Διαβάστε την Εθνική Ηχώ Δεκεμβρίου 2016

Διορισμοί στο Δημόσιο: "Και στης Μαρίας την ποδιά σφάζονται παλληκάρια…"

   "Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρισσό κριάρια  και στης Μαρίτσας την ποδιά σφάζονται παλληκάρια,Μαρίτσα Πενταγιώτισσα, μωρή δασκαλοπούλα, εσύ τα ’καμες ούλα!".

   Το παραπάνω θρυλικό δημοτικό τραγούδι, συνεχίζει να παρουσιάζει με παραστατικό τρόπο, την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της Ελλάδος, όπου οι εκάστοτε κυβερνήσεις, εύρισκαν τρόπους να διορίζουν στο Δημόσιο μαζί με τις συμπλέουσες αντιπολιτεύσεις, (ΜΟΝΟ στα θέματα των διορισμών, παραβαίνουν τις αρχές και τις αξίες τους!!) τα "δικά τους καλά και προσοντούχα παιδιά" για την δημιουργία κομματικών στρατών. 

   Φαίνεται πως η σημερινή Κυβέρνηση δεν εφαρμόζει πιστά, αυτό που έπρατταν οι προκάτοχοί τους, δηλαδή να εφαρμόζει πιστά την αρχή της αναλογικότητας, όπου η χρηστή διοίκηση,η νομιμότητα, και πάνω απ΄όλα το κομματικό συμφέρον,επιβάλλει πως οι διορισμοί στο Δημόσιο θα πρέπει να γίνονται μετά από συζητήσεις για το κανονικό μοίρασμα της "πίτας" των διορισμών!!

   Για το λόγο αυτό, σύσσωμη η αντιπολίτευση εξαπέλυσε, "πυρ ομαδόν" κατά της Κυβέρνησης, καθόσον διαπίστωσε δεν εφαρμόζεται ο άγραφος νόμος της Βουλής, που φέρει τον τίτλο, "Η συμφωνία των κομματικών συμφερόντων" απειλώντας ότι, αυτό αποτελεί σοβαρή αιτία "πολέμου", επειδή μειώθηκαν τα κυριαρχικά της δικαιώματα στη μοιρασιά της "πίτας" των διορισμών! 

"Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία"

     Φαίνεται πως ο φασισμός της Παγκοσμιοποίησης έχει κάνει άλματα, έχει καλπάσει πολύ περισσότερο απ' ό,τι είχαμε αρχικά νομίσει.
     Με αιχμή του δόρατος διάφορους ξεπουλημένους "επιστήμονες" οικονομολόγους, και την απαραίτητη βοήθεια από τα ανά τον κόσμο (και εδώ) πολιτικά καθάρματα, και οχήματα τις τράπεζες,
     ..η εγκαθίδρυση της παγκόσμιας δικτατορίας της Νέας Τάξης (οικονομικών στην αρχή, αλλά σύντομα πιό...γενικευμένων) πραγμάτων, είναι πολύ πιο κοντά από ποτέ άλλοτε.
     Δεν αργεί η μέρα που ο εργαζόμενος, είτε μισθωτός, είτε αγρότης, είτε ελεύθερος επαγγελματίας, τεχνίτης κλπ,
     ..δεν θα έχει πρόσβαση στην αξία των κόπων του, δηλαδή στην αμοιβή του, στα ίδια του τα χρήματα,
     ..παρά κατά όσο θα ορίζει και θα επιτρέπει μια αόρατη πλην υπαρκτή υπερκυβέρνηση του τεράστιου κεφαλαίου και των τραπεζών.

     Ήδη τα τελευταία χρόνια οι πρόβες σε μικρότερη κλίμακα, και αλλού, αλλά προπαντός εδώ στην χώρα μας, βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.
     Δεν αφορά όμως μόνον την χώρα μας, κι ας μας φαίνεται εμάς έτσι.
     Απλώς εμείς είμαστε οι πρώτοι που θα καταστραφούμε ολοσχερώς, ως ακραίο πείραμα, του μέχρι πόσο μπορεί να τραβήξει στα άκρα ο φασισμός της Παγκοσμιοποίησης,
     ..και μέχρι πού μπορεί να αντέξει ή πόσο να αποχαυνωθεί μία κοινωνία πολιτών οργανωμένου κράτους, μη τριτοκοσμικού, δυτικού τύπου.

     Ακριβώς γι αυτή την παγκοσμιότητα του καλπάζοντος φασισμού, 
     ..μιά οποιαδήποτε εξέγερση σε όποιοδήποτε μέρος του πλανήτη θα ήταν απολύτως χρήσιμη.
     Θα σταματούσε για λίγο την επεκτατική ορμή της Νέας Τάξης, και θα έδινε μιά ανάσα, μιά ανάπαυλα και χρόνο στα έθνη και στους λαούς να σκεφτούν το πού οι "ηγέτες" τους, αυτά τα ιδιοτελή καθάρματα, τους οδηγούν.
     Και θα ήταν ακόμη χρησιμότερη, απολύτως χρησιμότερη (ακούς χοντροφασίστα; εδώ ταιριάζει το "απολύτως") αν η ποθούμενη εξέγερση γινόταν εδώ, στον τόπο που έχει επιλεγεί για το ακραίο πείραμά τους.
     Θα ήταν σειμιολογικά τέλειο.
     Άλλωστε δεν θα ήταν και η πρώτη φορά που η φυλή μας βάζει φρένο στα επεκτατικά σχέδια ενός φασιστικού παγκοσμιοποιημένου ιμπεριαλισμού.
     Έχει ξανασυμβεί πριν 25 αιώνες με το σταμάτημα και την ταπείνωση των Περσών. 

