Πρόεδρος Δημοκρατίας για τα σκόπια: Υπότροποι παραχαράκτες και κιβδηλοποιοί της ιστορίας ευτελίζονται...

Σημεία ομιλίας του Προέδρου της Δημοκρατίας κ.Προκόπη Παυλόπουλου κατά τα εγκαίνια της 80ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης

Η τρέχουσα πολιτική συγκυρία μου επιφύλαξε το μεγάλο προνόμιο να εγκαινιάζω, με την ιδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας, την εμβληματική 80ή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Και ακριβολογώ, στο ακέραιο, κάνοντας λόγο για μεγάλο προνόμιο διότι:

Α. Πρώτον, μου παρέχεται η δυνατότητα ν’ αποτίσω τον οφειλόμενο φόρο τιμής στην Θεσσαλονίκη. Την πρωτεύουσα του Ελληνικού Βορρά και, ιδίως, της Μακεδονίας. Της πόλης που εκφράζει, ανά τους αιώνες, και πολύ περισσότερο σε κρίσιμες για το Έθνος μας περιόδους όπως η τωρινή, το μεγαλείο της Ιστορίας και του Πολιτισμού μας με λίκνο την Μακεδονία. Της οποίας η ελληνικότητα γίνεται, προϊόντος του χρόνου, τόσο περισσότερο αυταπόδεικτη και αδιαμφισβήτητη όσον οι συνήθεις υπότροποι παραχαράκτες και κιβδηλοποιοί της ιστορίας ευτελίζονται προοδευτικώς, υπερβαίνοντας πια τα όρια της γραφικότητας. Κάτι το οποίον οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη της η διεθνής κοινότητα, εφόσον θέλει να διατηρήσει το κύρος και την αξιοπιστία της.

Β. Δεύτερον, μέσω των εγκαινίων της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, της μακράν κορυφαίας εδώ και πολλές δεκαετίες οικονομικής εκδήλωσης της Χώρας μας και όχι μόνον, μου δίνεται το δικαίωμα αλλά και μου επιβάλλεται η υποχρέωση ν’ αναδείξω τον οικονομικό δυναμισμό της Βόρειας Ελλάδας και της Θεσσαλονίκης. Δυναμισμό τον οποίο, προς τιμήν του επιχειρηματικού κόσμου της Βόρειας Ελλάδας, δεν έχει λυγίσει ούτε η δεινή κρίση, οικονομική και κοινωνική δυστυχώς, που μαστίζει την Χώρα μας και τον Λαό μας τα τελευταία έξι χρόνια.

Ι. Το διαχρονικό αναπτυξιακό υπόδειγμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.

Η όλη πορεία της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης συνιστά ένα υπόδειγμα, το οποίο μας επιτρέπει -αν δεν μας επιβάλλει- να κάνουμε μιαν ασφαλή αποτίμηση κι εκτίμηση της όλης οικονομικής πορείας της Χώρας μας.

Από το 1926, όταν οργανώθηκε η πρώτη Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο θεσμός κάθε χρόνο –μ’ εξαίρεση τις εμπόλεμες περιόδους και τις περιόδους συνταγματικής εκτροπής, που δυστυχώς δεν υπήρξαν λίγες- εξελίσσεται και βελτιώνεται, θάλεγα με γεωμετρική μάλιστα πρόοδο. Πλην όμως αν ερευνήσει κανείς προσεκτικά την όλη πορεία της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης δεν μπορεί παρά να ξεχωρίσει δύο, αποφασιστικής σημασίας, χρονικά ορόσημα, τα οποία συνδέονται, σχεδόν αποκλειστικώς, με την ευρωπαϊκή πορεία της Χώρας μας:

Α. Το πρώτο ορόσημο είναι το 1961, ύστερα από την υπογραφή, στις 9 Ιουλίου του έτους αυτού, της συμφωνίας σύνδεσης της Ελλάδας με την τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, υπό την μορφή τελωνειακής ένωσης, σε συνδυασμό με την ειδική πρόβλεψη μεταβατικής περιόδου. “Βλέπομεν την Χώραν σας ως το λίκνον του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Πώς θα ήτο δυνατόν να συλλάβωμεν μίαν ευρωπαϊκήν κοινότητα άνευ της Ελλάδος;”, ανέφερε στην ομιλία του, την ημέρα εκείνη, ο τότε Αντικαγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Λούντβιχ Έρχαρντ. Μετά το 1961 ακολούθησε μια περίοδος εντυπωσιακής διεύρυνσης των οριζόντων αλλά και των συμμετοχών στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Ως το 1967 – 1974 όταν, λόγω της επτάχρονης δικτατορίας, η Χώρα απομονώθηκε οικονομικώς, πράγμα το οποίο είχε, μοιραίως, αρνητικές επιπτώσεις και στην ομαλή θετική εξέλιξη της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.

