αλήθειας και αυτοί που θα το πληρώσουν;

Οι Ιρλανδοί πάντως δεν είπαν καμία από τις παραπάνω αλήθειες – ενώ είχαν σχεδόν πενταπλάσιο ιδιωτικό χρέος από τους Έλληνες, κρίση ακινήτων και κρίση τραπεζών. Έτσι ο συντελεστής φορολόγησης τους διατηρήθηκε στο 12,5%, οι αμερικανικές πολυεθνικές παρέμειναν στη χώρα συνεχίζοντας να απολαμβάνουν τη χαμηλή φορολόγηση τους, οι αγορές ξεκίνησαν ξανά να τη δανείζουν και η κρίση αποτελεί παρελθόν για τους Πολίτες – παρά το ότι το ιδιωτικό χρέος παραμένει τεράστιο, ενώ το δημόσιο χρέος σχεδόν εξαπλασιάστηκε (από το 23,9% το 2007 στο 119,5% το 2012), για να αρχίσει μετά το 2013 να μειώνεται, κυριολεκτικά ως εκ θαύματος.

Οι Ισπανοί δεν είπαν επίσης καμία από τις παραπάνω αλήθειες – έχοντας μία ανάλογη κρίση ακινήτων και τραπεζών, η οποία προήλθε από το ότι οι ιδιώτες κατανάλωναν επί πιστώσει και δανείζονταν υπερβολικά για να αγοράσουν σπίτια. Αντίθετα, απαίτησαν τη διάσωση των τραπεζών τους από την ΕΚΤ, από την οποία δανείσθηκαν περί τα 40 δις € χωρίς να εγγραφούν στον προϋπολογισμό τους – ενώ οι ειλικρινείς Έλληνες έβαλλαν στις τράπεζες 40 δις € που επιβάρυναν το δημόσιο χρέος, χάνοντας τελικά τόσο τα χρήματα, όσο και τις τράπεζες.

Παρά το ότι το δημόσιο χρέος της Ισπανίας δε τριπλασιάστηκε από το 35% του ΑΕΠ στο 100%, χωρίς όμως να μειωθεί το ΑΕΠ της όπως της Ελλάδας (γράφημα που ακολουθεί σε σύγκριση με την Ιρλανδία), οι αγορές συνέχιζαν να τη δανείζουν με πολύ χαμηλότερα επιτόκια από ότι το 2011 – λόγω της ΕΚΤ φυσικά που αγοράζει τα ομόλογα της, με αποτέλεσμα να μειώνονται οι «τιμές» τους.

Επεξήγηση γραφήματος: Δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ της Ιρλανδίας (μπλε στήλη, αριστερή κάθετος), σε σύγκριση με την Ισπανία (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος).

.

Οι Πορτογάλοι με τη σειρά τους δεν είπαν καμία αλήθεια, όπως οι Έλληνες – ενώ λογικά δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως μόνο εμείς είμαστε διεφθαρμένοι, φοροφυγάδες και ψεύτες ως Πολίτες, κυβερνώμενοι από έντιμους πολιτικούς που λένε πάντοτε την αλήθεια, όσο πικρή και αν είναι. Αντίθετα, έπαψαν να τηρούν τα μνημόνια και σταμάτησαν τις αποκρατικοποιήσεις (ανάλυση) – ενώ το δημόσιο χρέος τους είναι στο 130,4% όταν η Ελλάδα χρεοκόπησε με πολύ λιγότερο.

Το έλλειμμα της Πορτογαλίας ήταν 9,8% του ΑΕΠ το 2009 και 11,2% το 2010, με πολύ μεγαλύτερο ιδιωτικό χρέος φυσικά από τη χώρα μας – όταν παραδόξως της Ελλάδας ακολούθησε την αντίθετη πορεία, αφού σύμφωνα με τον κ. Γεωργίου ήταν 15,4% το 2009 και 10,5% το 2010. Έλλειμμα πάντως άνω του 10% είχαν πολλές χώρες εκείνη την εποχή, μεταξύ των οποίων οι Η.Π.Α. – κυρίως όμως ως αποτέλεσμα της υπερχρέωσης του ιδιωτικού τους τομέα, όπου η Ελλάδα δεν είχε ανάλογο πρόβλημα.

Με λίγα λόγια, μόνο οι έντιμοι και ειλικρινείς Έλληνες πολιτικοί ήταν αυτοί που είπαν την αλήθεια, μαζί με το εντιμότατο ΔΝΤ – χωρίς φυσικά κανένας από τους δύο να ζημιώσει. Αντίθετα, οι μεν πρώτοι έχουν μυθικές περιουσίες και εισοδήματα που ασφαλώς δεν δικαιολογούνται από τις αμοιβές τους, όσο εύπιστος και αν είναι κανείς – ενώ το ΔΝΤ κέρδισε τεράστια ποσά, αν και τελικά έχασε το λάφυρο από τον κ. Σόιμπλε. Ο τελευταίος παρουσιάζεται δε ως ο σωτήρας της Ελλάδας, λόγω των δανείων ύψους περί τα 250 δις € που της παρέχει ολόκληρη η Ευρώπη – με αντάλλαγμα μία δημόσια περιουσία αξίας άνω των 300 δις €, τα ενεργειακά της αποθέματα, καθώς επίσης μία ιδιωτική που σίγουρα υπερβαίνει το 1 τρις €, μαζί με τη μετατροπή της σε αποικία.

Αυτοί που αποδέχθηκαν αδιαμαρτύρητα τώρα την «αλήθεια» ήταν οι Έλληνες Πολίτες – οι οποίοι κλήθηκαν τελικά να πληρώσουν το βαρύ τίμημα με τις μειώσεις των μισθών τους, με τη διάλυση του κοινωνικού τους κράτους, με την εκτόξευση της ανεργίας, με την εξορία των νέων, με την υφαρπαγή των περιουσιακών τους στοιχείων, με μία ύφεση μοναδική στην παγκόσμια ιστορία, με την καταστροφή του παραγωγικού τους ιστού, με τη χρεοκοπία χιλιάδων επιχειρήσεων κοκ.

