Κυριακή 14 Μαΐου 2017

Τα Ψέματα Τελείωσαν !!! Όλοι στους Δρόμους !!! Πίνακες Υπολογισμού των Νέων Μισθών και Συντάξεων



poasy






Αθήνα, 14 Μαΐου 2017
Αρ. Πρωτ.: 500/1/26
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Χθες το βράδυ, η Κυβέρνηση κατέθεσε σχέδιο νόμου με τίτλο: «Συνταξιοδοτικές διατάξεις Δημοσίου και τροποποίηση διατάξεων του ν. 4387/2016, μέτρα εφαρμογής των δημοσιονομικών στόχων και μεταρρυθμίσεων, μέτρα κοινωνικής στήριξης και εργασιακές ρυθμίσεις, Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018-2021 και λοιπές διατάξεις» που εμπεριέχει και το νέο ειδικό μισθολόγιο των υπηρετούντων στα Σώματα Ασφαλείας και στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Το εν λόγω μισθολόγιο, με αποκλειστική ευθύνη της Κυβέρνησης, ουδέποτε δόθηκε στους εκπροσώπους των εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας για μελέτη, κατάθεση απόψεων και διαβούλευση. Μας κάλεσαν μια (1) ημέρα πριν την κατάθεσή του στη Βουλή για να μας γνωρίσουν τις βασικές αρχές (χωρίς ποσά και αριθμούς) και το πλαφόν των τεσσάρων (4) πενθημέρων για έκαστο συνάδελφο.
Η δομή και η φιλοσοφία του παραπάνω μισθολογίου δεν είναι αυτή των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά προσαρμόζεται αμιγώς στις ανάγκες και στις ιδιαιτερότητες των Ενόπλων Δυνάμεων, με εμφανή την απουσία της Πολιτικής & της Φυσικής Ηγεσίας του Σώματος, αφού δεν υπάρχουν ρυθμίσεις που να προστατεύουν τη βάση - ραχοκοκαλιά της Ελληνικής Αστυνομίας και για αυτό φέρουν βαριά και αποκλειστική ευθύνη!!
Ειδικότερα, καταργούνται για την πλειοψηφία των συναδέλφων τα εξής επιδόματα: α) χρόνου υπηρεσίας, β) εξομάλυνσης, γ) ειδικής απασχόλησης, δ) επιτελικής ευθύνης και ε) ειδικών συνθηκών. Με την εφαρμογή του νέου ειδικού μισθολογίου καταβάλλονται στην πλειοψηφία των συναδέλφων ο βασικός μισθός και δύο (2) επιδόματα: α) ιδιαίτερων συνθηκών εργασίας που διαμορφώνεται ανάλογα και με την οικογενειακή – φορολογική κατάσταση ενός εκάστου και β) θέσης ευθύνης (από το βαθμό του Α/Δ και άνω) με προϋποθέσεις που θα καθοριστούν σε εγκύκλιο του ΓΛΚ. Παραμένουν σε ισχύ η οικογενειακή παροχή, τα επιδόματα αναπηρίας και κινδύνου (ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, κ.λπ.), με την προϋπόθεση όμως ότι οι δύο (2) τελευταίες ομάδες επιδομάτων πρέπει σε αποκλειστική προθεσμία ενός έτους να ρυθμιστούν με ΚΥΑ, ειδάλλως δεν καταβάλλονται.
Στο προαναφερόμενο μισθολόγιο παρατηρούμε τις κάτωθι στρεβλώσεις και αδικίες εις βάρος μας:
α) μεταξύ ομοιοβάθμων, με τα ίδια έτη υπηρεσίας, αλλά διαφορετικής κατηγορίας,  να καταβάλλονται μικρότερες αποδοχές, β) η προσωπική διαφορά είναι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων μεγαλύτερη στο χαμηλόβαθμο προσωπικό με πολλά ή λίγα έτη υπηρεσίας, στους άγαμους και στους διαζευγμένους, γ) υπάρχουν περιπτώσεις συναδέλφων που δε θα λάβουν ΠΟΤΕ αύξηση και δε θα αποσβέσουν ΠΟΤΕ την προσωπική διαφορά, αφού θα αποστρατευτούν με αυτή, δ) υπάρχουν συνάδελφοι που η μισθολογική τους εξέλιξη ΣΤΑΜΑΤΑ στα είκοσι εννέα (29) έτη υπηρεσίας, ε) το επίδομα ιδιαίτερων συνθηκών εργασίας, ενώ μειώνεται αντίστοιχα όσο κατεβαίνεις στην ιεραρχία των βαθμών, να αυξάνεται για την τελευταία κατηγορία δικαιούχων και όταν η εν λόγω κατηγορία προάγεται να λαμβάνει μικρότερο επίδομα και ποτέ στο μέλλον δε θα λάβει το αρχικό ποσό, στ) ενώ αναφερόμαστε σε στρατιωτικούς υπαλλήλους του Ελληνικού Κράτους, να μη λαμβάνεται υπόψη ο χρόνος της στρατιωτικής θητείας για τη μισθολογική εξέλιξη των κλιμακίων τους, ζ) ο χρόνος σπουδών για την απόκτηση πτυχίου να μη λαμβάνεται υπόψη στη μισθολογική εξέλιξη, πλην των περιπτώσεων απόκτησης ιατρικής ειδικότητας, εφόσον αποτέλεσε τυπικό προσόν κατάταξης και η) σε κάποιες περιπτώσεις συναδέλφων οι νέες αποδοχές τους να είναι μικρότερες από τα επίπεδα του 2012.
Επίσης, κανένας ΔΕΝ πρέπει να ΞΕΧΝΑ τι σημαίνει «προσωπική διαφορά»!!
Εισήχθη και στους συνταξιούχους όλης της χώρας το έτος 2016, με τη διαβεβαίωση της νυν Κυβέρνησης ότι ΔΕΝ θα μειωθούν οι συντάξεις τους και σήμερα, με το παραπάνω νομοσχέδιο, κόβονται και μειώνονται περαιτέρω τα πενιχρά εισοδήματά τους. Η προσωπική διαφορά δεν ανήκει στις συντάξιμες αποδοχές και συνεπώς επί αυτής δε διενεργούνται κρατήσεις, ούτε για κύρια σύνταξη ούτε για τα Ταμεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, τόσο για τη σύνταξη του εργαζόμενου συναδέλφου, όσο και για τη βιωσιμότητα των Ταμείων.
Επειδή «τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια», το οικονομικό επιτελείο της Ομοσπονδίας μας ανάγνωσε και μελέτησε προσεκτικά το ως άνω σχέδιο νόμου, συνέταξε τους παρακάτω πίνακες για να μπορούν όλοι οι συνάδελφοι να υπολογίζουν με δύο βήματα τις νέες αποδοχές τους και να τις συγκρίνουν με τις υφιστάμενες (οι οποίες αν δεν ήτο παγωμένες μπορεί να ήταν και μεγαλύτερες), βρίσκοντας παράλληλα ποια θα είναι η προσωπική διαφορά ενός εκάστου και σε πόσα χρόνια «αν» θα αποσβεστεί.
Τέλος, σας καλούμε όλες και όλους να υπολογίσετε τις νέες αποδοχές, προκειμένου να διαπιστώσετε μόνοι σας αν υπάρχουν μειώσεις ή αυξήσεις, το ποσό της προσωπικής διαφοράς και σε πόσα χρόνια θα καλύψετε αυτή τη διαφορά, δηλαδή για πόσα χρόνια ΔΕΝ θα πάρετε αύξηση ούτε ένα (1) ευρώ, παρότι ξεπαγώνουν οι μισθολογικές ωριμάνσεις…
Κανείς δεν πρέπει να μείνει αμέτοχος!!!
Αφού διαπιστώσετε μόνοι σας το τι πραγματικά συμβαίνει με τις αποδοχές σας και λάβετε υπόψη σας και τις υπόλοιπες μειώσεις που έπληξαν και συνεχίζουν να πλήττουν εμάς και την ελληνική κοινωνία, ΠΡΕΠΕΙ να είμαστε άπαντες «ΠΑΡΟΝΤΕΣ» στη συγκέντρωση των Σωμάτων Ασφαλείας που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα την 17/05/2017, ώστε να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα στην Κυβέρνηση που κόπτεται για τη Δημοκρατία, αλλά εσκεμμένα και σε συγκεκριμένους εργαζόμενους δεν εφαρμόζει τις αρχές της (Αποφάσεις του ΣτΕ κ.λπ).       
ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ!!!
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!!!
Για την Εκτελεστική Γραμματεία της Π.Ο.ΑΣ.Υ.