     Αν όμως η εξέγερση δεν έρθει ούτε εδώ ούτε αλλού,
     ..το μέλλον για την ανθρωπότητα θα είναι χειρότερο από ο,τιδήποτε έχει ζήσει ως τώρα στην καταγεγραμμένη ιστορία της.
     Κι όσο νερό και αν πάρουμε μαζί μας αγαπητέ Μιχάλη Κατσαρέ,
     .."το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία".

     Τόση ώστε να μας σκοτώσει όλους!..   

 Πηγή "Ουδέν Σχόλιον" 

Πλαστικό Χρήμα: Προς μια οργουελιανή "πλαστική" κοινωνία;

[του Ανδρέα Πετρουλάκη - Καθημερινή, 13/10/2015]

Υποθέτω ότι όλοι έχετε ήδη κάνει τους πρώτους λογαριασμούς σας για το πώς θα καταφέρετε να χρησιμοποιήσετε σωστά τις πιστωτικές ή τις χρεωστικές σας κάρτες, προκειμένου να μη πληρώσετε πρόστιμο κατά την εκκαθάριση της μεθεπόμενης φορολογικής σας δήλωσης. Κι αφού ακόμη δεν έχουν κοινοποιηθεί λεπτομέρειες για την εφαρμογή τού μέτρου, κάνει ο καθένας μας ό,τι νομίζει σωστό. Αυτό, βεβαίως, δεν είναι πάντοτε εύκολο. Για παράδειγμα: έκανα σωστά που έβαλα βενζίνη παραμονή πρωτοχρονιάς ή μήπως έπρεπε να περιμένω ν' αλλάξει ο χρόνος, έστω κι αν την πλήρωνα κάπως ακριβότερη; Επίσης: να συνεχίσω να παίρνω τσιγάρα και εισιτήρια από τον περιπτερά της γωνίας ή να ψάξω για περίπτερο που να διαθέτει POS; Αυτά είναι διλήμματα (!!).

Ας σοβαρευτούμε, όμως. Πριν λίγες μέρες μιλήσαμε σε τούτο το ιστολόγιο για τα όσα συμβαίνουν στην Ινδία με την κατάργηση των μεγάλων χαρτονομισμάτων ("Ινδία: Ζωή χωρίς μετρητά"). Εκείνο που δεν είπαμε τότε, είναι ότι στον χορό ετοιμάζεται να μπει και η Αυστραλία, όπου εντείνονται από πολλές πλευρές οι πιέσεις να καταργηθούν τα χαρτονομίσματα των 100 και των 50 δολλαρίων, ώστε σιγά-σιγά να δρομολογηθούν οι διαδικασίες για την δημιουργία τής πρώτης χώρας του πλανήτη όπου δεν θα κυκλοφορεί χρήμα στην φυσική του μορφή.

Τον χορό άνοιξε η -γνωστή μας από τις βρομιές της αλλά και από τον ρόλο της στο ξέσπασμα της σοβούσας καπιταλιστικής κρίσης- Citibank, η οποία ανακοίνωσε ότι θα καταργήσει τα μετρητά από τα περιφερειακά της υποκαταστήματα στην Αυστραλία. 

Λίγο αργότερα, ο ελβετικός τραπεζικός κολοσσός UBS δημοσιοποίησε την εκτίμησή του ότι η απόσυρση των μεγάλων χαρτονομισμάτων θα αποδειχτεί ωφέλιμη για την οικονομία της χώρας. Παράλληλα, επίσημες φωνές δεν χάνουν ευκαιρία να διατρανώσουν την πεποίθηση ότι η υλοποίηση της ιδέας περί πλήρους κατάργησης των μετρητών θα αποβεί ωφέλιμη για όλους.

Ασφαλώς, η κατάργηση της φυσικής μορφής τού χρήματος θα εξοικονομήσει πολύ χρήμα, αφού θα μηδενιστούν τα κόστη κοπής νομισμάτων, εκτύπωσης χαρτονομισμάτων, φύλαξης, μεταφοράς, ασφάλειας κλπ. 

Η μεγαλύτερη ωφέλεια θα είναι εκείνη που θα προκύψει για τις τράπεζες, αφού οι πάντες θα υποχρεωθούν να διατηρούν το σύνολο της ρευστότητάς τους σ' αυτές και έτσι θα ανοίξει λαμπρός δρόμος κερδοφορίας για το τραπεζικό σύστημα. Σοβαρή ωφέλεια, όμως, θα έχει και η κυβέρνηση, εφ' όσον θα αποκτήσει πλήρη και απόλυτο έλεγχο των αποταμιεύσεων των πολιτών, πράγμα που θα της επιτρέπει να επιβάλει πανεύκολα όποιο μέτρο θέλει, όπως ελέγχους κεφαλαίων, αρνητικά επιτόκια, έκτακτη φορολογία κλπ.

Στο σημείο αυτό αξίζει τον κόπο να σταθούμε λίγο για να αναλογιστούμε κάτι που έγινε στον τόπο μας το 2015. Αναφέρομαι στην πρακτική τής κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει τα διαθέσιμα των δημόσιων οργανισμών, της τοπικής αυτοδιοίκησης κλπ προκειμένου να πληρώσει τοκοχρεωλύσια. Στην αρχή, απηύθυνε "κάλεσμα" για βοήθεια αλλά, όταν διαπίστωσε ότι δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση, δεν δίστασε να καταφύγει στην κατάπτυστη τακτική τής έκδοσης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου. 

Φανταστείτε τώρα πόσο πιο εύκολη θα ήταν η ανεύρεση χρήματος σε ένα περιβάλλον όπου όλο το διαθέσιμο χρήμα θα βρισκόταν στις τράπεζες με παράλληλη ύπαρξη ελέγχου στην κίνηση των κεφαλαίων. 

Προφανώς, αυτός είναι ο λόγος που πολλοί αναλυτές σημειώνουν ότι η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους θα ήταν πολύ ευκολότερη σε έναν κόσμο χωρίς μετρητά.

Τελικά, μπορούμε να πούμε ότι η κατάργηση των μετρητών μπορεί να ωφελήσει πολλούς, εκτός από τους απλούς πολίτες. Αυτοί από την μια θα υπόκεινται σε πλήρη έλεγχο για το πού ή το πώς ξοδεύουν και την τελευταία τους δεκάρα κι από την άλλη θα καταντήσουν έρμαια τόσο του πολιτικού όσο και του χρηματοπιστωτικού συστήματος εφ' όσον δεν θα έχουν πλέον στα χέρια τους το βασικό αμυντικό τους όπλο: την ανάληψη των καταθέσεών τους. 

Λογικό επακόλουθο θα είναι η επέκταση της τραπεζικής ασυδοσίας εφ' όσον θα διευκολυνθεί η καθιέρωση της "διάσωσης από μέσα" (bail-in) με το κούρεμα καταθέσεων. Αυτή η προοπτική γίνεται ιδιαίτερα τραγική αν αναλογιστούμε ότι οι περισσότερες τράπεζες είναι υπερχρεωμένες και προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποφύγουν την χρεωκοπία.

Νομίζω ότι το μήνυμα δόθηκε και δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι, δίπλα στην Ινδία και την Αυστραλία, έσκασε μύτη και η Σουηδία, αν και εκεί η κατάσταση είναι κάπως διαφορετική μιας και υπερχρεωμένος δεν είναι ο δημόσιος αλλά ο ιδιωτικός τομέας (ναι! ναι! στην "σοσιαλιστική Σουηδία αυτό!). 

Φοβάμαι ότι βρισκόμαστε στις απαρχές μιας οργουελιανής "πλαστικής" κοινωνίας, όπου οι οικονομίες των πολλών απλών ανθρώπων θα χρησιμοποιούνται προς όφελος ολίγων, πλην εκλεκτών. 

Στην προσπάθεια να βρεθεί -επί τέλους!- διέξοδος από την πολυετή καπιταλιστική κρίση, τα όπου γης οικονομικά "φυντάνια" βρήκαν τον τρόπο να λύσουν το πρόβλημα χρησιμοποιώντας τις αποταμιεύσεις των πολιτών. 

Για να αποδειχτεί ακόμη μια φορά πως δεν είναι τα κράτη που χρεοκοπούν αλλά οι πολίτες τους, κάτι που έχουμε μάθει πολύ καλά εμείς εδώ στην Ελλάδα.

πηγή:http://teddygr.blogspot.gr/

Η πολιτική απάτη δεν είναι ποινικό αδίκημα!

«Ναι μεν, αλλά. Ο Αρτέμης Σώρρας είναι αποδεδειγμένα ένας απατεώνας ολκής. Το γεγονός ότι υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα άνθρωποι που τον στηρίζουν, μόνο ως σύμπτωμα ψυχοπαθολογικής συμπεριφοράς και ακραίας ανοησίας μπορεί να ερμηνευθεί. Εν μέρει ορθή η προσέγγισή σας, αλλά θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος πως ο λόγος για τον όποιο υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν τον Σώρρα, είναι ο ίδιος λόγος εξαιτίας του οποίου εκλέγονταν μεταπολιτευτικά όλοι αυτοί που λυμαίνονταν τον ελληνικό δημόσιο βίο» (Γ.Καλπ.).

.«Διαφωνώ κάθετα….με όλο τον σεβασμό! Όλοι αυτοί είναι όσοι πίστεψαν ότι ο κάθε πολιτικός είναι ο Άγιος Βασίλης! Αυτοί που πίστεψαν το «λεφτά υπάρχουν», καθώς επίσης ότι θα τα γλυτώσουν όλα! Πάλι με όλο τον σεβασμό, είσαστε δέσμιος της γνώσης σας! Ο Πολίτης έχει πάντα τον πολιτικό που του αξίζει! Έτσι είναι ο Έλληνας! Δεν είναι θέμα απελπισίας! Είναι θέμα έλλειψης πολιτικής κουλτούρας!