Έτσι οι κόκκινοι οφειλέτες του δημοσίου σήμερα έφτασαν στους 4.200.000 (πηγή), στις τράπεζες τα κόκκινα δάνεια έχουν πλησιάσει στα 100 δις €, ενώ σχεδόν όλοι χρωστούν κάπου. Το Σεπτέμβρη δε θα ξεκινήσουν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί που δεν επιτρέπονται σε καμία χώρα της Ευρώπης, επειδή μόνο στην Ελλάδα ισχύει το αγγλικό δίκαιο – έμμεσο επίτευγμα του κ. Βενιζέλου που έσωσε την Ελλάδα με το PSI! Όσον αφορά τα ανόητα θύματα της αλήθειας, έχουν αποδεχτεί σιωπηλά τη μοίρα τους θεωρώντας πως τους αξίζει επειδή είναι ένοχοι – οπότε σωστά πρέπει να πληρώσουν!

Αυτοί οι άνθρωποι όμως που λέγεται πως είναι φοροφυγάδες, διεφθαρμένοι, απατεώνες, εκμεταλλευτές του δημοσίου, ανέντιμοι, ψεύτες κοκ., ισχυρίζονται ταυτόχρονα πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα εναντίον των πολιτικών και των κυβερνήσεων που τους οδηγούν στο ικρίωμα – κάτι που είναι ασφαλώς οξύμωρο, αφού δεν ταιριάζει με τους παραπάνω χαρακτηρισμούς τους.

Ανεξάρτητα τώρα από αυτό, αρκετοί αναρωτούνται τι θα συνέβαινε εάν οι πολιτικοί δεν έλεγαν την «αλήθεια» – εάν δεν αποδέχονταν δηλαδή δημόσια ότι οι Έλληνες είναι ότι χειρότερο υπάρχει σήμερα στον πλανήτη. Η απάντηση βέβαια είναι πολύ απλή: η χώρα θα συνέχιζε να δανείζεται όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, θα αγόραζε επίσης τα ομόλογα της η ΕΚΤ, θα συμμετείχε στο QE, δεν θα είχε χάσει την εθνική της κυριαρχία, θα διόρθωνε σταδιακά τα λάθη της κοκ. Άλλωστε αυτό συμβαίνει με όλες τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες της υφηλίου, μεταξύ των οποίων η Ιταλία, η Ιαπωνία, η Κίνα και η Γαλλία – οπότε γιατί θα ήταν διαφορετική η αντιμετώπιση της Ελλάδας;

Δυστυχώς όμως οι Έλληνες, τυφλωμένοι από την ανόητη δήθεν ειλικρίνεια τους σε σχέση με τα έμφυτα ελαττώματα τους, τα οποία κατά τους ίδιους δεν συναντώνται σε καμία άλλη χώρα της υφηλίου, δεν το κατανοούν – όπως επίσης δεν κατανοούν πως όταν στα καθαρά κέρδη ύψους 20.000 € των επιχειρήσεων πληρώνονται 11.226 € για  φόρους και εισφορές, με τα υπόλοιπα να φορολογούνται επί πλέον από την αύξηση των έμμεσων φόρων, η οικονομία τους είναι καταδικασμένη. Όταν ξεκινήσει δε το πάρτι των κερδοσκόπων το Σεπτέμβρη με τα κόκκινα δάνεια, έχω την άποψη πως θα σκύψουν ακόμη πιο χαμηλά το κεφάλι – κατηγορώντας ακόμη περισσότερο τον εαυτό τους ως ένοχο των δεινών τους, αφού έχουν δυστυχώς αποχαυνωθεί συλλογικά.

Στα πλαίσια αυτά θα μπορούσε πράγματι να ισχυριστεί κανείς πως δεν υπάρχει άλλος λαός σαν τους Έλληνες – όχι όμως σε σχέση με τις ικανότητες και τον πολιτισμό τους, αλλά με κριτήριο την απίστευτη ανοησία τους, την ηλιθιότητα και τις ενοχές τους. Το γεγονός δε ότι, 11 εκ. άνθρωποι «άγονται και φέρονται» από μία μικρή μειοψηφία ανίκανων και διαφθαρμένων που θησαυρίζουν παριστάνοντας τους έντιμους και ειλικρινείς, τους τιμητές της αλήθειας, είναι αρκετό για να τεκμηριώσει το χαρακτηρισμό μου – για τον οποίο ασφαλώς δεν νοιώθω ευτυχής, αφού δεν εξαιρούμαι ούτε εγώ από τον κανόνα.

Άρης Οικονόμου

http://www.analyst.gr/2017/08/06/to-vari-timima-tis-alitias/

ΣτΕ: «Ναι» στην κλήρωση σημαιοφόρων στο Δημοτικό - Προς κατάργηση ο εκκλησιασμός

Προς παντελή κατάργηση οδεύει ο εκκλησιασμός στα Δημοτικά σχολεία, σύμφωνα με σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, όπως επισημαίνει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), ενώ παράλληλα οι σύμβουλοι Επικρατείας θέτουν θέματα σχετικά με τις ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών, τις εκδηλώσεις κατά τη θρησκευτική εορτή των Τριών Ιεραρχών, κ.λπ. Παράλληλα αποκαλύπτεται το περιεχόμενο του επίμαχου διατάγματος και όσα οι δικαστές είπαν εγγράφως στον υπουργό Παιδείας.

Κατ΄αρχάς, «ναι» είπε το ΣτΕ στην επιλογή των σημαιοφόρων, παραστατών, κ.λπ. στα Δημοτικά σχολεία δια κληρώσεως και μάλιστα με διπλή, αφού θα κληρώνεται ένας μαθητής ανά 6μήνο, ενώ δεν αποκλείεται λόγω ατέλειας της σχετική διάταξης να μην υπάρχει καθόλου σημαιοφόρος ή να είναι λιγότεροι οι παραστάτες, σε περίπτωση αιφνιδίου ατυχήματος ή ασθένειας.

Ειδικότερα το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την οργάνωση και λειτουργία  των νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων του Κώστα Γαβρόγλου, στο άρθρο 3 παράγραφος  4 αναφέρει ότι θα κληρώνονται δύο μαθητές της ΣΤ΄ τάξης ως σημαιοφόροι, ο καθένας για ένα εξάμηνο, ενώ θα κληρώνονται και πάλι οι παραστάτες και υπεύθυνοι κατάθεσης στεφάνου.

Ειδικότερα, το άρθρο 3 παράγραφος 4 αναφέρει:

«Σημαιοφόροι, παραστάτες και υπεύθυνοι για την κατάθεση στεφάνου ορίζονται μαθητές της ΣΤ΄ τάξης. Σημαιοφόροι ορίζονται δυο μαθητές της ΣΤ΄ τάξης, ο ένας για το χρονικό διάστημα μέχρι 31 Ιανουαρίου και ο άλλος από 1η Φεβρουαρίου μέχρι το τέλος του διδακτικού έτους.