Β. Το δεύτερο ορόσημο είναι το 1977, δηλαδή το έτος που σήμανε –μέσ’ από την καθοριστική συμβολή του κορυφαίου Μακεδόνα ηγέτη και πολιτικού Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος διαμόρφωσε έτσι το νέο όραμα του εθνικού μας μέλλοντος- την δρομολόγηση της πλήρους και οριστικής ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ και μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση και τον στενό πυρήνα της, την Ευρωζώνη. Και τούτο διότι το 1977, με το ν. 735/1977, η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, από δύσκαμπτο οικονομικώς κι επιχειρηματικώς ν.π.δ.δ., μετατρέπεται σε σύγχρονη ανώνυμη εταιρεία. Στην συνέχεια δε, με το ν. 2687/1999, αναμορφώθηκε κι εκσυγχρονίσθηκε περαιτέρω ενώ, με τον ίδιο νόμο, ιδρύθηκε ένας νέος εκθεσιακός θεσμός με την σύσταση της, επίσης ανώνυμης εταιρείας, «Ελληνική Έκθεση – HELEXPO ΑΕ». Πράγμα το οποίο, μετά μάλιστα την ενοποίηση των δύο εταιρειών (με το ν. 4109/2013), κατέστησε την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, μέσα και από τον εντυπωσιακό πολλαπλασιασμό των κλαδικών της εκθέσεων, τον εθνικό μας εκθεσιακό φορέα, με ακτινοβολία που εκτείνεται πια σ’ ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Γ. Την πορεία αυτή της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης επιβεβαιώνει και η 80η οργάνωσή της: Μέσα στην πρωτόγνωρη οικονομική και κοινωνική κρίση που βιώνουμε η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης εξακολουθεί να είναι καταλύτης δημιουργίας, ιδίως ως σταθερός μοχλός ανάπτυξης και ως εκφραστής της εθνικής μας οικονομικής εξωστρέφειας.

ΙΙ. Η ευρωπαϊκή πορεία της Χώρας.

Μ’ αυτόν τον σημαδιακό τρόπο η ιστορία, το παρόν και το μέλλον της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης αποδεικνύουν αλλά και υποδεικνύουν, κατά την κρίσιμη συγκυρία που διανύουμε, ποια πρέπει να είναι η πορεία της Χώρας μας και του Λαού μας, με βάση το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την ευρωπαϊκή μας πορεία, εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και εντός του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης. Μια κοινή πορεία με όλους εκείνους τους λαούς που ενστερνίζονται τις αρχές και τις αξίες πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε η ίδρυσή της και προσανατολίσθηκε η προοπτική της.

Μια πορεία την οποία οφείλουν να φέρουν σε πέρας ενωμένες, πέρα κι έξω από τις επιμέρους πολιτικές διαφορές τους, όλες οι πολιτικές δυνάμεις του Τόπου που έχουν επιλέξει τον ευρωπαϊκό μας προσανατολισμό. Μια πορεία που, όπως έχω τονίσει επανειλημμένως, πρέπει να παραμείνει αταλάντευτη και αδιαπραγμάτευτη, ύστερα μάλιστα από την πικρή εμπειρία της τρέχουσας συγκυρίας.

Η ως άνω ιστορική επιταγή, για τον Τόπο και τον Λαό μας, στηρίζεται στις ακόλουθες, αυταπόδεικτες και διαλεκτικώς συνδεόμενες μεταξύ τους, διαπιστώσεις:

Α. Πρώτον, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι νοητή, κατά τον προορισμό της, δίχως την Ελλάδα. Οι δηλώσεις Έρχαρντ, στις οποίες ήδη αναφέρθηκα, βεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές. Ουδείς, άλλωστε, μπορεί να παραγνωρίζει ότι οι εμπνευστές των Ευρωπαϊκών Θεσμών οραματίσθηκαν την μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση στηριγμένη στην τρισυπόστατη κληρονομιά της: Ήτοι εκείνη της Ελλάδας, για το πνεύμα του πολιτισμού και της ελευθερίας, της Ρώμης, για την κρατική δομή που υπερασπίζεται την Res Publica –μ’ άλλες λέξεις το συγκεκριμένο κάθε φορά δημόσιο συμφέρον- και την Χριστιανική διδασκαλία, για τα ιδανικά της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Β. Δεύτερον, η Ελλάδα και ο Λαός μας δεν μπορούν να επιβιώσουν υπό όρους σταθερής Δημοκρατίας και οικονομικής και κοινωνικής αξιοπρέπειας, πέρα κι έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ακολουθώντας έναν μοναχικό δρόμο προς το άγνωστο και την αβεβαιότητα.

