Ένας Έλληνας που πολέμησε το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία μιλάει.......

Τον αποκαλούν «Ντελχάζ», που σημαίνει στα κουρδικά «η καρδιά που θέλει να προσφέρει». Έτσι ήταν γνωστός στη Συρία, ο 29χρονος ριψοκίνδυνος Έλληνας ο οποίος ευαισθητοποιήθηκε από τα γεγονότα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία που ξέσπασε το 2011 και πήρε την απόφαση να πολεμήσει εθελοντικά ενάντια στους φανατικούς του Ισλαμικού Κράτους.

Συνέντευξη στη Μαργαρίτα Τζαγκαράκη

Τόσο η φρίκη του πολέμου όσο και το οικογενειακό του περιβάλλον οδήγησαν τον Ντελχάζ πίσω στην Ελλάδα όπου προσπαθεί να συνεχίσει τη ζωή του, όπως λέει στο newsbeast.gr, χωρίς να αποκαλύπτει το πραγματικό του όνομα.

Όσα βίωσε αποτυπώνονται στο βιβλίο που έγραψε με τίτλο «Ντελχάζ, ο Έλληνας που πολέμησε τους τζιχαντιστές» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ινφογνώμων.

Το βιβλίο περιλαμβάνει τις σκέψεις και τις εικόνες, όσα βίωσε επί δέκα μήνες στην κόλαση του πολέμου καθώς και διάφορες χρήσιμες πληροφορίες για τον πολιτισμό, την ιστορία και τα πολιτικά γεγονότα της Συρίας.

- Πώς πήρατε την απόφαση να πάτε στη Συρία για να πολεμήσετε ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος;

«Από τα φοιτητικά μου χρόνια είχα κάποια επαφή με τον πολιτισμό της Μέσης Ανατολής. Έχω ερευνήσει και γνωρίζω αρκετά πράγματα για την ιδεολογία, την κοσμοθεωρία της σκληροπυρηνικής εκδοχής του Ισλάμ, όπως την αντιλαμβάνονται στις μέρες μας οπαδοί της σαλαφιστικής οργάνωσης, Αλ Κάιντα, και του αποκληρωμένου παιδιού αυτής, δηλαδή του "Ισλαμικού Κράτους". Δεν είχε περάσει σχεδόν ούτε ένας αιώνας από τότε που ο άνθρωπος πίστεψε ότι απαλλάχτηκε από το φοβερό χατζάρι του Χαλίφη, ως αποτέλεσμα της πτώσης του Χαλιφάτου το 1924, όταν ξαφνικά, νέα για την Ιστορία ένοπλα ισλαμιστικά κινήματα έκανα την εμφάνισή τους σε Τσετσενία, Αφγανιστάν κ.α.» λέει και συνεχίζει:

«Δε θέλω να χαρακτηρίσω στο σύνολο τον μουσουλμανικό πληθυσμό ως τρομοκράτη και βάρβαρο και το υπογραμμίζω. Γνώρισα μουσουλμάνους ειρηνικούς, φιλόξενους, φιλήσυχους, με δημοκρατικά και υγιή πιστεύω. Πέραν της προσωπικής μου επαφής και έρευνας πάνω στον αραβικό πολιτισμό, ως Έλληνας, γνωρίζω το ποιόν και τους κινδύνους που διατρέχει η ανθρωπότητα από αυτά τα κινήματα μιας και κατάγομαι από ένα έθνος που έζησε κάτω από αυτόν το ζυγό τετρακόσια ολόκληρα χρόνια. Η επανάσταση στη Συρία, η οποία ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας μας, και η μη ανατροπή του προηγούμενου καθεστώτος αρχικά μου κίνησε το ενδιαφέρον.

Όταν όμως μετά από κάποιο καιρό είδαμε ότι οι θρησκευτικοί πληθυσμοί της χώρας πέραν του σουνιτών όπου αποτελεί και την πλειοψηφία, και ιδιαίτερα των ελληνορθόδοξων χριστιανών στοχοποιήθηκαν από κάποιες ένοπλες ομάδες, ένιωσα την ανάγκη και το θεώρησα ως μια καλή ευκαιρία για να αγωνιστώ και να δραστηριοποιηθώ βρισκόμενος στην καρδιά του αγώνα. Η επίθεση στην Ορθόδοξη Μααλούλα, όπου ομιλείται ακόμα η γλώσσα του Χριστού, τα αραμαϊκά, η πολιορκία της Ορθόδοξης Σαϊντνάγια, που έχτισε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, και η απαγωγή του ελληνορθόδοξου μητροπολίτη Χαλεπίου χτύπησε το καμπανάκι κάθε ευαίσθητου Ρωμιού, κάθε ευαίσθητου χριστιανού, κάθε ευαίσθητου ανθρώπου.

Δεν ξέρω αν με αυτά που ανέφερα σας κάλυψα σχετικά με το πώς πήρα τέτοια απόφαση, αλλά τουλάχιστον κατέγραψα τους λόγους που μου έδωσαν το δικαίωμα να κάνω κάτι το οποίο ήθελα. Υπήρξα εθελοντής και όχι μισθοφόρος. Δεν παρέχεται μισθός σε κάποιο μαχητή στη Ροζάβα, ο οποίος θα ξεπερνάει σε αξία τα προσωπικά έξοδα ενός ατόμου που ζει στη Συρία».

- Πώς φτάσατε στη Συρία; Είχατε μιλήσει με κάποιους εκεί και σας περίμεναν; Υπήρχαν και αρκετοί Έλληνες;

«Προσπάθησα στα τέλη του 2013 να μπω στη Συρία νόμιμα μέσω Λιβάνου αλλά τελικά δεν τα κατάφερα. Εκείνη την περίοδο, 2013-2014, διάφορες σελίδες στο διαδίκτυο, προπαγάνδιζαν και διαφήμιζαν ένοπλη δράση στη Συρία ενάντια στους ισλαμιστές αλλά, απ’ όσο γνωρίζω, ουδείς μέσα από αυτές τις σελίδες δεν πήγε ποτέ για να πολεμήσει και μάλιστα κάποιοι ψεύδονταν. Την άνοιξη του 2014 επικοινώνησα μέσω διαδικτύου με μια ένοπλη οργάνωση αποτελούμενη από διάφορους, ξεχωριστούς χριστιανικούς πληθυσμούς της περιοχής στην οποία ανάφερα το ενδιαφέρον και τους σκοπούς μου και με δέχτηκαν.

Το καλοκαίρι του ίδιου έτους ταξίδεψα έως τα βάθη της Τουρκίας, στα σύνορα με τη Συρία, όπου συνάντησα ανθρώπους της οργάνωσης αυτής που ανέφερα και μέσω αυτών πέρασα στην ελεγχόμενη από τους Κούρδους περιοχή του Ντιρίκ (Μαλικίγιε, στα αραβικά). Η οργάνωση εκείνη, το MFS, συνεργάζονταν από παλιά με το PKK, και πολεμούσαν πλάι στους Αποτσίδες, σε Τουρκία και Ιράκ. Από την οργάνωση αυτή αποφάσισα να φύγω μετά από 4 μήνες, διότι δεν συμμετείχε ενεργά στον αγώνα, και μετά από κάποιες δυσκολίες μέσω Τουρκίας και με δική μου κυρίως προσπάθεια, μπήκα στην πολιορκούμενη τότε πόλη, στο Κομπάνι.

Στο Κομπάνι εντάχθηκα σε ένα τάγμα του ΕΣΣ το οποίο αποτελούνταν κυρίως από Κούρδους και Άραβες. Εκεί πραγματικά ένιωσα τον πόλεμο στο πετσί μου. Όσο καιρό ήμουν εκεί δε συνάντησα Έλληνες μαχητές. Βρισκόμουν όμως στην ενδοχώρα της πόλης Κομπάνι όταν ο Κώστας Σκάρφιλντ (ελληνικής καταγωγής πρώην πεζοναύτης του βρετανικού ναυτικού που έχασε τη ζωή του στη Συρία στη μάχη κατά των τζιχαντιστών στις 2 Μαρτίου 2015) σκοτώθηκε κοντά στο Καμισλί. Είχα γνωρίσει μη Κούρδους εθελοντές από την Τουρκία  και έναν Γερμανό. Επίσης συνάντησα και έναν Πόντιο μουσουλμάνο εθελοντή το βράδυ που μπήκα στο Κομπάνι».

- Πώς ήταν οι μέρες και οι νύχτες εκεί; Τι θυμάστε; Η χειρότερη ανάμνηση;

«Συνήθως οι προσβολές και η επέκταση σε ξένο έδαφος λάμβαναν χώρα τη νύχτα. Οι τζιχαντιστές απέφευγαν να μας επιτίθενται κατά τη διάρκεια της μέρας λόγω της παρουσίας νατοϊκών μαχητικών αεροπλάνων. Η χειρότερη στιγμή που έζησα ήταν η μέρα όπου μετά από μια ξαφνική επίθεση τραυματίστηκε σοβαρά ο αρχηγός του τάγματός μου και σκοτώθηκε ένας σύντροφος πολεμούμενοι τους τζιχαντιστές που μας επιτέθηκαν και με απλά τυφέκια αλλά και με παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητο από το τούρκικο έδαφος παρακαλώ! Επίσης δεν έφτανε όλο αυτό το φορτίο και επιπλέον την ίδια μέρα οι γονείς μου πληροφορήθηκαν για την παρουσία μου στο μέτωπο και έτσι το ηθικό μου δέχτηκε ένα ισχυρό πλήγμα».

- Φοβόσασταν;

«Φόβο ένιωθα κάπως, πριν από κάποια επιχείρηση ή στην αρχή της μάχης, αλλά το ξεπερνούσα σχετικά γρήγορα. Νομίζω πως φυσικό είναι όταν κάποιος είναι προετοιμασμένος ψυχολογικά  για κάτι τέτοιο να αψηφά τον κίνδυνο».

- Πόσο καιρό μείνατε, πότε επιστρέψατε και γιατί επιστρέψατε;

«Παρέμεινα 10 μήνες περίπου. Είχα αναβάλει ήδη κάποιες φορές την επιστροφή μου λόγω των αναγκών και των συγκυριών των πολεμικών επιχειρήσεων. Ο πόλεμος είναι βασανιστικά αργός και ο αργός ρυθμός με έκανε να βαρεθώ σχετικά. Να φανταστείτε ότι τους πέντε πρώτους μήνες δεν είχα λάβει μέρος σε καμία μάχη. Ουσιαστικά στο πόλεμο συμμετείχα όταν εντάχθηκα στο τάγμα του Βορείου Ήλιου στο Κομπάνι αλλά και εκεί για κάποια διαστήματα δεν πολεμούσαμε. Πριν φύγω όμως ομολογώ ότι συμμετείχα σε πολύ δύσκολες και κατά μέτωπο μάχες και κινδύνεψε σοβαρά η ζωή μου. Επίσης είχα πιέσεις και από το οικογενειακό μου περιβάλλον και ήταν και αυτός ένας πάρα πολύ σημαντικός λόγος για να επιστρέψω».

- Σήμερα τα έχετε αφήσει όλα πίσω και ζείτε μία κανονική ζωή μακριά από βομβαρδισμούς και θανάτους;

«Ναι, ζω και εργάζομαι ειρηνικά εδώ στην πολιτισμένη Δύση. Αφού θέλησε ο Θεός να επιστρέψω αρτιμελής και σώος από τον πόλεμο αποφάσισα να συνεχίσω τη ζωή μου όπως την άφησα και αν μπορέσω να κάνω οικογένεια».

- Θα ξαναπηγαίνατε;

«Πολλοί από τους συντρόφους μου δε ζουν πλέον δυστυχώς, έχω όμως κάποιες επαφές και αν θελήσω μπορώ να επιστρέψω. Λόγω της κρίσης με την Τουρκία και με την ρήξη που έχει επέλθει ανάμεσα σε Κούρδους Αποτσίδες και Κούρδους του Μπαρζάνι η είσοδος κάποιου στη Ροζάβα δεν πρέπει να είναι πολύ εύκολη. Προσωπικά όμως δεν έχω κάποιο σχέδιο για να επιστρέψω, για αυτόν το σκοπό, αυτή την περίοδο, και ούτε θα το συνιστούσα σε κάποιον άλλο.

Θα ήθελα πάντως να αγωνιζόμουν ξανά για τα πιστεύω μου αλλά θέλω παράλληλα να φτιάξω και οικογένεια. Υπάρχει ανάγκη στη Μέση Ανατολή αλλά και εδώ στην Ελλάδα έτσι όπως την καταντήσανε. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από Έλληνες. Έτσι όπως πορευόμαστε με μαθηματική ακρίβεια βαδίζουμε προς την καταστροφή, και για αυτό ευθυνόμαστε κυρίως εμείς. Ό,τι δεν κατάφεραν οι Οθωμανοί τα 400 χρόνια και όλοι οι άλλοι λαοί που πολέμησαν το έθνος μας, το "πέτυχαν" ή καλύτερα το "πετυχαίνουν" οι ίδιοι οι Έλληνες. Τα ήθη και έθιμα, η πίστη, και η οικογένεια των Ελλήνων έχει διαβρωθεί σημαντικά και αν δε σταματήσει αυτός ο κατήφορος εδώ, η επανόρθωση αργότερα θα είναι αδύνατη. Έχουμε να δώσουμε και εδώ έναν αγώνα ο οποίος δε διεξάγεται απαραίτητα με τα όπλα».

- Ο τίτλος του βιβλίου σας είναι «Ντελχάζ: Ο Έλληνας που πολέμησε τους τζιχαντιστές». Τι σημαίνει Ντελχάζ και γιατί αποφασίσατε να γράψετε αυτό το αυτοβιογραφικό βιβλίο;

«Ντελχάζ ήταν το παρατσούκλι μου, κούρδικο όνομα που σημαίνει "η καρδιά που θέλει να προσφέρει". "Ντιλ ή ντελ" είναι "καρδιά" και "χαζ" από το ρήμα "χουαζίμ" που σημαίνει "θέλω". Το τι έζησα ο ίδιος και το πώς δραστηριοποιήθηκα ή το πώς πολέμησα αν θέλετε δεν έχει και τόσο σημασία όσο οι πληροφορίες που μεταδίδει κάποιος που έζησε τα γεγονότα από κοντά, από την πρώτη γραμμή του μετώπου. Στο βιβλίο ο αναγνώστης μπορεί να μάθει πολλές πληροφορίες για την ιστορία, τον πολιτισμό και την πολιτική της Συρίας και της Μέσης Ανατολής γενικά».

http://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2680640/enas-ellinas-pou-polemise-to-islamiko-kratos-sti-siria-milai-sto-newsbeast-gr

Τι σημαίνει η πλήρης εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης που συμφώνησε με τον Τσίπρα ο Ερντογάν

Γαλιφιές για τα μάτια του δυτικού κόσμου από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν.

Ζητά πλήρη εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης σήμερα ενώ επανειλημμένως στο εσωτερικό της χώρας του, την έχει χαρακτηρίσει «ως την απαρχή του κακού για την Τουρκία».

Πιστεύω ότι ο Ερτογάν ουσιαστικά ζητά την «πλήρη εφαρμογή» και όπου διαφωνούμε να το ξανασυζητήσουμε.

Να ξαναβάλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων την Συνθήκη, κάτι που δεν δέχθηκε ποτέ η Ελληνική πλευρά.

Είναι η ίδια ακριβώς πολιτική που ασκούσαν οι κεμαλιστές τα τελευταία 50 χρόνια.

Αν πάντως επιθυμεί την πλήρη εφαρμογή τα άρθρα 12-13-14-15 και 16 θα τον αναγκάσουν να:

1.Σταματήσει τις στρατιωτικές αεροπορικές υπερπτήσεις πάνω από το Αιγαίο.

2. Σχετική αυτονομία σε Ίμβρο και Τένεδο.

3. Άμεση αναγνώριση της ελληνικής κυριαρχίας στα Ίμια και όλες τις βραχονησίδες των Δωδεκανήσων που τότε άνηκαν στην Ιταλία και με την συνθήκη των Παρισίων δόθηκαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα.

Επειδή όμως αυτά δεν πρόκειται να τα δεχθεί η Τουρκία, όποιος πιστεύει το αντίθετο ή αφελής είναι ή δεν έχει την παραμικρή ιδέα πως λειτουργεί η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.

Ας δούμε αναλυτικά τα άρθρα της συνθήκης της Λωζάνης.

ARTICLE 12.

The decision taken on the 13th February, 1914, by the Conference of London, in virtue of Articles 5 of the Treaty of London of the 17th-30th May, 1913, and 15 of the Treaty of Athens of the 1st-14th November, 1913, which decision was communicated to the Greek Government on the 13th February, 1914, regarding the sovereignty of Greece over the islands of the Eastern Mediterranean, other than the islands of Imbros, Tenedos and Rabbit Islands, particularly the islands of Lemnos, Samothrace, Mytilene, Chios, Samos and Nikaria, is confirmed, subject to the provisions of the present Treaty respecting the islands placed under the sovereigntyof Italy which form the subject of Article 15.

Except where a provision to the contrary is contained in the present Treaty, the islands situated at less than three miles from the Asiatic coast remain under Turkish sovereignty.

ARTICLE 13.

With a view to ensuring the maintenance of peace, the Greek Government undertakes to observe the following restrictions in the islands of Mytilene, Chios, Samos and Nikaria:

(I) No naval base and no fortification will be established in the said islands.

(2) Greek military aircraft will be forbidden to fly over the territory of the Anatolian coast. Reciprocally, the Turkish Government will forbid their military aircraft to fly over the said islands.

(3) The Greek military forces in the said islands will be limited to the normal contingent called up for military service, which can be trained on the spot, as well as to a force of gendarmerie and police in proportion to the force of gendarmerie and police existing in the whole of the Greek territory.

ARTICLE 14.

The islands of Imbros and Tenedos, remaining under Turkish sovereignty, shall enjoy a special administrative organisation composed of local elements and furnishing every guarantee for the native non-Moslem population in so far as concerns local administration and the protection of persons and property. The maintenance of order will be assured therein by a police force recruited from amongst the local population by the local administration above provided for and placed under its orders.

The agreements which have been, or may be, concluded between Greece and Turkey relating to the exchange of the Greek and Turkish populations will not be applied to the inhabitants of the islands of Imbros and Tenedos.

ARTICLE 15.

Turkey renounces in favour of Italy all rights and title over the following islands: Stampalia (Astrapalia), Rhodes (Rhodos), Calki (Kharki), Scarpanto, Casos (Casso), Piscopis (Tilos), Misiros (Nisyros), Calimnos (Kalymnos), Leros, Patmos, Lipsos (Lipso), Simi (Symi), and Cos (Kos), which are now occupied by Italy, and the islets dependent thereon, and also over the island of Castellorizzo.

ARTICLE I6.

Turkey hereby renounces all rights and title whatsoever over or respecting the territories situated outside the frontiers laid down in the present Treaty and the islands other than those over which her sovereignty is recognised by the said Treaty, the future of these territories and islands being settled or to be settled by the parties concerned.

The provisions of the present Article do not prejudice any special arrangements arising from neighbourly relations which have been or may be concluded between Turkey and any limitrophe countries.

http://www.tribune.gr/blog/news/article/359219/ti-simeni-pliris-efarmogi-tis-synthikis-tis-lozanis-pou-symfonise-ton-tsipra-o-erntogan.html

Η Ράτσα μας .......

Νικόλαος Λ. Μωραίτης

“Οι πολιτικοί θα εφεύρουν φθηνά ψέματα, ρίχνοντας το φταίξιμο στο έθνος που περνάει μια κρίση, και η συνείδηση του κάθε ανθρώπου θα πρέπει να είναι ευχαριστημένη από αυτές τις κατευναστικές ψευτιές, και θα τις μελετήσει επιμελώς και θα αρνηθεί να εξετάσει τυχόν αντικρούσεις τους. Και έτσι θα πετύχει να πείσει τον εαυτό του ότι ο πόλεμος είναι δίκαιος και θα ευχαριστήσει τον Θεό για τον καλύτερο ύπνο που απολαμβάνει μετά από τη διαδικασία της γελοίας αυταπάτης”. Mark Twain

Καλούμε όλους εκείνους που έχουν άσβεστο τον πόθο για την Πατρίδα μας σ’ ένα αφύπνισμα. ‘Ενα αφύπνισμα μιας γιγαντιαίας προσπάθειας, σε εθνική και πανομογενειακή κλίμακα, εναντίον των μισθαρνών οργάνων του διευνούς σκοταδισμού, που επιβουλεύονται τον Ελληνισμό. 

Εναντίον όλων εκείνων των ανθελληνιστών, εφελληνιστών και μισελληνιστών απ’ οπουδήποτε και αν προέρχονται, όποιαδήποτε θέση και αν κατέχουν, όποιονδήποτε κύριο και αν πρεσβεύουν και όπουδήποτε και αν βρίσκονται-ιδίως αυτών μέσα στη Ελλάδα που γυρνάνε αναμεσά μας-για να σταματήσουμε το εθνικοκτόνο έργο τους.

Είναι γεγονός ότι οι καιροί για την ασφάλεια πιά της εδαφικής ακεραιότητας αυτής της πατρίδας μας είναι πολύ κρίσιμοι και η υλοποίησή των εις βάρος της Ελλάδας είναι πολύ κοντά, αλλά εμπόδιο είναι η σωστή γνώση του λαού η οποία ομολογουμένα πρέπει να δίνει αγώνα υπερ βωμών και εστιών για τα εθνικά θέματα.

Παράλληλα, το πολιτικό σχήμα διευκολύνει αφάνταστα την πραγματοποίηση των σχεδίων της “αποεθνοποίησης της πατρίδας.” Αποτελεί καθήκον και εθνική επιταγή για ολόκληρο τον Ελληνισμό όπου ΓΗΣ ν’ απαλλάξει το Υπουργείο Παιδείας από τους μισθαρνούς συμβούλους που καταργούν την ιστορία και την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων από την αρχαιότητα έως σήμερα. Πρέπει να εξαλειφθούν παντελώς οι εσωτερικοί κίνδυνοι που μας απειλλούν, για να μπορέσει ύστερα η Ελλάδα μας να συνεχίσει απερίσπαστη την εθνική της πορεία και την μεγάλη ιστορική της κληρονομιά.

Χρειάζεται αγώνας γιατί αυτοί έχουν στα χέρια τους τη δύναμη και είναι σε θέση να μετέλθουν τα πάντα για να ευστοχήσουν. Σαν απάντηση, παραθέτουμε τα λόγια του αείμνηστου Νικολάου Καζαντζάκη από το έργο του “Ο Καπετάν Μιχάλης”. Είμαστε απόλυτα βέβαιοι, ότι γι’ αυτούς που θα παραταχθούν στη στρατιά της αλήθειας της ιστορίας της πατρίδας, θ’ αποτελούν πραγματικό ευαγγέλιο, για όλους τους άλλους ένα ελπιδοφόρο μύνημα αφυπνήσεως από το λήθαργο που περιέπεσαν, μήπως και συνέλθουν. Να τι λέγει ακριβώς:

“…Το Ελληνικό Γένος αν σώθηκε ως τα σήμερα, αν επέζησε ύστερα από τόσους εχτρούς – εξωτερικούς, προπάντων εσωτερικούς—ύστερα από τόσους αιώνες κακομοιριά, σκλαβιά και πείνα, το χρωστάει όχι στη λογική – θυμηθείτε τους τρείς εμποράκους που ίδρυσαν τη Φιλική Εταιρία, θυμηθείτε το 21 — το χρωστάει στο θάμα. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδας. Ευλογημένη σπίθα αυτή που αψηφάει τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής, κι όταν φτάσει το Γένος στα χείλια του Γκρεμού βάζει φωτιά σε ολόκληρη την ψυχή και φέρνει το θάμα. Στα θάματα χρωστάει η Ελλάδα τη ζωή της. Πατρίδα, πατρίδα αναστενάζει ο Μακριγιάννης, ήσουν άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνούν μόνο ο Θεός σε κυβερνάει και σε διατηρεί ακόμη. Αλήθεια μόνο ο Θεός, μόνο η σπίθα τη στιγμή που κιντυνεύει σε μια γωνιά της Ελλάδας να σβήσει, πετιέται σε μιαν άλλη και γίνεται πυρκαγιά. Πετάχτηκε σήμερα στην Κύπρο. Ποιός μπορεί, μιλώντας για την Κρήτη και το Καπετάν Μιχάλη, να μη φέρει στο νου του, με αβάσταχτη οδύνη και περιφάνεια, το ανανεούμενο πάλι μπροστά μας ελληνικό θάμα – την Κύπρο και τον Ακρίτα; Ας είναι καλά το ηρωικό τούτο αρχοντονήσι ο κόσμος που θαρρού σαμε στα μεταπολεμικά ετούτα χρόνια της αποσύνθεσης, πως έχει σαπίσει έχει ακόμη ψυχές που τολμούν και σηκώνουν κεφάλι στην υποκρισία, στην αδικία και στην αναίδεια. Η Κύπρος δεν είναι μια λεπτομέρεια, ένα απλό νησί στη άκρη της Μεσόγειος Θάλασσας, έχει γίνει σήμερα το μοιρόγραφο κέντρο όπου παίζεται η ηθική αξία του σημερινού ανθρώπου. Πάλι οι φρόνημοι, οι λιγόπιστοι, δίνοθν νηφάλιες πολύ λογικές συμβουλές πως μπορεί λένε, μια σπίθα φως να τα βάλει με τόσο παντοδύναμο σκοτάδι; ‘Ομως ο αληθινός άντρας δεν επελπίζεται ξέρει αυτός πως στον άτιμο, αλλοπρόσαλλο τούτον κόσμο ζουν, ας είναι και σε λιγοστά στήθεια, μερικές θεμελειακές αρχές, θυγατέρες του ανθρώπου, που αυτός τις έπλασε με ιδρώτα, αίμα και κλάματα, κι είναι αθάνατες οι περισσότερες γεννήθηκαν στην Ελλάδα, δυό οι πιό τρανές: η ελευθερία και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Υπάρχουν στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος – αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα’ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος – σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται. Θαρρείς κι είναι απαραίτητος αγώνας πολύς κι ιδρώτας πολύς για να εξαγοράσει αγαθό, δε δίνεται δωρεάν μήτε από τον άνθρωπο, μήτε από το θεό, πηγαίνει από χώρα σε χώρα, όπου τη φωνάζουν, από καρδιά, ανύπωψτη ανυπόταχτη, χωρίς συμβιβασμό. Τώρα τη φώναξαν στην Κύπρο, και τη βλέπουμε με σίγουρη ορμή να δρασκελάει τα αιματωμένα κυπριακά χώματα. Της στέλνει μήνυμα η κτήτη, σκίζει το πέλαγο η φωνή της, περνάει τα Δωδεκάνησα και της φωνάζει — βάστα, αδερφή, όμοια κι εγώ σταυρώθηκα και πόνεσα κι είδα ανάσταση, όμοια θα δεις και συ! Η τήχη μας, λέει πάλι ο Μακρυγιάννης, έχω τους Έλληνες πάντοτε ολίγους, παλαιόθε ως τώρα, όλα τα θηρία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορύνε , τρώνε, τρώνε, μα πάντα μαγιά. Αυτή την μαγιά τηνε λέω σπίθα. Είναι η σπίθα που καίει αθάνατη μέσα στα σωθικά της Ελλάδας. Αυτό’ ναι το μυστικό της Ελλάδας σαν το παραμυθένιο πουλί καίγεται, γίνεται στάχτη, κι από τη στάχτη ξεπετιέται ανανεωμένη. Δε θα πεθάνει λοιπόν ποτέ η ράτσα ετούτη: Δεν μπορεί να την εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης μήτε καν η διχόνοια. “Οχι, δεν μπορεί σίγουρα υπάρχει μέσα της κάτι το αναπάντεχο, το ακατάπαυστα ανανεούμενο, το αληθινά θεικό κι είχαν δίκαιο τα παιδικά μας μάτια να ταυτίζουν το Πάθη του Χριστού με τα πάθη της Κρήτης, όπως, είμαι βέβαιος, σήμερα τα μικρά Κυπριωτόπουλα ταυτίζουν τα πα΄θη του Χριστού με τα πάθη της Κύπρου, και περιμένουν με ακλόνητη πίστη κι αυτά, όπως κι εμείς τότε, τηνΑνάσταση. Μα ωσότου να’ρθει η ανάσταση, η ράτσα μας θα μένει σταυρωμένη και υο φωνάζει. Θυμηθείται το απόκρυφο Ευαγγέλιο που αναφέρει πως ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης στέκουνταν κάτω από το Σταυρό και κοίταζε με βουρκωμένα μάτια το Σωτήρα σταωρωμένο. “Εβλεπε καθαρά το πρόσωπο του Ιησού να σπαράζει από τον πόνο, μα σιγά σιγά το πρόσωπο αφανίζονταν, κι ο Ιωάννης έξαφνα κυριεύτηκε από τρόμο: δεν έβλεπε πιά απάνω στο Σταυρό το πρόσωπο του Χριστού, παρά χιλιάδες πρόσωπα-άντρες, γυναίκες και παιδιά-σταυρωμένα. Κι έπειτα, όλομεμιάς, όλα αφανίστηκαν, δεν έμεινε πιά στον έρημο βράχο παρά ο Σταυρός, κι επάνω στο σταυρό μιά Κραυγή σταυρωμένη. Η Κραυγή σήμερα ετούτη η σταυρωμένη, η γεμάτη πόνο κι ανάσταση, είναι Η ΕΛΛΑΔΑ”.

Ας αντλήσουμε, λοιπόν, δύναμη και θάρρος από το μήνυμα αυτό και ας ξεχυθούμε στον αγώνα εναντίον των εχθρών του Έθνους μας, γιατί ο Ελληνισμός από τα Βόρια σύνορα, ως τα βουνά της Κρήτης και εκείθεν ως την μαρτυρική Κύπρο μας διέρχεται μεγάλη κρίση. Πρέπει να ξεσηκωθούμε και να απομονώσουμε τους αφελληνιστές και αρνησιπάτριδες. Είναι βαρειά η ευθύνη που φέρνουμε από την μεγάλη κληρονομιά.

Είμαστε απόλυτα βέβαιοι, ότι γι’ αυτούς που θα παραταχθούν στη στρατιά της αλήθειας θ’ αποτελούν πραγματικό Ευαγγέλιο, για όλους τους άλλους ένα ελπιδοφόρο μύνημα αφυπνήσεως από το λήθαργο που περιέπεσαν, μήπως και συνέλθουν.

Νικόλαος Λ. Μωραίτης, Ph.D.

Διεθνείς Σχέσεις-Συγκριτική πολιτική-

Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.

Λαιφόρνια, U.S.A.

Member of International Hellenic Association (USA)

ΠΗΓΗ:  International Hellenic Association (USA)

Χρυσές εφεδρείες ή η μνήμη χρυσόψαρου;

του Μιχάλη Χαιρετάκη

Τον τελευταίο καιρό βάλθηκαν πολλοί να μας θυμήσουν τις χρυσές εφεδρείες που έχουμε ως χώρα. Είναι οι ίδιοι που μας έφεραν σε αυτή την αθλια θέση, προηγούμενοι μνημονιακοί άρχοντες ή άλλοι που συντέλεσαν αμεσα ή έμμεσα στην αρπαγή του πλούτου της χώρας.

Είναι πολύ εύκολο να δίνεις συμβουλές σε έναν λαό με μνήμη χρυσόψαρου, ως σωτήρας που ήρθε από το πουθενά χωρίς παρελθόν, ελπίζοντας οτι ο λαός έχει ξεχάσει τα όσα άνομα είχες κάνει όταν βρισκόσουν πριν κάποια χρόνια στην εξουσία.

Σε αυτο βοηθούν πάντα οι δημοσιογράφοι που ξεχνούν επιλεκτικά να τους ρωτήσουν επώδυνες για εκείνους ερωτήσεις, ερωτήσεις που έρχονται στο μυαλό του καθένα αρκεί να ανατρέξει στις ειδήσεις προηγούμενων χρόνων.

Το πιο εξοργιστικό μάλιστα είναι να βλέπεις βίντεο με τις τότε δηλώσεις τους και σήμερα να επιχειρούν να αλλάξουν την εικόνα τους εκ του ασφαλούς, παίρνοντας θέσεις δήθεν υπέρ του δοκιμαζόμενου λαού.

Δεν φταίνε αυτοί. Σε κάποιο ευνομούμενο κράτος οι δικαστικοί θεσμοί δεν θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο να συμβεί. Όλοι αυτοί που μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα μας θα εξέτειαν ποινές για διάφορα αδικήματα κατα του έθνους.

Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι δεκάδες, εκατοντάδες πολιτικοί και πολιτευτές που αλλάζουν κόμματα και θέσεις πιο γρήγορα απο το να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου. Που γλείφουν σήμερα αυτούς που χθές λοιδωρούσαν, που έρχονται να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που είναι μέρος τους.

Αν θέλουμε να παρηγορηθούμε και να παραπλανηθούμε αυτό είναι το μόνο εύκολο. Ας αναρωτηθούμε όμως πρώτα, τι είμαστε από τα δυο. Λαός με μνήμες και ιστορία ή χρυσόψαρα στη γυάλα;

freepen.gr

Το διαβάσαμε από το: Χρυσές εφεδρείες ή η μνήμη χρυσόψαρου; http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/05/blog-post_547.html#ixzz4guDKMArX

ΑΝΥΕΘΑ: Το συνολικό μισθολογικό κόστος των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας δεν θα μειωθεί ούτε κατά ένα σεντ. ΒΙΝΤΕΟ

Ενημερώσεις

Συνέντευξη ΑΝΥΕΘΑ Δημήτρη Βίτσα στον ΣΚΑΪ

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Βίτσας σε συνέντευξη που παραχώρησε σήμερα Παρασκευή 12 Μαΐου 2017, στον τ/σ ΣΚΑΪ και στην δημοσιογράφο Άννα Μπουσδούκου, μεταξύ άλλων ανέφερε:

Για το χρέος και την αξιολόγηση:

Αυτό που προσδοκούμε εμείς είναι το εξής: Κατ αρχήν το χρέος να πάρει μια χρονική έκταση, ώστε να μην πιέζει την ελληνική οικονομία και ως χρεολύσια και ως τόκοι. Έχουμε την προηγούμενη απόφαση ότι ετήσια αποπληρωμή του δεν μπορεί να ξεπερνάει το 15% του ΑΕΠ σε τοκοχρεολύσια. Αυτό γιατί αν το δει κανείς στην έκταση του χρόνου, θα δει ότι υπάρχουν χρονιές που πιέζουν την ελληνική οικονομία.

Χρειάζεται να υπάρχει μια οριστική ρύθμιση - δεν σας λέω στα μέσα Μαΐου ή στα τέλη Ιουνίου –και μια πολύ συγκεκριμένη περιγραφή για το πώς θα ξεκινήσει η ρύθμιση από το τέλος του προγράμματος, δηλαδή το 2018. Αν αυτό (το χρέος) δεν μας πιέζει τότε δημιουργείται δημοσιονομικός χώρος αλλά και οικονομικός χώρος, τόσο για να επανεπενδύονται τα κέρδη, όσο και για  να βγούμε στις αγορές με συγκεκριμένους στόχους,  για δυο πράγματα:

Το ένα είναι ότι θα επαναχρηματοδοτήσουμε το ίδιο το χρέος, προσεκτικά, γιατί δεν πρέπει να ξαναεπιστρέψουμε στον αλόγιστο δανεισμό που είχαμε τις δεκαετίες του 1990 και του 2000 και το δεύτερο, στοχευμένα και για συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας να μπορούμε να παίρνουμε δάνεια με χαμηλά επιτόκια.

Ο στόχος μας είναι πολύ συγκεκριμένος και κάθε φορά τον υπερβαίνουμε: να έχουμε ένα πρωτογενές πλεόνασμα για το 2017 πάνω από 2%. Η υποχρέωσή μας είναι 1,75%. Και να έχουμε μπει σε ρυθμούς ανάπτυξης που να ξεπερνάνε το 2%, εξάλλου η καινούργια πρόβλεψη είναι το 2,2%, συνήθως τα υπερβαίνουμε.

Υπάρχουν από την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας άμεσα αποτελέσματα και στόχοι προς κατάκτηση. Τα άμεσα αποτελέσματα είναι ένα καλύτερο οικονομικό κλίμα και στην Ελλάδα και διεθνώς. Κοιτάξτε το Χρηματιστήριο, κοιτάξτε πως πέφτουν σε διεθνές επίπεδο οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων. Κοιτάξτε το γεγονός ότι τον Απρίλιο μόνο, όπου βγήκαν τα στοιχεία,  έχουμε 92.000 - σε σχέση πάντα με τον  τρόπο που υπολογίζονται στην ΕΡΓΑΝΗ - περισσότερες θέσεις εργασίας.

Στους στόχους προς κατάκτηση, πέρα από το κλίμα, είναι η ποσοτική χαλάρωση και άρα φρέσκο χρήμα στην εσωτερική αγορά. Είναι η μεγαλύτερη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, άρα η Ελλάδα γίνεται ένας σταθερός πόλος σε μια ασταθή περιοχή.

Πάμε τώρα στο 2019 και το 2020, και μιλάμε για δημοσιονομικό αποτέλεσμα μηδέν. Δηλαδή, θα έχουμε από τη μια μεριά περικοπές, δύσκολες, σε προσωπικό επίπεδο μερικές φορές και κακές και από την άλλη μεριά ελαφρύνσεις, που θα αναπληρώνουν, όχι για όλους το ίδιο, για μερικούς θα είναι κέρδος, για άλλους ισοφάριση και για άλλους απώλεια ενός κομματιού εισοδήματος. Όμως, συνολικά σαν κοινωνία θα έχουμε ένα ανοιχτό μονοπάτι το 2018 για να φύγουμε από τα μνημόνια και τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και για να βαδίσουμε ένα δρόμο ανάπτυξης.

Για τη στάση του προέδρου της ΝΔ και γενικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης:

Η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται σε τεράστιο πολιτική και στρατηγικό αδιέξοδο. Αφού λοιπόν θέλουν να κάνουν τον «καλό», γιατί δεν στηρίζουν την επιδότηση ενοικίου, τα σχολικά γεύματα, το ότι η συντριπτική πλειοψηφία δεν θα πληρώνουν φάρμακα και μια σειρά γεγονότα που αφορούν θετικά μέτρα.  Αντί για αυτό ψάχνουν να βρουν επιχειρήματα για την άρνησή τους.

Εμείς παλεύουμε για να βγούμε από τη μνημονιακή περίοδο που αυτοί μας  έβαλαν. Από κει και πέρα, όταν ξεφεύγεις από το επίπεδο των επιχειρημάτων -  η αντιπαράθεση είναι καλό γιατί διαμορφώνει τη δημοκρατία και δημιουργεί και το πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η πολιτική ζωή - και πηγαίνεις στο επίπεδο των χαρακτηρισμών, τότε διαμορφώνεις, ένα σχήμα πόλωσης, η οποία ξεφεύγει από την πολιτική συζήτηση και σε αυτό κατηγορώ και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτά τα κόμματα κανονικά θα έπρεπε να κάνουν την αυτοκριτική τους αλλά είναι δικιά τους υπόθεση.

Πάνω λοιπόν σε αυτό το σχήμα, τι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα;  Έχουν καμιά πρόταση η οποία να στέκει και να βοηθάει να φύγουμε από τη μνημονιακή περίοδο; Η μοναδική πρόταση  που κάνει ο κύριος Μητσοτάκης είναι η συνήθης πρόταση, και αυτή είναι που λέει ότι όλα θα τα κανονίζουν κάποιες δυνάμεις, όπως τα είχαν κανονίσει, στο επίπεδο της οικονομικής ζωής, που ξεφεύγουν από το δημόσιο έλεγχο και από τον κοινωνικό χαρακτήρα κάθε οικονομικής δράσης.

Αυτό που μας λένε είναι ότι θα πρέπει να μειώσουμε και άλλο τον δημόσιο τομέα για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Εγώ λέω πως ο συνεργατισμός του δημόσιου τομέα και του ιδιωτικού τομέα και του κοινωνικού τομέα της οικονομίας, πάνω σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο το οποία θα αξιοποιεί τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και θα έχει δύο πυλώνες, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και κοινωνική αναδιανομή, είναι αυτό που θα φέρει την ανάπτυξη. Ακόμα και τώρα αυτή η κυβέρνηση, με τις δυσκολίες των μνημονίων, με όλη την επίθεση από παντού, με τις ιδεολογικές αγκυλώσεις που μας έρχονται από το εξωτερικό, έχει κάνει πράγματα ανακουφιστικά και είναι ανοιχτή στην αναπτυξιακή προοπτική.

Για τα μισθολογικά των στρατιωτικών και τα ελληνοτουρκικά:

Το συνολικό μισθολογικό κόστος των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας δεν θα μειωθεί ούτε κατά ένα σεντ. Αντίθετα θα υπάρξουν αρκετές περιπτώσεις, με βάση τους δικούς μας υπολογισμούς η πλειοψηφία - μιλάω για το ΥΠΕΘΑ - που θα δουν ελαφρές έως και μεγαλύτερες βελτιώσεις αμοιβών.

Δεν θα μπούμε σε μια λογική νέων εξοπλισμών. Έχουμε μια στρατηγική που περιέχει εκπαίδευση, στρατηγικά πλάνα και αναβαθμίσεις και συντήρηση των οπλικών μας συστημάτων.

Το μήνυμα που εκπέμπουμε είναι ότι τα κυριαρχικά μας δικαιώματα δεν μπαίνουν σε κανένα τραπέζι και «γκρίζες» ζώνες δεν υπάρχουν. Εμείς θέλουμε να έχουμε καλές, ειρηνικές και συνεργατικές σχέσεις με όλη τη γειτονιά μας. Η πρόσφατη σύνοδος των αρχηγών Γενικών Επιτελείων των Βαλκανίων στην Αθήνα αυτό απέδειξε και σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε.

Μας ενδιαφέρει μια ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, το ερώτημα όμως είναι αν ενδιαφέρει την πολιτική ηγεσία της Τουρκίας μια τέτοια πορεία και τι σημαίνει αυτό. Πρέπει να είμαστε αποφασιστικοί και νηφάλιοι και να σκεφτόμαστε πολλά πράγματα συγχρόνως.