Η επιλογή σημαιοφόρων, παραστατών και υπευθύνων κατάθεσης στεφάνου πραγματοποιείται με κλήρωση ανάμεσα στο σύνολο των μαθητών της τάξης. Η κλήρωση διενεργείται παρουσία του συνόλου των μαθητών της ΣΤ΄ τάξης με ευθύνη του διευθυντή της σχολικής μονάδας ή του νόμιμου αναπληρωτή του και συντάσσεται σχετικό πρακτικό του Συλλόγου Διδασκόντων».

Όμως, στην συνέχεια το Προεδρικό Διάταγμα επιφυλάσσει στον υπουργό  Παιδείας το δικαίωμα να εκδώσει σχετική απόφαση με την οποία να καθορίζει:

1) τον τρόπο επιλογής των σημαιοφόρων, παραστατών και υπευθύνων κατάθεσης στεφάνου, εφόσον στο Δημοτικό λειτουργούν ένα και πάνω τμήματα της ΣΤ΄ τάξης και 2) καθώς και για «κάθε  άλλο σχετικό θέμα εφαρμογής της παρούσας παραγράφου», δηλαδή για θέματα που έχουν σχέση με τους σημαιοφόρους, κ.λπ.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ  μετά την νομοπαρασκευαστική επεξεργασία του επίμαχου σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος, εξέδωσαν την υπ΄ αριθμ 140/2017 γνωμοδότησή τους (πρόεδρος ο αντιπρόεδρος Αθανάσιος Ράντος και εισηγήτρια η πάρεδρος
Μαρία Παπαδημήτρη).

Σχετικά με την επιλογή των σημαιοφόρων, κ.λπ. με κλήρωση, επισημαίνουν ότι είναι «νόμιμη, εν όψει του ότι δεν αντίκειται, πάντως, στην εξουσιοδότηση του άρθρου 4 παράγραφος 11 του νόμου 1566/1985». Ο τελευταίος αυτός νόμος αφορά τη «δομή και λειτουργία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» και η σχετική παράγραφος παρέχει εξουσιοδότηση στον υπουργό Παιδείας, μεταξύ των άλλων, να καθορίζει «την αξιολόγηση των μαθητών, την οργάνωση της μαθητικής ζωής και το γενικό πλαίσιο των σχολικών εκδηλώσεων».

Πάντως, δεν αποκλείεται η παρέλαση να γίνεται και χωρίς σημαιοφόρο ή με λιγότερους παραστάτες, αφού δεν προβλέπει το διάταγμα την κλήρωση αναπληρωματικών σημαιοφόρων και παραστατών για τις περιπτώσεις εκείνες που υπάρξει  αιφνίδια  ασθένεια  ή ατύχημα στους ήδη κληρωθέντες σημαιοφόρους ή παραστάτες.

Σημαία - εορταστικές εκδηλώσεις

Το ίδιο  άρθρο 3, αλλά η παράγραφος 7 του διατάγματος του κ. Γαβρόγλου έχει  μόνο μια πρόταση για ανάρτηση της σημαίας, η οποία πλέον  δεν είναι καθημερινή, αλλά εβδομαδιαία. Συγκεκριμένα η επίμαχος παράγραφος αναφέρει: «Η σημαία παραμένει ανηρτημένη στον ιστό του σχολείου, όπως προβλέπεται σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες».

Με άλλα λόγια, το υπουργείο Παιδείας, καταργεί από τα Δημοτικά σχολεία το έως τώρα τελετουργικό καθεστώς βάσει του οποίου τα παιδιά τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο με το βλέμμα στη σημαία.

Με την παράγραφο  2 του ίδιου άρθρου 3  καθορίζονται όλες οι εκδηλώσεις της σχολικής χρονιάς, όπως είναι οι επέτειοι της 28ής Οκτωβρίου, της 25 Μαρτίου, κ.λπ.

Όμως, ο υπουργός Παιδείας επιφυλάσσει ειδική μεταχείριση για την Θρησκευτική εορτή των Τριών Ιεραρχών (30 Ιανουαρίου). Συγκεκριμένα για την ημέρα αυτή, αναφέρει το διάταγμα ότι «με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων καθορίζεται το περιεχόμενο των εορταστικών εκδηλώσεων (οργάνωση εκδηλώσεων που συνάδουν με το περιεχόμενο της εορτής, εκκλησιασμός, κ.ά.).

Οι σύμβουλοι Επικρατείας είδαν αυτή την ιδιαιτερότητα στον θρησκευτικό εορτασμό των Τριών Ιεραρχών και στην γνωμοδότησή τους επισημαίνουν εύσχημα την εξαίρεση αυτή, ενώ θέτουν και θέμα συνταγματικότητας της σχετικής παραγράφου καθώς στο διάταγμα ο υπουργός Παιδείας δεν έχει κάνει καμία προβλέψει  για τη συμμετοχή ή όχι των ετεροδόξων και αλλοθρήσκων στους Ελληνικούς θρησκευτικούς εορτασμούς.

Χαρακτηριστικά, αναφέρει το ΣτΕ ως προς την εν λόγω Θρησκευτική εορτή: «Τίθεται ως διαδικαστική προϋπόθεση για τον εορτασμό, ειδικώς αυτής της εορτής και όχι των λοιπών, η λήψη προηγούμενης απόφασης  του Συλλόγου Διδασκόντων, που θα καθορίζει το περιεχόμενο των εορταστικών εκδηλώσεων, χωρίς να επεξηγείται ο λόγος που δικαιολογεί τη θέσπιση της προϋπόθεσης αυτής, δεδομένου ότι δεν τίθεται ανάλογη προϋπόθεση για τις άλλες εορτές που αναφέρονται στη ίδια ακριβώς παράγραφο (εορτασμών εθνικών εορτών  της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου, 17ης Νοεμβρίου για την επέτειο του Πολυτεχνείου, τον αντιδικτατορικό αγώνα και την Εθνική Αντίσταση).

Και συνεχίζει το ΣτΕ με νόημα πάνω στο θέμα αυτό: «Περαιτέρω η διατύπωση «οργάνωση εκδηλώσεων που συνάδουν με το περιεχόμενο της εορτής, εκκλησιασμός, κ.ά.», είναι αόριστός ενόψει άλλωστε του ότι πρόκειται για γιορτή θρησκευτικού κυρίως χαρακτήρα.

