«Ιδρυτικό μέλος του ISIS η Χίλαρι Κλίντον…» !

Για την εμφάνιση του Ισλαμικού Κράτους κατηγόρησε ευθέως ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Ρούντι Τζιουλιάνι τη Χίλαρι Κλίντον.
Μιλώντας στην εκπομπή του γνωστού δημοσιογράφου του τηλεοπτικού δικτύου FOX, Μπιλ Ο Ρίλι, ο Τζιουλιάνι υποστήριξε ότι η Κλίντον «συνέβαλε στην δημιουργία του ISIS» και ότι «μπορεί να θεωρείται ιδρυτικό μέλος του ισλαμικού κράτους».

Η σφοδρή επίθεση που δέχτηκε η Χίλαρι Κλίντον συνεχίστηκε με τον Τζιουλιάνι να αναφέρει ότι για να καταπολεμηθεί το ISIS θα απαιτούσε η κυβέρνηση να ενώσει όλες τις δυνάμεις για να το αντιμετωπίσει. «Η Χίλαρι είχε την ευκαιρία αυτή και δεν έκανε τίποτα», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ερωτώμενος πως ακριβώς η Κλίντον συνέβαλε στη δημιουργία του ISIS, ο πρώην Δήμαρχος της Νέας Υόρκης υποστήριξε ότι η Κλίντον «ήταν μέρος μιας κυβέρνησης που άφησε το Ιράκ να το κυβερνά ο Μαλίκι, αναγκάζοντας τους Σιίτες να επιλέξουν και δεν παρενέβη στον πόλεμο στην Συρία όταν ήταν ακόμη καιρός».

Αυτά τα δυο γεγονότα στα οποία η Κλίντον είχε καθοριστικό ρόλο, ήταν και οι κύριες αιτίες κατά την άποψη του Τζιουλιάνι για τη δημιουργία του χαλιφάτου.

Σε επισήμανση του δημοσιογράφου ότι αυτές οι αποφάσεις δεν ήταν άμεση αρμοδιότητα της Secretary of State, θέση που κατείχε η Κλίντον στην κυβέρνηση Ομπάμα, και ότι αυτές αποτελούν κοινές πολιτικές που δεν θα μπορούσε από μόνη της να αλλάξει, ο Τζιουλιάνι απάντησε: «αυτό θα προσπαθούσε να κάνει ο κάθε πατριώτης».

πηγή:http://www.crashonline.gr/

1821: Η Αγιασμένη Επανάσταση

 Φώτης Κόντογλου

Η ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στον κόσμο. Είναι αγιασμένη.

Η επανάσταση γίνεται τις περισσότερες φορές από κάποιες υλικές αιτίες, που είναι η σκλαβιά, η στέρηση, η κακοπέραση, τα βασανιστήρια, η περιφρόνηση. Η λευτεριά είναι η θεότητα που λατρεύει ο επαναστάτης, και για αυτή χύνει το αίμα του. Μα τη λευτεριά, πολλές φορές, σαν την αποχτήσει ο επαναστάτης, δεν την μεταχειρίζεται για πνευματικούς σκοπούς, αλλά για να χαρεί την υλική ζωή μονάχα. Κοντά στην υλική ζωή έρχεται και η πνευματική, μα τις περισσότερες φορές ως πνευματική ζωή θεωρούν οι άνθρωποι κάποιες απολαύσεις που είναι και αυτές υλικές, και ας φαίνονται σαν πνευματικές. Ένας επαναστάτης της Γαλλικής Επανάστασης, για παράδειγμα, θεωρούσε ως πνευματικά, πράγματα που, στην πραγματικότητα δεν ήταν πνευματικά. Αυτός ήθελε να αποχτήσει τη λευτεριά, για να κάνει αυτά που νόμιζε πως είναι σωστά και δίκαια για τη ζωή των ανθρώπων σε τούτον τον κόσμο μονάχα, δηλαδή για την υλική ζωή τους, μην πιστεύοντας πως υπάρχει τίποτα άλλο για να επιδιώξει ο άνθρωπος. Για αυτό λέγω πως, για τις περισσότερες επαναστάσεις, οι αιτίες που τις κάνανε να ξεσπάσουν σταθήκανε υλικές, και η ελευθερία που επιδιώξαμε ήτανε προορισμένη να ικανοποιήσει μονάχα υλικές ανάγκες.

Η ελληνική όμως Επανάσταση είχε μεν για αιτία και τις υλικές στερήσεις και την κακοπάθηση του κορμιού, όπως η κάθε επανάσταση, αλλά πάνω από αυτές τις αιτίες, είχε και κάποιες που είναι καθαρά πνευματικές. Και πνευματικό, κατά τη γνώμη μου, αληθινά πνευματικό, είναι ό,τι έχει σχέση με το πνευματικό μέρος του ανθρώπου, με την  ψυχή του, δηλαδή με τη θρησκεία.