Ακούγονται ορισμένες φωνές, ευτυχώς μεμονωμένες, που διερωτώνται: «Αξίζει τον κόπο αυτό το ευρωπαϊκό μέλλον, μέσα σε μιαν Ευρώπη που έχει αυτά τα προβλήματα, αυτή την έλλειψη αλληλεγγύης, την έλλειψη κατανόησης εν πολλοίς;» Υπάρχουν και ακραίες φωνές που ζητούν ν’ αρνηθούμε ως και την ευρωπαϊκή κληρονομιά μας. Το ν’ αποδεχθούμε, όμως, μια τέτοια προοπτική θα ήταν σαν να αφαιρούσαμε από το ευρωπαϊκό ψηφιδωτό της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού τις δικές μας ψηφίδες, οι οποίες είναι εκείνες –συμφωνούν σε αυτό όλοι οι ιστορικοί- που σχεδιάζουν το περίγραμμα, φτιάχνουν τον αρμό, δίνουν ρυθμό στο νόημα του σχεδίου. 

Η απάντηση λοιπόν που ταιριάζει στο άκρως επιφανειακό αυτό ερώτημα είναι ότι όταν ανήκεις σε μία δημοκρατία και έναν πολιτικό πολιτισμό, τον δυτικό πολιτισμό, όταν ανήκεις σε μιαν οικογένεια, στην οποία έχεις συμβάλει προκειμένου να δημιουργηθεί, μέσ’ από το Πνεύμα, μέσ’ από τον Πολιτισμό, μέσ’ από την Δημοκρατία, . Και αγωνίζεσε όταν ανήκεις λοιπόν στην Ευρώπη, μένεις στην Ευρώπηαι, από κοινού με τους άλλους Ευρωπαϊκούς Λαούς, να την αλλάξεις για να ξαναγυρίσει στις ρίζες της και να καλύψει τόσο το μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα, το οποίο σήμερα εμφανίζει. 

Όσο και το μεγάλο κενό της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής, η οποία μεσ’ από την εμμονή στην αδιέξοδη λιτότητα έχει οδηγήσει σ’ άκρως επικίνδυνη διεύρυνση των ανισοτήτων κι έκρηξη της ανεργίας, ιδίως των νέων και, κυρίως, των νέων με υψηλό επίπεδο μόρφωσης. Προκαλώντας έτσι ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο «επιστημονικής προσφυγιάς». Δεν την εγκαταλείπεις όμως, σε καμία περίπτωση, θεωρώντας νομοτελειακές τις, όποιες, σημερινές εσφαλμένες επιλογές της. Αυτό σημαίνει το ότι σήμερα η Ελλάδα δίνει αγώνα για να μείνει στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη όχι γιατί δεν ξέρουμε τα προβλήματά της, όχι γιατί δεν ξέρουμε ως Λαός τι έχουμε υποστεί όλα αυτά τα χρόνια και από τα λάθη της Ευρώπης, αλλά γιατί εκεί είναι το μέλλον μας.

Γ. Το προαναφερόμενο συμπέρασμα ενισχύεται και από το παράδειγμα του πλέον «ζέοντος» σήμερα προβλήματος: Του Μεταναστευτικού. Ας αναλογισθούμε με ειλικρίνεια και ρεαλισμό: Θα μπορούσε, άραγε, η Ελλάδα ν’ αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, το μείζον πρόβλημα ασφάλειας και, ιδίως, Ανθρωπισμού και Κοινωνικής Δικαιοσύνης, έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Δίχως να υποτιμά κανείς την ολιγωρία των ευρωπαϊκών θεσμών να εφαρμόσουν εγκαίρως και πλήρως το Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Άσυλο του 2008 –η εικόνα του νεκρού παιδιού στις ακτές της Αλικαρνασσού ήδη στοιχειώνει την συνείδηση της «αμέριμνης» Ευρώπης- η απάντηση είναι σαφώς αρνητική. 