Για το λόγο αυτό είναι αναγκαίο να ρυθμιστεί, ενόψει της κατοχυρωμένης στο άρθρο 13 παράγραφος 1 του Συντάγματος ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης και το θέμα του τρόπου  συμμετοχής ή μη των ετεροδόξων και αλλοθρήσκων μαθητών κατά τις σχετικές εκδηλώσεις».

Προς κατάργηση ο εκκλησιασμός

Σκληροί είναι οι σύμβουλοι Επικρατείας στο θέμα του εκκλησιασμού των μαθητών του Δημοτικού, καθώς λένε ευθέως στον υπουργό Παιδείας ότι όπως είναι διατυπωμένη η σχετική διάταξη «επιτρέπει την χωρίς κριτήρια παντελή κατάργηση του εκκλησιασμού».

Αναλυτικότερα,  στο άρθρο 3 και πάλι αλλά στην παράγραφο 7 αυτή τη φορά, το διάταγμα Γαβρόγλου αναφέρει:

«Εκκλησιασμός πραγματοποιείται  κατά σχολείο ή τάξη με τη συνοδεία των εκπαιδευτικών ύστερα από σχετική απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων».

Όμως, οι σύμβουλοι Επικρατείας απαντούν στον υπουργό Παιδείας:

«Η ρύθμιση του άρθρου 3 παρ. 7 σύμφωνα με την οποία εκκλησιασμός πραγματοποιείται  κατά σχολείο ή τάξη με τη συνοδεία των εκπαιδευτικών ύστερα από σχετική απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων, είναι ατελής, δεδομένου ότι δεν προσδιορίζονται οι ημέρες ή τα γεγονότα επ΄ ευκαιρία των οποίων είναι ενδεδειγμένο ή δυνατό να πραγματοποιείται εκκλησιασμός» και υπογραμμίζουν  οι δικαστές:

«Η έλλειψη σχετικής πρόβλεψης και εν γένει απουσία καθορισμού συγκεκριμένων κριτηρίων για τη λήψη της απόφασης του Συλλόγου Διδασκόντων, καθιστά αόριστη  την ρύθμιση, διότι επιτρέπει είτε χωρίς κριτήρια παντελή κατάργηση του εκκλησιασμού είτε, αντιθέτως την πραγματοποίηση εκκλησιασμού καθ΄ υπέρβαση του εκπαιδευτικώς προσηκόντως μέτρου. Επομένως, η ρύθμιση αυτή πρέπει να συμπληρωθεί, ώστε να καταστεί ορισμένη».

Προσευχή

Παράλληλα, στο άρθρο 18 του διατάγματος προβλέπεται ότι «πριν από την έναρξη των μαθημάτων πραγματοποιείται κοινή προσευχή των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού στο προαύλιο του σχολείου με ευθύνη των εκπαιδευτικών που εφημερεύουν.

Η συμμετοχή των μαθητών άλλου δόγματος στην κοινή προσευχή δεν είναι υποχρεωτική. Ο διευθυντής του σχολείου ή ο αναπληρωτής του ή ο διδάσκων εκπροσωπώντας τον Σύλλογο Διδασκόντων του σχολείου προβαίνει σε πιθανές ανακοινώσεις-οδηγίες που αφορούν την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου και τη μαθητική ζωή της συγκεκριμένης μέρας ή και σε γενικότερα θέματα».

Για το άρθρο 18 το ΣτΕ δεν κάνει καμία παρατήρηση.

Μάθημα Θρησκευτικών

Το διάταγμα Γαβρόγλου στο άρθρο 11 προβλέπει ότι οι ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη του Δημοτικού θα είναι μία ώρα την εβδομάδα, όπως εξάλλου προέβλεπε και παλαιότερη απόφαση του υπουργού Παιδείας του περασμένου έτους.

Όμως, οι σύμβουλοι Επικρατείας υπενθυμίζουν στον υπουργό Παιδείας ότι εκκρεμεί στο ΣτΕ αίτηση ακύρωσης (έχει συζητηθεί τον Σεπτέμβριο του 2016) και αναμένεται η έκδοση της σχετικής απόφασης για τις ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού.

Κατά συνέπεια, σημειώνει το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, σε περίπτωση που γίνει από το ΣτΕ δεκτή η εν λόγω αίτηση ακύρωσης θα πρέπει το υπουργείο Παιδείας να επιφέρει τις ανάλογες τροποποιήσεις στο Προεδρικό Διάταγμα «στο πλαίσιο της υποχρέωσης συμμόρφωσης προς το περιεχόμενο της τυχόν ακυρωτικής απόφασης».

Το ίδιο επισημαίνει το ΣτΕ, δηλαδή, ότι θα πρέπει να επέλθουν τροποποιήσεις στο επίμαχο διάταγμα, αν γίνει δεκτή η αίτηση εκπαιδευτικών για το ζήτημα  της ανάθεσης του μαθήματος της αισθητικής αγωγής (εικαστικά, μουσική κ.λπ.)  σε   εκπαιδευτικούς άλλων κλάδων.

Και σε αυτή τη περίπτωση έχει συζητηθεί η σχετική αίτηση ακύρωσης (8.6.2017) και αναμένεται η έκδοση απόφασης.

Τέλος, το ΣτΕ κάνει αρκετές παρατηρήσεις σχετικά με τις προϋποθέσεις εγγραφής στα Δημοτικά σχολεία με ελλιπή δικαιολογητικά (αλλοδαπά παιδιά), εκπρόθεσμες εγγραφές, κ.λπ., ενώ «κόβει» ως παράνομη την απαλλαγή των πολύτεκνων διευθυντών και υποδιευθυντών από την εφημερία.

πηγή:http://www.kathimerini.gr/921832/article/epikairothta/politikh/ste-nai-sthn-klhrwsh-shmaioforwn-sto-dhmotiko---gavrogloy-katargeitai-o-ekklhsiasmos

Αν δεν συνέλθουμε και δεν αφυπνιστούμε οι Έλληνες, θα καταντήσουμε ραγιάδες σε μια Ελλάδα βιλαέτι της Τουρκίας

Επείγουσα ανάγκη για εθνική αφύπνιση

Να τα ξαναγράψουμε για να το εμπεδώσουμε. Η Τουρκία είναι μια μεγάλη χώρα, με εξίσου μεγάλα προβλήματα. Όμως, ανεξαρτήτως της πορείας των προβλημάτων της, με μέγιστο το Κουρδικό, δύο παράγοντες θα πρέπει να αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού, για να μην πω ότι θα πρέπει να είναι ο εφιάλτης όλων εκείνων που έχουν την ευθύνη της χάραξης της εθνικής στρατηγικής και της αντιμετώπισης των εθνικών απειλών της πατρίδας μας.