    O Πρόεδρος                          Ο Γενικός Γραμματέας
ΓΕΡΑΚΑΡΑΚΟΣ Γρηγόριος      ΜΑΛΛΙΚΟΠΟΥΛΟΣ Κωνσταντίνος



500-1-26a



500-1-26b



500-1-26c




500-1-26d


500-1-26e








500-1-26f



ΠΗΓΉ: http://www.poasy.gr/web/index.php?option=com_content&view=article&id=3282:ta-psemata-teleiwsan-oloi-stous-dromous&catid=127:news-poasy-2017&Itemid=120

Ο ένοχος της τραγωδίας του 2015




7


Καμία βρώμικη ιστορία δεν παραμένει ποτέ στο απυρόβλητο, οι ένοχοι τιμωρούνται πάντα, ενώ οι λαοί είναι αδύνατον να μην ξυπνήσουν – οπότε κάποια στιγμή οργανώνονται, εξεγείρονται και απαιτούν τη φυλάκιση των βασικών υπευθύνων, παίρνοντας τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια.
.«Ετυμολογία της λέξης «καταδότης»: Αυτός που παρακολουθεί κρυφά κάποιον, προσπαθώντας να μάθει τις κινήσεις και τις ενέργειες του για να τις προδώσει, συνήθως σε κάποιον ανώτερο, για να επιτύχει την εύνοια του – εκείνος που κινείται λοιπόν από ιδιοτελή, ταπεινά κίνητρα«.
.Ανάλυση
 Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, στην οποία συμμετέχει το κράτος μόλις με 8,93% (ανάλυση) προειδοποίησε ότι, εάν η αξιολόγηση καθυστερήσει, η οικονομία της χώρας μας θα χάσει το τρένο της εξόδου από την κρίση (πηγή) – ενώ στην έκθεση του τόνισε πως η παραμονή στην Ευρωζώνη είναι όρος επιβίωσης για την Ελλάδα (πηγή).
Ο δικός μας κεντρικός τραπεζίτης λοιπόν, ο κ. Στουρνάρας, καθώς επίσης πολλά από τα δικά μας πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ κοκ., επιμένουν να κλείσει πάση θυσία η νιοστή εκβιαστική αξιολόγηση – για να μη μας χρεοκοπήσει, παράνομα προφανώς, η δική μας κεντρική τράπεζα. Εν προκειμένω εννοούμε την ΕΚΤ, επειδή αυτή είναι ουσιαστικά η κεντρική μας τράπεζα, ο «δανειστής ύστατης ανάγκης» του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος – ενώ φυσικά δεν ανήκει στη Γερμανία αλλά σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, οφείλοντας να τις προστατεύει και όχι να τις χρεοκοπεί.
Με δεδομένο όμως το ότι, τα περισσότερα από τα 6,1 δις € της δόσης θα δοθούν στην ΕΚΤ, μάλλον δεν έχει συμφέρον να μας χρεοκοπήσει – οπότε το κλείσιμο της αξιολόγησης, για το οποίο ορισμένοι πρωτεργάτες της καταστροφής επιμένουν, είναι για την ίδια ωφέλιμο και όχι για εμάς. Επίσης για τα παραπάνω κόμματα, αφού έτσι θα συνεχίσουν να νέμονται ανενόχλητα την εξουσία, καθώς επίσης για το διοικητή της ΤτΕ – επειδή, εάν χρεοκοπήσει η χώρα, οι Πολίτες θα εξεγερθούν, οπότε θα αναγκαστούν όλοι οι υπεύθυνοι της τραγωδίας να πληρώσουν για τα λάθη και τον ενδεχόμενο ενδοτισμό τους.
Ανεξάρτητα όμως από όλα αυτά, έχοντας ήδη αναφερθεί στο μεγάλο ένοχο της επίσημης ελληνικής χρεοκοπίας (άρθρο), υποστηρίζοντας την άποψη ότι, οι Έλληνες θα πρέπει να επικεντρώσουν την προσοχή τους στο τι συνέβη μετά το 2010, στη διαχείριση της κρίσης υπερχρέωσης δηλαδή, θεωρούμε πως μετά το 2012 που υπεγράφη το PSI, το πλέον σημαντικό έτος ήταν το 2015 – αφού τότε ψηφίσθηκε το τρίτο μνημόνιο, μοναδικό στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά, μέσω του οποίου επικυρώθηκαν από την πλειοψηφία των κομμάτων τα δύο προηγούμενα, η χώρα παρέδωσε τη δημόσια περιουσία της για 99 χρόνια με το Υπερταμείο, την ιδιωτική της με τη βοήθεια του αφελληνισμού των τραπεζών που κόστισε πάνω από 40 δις € κοκ.
Στα πλαίσια αυτά, παρά το ότι θεωρείται ως βασικός υπαίτιος εκτός από τον πρωθυπουργό ο τότε υπουργός οικονομικών του (άρθρο), εμείς έχουμε την άποψη ότι, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας διαδραμάτισε το σημαντικότερο ρόλο – έχοντας τεκμηριωθεί στο παρελθόν πως χρησιμοποιεί την κεντρική τράπεζα για ιδιωτικούς σκοπούς, γεγονός που μπορεί να θεωρηθεί ως κατάχρηση εξουσίας (ανάλυση).
Άλλωστε, από την προηγούμενη θέση του ως υπουργός οικονομικών του κ. Σαμαρά, ήταν αυτός που εφάρμοσε βασιλικότερα του βασιλιά την πολιτική των μνημονίων – την οποία άλλαξε μετά την αντικατάσταση του ο τότε πρωθυπουργός, γεγονός στο οποίο οφειλόταν η μικρή ανάπτυξη της οικονομίας μας το 2014 (ανάλυση).
Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 4 του καταστατικού της, η Τράπεζα της Ελλάδας οφείλει να στηρίζει τη γενική οικονομική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης – κάτι που δεν έκανε ο κ. Στουρνάρας, αφού ο ίδιος ομολόγησε ότι, στις αρχές του 2015 που η κυβέρνηση διαπραγματευόταν με τους δανειστές την αναδιάρθρωση του χρέους, γεγονός που προαπαιτούσε την παραδοχή της χρεοκοπίας της χώρας, εισηγήθηκε στην ΕΚΤ, παραβιάζοντας το καταστατικό της ΤτΕ, να μην δίνει σημασία στον κ. Βαρουφάκη (πηγή).
Εκτός αυτού, στα μέσα του Δεκεμβρίου του 2014 δήλωσε πως η ρευστότητα στην αγορά μειωνόταν με ταχύ ρυθμό, οπότε υπήρχε κίνδυνος να προκληθεί μία ανεπανόρθωτη βλάβη – κάτι που φυσικά είναι απαράδεκτο για έναν κεντρικό τραπεζίτη, ειδικά σε μία προεκλογική περίοδο, αφού έτσι τρομοκρατεί τους καταθέτες, δημιουργεί τις προϋποθέσεις τραπεζικών επιθέσεων (bank runs), ενώ ασκεί πολιτική χωρίς να έχει το δικαίωμα.
Στη συνέχεια, ακόμη χειρότερα, δεν προστάτευσε όπως ήταν υποχρεωμένος το τραπεζικό σύστημα της χώρας, όταν διαπίστωσε τις μεγάλες εκροές κεφαλαίων στο εξωτερικό – την κατακόρυφη μείωση των καταθέσεων δηλαδή, η οποία έδωσε την ευκαιρία στην ΕΚΤ να κλείσει αργότερα τις τράπεζες, παράνομα φυσικά, συμμετέχοντας έμμεσα (ο κ. Στουρνάρας) στον εκβιασμό της υπογραφής του τρίτου μνημονίου.