Μ’ άλλες λέξεις μόνο σε συνεργασία με τους Λαούς και τους Θεσμούς της Ευρώπης, και πάνω στη βάση των αρχών και των αξιών του ως άνω Συμφώνου, η Ελλάδα μπορεί ν’ αντιμετωπίσει αυτή την άνευ προηγουμένου έκρηξη των μεταναστευτικών ροών, υπό όρους που ταιριάζουν στην Ιστορία της και τον Πολιτισμό της. Δηλαδή υπό όρους που εγγυώνται και την ασφάλειά της αλλά τον πλήρη σεβασμό των αρχών του Ανθρωπισμού, ιδίως δε των κάθε είδους Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Μ’ αυτές τις σκέψεις, που πιστεύω ότι εκφράζουν πιστά την συνισταμένη της συνείδησης του εθνικού μας χρέους, εγκαινιάζω την 80η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Κι εύχομαι τα εγκαίνια της 81ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης να γίνουν υπό συνθήκες που θα καθιστούν εμφανές ότι ο Τόπος και ο Λαός μας έχουν βρει ξανά τον ασφαλή δρόμο της αδιατάρακτης πλέον δημιουργίας και ανάπτυξης, οικονομικής και κοινωνικής, που ταιριάζει στην Ιστορία μας. Τον δρόμο που η ίδια η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης έχει σηματοδοτήσει, σ’ αυτές τις οκτώ δεκαετίες της λαμπρής διαδρομής της. Τον δρόμο που υπηρέτησαν, υπηρετούν κι εκφράζουν διαχρονικώς ιδίως η Βόρεια Ελλάδα, η Μακεδονία μας, η Θεσσαλονίκη μας, αυτό το αειθαλές σύμβολο της εθνικής μας έμπνευσης και της εθνικής μας υπερηφάνειας.

.

Διαδώστε το!

H «γαλανόλευκη» διέλυσε τα σκόπια στο Ευρωμπάσκετ

Νικηφόρα πρεμιέρα στο Ευρωμπάσκετ έκανε η Εθνική μας, βάζοντας τις βάσεις για την πρόκρισή της στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Η επίσημη αγαπημένη, πραγματοποιώντας μία πολύ καλή εμφάνιση, επικράτησε άνετα με 85-65 των Σκοπίων στο Ζάγκρεμπ, για την 1η αγωνιστική του Γ΄ ομίλου της διοργάνωσης, ξεκινώντας ιδανικά τις υποχρεώσεις της.

Η «γαλανόλευκη» επέβαλε από την αρχή τον ρυθμό της, αντιδρώντας άμεσα στο ξέσπασμα των αντιπάλων της στο ξεκίνημα, και διατήρησε χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα το προβάδισμά της καθ όλη τη διάρκεια του αγώνα, το οποίο εκτόξευσε ακόμη και στους 22 πόντους (57-79) στην 4η περίοδο.

Κορυφαίοι επιθετικά για την Εθνική μας ήταν ο Γιώργος Πρίντεζης και ο Γιάννης Μπουρούσης, με 18 και 16 πόντους, αντίστοιχα, ενώ ακολούθησαν οι Κώστας Κουφός (11π.), Βασίλης Σπανούλης (10π.),  Γιάννης Αντετοκούνμπο (9π.) και Κώστας Σλούκας (9π.).

Επόμενος αντίπαλος για την «γαλανόλευκη» η οικοδέσποινα Κροατία, σε ένα παιχνίδι που θα έχετε επίσης την ευκαιρία να παρακολουθήσετε ζωντανά στις 22:00 το βράδυ της Κυριακής από τον ANT1 και τον Ant1news.gr.


Τα δεκάλεπτα: 16-23, 31-38, 50-59, 65-85

ΠΓΔΜ (Σρμπινόφσκι): Μπρτσκοφ, Ιλιέφσκι 5, Σοκόλοφ, Κοστόσκι 20, Στογιανόσκι Β. 13, Στογιανόσκι Ντ5, Σιμονόφσκι 6, Μλαντενόφσκι, Τραϊκόφσκι 6, Γκιουρόσκι 3, Χέντρικς 2, Σαμαρντζίνσκι 5

Ελλάδα (Κατσικάρης): Μπουρούσης 16 (10ρ), Ζήσης 3, Σπανούλης 10 (5 α), Καλάθης 7 (8 α), Περπέρογλου, Σλούκας 9, Καϊμακόγλου 2, Κουφός 11 (11ρ), Πρίντεζης 18, Παπανικολάου, Μάντζαρης, Αντετοκούνμπο 9

πηγή: Ant1news.gr

“18.000 παιδιά από την Συρία, σφάχτηκαν για εμπόριο οργάνων στην Τουρκία!

 Στον ΟΗΕ η αποκάλυψη, σιωπή από τα ΜΜΕ. (βίντεο)

ΤΩΡΑ ΠΟΥ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΑ…

Να εξηγήσουν γιατί συγκάλυψαν την καταγγελία – βόμβα στον ΟΗΕ για την γενοκτονία παιδιών από τους τούρκους εμπόρους οργάνων.Δικαιώνεται ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ που είχε χαρακτηρίσει την Τουρκία ως «κράτος βρυκόλακα».