Ο ένας είναι το οικονομικό μέγεθος της Τουρκίας και η ισχυρή παραγωγική της βάση, με έντονο εξαγωγικό προσανατολισμό.

Ο άλλος είναι η ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας, που όσο εξελίσσεται και μεγεθύνεται, εξασφαλίζει επιχειρησιακή αυτάρκεια στις ένοπλες δυνάμεις, ενώ αφήνει σημαντικά περιθώρια πολιτικών ελιγμών στην τουρκική κυβέρνηση σε περίπτωση μιας ελληνοτουρκικής κρίσης, και πάντως πολύ περισσότερα απ’ ό,τι αν τα οπλικά της συστήματα ήταν κατασκευής της χώρας που θα μεσολαβούσε για την εκτόνωση της κρίσης. Ο νοών νοείτω.

Πώς τα πέτυχε όλα αυτά η Τουρκία, περίπου μιάμιση δεκαετία αφότου είχε υπαχθεί στο ΔΝΤ;

Η Τουρκία έχει ένα ισχυρό ακομμάτιστο κράτος που έχει στρατηγική συνείδηση, σχεδιάζει και υλοποιεί, χωρίς να είναι εμπόδιο σ’ αυτό οι κομματικοί συνδικαλιστές, τα κόμματα και οι κυβερνήσεις.

Είχα την ευκαιρία να διαβάσω στις αρχές της δεκαετίας του 2000 τη Στρατηγική εξαγωγικού εμπορίου της Τουρκίας και έμεινα άναυδος με την αρτιότητα του πονήματος, 500 σελίδων παρακαλώ. Επιχείρησα να το θέσω υπ’ όψιν θεσμικών παραγόντων του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, μεταφρασμένο.

Κανένα ενδιαφέρον, από κανέναν.

Τα επόμενα χρόνια είδα με τρόμο τη στρατηγική αυτή να υλοποιείται βήμα-βήμα, χρόνο το χρόνο. Αποτέλεσμα; Οι εξαγωγές της Τουρκίας, από 21,5 δισ. δολάρια το 1995 και 27,5 δισ. δολάρια το 2000, έφθασαν το 2006 τα 85,5 δισ., το 2010 τα 113 δισ. και το 2016 τα 142,5 δισ. δολάρια, παρά τα προβλήματα με τη Ρωσία.

Για την αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας καλύτερα να μην μπούμε σε λεπτομέρειες, γιατί θα πάθουμε κατάθλιψη.

Απλώς να αναφέρουμε ότι η Τουρκία όχι μόνο κατασκευάζει μόνη της μεγάλο μέρος των οπλικών συστημάτων που έχουν ανάγκη οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, αλλά και έχει στρατηγικό σχέδιο για το εξαγωγικό εμπόριο αμυντικών συστημάτων.

Το 2011 πραγματοποίησε εξαγωγές 883 εκατ. δολαρίων, το 2012 1,26 δισ., το 2013 1,388 δισ., το 2014 1,647 δισ., καταγράφοντας στην πενταετία μια αύξηση 100% και ξεπερνώντας τα 7,6 δισεκατομμύρια δολάρια σε εξαγωγές αμυντικού υλικού.

Ασφαλώς τα προβλήματα της Τουρκίας είναι πολλά και μείζονα και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Όμως η Ελλάδα, όχι μόνο σε θεσμικό επίπεδο, θα πρέπει να προβληματιστεί, γιατί αν δεν το κάνει με παραγωγικό τρόπο, θα βρει τον εαυτό της ένα καχεκτικό κρατικό μόρφωμα, διαλυμένο και συνεχώς συρρικνούμενο από τα μνημόνια και τις πολιτικές των κυβερνήσεων, εντελώς αδύναμο να αντιμετωπίσει μια Τουρκία με τα χαρακτηριστικά που έχει και σε άλλους τομείς, εκτός από τους δύο παραπάνω που ακροθιγώς αναφέρθηκαν.

Τα κόμματα πρέπει να ξυπνήσουν από τον εθνικό τους λήθαργο και να απαλλαγούν τάχιστα από τη γεωπολιτική μυωπία και την εξουσιομανία που τα διακρίνει.

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα πρέπει να αναλογιστούν το μερίδιο ευθύνης που έχουν μαζί με τα κόμματα στη διάλυση του κράτους αλλά και του παραγωγικού ιστού. Να αναλογιστούν γιατί η Ελλάδα να μην έχει ναυπηγική βιομηχανία, που θα μπορούσε από μόνη της να αποτελέσει μεγάλο μέρος της λύσης στο οικονομικό πρόβλημα της πατρίδας μας. Ας αφήσουν κατά μέρος τις ευθύνες των εφοπλιστών, τις δικές τους ευθύνες ας αναλογιστούν.

Τέλος, ας αναλογιστούμε όλοι οι πολίτες τις ευθύνες που έχουμε για την επιβίωση της πατρίδας μας.

Δεν είναι το μόνο πρόβλημα και ο μόνος κίνδυνος η Τουρκία, που απειλεί τη χώρα, κατά την άποψή μου το πολιτικό σύστημα είναι η μεγαλύτερη απειλή, όμως θα πρέπει να αναλογιστούμε μήπως σε κάποια σχέδια για την περιοχή, βολεύει καλύτερα η Ελλάδα να είναι ένα νέο βιλαέτι της Τουρκίας;

Ανάγκη να προβληματιστούμε και να εργαστούμε παραγωγικά για να ξαναστηθεί η Ελλάδα στα πόδια της.

Εθνική ανάγκη να αντισταθούμε στον νεοεισαγόμενο ραγιαδισμό.