Ο ένοχος της τραγωδίας του 2015Τέλος, παραδέχθηκε σε συνέντευξη του (πηγή) πως «κατέδωσε» μυστικά την ελληνική κυβέρνηση στην ΕΚΤ, αποκαλύπτοντας το σχέδιο ενός παράλληλου νομίσματος για την προστασία της ελληνικής οικονομίας – οπότε σε αυτόν οφείλεται ουσιαστικά το εκβιαστικό κλείσιμο των τραπεζών, οι έλεγχοι κεφαλαίων που επιβλήθηκαν άκαιρα, καθώς επίσης η προετοιμασία τόσο της ΕΚΤ, όσο και της Γερμανίας, για την επιτυχή σύγκρουση τους με την Ελλάδα.
Ολοκληρώνοντας, δεν πρέπει να έχει κανένας αμφιβολία σχετικά με το ότι, οι πόλεμοι χάνονται από το εσωτερικό της χώρας – με τη βοήθεια δηλαδή ιθαγενών που υποστηρίζουν τα συμφέροντα των εχθρών, αντί την πατρίδα τους. Στα πλαίσια αυτά η Ελλάδα, η οποία ασφαλώς διεξήγαγε έναν οικονομικό πόλεμο το 2015, δεν θα αναγκαζόταν στην ήττα κατά κράτος του Ιουλίου, όσες ευθύνες και αν είχε η κυβέρνηση της, εάν οι δανειστές δεν είχαν δικά τους άτομα εντός της.
Με κριτήριο δε τη διεθνή εμπειρία, για να κερδίσει μία ξένη δύναμη έναν τέτοιου είδους πόλεμο, χρειάζεται να καταλάβει προηγουμένως τους δύο βασικότερους πυλώνες της οικονομίας μίας χώρας: την κεντρική της τράπεζα, καθώς επίσης το υπουργείο οικονομικών της.
Για να μπορέσουμε τώρα να αντιληφθούμε πόσο σημαντικός είναι ο θεσμός της κεντρικής τράπεζας μίας χώρας, θα υπενθυμίσουμε το παράδειγμα της Ν. Αφρικής, την εποχή που η νέα κυβέρνηση της (NMandela) διαπραγματεύθηκε την ανεξαρτησία της. Ειδικότερα τα εξής:

Η εμπειρία της Ν. Αφρικής
Ενώ διεξάγονταν θετικά για το κράτος οι διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ κλπ. στο πολιτικό σκέλος, απαιτήθηκε από τους υπευθύνους για την οικονομική πολιτική της χώρας η μετατροπή της κεντρικής τράπεζάς τους σε έναν ανεξάρτητο οργανισμό, ο οποίος θα λειτουργούσε με απόλυτη αυτονομία από την εκλεγμένη κυβέρνηση – σαν ένα κυρίαρχο «κράτος εν κράτει» ουσιαστικά, στο οποίο δεν θα παρέμβαιναν οι εκλεγμένοι νομοθέτες.
Παρά το ότι λοιπόν διατυπώθηκε από τους πολιτικούς της χώρας η απορία, σε ποιόν θα λογοδοτούσε η ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα, οι έμπειροι διαπραγματευτές του ΔΝΤ κατόρθωσαν να επιβάλλουν μονομερώς τη θέληση τους – ταυτόχρονα με την «άλωση» του Υπουργείου Οικονομικών, στο οποίο τοποθέτησαν έναν δικό τους έμπιστο πολιτικό. Όπως είπαν χαρακτηριστικά κάποιοι διακεκριμένοι Πολίτες της Νοτίου Αφρικής, οι οποίοι τότε σχολίασαν τις νέες συνθήκες που δημιουργήθηκαν:
«Δεν μας άφησαν ποτέ ελεύθερους. Απλώς έβγαλαν την αλυσίδα από το λαιμό μας και την έβαλαν στους αστραγάλους μας. Οι μεγάλες επιχειρήσεις, μας δήλωσαν ουσιαστικά ότι θα κρατήσουν τα πάντα και εμείς θα κυβερνάμε μόνο κατ’ όνομα. Μπορούσαμε δηλαδή να έχουμε την πολιτική εξουσία μετά από πολλά χρόνια αγώνων, μπορούσαμε φαινομενικά να κυβερνάμε, αλλά η πραγματική διακυβέρνηση θα βρισκόταν στα χέρια των άλλων».
Περαιτέρω, αυτό που συνέβη στη συνέχεια των διαπραγματεύσεων ήταν το ότι η κυβέρνηση παγιδεύτηκε, χωρίς δυστυχώς να το αντιληφθεί, σε ένα είδος ιστού της αράχνης – «υφασμένου» από μυστηριώδεις κανόνες και υπόγειες ρυθμίσεις, οι οποίες αποσκοπούσαν στο να οριοθετήσουν, καθώς επίσης να περιορίσουν την εξουσία των δημοκρατικά εκλεγμένων ηγετών της χώρας. Όταν λοιπόν θέλησε η νέα κυβέρνηση να υλοποιήσει τα οράματα της, ανακάλυψε ότι η πραγματική εξουσία, η οικονομική, βρισκόταν στα χέρια άλλων.
Για παράδειγμα, δεν ήταν δυνατόν να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, αφού εκατοντάδες εργοστάσια της χώρας ήταν έτοιμα να κλείσουν – επειδή η κυβέρνηση είχε αναγκαστεί να υπογράψει τη Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (του μετέπειτα ΠΟΕ), η οποία απαγόρευε την αναγκαία επιδότηση των τοπικών επιχειρήσεων.
Συνεχίζοντας, η διάθεση περισσότερου χρήματος προϋπέθετε φυσικά τη σύμφωνη γνώμη της ανεξάρτητης κεντρικής τράπεζας, η οποία δεν την παρείχε – οπότε οδηγήθηκε στην παγίδα ρευστότητας, όπως η Ελλάδα σήμερα. Η δωρεάν ύδρευση δεν ήταν επίσης εφικτή, αφού η Παγκόσμια Τράπεζα, μέσω της ομάδας οικονομολόγων που είχε στείλει στη χώρα, είχε μετατρέψει σε κανόνα, σε υποχρέωση δηλαδή, τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στις κοινωφελείς επιχειρήσεις. Τέλος, εάν η κυβέρνηση ήθελε να αυξήσει τους μισθούς, δεν της επιτρεπόταν, λόγω του δανείου ύψους 850 εκ. $ με το ΔΝΤ, το οποίο επέβαλλε «συγκράτηση των μισθών».
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, η οποιαδήποτε μη υποταγή στους κανόνες και στους περιορισμούς που επέβαλλε το ΔΝΤ θα θεωρούταν απόδειξη επικίνδυνης εθνικής αφερεγγυότητας, έλλειψη αφοσίωσης στην εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων» και απουσία ενός βασισμένου σε κανόνες συστήματος – με αποτέλεσμα τη διακοπή της χορήγησης βοήθειας («δόσεων» από το ΔΝΤ) και τη φυγή των ξένων κεφαλαίων.
Τέλος, τόσο η δήθεν «ανεξάρτητη» κεντρική τράπεζα, όσο και το υπό κηδεμονία Υπουργείο Οικονομικών, επέβλεπαν άγρυπνα την πιστή τήρηση των εντολών – οπότε φυσικά επαναλήφθηκε η γνωστή ιστορία:
Η κυβέρνηση, γονατισμένη από το χρέος και υφιστάμενη διεθνείς πιέσεις, προκειμένου να ιδιωτικοποιήσει τις κοινωφελείς επιχειρήσεις, άρχισε σύντομα να αυξάνει τις τιμές, να μειώνει τους μισθούς, να διασύρει τους αντιρρησίες και να «ξεπουλάει» δημόσια περιουσία – με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, εκατομμύρια άνθρωποι να εξαθλιωθούν, μη έχοντας πλέον ηλεκτρικό ρεύμα και νερό, επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς.
Επίλογος
Κρίνοντας από τη διεθνή εμπειρία χωρών που υπέκυψαν στους δανειστές τους, ηττώμενα κατά κράτος, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, θα ήταν αδύνατο χωρίς να έχει εξασφαλισθεί η ενδοτική συνεργασία των δύο σημαντικότερων Θεσμών τους: του υπουργείου οικονομικών, καθώς επίσης της κεντρικής τους τράπεζας. Στην περίπτωση της Ελλάδας είναι φανερός ο ρόλος του υπουργού οικονομικών στη χρεοκοπία του 2011/12 (PSI), του επόμενου της κυβέρνησης Σαμαρά, του κ. Στουρνάρα δηλαδή, καθώς επίσης του ιδίου ως κεντρικού τραπεζίτη, το πρώτο εξάμηνο του 2015.
401Με δεδομένο δε το ότι, η Ελλάδα ως χώρα της Ευρωζώνης έχει δύο κεντρικές τράπεζες, η μία εκ των οποίων είναι η ΕΚΤ, ενώ ο διοικητής της ΤτΕ παραμένει αμετακίνητος στη θέση του αφενός μεν με τη βοήθεια της ΕΚΤαφετέρου της Γερμανίαςπαρά τις αντιρρήσεις της κυβέρνησης, όπως πιθανολογούμε, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το μέγεθος των ευθυνών του – αν και η συμπεριφορά του δεν θα ήταν καθόλου σωστό να χαρακτηρισθεί ως «προδοτική», χωρίς να υπάρχουν απτές αποδείξεις.
Ολοκληρώνοντας, θέλουμε να τονίσουμε ξανά πως καμία βρώμικη ιστορία δεν παραμένει ποτέ στο απυρόβλητο, οι ένοχοι τιμωρούνται πάντα, ενώ οι λαοί είναι αδύνατον να μην ξυπνήσουν – οπότε κάποια στιγμή οργανώνονται, εξεγείρονται και απαιτούν τη φυλάκιση των βασικών υπευθύνων της τραγωδίας τους, παίρνοντας τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια. Αυτό θα συμβεί και στην Ελλάδα, χωρίς καμία αμφιβολία – ελπίζοντας να μην ξεπουληθούν τα πάντα, καθώς επίσης να μην εξαθλιωθούν ακόμη περισσότερο οι Έλληνες, προτού αντιδράσουν.
Υστερόγραφο: Ίσως έπρεπε να αναφερθούμε επί πλέον στη συνδρομή του κ. Στουρνάρα ως διορισμένου προέδρου του ΙΟΒΕ στην υιοθέτηση και πολιτική των μνημονίων – καθώς επίσης στη «θητεία» του στην Εμπορική Τράπεζα, στις σχέσεις του με το κομματικό κράτος, στη συμβολή του στη χρηματιστηριακή φούσκα του 1999 κοκ. Δεν αποτελεί όμως αντικείμενο της ανάλυσης της τραγωδίας του 2015, ενώ μπορεί κανείς να ενημερωθεί από άλλα μέσα, κρίνοντας μόνος του την αντικειμενικότητα τους.