27:43

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΥΕΘΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΙΤΣΑ ΣΤΟΝ ΣΚΑΪ…

Πρόσκληση στην εκδήλωση «Έχουν οι καιροί νανουρίσματα» του Μουσικού Σχολείου Άρτας

«Έχουν οι καιροί νανουρίσματα»

Η σχολική κοινότητα του Μουσικού Σχολείου Άρτας, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί του 1^ου ,2^ου ,3^ου ,5^ου ,7^ου ,8^ου ,9^ου , 1^ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Άρτας, των Δημοτικών Σχολείων Αγίου Δημητρίου Πέτα, Ελεούσας, Κωστακιών,  Νεοχωρίου, Χαλκιάδων και ο Δήμος Αρταίων, σας προσκαλούμε στη μουσική εκδήλωση «Έχουν οι καιροί νανουρίσματα» τη Δευτέρα 15 Μαΐου 2017, Παγκόσμια Ημέρα Οικογένειας, στις 20:30 στον αύλειο χώρο της Παρηγορήτισσας. Η εκδήλωση πραγματοποιείται στο πλαίσιο των Προγραμμάτων Σχολικών Δραστηριοτήτων και των δράσεων του Μουσικού Σχολείου Άρτας ως μέλους του Δικτύου Συνεργαζόμενων Σχολείων ASPnet της UNESCO.  

Σας περιμένουμε σε ένα μελωδικό ταξίδι στην πρώτη και πιο τρυφερή  ποίηση της ζωής μας!

                                                     Η Διευθύντρια

                                                    Ανθούλα Ζιώρη

Ντροπή πια ελεεινοί, ντροπή !...

  Το νέο μνημόνιο αποτελεί τον ορισμό της παράδοσης άνευ όρων,
     ..είναι η απόλυτη εικόνα του δωσιλογισμού και της προδοσίας.

  Οποιαδήποτε συμφωνία με τους τοκογλύφους "εταίρους" περιέχει καινούργιες απαιτήσεις, φέρνει νέες δεσμεύσεις που θα υλοποιηθούν με νέα μέτρα, άσχετα με το πότε θα εφαρμοστούν,
     ..αποτελεί, κόντρα στα ελεινά ψέματα των καλόπαιδων, ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ.

     Η παράδοση της χώρας χωρίς όρους και η απόλυτη προδοσία δεν  συνάγεται από τα πολλά καινούργια και εξοντωτικά νέα δημοσιονομικά μέτρα, εναντίον πάντα του λαού,
     ..δηλαδή εις βάρος των "μη εχόντων", αλλά και των λίγα εχόντων.
     Αποδεικνύεται όμως περίτρανα από τις απαιτήσεις των δανειστών που προφανώς δέχτηκαν οι Εφιάλτες, εφ' όσον κατά δήλωσή τους η συμφωνία "έκλεισε",
     ..απαιτήσεις όπως αυτή που προβλέπει πως το ανώτατο δικαστήριο της χώρας δεν θα μπορεί να κρίνει κάποιον από τους νόμους της συμφωνίας αντισυνταγματικό. 
     Έτσι:
     -Απαιτούν να γίνει νομική γνωμοδότηση (θετική βεβαίως, βεβαίως) ότι η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση συνάδει με το ελληνικό σύνταγμα και με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.
     -Απαιτούν υιοθέτηση νομοθεσίας που επιτρέπει στους εισαγγελείς να στέλνουν πληροφορίες στη φορολογική διοίκηση ως απλή πληροφορία χωρίς δεσμευτικό αποτέλεσμα, αφήνοντας στη φορολογική διοίκηση τη διακριτική ευχέρεια να διαχειρίζεται την πληροφορία (δηλαδή στους ίδιους εφ' όσον αυτοί θα ελέγχουν ολόκληρο τον φορολογικό και εισπρακτικό μηχανισμό).
     -Οι αρχές να υιοθετήσουν νομοθεσία που θα εμποδίζει τη φορολογική διοίκηση και το προσωπικό της να εφαρμόζει ελέγχους και να κάνει έρευνες με εντολή των εισαγγελέων (για να μπορούν να προστατεύουν τους δικούς τους και τα λυκόρνια των ξένων εταιρειών).
     -Οι αρχές να τροποποιήσουν τον νόμο 4177/2013 αφαιρώντας τους περιορισμούς στο μέγεθος και το είδος των καταστημάτων που μπορούν να λειτουργούν την Κυριακή (ο θάνατος του εμποράκου).
     -Η διαδικασία καθορισμού του χαρτοφυλακίου ακίνητης περιουσίας που θα μεταβιβαστεί στο Ταμείο (για να ξεπουληθεί) θα συμφωνηθεί από κοινού μεταξύ των "θεσμών" και των ελληνικών αρχών (διαλιέχτε! ό,τι πάρετε ένα τάληρο).
     Και πολλά ίσως ακόμη που ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί ή κρύβονται μέσα σε άλλες παραγράφους της συμφωνίας σαν ρώσικες μπάμπουσκες.

     Υπάρχει δηλαδή μία επίθεση (που υπογράφτηκε ή θα υπογραφεί) στον νομικό χάρτη της χώρας, ακόμη και εναντίον του καταστατικού χάρτη, δηλαδή του Συντάγματος.
     Αν αυτό δεν αποτελεί παράδοση τύπου Τσολάκογλου, τότε τί είναι; Σώσιμο της χώρας; Ανάπτυξη;

     Και το ερώτημα εδώ είναι ο τίτλος του σημερινού σχολίου:  Δεν υπάρχει όριο πιά σ' αυτή την ντροπή;
     Κακώς όμως θα καταλάβουν όσοι νομίσουν πως το ερώτημα απευθύνεται στους Εφιάλτες της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.
     Το ερώτημα απευθύνεται σ' εμας τους ίδιους.
     Εμείς είμαστε οι ελεεινοί αυτοί που επιτρέπουν την προδοσία, την άνευ όρων παράδοση, την καταστροφή.
     Σε άλλες χώρες, άλλες εποχές, με άλλους λαούς, για πολύ λιγότερο σημαντικούς λόγους, οι υπεύθυνοι μιάς τέτοιας χρεοκοπίας και εξευτελισμού ενός κράτους θα κινδύνευαν με αγχόνες ή λυντσάρισμα, ή ρίξιμο στα μπουντρούμια ακόμη και χωρίς δίκες.

     Βρισκόμαστε όμως σε τούτη την χώρα, σε πιό "πολιτισμένες" εποχές, με τούτον τον αποχαυνωμένο και ελεεινό λαό,
     ..που προκειμένου να μην χάσει την βολή του,
     ..ή να μην διακινδυνεύσει ό,τι απέμεινε απ' αυτήν,
     ..θυσιάζει τα παιδιά του και την ίδια την χώρα.

     Ντροπή πια, ελεεινοί!
     Ντροπή!..
      

πηγή: http://mandatoforos.blogspot.gr/2017/05/blog-post_10.html