Δείτε το βίντεο από την επίσημη συζήτηση στον ΟΗΕ για την σφαγή 18,000 παιδιών από την Συρία που βρίσκονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Τουρκία.

Παιδιά κομματιάζονται για τα όργανα τους, από ένα κράτος – βρυκόλακα που όμως θεωρείται σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και ετοιμάζεται για είσοδο στην ΕΕ.

Μία ασύλληπτη γενοκτονία που όμως απέκρυψαν όλα τα δυτικά ΜΜ»Ε», παρά το ότι η συζήτηση διεξάγεται στον ΟΗΕ παρουσία δημοσιογράφων. Η απάντηση του…
…εκπροσώπου; Ναι, έχουμε καταγγελίες, το ψάχνουμε, θα σχηματίσουμε ειδική επιτροπή κλπ. Την ώρα που η σφαγή παιδιών συνεχίζεται…
Ποιός θυμάται την σφαγή των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου σε Αλβανικό έδαφος για τον ίδιο λόγο; Από τα ίδια κτήνη; Από τους υπανθρώπους που όμως έχουν δισεκατομμύρια μαύρου χρήματος για να κλείνουν τα στόματα δημοσιογράφων, πολιτικών και λειτουργών κάθε είδους;

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΘΗΡΙΩΔΙΑ; ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ  ΝΑ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ; ΠΟΙΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΟΥΝ;

πηγή:gegonotstomikroskpio.com

Η μητέρα όλων των αμαρτιών

Πρόκειται για το δανεισμό ειδικά σε δολάρια, μέσω του οποίου αυξάνονται τα χρέη όσο ανατιμάται, με αποτέλεσμα να οδηγούνται επιχειρήσεις και κράτη στη χρεοκοπία – το θανατηφόρο σφάλμα της Ρωσίας και των υπολοίπων χωρών της BRICS 

*Αρχείο – συλλογή διαχρονικών και εκπαιδευτικών αναλύσεων

.

«Μόνο όταν τα νερά υποχωρούν, όταν δηλαδή φεύγει η παλίρροια και ακολουθεί η άμπωτη, φαίνεται ποιός κολυμπάει χωρίς μαγιό» (Warren Buffet).

.

Άρθρο

Αυτό που διαπιστώνεται σήμερα στις χρηματαγορές, χωρίς να το αντιλαμβάνεται κανείς παρά το ότι διαρκεί ήδη ένα αρκετά μεγάλο διάστημα, είναι η σημαντικότερη ίσως «αλλαγή εποχής» των τελευταίων ετών – αιτία της οποίας είναι η αύξηση της ισοτιμίας του δολαρίου, κατά περίπου 12% από τα μέσα του 2014. Ένας από τους λόγους της αύξησης αυτής είναι η πρόβλεψη ανόδου των βασικών επιτοκίων εκ μέρους της Fed – με αποτέλεσμα να συνεχίσουν οι εισροές χρημάτων στις Η.Π.Α. και οι τοποθετήσεις σε δολάρια.

Η αύξηση όμως της ισοτιμίας του αμερικανικού νομίσματος, αποτελεί πρόβλημα για το χρηματοπιστωτικό σύστημα του πλανήτη – επειδή πάρα πολλές επιχειρήσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες, από τη Βραζιλία έως τη Ρωσία και την Κίνα, έχουν δανεισθεί τα προηγούμενα πέντε έτη τεράστια ποσά σε συνάλλαγμα. Έχουν λοιπόν υπερχρεωθεί και μάλιστα σε δολάρια – σε ένα νόμισμα δηλαδή που δεν εκδίδουν οι χώρες τους και δεν τους ανήκει.

Γνωρίζοντας δε πως η βασική αιτία της χρεοκοπίας μίας χώρας είναι το εξωτερικό της χρέος σε ένα ξένο νόμισμα, επειδή η άνοδος της ισοτιμίας αυτού του νομίσματος αυξάνει τα χρέη της ανάλογα, κατανοούμε πως οι επιχειρήσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες υπέπεσαν στη μητέρα όλων των αμαρτιών.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να σημειώσουμε ότι, πάρα πολλές από αυτές τις χώρες, μεταξύ των οποίων και η Κίνα, έχουν συνδέσει τα νομίσματα τους, με περισσότερη ή λιγότερη σαφήνεια, με το δολάριο – οπότε, όταν το αμερικανικό νόμισμα ισχυροποιείται, μοιάζει σαν να υιοθετείται εκ μέρους τους μία «περιοριστική νομισματική πολιτική», η οποία οδηγεί στην ύφεση και στον αποπληθωρισμό (όπως αυτή που βιώνουμε στην Ελλάδα).