Freelance writer

Freelance writer

πηγή:http://www.analyst.gr/2017/02/26/i-tragodia-tou-2015/

14 Μαϊου 1920: Η Απελευθέρωση της Θράκης


Ο θρακικός χώρος με την πλούσια ιστορία του από αρχαιοτάτων ετών, αποτελούσε πάντοτε το σταυροδρόμι των λαών Ανατολής και Δύσης. Από εδώ πέρασαν και οι Πέρσες και oι Φράγκοι οι Σλάβοι και οι Οθωμανοί και τόσοι άλλοι.
Όπως όλος ο Ελληνισμός μετά την πτώση του Βυζαντίου έτσι και η Θράκη υπέστη τα πάνδεινα της υποδούλωσης, βασανισμούς, καταπιέσεις, ταπεινώσεις και όλα όσα συγκαταλέγονται στα ιστορικά γενόμενα της 400χρονης σκλαβιάς του ελληνικού έθνους (600χρονης για τη Θράκη) και συμμετείχε ενεργά και έμπρακτα στους αγώνες για την ελευθερία με πολλούς οπλαρχηγούς και αγωνιστές. Οι θυσίες των Θρακιωτών και η προσφορά τους στο βωμό της ελευθερίας είναι καταγραμμένες στην ιστορία του ελληνικού έθνους χωρίς αμφισβήτηση.
Σύντομη ιστορική αναδρομή
Στις 14 Μαΐου γιορτάζουμε την απελευθέρωση της Θράκης. Η Θράκη υποδουλώνεται στους Οθωμανούς γύρω στο 1360. Τότε αρχίζει και μια ιστορία αιώνων γεμάτη αγώνες και θυσίες. Κάποια εποχή η Οθωμανική αυτοκρατορία παραχωρεί στους υπόδουλους την αυτοδιαχείριση των κοινοτικών πραγμάτων που αφορούσαν τη λατρεία, την εκπαίδευση, το οικογενειακό δίκαιο. Με αυτά τα δεδομένα προχώρησε η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη όλης της Θράκης στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς. Το 1821 η Θράκη προσφέρει στον Αγώνα πλοία, χρήματα, ήρωες και ποταμούς αίματος. Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, ο Μητροπολίτης Σωζοπόλεως Παΐσιος, ο Κάρπος Παπαδόπουλος, ο Αντώνιος και η Δόμνα Βυζβίζη κα. Όλες οι επαναστατικές ενέργειες διαλύθηκαν και οι επαναστάτες εξοντώθηκαν. Στη Φιλιππούπολη, στη Βάρνα, στην Αγχίαλο , στη Μεσημβρία, στη Μάκρη, στη Μαρώνεια, στην Αίνο, στη Σαμοθράκη κ.α.
Πολλά χρόνια αργότερα, με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου τον Αύγουστο του 1913 η Δυτική Θράκη επιδικάζεται στους Βούλγαρους. Ο Θρακιώτικος λαός εξεγείρεται, απωθεί τις Βουλγαρικές δυνάμεις, κηρύσσει την αυτονομία της περιοχής και σχηματίζει προσωρινή Κυβέρνηση. Η Ελληνική Κυβέρνηση όμως, τηρώντας τους όρους της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, εγκαταλείπει τη Θράκη , η οποία παραδίνεται στους Βούλγαρους τον Οκτώβριο του 1913. Η ελευθερία κράτησε λοιπόν μόνο τρεις μήνες και έμελλε να αργήσει άλλα έξι χρόνια. Η Βουλγαρική κατοχή κατέστρεψε στα χρόνια που ακολούθησαν τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της τοπικής κοινωνίας. Σταμάτησε τον πολιτισμό και ερήμωσε όλη την περιοχή. 250.000 Έλληνες της Θράκης οδηγήθηκαν στην προσφυγιά. Δεκάδες χιλιάδες σφαγιάσθηκαν.
Το τέλος του Α’ Παγκόσμιου πολέμου βρίσκει την Τουρκία ηττημένη. Η Ελλάδα διεκδικεί ξανά όλη τη Θράκη. Τότε η Γαλλία, για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα στη Μέση Ανατολή, δια του αρχιστράτηγου των συμμαχικών δυνάμεων της Μέσης Ανατολής Γάλλου Φρανσουά ντ Εσπεραί διατάσσει τα συμμαχικά στρατεύματα να καταλάβουν τη Δυτική Θράκη, επίσημα, για λογαριασμό της συμμαχίας, ουσιαστικά όμως για την επίτευξη των δικών της βλέψεων. Το πρωινό της 4ης Οκτωβρίου 1919 τα συμμαχικά στρατεύματα με επικεφαλής τον στρατηγό Λεοναρδόπουλο μπαίνουν στην Ξάνθη και στη συνέχεια ελευθερώνουν όλη τη Δυτική Θράκη από τους Βούλγαρους.
Οι συμμαχικές δυνάμεις επέβαλαν στη Θράκη καθεστώς διασυμμαχικής κατοχής, ονομάζοντάς την “Χώρα της Θράκης”. Επίσημη γλώσσα ήταν η Γαλλική. Τη Διοίκηση της Θράκης ανέλαβε κατ΄ εξουσιοδότηση του Αρχιστράτηγου ο Στρατηγός Σαρπύ.
Φτάνουμε έτσι στην 14η Μαΐου του 1920, ημέρα που ο Ελληνικός Στρατός διατάσσεται να αναλάβει εξ ονόματος των συμμάχων την κατάληψη και διοίκηση της Δυτικής Θράκης, αντικαθιστώντας τα Γαλλικά στρατεύματα. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, με τη Συνθήκη των Σεβρών, η Θράκη προσαρτάται οριστικά στην Ελλάδα.
Οι Θρακιώτες μαθαίνουν το πολυπόθητο γεγονός στις 30 Ιουλίου 1920 από το εξής τηλεγράφημα του ίδιου του Βενιζέλου προς τον κυβερνητικό αντιπρόσωπο της Θράκης: «Χαίρω μεγάλως αγγέλων υμίν ότι σήμερον εβδόμην επέτειον Συνθήκης Βουκουρεστίου υπεγράφη συνθήκη ειρήνης μετά Τουρκίας, δι’ ης αι κυριότεραι σύμμαχοι δυνάμεις μεταβίβασαν ημίν Δυτικήν Θράκην».
Σήμερα στη χαραυγή του 21ου αιώνα, η Θράκη στέκεται πια υπερήφανη και στολισμένη με τις ομορφιές της. Τις φυσικές, τις πολιτιστικές, τις πνευματικές. Αποτελώντας το ανατολικό άκρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχοντας αναγνωριστεί επιτέλους η σημασία της για την Ελλάδα, ατενίζει το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Η γεωπολιτική της θέση καθίσταται όλο και πιο σημαντική.
Οι αγώνες και οι θυσίες των προγόνων μας δικαιώθηκαν. Ελεύθεροι συνεχίζουμε το έργο της ανάπτυξης και της προόδου. Το νόημα της σημερινής Επετείου είναι το χρέος μας να μη λησμονούμε την ιστορία μας και να αποτίουμε φόρο τιμής στους πρωταγωνιστές της.