Τι ψήφιζε τόσα χρόνια; Προγράμματα η θέσεις και επιδόματα; Σήμερα καμία ομάδα δεν θίγεται ώστε να αντιδράσει; Μύρια άνεργοι…..που είναι; Τελικά προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι κρίση….δεν έχει κανένα στοιχείο κρίσης! Είναι αλλαγή εποχής! Μόχλευση του όχλου μήπως; Και γιατί δεν ήταν αντίστοιχη κρίση η εποχή της δανειακής ευφορίας; Επειδή έβρεχε λεφτά….από δανεικά;

Ξεχάσαμε το «Τσοβόλα δώστα όλα;». Από παραγωγική χώρα τι προτιμήσαμε να γίνουμε; Συγγνώμη αλλά σε μια εξίσωση χρειάζονται δυο παράγοντες! Το αποτέλεσμα της δείχνει απλά την πραγματικότητα! Και πάλι με όλο τον σεβασμό στις άποψης σας! Και τελικά ποιοι είναι όλοι αυτοί που ποντάρουμε τα ρέστα μας; Από ποιους ζητάμε τι;

Στην αρχή της άλλης εποχής είχα πει «είναι περισσότεροι οι άλλοι, συντριπτικά περισσότεροι»! Η Ελλάδα δεν θα βγει ποτέ από αυτό το τούνελ, χωρίς να έχει την παιδεία να καταλάβει ότι, «η κάθε φυσιολογική γέννα, έχει φοβερούς πόνους! Εσείς τι βλέπετε γύρω σας; Αντέχει τον πόνο κανείς; Απλά δείτε γύρω σας!» (Κ. Γκικ.)

Άρθρο

Τα παραπάνω εξαιρετικά κατά την άποψη μου σχόλια γράφτηκαν ως απάντηση στο κείμενο συναδέλφου (πηγή). Την ίδια στιγμή επικράτησε σε μία τηλεοπτική συζήτηση η έκφραση «είμαστε όλοι Σώρρες», με την έννοια ότι ο άνθρωπος αυτός δεν κάνει τίποτα άλλο, από αυτό που συνηθίζουν οι περισσότεροι Έλληνες και δη οι πολιτικοί: λένε ψέματα, μοιράζουν κενές υποσχέσεις, εξαπατούν και παραπλανούν όσους μπορούν, με στόχο την υπεξαίρεση/νομή της εξουσίας και κίνητρο τον πλούτο/δόξα που αποκομίζουν από αυτήν.

Αυτό που μου έκανε όμως μεγάλη εντύπωση ήταν η αναφορά ενός πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία το να λέει κανείς ψέματα και να δημαγωγεί ασύστολα, παραπλανώντας τους ανθρώπους προφανώς με στόχο το κέρδος (οι βουλευτές και οι υπουργοί πληρώνονται), δεν είναι ποινικό αδίκημα αλλά πολιτική απάτη, η οποία δεν τιμωρείται από το νόμο! Κάτι δηλαδή που συνηθίζουν να κάνουν οι πολιτικοί, όπως ο Γ. Παπανδρέου με το «λεφτά υπάρχουν», ο Β. Βενιζέλος με το PSI, ο Α. Σαμαράς με τα Ζάππειο(α) και ο Α. Τσίπας με το σκίσιμο των μνημονίων. Αφού όμως ο στόχος τους είναι η αποκόμιση κερδών, σε τι αλήθεια διαφέρουν από τους απατεώνες;

Κατά τον ίδιο εισαγγελέα, η πολιτική απάτη τότε μόνο μετατρέπεται σε ποινικό αδίκημα, σε πλημμέλημα αν κατάλαβα καλά, όταν προτρέπει τους Πολίτες να μην σέβονται το νόμο. Εν προκειμένω, να μην πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο δημόσιο, δίνοντας έναντι αυτών το ομόλογο ή ότι άλλο του κ. Σώρρα.

Όμως, η σημερινή κυβέρνηση είχε κάνει ακριβώς το ίδιο, σε πολύ μεγαλύτερη έκταση, όταν προέτρεπε τους Έλληνες να μην πληρώνουν τον ΕΝΦΙΑ, χωρίς να διωχθεί ποινικά. Όσον αφορά δε τα ψέματα της, τις προεκλογικές δεσμεύσεις που δεν τήρησε κοκ., δεν νομίζω ότι την ξεπερνάει ο κ. Σώρρας.  Εκτός αυτού κατάλαβα από τον κ. εισαγγελέα πως εάν ο οποιοσδήποτε απατεώνας γίνει πολιτικός, τότε ξεπλένεται αυτόματα για τις απατεωνιές του, κάτι που είμαι σίγουρη πως θα εκμεταλλευτεί σωστά ο κ. Σώρρας.

