Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017

Έσπασε τη σιωπή του ένας από τους φαντάρους με τον Αλβανικό Αετό. (BINTEO)



Aπίστευτη δικαιολογία φαντάρου για τον αλβανικό αετό: Κάναμε μια αθώα πλάκα!


Ο ένας από τους 7 νεοσύλλεκτους φαντάρους με τον αλβανικό αετό, έσπασε τη σιωπή του και πριν από λίγες ημέρες, μίλησε στο Star για την επίμαχη φωτογραφία, η ποία προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων.
Πρόκειται για έναν 23χρονο, ο οποίος διαμένει στην Κυψέλη, γεννήθηκε στην Αλβανία και ήρθε στην Ελλάδα σε νεαρή ηλικία. Ζήτησε να μιλήσει με αλλοιωμένη φωνή για να προστατεύσει την ταυτότητά του.
«Έχω μεγαλώσει στην Ελλάδα. Με έχει μεγαλώσει η Ελλάδα. Άσχετα από το ότι έχω γεννηθεί στην Αλβανία, είμαι υπερήφανος που είμαι Αλβανός αλλά και υπερήφανος που έκανα τη θητεία μου εδώ πέρα» σημείωσε χαρακτηριστικά, δηλώνοντας μετανιωμένος.
Σχολιάζοντας την πράξη του ιδίου και των άλλων επτά νεοσυλλέκτων, ανέφερε πως επρόκειτο για μία απλή πλάκα. Ο νεοσύλλεκτος αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι υπόλοιποι έχουν οποιαδήποτε σχέση με αλβανικούς εθνικιστικούς κύκλους και πρόσθεσε πως δεν τους παρακίνησε κανείς για να προβούν στη συγκεκριμένη ενέργεια.
Αίσθηση ωστόσο προκαλεί το γεγονός ότι από τη μία ο νεοσύλλεκτος δηλώνει πως μαζί με τους άλλους επτά κάνανε μία αθώα πλάκα, ενώ από την άλλη δηλώνει πως άλλοι τετρακόσιοι Αλβανοί εντός του ελληνικού στρατεύματος ήταν έτοιμοι να φωτογραφηθούν με το σήμα του αλβανικού αετού.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Star, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να συνδέει τους εν λόγω φαντάρους με τον πυρήνα των ακροδεξιών Αλβανών στη χώρα μας.
Σημειώνεται πως οι 2 από τους 8 νεοσυλλέκτους έχουν ήδη πάρει αναβολή. Οι υπόλοιποι 6 είναι στη διαδικασία των γιατρών στο 401, ώστε, επίσης, να πάρουν αναβολή. Και οι 8 ορκίζονται στις 10 Φεβρουαρίου. Η ποινή για τους φαντάρους είναι 60 μέρες φυλάκιση και 100 μέρες φυλάκιση για τον νεοσύλλεκτο που τράβηξε την φωτογραφία και την ανέβασε στο διαδίκτυο.



Γιατί η Τουρκία δεν θέλει πόλεμο με την Ελλάδα



Απειλή πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας - Απόρρητη έκθεση της CIA





Άρεφ Αλομπέιντ


Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής

Πολλοί γράφουν για τύμπανα πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάνουν τους Τούρκους να μην επιδιώξουν πόλεμο με την Ελλάδα αυτή τη στιγμή.
Πρώτον, οι τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Οι ΗΠΑ κατά την περίοδο Ομπάμα δεν ήταν ο συνήθης στρατηγικός σύμμαχος της Τουρκίας, συνεπώς μέχρι στιγμής οι Τούρκοι δεν έχουν τη στήριξη, ούτε την κάλυψη των ΗΠΑ όπως έγινε με το Κυπριακό το 1974.
Δεύτερον οι ενοχλήσεις των κρατών της Ε.Ε. από την τουρκική εξωτερική πολιτική περί των προσφύγων και άλλων εκκρεμοτήτων που δυσχεραίνουν τις σχέσεις Άγκυρας -Ε.Ε. κυρίως στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τρίτον, η Τουρκία είναι η πρώτη χώρα (ευρωπαϊκή) που είναι εκτεθειμένη περισσότερο στην τρομοκρατία και αυτό θα έχει μεγάλο κόστος για την εθνική της οικονομία και προκαλεί προβλήματα στην ασφάλεια και στην άμυνά της.
Σε αυτή τη συγκυριακή και δύσκολη στιγμή η Τουρκία έχει ανάγκη από συμμάχους παρά εχθρούς και πολέμους.
Τέταρτον, οι μεγάλες ζημιές που ξεπέρασαν τα 100 δισ. δολάρια, καθώς ήταν τεράστιες οι οικονομικές επιπτώσεις που προκλήθηκαν από το αποτυχημένο πραξικόπημα.
Πέμπτον, το ανοικτό εσωτερικό μέτωπο με τους κοσμικούς Κεμαλιστές οι οποίοι βλέπουν ότι εξαιτίας του Ερντογάν συρρικνώνεται ολοένα και περισσότερο η επιρροή τους μέσα στην τουρκική κοινωνία και στους κρατικούς μηχανισμούς.
Έκτον, αδυναμία της επιχειρησιακής δυνατότητας των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων εξαιτίας της εκκαθάρισης του 40% των ανώτατων αξιωματικών (να θυμηθούμε την περίπτωση του Στάλιν, όταν εκτέλεσε τους περισσότερους στρατηγούς του με αποτέλεσμα να φτάσει ο Χίτλερ στα πρόθυρα της Μόσχας).
Έβδομον, η στρατηγική μεταβολή προς τη Ρωσία σημαίνει πολλά για τη Δύση που εξαιτίας της επιθυμεί την ανατροπή του Ερντογάν (ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Κ. Καραμανλής-2004-2009) πλήρωσε ακριβά την προσέγγιση του στη Μόσχα.
Όγδοο, οι νέες διαστάσεις στο κουρδικό ζήτημα και η μεγάλη ανάγκη της αναχαίτισής του ως πρώτη προτεραιότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Τέλος, για τους Τούρκους ένας ενδεχόμενος πόλεμος με την Ελλάδα σημαίνει αυτοκτονία. Σε αυτή τη συγκυριακή και δύσκολη στιγμή η Τουρκία έχει ανάγκη από συμμάχους παρά εχθρούς και πολέμους.
πηγή:http://www.huffingtonpost.gr/aref-alobeid/-_9847_b_14590714.html?utm_hp_ref=greece

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017

Καλό κουράγιο



252


Οι συνθήκες χρεοκοπίας και δραχμής έχουν αλλάξει δραματικά μετά τις ενέργειες των κυβερνήσεων, οπότε δεν είναι πια εύκολο να βρεθούν βιώσιμες λύσεις – ενώ κανένας απολύτως δεν είναι σε θέση να προβλέψει με σιγουριά τα αποτελέσματα της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, υπό τις σημερινές προϋποθέσεις.
.«Σε τελική ανάλυση, το ΔΝΤ διαπίστωσε πως η χώρα δεν έχει βιώσιμο χρέος ούτε πρωτογενή πλεονάσματα, δεν έχει βιώσιμο ασφαλιστικό, δεν έχει βιώσιμο κοινωνικό κράτος, δεν έχει βιώσιμο δημόσιο τομέα, δεν έχει βιώσιμο φορολογικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο πολιτικό σύστημα και δεν διαθέτει ούτε βιώσιμες τράπεζες» (πηγή).
.Ανάλυση
Οι ακαθάριστες δανειακές ανάγκες της χώρας ανέρχονται στα 16,2 δις € για το 2017 – υπό την προϋπόθεση ότι θα πραγματοποιηθούν οι προγραμματισμένες ιδιωτικοποιήσεις ύψους περί τα 2 δις €, οι οποίες έχουν υπολογισθεί στα έσοδα του δημοσίου (διαφορετικά θα έπρεπε να προστεθούν στα 16,2 δις €).
Μία επόμενη προϋπόθεση είναι να μη χρειαστούν οι τράπεζες τα 8 δις € που προβλέπονται για την αύξηση των κεφαλαίων τους από το κράτος, έτσι ώστε να μη χρεοκοπήσουν – αν και πιθανότατα θα προηγούνταν οι μέτοχοι, οι ομολογιούχοι και οι καταθέτες τους, αφού μάλλον δύσκολα θα τοποθετούσαν τόσα χρήματα οι ξένοι επενδυτές.
Με τον περιορισμό τώρα των καταθέσεων να είναι δεδομένος, (α) αφενός μεν λόγω των υπερβολικών φόρων σε συνδυασμό με τη μείωση των εισοδημάτων που καθιστούν απαραίτητη τη χρήση των αποταμιεύσεων(β) αφετέρου από την τρομοκρατία των κατασχέσεων των λογαριασμών, οι ανάγκες των τραπεζών για νέα κεφάλαια θα είναι ασφαλώς αυξητικές – ενώ δεν πρέπει να περιμένει κανείς τη μείωση των κόκκινων δανείων ή την επίλυση των προβλημάτων τους μέσω των πλειστηριασμών.
Ορισμένοι πιστεύουν βέβαια πως όλα αυτά τα προβλήματα θα πάψουν να υπάρχουν, εάν ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση – οπότε το δημόσιο θα εισπράξει την επόμενη δόση του δανείου, ενώ οι τράπεζες θα διευκολυνθούν από την υπαγωγή της Ελλάδας στα πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης της ΕΚΤ.
Καλύτερα όμως να μην είμαστε τόσο σίγουροι, αφού τα 6 δις € της δόσης, καθώς επίσης τα 4 δις €, με τα οποία θα διευκολύνονταν οι τράπεζες, δεν φαίνονται να είναι αρκετά – εκτός εάν η οικονομία εμφάνιζε πολύ θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, κάτι για το οποίο έχουμε πολλές αμφιβολίες (με εξαίρεση τον τουρισμό).
Στα πλαίσια αυτά η κυβέρνηση άνοιξε τη συζήτηση για τη δραχμή – διαισθανόμενη πως η ώρα της χρεοκοπίας και του GREXIT πλησιάζει νομοτελειακά, αφού δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει τα μέτρα που ζητούν οι δανειστές, ακόμη και αν υποθέσουμε πως δεν θα είχε αντίρρηση να συμβιβαστεί μαζί τους. Η ομολογία άλλωστε του υπουργού οικονομικών, σύμφωνα με την οποία πραγματοποιήθηκαν μόλις το 30% των μέτρων που είχαν συμφωνηθεί, τεκμηριώνει την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού – εάν όχι την ανικανότητα του.
Ένα άλλο ενδεχόμενο είναι ασφαλώς να επιδιώκει η ελληνική κυβέρνηση την υιοθέτηση του εθνικού νομίσματος, για να διατηρηθεί η ίδια στην εξουσία, με μία αριστερή πολιτική – χωρίς όμως να θέλει να αναλάβει τις ευθύνες του εγχειρήματος, ενοχοποιώντας είτε τη Γερμανία, είτε το ΔΝΤ (blame game theory), καθώς επίσης ελπίζοντας πως οι ίδιοι οι Έλληνες θα το θελήσουν.
Η λύση της δραχμής  
Περαιτέρω, η δραχμή θεωρείται ως λύση, επειδή συνδέεται με την αδυναμία ή με την άρνηση της πληρωμής του δημοσίου χρέους – με την έννοια ότι, εάν χρεοκοπούσε η Ελλάδα, δεν θα μπορούσε να έχει το ευρώ, οπότε θα ήταν υποχρεωμένη να τυπώσει ένα δικό της νόμισμα.
Αν και έχουμε αντιρρήσεις σε σχέση με το θέμα αυτό, αφού θα είχε τη δυνατότητα να πτωχεύσει η Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης (ανάλυση), ενώ η υιοθέτηση της δραχμής έχει αρκετά προβλήματα (άρθρο), οφείλουμε να το εξετάσουμε – ξεκινώντας από τα βασικά δεδομένα:
(α)  Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι της τάξης των 320 δις €, ενώ το εξωτερικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, υπερβαίνει τα 400 δις €. Εν προκειμένω οφείλει να προστεθεί το χρέος των τραπεζών προς την ΕΚΤ (Target 2), το οποίο υπολογίζεται στα 90 δις € – εγγυημένο σε μεγάλο βαθμό εάν όχι ολόκληρο από το κράτος. Οι δανειστές της δε το 2015 ήταν οι εξής (γράφημα):