Συνεχίζοντας, στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται ο συνολικός όγκος των δανείων σε δολάρια, χωρίς τις υποχρεώσεις των τραπεζών, τα οποία δόθηκαν σε οφειλέτες εκτός των Η.Π.Α. – όπου η επισκιασμένη επιφάνεια, στη δεξιά στήλη, αναφέρεται στο συνολικό ποσόν, σε όλες τις χώρες, το οποίο έχει φτάσει στα 9.000 δις $ ή 9 τρις $, από «μόλις» 6.000 δις $ το 2009.

 .

.

Οι καμπύλες με τα διάφορα χρώματα δείχνουν που ακριβώς έχει δοθεί το μεγαλύτερο μέρος των δανείων – ενώ διαπιστώνεται πως προηγούνται οι αναπτυσσόμενες αγορές (μοβ γραμμή, αριστερή στήλη), στις οποίες τα δάνεια σε δολάρια έχουν διπλασιαστεί μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης (2008/2009) στα 4 τρις $, από 2 τρις $ προηγουμένως.

Με δεδομένο δε το ότι, όσο ανατιμάται το δολάριο, τόσο αυξάνονται τα χρέη τους, τα οποία γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αναχρηματοδοτηθούν, ο κίνδυνος μαζικών χρεοκοπιών επιχειρήσεων και κρατών κλιμακώνεται – όπως στο παράδειγμα της Ρωσίας, όπου η τεράστια υποτίμηση του ρουβλίου κατά 50% περίπου, αύξησε ανάλογα τα εξωτερικά χρέη εκείνων των επιχειρήσεων που έχουν  δανεισθεί σε δολάρια (άρθρο).

Φυσικά επίσης σε άλλα νομίσματα, όπως στο ευρώ ή στο φράγκο, τα οποία έχουν ανάλογα ανατιμηθεί, ενώ η Ρωσία που δυστυχώς φάνηκε πως κολυμπάει χωρίς μαγιό (ανάλυση), θα μπορούσε να είναι μόνο η αρχή του κακού – η οποία επιταχύνθηκε λόγω της παράλληλης μείωσης της τιμής του πετρελαίου, καθώς επίσης των δυτικών κυρώσεων.

Εάν δε ισχύει το ότι, ξεκίνησε να πουλάει χρυσό, επειδή διαφορετικά δεν μπορούν να καλυφθούν οι υποχρεώσεις της σε ξένο συνάλλαγμα, η κατάσταση της δυστυχώς θα επιδεινωθεί – κάτι που οφείλει να απασχολήσει άμεσα την ΕΕ, η οποία πρέπει να σταματήσει τις κυρώσεις, εάν δεν επιθυμεί να είναι το πεδίο που θα διεξαχθεί ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος (αν και η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας διέψευσε τις φήμες, οι οποίες προέρχονται από τη γαλλική τράπεζα SG, ισχυριζόμενη πως όχι μόνο δεν πουλάει χρυσό, αλλά αγόρασε ακόμη 600.000 ουγγιές το Νοέμβρη).

.

Οι αναπτυσσόμενες οικονομίες

Αφού τονίσουμε πως η μητέρα όλων των αμαρτιών είναι αναμφίβολα ο δανεισμός σε ξένο νόμισμα, κάτι που δυστυχώς αφορά και τις χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίες ουσιαστικά δανείζονται σε συνάλλαγμα, αφού δεν το εκδίδουν οι ίδιες μη έχοντας ενωθεί πολιτικά, τα εξής:

(α)  Οι κινεζικές επιχειρήσεις έχουν υποχρεώσεις σε δολάρια της τάξης των 1.100 δις $ – όταν πριν από πέντε χρόνια ήταν μηδενικές.

(β)  Οι ρωσικές επιχειρήσεις χρωστούν 751 δις $, ενώ τα χρέη της Βραζιλίας σε δολάρια φτάνουν στα 461 δις $ ή στο 20% του ΑΕΠ της.

(γ)  Τα χρέη του Μεξικού σε δολάρια, το οποίο εξαρτάται επίσης από τις τιμές του πετρελαίου, όπως η Ρωσία και η Βραζιλία, είναι ύψους 381 δις $ ή 30% του ΑΕΠ του – ενώ πολλές άλλες χώρες, όπως η Κολομβία, η Βενεζουέλα, η Ινδονησία κλπ., έχουν ανάλογα μεγάλα χρέη στο αμερικανικό νόμισμα.

