Ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα έχει σχέση με το οργανωμένο έγκλημα

Στα 200 εκατ. ευρώ η περιουσία του αλβανού πρωθυπουργού, υποστηρίζει διεθνής έκθεση

Για άμεση ή έμμεση σχέση κορυφαίων πολιτικών στελεχών της Αλβανίας με το οργανωμένο έγκλημα και το λαθρεμπόριο κάνει λόγο ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) σε πολυσέλιδη εμπιστευτική έκθεσή του, που δημοσιεύει η ιστοσελίδα Lapsi.al.

Η έκθεση, που συντάχθηκε πριν από περίπου έναν χρόνο, δεν αποτελεί επίσημη θέση του ΟΑΣΕ, αλλά είναι αναμφίβολα μία από τις πλατφόρμες, πάνω στις οποίες αρκετούς μήνες τώρα, έχει ξεκινήσει η μάχη για την αποποινικοποίηση της πολιτικής στην Αλβανία.

Ο χρόνος που συντάχθηκε η έκθεση αυτή συμπίπτει με την έναρξη της μάχης για την “εκκαθάριση” της πολιτικής, η οποία πήρε ακόμη μεγαλύτερη ώθηση μετά την άφιξή στα Τίρανα, του νέου πρεσβευτή των ΗΠΑ Ντόναλντ Λου.

Η έκθεση, που συντάχθηκε από τη μονάδα για τα πολιτικά και δημόσια θέματα του ΟΑΣΕ και έχει διανεμηθεί στις πρεσβείες των χωρών της ΕΕ και των ΗΠΑ, αφορά 31 μέλη του αλβανικού κοινοβουλίου, μέλη όλων των πολιτικών κομμάτων, τα περισσότερα εκ των οποίων του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος και του Σοσιαλιστικού Κινήματος για Ένταξη.

Για πρώτη φορά μια διεθνής έκθεση αναφέρεται συγκεκριμένα σε αριθμούς για την περιουσία που φέρεται να έχει ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα και φέρεται -σύμφωνα πάντα με την έκθεση- να την κρύβει στις ΗΠΑ μέσω του αδελφού του Όλσι Ράμα, αλλά και στις κατηγορίες για δωροδοκία για τις οικοδομικές άδειες, όταν ήταν δήμαρχος Τιράνων.

“Η περιουσία του φημολογείται πως ανέρχεται σε 200 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία επενδύθηκαν σε εταιρείες 'offshore' από τον αδελφό του, Ολσι, στις Ηνωμένες Πολιτείες” αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση.

Όσο για τον πρόεδρο της Βουλής και ηγέτη του Σοσιαλιστικού Κινήματος για Ένταξη (LSI) Ιλίρ Μέτα, η έκθεση αναφέρεται στα συμφέροντά του σε κατασκευαστικές εταιρείες, στο χώρο του τουρισμού, και της ενέργειας και κάνει λόγο για τις σχέσεις του με παράγοντες της μαφίας.

Για τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας και πρώην πρωθυπουργό Σαλί Μπερίσα, που σημάδεψε τα τελευταία 25 χρόνια την πολιτική ζωή της χώρας, η εμπιστευτική έκθεση του ΟΑΣΕ κάνει μνεία σε έρευνα του βαλκανικού ερευνητικού δικτύου BIRN για τους πολυσυζητημένους δεσμούς του με τον Νταμίρ Φάζλιτς, έναν Σερβοβόσνιο επιχειρηματία στον χώρο της ενέργειας, και τις αμφιβολίες σχετικά με τη χρήση της επιρροής του.

πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τα μη αναστρέψιμα τετελεσμένα που συνιστούν Εθνικές τραγωδίες

Η αδήριτη ανάγκη του τέλους της «ουτοπίας»

Πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου γράφαμε[1] ότι η Μεταπολίτευση ξεκίνησε με μια εθνική καταστροφή, αυτή της Κύπρου, και ότι είναι πολύ πιθανόν να κλείσει με μια άλλη καταστροφή. Και αυτό θα μπορούσε να συμβεί διότι το σύνολο των παθογόνων ιδεοληψιών, με τη ψήφο του ελληνικού λαού ως κύκνειο άσμα μια ολόκληρης εποχής, κατέλαβε τη θέση της επίσημης κυβερνητικής πολιτικής. Δυστυχώς, οι δυσοίωνες αυτές εκτιμήσεις παραμένουν εν ισχύ, καθώς ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί το εύρος των αρνητικών συνεπειών της διαχείρισης του προηγούμενου διαστήματος. Και μιλώντας για καταστροφή δεν αναφερόμαστε απλά σε νέα, σκληρά οικονομικά μέτρα –η χώρα στη διαδρομή του ελεύθερου βίου της πέρασε ουκ ολίγες φάσεις οικονομικής χρεωκοπίας- αλλά σε μη αναστρέψιμα τετελεσμένα που αφορούν την κυριαρχία της, την εδαφική της ακεραιότητα, την κοινωνική και εθνική συνοχή της.   

Ως πρωταρχικό αίτιο αυτής της παρακμιακής διολίσθησης είχαμε εντοπίσει τη σταθερή επί δεκαετίες υπονόμευση της εθνοκρατικής δομής που οδήγησε στην ολοκληρωτική αλλοίωση του λειτουργικού ρόλου του κράτους ως «οργάνου» προάσπισης των εθνικών συμφερόντων. Και σε αυτό συνετέλεσε καταλυτικά ο τρόπος επίλυσης της κοινωνικο-πολιτικής σύγκρουσης που διήρκεσε από τη δεκαετία του 1940 μέχρι το 1981. 

Ο Κρατικός τομέας κατέστη σχεδόν αποκλειστικά το πεδίο ταχείας κοινωνικής ανόδου για τους «μη προνομιούχους» λόγω πολιτικής ταυτότητας -αυθεντικής ή μη. Η τροχιά αυτή συνεχίστηκε ανεξέλεγκτα και ανεξάρτητα από τις πολιτικές αλλαγές, που μάλλον την επιτάχυναν. Συνέπεια της ακόρεστης εξυπηρέτησης των «πολιτών-πελατών» υπήρξε η ασύστολη διόγκωση του κρατικού τομέα εκεί που όχι μόνον δεν υπήρχε λόγος να επεμβαίνει αλλά αντιστρόφως αναχαίτιζε την υγιή παραγωγική δραστηριότητα.

Ταυτοχρόνως, όμως, η ανάγκη πολιτικής νομιμοποίησης των ελίτ, που αναδύθηκαν στο νέο τοπίο, και οι οποίες στερούνταν αίσθησης ιστορικής συνέχειας αλλά και ηθικών ερεισμάτων, επέβαλε τη ανάγνωση του ιστορικού παρελθόντος μέσα από μια ψευδο-αντικρατική οπτική, που κατέληξε μοιραία στην ίδια την απαξίωση του νεο-ελληνικού έθνους-κράτους. Η εμμονική επιστροφή στις παρεκτροπές, στις εμφύλιες συγκρούσεις, στις ήττες και στα ελαττώματα του έθνους και του κράτους του, υπήρξε κυρίαρχο χαρακτηριστικό αρχικά της αριστερής αφήγησης –οι διανοούμενοι της αριστεράς μετατράπηκαν σχεδόν συλλήβδην σε οργανικούς διανοούμενους της νέας κατάστασης-, στη συνέχεια της φιλελεύθερης αλλά, εν μέρει, και της νεο-βυζαντινής. Επαναλαμβάνουμε και εδώ ότι συνιστά σίγουρα παγκόσμια πρωτοτυπία, οι κρατικοί λειτουργοί μιας χώρας να διέπονται από αντικρατική ιδεολογία…     

Η εσωτερική αυτή διαδικασία, η οποία εξελίχθηκε και έφθασε στον πάτο του εθνομηδενισμού, ενισχύθηκε από το μεταψυχροπολεμικό διεθνές περιβάλλον, το όραμα της ενωμένης Ευρώπης και του «παγκόσμιου χωριού». Ακόμη και το αίτημα του εκσυγχρονισμού ήταν εν πολλοίς κίβδηλο, καθώς επεδίωκε μάλλον την απίσχναση των κρατικών δομών με σκοπό τη μεγιστοποίηση του παρασιτικού κέρδους. Τόσο οι ελίτ όσο και τα μεσαία στρώματα για δύο δεκαετίες έτρεφαν τη ψευδαίσθηση ότι η προσαρμογή στις ιδεολογικές επιταγές της παγκοσμιοποίησης, η σταδιακή διάχυση του ελληνισμού στο ευρωπαϊκό «υπερ-ένθος», με αυτονόητη αυτοακύρωση των εγγενών χαρακτηριστικών του, θα πραγματοποιείτο σε μια πορεία αδιάλειπτης κοινωνικής και οικονομικής ανόδου.

Κατάληξη της επέλασης της «ουτοπίας» συνιστά το γεγονός ότι σήμερα  το κράτος αδυνατεί να ανταπεξέλθει στα ζωτικά του καθήκοντα. Και ανάμεσα σε αυτά ιεραρχούμε ως πρωτεύοντα την αποτροπή της υποβάθμισης της Ελλάδας σε αποσυνάγωγη της Ευρώπης και της διεθνούς κοινότητας, την αδήριτη ανάγκη για την παραγωγική ανασυγκρότηση και συγκράτηση της μετανάστευσης των νέων, την αναχαίτιση της νεο-οθωμανικής επιθετικότητας και την πληθυσμιακή/εθνική αλλοίωση από τις μεταναστευτικές ισλαμικές ροές.

Η πραγματικότητα που βιώνουμε είναι όντως πολύ πικρή, για όποιον αντέχει να την αντικρίσει και να την παραδεχθεί. Η Ελλάδα έχει βρεθεί πλέον σε ένα οριακό σημείο, ένα σκαλί πριν τη μετατροπή της σε αποτυχημένο κράτος-παρία. «Πετύχαμε» –γιατί συλλογική είναι η ευθύνη ανεξάρτητα από το ποσοστό του επιμερισμού της- να συνιστά η πατρίδα μας μια κρατική οντότητα αναξιόπιστη, προβληματική, ανίκανη να υπερασπιστεί την κυριαρχία της και τα σύνορά της. Καταφέραμε το όνομα Ελλάδα να καταστεί αντικείμενο χλεύης, υποτίμησης ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, οίκτου. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι οι όποιες υφιστάμενες προϋποθέσεις κοινωνικής επιβίωσης οφείλονται όχι στη δική μας βούληση, στο εκτόπισμά μας, στις δικές μας δυνάμεις αλλά σε έξωθεν επιθυμίες και σε αλλότρια γεωστρατηγικά συμφέροντα, που ακόμη –για πόσο όμως;- μας θέλουν εν ζωή και όχι παραδομένους στο χάος.

Οικονομικά εξαρτημένοι από τους δανειστές μας, και υπό καθεστώς άμεσης επιτροπείας, έχουμε εμπεδώσει την εικόνα του διεθνούς ζήτουλα, του άσωτου και κακομαθημένου μέλους μιας οικογένειας που δεν ανήκει σε αυτήν αλλά υιοθετήθηκε για να μην μείνει στους πέντε δρόμους. Αν, ωστόσο, προκύψει νέα υποτροπή κανείς δεν θα κλάψει από την οριστική αποπομπή του απροσάρμοστου.

Τα σύνορά μας έγιναν "αόρατα" και με τα χέρια κατεβασμένα παρακολουθούμε την εκτέλεση του σχεδίου της Τουρκίας να κάνει το Αιγαίο θάλασσα χωρίς κυριαρχία και την Ελλάδα ισλαμο-χριστιανικό βιλαέτι. Εντούτοις, η συζήτηση που διεξάγεται στο εσωτερικό είναι για το ύψος των κονδυλίων που θα μας δοθούν για να φτιάξουμε πολλά στρατόπεδα προσφύγων και μεταναστών.

Στην Κύπρο έχει μπει μπροστά ο γνωστός μηχανισμός για να δοθεί επιτέλους «λύση», μέχρι το τέλος του έτους, τρισχειρότερη από αυτή του αλήστου μνήμης «Ανάν». Και η Αθήνα απουσιάζει παντελώς από το πλάνο.

Εμείς, ''αγέρωχοι'', έχουμε στήσει τα οχυρά μας στα μετόπισθεν, αμυνόμενοι λυσσαλέα υπέρ των εκατομμυρίων συντάξεων -πρόωρων, ώριμων, επικουρικών κ.ο.κ. Μια χώρα που δίνει την αίσθηση απέραντου γηροκομείου, νοσοκομείου, ασύλου... 

Με αυτά τα χαρακτηριστικά, ποιος πιστεύει ειλικρινά ότι όλα θα πορεύονται έστω ως έχουν, ποιος εγγυάται ότι έστω θα σερνόμαστε και θα φυτοζωούμε; Η παγκόσμια ιστορία διδάσκει ότι οι μόνιμα ασθενείς οντότητες αργά ή γρήγορα πεθαίνουν. 

Όπως είχε πει ο Καζαντζάκης τα αδύναμα έθνη βγάζουν την οσμή της σήψης. Αυτή είναι που προσκαλεί τους «λύκους».   

Τελευταία ελπίδα σωτηρίας μας είναι η βαθιά αναδιοργάνωση του κράτους, με αποκλειστικό γνώμονα την αντιμετώπιση των εθνικών –γεωπολιτικών, οικονομικών, δημογραφικών- προκλήσεων. Οι αλλαγές δεν μπορεί παρά να είναι οδυνηρές. Εδώ που φθάσαμε, όμως, δεν υπάρχουν ανώδυνες λύσεις, και πρέπει μόνοι μας να τις λάβουμε. Η περαιτέρω εμμονή στην αντι-κρατική, υπερ-εθνική ή αεθνική «ουτοπία» φέρνει απλώς εγγύτερα το τέλος. 

[1] (http://sotiriosdemopoulos.blogspot.com.cy/2015/01/blog-post_14.html)

Πηγή:sotiriosdemopoulos.blogspot.

Το δίδαγμα της διαγραφής του Γερμανικού χρέους

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:TIMOTHY W. GUINNANE*TIMOTHY W. GUINNANE*

Η Ελληνική κρίση χρέους έχει πυροδοτήσει εκτενείς αναφορές στη Συμφωνία του Λονδίνου για το γερμανικό χρέος. Υπογράφηκε το 1953 και έδωσε τέλος σε μια μακρά περίοδο αθέτησης πληρωμών από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα της Γερμανίας. Το συνολικό χρέος της Γερμανίας μειώθηκε κατά το ήμισυ. Ο,τι απέμεινε αναθεωρήθηκε και συνδέθηκε με τα έσοδα της χώρας από τις εξαγωγές. 

Ενα από τα παιχνίδια τραγικής ειρωνείας στην ιστορία είναι πως η Ελλάδα ήταν από τις πιστώτριες χώρες που υπέγραψαν τη Συμφωνία του Λονδίνου για την ελάφρυνση του γερμανικού χρέους. Ο τ. πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, υποστήριξε πως η Γερμανία οφείλει να εκτιμήσει τη θέση της Ελλάδας το 1953 και να προσφέρει σήμερα ανάλογη διαγραφή χρέους στην Ελλάδα. 

Ομως, τα κομματικά στελέχη της Γερμανίας και της Ελλάδας έχουν παρερμηνεύσει το περιεχόμενο της Συμφωνίας του Λονδίνου και κατά συνέπεια τα κίνητρα των πιστωτών το 1953. Αυτό το ιστορικό συμβάν μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό δίδαγμα μόνον εάν κατανοηθεί σωστά. 

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ή Δυτική Γερμανία, γεννήθηκε το 1949 ως μια κατεχόμενη χώρα με περιορισμένη εθνική ανεξαρτησία. Οι συμμαχικές δυνάμεις της Δύσης –η Βρετανία, η Γαλλία και οι ΗΠΑ– είχαν υποσχεθεί την παράδοση της πλήρους ανεξαρτησίας υπό την προϋπόθεση, μεταξύ άλλων, να κλείσει το ζήτημα του εξωτερικού χρέους.

Η Συμφωνία του Λονδίνου εμπεριείχε δύο σκέλη. Κατ’ αρχάς, οι ξένες κυβερνήσεις συμφώνησαν στη μείωση των χρημάτων που τους χρωστούσαν οι Γερμανοί από τα προγράμματα στήριξης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, συμπεριλαμβανομένου του Σχεδίου Μάρσαλ των ΗΠΑ. Αυτό το σκέλος της συμφωνίας ήταν απλό, διότι τα χρέη αυτά δεν είχαν χορηγηθεί σε διαφορετικά νομίσματα, ούτε ήταν βεβαρημένα από επιτόκια, ενώ οι εμπλεκόμενοι ήταν μόνο τέσσερις κυβερνήσεις. 

Το υπόλοιπο χρέος προερχόταν από δάνεια προ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ήταν ένα αρκετά περίπλοκο ζήτημα. Το μεγαλύτερο κομμάτι ήταν τίτλοι που είχαν εκδοθεί από κρατικές οντότητες της Γερμανίας και είχαν αγοραστεί από ιδιώτες επενδυτές. Ενα άλλο κομμάτι ήταν δάνεια των γερμανικών εταιρειών. Περιλαμβανόταν και το Σχέδιο Ντοζ του 1924, ένα δάνειο και δεν είχε εξυπηρετηθεί στις αρχές της δεκαετίας του ’30. Οι έντοκες υποχρεώσεις είχαν συσσωρευτεί τόσο που ήταν, σχεδόν, όσες το κεφάλαιο. Επιπροσθέτως, αυτό το κομμάτι του χρέους είχε εκδοθεί σε διαφορετικά νομίσματα, πολλά εκ των οποίων είχαν υποτιμηθεί τόσο που η αποπληρωμή τους τη δεκαετία του ’50 θα κάλυπτε τελικά ένα πολύ μικρό μέρος τους. 

Πέραν όλων, όμως, οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν αποδεχθεί την ιστορική βαρύτητα της γερμανικής οικονομίας στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία. Την ίδια στιγμή, ο κύριος διαπραγματευτής της Γερμανίας στο Λονδίνο, Χέρμαν Αμπς, επέμενε πως ως υπόβαθρο σε μια συμφωνία θα έπρεπε να ήταν η αδυναμία της Γερμανίας να παράγει έσοδα από τις εξαγωγές της. Επίσης, η Γερμανία είχε τη δυνατότητα να ζητήσει τη ματαίωση των καταβολών από τα έσοδα των εξαγωγών εάν οι πιέσεις ήταν ασφυκτικές για την οικονομία.

Η Συμφωνία του Λονδίνου αποτελεί ένα πολύ σημαντικό δίδαγμα για τη σημερινή κρίση. Τότε οι διαπραγματευτές εκπροσωπούσαν χώρες που μόλις είχαν θάψει εκατομμύρια συμπολίτες τους από έναν βάρβαρο πόλεμο, που είχε προκαλέσει η χώρα που της παρείχαν τα δάνεια για την ανοικοδόμησή της. Η συμφωνία, όμως, βασίστηκε σε μια εξαιρετικά ψυχρή πραγματικότητα, που εξόργισε αρκετούς επενδυτές του ιδιωτικού τομέα. Οι διαπραγματεύσεις απείχαν από την εθνική μυθοπλασία και την ιστορική πικρία που διακρίνουν τις σημερινές συζητήσεις. 

Οι Ελληνες πολιτικοί έχουν αποπειραθεί να στριμώξουν τους Γερμανούς με το παρελθόν και οι Γερμανοί δεν κρύβουν την περιφρόνησή τους για το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας. Η Συμφωνία του Λονδίνου, από την άλλη πλευρά, στηρίχθηκε σε ένα ρεαλισμό. Ανάλογος ρεαλισμός είναι απαραίτητος και σήμερα, προκειμένου να υπάρξει μια λογική λύση στα σημερινά προβλήματα της Ελλάδας.

* Ο κ. Τimothy W. Guinnane είναι καθηγητής Οικονομικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Voxeu.org.

πηγή:kathimerini.gr,

Αλλάζουν τα capital controls για πολίτες, επιχειρήσεις και φοιτητές

Περαιτέρω χαλάρωση στον έλεγχο κίνησης κεφαλαίων δρομολογεί το υπουργείο Οικονομικών σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία, όπως αναφέρουν σε ρεπορτάζ τους τα Νέα, θα αφορά σε επιχειρήσεις, φοιτητές στρατευμένους αλλά και πολίτες.

Σύμφωνα με τη νέα δρομολογούμενη χαλάρωση στα capital controls. τα τραπεζικά υποκαταστήματα και όχι τα κεντρικά της εκάστοτε τράπεζας θα αναλαμβάνουν να διεκπεραιώνουν τα αιτήματα επιχειρήσεων για εισαγωγές αξίας που δεν ξεπερνά τις 5.000 ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι μέχρι στιγμής η έγκριση γινόταν από την Επιτροπή Έγκρισης Τραπεζικών Συναλλαγών.

Επιπλέον, σύμφωνα με το ρεπορτάζ θα δίνεται η δυνατότητα να ανοίξουν νέους τραπεζικούς λογαριασμούς φοιτητές και στρατευμένοι, οι οποίοι θα μπορούν να μεταφέρουν μέχρι 2.000 ευρώ μηνιαίως.

Παράλληλα, το ανώτατο ποσό που θα μπορεί να εγκρίνει μία τράπεζα για αιτήματα επιχειρήσεων θα ανέλθει από τα επτά στα δεκατέσσερα εκατ. ευρώ. για πληρωμές στο εξωτερικό ενόψει των αυξημένων αναγκών για εισαγωγές το προσεχές φθινόπωρο. Μάλιστα, το εν λόγω ποσό θα μπορεί να αθροίζεται σε εβδομαδιαία βάση ανά τράπεζα. Σχετική πρόβλεψη θα υπάρχει στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που θα εκδοθεί.

Πέραν τούτων, αναφορικά με τους απλούς πολίτες και τους καταθέτες, θα προβλέπεται ότι όσοι καταθέτουν χρήματα στις τράπεζες σε λογαριασμούς ταμιευτηρίου ή όψεως, θα μπορούν να τα σηκώνουν ανά πάσα στιγμή, χωρίς τους περιορισμούς των 420 ευρώ. Με αυτόν τον τρόπο το οικονομικό επιτελείο επιχειρεί να δώσει κίνητρα για την επιστροφή χρημάτων από τα «σεντούκια» στις τράπεζες, ώστε να επισπευσθεί η ανάκαμψη των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Τέλος, από τα capital controls θα εξαιρούνται οι προθεσμιακοί λογαριασμοί υπό την προϋπόθεση ότι τα χρήματα θα διοχετευθούν σε αγορά ακινήτου. Πρόωρη λήξη της προθεσμιακής κατάθεσης θα προβλέπεται και για την κάλυψη εξόδων διαβίωσης με ανώτατο όριο τα 1800-2000 ευρώ το μήνα αρκεί ο δικαιούχος να μην έχει επαρκή διαθέσιμα σε καταθετικό λογαριασμό.

πηγή:news.gr

ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΟΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Αγνώμονες, απειλητικοί, χωρίς ίχνος ευγνωμοσύνης προς την Ελλάδα  που τους φιλοξενεί, τους περιθάλπει με τεράστιες θυσίες, με αγενή ψυχή και ποταπό φρόνημα εμφανίζεται ένας  μεγάλος αριθμός λαθρομεταναστών να απειλεί και να προκαλεί με επαίσχυντο τρόπο  στην διαμαρτυρία και πορεία τους που πραγματοποίησε στο κέντρο της Μυτιλήνης σε πλακάτ που δημιούργησαν έχοντας γραμμένο στην αγγλική γλώσσα το απειλητικό   μήνυμα  "we will destroy  the  island", δηλαδή  “Θα καταστρέψουμε το νησί σας”!!   "Ο γαρ περί τον ευεργέτην αχάριστος τι αν γένοιτο ποτέ περί τούς άλλους;", ερωτά ο Ιωάννης Χρυσόστομος.   Η αχαριστία είναι προδοσία απέναντι στην ανθρωπότητα. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να βγάλει κάποιος από μέσα του και μεγάλη πληγή και πόνος για τον αποδέκτη της, ειδικά όταν έχει δώσει τα πάντα από αγάπη.    Φύλακες γρηγορείτετε, ο καιρός γαρ εγγύς  γιατί, τα χειρότερα έπονται αν δεν αντιδράσουμε άμεσα.

Ευρωμπάσκετ : Έκανε το 4Χ4 η Γαλανόλευκη

Η Εθνική Ανδρών, μετά τη χθεσινή εξασφάλιση της πρόκρισης στους «16» του Ευρωμπάσκετ 2015, «κλείδωσε» σήμερα και την πρώτη θέση του 3ου ομίλου, που φιλοξενείται στο Ζάγκρεμπ, διευρύνοντας το απόλυτό της σε τέσσερις νίκες σε ισάριθμες αναμετρήσεις.

Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα επικράτησε 83-72 της Σλοβενίας, υποχρεώνοντας την ομάδα του Γιούρι Ζντοβτς στη 2η ήττα της. Επόμενος αντίπαλος της ομάδας του Φώτη Κατσικάρη η Ολλανδία (10/9, 22:00/ΑΝΤ1 και ant1news.gr), στο κλείσιμο της «αυλαίας» της Α΄ φάσης της διοργάνωσης.

Ο αγώνας

Με καλές συνεργασίες από τους Αντετοκούνμπο, Σπανούλη και Καλάθη η Ελλάδα προηγήθηκε (8-2 στο 2’34’’ και 10-4 στο 3’20’’). Ένα τρίποντο του Σλόκαρ έφερε τη Σλοβενία σε απόσταση αναπνοής (12-11, 5’), αλλά η ελληνική ομάδα έβγαζε στο παρκέ εκπληκτική αυτοπεποίθηση. Οι καλές συνεργασίες σε άμυνα και επίθεση συνεχίστηκαν, το σχήμα άλλαξε, αλλά αυτό που δεν άλλαξε ήταν η διάθεση των Ελλήνων παικτών για συνεργασία, καλή άμυνα και... τρέξιμο. Η διαφορά άρχισε να αυξάνει και πάλι, η Ελλάδα χρησιμοποίησε και τα φάουλ όταν χρειάστηκε για να αγγίξει για πρώτη φορά το +11 (28-17, 11’15’’) με γκολ φάουλ του Γιάννη Μπουρούση, Ο ίδιος οδήγησε και στο +12 (32-20, 14’25’’). Η Σλοβενία προσπάθησε, αλλά όταν ο Μίχα Ζούπαν έγραψε το 36-27 (16’40’’) ο Βασίλης Σπανούλης απάντησε με 10 δικούς του πόντους ως το 46-29 (19’).

Ο Πρίντεζης στην επίθεση και ο Αντετοκούνμπο με μια εκπληκτική τάπα στην άμυνα οδήγησαν στο 48-31 (21’), αλλά δύο εύστοχα τρίποντα για τους Σλοβένους άλλαξαν την εικόνα της αναμέτρησης. Πλησίασαν και συνέχισαν να πλησιάζουν, σουτάροντας περισσότερο και ανεβάζοντας την πίεση στην άμυνα, για να φτάσουν ως το 54-49 (26’40’’). Η αντίδραση της ελληνικής ομάδας ήταν σωστή. Ο Νικ Καλάθης και ο Γιώργος Πρίντεζης με ένα εύστοχο σουτ τριών πόντων και πολλές μάχες για το ριμπάουντ οδήγησαν στο 59-51 (27’50’’), για να κλείσει το τρίτο δεκάλεπτο 62-53.

Η επιστροφή στο παρκέ δεν ήταν αυτή που θα ήθελε η ελληνική ομάδα. Μπλάζιτς και Ντράγκιτς συνέχισαν να κάνουν τη ζημιά και να οδηγούν τελικά τη διαφορά στους δύο πόντους (62-60, 32’). Πρίντεζης, Σπανούλης και Μπουρούσης έστειλαν ξανά τη διαφορά στο +10 (71-61, 34’10’’), αλλά ο αγώνας έδειχνε ότι είχε δρόμο ακόμη. Οι Σλοβένοι χρησιμοποίησαν τις βολές και με 3 /4 πλησίασαν και πάλι (71-64, 35’). Πρίντεζης και Κουφός έστειλαν τη διαφορά στο +11 (77-66, 36’20’’). Ένα τρίποντο από τον Ζήση διαμόρφωσε το 80-67 (37’). Ο Ζόραν Ντράγκιτς ήταν εκεί για να μειώσει (80-72, 37’45’’). Ο Σπανούλης από τη γραμμή διαμόρφωσε το 82-72 (38’), ο Αντετοκούνμπο από το ίδιο σημείο έγραψε το 83-72 με 35’’ να απομένουν και η Ελλάδα μέτρησε μία ακόμη νίκη στο Ευρωμπάσκετ. Αύριο στις 22.00 θα αντιμετωπίσει την Ολλανδία.

Τα δεκάλεπτα: 23-17, 46-31, 62-53, 83-72

Ελλάδα (Κατσικάρης): Μπουρούσης 11 (8ρ), Ζήσης 10, Σπανούλης 19 (6 α), Καλάθης 12, Περπέρογλου 2, Σλούκας, Καϊμακόγλου, Κουφός 10, Πρίντεζης 16, Παπανικολάου,  Αντετοκούνμπο 3

Σλοβενία (Ζντοβτς): Γιοκσίμοβιτς 2, Ρούπνικ, Πρέπελιτς 1, Μπλάζιτς 27, Νίκολιτς, Ντράγκιτς 22, Ζούπαν 5, Μπάλαζιτς 2, Ζάγκορατς, Όμιτς 4, Κλόμπουτσαρ 2, Σλόκαρ 7

πηγή:antenna.gr,

Το "υποβρύχιο της Αποκάλυψης" κατευθύνεται προς τη Συρία; "Ναι" λένε οι Ισραηλινοί

 
 

Το μεγαλύτερο υποβρύχιο στον κόσμο, το Dmitri Donskoy (TK-208), εκτοπίσματος στην επιφάνεια 24.000 τόνων και 48.000 τόνων υποβρυχίως, με Νατοϊκό κωδικό Τyphoon και εξοπλισμένο 20 διηπειρωτικούς πυραύλους Bulava (κωδικός NATO SS-N-30) έχει κατεύθυνση τη Συρία!

Κάθε πύραυλος έχει εμβέλεια 10.000 χλμ και μεταφέρει δέκα επανεισερχόμενα οχήματα, δηλαδή πυρηνικές κεφαλές των 150 κιλοτόνων η κάθε μία, (δηλαδή μπορεί να κτυπήσει μέχρι και 240 στόχους με 150 κιλοτόνους πυρηνική κεφαλή, επτά φορές ισχυρότερες από την βόμβα που κτύπησε την Χιροσίμα) και μπορεί να πλήξει σε 15' την Δυτική Ακτή των ΗΠΑ.

Το Ρωσικό υποβρύχιο της Αποκάλυψης απέπλευσε από την βάση στην πόλη Severodvinsk στις 4 Σεπτέμβρη, ακολουθείται από δυο άλλα ανθυποβρυχιακά σκάφη για να το προστατεύουν.

Η άφιξη τους αναμένεται στη Συρία σε δέκα ημέρες και θα ενισχύσει δραματικά τη ρωσική στρατιωτική ανάπτυξη στη περιοχή.

Η πρωτοβουλία του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να "εισάγει" πυρηνικά όπλα απέναντι από τις ακτές της Συρίας δείχνει την αποφασιστικότητα να στηρίξει τη Συρία και ταυτόχρονα να συντρίψει οποιονδήποτε αντιταχτεί ενώ δημιουργεί μια στρατιωτική δύναμη για εναέρια και ναυτική σύγκρουση με τις ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή!

Έτσι, στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα στις ΗΠΑ ότι το Κρεμλίνο δεν θα τους αφήσει να εμποδίσουν την ρωσική στρατιωτική παρέμβαση ευρείας κλίμακας στη Συρία και θα κάνει τα πάντα για να κρατήσει ανοικτούς τους διαδρόμους για τη ροή των Ρωσικών στρατευμάτων προς τη Δαμασκό!

Το συγκεκριμένο υποβρύχιο είναι το μόνο που είναι πλήρως επιχειρησιακό και ετοιμοπόλεμο καθώς έχει υποστεί πλήρη εκσυγχρονισμό σε όλα τα συστήματά του τόσο λειτουργίας όσο και εκτέλεσης των αποστολών με νέας γενιάς ηλεκτρονικά επίθεσης από την σειρά των έξι ναυπηγημένων και του έβδομου θαλάσσιου "γίγαντα". Τα τρία απόσύρθηκαν από την υπηρεσία την δεκαετία του '90 και διαλύθηκαν, ενώ άλλα δύο το TK-17 Arkhangelsk, TK-20 Severstal, είναι σε στρατηγική εφεδρεία.

Το υποβρύχιο εκτός 20 πυραύλους Bulava SLBM μεταφέρει και 32 βλήματα cruise RPK-2 Viyuga, 12 τορπίλες που εκτοξεύονται από έξι σωλήνες τορπιλών 533 χιλιοστών και οκτώ αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα Igla (Needle), εκτοξευόμενα υποβρυχίως. Το υποβρύχιο είναι ικανό να παραμείνει στη θάλασσα χωρίς να βγει στην επιφάνεια για περίπου 180 ημέρες.

πηγή:Τμήμα ειδήσεων pronews.gr