Έτσι κατέληξα στο οδυνηρό συμπέρασμα ότι, έχουν δίκιο οι φίλοι που έγραψαν τα σχόλια που παρέθεσα στην αρχή. Ειδικά όσον αφορά το ότι, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που μας περιβάλλουν είναι πραγματικά ηλίθιοι, ενθυμούμενη τον εξής νόμο εκ των πέντε βασικών περί της ανθρώπινης ηλιθιότητας:

«Οι μη ηλίθιοι άνθρωποι πάντα υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλίθιων ατόμων. Συγκεκριμένα, οι μη ηλίθιοι άνθρωποι συνεχώς παραβλέπουν πως η συναναστροφή / συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα αποδεικνύεται απαρέγκλιτα μοιραίο λάθος, ανεξάρτητα από χρόνο, τόπο και συνθήκες«.

Εκτός αυτού, κοιτάζοντας προσεκτικά γύρω μου, πράγματι δεν είδα κανέναν Ελληνα και καμία Ελληνίδα που να είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν και να πονέσουν για την ελευθερία, για την εθνική ανεξαρτησία, για την πατρίδα τους και για τα παιδιά τους.

Αντίθετα, διαπίστωσα πως η συλλογική αποχαύνωση έχει τυλίξει πια με τα πέπλα της ολόκληρη την Ελλάδα, ότι τα πρόβατα παραμένουν σιωπηλά περιμένοντας να οδηγηθούν στη σφαγή τους, πως είμαστε πέραν πάσης αμφιβολίας η μεγάλη ντροπή της Ευρώπης, καθώς επίσης ότι ταιριάζει τόσο στους πολιτικούς, όσο και σε όλους εμάς που τους ψηφίζουμε η έκφραση «είμαστε όλοι Σώρρες».

Σερένα Νομικού

πηγή:http://www.analyst.gr/2017/01/06/i-politiki-apati-den-inai-poiniko-adikima/

Η χαμένη επταετία: Γιατί μόνο η Ελλάδα παραμένει κάτω από τον ζυγό των Μνημονίων;

Γράφει ο Κώστας Βεργόπουλος 

Σύμφωνα με τη Eurostat, από τις πέντε υπερχρεωμένες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας (Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία, Κύπρο και Ελλάδα) που έχουν υποβληθεί σε «σταθεροποιητικά προγράμματα» κατά την επταετία 2010-2016, είτε υπό στενή ευρωπαϊκή επιτήρηση είτε αυτοβούλως, όπως η Ισπανία, οι τέσσερις έχουν ήδη εξέλθει από την ύφεση και μόνον η χώρα μας παραμένει εντός αυτής.

Κατά την επίμαχη επταετία, η Ελλάδα κατέγραψε σωρευτική απώλεια εθνικού εισοδήματος 31%, ενώ αντιθέτως η Ιρλανδία αύξησε το εθνικό της εισόδημα κατά 31%, η Ισπανία κατά 3,8%, η Πορτογαλία κατά 3,4% και η Κύπρος έχει ήδη σταθεροποιήσει το δικό της.

Κι ακόμη, κατά την τελευταία τριετία, 2014-2016, ενώ η Ελλάδα καταγράφει συρρίκνωση του εθνικού της εισοδήματος κατά 2,4%, η Ισπανία σημειώνει συνολική αύξηση κατά 8,3%, η Πορτογαλία κατά 10,6%, η Ιρλανδία κατά 25,6% και η Κύπρος κινείται σε θετικούς ρυθμούς. Γιατί άραγε η χώρα μας παραμένει σε κατάσταση σοκ, ενώ οι άλλες ομόλογες και ομοιοπαθείς φαίνεται να το έχουν ξεπεράσει;

Ο Γερμανός Κλάους Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητος (ΕΣΜ), διατυπώνει πρόσφατα αυτή την απορία σε συνέντευξή του στην ισπανική εφημερίδα El Mundo και ταυτόχρονα σπεύδει ο ίδιος να απαντήσει.

Η κυριότερη αιτία για την ελληνική καθυστέρηση στην ανάκαμψη είναι, κατά τον Γερμανό αξιωματούχο, το μεγαλύτερο μέγεθος των ελληνικών προβλημάτων, όπως και οι σχετικές αδυναμίες των ελληνικών κυβερνήσεων.

Τα προγράμματα λιτότητας, διαβεβαιώνει, είναι αναγκαία για τη σταθεροποίηση ελλειμματικών χωρών, χωρίς να διανοείται καν ότι, εάν η λιτότητα επιβάλλεται σε όλες, θα έπρεπε τουλάχιστον αυτή να εφαρμόζεται με την αναλογούσα κατά περίπτωση δοσολογία και με την προϋπόθεση ότι εξ αυτής δεν πλήττεται η εξίσου αναγκαία ανάκαμψη.

Εάν γίνει δεκτό ότι από την αρχή της επταετίας η Ελλάδα είχε τις μεγαλύτερες στρεβλώσεις, πώς άραγε αυτό συμβιβάζεται με το ότι κατά την προηγηθείσα περίοδο 2000-2008 η χώρα μας μαζί με την Ιρλανδία και τη Νότια Ευρώπη κατέγραφαν τους υψηλότερους στην ευρωζώνη ρυθμούς ανάπτυξης και συσσώρευσης πάγιου κεφαλαίου;

Μήπως τα μεγάλα ελλείμματα και οι ανισορροπίες δεν οφείλονται τόσο στις στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας, αλλά απλώς στην υπερεπέκτασή της, στην υπερσυσσώρευση επενδύσεων και κεφαλαίου; Στον «χορό υπερεπενδύσεων», στον οποίο φυσικά οι Ελληνες μισθωτοί και συνταξιούχοι δεν συμμετείχαν ούτε καν ως θεατές;

Πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) διαπιστώνει ότι τα προγράμματα προσαρμογής κατά την περίοδο 2010-2014 είχαν άμεση συνέπεια τη δραματική περικοπή της ελληνικής εσωτερικής αγοράς κατά 40%, ενώ στις Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία η συρρίκνωση ήταν μόνον 10%.

Εάν σ’ αυτό προστεθεί και η τριετία 2014-2016, η συρρίκνωση της εσωτερικής αγοράς στην Ελλάδα υπερβαίνει το 50%, ενώ στις ομοιοπαθείς της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αντί συρρίκνωσης σημειώνεται επέκταση της εσωτερικής ζήτησης, πράγμα που αποτελεί και τον μοχλό για τη σημειούμενη ανάκαμψη σε αυτές.

Στην Ελλάδα, κατά την επίμαχη επταετία, οι μισθοί και συντάξεις περικόπηκαν κατά 50%, ενώ αυτό δεν συνέβη σε καμιά από τις ομοιοπαθείς χώρες, στις οποίες οι μισθοί και συντάξεις αυξήθηκαν, όπως στην Ισπανία, ή δεν περικόπηκαν περισσότερο από 10%, όπως στην Ιρλανδία.

Οι βίαιες περικοπές εισοδημάτων και η υπερφορολόγηση στην Ελλάδα στάθηκαν οι κύριες αιτίες για την κατάρρευση όχι μόνον της εσωτερικής αγοράς, αλλά και των τραπεζικών καταθέσεων, δεδομένου ότι οι φορολογούμενοι αναπληρώνουν τις απώλειες εισοδήματος αντλώντας από τις αποταμιεύσεις τους.

Παράλληλα, η αιφνιδιαστική συρρίκνωση εισοδημάτων και εσωτερικής αγοράς έχει συμπαρασύρει στην Ελλάδα τη δραματική κατάρρευση των κάθε είδους νέων επενδύσεων και του σχηματισμού παγίου κεφαλαίου, ο οποίος το 2016 έχει απολέσει 97% του επιπέδου του 2008. Στην Ισπανία, η απώλεια επενδύσεων κατά την αυτή περίοδο ήταν 27,6%, στην Ιρλανδία 42%, στην Πορτογαλία 34%.

Στην ίδια μελέτη της, η ΕΚΤ σημειώνει χαρακτηριστικά για την Ελλάδα ότι «ουδέποτε σε καιρό ειρήνης έλαβε χώρα τέτοια αναπροσαρμογή προς τα κάτω στο βιωτικό επίπεδο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ακόμη και οι βαρύτερες συρρικνώσεις εσωτερικής αγοράς στην παγκόσμια οικονομική ιστορία ουδέποτε είχαν ξεπεράσει το 7% με 10%».

Εάν μέχρι σήμερα διαιωνίζεται ο εγκλωβισμός της χώρας μας σε συνθήκες «κλινικού θανάτου», αυτό δεν οφείλεται τόσο στις αρχικές παθογένειες, που οπωσδήποτε υπήρχαν προ του 2009, όσο κυρίως στην καταστροφική και οπωσδήποτε αλυσιτελή διαχείρισή τους, που αυταρχικά επιβλήθηκε από δανειστές και εταίρους από το 2010.

Ακόμη μία φορά, το φάρμακο αποδείχθηκε φρικτότερο από την ασθένεια. Και αν υποτεθεί ότι κάποτε ο ασθενής θεραπεύεται, κινδυνεύει τότε να βρεθεί σε πλήρη αδυναμία να επιστρέψει στη ζωή. Στην Ελλάδα επελέγη ως θεραπευτική μέθοδος η λεγόμενη «εσωτερική υποτίμηση», με αποτέλεσμα τη νέκρωση της εσωτερικής αγοράς και της οικονομίας.

Δεν ελήφθη καμιά μέριμνα για τη διατήρηση της οικονομικής δραστηριότητας σε θετικές επιδόσεις, έστω και σε κατώτερα επίπεδα, με αποτέλεσμα η χώρα να έχει εγκλωβιστεί σε υφεσιακό φαύλο κύκλο που δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία και δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη υπερχρεωμένη χώρα της Ευρώπης, ενώ παράλληλα τα αρχικά προβλήματά της δεν βελτιώνονται, αλλά συνεχώς επιδεινώνονται.

Το δημόσιο χρέος από 115% του ΑΕΠ το 2010, σήμερα έχει φτάσει στο 185%. Και σε απόλυτα μεγέθη δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται: από 299 δισεκατομμύρια ευρώ το 2009 σε 320 δισ. το 2016.

Για την επιδείνωση της οικονομίας κατά την τελευταία επταετία, ο Γερμανός αξιωματούχος ενοχοποιεί το μέγεθος του ελληνικού προβλήματος και την ανεπαρκή τήρηση από τις ελληνικές κυβερνήσεις των συμφωνιών με τους δανειστές και εταίρους.

Ωστόσο, όσο μεγάλο και εάν ήταν το αρχικό ελληνικό πρόβλημα, θα όφειλε η πρόσφορη διαχείρισή του να το ελαφρύνει και όχι να το επιδεινώνει. Εξάλλου, εάν οι ελληνικές κυβερνήσεις της επταετίας διακρίθηκαν για κάτι, δεν ήταν διόλου για πλημμελή τήρηση των συμφωνηθέντων με τους δανειστές, αλλά αντίθετα για την πρόθυμη και πιστή εφαρμογή τους.

Εάν μέχρι σήμερα η Ελλάδα δεν ανακάμπτει, αλλά συνεχίζει την πτωτική πορεία της, δεν είναι επειδή δήθεν δεν εφαρμόζει τα συμφωνηθέντα, αλλά αντίθετα επειδή τα εφαρμόζει και με υποδειγματικό τρόπο. Μαρτυρούν γι’ αυτό 1,3 εκατομμύριο άνεργοι που απώλεσαν τις θέσεις τους εξαιτίας της εφαρμογής προγραμμάτων που υποτίθεται διασώζουν τη χώρα από την πτώχευση.

Οταν το κόστος εργασίας αποβαίνει μοναδική και αποκλειστική «μεταβλητή προσαρμογής», ολόκληρο το βάρος της διάσωσης επιρρίπτεται στον κόσμο της εργασίας με περικοπές εισοδημάτων, εκτίναξη της ανεργίας και υπερφορολόγηση. Η οικονομία «εξυγιαίνεται» μεταθέτοντας το κόστος της «εξυγίανσής» της στις οικογένειες μισθωτών και συνταξιούχων.

Ομως έτσι, ακόμη και αν υποτεθεί ότι «εξυγιαίνεται», η ίδια καταποντίζεται σε υποβιβασμένο επίπεδο λειτουργίας και χωρίς κίνητρα για σοβαρή ανάκαμψη.

Για τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία, που δεν έχει παρόμοια στην Ευρώπη, η ευθύνη προσάπτεται βεβαίως στους αρχιτέκτονες της μακάβριας ελληνικής συνταγής, αλλά και όχι λιγότερο στις ελληνικές κυβερνήσεις της επταετίας, οι οποίες όχι μόνο δεν ανέδειξαν επαρκώς τις καταστροφικές συνέπειές της, αλλά και σπεύδουν μέχρι σήμερα να διαβεβαιώνουν ότι με την υποδειγματική και σχολαστική τήρησή της ανοίγει ο δρόμος για τις αγορές και την επιστροφή της ανάπτυξης.

* Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII
Πηγή MIgnatiou.com 

Γερμανική αλεπού στο κυπριακό ….παζάρι: Ξαφνικά η Μέρκελ απαιτεί “ταχύτατη” λύση με …Ανάν

Του Γιώργου Χαρβαλιά 

Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό πώς εκτός από την Ελλάδα και την Τουρκία, τρεις μεγάλες χώρες είχαν συγκεκριμένο ενδιαφέρον, άποψη και επιδιώξεις γύρω από το Κυπριακό: 
. Η Βρετανία ως πάλαι ποτέ αποικιοκρατική δύναμη που εξακολουθεί να διατηρεί στρατιωτική βάση στο νησί. ]
. Οι ΗΠΑ που βλέπουν την «ενιαία» Κύπρο ως ιδανικό «σταθμό παρακολούθησης» και δυνητικό ορμητήριο για τον γεωστρατηγικό χώρο της Μέσης Ανατολής. 
. Η Ρωσία που αντιστοίχως θέλει να φρενάρει τα αμερικανικά σχέδια «Νατοποίησης» και διατηρεί παραδοσιακές σχέσεις με τη Λευκωσία. 
Αίφνης όμως ανακατεύεται στο παιχνίδι και η Γερμανία των Μέρκελ-Σόιμπλε, εκφράζοντας ισχυρότατη βούληση για ταχύτατη «λύση» και επανένωση του νησιού με την γνωστή παραλλαγή του σχεδίου Ανάν που μοστράρουν απροκάλυπτα ο πρόεδρος Αναστασιάδης με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί. 

Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί ξαφνικά ένα τόσο ζωηρό γερμανικό ενδιαφέρον; 
Εχει το Βερολίνο ζωτικά γεωστρατηγικά συμφέροντα στη Κύπρο; Η απάντηση είναι «όχι». 
Εχει όμως άμεση ανάγκη να καθησυχάσει και να κατευνάσει την Τουρκία του Ερντογάν, προσφέροντας σπονδές εις βάρος εννοείται του ελληνισμού και της ελεύθερης Κύπρου. 

Η γερμανική υπερκινητικότητα στο Κυπριακό, ενόψει μάλιστα της συνάντησης στη Γενεύη, τείνει να εξελιχθεί σε ζωντανό εφιάλτη της Αθήνας και της Λευκωσίας. 
Ακριβώς επειδή η ανάμιξη του Βερολίνου γίνεται με την μονοσήμαντη διάσταση εξυπηρέτησης της Αγκυρας. Και επειδή οι Γερμανοί δυνάστες της «ενωμένης Ευρώπης» είναι σε θέση να εκβιάσουν την γονατισμένη οικονομικά Ελλάδα προκειμένου να εκχωρήσει εθνική επιρροή και να απεμπολήσει κόκκινες γραμμές δεκαετιών. 
Να συναινέσει δηλαδή στην κατάλυση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας οδηγώντας τον ελληνοκυπριακό λαό σε ένα μέλλον αβέβαιο και επικίνδυνο. 

Είναι πασιφανές σε όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς τα θέματα των διεθνών σχέσεων, ότι η φόρμουλα «επίλυσης» του Κυπριακού που προωθείται είναι απολύτως ετεροβαρής και θίγει κεκτημένα των ελληνοκυπρίων που σήμερα έχουν δύο τρομαχτικά στρατηγικά πλεονεκτήματα: Την ιδιότητα κράτους μέλους της Ευρωπαικής Ενωσης(σ.σ. ελέω Τάσσου Παπαδόπουλου) και βέβαια το επίπεδο ανάπτυξης που δεν συγκρίνεται με αυτό των γειτόνων τους στα Κατεχόμενα. 

Στην πράξη λοιπόν καλούνται να παραχωρήσουν τα πάντα εισπράττοντας μια αόριστη υπόσχεση «αρμονικής συνύπαρξης» με τους απέναντι και την επεκτατική τουρκική μητρόπολη που εξαπέλυσε τον Αττίλα. 

Η σθεναρή επιδίωξη των Γερμανών για άμεση «λύση» και η ανήθικη συσχέτιση της ελληνικής στάσης με την πορεία της ρύθμισης του ελληνικού χρέους, έπρεπε ήδη να έχουν σημάνει συναγερμό στα γραφεία των πολιτικών κομμάτων. 

Όμως αντί έστω και προσχηματικών επιφυλάξεων η Νέα Δημοκρατία «ενθαρρύνει» τον Αναστασιάδη να προχωρήσει στη μοιραία συνθηκολόγηση, μη θέλοντας προφανώς να δυσαρεστήσει το Βερολίνο, ενώ η κυβέρνηση, κυρίως δια του υπουργού εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, κρατάει ακόμη κάποια «μπόσικα», τα οποία όμως θα εκλείψουν μπροστά στο φάσμα γενικευμένων πιέσεων. 

Στον ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε ακούγονται ήδη οι πρώτες φωνές που μιλούν για «ιστορική ευκαιρία» συμβιβασμού στο Κυπριακό προκειμένου να πετύχουμε συμβιβασμό και στο χρέος! Και οι φωνές αυτές δεν είναι διόλου τυχαίες. 

Η πρόσφατη συνέντευξη του ευρωβουλευτή, Στέλιου Κούλογλου γνωστού για τις…χαλαρές θέσεις του στα εθνικά θέματα είναι απολύτως αντιπροσωπευτική αυτής της σχολής σκέψης. Μιλώντας στο αθηναικό πρακτορείο ο Κούλογλου αφού ορθά επισημαίνει την εμμονή του Σόιμπλε εις βάρος της χώρας μας,(«Μακάρι να διαψευστώ αλλά οι Γερμανοί θα μας πάνε καροτσάκι για να μας φθείρουν τελείως…») προτείνει εμμέσως την διέξοδο: 
«…Το δεύτερο και πιο σημαντικό μας χαρτί είναι το Κυπριακό σε μια στιγμή που οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του είναι σε κρίσιμη φάση και η Ελλάδα έχει λόγο και είναι παίκτης. Αν λυθεί το Κυπριακό θα αποφορτίσει τη σχέση μας με την Τουρκία γιατί θα της δώσει την ευκαιρία να παίξει έναν ευρωπαϊκό ρόλο και να μπει κατά κάποιο τρόπο στην Ευρώπη από την πίσω πόρτα. Επιπλέον μια τέτοια εξέλιξη θα δώσει θετικά σημάδια στους Ευρωπαίους και είμαι πεπεισμένος ότι θα συμβάλει σε μια πιο ανεκτική στάση του Βερολίνου απέναντι στα οικονομικά μας, όπως η διαδικασία της αξιολόγησης. Αρα για μας το μεγαλύτερο χαρτί είναι να προχωρήσει η λύση του Κυπριακού…» Τάδε έφη Στέλιος Κούλογλου, ευρωβουλευτής του κυβερνώντος κόμματος. Με τη Νέα Δημοκρατία σε ρόλο παρατηρητή να…χειροκροτεί τις προσπάθειες Αναστασιάδη. 
Υπάρχει λοιπόν κάτι που δεν καταλάβατε; 

Πηγή:http://mignatiou.com/2017/01/germaniki-alepou-sto-kipriako-pazari-xafnika-i-merkel-apeti-tachitati-lisi-me-anan/