Λίγα χρόνια πριν από την απελευθέρωση της Θράκης
Το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου βρήκε το Dedeagatch (σημερινή Αλεξανδρούπολη), χτυπημένο από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς του 1915, να παραμένει στην κατοχή της Βουλγαρίας. Πολλοί κάτοικοί του είχαν αναγκαστεί από τη Βουλγαρική κατοχή να εγκαταλείψουν τις κατοικίες τους, το λιμάνι ήταν γεμάτο από λείψανα των σκαφών που είχαν βυθιστεί κατά τους βομβαρδισμούς, σύμφωνα δε με δημοσιεύματα της εποχής 150 οικίες ήταν τελείως κατεστραμμένες και 250 ημικατεστραμμένες («εφημερίς των Βαλκανίων» 12.11.1919).
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1918 η Βουλγαρία υπέγραψε στη Θεσσαλονίκη ανακωχή πρώτη από τις κεντρικές δυνάμεις που αντιμάχονταν την Ανταντ. Έτσι συμφώνησε να εγκαταλείψει όλα τα Σερβικά και Ελληνικά εδάφη που εξακολουθούσε να κατέχει ο στρατός της και που μέχρι τότε ισχυριζόταν ότι είναι δικά της. Οι Βρετανοί μπήκαν στη Σόφια και ο FRANCHET D’ ESPEREY αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων στο βαλκανικό μέτωπο διέταξε το Άγγλο στρατηγό Miln έχοντας υπό τις διαταγές του επτά (7) συμμαχικές μεραρχίες να επιτεθεί εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Έτσι μεταξύ αυτών η 22η Βρετανική Μεραρχία που ανέλαβε την προκάλυψη από τη θάλασσα μέχρι το Σουφλί επιβιβάσθηκε στις 25 Οκτωβρίου από το Σταυρό Χαλκιδικής σε ατμόπλοια για να μεταφερθεί στο Dedeagatch (Αλεξανδρούπολη), ενώ η 122η Γαλλική Μεραρχία έλαβε θέσεις προκαλύψεως από το Σουφλί μέχρι το Αχούρμπεη (σημερινό Χειμώνιο), με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη της σιδηροδρομικής γραμμής Αndrianople – Dedeagatch για την ελεύθερη χρησιμοποίηση της. Μάλιστα οι Βρετανοί με την άφιξή τους στην πόλη εγκατέστησαν Βρετανικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο (βλ. προηγούμενο φύλλο).
Οι συμμαχικές δυνάμεις όμως δεν χρειάστηκε να ρίξουν ούτε μια ντουφεκιά γιατί από το φόβο της επικείμενης επιθέσεως και με το στρατό τους αιχμαλωτισμένο και υποχωρούντα στην Παλαιστίνη, οι Οθωμανοί στις 30 Οκτωβρίου 1918 υπέγραψαν και αυτοί ανακωχή στο Μούδρο της Λήμνου με τον Άγγλο ναύαρχο Κάλθορπ ο οποίος ενήργησε εν ονόματι των συμμάχων. Σύμφωνα με τους όρους της ανακωχής μια βρετανική μεραρχία θα καταλάμβανε τα Δαρδανέλια και το Βόσπορο. Ο Φρανσε ντ’ Εσπερέ όμως διέταξε για την ενέργεια αυτή την 28η Βρετανική μεραρχία να επιβιβαστεί σε πλοία από τη Θεσσαλονίκη και την 122η Γαλλική Μεραρχία να συγκεντρωθεί στο Dedeagatch απ’όπου θα μεταφέρετο ατμοπλοϊκώς στο Βόσπορο.
Μετά την υπογραφή της ανακωχής εκ μέρους της Βουλγαρίας και την αποχώρηση των συμμαχικών στρατευμάτων, η Δυτική Θράκη εξακολούθησε να παραμένει υπό την κατοχή της τελευταίας που διατήρησε στρατιωτικές και πολιτικές αρχές αλλά εγκαταστάθηκε διασυμμαχικός έλεγχος και ολιγάριθμα συμμαχικά στρατεύματα κατέλαβαν τα σπουδαιότερα κέντρα για την εξασφάλιση των συγκοινωνιών και τη φρούρηση της σιδηροδρομικής γραμμής Κουλελί Μπουργας (Πύθιο) – Κων/πολεως αλλά και τη διατήρηση της τάξεως στις πόλεις και την ύπαιθρο. Τα ανωτέρω στρατιωτικά τμήματα αποτελούνταν από ένα γαλλικό τάγμα, ένα τάγμα Σενεγαλέζων, ένα γαλλικό λόχο και μια βρετανική διμοιρία. Αρχηγός των στρατευμάτων κατοχής ήταν ο Γάλλος συνταγματάρχης Allier (Αλλιέ) με έδρα αρχικώς το Dedeagatch και εν συνεχεία την Ξάνθη και την Κομοτηνή.
Εντωμεταξύ έντονες ήταν οι διπλωματικές διεργασίες στο συνέδριο της ειρήνης που άρχισε στο Παρίσι όπου η Δυτική Θράκη είχε αποβεί πεδίο ανταγωνισμών διαφόρων ενδιαφερομένων κρατών.
Οι Αμερικανοί αντιπρόσωποι δήλωναν απερίφραστα ότι η Δυτική Θράκη θα πρέπει να παραμείνει στην Βουλγαρία αρνούμενοι το βουλγαρικό αποκλεισμό από το Αιγαίο. Συγκεκριμένα πρότειναν να δοθεί στην Ελλάδα μόνο η περιοχή Ξάνθης – Γκιουμουλτζίνας ενώ η υπόλοιπη βόρεια δυτική Θράκη θα πήγαινε στη Βουλγαρία και η υπόλοιπη νότια δυτική Θράκη μαζί με όλη την Ανατολική στο νεοσύστατο κράτος της Κων/πολεως το οποίο ήλπιζαν ότι θα αναλάμβαναν υπό την κηδεμονία τους με εντολή της νεοσύστατης κοινωνίας των εθνών. Η στάση τους αυτή οφειλόταν και στη ένθερμη συμπάθεια του Δημοκρατικού προέδρου Wilson προς τη Βουλγαρία εξαιτίας της επιρροής τόσο της γυναίκας του και της αδερφής της που είχε παντρευτεί τον πρεσβευτή της Βουλγαρίας στην Ουάσιγκτον, όσο και των ανθελληνικών κύκλων του Ροβερτείου Κολλεγίου Κων/πολεως καθώς και των μεγαλεμπόρων καπνού ανταγωνιστών των ελληνικών συμφερόντων.
Η Γαλλία πρότεινε σαν συμβιβασμό τη δημιουργία ενός ελεύθερου κράτους του Dedeagatch που θα περιείχε ένα διάδρομο κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής που συνέδεε τα λιμάνι αυτό με την Αndrianople (Αδριανούπολη). Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις τελικά, ύστερα σχεδόν από ένα χρόνο από το τέλος του πολέμου και αφού αποτραβήχτηκε λόγω ασθενείας από το προσκήνιο ο τιμηθείς με Νόμπελ Ειρήνης για το έτος 1919 Πρόεδρος Wilson, η Δυτική Θράκη αφαιρέθηκε από τη Βουλγαρία με τη συνθήκη του Neuilly sur Seine (14/27.11.1919). Με το άρθρο 48 της συνθήκης αυτής η Δυτική Θράκη θα υπάγονταν μέχρι της διευθέτησης της οριστικής της τύχης υπό τη διοίκηση Γάλλου αρμοστή και θα αποτελούσε ένα είδος διασυμμαχικού κράτους (Thrace Interalliee).
Ήδη ενώ προετοιμαζόταν η υπογραφή της οι σύμμαχοι εξουσιοδότησαν τον Φρανσε ντ’ Εσπερέ, αρχηγό πλέον του συμμαχικού στρατού της Ανατολής, όπως εντός του Οκτωβρίου του 1919 διατάξει την εκκένωση της Δυτικής Θράκης από τους Βουλγάρους. Αρμοστής ορίστηκε ο Γάλλος στρατηγός Charpy, ο οποίος στις 10 Οκτωβρίου 1919 εγκαταστάθηκε στην Κομοτηνή όπου παρέλαβε τη διοίκηση από τον Allier (Αλλιέ) ενώ στις 18 Οκτωβρίου 1919 κατελήφθησαν υπό συμμαχικές δυνάμεις η περιφέρεια της Κομοτηνής και του Κaragatch.