Η σκλαβιά που έσπρωξε τους Έλληνες να ξεσηκωθούν καταπάνω στον Τούρκο δεν ήταν μονάχα η στέρηση και η κακοπάθηση του κόσμου, αλλά, πάνω από όλα, το ότι ο τύραννος ήθελε να χαλάσει την πίστη τους για να γίνουν μωχαμετάνοι. Για τούτο πίστη και πατρίδα είχαν γίνει ένα και το ίδιο πράγμα, και η λευτεριά που ποθούσαν δεν ήταν μονάχα η λευτεριά που ποθούν όλοι οι επαναστάτες, αλλά η λευτεριά να φυλάξουν την αγιασμένη πίστη τους, που με αυτήν ελπίζανε να σώσουν την ψυχή τους. Για αυτούς, κοντά στο κορμί, που έχει τόσες ανάγκες και που με τόσα βάσανα γίνεται η συντήρησή του, υπήρχε και η ψυχή, που είπε ο Χριστός πως αξίζει περισσότερο το ρούχο από αυτό.

Εκείνες οι απλές ψυχές, που ζούσαν στα βουνά και στα ρημοτόπια, ήταν διδαγμένες από τους πατεράδες τους στην πίστη του Χριστού, και γνωρίζανε, παρόλο που ήταν αγράμματες, κάποια από τα λόγια του, όπως είναι τούτα: «Τι θα ωφελήσει άραγε τον άνθρωπο, αν κερδίσει τον κόσμο όλο, και ζημειωθεί την ψυχή του;». Ή: «Τι θα δώσει άνθρωπος για πληρωμή της ψυχής του;» , «Η ψυχή είναι πιο πολύτιμη από τη θροφή, όπως το κορμί από το φόρεμα!», κ.ά.

Για τούτο, κατά τα χρόνια της σκλαβιάς, χιλιάδες παλληκάρια σφάχτηκαν και κρεμάστηκαν για την πίστη τους, αψηφώντας τη νεότητά τους, και μη δίνοντας σημασία στο κορμί τους σε τούτη την πρόσκαιρη ζωή. Στράτευμα ολάκερο είναι οι άγιοι νεομάρτυρες, που δε θανατώθηκαν για τα υλικά αγαθά τούτης της ζωής, αλλά για την πολύτιμη ψυχή τους, που γνωρίζανε πως δε θα πεθάνει μαζί με το κορμί, αλλά θα ζήσει αιώνια. Ακούγανε και πιστεύανε ατράνταχτα τα λόγια του Χριστού που είπε: «Μη φοβηθείτε εκείνον που σκοτώνει σώμα, και που δεν μπορεί να κάνει τίποτα παραπάνω. Αλλά να φοβηθείτε εκείνον που μπορεί να θανατώσει και το σώμα και την ψυχή».

Η ελευθερία, που για αυτή θυσιάζονταν, δεν ήταν κάποια ακαθόριστη θεότητα, αλλά ήταν ο ίδιος ο Χριστός, που για αυτόν είπε ο Απόστολος Παύλος: «Όπου το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί είναι και η ελευθερία». Και αλλού λέγει: «Σταθείτε στερεά στην ελευθερία που σας χάρισε ο Χριστός, σταθείτε και μην πέσετε πάλι στο ζυγό της δουλείας. Γιατί για την ελευθερία σας κάλεσε. Αλλά την ελευθερία μην την παίρνετε μονάχα σαν αφορμή για τη σάρκα σας».

Για τούτο είναι αγιασμένη η ελληνική Επανάσταση και αγιασμένοι οι πολεμιστές της, όπως ήταν αγιασμένοι όσοι πολέμησαν μαζί με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, πριν από τριακόσια εξηνταοχτώ χρόνια, κατά το πάρσιμο της Πόλης, καταπάνω στον ίδιο οχτρό της πίστης τους.

Άκουσε με τι λόγια μιλούσε εκείνος ο αγιασμένος βασιλιάς στους στρατιώτες του, σαν να ‘λεγε κανένα τροπάρι: «Ελθών ουν, αδελφοί, ο δυσεβής αυτός αμηράς και εχθρός της αγίας ημών πίστεως, ημάς απέκλεισε, και καθ’ εκάστην το αχανές αυτού στόμα χάσκων, πως εύρη καιρόν επιτήδειον  ίνα καταπίη ημάς και την πόλιν ταύτην, ην ανήγειρεν ο τρισμακάριστος και μέγας βασιλεύς Κωνσταντίνος εκείνος, και τη πανάγνω τε υπεράγνω δεσποίνη ημών Θεοτόκω και αειπαρθένω Μαρία αφιέρωσε και εχαρίσατο, του κυρίαν είναι βοηθόν και σκέπην τη ημετέρα πατρίδι και καταφύγιον των χριστιανών, ελπίδα και χαράν πάντων των Ελλήνων, το καύχημα πάσι τοις τοις ούσιν υπό την του ηλίου ανατολήν». Και στο τέλος είπε: «Ελπίζω Θεώ λυτρωθείημεν ημείς της ενεστώσης αυτού δικαίας απειλής, δεύτερον δε και ο στέφανος ο αδαμάντινος εν ουρανοίς εναπόκειται ημίν, και μνήμη αιώνιος και αξία εν τω κόσμω έσεται». 

Στην επανάσταση του Εικοσιένα, όπως και στην πολιορκία της Πόλης, μαζί με τους λαϊκούς πολεμούσαν πλήθος ρασοφορεμένοι, καλόγεροι, παπάδες και δεσπότες, και τραβούσαν μπροστά με το σταυρό στο χέρι, και από πίσω τους χύμιζε κλαίγοντας ο λαός, και έψελνε:

Για της πατρίδος την ελευθερίαν,

για του Χριστού την πίστιν την αγίαν,

για αυτά τα δύο πολεμώ,

με αυτά να ζήσω επιθυμώ.

Κι αν δεν τα αποκτήσω,

τι με ωφελεί να ζήσω;

Στην Πόλη κρεμάστηκε ο Πατριάρχης Γρηγόριος, ανοίγοντας πρώτος το μαρτυρολόγιο της Επανάστασης. Ο Θανάσης Διάκος πολέμησε σαν νέος Λεωνίδας, και σουβλίστηκε για την πίστη του. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Ησαΐας Σαλώνων, ο Ρώγων Ιωσήφ, ο Παπαφλέσσας, ο Θύμιος Βλαχάβας, και άλλοι πολλοί δεσποτάδες.

Στην Τριπολιτσά κλειστήκανε στη φυλακή κατά την Επανάσταση οι δεσποτάδες του Μοριά και οι περισσότεροι πέθαναν με αβάσταχτα μαρτύρια. Το ίδιο και στην Πόλη, φυλακωθήκανε και κρεμαστήκανε πολλοί δεσποτάδες.

Παρακάτω βάζω λίγα λόγια από το ημερολόγιο του αντιναύαρχου Γεωργίου Σαχτούρη:

«Παρασκευή, 25 Δεκεμβρίου. Εορτή των Γενεθλίων του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Αραγμένοι εις Ντάρδιζα με ήσυχον αέρα της τραμουντάνας, πλην με χιόνια. Αυτήν την ημέραν, δια το χαρμόσυνον της ημέρας». Ο ναύαρχος Κουντουριώτης έκανε την προσευχή του, σαν τους παλιούς, να τον βοηθήσει η Παναγία στη ναυμαχία της «Έλλης», κι όπου αλλού τον καλούσε το χρέος του. Το ίδιο κάνανε και κάνουνε όλοι οι Έλληνες στον πόλεμο.

Κατά την καταστροφή της Μικράς Ασίας, πρώτοι οι άνθρωποι της θρησκείας πληρώσανε με τη ζωή τους το καινούργιο χαράτσι στον οχτρό της πίστης μας. Ο μητροπολίτης της Σμύρνης Χρυσόστομος κρεμάστηκε, ο δεσπότης των Κυδωνιών Γρηγόριος θάφτηκε ζωντανός, ο Μοσχοσίων Αμβρόσιος θανατώθηκε άσπλαχνα, κι όλοι οι παπάδες κι οι καλόγεροι περάσανε από το σπαθί.

Οι Γερμανοί και οι Ιταλοί θανατώσανε κι αυτοί τους ρασοφορεμένους των χωριών, για να μην απομείνουνε παραπίσω από τους άλλους θεομάχους.

Ναι! Πίστη και πατρίδα είναι για μας ένα πράγμα. 

Κι όποιος πολεμά το ένα, πολεμά και το άλλο, κι ας μην ξεγελιέται. Η μάνα μας η πνευματική είναι η ορθόδοξη Εκκλησία μας, που ποτίστηκε με πολύ κι αγιασμένο αίμα. Κανένας λαός δεν έχυσε και δε χύνει ως τα σήμερα το αίμα του για την πίστη, όσο ο δικός μας. Η ορθόδοξη πίστη είναι ο θησαυρός ο κρυμμένος κι ο πολύτιμος μαργαρίτης που λέγει  ο Χριστός.    

25η ΜΑΡΤΙΟΥ: Όλοι τη Σημαία στα Μπαλκόνια μας

   

     Την Παρασκευή 25 Μαρτίου, με ιδιαίτερη χαρά και υπερηφάνεια γιορτάζουμε και τιμούμε την επανάσταση του 1821, το μεγαλύτερο γεγονός της νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας

  Μαζί με την Εθνική Επέτειο γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, που συμβολικά ταυτίστηκε με την Επανάσταση.
     
   Για μια ακόμη χρονιά, η Πατρίδα μας γιορτάζει για δύο Χαίρε, το "Χαίρε ω Χαίρε Λευτεριά" που αναφέρεται στο μεγαλείο της Ελευθερίας  και το "Χαίρε  Κεχαριτωμένη Μαρία" που αναφέρεται στη χαρμόσυνη αγγελία της σύλληψης του Ιησού Χριστού από την Παρθένο Μαρία.
     
   Για να τιμήσουμε την διπλή αυτή γιορτή προτείνεται, σε όσους αισθάνονται πραγματικοί Έλληνες να τοποθετήσουμε, από την Πέμπτη, την γαλανόλευκη σημαία στα μπαλκόνια των σπιτιών μας, ως ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης σε όσους, με τον αγώνα τους, έδωσαν την ζωή τους για να είμαστε εμείς Ελεύθεροι σήμερα.

  Της πρότασης εξαιρούνται όσοι δεν πιστεύουν στις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά του Έθνους, όσοι δεν πιστεύουν στις Ένοπλες Δυνάμεις, που έχουν ως κυρίαρχη αποστολή να διαφυλάξουν τα Ιερά και τα Όσια τα οποία συνιστούν ένα Έθνος και είναι:
    .  Η  Πατρίδα
    .  Η  Θρησκεία
    .  Η  Ελευθερία                  
    .  Η  Οικογένεια
    .  Η Δημοκρατία
    .  Η Παιδεία
    .  Ο Πολιτισμός
    .  Οι Θεσμοί

ΣΤΟΛΗ ΑΦΘΑΡΣΙΑΣ η Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Για του Χριστού την πίστιν την αγίαν,
για της πατρίδος την ελευθερίαν,
γι’ αυτά τα δύο πολεμώ,
γι’ αυτά να ζήσω επιθυμώ,
κι αν δεν τα αποκτήσω
τι μ’ ωφελεί να ζήσω;

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1821 έχει μια πνοή Αγιασμένη, κι η ιστορία της είναι σαν συναξάρι. Η Ελλάδα μπορεί να παρασταθεί σαν τη μητέρα των Μακκαβαίων που είδε να βασανίζονται και να σφάζονται μπροστά της τα παιδιά της ένα-ένα. Από τον καιρό που χάθηκε η Κωνσταντινούπολη, η πατρίδα μας μαυροφόρεσε σαν χαροκαμένη χήρα» οι άνδρες ήτανε σαν ασκητές, οι γυναίκες σαν καλογριές, τα τραγούδια μας γεμάτα πόνο και ελπίδα, τη λεγόμενη «χαρμολύπη», σαν χερουβικά, σαν τροπάρια. 

Μια αγιοσύνη τα τύλιγε όλα. Οι καρδιές ήτανε, με όλη την παλληκαριά τους, συντετριμμένες και ταπεινωμένες. Γι’ αυτό κι η θρησκεία μας ήτανε αληθινή, επειδή η πίστη του Χριστού δεν ταιριάζει σε ανθρώπους απίκραντους και καλοπερασμένους, κατά τα λόγια του Χριστού που λέγει: «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε», και στενή και τεθλιμμένη η οδός».

Μα όσα χάνει ο άνθρωπος σε καλοπέραση, τα κερδίζει «εκατονταπλασίονα» σε βάθος πνευματικό. Και το έθνος μας που στάθηκε κακότυχο και βασανισμένο, από την άλλη μεριά στάθηκε ευλογημένο, κατά τον λόγο που λέγει ο Σολομών για όσους μαρτυρούνε για την αλήθεια: «και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης» και ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται». Και ποια είνε αυτή η αντάμειψη; Η αντάμειψη ήτανε πως ντυθήκανε με κάποια στολή αφθαρσίας αυτοί που ζούσανε «υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, εν ερημίαις πλανώμενοι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης».

Για τούτο, όποιος άνθρωπος έχει καρδιά καθαρή, και νιώσει την Ελληνική Επανάσταση, σαν να τραβιέται από κάποιον μαγνήτη, ας είναι κι άλλης φυλής άνθρωπος, χωρίς να γνωρίζει καλά- καλά από πού βγαίνει αυτή η γλυκύτητα και η κατανυκτική αγάπη, μ’ όλο που ακούει σκοτωμούς, μαρτύρια και μοιρολόγια, που σε άλλη περίσταση αγριεύουνε τον άνθρωπο. Θαρρεί πως δεν γινήκανε στ’ αληθινά αυτά που ακούει, αλλά πως είναι κάποιο έμορφο παραμύθι.

Τα πιο σκληρά πράγματα χάνουνε τη σκληρότητά τους, καν φονικά, καν αγωνίες κάθε λογής, φτώχεια, κρύο, πείνα, αρρώστια, ορφάνια. Κάποιος μυστικός πλούτος τα χρυσώνει όλα, ο της αφθαρσίας ο Παράκλητος (ο Παρηγορητής), το Πνεύμα το Άγιον. Αυτή είναι που λέγω στολή Αφθαρσίας κι ελπίδα Αθανασίας.

Η Ελληνική Επανάσταση είναι σαν το χάλκινο μοσχάρι που έκανε ένας τεχνίτης για τον τύραννο Φάλαρη και που το πύρωνε με φωτιά και σφαλούσε στην κοιλιά του όσους ήθελε να βασανίσει για να ψηθούνε ζωντανοί. Μα αντί ν’ ακούγονται βογκητά και φρικτοί θρήνοι από το στόμα του βοδιού, έβγαιναν τραγούδια χαρούμενα, επειδή ο τεχνίτης είχε βάλει επιτήδεια στο λαρύγγι του βοδιού κάποιο όργανο που άλλαζε τους θρήνους σε χαρούμενη μουσική. Ο Αθανάσιος Διάκος τραγουδούσε περασμένος στη σούβλα, κι οι γυναίκες του Ζαλόγγου χορεύανε και πέφτανε στον γκρεμνό. Κι όλοι οι Έλληνες, άνδρες, γυναίκες, μικροί, μεγάλοι, δεσποτάδες, παπάδες, λαϊκοί, ψέλνανε σαν να τραγουδούσανε και τραγουδούσανε σαν να ψέλνανε, όπως οι τρεις Παίδες της καμίνου που δοξολογούσανε τον Θεό χορεύοντας μέσα στη φωτιά σαν να δροσολογιότανε.

Απ’ όλη την αιματοβαμμένη Ελλάδα ακουγότανε «ήχος καθαρός εορταζόντων», κι οι Έλληνες τρέχανε στον θάνατο «αγαλλομένω ποδί, Πάσχα κροτούντες αιώνιον». Γι’ αυτό μαγεύτηκε ο κόσμος, χωρίς να ξέρει γιατί. Εκείνο που τους μάγευε ήτανε η Ελπίδα της Αθανασίας που βγαίνει από την Ορθοδοξία και που τα σκεπάζει όλα με την χαρούμενη πνοή της.

Η χαρά του Χριστού είναι ένα άνθος που φυτρώνει μοναχά στις καρδιές που πονούν. Για τούτο ο Δαυΐδ έλεγε: «Κύριε εν θλίψει επλάτυνάς με». Κι οι ασκηταί της Ορθοδοξίας τη λέγανε «Χαρμολύπη» ή «Χαροποιόν πένθος», αυτή τη χαρά που βγαίνει από τη συντριμμένη καρδιά. Η Ελληνική Επανάσταση ήτανε τα χαρούμενα ορμήματα του Ποταμού της Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό τη μισήσανε και την πολεμήσανε οι «ψευδάδελφοι», εκείνοι που ιδρύσανε στ’ όνομα του Χριστού ένα σύστημα εγκόσμιας ευδαιμονίας, κάποιον «αριστοκρατικό χριστιανισμό» που τραβά τις ματαιόδοξες ψυχές, και τις ξεραίνει από τη χαρά του Χριστού, από τη «χαρμολύπη»[1].

Οι Έλληνες του καιρού εκείνου ήτανε «πτωχοί τω πνεύματι», κατά τους έξυπνους του κόσμου. Ήτανε απλοί και φυσικοί, κι η όψη τους, τα λόγια τους, οι συνήθειές τους, τα φερσίματά τους ήτανε αληθινά, δηλαδή Ελληνικά. Η ψυχή τους ήτανε δεμένη με τη φύση και τη θρησκεία τους. Λεοντόκορμοι άνδρες που βαστούσανε από αρχαία αίματα, ζούσανε στον ανοιχτόν αγέρα όπως τους έπλασε ο Θεός, με γένια, με μουστάκια, με μακριά μαλλιά σαν το Χριστό, γοργοπόδαροι, λιγόφαγοι, θρήσκοι, ταπεινοί μπροστά στους γεροντότερους και στους παπάδες, με ψυχή γεμάτη κρυφά πλούτη.

Απάνω απ’ όλα ήτανε η Θρησκεία, η Πίστις των Πατέρων μας. Κι οι λειτουργοί της ήτανε οι πνευματικοί τους, οι δάσκαλοί τους, οι προστάτες τους, οι παρηγορητές τους, οι δικαστές τους, οι εξομολόγοι τους. Ο πιο αγαπημένος αρματωλός για το λαό, ο πιο αγνός πολεμιστής, ο καινούριος άγιος Γιώργης, στάθηκε ένας παπάς, ο Αθανάσιος Διάκος, που σουβλίσθηκε για την Πίστη του Χριστού.

Άλλοι τέτοιοι αγιασμένοι που αγωνισθήκανε για την Πίστη, είναι ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, ο Ησαΐας Σαλώνων, ο Ρωγών Ιωσήφ, ο Κυπριανός στην Κύπρο» τι λέγω; Νέφος ολόκληρο ρασοφορεμένοι, Ορθόδοξον Ιεράτευμα. Πριν να γίνει η Επανάσταση, χιλιάδες Νεομάρτυρες μαρτυρήσανε για την Πίστη, κι ύστερα ήρθανε οι αρματωλοί. Οι δεσποτάδες, οι παπάδες κι οι καλόγεροι είχανε γίνει σαν τους προφήτες που οδηγούσανε τον νέον Ισραήλ στη Γη της Επαγγελίας.

Οι αρματωλοί γινήκανε σαν ασκητές και ψέλνανε απάνω στο μετερίζι, και ξεστηθίζανε το Ψαλτήρι για παρηγοριά, με τα χαϊμαλιά στο στήθος που παριστάνανε τον Χριστό, την Παναγία, τον άη Γιώργη, τον άη Δημήτρη. Για φυλαχτό είχανε ή τίμιο ξύλο, ή άγιο λείψανο, ή ένα κομμάτι από το παλιόρασο του άγιου Κοσμά. Πολλοί αρματωλοί ήτανε ζωγραφισμένοι στα ερημοκκλήσια μαζί με τους αγίους. Η ζωγραφιά του Μεϊντάνη βρισκότανε στην εκκλησιά της Κατούνας, του Ανδρούτσου στο Μεγάλο Μετέωρο, του Διαμαντή Σπατούλη στην εκκλησιά στ’ Αλεποχώρι Μπότσαρη. Και τους σκοτωμένους τους θάβανε κοντά στην εκκλησιά.

Λοιπόν, δεν είναι αγιασμένη η Επανάστασή μας, δεν είναι η Ορθοδοξία ματωμένη για να φυλάξει την πίστη μας; Η Ορθοδοξία έγινε ένας λόγος άδειος στα στόματα των σημερινών φραγκοδασκαλευμένων δασκάλων. Μα η αληθινή Ορθοδοξία που είναι πλούτος και ρίζα αθανασίας, είναι φυτρωμένη βαθειά στην καρδιά του ορθοδοξώτατου λαού μας, που όσο δεν ήθελε να τουρκέψει, άλλο τόσο δεν θέλει να φραγκέψει.

Φώτης Κόντογλου

Ιστορική στιγμή: Μέχρι και ο Φίλης αναγνώρισε την γενοκτονία των Ποντίων. Απομένουν η ISIS και ο Ερντογάν

Για "σαφή πολιτική του κράτους ως προς το θέμα των Ποντίων, για τη Γενοκτονία των Ποντίων, αυτήν που επαναλαμβάνουμε σε κάθε επίσημη δραστηριότητα, όπως με την επίσκεψη του Αρμένιου Προέδρου στη χώρα" έκανε λόγο ο Υπουργός Παιδείας, Νίκος Φίλης, ο οποίος τον περασμένο Νοέμβριο είχε υποστηρίξει ότι επρόκειτο για "εθνοκάθαρση" προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων.

Ερωτηθείς από δημοσιογράφους- μετά από συνάντηση που είχε με τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο στη Νέα Υόρκη- για το θέμα που προέκυψε με τους Ποντίους το Νοέμβριο, ο Υπουργός τόνισε ότι "σε στιγμές πολύ δύσκολες για τη χώρα στόχος πρέπει να είναι η ενότητα και όχι οι μικροκομματικές αντιπαραθέσεις".

Μετά τη συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, ο κ. Φίλης σημείωσε: "Είναι προφανές ότι σε ένα περιβάλλον όπως το αμερικανικό όπου υπάρχουν δυνατότητες αυτή τη στιγμή με την ενεργό παρουσία και δραστηριότητα της Εκκλησίας να μαθαίνουν τα παιδιά τη γλώσσα τους, τη μητρική, την ελληνική γλώσσα, είναι λογικό να συνεργαστούμε και να αξιοποιήσουμε και όλες τις δυνατότητες που δίνονται από το επίσημο αμερικανικό κράτος".

Από την πλευρά του, ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος επεσήμανε ότι η επικοινωνία με τον Έλληνα υπουργό πραγματοποιήθηκε σε ένα πολύ σαφές, ανοιχτό και ευθύ πεδίο.

"Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ να συνεχίσουμε αυτό που συμβαίνει εδώ, ένα θαυμαστό φαινόμενο, το ότι είμαστε στην 6η γενιά και αυτή μπορεί με δεδομένες ευκαιρίες και ερεθισμούς να ανακαλύπτει πολύ εύκολα τις ρίζες της, πράγμα που δεν συμβαίνει με άλλες εθνικότητες που είναι στην Αμερική και που έχουν αφομοιωθεί ήδη στην 3η γενιά. Αυτό είναι κάτι που ιστορικά οφείλεται στην Εκκλησία και ως Εκκλησία θα το συνεχίσουμε –και υπάρχει η προθυμία και η βεβαιότητα ότι με τη συνεργασία θα αξιοποιηθεί στο μέγιστο ό,τι μας έχει δοθεί εδώ και στο χώρο καταγωγής μας που είναι η Ελλάδα", δήλωσε χαρακτηριστικά ο Αρχιεπίσκοπος μετά το τέλος της συνάντησης.

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/681522/filis-diavase-istoria-kai-milise-gia-genoktonia-ton-pontion#ixzz43liMil00

Καταγγελία - σοκ: Το ΔΝΤ μας ζητά να μην πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις!

Σε ανοικτή ρήξη με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που μπορεί να απρόβλεπτη τροπή ενόψει της τελικής διαπραγμάτευσης για την οικονομία, προχωρά η κυβέρνηση. Μετά τις βόμβες που εξαπέλυσε πρόσφατα ο Ευ. Τσακαλώτος αλλά και κυβερνητικά στελέχη που ψέγουν το Ταμείο για τη σκληρή στάση που τηρεί, ήρθε και ο Γενικός Γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής του υπουργείου Οικονομικών κύριος Φραγκίσκος Κουτεντάκης να βάλει ένα ακόμη «καρφί» στον σταυρό του ΔΝΤ.

Κατηγόρησε μάλιστα το Ταμείο εμμέσως πλην σαφώς ως... τοκογλύφο που πιέζει ασφυκτικά τον δανειζόμενο. «Το Ταμείο έχει ιδεολογικές εμμονές και ανακρίβειες», ανέφερε ο κ. Κουτεντάκης, ο οποίος αποκάλυψε ότι οι θεσμοί σε τεχνικό επίπεδο έχουν κατά διαστήματα ζητήσει την καθυστέρηση της καταβολής μισθών και συντάξεων, σε περίπτωση που δεν επαρκούν τα ταμειακά διαθέσιμα για να εξυπηρετηθούν όλες οι υποχρεώσεις του κράτους. 

«Αν φθάσουμε ποτέ στο δίλημμα καταβολής συντάξεων ή αποπληρωμής χρέους, θα πληρώσουμε συντάξεις». Πάντως, υποστήριξε ότι «δεν υπάρχει κανένας άμεσος κίνδυνος στα ταμειακά διαθέσιμα αλλά η κατάσταση εξ ορισμού δεν μπορεί να συνεχίζεται επ' αόριστο. Καμία οικονομική οντότητα δεν καλύπτει το σύνολο των χρηματοδοτικών της αναγκών από ίδιους πόρους χωρίς νέο δανεισμό και ανακύκλωση χρεών». 

Παράλληλα, ο κ. Κουτεντάκης κατηγόρησε τους θεσμούς για την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, καθώς και για το γεγονός ότι δεν παρέχουν καμία στήριξη. «Η τακτική των δόσεων με το σταγονόμετρο είναι συμπεριφορά Σάιλοκ», δήλωσε, ενώ συμπλήρωσε ότι οι θεσμοί αθέτησαν την συμφωνία του Αυγούστου για την παροχή δόσεων ώστε να αποπληρωθούν τα ληξιπρόθεσμα χρέη. «Δεν έχει αποφασίσει τι θα κάνει, αν θα μείνει στο ελληνικό πρόγραμμα, αν θα φύγει ή αν θέλει να μείνει "με το ένα πόδι" μέσα».

Κουτεντάκης τόνισε πως οι θεσμοί «αμφισβητούν συνεχώς τα στοιχεία της χώρας μας και είναι γεμάτοι ιδεολογικές εμμονές και ανακρίβειες, χωρίς να μας εξηγούν πώς υπολογίζουν τα δικά τους στοιχεία! Για παράδειγμα, η εκτίμηση του ΔΝΤ ότι το 2015 θα κλείσει με πρωτογενές έλλειμμα 0,6%» αντί για πλεόνασμα 0,2% που εκτιμά η κυβέρνηση (δηλαδή βλέπουν «τρύπα» 0,8% του ΑΕΠ ή 1,5 δισ. ευρώ μόνον για το 2015).

Ζητούμενο για την κυβέρνηση είναι να αλλάξουν στάση οι δανειστές και να μην δίνουν με το σταγονόμετρο πια τις δόσεις.

«Θέλουν το φτάσουν στο χείλος του γκρεμού. Δεν υπάρχει κανένας άμεσος κίνδυνος στα ταμειακά διαθέσιμα, αλλά η κατάσταση εξ ορισμού δεν μπορεί να συνεχίζεται επ'αόριστον. Και πρέπει να αποδοθούν σημαντικές ευθύνες στους θεσμούς που δεν παρέχουν καμία στήριξη. Η τακτική των δόσεων με το σταγονόμετρο είναι συμπεριφορά Σάιλοκ» τόνισε ο κύριος Κουτεντάκης και αποκάλυψε πως στα τεχνικά κλιμάκια ακούστηκε και πάλι η «σύσταση» (και όχι από έναν μόνον από πλευράς των δανειστών) «μήπως να καθυστερούσατε λίγο να πληρώσετε μισθούς και συντάξεις»;

«Πρέπει να καταλάβουν πως δεν μπήκαν εκκαθαριστές σε εταιρία» ανέφερε και συμπλήρωσε πως «έχουμε κάνει πολλά και όχι ευχάριστα, αλλά δεν γίνεται να κάνουμε πάντοτε όλα όσα συμφωνήσαμε τον Αύγουστο. Προχωράμε στα επόμενα, αλλά είμαστε χώρα και, αν χρειαστεί να επιλέξουμε, συντάξεις θα πληρώσουμε και όχι το χρέος».

Για τον προϋπολογισμό του 2016, ο γενικός γραμματέας σημείωσε ότι ο περυσινός προϋπολογισμός παρουσίασε υπεραπόδοση της τάξης του 0,5% του ΑΕΠ και αυτή τη στιγμή γίνεται συζήτηση για το τι μέρος αυτής της υπεραπόδοσης «περνάει» στο 2016. Πάντως, παραδέχτηκε ότι λόγω της μη εφαρμογής κάποιων μέτρων που είχαν συμφωνηθεί για φέτος (όπως για παράδειγμα της αύξησης των συντελεστών φορολόγησης των εισοδημάτων από ενοίκια), προκύπτει ένα κενό για φέτος, το οποίο όμως δεν είναι απαραίτητο ότι θα καλυφθεί με νέα μέτρα. Επίσης, δήλωσε ότι δεν είναι ακόμα σαφές ποια μέτρα δεν θα εφαρμοστούν, αλλά διευκρίνισε ότι οι αλλαγές στη φορολογία θα είναι χωρίς αναδρομικότητα. 

Σε ό,τι αφορά το θέμα της περαιτέρω ελάφρυνσης του χρέους, ο κ. Κουτεντάκης ανέφερε ότι η ελληνική κυβέρνηση θέλει να εξασφαλίσει ότι το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του χρέους θα είναι σε τέτοια επίπεδα που θα μπορεί να εξυπηρετηθεί και κατ΄ επέκταση δεν θα υπάρχει ανησυχία στους επενδυτές. Εκτίμησε, δε, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να βγει στις αγορές πριν από το 2018.

πηγή:http://www.imerisia.gr/article.asp?catid

Πληρωμή ΒΟΕΑ μηνός ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Το Μετοχικό Ταμείο Στρατού ανακοινώνει στα δικαιούχα του Β.Ο.Ε.Α. τέκνα, τα οποία έχουν υποβάλει στο Ταμείο τη σχετική αίτηση για τη χορήγησή του, το μήνα Δεκέμβριο του έτους 2015, ενόψει της επικείμενης πληρωμής τους, ότι πρέπει να προσκομίσουν ή να αποστείλουν (ταχυαποστολή - courier) στο ΜΤΣ Φορολογική Ενημερότητα για είσπραξη χρημάτων στο όνομά τους, το αργότερο μέχρι 8 Απριλίου 2016. Επισημαίνεται ότι η Φορολογική Ενημερότητα θα πρέπει να ισχύει τουλάχιστον μέχρι 22 Απριλίου 2016.

-Αποστολή Στοιχείων στη Διεύθυνση:

Μετοχικό Ταμείο Στρατού

Κολοκοτρώνη 13

Τ.Κ. 10562, Αθήνα

(Υπόψη κας Μπασουκέα Σταυρούλας)