Με δεδομένο τώρα το ότι, όλα τα παραπάνω νομίσματα υποτιμώνται απέναντι στο δολάριο, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί (δολάριο σε σχέση με το ρωσικό ρούβλι και το βραζιλιάνικο Ρέαλ), η εξέλιξη είναι τρομακτική – αιματηρή θα έλεγε κανείς για τις επιχειρήσεις τους.

 .

 .

Ειδικότερα, επειδή τα έσοδα των επιχειρήσεων αυτών προέρχονται από την  εγχώρια αγορά τους, στο εκάστοτε εθνικό τους νόμισμα (οι εξαγωγικές δεν αντιμετωπίζουν τόσο μεγάλα προβλήματα), ενώ οι υποχρεώσεις τους είναι σε δολάρια, η ανατίμηση του δολαρίου αυξάνει ανάλογα τα χρέη τους – οδηγώντας τις περισσότερες στη χρεοκοπία.

Αργά ή γρήγορα λοιπόν θα ακουστούν ακόμη περισσότερες ειδήσεις, σχετικά με την αδυναμία μεγάλων ομίλων στις αναπτυσσόμενες χώρες να εξοφλήσουν τα χρέη τους – γεγονός που, εφόσον συμβεί, παραδόξως θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο το δολάριο.

Η αιτία θα είναι το ότι, οι αγορές θα εκλάβουν τέτοια φαινόμενα ως τα πρώτα δείγματα μίας χρηματοπιστωτικής κρίσης στις παραπάνω χώρες, οπότε θα αποσύρουν μαζικά τα χρήματα τους, τοποθετώντας τα στο ασφαλές «αμερικανικό λιμάνι». Επομένως, θα ξεκινήσει ο κύκλος του διαβόλου, όπου το ανατιμώμενο δολάριο θα οδηγεί σε χρεοκοπίες, οι οποίες θα ενδυναμώνουν τη φυγή κεφαλαίων προς τις Η.Π.Α., ισχυροποιώντας περαιτέρω το δολάριο κοκ.

Εάν λοιπόν ξεκινήσει ο παραπάνω «φαύλος κύκλος», τότε θα είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει – με αποτέλεσμα να ενταθεί η ύφεση στον πλανήτη, η οποία τελικά θα επηρεάσει και τη Δύση. Εάν δε παρ’ ελπίδα προκύψουν χρεοκοπίες κρατών, τότε η χρηματοπιστωτική κρίση θα επιστρέψει δριμύτερη – πολύ πιο ισχυρή και καταστροφική από την πρόσφατη.

.

Επίλογος     

Το ευρώ, το δεύτερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, είναι αναμφίβολα το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο όλων των χωρών της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας – η οποία διαφορετικά δεν θα είχε τα τεράστια πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, πάνω από το 60% των οποίων προέρχονται από τους εταίρους της.

Άλλωστε αυτό συμπεραίνεται και από τις κατηγορίες της Αυστρίας, η οποία την ενοχοποιεί δημόσια για την κρίση χρέους της ζώνης του ευρώ – λόγω των καταστροφικών ασυμμετριών (ανάλυση).

Για να συνεχίσει όμως η Ευρωζώνη να έχει το συγκεκριμένο νόμισμα, οφείλει να ενωθεί τραπεζικά, δημοσιονομικά και πολιτικά – κάτι που είναι μάλλον απίθανο, εάν δεν αποχωρήσει η Γερμανία, η οποία όμως δεν θα το κάνει ποτέ (άρθρο). Η αιτία είναι αφενός μεν το ότι  δεν τη συμφέρει, αφετέρου επειδή έχει μετατραπεί στον απόλυτο ηγεμόνα της ηπείρου μας – πραγματοποιώντας ειρηνικά το όνειρο του Χίτλερ.

Επομένως, αυτό που απομένει είναι η εκδίωξη της Γερμανίας από το θρόνο – η υποχρέωση της δηλαδή να συμμερίζεται τις απόψεις όλων των υπολοίπων χωρών. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί εάν συνεργαζόταν σωστά η Γαλλία με την Ιταλία – οι οποίες είναι από κοινού ισχυρότερες από τη Γερμανία.

Ολοκληρώνοντας, συμπεραίνεται επίσης ότι η Fed, η οποία εκδίδει το δολάριο, είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του πλανήτη – επομένως οι ιδιώτες μέτοχοι της, οι μεγάλες τράπεζες των Η.Π.Α., το άντρο του χρηματοπιστωτικού κτήνους, κυβερνούν απολυταρχικά ολόκληρο τον κόσμο.