Σημαντικά γεγονότα 
Η Θράκη και η πόλη της Αλεξανδρούπολης όπως και της Κομοτηνής απελευθερώθηκαν την 14/5/1920, 99 χρόνια μετά την Ελληνική επανάσταση του 1821.
Η Θράκη υποδουλώθηκε στους Οθωμανούς το 1360, ενώ την ταφόπλακα της σκλαβιάς, σφράγισε η πτώση της τελευταίας ελεύθερης κοιτίδας, της άλλοτε μεγάλης Βυζαντινής αυτοκρατορίας η πτώση του τελευταίου Θρακικού κομματιού, αυτού της Κωνσταντινούπολης. Μετά την πτώση της Θράκης, το Διδυμότειχο η 2η πόλη του Βυζαντίου με τα ισχυρότερα διπλά τείχη ορίστηκε ως η πρωτεύουσα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, έως την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Μετά όμως λίγο καιρο την θέση του Διδυμοτειχου πήρε η Ανδριανούπολη, που μετονομάστηκε σε Edirne.
Η πρώτη όμως απελευθέρωση ήρθε στις 12/5/2013, όταν οι Βούλγαροι έβαλαν φωτιά στις αποθήκες της πόλης κατά την αποχώρηση τους και η φωτιά επεκτάθηκε σε όλη την μικρή πόλη που τότε λεγότανε Δεδέαγατς ( πόλη του γέροντα ή πόλη του ερημίτη). Τότε κατέφθασε το πολεμικό πλοίο του Ελληνικού πολεμικού στόλου το Ιέραξ που ήτανε ανιχνευτικό για να βοηθήσει στην κατάσβεση της φωτιάς.
Η μικρή πόλη του Δεδέαγατς ήτανε πολύ μικρή, αλλά πόλη εμπορίου και προξενείων. καθώς από αυτήν. εκτός από το λιμάνι, περνούσε και ο σιδηρόδρομος με το οριαν εξπρές να κάνει στάση στην πόλη στον δρόμο για Κωνσταντινούπολη.
Το 1871 αποφασίζεται με την στήριξη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας να περάσει ο σιδηρόδρομος από την μικρή πόλη και να συνδεθεί με την Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη. Τότε άρχισαν να έρχονται στην πόλη, Έλληνες, Εβραίοι, Φράγκοι, Γάλλοι, Ρώσοι, Βούλγαροι και πολλοί άλλοι, ενώ η πόλη γίνεται κέντρο εμπορίου.
Κατά τον Ρώσο-Τουρκικό πόλεμο και το 1878 η πόλη δίνεται στην Ρωσία, με την συνθήκη του Αγ. Στεφάνου. Οι νέοι κηδεμόνες έχουν άλλη αντίληψη. Αρχίζουν να ανακαινίζουν τα κτήρια, να φτιάχνουν ένα σύγχρονο ρυμοτομικό σχέδιο, πρωτοποριακό για την εποχή, με μεγάλους δρόμους, πλατείες, άλση, αλλά και με την ευθυγράμμιση προς την θάλασσα όλων των δρόμων. Να φτιάχνουν καινούργια κτήρια και η πόλη να αναπτύσσεται. Στο ρυμοτομικό σχέδιο που αναπτύχθηκε και διατηρήθηκε ευτυχώς, οφείλεται και η καλή ρυμοτομία της πόλης.
Επίσης χτίζεται και ο φάρος που έμελε να είναι και μέχρι σήμερα ο υψηλότερος των Βαλκανίων και φυσικά γίνεται και σύμβολο της πόλης.
Στην μικρή πόλη με το όνομα Δεδέαγατς υπάρχουν 8 προξενεία.
Η βίαιη προσάρτηση στους Βούλγαρους δεν πτοεί την πόλη, που αναπτύσσεται στο ρυμοτομικό σχέδιο των Ρώσων και φυσικά πολλά κτήρια και καταστήματα χτίζονται, όπως και σχολεία και νοσοκομείο.
Έτσι το 1912 έχουμε στην πόλη σαν πρόξενο τον Ίωννα Δραγούμη μια ξεχωριστή προσωπικότητα της εποχής.
Το 1912 η πόλη καταλαμβάνεται από τους Βούλγαρους και παραχωρείται επίσημα το 1913 στους Βούλγαρους με την συνθήκη του Βουκουρεστίου. Η εγκατάλειψη του Δεδέαγατς (μετέπειτα Αλεξανδρούπολης) από το Ελληνικό στοιχείο εμφανής αφού οι Βούλγαροι καταστρέφουν ότι βρίσκουν μπροστά τους όπως σχολεία, αρχεία, μνημεία ενώ βάζουν φωτιά στις αποθήκες του λιμανιού της πόλης που επεκτείνεται μέχρι την πόλη από τους ανέμους. Οι ναυτικοί παρομοίαζαν την φωτιά που φαινότανε από μακριά σαν την φωτιά που κατέκαιγε την Ρώμη, όταν ο Νέρωνας την πυρπόλησε.
Τότε έσπευσαν τα Ελληνικά πολεμικά πλοία προς βοήθεια και είχαμε την πρώτη απελευθέρωση που κράτησε λίγο αφού η πόλη ξαναδόθηκε στους Βούλγαρους.
Μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο με την συνθήκη της Νεϊγύς, το 1919 πανηγυρίζεται η ένωση της Θράκης με την υπόλοιπη Ελλάδα, αν και την διοίκηση αναλαμβάνει διασυμμαχική κυβέρνηση με διοικητή τον Χαρίσιο Βαμβακά, προσωπικό φίλο του Ε. Βενιζέλου που κατορθώνει με ένα πρωτοποριακό σχέδιο την ενσωμάτωση της με την Ελλάδα. Και φτάνει η 14/5/1920, που 9Η Μεραρχία Σερρών αποβιβάζεται στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης με διοικητή τον κο Εμαν. Ζυμβρακάκη, υποστέλλεται η Γαλλική σημαία και αναστέλλεται Ελληνική. Η πόλη και με την συνθήκη της Λωζάννης κατοχυρώνεται στην Ελλάδα και έτσι επέρχεται η πολυπόθητη ελευθερία.
Τελετή κατά την είσοδο της Μαραρχίας Ξάνθης στις Σαράντα Εκκλησίες στις 14 Ιουλίου 1920
Στην πόλη όμως γράφεται και μια άλλη μεγάλη ιστορία που αποτελεί μοναδικότητα στην ιστορία του προσκοπισμού, αφού πρόσκοποι της πόλης μια μέρα πριν την απόβαση και με τον φόβο να πιαστούν ανέστειλαν στην παραλία την Ελληνική σημαία.
Και το πρώτο όνομα αυτής Νεάπολη, που κράτησε λίγο για να γίνει Αλεξανδρούπολη, προς τιμήν του Βασιλέως Αλεξάνδρου, που πέρασε από την πόλη κατά τη απελευθέρωση της.
Κατά την Μικρασιατική καταστροφή υποδέχεται πλήθος προσφύγων, αλλά και Θρακιωτών που εκδιώχτηκαν από την Αν. Θράκη, χωρίς αιτία και φυσικά ενώ ήμασταν οι νικητές του πολέμου υποχρεωθήκαμε από τους συμμάχους να εκκενώσουμε την Αν. Θράκη από τους έλληνες και να παραδώσουμε αυτήν στην Τουρκική κυριαρχία καθορίζοντας τα σημερινά σύνορα της Ελλάδος στον ποταμό Έβρο.
Αλλά κατά τους αγώνες για την ελευθερία της Ελλάδος, πλήθος Θρακιωτών έδωσαν το παρόν, αλλά η γειτνίαση με την Κωνσταντινούπολη και το πεδινό της μορφολογίας του εδάφους της κατέπνιξαν τις επαναστάσεις αυτές στο αίμα.
Η Ελληνική επανάσταση του 1821 δεν θα υπήρχε αν δεν θα υπήρχε η Φιλική εταιρεία που ιδρύθηκε από τους Εμ. Ξάνθο, Νικ, Σκουφά, Αθ. Τσακάλοφ αλλά και τον Θρακιώτη Αντώνη Κομιζόπουλο από την Φιλιππούπολη της Θράκης, σήμερα στην Βόρεια Θράκη, στην εδαφική επικράτεια ης Βουλγαρίας.
Και μην ξεχνάμε τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’ που αρνήθηκε να αποκυρήξει την επανάσταση και απαγχονίστηκε από τους Τούρκους ενώ το πτώμα του συλήθηκε από τους Τούρκους που το διαπόμπευσαν.
Και μην ξεχνάμε ότι λέγοντας Θράκη εννοούμε την γεωγραφική περιοχή από τον Δούναβη, έως τον Νέστο ποταμό και τέλος έως και την Κωνσταντινούπολη, με πολλές πόλεις σήμερα ακόμα, σε άλλα χέρια.
Οι ιστορικοί της εποχής διασώζουν 31 ονόματα Θρακών που συμμετείχαν ενεργά στην Φιλική εταιρεία και ένας εξ αυτών ο δήμαρχος της Οδησσού ο Γρηγόρης Μαρασλής από την Φιλιππούπολη.
Εκτός αυτού μεγάλος ήταν και ο ρόλος των Φαναριωτών της Κωνσταντινούπολης της Αν. Θράκης, στην μεγάλη του γένους επανάσταση.
Κατά τους διωγμούς της Κωνσταντινούπολης τα αδέρφια Σταμάτης και Αλέξανδρος Κουμπάρης φυγάδευσαν με τα πλοία τους πολλούς Έλληνες της Κωνσταντινούπολης.
Ο Χατζηαντώνης με την γυναίκα του την Δόμνα Βυζβύζη, με καταγωγή από την Αίνο το μεγαλύτερο βυζαντινό λιμάνι απέναντι από την Αλεξανδρούπολη, σήμερα στην Τουρκική επικράτεια, έδωσαν τα πλοία τους για τον αγώνα της επανάστασης. Και μάλιστα ενώ σε μια ναυμαχία ο Χταζηαντώνης σκοτώνεται η καπετάνισσα παίρνει το τιμόνι και με τις διαταγές της κερδίζει την ναυμαχία. Το πλοίο τους λεγόταν Καλομοίρα.
Στην Σωζόπολη της Βόρειας Θράκης στις 17/4/1821 ο Μητροπολίτης Παϊσιος Πρίκαλος κήρυξε ένοπλη εξέγερση ευλογώντας τους επαναστάτες. Πολλά Οθωμανικά στρατεύματα κατέφθασαν και έπνιξαν την επανάσταση στο αίμα στις 25/4/1821, ενώ ο Μητροπολίτης και οι επαναστάτες κρεμάστηκαν στην πλατεία.
Στα Λάβαρα του Έβρου 300 επαναστάτες διέλυσαν ένα Τουρκικό ασκέρι στην θέση Κουρί. Μέχρι και σήμερα ανευρίσκονται οστά Τούρκων και σπασμένα γιαταγάνια και καρυοφύλλια. Για σημαία είχαν μια γαλάζια σημαία με μαύρο σταυρό, εξ ου και η ονομασία του χωριού Λάβαρα ενώ στην θέση ανεγέρθηκε ναός στο όνομα του Αγ. Αθανασίου την μέρα που έγινε το γεγονός, στις 2/5/1821.
Ακολουθήθηκε διωγμός και πλήθος Μητροπολιτών και Θρακιωτών απαγχονίστηκαν και βασανίστηκαν. Ο Μητροπολίτης Ανδριανουπόλεως πρώην πατριάρχης Κύριλλος ο ΣΤ, δεν αποδέχτηκε να αποκηρύξει την επανάσταση και μαζί με άλλους 32 προύχοντες της περιοχής βασανίστηκε και κρεμάστηκε από το παράθυρο της Μητρόπολης. Ο θρύλος λέει ότι τρείς φορές κόπηκε το σχοινί του βρόγχου μέχρι να τον κρεμάσουν. Οι υπόλοιποι σφαγιάστηκαν έξω από τα σπίτια τους ενώ τα πτώματα τους πετάχτηκαν στον Έβρο ποταμό.
Άλλοι μάρτυρες είναι οι 5 νεομάρτυρες από την Σαμοθράκη που σφαγιάστηκαν, μάλιστα ένας τους τεμαχίστηκε ζωντανός, όταν δεν αποδέχτηκαν να αποκηρύξουν την επανάσταση και να απαρνηθούν την πίστη τους, ενώ ο Σουλτάνους τους έδινε μυθικά πλούτη. Ο τόπος μαρτυρίου είναι έξω από την Μάκρη Αλεξανδρούπολης, σε ένα μικρό παρεκκλήσι.
Δυστυχώς το αίμα των Θρακιωτών ήταν πολύ μέχρι να έρθει η μέρα της απελευθέρωσης, που όμως δεν έδωσε στον τόπο μεγάλη πνοή αφού πάντα το Αθηνοκεντρικό και αδηφάγο κράτος θεωρούσε τον τόπο, τόπο εξορίας για πολλά χρόνια …και όμως ήταν τόπος μαρτυρίου για πολλούς Θράκες που έδωσαν την ζωή τους για την μεγάλη ιδέα της ελεύθερης Ελλάδος. Σήμερα πολλά ιστορικά κομμάτια της Θράκης είναι σε ξένες κατοχές, αλλά υπάρχουν τα μνημεία να μαρτυρούν την μοναδικότητα και την Ελληνικότητα της.
 https://olympia.gr/2017/05/14/
infiltr8or