• ΓΝΩΜΕΣ
• ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ

πηγη - https://national-pride.org/2017/08/07

Η επική μάχη των Ελλήνων κομάντος στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας εναντίον των Τούρκων και Καναδών του ΟΗΕ ( 6 Σπάνια Βίντεο και φωτογραφίες)

Η ιστορική αλήθεια για τα άκρως δραματικά για τον ελληνισμό γεγονότα που έλαβαν χώρα στην νικηφόρα μάχη του αεροδρομίου Λευκωσίας το ματωμένο καλοκαίρι του 1974 , αποτελούν «οδηγό» για αυτά που αναμένουμε στο Αιγαίο από τους νεο-Οθωμανούς λίαν συντόμως.

Εδική μνεία κάνουμε μέσω βίντεο με μαρτυρίες των ίδιων των πρωταγωνιστών για την ύπουλη και άκρως «βρώμικη» θέση των ανδρών του ΟΗΕ , που πρόδιδαν συνεχώς τα ελληνικά στρατεύματα θέλοντας να παραδώσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα το αεροδρόμιο στους Τούρκους.

Οι Τούρκοι το ήθελαν λυσσασμένα διότι φοβόντουσαν και άλλες αποστολές ελληνικών δυνάμεων μετά την μοιραία αποστολή με τα NORATLAS.

Η μάχη αυτή αποτελεί σύγχρονο «φάρο» για τις ένδοξες δυνάμεις των καταδρομών και από αυτήν εξάγουμε πλήθος συμπερασμάτων, για το πώς ακριβώς ενδεχομένως να μας στήσουν «παγίδα» ξένοι και Τούρκοι στο Αιγαίο με διακύβευμα τα τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

*** ΕΛΛΑΣ 1974 ΗΡΩΕΣ ΑΝΕΥ ΠΑΡΑΣΗΜΩΝ (ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ)

Οι Τούρκοι εκτός από το Αιγαίο ετοιμάζονται μεθοδικά εδώ και πολλά χρόνια για την ολοκληρωτική κατάληψη του υπόλοιπου κομματιού της   Κύπρου, αλλά  η μάχη αυτή τους θυμίζει πάντα ποίους θα έχουν να αντιμετωπίσουν.

Εκείνες τις καυτές  ημέρες από την  ζέστη και τις  βόμβες των τουρκικών αεροσκαφών στην Λευκωσία , η τουρκική διοίκηση είχε επικεντρωθεί στην πάση θυσία κατάληψη του αεροδρομίου της .

Τουρκικό μηχανοκίνητο  σύνταγμα αλεξιπτωτιστών με 2000 άνδρες αποδεκατίζεται από τους Έλληνες καταδρομείς τριών λόχων και αριθμητικής συνθέσεως 300 ανδρών. Στο κείμενο που ακολουθεί περιγράφεται η απόκρουση αυτή της τουρκικής διείσδυσης η οποία επιχειρήθηκε όσο κρατούσε η ανακωχή και η οποία επιπρόσθετα αποτέλεσε την πρώτη Ελληνική επιτυχία στην Κύπρο τον Ιούλιο του ΄74.

Την Παρασκευή 19 Ιουλίου 1974, οι φήμες περί επίθεσης των Τούρκων οργίαζαν. Γύρω στις 11:00 το βράδυ κλήθηκαν όλοι οι αξιωματικοί από το Διοικητή  στην αίθουσα επισήμων επισκεπτών του αεροδρομίου Λευκωσίας.

Παρευρίσκονταν, πλην του Διοικητή , ο Υπολοχαγός Νικόλαος Κατούντας, οι Ανθυπολοχαγοί Χρίστος Κότσαλης, Θεόδουλος Θεοδούλου, Σάββας Μέντζης, Αντώνης Ιωάννου και οι ΔΕΑ Λοΐζος Λοΐζου και Ανδρέας Κυριάκου.

Μετά τη συγκέντρωση, επεκράτησε σε όλο το τμήμα κλίμα ενθουσιασμού.

Οι καταδρομείς άρχισαν να προετοιμάζονται.

Την 04.15 πρωινή ώρα του Σαββάτου 20 Ιουλίου και ενώ τα τμήματα ετοιμάζονταν για αναχώρηση, εμφανίστηκαν πολεμικά αεροσκάφη.

Τα μεταγωγικά αράδιαζαν αλεξιπτωτιστές.

Τα βομβαρδιστικά έβαλλαν στο παρακείμενο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και πολυβολούσαν το δίαυλο του αεροδρομίου.

Ο Τχης Γεώργιος Κατσάνης, Διοικητής της 33 Μοίρας Καταδρομών, ανέφερε πως η καταβληθείσα προσπάθεια από τον Πρόεδρο Μακάριο διεθνοποίησης των γεγονότων στην Κύπρο πέτυχε και ότι τμήματά μας έπρεπε να είναι σε θέση να κινηθούν, ανά πάσα στιγμή, κατά των Τούρκων.

Ο Διοικητής διέταξε τη Μοίρα να κινηθεί προς τη βάση της, στην Κερύνεια.

Ο 32 Λόχος Κρούσεως, με τον Ανθυπολοχαγό Χρίστο Κότσαλη παρέμεινε στο αεροδρόμιο με μια διμοιρία.

Τη διοίκηση του αεροδρομίου ανέλαβε ο Τχης Παπαδόπουλος. Στο χώρο υπήρχαν δυο άρματα Τ34, δυο Marmour Harrington, δυο BTR μεταφοράς προσωπικού, το τμήμα της Μοίρας μας, μια διμοιρία εξ εφέδρων Ανθυπολοχαγών και αριθμός ενόπλων πολιτών.

Το πρωινό της Τρίτης, 23 Ιουλίου 1974, δόθηκε η διαταγή: ‘‘Αγώνας μέχρι εσχάτων’’.

Σ’ απόσταση 200 μέτρων άρχισαν ν’ αναπτύσσονται τμήματα Τούρκων αλεξιπτωτιστών.

Προωθούνταν με άλματα των 5 μέτρων προς το δρόμο βορείως του αεροδρομίου.

Δυο τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, συνοδευόμενα από ένα άρμα Μ48, άρχισαν να πλησιάζουν.

Τότε άρχισαν να καταφθάνουν οι ενισχύσεις εποχούμενων καταδρομέων της Α΄  Μοίρας.

Δύο μεγάλοι τουρκικοί σχηματισμοί πλησιάζουν το αεροδρόμιο και ένα ολόκληρο σύνταγμα παραμένει σε εφεδρεία για να επιτεθεί κι αυτό στην συνέχεια.

Τις Τουρκικές δυνάμεις συνοδεύουν ισχυρές δυνάμεις αρμάτων μάχης.

Η ψυχραιμία του Ταγματάρχη Μανουρά είναι παροιμιώδης! Αφήνει τους Τούρκους να πλησιάσουν σε απόσταση αναπνοής και τότε, η διμοιρία του Λοχαγού Μπένου από την ταράτσα του αεροδρομίου, ξερνά φωτιά και σίδερο στους Τούρκους.

Ο 42ος ελληνικός Λόχος Κρούσης Καταδρομών, εισέρχεται στην μάχη και αυτός αμέσως.

Ο 43ος Λόχος θερίζει τους Τούρκους ανηλεώς.

Οι Τούρκοι θερίζονται κατά κύματα από τα εύστοχα πυρά των Ελλήνων Καταδρομέων.

Κοντά στο αεροδρόμιο βρίσκεται το φυλάκιο των Καναδών του Ο.Η.Ε., όπου βρίσκουν καταφύγιο οι Τούρκοι.

Οι φιλότουρκοι Καναδοί δίνουν όλες τις πληροφορίες για τους Έλληνες Καταδρομείς στους Τούρκους…

Οι Τούρκοι αλεξιπτωτιστές άρχισαν να κινούνται στο αναπεπταμένο έδαφος.

Αποτελούσαν θαυμάσιο στόχο για τα όπλα μας.

Η πρώτη προσπάθειά τους απέτυχε παταγωδώς.

Οι φωνές των Τούρκων ομαδαρχών και στελεχών ακούγονταν καθαρά.

Άρχισαν και πάλι τα επιθετικά άλματα.

Οι Έλληνες αξιωματικοί διέταξαν πυρ. Γογγητά.

Στα σαράντα μέτρα αρχίσαμε με χειροβομβίδες.

Και η δεύτερη προσπάθεια των Τούρκων απέτυχε.

Δύο χιλιάδες Τούρκοι επίλεκτοι ετοιμάζονται εκ νέου και επιτίθενται με πρωτοφανή μανία εναντίον των Ελλήνων Καταδρομέων.

Ο Ταγματάρχης Μανουράς δίνει όρθιος τις εντολές του αψηφώντας τις σφαίρες που σφυρίζουν γύρω του.

Οι Επίλεκτοι Τούρκοι έπεσαν πάνω σε διασταυρωμένα πυρά και αποδεκατίστηκαν.

Επί μια ώρα οι προσπάθειες των Τούρκων έσπαγαν κατά κύματα επάνω στα στήθη των Ελλήνων Καταδρομέων.

Πυραμίδες σχημάτιζαν οι σωροί των Τουρκικών πτωμάτων κάτω από τον καυτό Κυπριακό ήλιο.

Η μάχη διήρκησε τριάντα λεπτά. Παρά τις σοβαρές απώλειές τους δεν εγκατέλειπαν τις προσπάθειες κατάληψης του αεροδρομίου.

Πάλι επιτίθενται.

Ο όγκος πυρός μας είναι καθοριστικός.

Ούρλιαζαν, φωνασκούσαν κι έτρεχαν πανικοβλημένοι πλάγια και πίσω.

Τα ημέτερα δυο Τ34 και τα BTR εξήλθαν του αεροδρομίου κι έβαλλαν με τα πολυβόλα τους κατά του δεινοπαθούντος εχθρού.

Τίποτα δεν προδίκαζε για μας αυτό που θ’ ακολουθούσε.

Την ώρα δηλαδή της κατά κράτος επιβολής μας. ‘‘Παύσατε Πυρ’’.

Η διαταγή εκδόθηκε από τον Τχη Παπαδόπουλο.

Βρισκόταν στο Jeep με δυο αξιωματικούς του ΟΗΕ κι έναν Τούρκο αξιωματικό.

Οι καθηλωμένοι Τούρκοι, όσοι επέζησαν, άρχισαν ν’ απομακρύνονται έντρομοι.

Οι υπερασπιστές του αεροδρομίου Λευκωσίας, με σκυφτά τα κεφάλια, κατόπιν της ανωτέρω διαταγής του ΓΕΕΦ άρχισαν να υποχωρούν.

Η ελληνική σημαία αντικαταστάθηκε με εκείνην του ΟΗΕ.

Οι ελληνικές  απώλειες είχαν έναν νεκρό.

Τον Αρχιλοχία ΤΘ  Αθανάσιο Φωτόπουλο και δυο τραυματίες.

Δυο ασθενοφόρα του ΟΗΕ κατέφθασαν  για να περισυλλέξουν τους νεκρούς και τραυματίες  Τούρκους.

Οι Έλληνες καταδρομείς μπήκαν σε λεωφορεία και κατευθύνθηκαν  στο στρατόπεδο της Τύμπου, όπου ήδη είχε ανασυνταχθεί η Μοίρα τους.

Το αεροδρόμιο της Λευκωσίας μετά από «εντολές» από την Αθήνα παραδόθηκε στον ΟΗΕ και σήμερα παραμένει έρημο, σημάδι ενός αιματοβαμμένου πολέμου που πολλοί στην  χώρα μας ήθελαν να ‘ξεχαστεί» το συντομότερο δυνατό.

Αλλά «όποιος λαός ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει».

*** ΕΛΛΑΣ 1974 ΗΡΩΕΣ ΑΝΕΥ ΠΑΡΑΣΗΜΩΝ (ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ)

πηγη https://national-pride.org

Παγκόσμια πρωταθλήτρια η Κατερίνα Στεφανίδη στο Λονδίνο. (4 ΒΙΝΤΕΟ)

Πιστή στο ραντεβού της με το βάθρο των νικητών η Κατερίνα Στεφανίδη και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου που γίνεται στο Λονδίνο.

Η χρυσή Ολυμπιονίκης του Ρίο κατέκτησε το πρώτο μετάλλιο για την Ελλάδα στη διοργάνωση στο άλμα επί κοντώ. Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια πέρασε με το πρώτο άλμα τα 4.65, όπως και με τη πρώτη προσπάθεια πέρασε και τα 4.75. Η Στεφανίδη πέρασε και με τη πρώτη προσπάθεια το ύψος στο 4.82, επίδοση που της έδωσε το χρυσό μετάλλιο και τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας στο Λονδίνο. Η Στεφανίδη είχε μία αποτυχημένη προσπάθεια στα 4.89, ωστόσο η ελληνίδα πρωταθλήτρια δεν σταμάτησε συνέχιζε να ανεβάζει τον πήχη στα 4.91 όπου πέρασε με τη πρώτη και αυτό το ύψος πετυχαίνοντας νέο πανελλήνιο ρεκόρ.

Η Στεφανίδη προσπάθησε να πετύχει και νέο ρεκόρ αγώνων βάζοντας τον πήχη στα 5.02 όπου έκανε τρεις άκυρες προσπάθειες.

Δεύτερη ήταν η Αμερικανίδα Σάντι Μόρις με 4.75, σε μια επανάληψη του τελικού των Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο. Το χάλκινο μετάλλιο πήραν δύο αθλήτριες με 4.65μ, η Ρομπέιλις Πεϊνάδο (Βενεζουέλα) που σημείωσε εθνικό ρεκόρ και η Γιαρισλέι Σίλβα (Κούβα), κάτοχος του τίτλου (Πεκίνο 2015). Ο δύο αθλήτριες είχαν τις ίδιες προσπάθειες και μοιράστηκαν το χάλκινο.

Η κατάταξη στον τελικό:

1.Κατερίνα Στεφανίδη (Ελλάδα) 4.91μ2.Σάντι Μόρις (ΗΠΑ) 4.75μ3.Ρομπέιλις Πεϊνάδο (Βενεζουέλα) 4.65μ3.Γιαρισλέι Σίλβα (Κούβα) 4.65μ5.Λίζα Ρίζιχ (Γερμανία) 4.65μ6.Χόλι Μπράντσοου (Βρετανία) 4.65μ7.Αλίσα Νιούμαν (Καναδάς) 4.65μ8.Όλγκα Μουλίνα (Ρωσία, ανεξάρτητη) 4.55μ9.Ελίζα Μακάρτνεϊ (Νέα Ζηλανδία) 4.55μ10.Αντζέλικα Μπένγκτσον (Σουηδία) 4.55μ11.Νικόλ Μπίχλερ (Ελβετία) 4.45μ12.Ανίκα Νιούελ (Καναδάς) 4.45μ

ΠΗΓΕΣ: ΕΡΤ2, sports.ert.gr

Ετοιμοθάνατος, (ενδεχομένως Στρατιωτικός) ζήτησε να τον κρατήσουν στη ζωή λίγες μέρες για να πάρει σύνταξη η γυναίκα του

Στο αίτημα ενός ετοιμοθάνατου καρκινοπαθούς στους γιατρούς του νοσοκομείου να τον κρατήσουν σε μηχανική υποστήριξη για ακόμη πέντε ημέρες έτσι ώστε η σύζυγός του να κλείσει τα 55 και να λάβει σύνταξη χηρείας, αναφέρεται στη διαδικτυακή έκδοση το περιοδικό Focus.

Το περιοδικό σημειώνει: «Η ιστορία είναι πραγματική, ο ασθενής κατάγεται από τα Τρίκαλα. Ο λόγος για το αίτημά του είναι ότι η σύνταξη χηρείας δεν εξαρτάται από τα χρόνια εργασίας του συζύγου, αλλά από την ηλικία της χήρας. Αν δεν έχει συμπληρώσει τα 55 λαμβάνει μόνο ένα μικρό ποσό, χωρίς να παίζει ρόλο αν έχει ανήλικα παιδιά να θρέψει».

Ο ετοιμοθάνατος καρκινοπαθής ζήτησε να τον κρατήσουν σε μηχανική υποστήριξη για πέντε ακόμα ημέρες, ώστε να προλάβει η γυναίκα του να κλείσει τα 55 χρόνια και να λάβει την σύνταξή του.

Σύμφωνα με τον νέο νόμο το δικαίωμα να λαμβάνει σύζυγος την σύνταξη αποθανόντος έφ όρου ζωής ισχύει έφ όσον έχει συμπληρώσει τα 55 χρόνια την ημέρα θανάτου του εκλιπόντος.

Η ανθρώπινη τραγωδία και το δράμα ενός ετοιμοθάνατου για το μέλλον της οικογένειάς του παρουσιάστηκε κατά το τελευταίο δημοτικό συμβούλιο στην Λάρισα.

Σύμφωνα με την εξιστόρηση πρόκειται για ένα πολίτη, από τα Τρίκαλα, ενδεχομένως απόστρατο αξιωματικό.

Με το νόμο Κατρούγκαλου θεσπίζεται το 55ο έτος ως όριο ηλικίας του επιζώντος συζύγου για τη θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης λόγω θανάτου και προκύπτουν οι εξής περιπτώσεις:

Εάν ο επιζών σύζυγος έχει συμπληρώσει τα 55 την ημερομηνία θανάτου: χορηγείται σύνταξη εφ’ όρου ζωής.

Εάν ο επιζών σύζυγος δεν έχει συμπληρώσει τα 55 κατά την ημερομηνία θανάτου: χορηγείται σύνταξη για μία τριετία και εάν το 55ο έτος συμπληρώνεται εντός αυτής της τριετίας, τότε η σύνταξη επαναχορηγείται στα 67 διά βίου. Αν το 55ο έτος της ηλικίας δεν συμπληρώνεται εντός της τριετίας, μετά τη λήξη της η σύνταξη διακόπτεται και δεν επαναχορηγείται.

Εάν η χήρα ή ο χήρος έχουν άγαμα και ανήλικα παιδιά έως 18 ετών ή έως 24 ετών, εφόσον αυτά σπουδάζουν, η σύνταξη χηρείας συνεχίζει να καταβάλλεται και μετά την πάροδο της τριετίας, ανεξαρτήτως ηλικιακού ορίου, στον επιζώντα σύζυγο. Δηλαδή αν η χήρα έχει ανήλικα παιδιά ή παιδιά σπουδαστές έως 24 ετών, δεν χάνει τη σύνταξη ακόμη κι αν είναι αρκετά μικρότερη από 55. Αντίθετα, συνεχίζει να την εισπράττει όσο τα παιδιά είναι ανήλικα ή κάτω των 24, εφόσον σπουδάζουν. Αν προλάβει, μάλιστα, να συμπληρώσει τα 55 πριν τα παιδιά ενηλικιωθούν ή πριν τελειώσουν τις σπουδές τους, τότε θα χάσει προσωρινά τη σύνταξη όταν τα παιδιά γίνουν 18 ή 24, αλλά θα την ξαναπάρει δια βίου στα 67.

πηγή:http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/2793135/etimothanatos-zitise-na-ton-kratisoun-sti-zoi-liges-meres-gia-na-pari-sintaxi-i-gineka-tou