12



(β) Από τους δανειστές της το ΔΝΤ δεν θα μπορούσε να μην πληρωθεί και οι ιδιώτες επενδυτές επίσης όχι, αφού έχουν στην ιδιοκτησία τους ομόλογα αγγλικού δικαίου – ενώ, όσον αφορά τις ελληνικές τράπεζες και την ΤτΕ, δεν θα είχε ιδιαίτερο νόημα. Ουσιαστικά λοιπόν δεν θα πληρώνονταν τα 141,9 δις € των μηχανισμών της Ευρωζώνης, τα 20 δις € της ΕΚΤ (συν τα 90 δις € των τραπεζών εάν χρεοκοπούσαν), καθώς επίσης τα διακρατικά δάνεια ύψους 52,9 δις € – συνολικά 214,8 δις €, οπότε θα έμεναν περί τα 100 δις € προς αναπόφευκτη πληρωμή.
(γ)  Μετά το PSI, ο εξωτερικός δανεισμός δεν μετατρέπεται πια σε δραχμές, ενώ έχει επιβληθεί το αγγλικό δίκαιο σε δημόσια και ιδιωτικά χρέη. Το έγκλημα ολοκληρώθηκε μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, το οποίο επικύρωσε όλα τα προηγούμενα, από την πλειοψηφία των κομμάτων και βουλευτών – ενώ υποθηκεύθηκε ολόκληρη η δημόσια περιουσία (υπερταμείο). Αργότερα, μετά τον αφελληνισμό των τραπεζών, έχει υποθηκευθεί ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας – οπότε η Ελλάδα είναι έρμαιο των δανειστών της, με ελάχιστες νομικές δυνατότητες αντίδρασης.
(δ)  Θετικό στοιχείο είναι το ότι, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας μας δεν είναι πλέον σημαντικά ελλειμματικό, ο προϋπολογισμός επίσης, οπότε η Ελλάδα, εάν δεν αλλάξουν οι συνθήκες, μπορεί να επιβιώνει χωρίς ξένο δανεισμό – ο οποίος φυσικά θα ήταν αδύνατος για αρκετά χρόνια, μετά τη χρεοκοπία και την επιστροφή της στη δραχμή.
(ε) Το παραπάνω σημαίνει ότι, η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να πληρώνει τα υποχρεωτικά υφιστάμενα χρέη της, όπως τα 100 δις € που αναφέραμε, χωρίς τη λήψη νέων μέτρων – ενώ φυσικά θα εμπλεκόταν σε νομικές αντιπαραθέσεις με τους υπόλοιπους δανειστές της, με λίγες πιθανότητες επιτυχίας λόγω αυτών που έχουν ήδη υπογραφεί (αγγλικό δίκαιο, υποθήκευση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας).
(στ) Σε κάθε περίπτωση, τα μέτρα λιτότητας θα συνεχίζονταν, ξένες επενδύσεις μάλλον δεν θα διενεργούνταν τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, οι καταθέσεις πιθανότατα θα χάνονταν, η κατανάλωση θα κατέρρεε οπότε τα έσοδα του δημοσίου, η επιβολή υψηλότερης φορολογίας για να αντισταθμισθούν δεν θα είχε αποτέλεσμα αφού έχει εξαντληθεί ήδη η φοροδοτική ικανότητα των Πολιτών, το ασφαλιστικό σύστημα θα χρεοκοπούσε (ήδη πνέει τα λοίσθια) κοκ.
Επίλογος
Συμπερασματικά, οι συνθήκες έχουν αλλάξει δραματικά μετά τις ενέργειες / παραλείψεις / προδοσίες των κυβερνήσεων, ειδικά αυτές του 2011, καθώς επίσης του 2015, οπότε δεν είναι καθόλου εύκολο σήμερα να βρεθούν κάποιες βιώσιμες λύσεις – ενώ κανένας απολύτως δεν είναι σε θέση να προβλέψει με σιγουριά τα αποτελέσματα της επιστροφής στη δραχμή, υπό τις σημερινές προϋποθέσεις. Μεταξύ άλλων με κατεστραμμένο παραγωγικό ιστό, με την ανεργία στα ύψη, με τους Πολίτες εξαθλιωμένους, με το ασφαλιστικό σύστημα στα όρια της κατάρρευσης, με υπερχρεωμένες τράπεζες, με εθνικά θέματα κοκ.
Ως εκ τούτου, το να ανοίγεται η συζήτηση για τη δραχμή σήμερα από την κυβέρνηση, όταν η χώρα έχει παγιδευτεί τόσο από την ίδια, όσο και από τις προηγούμενες, είναι κάτι περισσότερο από ανεύθυνο – εκτός εάν φυσικά γνωρίζει λύσεις που εμείς δεν έχουμε σκεφθεί, αν και το πιθανότερο είναι οι προθέσεις της που αναφέραμε προηγουμένως.
Το ίδιο ισχύει επίσης για όλους εκείνους που προτείνουν σήμερα την υιοθέτηση του εθνικού νομίσματος, θεωρώντας πως η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να μην πληρώσει τα χρέη της, χωρίς να υποστεί σοβαρές συνέπειες – αν και τελικά δεν φαίνεται ότι θα αποφευχθεί η χρεοκοπία και η δραχμή, οπότε θα διαπιστώσουν έμπρακτα τα αποτελέσματα αυτών που προτείνουν.
Ολοκληρώνοντας, δεν θέλουμε ούτε να απογοητεύσουμε αυτούς που θεωρούν «σανίδα σωτηρίας» τη δραχμή, ούτε να τρομοκρατήσουμε κανέναν – αφού ασφαλώς δεν θα επρόκειτο και δεν πρόκειται για το τέλος του κόσμου. 

«Καλό κουράγιο» λοιπόν θα λέγαμε, εν όψει ενός πολύ δύσκολου 2017 – με την ελπίδα φυσικά να διαψευσθούμε.


Βασίλης Βιλιάρδος

http://www.analyst.gr/2017/01/31/kalo-kouragio/

Η διπλή εθνική προδοσία των πολιτικών

264
Η πατρίδα μας είναι αθεράπευτα εγκλωβισμένη στο χρέος, στο ευρώ και στα μνημόνια – ενώ οι ξαφνικές, επαναλαμβανόμενες αναφορές στο θέμα του εθνικού νομίσματος εκ μέρους της κυβέρνησης είναι κάτι περισσότερο από ανεύθυνες, μετά τη διπλή «προδοσία» που προηγήθηκε:
(α) Από όλους αυτούς που υπέγραψαν το PSI (ανάλυση), μέσω του οποίου το δικαίωμα της μετατροπής του δημοσίου χρέους στο εθνικό νόμισμα (είχε συναφθεί στο ελληνικό δίκαιο σε ποσοστό μεγαλύτερο του 90%, οπότε ήταν δυνατόν να μετατραπεί σε δραχμές με μία απλή απόφαση του κοινοβουλίου), χάθηκε εντελώς – ενώ έγινε αποδεκτό το αγγλικό δίκαιο και συνεχίσθηκε η μεταφορά των δανείων της χώρας από τους ιδιώτες επενδυτές στα κράτη (γράφημα).

265Ως εκ τούτου, τυχόν επιστροφή στη δραχμή, με το εξωτερικό χρέος άνω των 400 δις € να παραμένει σε ξένο συνάλλαγμα, θα ήταν συνώνυμη με την αυτοκτονία της χώρας – αφού το χρέος θα αυξανόταν ευθέως ανάλογα με τη νομοτελειακή υποτίμηση που θα ακολουθούσε πάνω από 600 δις €, οπότε θα μετέτρεπε τους Έλληνες σε δουλοπάροικους στο διηνεκές.
Εάν τώρα πιστεύει κανείς πως θα κατάφερνε η Ελλάδα να διαγράψει το χρέος της με το χαρακτηρισμό του ως «επαχθές», είναι καλύτερα να διαβάσει τι συνέβη στον Ισημερινό (άρθρο) – ενώ εάν θεωρεί πως θα μπορούσε να το κάνει απευθυνόμενη στον ΟΗΕ ή όπου αλλού, οφείλει να λάβει υπ’ όψιν του πόσο θα καθυστερούσε μία τέτοια απόφαση ακόμη και αν θα ήταν θετική, σε συνδυασμό με το τι θα συνέβαινε στη χώρα σε αυτό το χρονικό διάστημα.
(β)  Από όλους όσους υπέγραψαν το τρίτο μνημόνιο, μέσω του οποίου αφενός μεν επικυρώθηκαν τα προηγούμενα από την συντριπτική πλειοψηφία κομμάτων και βουλευτών, αφετέρου ενεκρίθη η συμφωνία της συνόδου των ηγετών των κρατών της Ευρωζώνης της 12ης Ιουλίου του 2015, μέσω της οποίας έγιναν αποδεκτές οι εξής τρεις σοβαρότατες ρήτρες:
(1) η ρήτρα αναγνώρισης του συνολικού δημοσίου χρέους, οπότε τις πλήρους και έγκαιρης αποπληρωμής του,

(2) Η ρήτρα παραίτησης από τυχόν ονομαστική διαγραφή (κούρεμα) του χρέους και

(3) η ρήτρα υποθήκευσης προς ρευστοποίηση της δημόσιας περιουσίας, μέσω της σύστασης ενός ανάλογου οργανισμού (Υπερταμείο).
Πρόκειται ουσιαστικά για τρεις εξόχως αποικιοκρατικές ρήτρες, ενδοτικές και μοναδικές στην ιστορία του πλανήτη – αφού καμία κυβέρνηση στον κόσμο δεν θα δεχόταν να τις υπογράψει, ακόμη και αν δεν έδινε σημασία στον πλήρη εξευτελισμό τηςενώ προφανώς καμία δεν νομιμοποιείται να το κάνει.
Εάν προσθέσουμε εδώ τον μετέπειτα αφελληνισμό του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, για τον οποίο όχι μόνο δεν πληρωθήκαμε αλλά πληρώσαμε πάνω από 40 δις €, ενώ θα μπορούσε να μας κοστίσει ακόμη τα περίπου 90 δις € των κρατικών εγγυήσεων σε περίπτωση χρεοκοπίας, τότε θα κατανοήσουμε το μέγεθος του εγκλήματος εις βάρος της πατρίδας μας – αφού μέσω των τραπεζών εκχωρήθηκε ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας που σύντομα θα κατασχεθεί και θα πλειστηριασθεί, σκλαβώνοντας τους πάντες.
Στα πλαίσια αυτά, μόνο μία επανάσταση, με την ειρηνική έννοια της λέξης, θα μπορούσε ίσως να σώσει την Ελλάδαμε την ταυτόχρονη παραδειγματική τιμωρία όλων αυτών που εγκλημάτησαν εις βάρος των Πολιτών της – οι οποίοι συμπεριφέρθηκαν μεν ανόητα στο παρελθόν υπερχρεώνοντας τη χώρα τους, αλλά ασφαλώς δεν είναι υπεύθυνοι για τη διπλή προδοσία. Πόσο μάλλον τα παιδιά τους, καθώς επίσης τα παιδιά των παιδιών τους, τα οποία θα ήταν άδικο να καταδικαστούν ερήμην, πληρώνοντας ευθύνες που δεν τους αναλογούν.

πηγή:http://www.analyst.gr/2017/02/02/i-dipli-ethniki-prodosia/

Χήρες Στρατιωτικών: Μονομαχία στην Βουλή για την Σύνταξη




Η πίεση για τις χήρες στρατιωτικών έφερε αποτέλεσμα. Θα χάσουν τελικά την σύνταξη ή απέδωσε η μάχη των στρατιωτικών;

Το πάθος με το οποίο Ενώσεις Στρατιωτικών και η αντιπολίτευση κυνήγησαν την αλλαγή του νόμου Κατρούγκαλου που αφήνει χωρίς σύνταξη τις χήρες στρατιωτικών αναγκάζει την κυβέρνηση να πάει επιτέλους στην βουλή και να απαντήσει.
Θα επιμείνει η κυβέρνηση και θα υπεραμυνθεί ενός μέτρου το οποίο όχι θεωρητικά αλλα αποδεδειγμένα έχει ήδη επηρεάσει οικογένειες στρατιωτικών; Θα κλείσει τα αυτιά στις καταγγελίες και τις αποκαλύψεις που έχουν γίνει και μάλιστα έχουν μαθευτεί σε όλη την Ελλάδα για παράδειγμα μέσα απο τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του προέδρου της ΕΣΠΕΗΠ, Γιώργου Θεοδώρου; Θα αντικρούσει τα συντριπτικά επιχειρήματα του Θανάση Δαβάκη, ο οποίος πρώτος πήγε το θέμα στην βουλή;
Ή, έστω και υπο την προεκλογική πίεση, θα πράξει το αυτονόητο και θα νομοθετήσει έστω μια φορά κάτι ουσιαστικό υπέρ του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων που δικαιούται να αισθάνεται πως παρέχει ασφάλεια όχι μόνο στην χώρα αλλά και στην οικογένεια του στην περίπτωση που κάτι πάει άσχημα;
Αύριο Παρασκευή τελικά θα ξέρουμε αφού με πολύ καθυστέρηση θα....ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ  ΣΤΟ armynow.net  ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ  



Τούρκος πρώην Στρατηγός στο ΝΑΤΟ μιλά για τις διώξεις Ερντογάν εναντίον στρατιωτικών (video)



Αποκλειστική συνέντευξη στο CNN έδωσε Τούρκος αξιωματικός του ΝΑΤΟ που αποπέμφθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα. Εξηγεί γιατί προτίμησε την εξορία και υποστηρίζει πως οι διώξεις του προέδρου Ερντογάν εναντίον στρατιωτικών έχουν υποβαθμίσει το αξιόμαχο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.

Πηγή ΕΡΤ

Θα «χτυπήσει» ο Ερντογάν την Ελλάδα τελικά, ναι ή όχι;



Γίνεται και επίσημα... Σουλτάνος ο Ερντογάν με την ψήφο της βουλής!



H ρίψη – για να ακριβολογούμε – και όχι κατάθεση, στεφάνου στα Ίμια από τον υπουργό Άμυνας αποτέλεσε μια πράξη τιμής και αναγνώρισης της θυσίας των τριών νεκρών αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού που έπεσαν εκείνο το μοιραίο βράδυ του 1996. Ακόμα και η ρίψη όμως ενόχλησε τους Τούρκους που φαίνεται πως την περίμεναν και για αυτό είχαν, πάνω από μισή ώρα νωρίτερα, στείλει F-16 στην περιοχή, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ. Τα υπόλοιπα περί κόλπων παραπλάνησης είναι γελοία, διότι αν τα χρειάζεται ο ΥΠΕΘΑ για να κινηθεί στην Ελλάδα, να το ξέρουμε μπας και αλλάξουμε χώρα.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η νέα σειρά προκλήσεων της Τουρκίας συνδέεται αποκλειστικά με την άρνηση έκδοσης από την Ελλάδα των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που η Άγκυρα κατηγορεί ως πραξικοπηματίες. Φυσικά ο λόγος δεν είναι αυτός. Τουλάχιστον όχι μόνο αυτός, εκτός αν δεχτούμε ότι τυχαία η Τουρκία στοχοποίησε την περιοχή των Ιμίων από το 1996 και συνεχίζει το ίδιο βιολί μέχρι σήμερα, 21 χρόνια μετά.
Ούτε καν το Κυπριακό δεν είναι πλέον ο λόγος της τουρκικής προκλητικότητας. Είναι όμως όλα μαζί και κάτι παραπάνω, η απόφαση δηλαδή του Ερντογάν, όπως εκφράστηκε με τις δηλώσεις του περί Συνθήκης Λωζάννης, να αλλάξει το status quo σε όλο το μήκος των συνόρων της χώρας του με τον Ελληνισμό.
Βασικός του σύμμαχος στην αναθεωρητική του αυτή απόπειρα, που είναι δυνατό να κλιμακωθεί, είναι η κατάντια της Ελλάδας του σήμερα. Και οι Τούρκοι έχουν ιστορικά αποδείξει ότι εκμεταλλεύονται στο έπακρο τις φάσεις αδυναμίας των αντιπάλων τους. Πολλώ δε μάλλον των Ελλήνων, για θυμηθείτε τις συνθήκες που επικρατούσαν σε καθεμιά από τις ελληνοτουρκικές κρίσεις…

Τί να πρωτοθυμηθείς; Τη χούντα σε συνδυασμό με το Κυπριακό, ή μια που μιλάμε για τα Ίμια τη διαδοχή στην ηγεσία από τον «σκληρό Ανδρέα», στον «αφελή Σημίτη» που διαφήμιζε στο βιβλίο του μείωση των αμυντικών δαπανών και είχε αλλεργία σε οτιδήποτε σχετιζόμενο με την εθνική ασφάλεια;
Η Τουρκία ουδέποτε έπαψε να είναι αναθεωρητική δύναμη και σήμερα ο αναθεωρητισμός της έχει βάσεις, ή τουλάχιστον έτσι θεωρεί η Άγκυρα. Οι Τούρκοι, δεδομένου ότι στην Ουάσινγκτον υπάρχει μια νέα και «άψητη» κυβέρνηση και στη Μόσχα το κλίμα είναι -προς το παρόν έστω- θετικό, πιθανότατα να θεωρούν την συγκυρία ιδανική για να θέσουν, «πρακτικά»-στρατιωτικά ζητήματα σε Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο. Να προχωρήσουν άλλο ένα βήμα τον σχεδιασμό τους.
Έτσι η Ελλάδα μπορεί ξαφνικά να βρεθεί ενώπιον λίαν δυσάρεστων καταστάσεων αντιμετωπίζουσα μια κρίση μεγαλύτερη αυτής των Ιμίων, ακόμα και αν η Αθήνα εξακολουθεί να διατηρεί χαμηλά τους τόνους. Άλλωστε η ανόητη πολιτική του «δε διεκδικούμε» που έχει καταστεί εδώ και πολλά χρόνια φετίχ στη χώρα, έχει προσδώσει στον αντίπαλο την απόλυτη στρατηγική πρωτοβουλία.
Ο ίδιος ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Δημήτρης Βίτσας μίλησε για πιθανότητα τουρκικής προβοκάτσιας. Δεν θα συμμεριστούμε απόλυτα την άποψή του. Προβοκάτσιες ήταν η βόλτα της ανωτάτης ηγεσίας των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στα Ίμια, οι εικονικές «ναυμαχίες» για τις οποίες έκαναν λόγο τα τουρκικά μέσα, οι σημερινές παραβιάσεις την ώρα που ο κ. Καμμένος έριχνε το στεφάνι.
Αυτό που πιθανόν ετοιμάζουν οι Τούρκοι θα είναι κάτι, ενδεχομένως, σοβαρότερο, το οποίο, οι έως τώρα μαζικές προβοκάτσιες των τελευταίων ημερών, απλώς προετοιμάζουν. Υπάρχει σαφώς και ο αντίλογος, ότι δεν θα γίνει απολύτως τίποτε διότι το δυνητικό κόστος, λόγω της συνολικής αναταραχής και της ρευστής κατάστασης θα διαχυθεί σε πολλαπλά επίπεδα.
Διότι μετά από τόσα καψόνια στο ΝΑΤΟ, το να αποσταθεροποιήσει και έμπρακτα την Νοτιοανατολική του Πτέρυγα σε μια τόσο δύσκολη μεταβατική μετά-μεταψυχροπολεμική φάση της πορείας της ανθρωπότητας, τη στιγμή που ήδη έχει εκνευρίσει υπερβολικά τόσους πολλούς, θα μπορούσε να αποδειχθεί μοιραία επιλογή.
Εν ολίγοις, όσο κίνητρο μπορεί αν συνιστά το σημερινό περιβάλλον, άλλο τόσο μπορεί να είναι και αντικίνητρο. Οπότε το ενδιαφέρον στρέφεται στο αν είναι ορθολογικός δρων ο Ερντογάν για να λάβει τις αποφάσεις του «ζυγίζοντας» προσεκτικά τα δεδομένα του προβλήματος. Ούτε αυτό φτάνει όμως. Διότι εξαρτάται ποιος είναι ο αντικειμενικός σκοπός! Διότι αν είναι «εθνικός» είναι διαφορετική ανάγνωση των στοιχείων που θα κάνει από το αν είναι «ιδιοτελής-πολιτικός».


Ηθικόν δίδαγμα, δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο για ασφαλείς προβλέψεις και εφησυχασμό. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Διότι πέραν των στρατηγικών υπολογισμών, το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι τεκμηριωμένα, η γεωγραφία μας καταδίκασε να ζούμε με έναν κακό, έναν πολύ κακό γείτονα… και το πλέον θετικό σενάριο για εμάς, δεν είναι άλλο από τη συνέχιση και ίσως ενίσχυση της ασφυκτικής πίεσης, αφού επιδιώκουν και είναι θεμιτό την επικράτηση του δικού τους πιο θετικού σεναρίου: Το να κερδίσουν τον πόλεμο δίχως μάχη.

http://www.defence-point.gr/news/?p=170396