Ανακατάταξη ΟΒΑ Ειδικών Δυνάμεων και Λοιπών Όπλων- Σωμάτων


Ανακοινώθηκαν οι 1.000 προσλήψεις οπλιτών ΟΒΑ - Από τα επιτελεία οι προκηρύξεις
1. Ενημερώνουμε ότι έχει αποφασιστεί η ανακατάταξη εκατόν πενήντα επτά (157) ΟΒΑ Ειδικών ∆υνάμεων και εκατόν ενενήντα ένα (191) ΟΒΑ στα λοιπά Όπλα και Σώματα στο Στρατό Ξηράς, για βραχεία περίοδο δύο (2) ετών µε δυνατότητα παρατάσεως ενός (1) έτους και καθορίσθηκε ως καταληκτική ημερομηνία υποβολής των αιτήσεων η 20η Ιουνίου 2017.
 Όλοι οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να είναι γεννημένοι από την 1-1-1990 και µετά. Επιπλέον, για τους έφεδρους πρέπει να µην έχουν παρέλθει τρία (3) έτη από την ημερομηνία της οριστικής απολύσεώς τους κατά την ημερομηνία κατάθεσης των δικαιολογητικών, ενώ οι υπηρετούντες οπλίτες πρέπει να απολύονται οριστικά από 20 Ιουλίου έως 20 Σεπτεμβρίου 2017.

2. Τα δικαιολογητικά κατατίθενται από τους εφέδρους στις Στρατολογικές Υπηρεσίες στις οποίες υπάγονται (ή στις πλησιέστερες στον τόπο διαµονής τους), και από τους οπλίτες στις Μονάδες που υπηρετούν.

3. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικές µε τα προσόντα συµµετοχής, τα δικαιολογητικά, τις αθλητικές δοκιµασίες για τους ΟΒΑ (Ε∆) και λοιπά διαδικαστικά θέµατα, οι ενδιαφερόµενοι µπορούν να ενηµερωθούν µέσω της ιστοσελίδας του ΓΕΣ, 
www.army.gr, καθώς και στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ όπου έχουν αναρτηθεί οι διαταγές ανακατάταξης για τους ΟΒΑ των Ειδικών Δυνάμεων και των λοιπών Όπλων – Σωμάτων, με ΑΔΑ:6ΕΥ16-930 και ΑΔΑ:6ΘΘΚ6-6ΞΡ αντίστοιχα.

Σάββατο 13 Μαΐου 2017

Ο μηχανισμός της διαφθοράς και της διαπλοκής


112
Ο σύγχρονος καπιταλισμός-καζίνο, ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, δεν ενδιαφέρεται για το σωστό και το λάθος, για το δίκιο και το άδικο. Ενδιαφέρεται μόνο για το τι είναι κερδοφόρο, καθώς επίσης για το τι μπορεί να αποκομίσει κανείς. Όταν έχεις στο μισθολόγιο σου την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ, το Στρατό και την Αστυνομία, μπορείς να αποκομίσεις τα πάντα. Ποιος τα πληρώνει; Οι ανόητοι που πιστεύουν ότι υπάρχει Δημοκρατία, καθώς επίσης πως οι ίδιοι αποφασίζουν για το μέλλον τους μέσω της ψήφου τους.  

.

Άποψη

Η φράση «χρήματα υπάρχουν» του κ. Παπανδρέου το 2009 δεν ήταν ψέμα – λόγω του ότι χρήματα πράγματι υπήρχαν, έτσι όπως το εννοούσε (διαφθορά, λαθρεμπόριο, κακοδιαχείριση κλπ.). Εύλογα λοιπόν εισέπραξε την ψήφο της πλειοψηφίας των Ελλήνων, οι οποίοι γνώριζαν πως είχε απόλυτο δίκιο, ενώνοντας τους. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν δεν τήρησε τις δεσμεύσεις του – όχι όμως επειδή ήταν λανθασμένες, αλλά γιατί δεν είχε την πρόθεση να το κάνει.
Κάτι ανάλογο συνέβη επίσης με τον κ. Σαμαρά όταν εκλέχθηκε το 2012, όσον αφορά τη στάση του απέναντι στα μνημόνια, καθώς επίσης την εκ των υστέρων αλλαγή της – με την έννοια πως δεν ήταν λάθος η απόρριψη των καταστροφικών σχεδίων των δανειστών, αλλά ο ίδιος, εάν γνώριζε εκ των προτέρων πως δεν ήταν σε θέση ή εάν δεν ήθελε να επιτύχει αυτά που υποσχόταν.
Δεν ήταν λάθος ούτε η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την οποία θα καταργούσε τα μνημόνια, υιοθετώντας μία καλύτερη κοινωνική πολιτική – οπότε εύλογα κέρδισε τις εκλογές, αφού αυτό ακριβώς ήθελε ο λαός, ιδίως οι μη προνομιούχοι. Το ίδιο ισχύει και για το δημοψήφισμα, όπου οι Έλληνες γνώριζαν πολύ καλά τι σήμαινε το «ΟΧΙ» – το οποίο «πριμοδότησαν», αναλαμβάνοντας συνειδητά το ρίσκο.
Ο πρωθυπουργός όμως ήταν δυστυχώς δημαγωγός, αφού πιθανότατα γνώριζε πως δεν είχε την ικανότητα, ούτε τα στελέχη για να μπορέσει να καταργήσει τα μνημόνια ή να στηρίξει το «ΟΧΙ», ανακτώντας την εθνική κυριαρχία της χώρας – ενώ η απόφαση των Πολιτών να του δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία το Σεπτέμβρη του 2015 δεν ήταν επίσης σοβαρό λάθος, αφού υποσχέθηκε ένα παράλληλο πρόγραμμα, όταν η ΝΔ τασσόταν υπέρ της πιστής τήρησης του τρίτου μνημονίου, χωρίς καμία παρέκκλιση (κάτι που συνεχίζει να κάνει).
Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι, οι Πολίτες ψήφισαν τα σωστά πράγματα, αλλά τους λάθος πολιτικούς.

Είχαν επιλογή οι Πολίτες;

Όχι, γιατί οι σωστοί άνθρωποι δεν πηγαίνουν στην πολιτική.

Γιατί δεν πηγαίνουν; Επειδή δεν τους το επιτρέπει το διεφθαρμένο σύστημα.

Επομένως, πρέπει να αλλάξει το σύστημα. Μπορεί να αλλάξει το σύστημα ειρηνικά; Ασφαλώς όχι, αφού μόνο εάν παραλύσει ο μηχανισμός που συντηρεί αυτό το διεφθαρμένο σύστημα, το σύστημα θα καταρρεύσει.
Ο μηχανισμός της διαφθοράς και της διαπλοκής όμως δεν παραλύει μόνο με μικρές συγκεντρώσεις και με πορείες – ούτε με προσχηματικές διαδηλώσεις που συμμετέχουν ελάχιστοι, ενώ θα έπρεπε να υπερβαίνουν τα 2.000.000 άτομα. Εμείς οι ίδιοι τον συντηρούμε: με το να πληρώνουμε αυτά που μας επιβάλλει, με το να διασώζουμε τις τράπεζες για να μας πάρουν τα σπίτια μας, με το να πηγαίνουμε υπάκουα στη δουλειά μας, με το να μη φέρνουμε αντιρρήσεις, με το να φοβόμαστε τον ίσκιο μας και με το να μην βλέπουμε τίποτα άλλο, πέρα απ’ την μίζερη ζωούλα μας και τον μικρόκοσμό μας.
Με ακόμη πιο απλά λόγια, μόνο εάν παραλύσουμε τον μηχανισμό που παράγει διεφθαρμένα κόμματα και ψεύτες πολιτικούς, τότε αυτό το σαθρό σύστημα θα καταρρεύσει – αφού αυτό εξαρτάται από εμάς και όχι εμείς από αυτό.
Σε αυτή τη θέση βέβαια ο κλασικός αντίλογος των υπερασπιστών της υποτέλειας είναι ότι, θα κυριαρχήσει το χάος και η αναρχία. Όμως, είναι αδιαμφισβήτητο πλέον ότι ζούμε «κατ’ επίφαση εν τάξει» – εκτός εάν «τάξη» θεωρείται να μην ξέρεις τι φόρους θα σου επιβάλλουν την επόμενη εβδομάδα, αν θα κατασχεθεί το σπίτι σου, αν θα έχεις δουλειά αύριο ή όχι, αν η τράπεζα θα σου δώσει τις καταθέσεις σου, αν θα μπορείς να πληρώσεις φάρμακα, αν πρέπει να μεταναστεύσεις για να επιβιώσεις, αν τα νοσοκομεία θα έχουν γάζες, αν τα σχολεία θα συνεχίσουν να λειτουργούν και αν τα παιδιά σου θα έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται.
0
Ίσως πρέπει λοιπόν να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας – όχι όμως για να την παραδώσουμε ξανά σε κάποιον άλλον, αλλά για να επιβάλλουμε την πραγματική Δημοκρατία: ένα σύστημα που να ψηφίζουμε εμείς δίκαιους νόμους, που να εκλέγουμε αυτούς που θα τους εφαρμόζουν, που να τους ελέγχουμε μέσω των Θεσμών, που να τους ανακαλούμε αμέσως μόλις αποτυγχάνουν, και που να τους τιμωρούμε ποινικά όταν δεν τηρούν τα υπεσχημένα, διαπλέκονται ή διαφθείρονται.


Βασίλης Βιλιάρδος

Βασίλης Βιλιάρδος

http://www.analyst.gr/2017/05/13/o-mixanismos-tis-diafthoras-kai-tisdiaplokis/