Στα πλαίσια αυτά, εάν δεν περιορισθεί η παγκοσμιοποίηση, η οποία εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο το τοκογλυφικό τέρας, καθώς επίσης εάν δεν υιοθετηθεί ξανά ο κανόνας του χρυσού, ο οποίος περιορίζει δραστικά την ισχύ των τραπεζών, αφαιρώντας τους τη δυνατότητα να παράγουν χρήματα από το πουθενά, δεν πρόκειται να απελευθερωθούν οι άνθρωποι και τα κράτη από τη σκλαβιά του χρέους – ενώ θα συνεχίσουν να είναι έρμαιο των αγορών.

Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr

Η Ευρώπη πληρώνει τα σπασμένα της Αμερικανικής παρέμβασης στη Μέση Ανατολή

Ανθρωπιστική κρίση τέτοιου μεγέθους δεν έχουμε δει από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σύμφωνα με τη Eurostat, οι περισσότεροι πρόσφυγες ζητούν άσυλο στη Σουηδία, την Ουγγαρία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Πολωνία, την Τσεχική Δημοκρατία, τη Ρουμανία και τη Σλοβακία.

Τον Αύγουστο, η Σλοβακία αρνήθηκε να δεχθεί το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μετεγκατάσταση πολλών Μουσουλμάνων προσφύγων και δήλωσε ότι θα δεχτεί μόνο Χριστιανούς πρόσφυγες.

Οι Πολωνοί επίσης απέρριψαν το σχέδιο της ΕΕ. Μια έρευνα του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας διαπίστωσε ότι η πλειοψηφία πιστεύει ότι οι μετανάστες παίρνουν τις δουλειές από τους Πολωνούς και ότι η παρουσία τους είναι επιζήμια για την οικονομία, ανέφερε η εφημερίδα Guardian.

«Όλα όσα γίνονται τώρα μπροστά στα μάτια μας απειλούν να έχουν εκρηκτικές συνέπειες για το σύνολο της Ευρώπης», έγραψε πρόσφατα ο Ούγγρος πρωθυπουργός, Βίκτορ Ορμπάν, στη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Η απόκριση της Ευρώπης είναι τρέλα. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η λανθασμένη πολιτική μετανάστευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι υπεύθυνη για την κατάσταση αυτή».

«Εκείνοι που φθάνουν έχουν μεγαλώσει σε άλλη θρησκεία και αντιπροσωπεύουν μια ριζικά διαφορετική κουλτούρα. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι Χριστιανοί, αλλά μουσουλμάνοι», είπε ο Ορμπάν. «Αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα, διότι η Ευρώπη και η ευρωπαϊκή ταυτότητα έχουν τις ρίζες της στον Χριστιανισμό».

Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες είναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι, αλλά παρόλα αυτά ακόμη και πλούσιες μουσουλμανικές χώρες σουνιτών- Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ και Μπαχρέιν – έχουν αρνηθεί να δεχθούν πρόσφυγες.

Η εξελισσόμενη ανθρωπιστική κρίση στην Ευρώπη, η μεγαλύτερη από τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ένα άμεσο αποτέλεσμα της προσπάθειας από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τα Εμιράτα του Κόλπου για να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Συρίας.

Πολλοί πρόσφυγες που φτάνουν στην Ευρώπη είναι από άλλες πληγείσες από συγκρούσεις περιοχές στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένων του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Λιβύης, όλες δεχόμενες εισβολή από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τυχαίο;

πηγή:tilegrafima.gr

Άραγε Πότε θα Σταθούμε στα Πόδια μας ;;;

. Πότε επιτέλους θα σταθούμε στα πόδια μας;
. Πότε θα νιώθουμε σιγουριά για το αύριο;
. Πότε τα παιδιά μας θα ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον;
. Πότε θα απελευθερωθούμε από τους ντόπιους και ξένους δυνάστες μας;
. Πότε  θα κυβερνήσουν την Πατρίδα μας, ηγέτες που θα προασπίζονται τα Εθνικά και όχι τα ξένα συμφέροντα;
. Πότε θα λογοδοτήσουν οι επίορκοι, που συνήργησαν για ίδιον όφελος, στην καταστροφή και στην εξόντωση μας; 

. Άραγε ΠΟΤΕ;

Απολαύστε το VIDEO

Ο Προδότης, ο Δειλός και ο Φιλόδοξος

• Ο μέν δειλός τής πατρίδος,ό δέ φιλόδοξος τής πατρώας ουσίας εστί προδότης.
• (Ο δειλός γίνεται προδότης της πατρίδας του, ενώ ο φιλόδοξος της πατρικής κληρονομίας).

                                                  Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος