Η "μετάλλαξη" Ερντογάν, η στάση Μητσοτάκη και τα νέα μονοπάτια στα Ελληνοτουρκικά

 

Έπειτα από μια μακρά σχεδόν εικοσαετή περίοδο αυξομειούμενης έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις -με την εξαίρεση της ύφεσης του τελευταίου δεκάμηνου- η Άγκυρα δείχνει για πρώτη φορά, διάθεση να δοθεί ευκαιρία στην προοπτική εξομάλυνσης των σχέσεων και εξεύρεση ενός modus operandi. Θα επιτρέπει την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων και δικλείδων αποκλιμάκωσης των εντάσεων ακόμη και με άλυτες τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν στον σκληρό πυρήνα των ελληνοτουρκικών.

Στη χθεσινή συνάντηση του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη με τον Τούρκο πρόεδρο Τ. Ερντογάν στην Αθήνα ήταν εμφανής η προσπάθεια και των δυο πλευρών να κρατήσουν χαμηλούς και ήπιους τόνους χωρίς να κρύβουν τις διαφορές, προκειμένου να διατηρήσουν το θετικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί τους τελευταίους μήνες. Είναι ενδεικτικό ότι και στις δηλώσεις ο κ. Ερντογάν, πρόβαλε φυσικά τις θέσεις της χώρας του αλλά έδειξε μια σπάνια για τον ίδιο αυτοσυγκράτηση τόσο στο θέμα της Γάζας αλλά κυρίως στο θέμα του Αιγαίου, της Κύπρου αλλά και της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, καθώς δεν υπήρχε η διάθεση για μια δημόσια αντιπαράθεση που θα χάλαγε τη γενική εικόνα.

Οι δυο ηγέτες έδωσαν το θετικό μήνυμα με τις δηλώσεις τους στο γενικό πλαίσιο ότι μπορούν οι δυο χώρες να αναπτύξουν ένα πλαίσιο διμερών σχέσεων όπου τα άλυτα και εκκρεμή ζητήματα δεν θα αποτελούν εμπόδιο για την επικοινωνία και τη συνεργασία, ούτε αφορμή για πρόκληση κρίσεων που οδηγούν σε επικίνδυνες καταστάσεις.

Κομβικό, όμως, σημείο είναι η υπογραφή από τους δυο ηγέτες της Διακήρυξης φιλικών σχέσεων και καλής γειτονίας, την οποία διαπραγματεύθηκαν οι δυο πλευρές με απόλυτη εμπιστευτικότητα και αποτελεί ένα μη συμβατικό και νομικά δεσμευτικό, αλλά ισχυρό πολιτικό κείμενο αρχών που θα διέπει όλο το πλαίσιο των διμερών σχέσεων, υιοθετώντας όμως σημαντικές δεσμεύσεις για τα δυο μέρη.

Είναι ίσως η πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια (προηγούμενη απόπειρα αλλά με ετεροβαρείς όρους έγινε στη Μαδρίτη το 1997)που οι δυο χώρες δεσμεύονται σε κείμενο που προβλέπει ότι:

-Τα Μέρη θα «απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία, ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να απαξιώσει το γράμμα και το πνεύμα αυτής της Διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή τους».

-Τα Μέρη θα «προσπαθήσουν να επιλύσουν οποιαδήποτε διαφορά προκύψει μεταξύ τους με φιλικό τρόπο, μέσω απευθείας διαβουλεύσεων μεταξύ τους ή με άλλα μέσα αμοιβαίας επιλογής, όπως προβλέπεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».

Βεβαίως, στο κείμενο επισημαίνεται ότι δεν παράγει νομικά αποτελέσματα και ότι δεν θίγει τις θέσεις των δυο χωρών, όμως είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι ένα χρόνο μετά τις απειλές περί εκτόξευσης πυραύλων στην Αθήνα, ο Τ. Ερντογάν έβαλε την υπογραφή του στο κείμενο αυτό.

Αυτό είναι ένα κείμενο που βάζει ένα σημαντικό πλαίσιο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που όμως θα βρίσκεται καθημερινά υπό κρίση και αξιολόγηση. Η Τουρκία είναι γνωστό ότι θεωρεί ως ενέργειες που διαταράσσουν τις σχέσεις των δυο χωρών την επίσκεψη ενός υπουργού σε ένα νησί το οποίο θεωρεί αποστρατικοποιημένο, την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας σε αέρα και θάλασσα, τη λήψη μέτρων για την άμυνα των νησιών ή ακόμη και την άσκηση των δικαιωμάτων που προσφέρει τη χώρα μας το Δίκαιο της Θάλασσας.

Επίσης, ο ίδιος ο κ. Ερντογάν είχε θεωρήσει ως «πρόκληση» για τη χώρα του την ομιλία του Κ. Μητσοτάκη στο Κογκρέσο, ενώ είχε θεωρήσει απειλή την ενδυνάμωση των Ελληνοαμερικανικών στρατιωτικών σχέσεων. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο και στην πράξη ότι αυτή η δέσμευση δεν αφορά τέτοιου είδους ζητήματα αλλά πραγματικά επιθετικές ενέργειες και δηλώσεις οι οποίες προέρχονται μέχρι τώρα τουλάχιστον από την Τουρκία.

Επίσης, δεν θα πρέπει ο Πολιτικός Διάλογος που έχει ενσωματώσει τις διερευνητικές επαφές να μετεξελιχθεί σε πολιτική διαπραγμάτευση άνευ όρων, μια διαδικασία την οποία διαχρονικά πρόκρινε η Τουρκία ως εναλλακτική της παραπομπής της διαφοράς στο Δ.Δ. της Χάγης.

Αν και φαίνεται αντιφατικό, είναι σημαντικό αν έστω και ως τακτική επιλογή, ο ηγέτης μιας χώρας η οποία έχει στη «φαρέτρα» της το casus belli, τις «γκρίζες ζώνες», τη Γαλάζια Πατρίδα και έχει μια εξαιρετικά επιθετική ρητορική εναντίον της Ελλάδας, να προσυπογράφει ένα τέτοιο κείμενο.

Κρίσιμο ορόσημο θα είναι η επίσκεψη Μητσοτάκη στην Άγκυρα τον Απρίλιο η τον Μάιο ενώ θα έχουν προηγηθεί τον Φεβρουάριο οι συναντήσεις στο πλαίσιο του Πολιτικού Διαλόγου, της Θετικής Ατζέντας και των ΜΟΕ.

Οι δυο ηγέτες πάντως ήταν εμφανές ότι προσπάθησαν να προστατεύσουν τη συνάντηση και τη διαδικασία.

Ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε σε μειονότητες που αποτελούν γέφυρα μεταξύ των δυο χώρων, με τον Τ.Ερντογάν να ομιλεί για τα δικαιώματα της «τουρκικής μειονότητας» τοποθέτηση η οποία ανάγκασε τον πρωθυπουργό να πάρει πάλι τον λόγο και να παραθέσει την ελληνική θέση ότι η Συνθήκη της Λωζάνης προβλέπει την ύπαρξη μουσουλμανικής μειονότητας.

Ο κ. Μητσοτάκης με αφορμή τον Πολιτικό Διάλογο βρήκε επίσης την ευκαιρία να απαντήσει στην αναφορά του κ. Ερντογάν (στην Καθημερινή) περί αλληλένδετων με την υφαλοκρηπίδα προβλημάτων που πρέπει να αντιμετωπισθούν ως πακέτο, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει μια και μόνο διαφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας η οποία όταν ωριμάσουν οι συνθήκες θα αναζητηθεί η λύση της μέσω του Πολιτικού Διαλόγου. Η διαφωνία στο Κυπριακό ήταν δεδομένη καθώς ο Κ. Μητσοτάκης μίλησε για λύση στη βάση των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών, ενώ ο κ. Ερντογάν επανέλαβε τη θέση περί λύσης στη «βάση των πραγματικοτήτων» στο νησί, δηλαδή σε λύση δυο κρατών.

Ο Τούρκος πρόεδρος έθιξε ένα ακόμη ευαίσθητο θέμα, αυτό της τρομοκρατίας και αφού εξέφρασε ικανοποίηση για το κλείσιμο της δομής του Λαυρίου, που οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες χαρακτήριζαν «στρατόπεδο του ΠΚΚ» ζήτησε να μην υπάρξουν νέες δομές που θα «αντικαταστήσουν» το Λαύριο. Η Τουρκία ζητά διαρκώς μέτρα εναντίον αυτών που θεωρεί ως τρομοκράτες επειδή είναι συμπαθούντες στο κίνημα Φ. Γκιουλέν και έχουν καταφύγει στην Ελλάδα.

Στη διάρκεια της επίσκεψης Ερντογάν και των παράλληλων συναντήσεων που έγιναν μεταξύ των συναρμόδιων υπουργών, υπογράφτηκαν μια Συμφωνία και 15 Μνημόνια και Δηλώσεις συνεργασίας που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα τομέων συνεργασίας, δημιουργώντας ένα υπόβαθρο για τη διμερή συνεργασία.

Το μεταναστευτικό ήταν μια από τις βασικές επιδιώξεις της Αθήνας να τεθεί στο τραπέζι και να δοθούν διαβεβαιώσεις ότι θα υπάρξει συγκράτηση ροών. Καθώς το μεταναστευτικό εμπίπτει στο γενικότερο πλαίσιο της Δήλωσης του 2016 Ε.Ε. - Τουρκίας, μέσα στα όρια αυτά συμφωνήθηκε να υπάρχει στενή και για 24/7 διαρκής επικοινωνία των Αρχηγείων του Λιμενικού με το Αρχηγείο της Τουρκικής Ακτοφυλακής, ώστε να υπάρχει αλληλοενημέρωση και να αποφασίζεται κάθε φορά η κοινή παρέμβαση και δράση επί του πεδίου. Η Αθήνα σημειώνει πάντως το γεγονός ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Μετανάστευσης έχει υπάρξει σημαντική μείωση έως και 30% στις ροές σε σχέση με την περυσινή χρονιά.

Ο Τούρκος πρόεδρος λόγω του περιορισμένου χρόνου της επίσκεψης αλλά και επειδή δεν ήθελε να προκαλέσει αντιδράσεις επέλεξε να μην επισκεφθεί τη Θράκη, φρόντισε όμως να στείλει το μήνυμά του στους ακραίους της μειονότητας ότι είναι στο πλευρό τους, καθώς λίγο πριν αναχωρήσει από την Αθήνα μετέβη στην Τουρκική πρεσβεία που απέχει σχεδόν πενήντα μέτρα από το Μ. Μαξίμου και συναντήθηκε με αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τον Ι. Σερίφ ψευδομουφτή και πρόεδρο της λεγόμενης «Ανώτατης Συμβουλευτικής Επιτροπής Τούρκων Δυτικής Θράκης», μέλη της Επιτροπής, τους δυο μειονοτικούς βουλευτές Χ. Ζεϊμπέκ και Φ. Οζγκιούρ που ανήκουν πλέον στην ομάδα της Νέας Αριστεράς και μέλη της οικογένειας του Αχμέτ Σαδίκ.

Ελλάδα: Αυτός είναι ο δρόμος που επιπλέει πάνω στο νερό - Πού βρίσκεται

 Πραγματικά αξέχαστη μένει στους ταξιδιώτες η μεθυστική εμπειρία διέλευσης πάνω από τη στενή λωρίδα γης στον Αμβρακικό Κόλπο.

Τόπος ευλογημένος και προικισμένος με ατελείωτο κάλλος χαρακτηρίζεται η χώρας μας. Και όχι άδικα, μιας και αποτελεί ένα από τα μέρη όπου φύση έχει μεγαλουργήσει, δημιουργώντας εικόνες που προκαλούν θαυμασμό στους Έλληνες και τις Ελληνίδες και δέος στους εκατομμύρια επισκέπτες της.

Η συντριπτική πλειονότητα των τελευταίων γνωρίζει για ελληνικά νησιά με τις χρυσαφένιες αμμουδιές και τα γαλαζοπράσινα νερά, αλλά ελάχιστοι είναι ενημερωμένοι για κάποιους άλλους φυσικούς «θησαυρούς», Και πώς να τους γνωρίζουν όταν η ύπαρξή τους είναι πολλές φορές άγνωστη ακόμα και σε εμάς;

Σε αυτά τα εν πολλοίς άγνωστα, απαράμιλλης ομορφιάς μέρη, συγκαταλέγεται η Κορωνησία Άρτας, ένα ψαροχώρι μόλις 167 κατοίκων στην «καρδιά» του Αμβρακικού κόλπου. Πρόκειται για ένα κομμάτι στεριάς που επιπλέει πάνω σε γκριζωπά νερά και απέχει περίπου 25 χιλιόμετρα από την πόλη της Άρτας.

Αυτό που καθιστά το νησί ξεχωριστό δεν είναι άλλο από τη στενή λωρίδα ασφαλτοστρωμένης γης μήκους 6,5 χλμ. η οποία ενώνει την Κορωνησία με την Ήπειρο και χωρίζει τις λιμνοθάλλασες Λογαρού και Τσουκαλιό.

Η διέλευση από αυτό τον απόκοσμο δρόμο συναρπάσσει τους ταξιδιώτες, κάνοντάς τους να νομίζουν ότι κινούνται πάνω στην θάλλασα. Η εμπειρία είναι συγκλονιστική και δημιουργεί στους ταξιδιώτες την ανάγκη να ξαναπεράσουν όσο πιο σύντομα από αυτόν τον δρόμο ώστε να βιώσουν ξανά αυτό το μαγευτικό ταξίδι.

Την εμπειρία απογειώνει η «συνάντηση» με πολυάριθμα λιλιοπούτεια νησάκια που, όπως λέγεται, παλαιότερα ήταν ενωμένα και από ψηλά φαίνονται μοιάζουν με γλώσσες άμμου -τώρα πια βυθισμένες.

Σημειώνεται ότι στην Κορωνησία Άρτας έζησε ο Όσιος Ονούφριος, ενώ στη λιμνοθάλασσα Τσουκαλιό φωλιάζουν περίπου 35 ζευγάρια του σπάνιου και απειλούμενου αργυροπελεκάνου. Τα ζεστά, ρηχά νερά είναι το ιδανικό μέρος για αναπαραγωγή πάρα πολλών ειδών της θαλάσσιας πανίδας.

Η Κορωνησία Άρτας, τέλος, είναι γνωστή για τη γιορτή της σαρδέλας που διοργανώνεται το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, προσελκύοντας «ψαγμένους» επισκέπτες που αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους διακοπών, απαλλαγμένους από πολύβουα μαγαζιά και ξενύχτια.

πηγή:https://www.carandmotor.gr/nea/h-pio-sygklonistiki-elliniki-diadromi

E.A.A.Σ: - Συγκέντρωση για ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων με προέδρους συνδέσμων Όπλων και Σωμάτων και τάξεων ΣΣΕ

 Την 7η Δεκεμβρίου 2023 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στην έδρα της Ε.Α.Α.Σ με τους Προέδρους Όπλων – Σωμάτων, Προέδρους Συνδέσμων Τάξεων ΣΣΕ  αλλά και άλλων  Στρατιωτικών Συνδέσμων και Ενώσεων.

Σκοπός της συγκεντρώσεως ήταν η ενημέρωση επί των στόχων που έθεσε το ΔΣ της ΕΑΑΣ στη  θητεία του και κυρίως η συνέγερση όλων των αποστράτων του Στρατού Ξηράς  και η επίτευξη συστράτευσης απέναντι στα χρονίζοντα προβλήματα που  αφορούν  το ΜΤΣ.
Στην έναρξη της συγκέντρωσης ο Πρόεδρος της Ε.Α.Α.Σ. ενημέρωσε τους συμμετέχοντες σχετικά με τις τρέχουσες εξελίξεις επί όλων των εν θεμάτων, εστιάζοντας  στην πιεστική απαίτηση που υπάρχει στους Αποστράτους του Στρατού Ξηράς  για ισότιμη και δίκαιη αντιμετώπιση τους από την  επίσημη  Πολιτεία. 

Η συζήτηση επικεντρώθηκε στα θέματα του ΜΤΣ και υιοθετήθηκε από όλους τους παρισταμένους η άποψη της ΕΑΑΣ περί ενοποίησης των Μετοχικών Ταμείων σε ένα αντίστοιχο Ενόπλων Δυνάμεων με τις εξής απαραίτητες προϋποθέσεις :

     (α) Την αποχώρηση των εκ της ΕΛ.ΑΣ προερχομένων μετοχομερισματούχων ώστε να παραμείνουν μόνο όσοι σχετίζονται με το ΥΠΕΘΑ.

    (β) Την αναλογική κατανομή των εξοπλιστικών προγραμμάτων ώστε κάθε συνάδελφος που υπηρέτησε στις Ένοπλες Δυνάμεις να λαμβάνει κατά την έξοδό του από αυτές ακριβώς το ίδιο μέρισμα, όταν φέρει τον αυτό βαθμό και έχει τα ίδια χρόνια υπηρεσίας.

Υπογραμμίστηκε ότι κύριος στόχος του ΔΣ/ΜΤΣ πρέπει να είναι η διαρκής μέριμνα για την αύξηση των εσόδων του, προκειμένου να έχει την δυνατότητα κοινωνικής πολιτικής, επωφελεία των μετόχων και μερισματούχων του, όπως ο ιδρυτικός του νόμος ορίζει.

      Στη συνέχεια ο Διευθύνων Σύμβουλος προέβη σε πλήρη ενημέρωση των παρισταμένων επί των θεμάτων του Μ.Τ.Σ.  με αναλυτικά στοιχεία και ενημερωτικά διαγράμματα για την πλήρη κατανόηση όλων των σχεδιαζόμενων εξελίξεων και ενεργειών.
Ακολούθησε ανταλλαγή απόψεων και τοποθετήσεις όλων των συμμετεχόντων για το τι δέον γενέσθαι για τα επείγοντα θέματα που απασχολούν την Ένωση.

Η Ένωση αναγνωρίζοντας τη δυσκολία μετακίνησης της σημερινής μέρας στο κέντρο της Αθήνας, ευχαριστεί  τους συναδέλφους που προσήλθαν αλλά και αυτούς που προσπάθησαν και δεν τα κατάφεραν. Επίσης τους ευχαριστούμε για την αμέριστη συμπαράσταση και διάθεση συνδρομής που επέδειξαν για την επίτευξη των τεθέντων στόχων.

Θεωρούμε ότι οι προσπάθειές μας έχουν ανταπόκριση και ότι αυτή τη φορά θα καταφέρουμε να επικρατήσει το δίκαιο και η λογική.

Το ραντεβού με τους Προέδρους ανανεώθηκε για τον Φεβρουάριο του επομένου έτους σε ημερομηνία που εγκαίρως θα καθοριστεί.

 

Το Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων

Συντονιστικό Συμβούλιο των τριών (3) θεσμικών Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών Ε.Δ - Συνάντηση με τον Υπουργό Εργασίας - Τα καλά ΝΕΑ

   

                                                                                           Αρ. Πρωτ.: 206 / 2023 

                                                                                            Αθήνα 07 Δεκ 2023

 

                                                  Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η 

Την Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2023, το Συντονιστικό Συμβούλιο των τριών (3) θεσμικών Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών Ε.Δ., επισκέφθηκε τον «Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης» κ. Άδωνι Γεωργιάδη, κατόπιν αποδοχής του αιτήματος μας. 

Στην συνάντηση από το Συντονιστικό Συμβούλιο συμμετείχαν ο Προεδρεύων του Συντονιστικού και Πρόεδρος της ΕΑΑΝ Αντιναύαρχος ε.α. Θ. Γερούκης ΠΝ, ο Πρόεδρος της ΕΑΑΣ Υποστράτηγος ε.α. Ι. Δεβούρος, ο Αντιπρόεδρος της ΕΑΑΑ Αντιπτέραρχος (ΕΑ) ε.α. Γ. Καραδήμας (Νόμιμος Αναπληρωτής), ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΑΑΣ Αντισυνταγματάρχης (ΑΣ) ε.α. Χρ. Χρηστίδης, ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΑΑΝ Πλοίαρχος (Ε) ε.α. Εμμ. Αναγνωστάκης ΠΝ και ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΑΑΑ Αντισμήναρχος (ΤΜΑ) ε.α. Κ. Αναγνωστάκης. 

Στη συνάντηση ετέθησαν μείζονα θέματα όπως η πλήρης κατάργηση της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΑΣ) των Ν. 3863/10 & Ν. 3865/10, η πλήρης επαναφορά των συντάξιμων αποδοχών που μας αφαιρέθηκαν τον Ιούλιο του 2012 (λόγω μείωσης των μισθολογικών κλιμακίων των εν ενεργεία στελεχών), όπως προβλέπουν οι ακυρωτικές αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ, καθώς και άλλα θέματα που απασχολούν τους απόστρατους Αξιωματικούς. 

Ο κ. Υπουργός επεσήμανε τη θετική πλευρά της κατάργησης της παρακράτησης του 30% της σύνταξης των εργαζομένων συνταξιούχων καθώς και την επικείμενη νομοθέτηση μείωσης της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΑΣ), ώστε να μην επιβάλλεται από το «πρώτο ευρώ» αλλά μόνο στο ποσό που υπερβαίνει το πλαφόν κάθε κλιμακίου. 

Έδειξε ότι γνωρίζει σε βάθος τα θέματα που μας απασχολούν, αποδεχόμενος άμεσα το αίτημα συνάντησης σε αντίθεση με άλλους προκατόχους του και άφησε ανοιχτά όλα τα πεδία συζήτησης και για όλα τα θέματα. Αναμένουμε αποτελέσματα επί των δεσμεύσεων που ανέλαβε. 

Για το Συντονιστικό 

Συνέβη σαν Σήμερα το 1941: - Η Επίθεση στο Περλ Χάρμπορ - Οι απώλειες - Ποιοι ήταν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι, που φορτώθηκαν τα λάθη των προϊσταμένων τους

 Από τα σημαντικότερα επεισόδια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Συνέβη στις 7 Δεκεμβρίου 1941, όταν ιαπωνικά αεροπλάνα βομβάρδισαν τη ναυτική βάση του Περλ Χάρμπορ στη Χαβάη, όπου ναυλοχούσε ο Αμερικανικός Στόλος του Ειρηνικού. Η επίθεση αυτή, που ήταν η πρώτη σε αμερικανικό έδαφος από το 1812, είχε ως αποτέλεσμα την έξοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο.

Οι σχέσεις ΗΠΑ και Ιαπωνίας ήταν ήδη τεταμένες από τις αρχές της δεκαετίας του '30. Οι Αμερικανοί αντιδρούσαν στην επεκτατική πολιτική της Ιαπωνίας στην Κίνα και την Ινδοκίνα με την επιβολή οικονομικών κυρώσεων. Το καλοκαίρι του 1941 κλιμάκωσαν τον οικονομικό πόλεμο κατά της Ιαπωνίας, με την επιβολή εμπάργκο στις εξαγωγές πετρελαίου. Από την πλευρά της, η Ιαπωνία θεώρησε εχθρική ενέργεια το πετρελαϊκό εμπάργκο των Αμερικανών και ήθελε να τους δώσει ένα μάθημα, χωρίς όμως να προκαλέσει την έξοδό τους στον πόλεμο. Γι' αυτό δεν επιτέθηκε στις κτήσεις της Μεγάλης Βρετανίας, που ήταν ο πιστός σύμμαχός τους στην περιοχή.

Το ιαπωνικό επιτελείο αποφάσισε ένα προληπτικό χτύπημα στη ναυτική βάση του Περλ Χάρμπορ, με διπλό στόχο: αφενός θα εξάρθρωνε τον αμερικανικό στόλο του Ειρηνικού και αφετέρου θα διασφάλιζε την πρόσβαση στις πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές του Δυτικού Ειρηνικού και κυρίως στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (σημερινή Ινδονησία). Την ίδια περίοδο, στα μέτωπα της Ευρώπης οι Σοβιετικοί είχαν αποκρούσει την επίθεση των Γερμανών στη Μόσχα και περνούσαν στην αντεπίθεση. Η χώρα μας βίωνε έναν εφιαλτικό χειμώνα κάτω από την μπότα του γερμανού κατακτητή, με χιλιάδες νεκρούς από την έλλειψη τροφίμων. Στο βορειοαφρικανικό μέτωπο, ο Ρόμελ είχε ακόμη το πάνω χέρι έναντι των Συμμάχων.

Η διαταγή για επίθεση στο Περλ Χάρμπορ δόθηκε από τον αρχιναύαρχο Ισορούκου Γιαμαμότο στον επικεφαλής της επιχείρησης ναύαρχο Τσουίτσι Ναγκούμο την 1η Δεκεμβρίου 1941. Στο Περλ Χάρμπορ, που βρισκόταν στο νησί Ουάχου της Χαβάης, ναυλοχούσαν 104 πλοία (πολεμικά και συνοδείας) και στάθμευαν 390 αεροσκάφη. Επικεφαλής των ναυτικών δυνάμεων ήταν ο ναύαρχος Χάσμπαντ Κίμελ και των χερσαίων ο στρατηγός Γουόλτερ Σορτ. Η ναυτική δύναμη των Ιαπώνων με επικεφαλής 6 αεροπλανοφόρα απέπλευσε δυτικά, χωρίς να επισημανθεί από τους Αμερικανούς και έφθασε 275 ναυτικά μίλια βόρεια των Νησιών Χαβάη. Από το σημείο αυτό θα εξαπέλυαν την επίθεσή τους στο Περλ Χάρμπορ, με αλλεπάλληλα αεροπορικά κύματα.

Στις 3:42 π.μ. της 7ης Δεκεμβρίου το αμερικανικό ναρκαλιευτικό «Condor» εντόπισε ένα γιαπωνέζικο υποβρύχιο τσέπης λίγο έξω από το Περλ Χάρμπορ. Καταδιώχθηκε και βυθίστηκε στις 6:37 π.μ. από το αντιτορπιλικό «Ward», που έριξε τα πρώτα αμερικανικά πυρά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν ένα από τα πέντε μικρά υποβρύχια, που θα επιχειρούσαν και θα κατέστρεφαν αμερικανικά πλοία κατά τη διάρκεια των αεροπορικών επιθέσεων.

Η κύρια επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ εκδηλώθηκε στις 7:48 π.μ. με το πρώτο κύμα των αεροπλάνων, που διοικούσε πλοίαρχος Μιτσούο Φουτσίντα. Ήταν Κυριακή και επικρατούσε γενική χαλάρωση. Τα αμερικανικά ραντάρ εντόπισαν τα ιαπωνικά αεροπλάνα, αλλά οι αρμόδιοι αξιωματικοί τα θεώρησαν φίλια, καθώς περίμεναν την άφιξη σμήνους βομβαρδιστικών Β-17.

Οι Αμερικανοί πιάστηκαν στην κυριολεξία στον ύπνο και δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν άμεσα. Τα αεροπλάνα τους καταστράφηκαν στο έδαφος, αφού ήταν παρκαρισμένα το ένα δίπλα στο άλλο για τον φόβο σαμποτάζ. Οι βόμβες και οι τορπίλες των γιαπωνέζικων αεροπλάνων έπληξαν και πολλά πολεμικά πλοία. Ακολούθησε λίγο αργότερα ένα δεύτερο κύμα αεροπλάνων με επικεφαλής τον πλωτάρχη Σιγκεκάζου Σιμαζάκι, αλλά αυτή την φορά οι Αμερικανοί είχαν προετοιμασθεί στοιχειωδώς για να αντιμετωπίσουν τους επιτιθέμενους.

Στα 90 λεπτά που κράτησε συνολικά η από αέρος επίθεση των Ιαπώνων, 2.386 Αμερικανοί (στρατιωτικοί και πολίτες) έχασαν τη ζωή τους και 1.139 τραυματίστηκαν. 188 αεροπλάνα καταστράφηκαν, 155 υπέστησαν ζημιές, 5 πλοία βυθίσθηκαν και 13 τέθηκαν εκτός μάχης. Οι Αμερικανοί, όμως, κατόρθωσαν να διατηρήσουν ανέπαφα τα δίκτυα της επιμελητείας (ναυπηγεία και δεξαμενές καυσίμων). Από την πλευρά τους, οι Γιαπωνέζοι έχασαν 64 άνδρες (55 αεροπόρους και 9 ναυτικούς), 29 αεροπλάνα και τα 5 υποβρύχια τσέπης.

Η απροσδόκητη αυτή επίθεση συνένωσε την αμερικανική κοινή γνώμη και εξάλειψε κάθε σκέψη για ουδετερότητα των ΗΠΑ. Την επομένη, 8 Δεκεμβρίου 1941, ο πρόεδρος Ρούσβελτ χαρακτήρισε «μέρα ντροπής για το αμερικανικό έθνος την 7η Δεκεμβρίου» και το Κογκρέσο χωρίς ενδοιασμούς κήρυξε τον πόλεμο κατά του Άξονα, με μια μόνο αρνητική ψήφο, της πασιφίστριας βουλευτού του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Τζάνετ Ράνκιν. Ο «κοιμώμενος γίγαντας» ξύπνησε και άλλαξε τις ισορροπίες στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από στρατιωτικής πλευράς, το χτύπημα δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για τις ΗΠΑ, αφού οι γιαπωνέζοι δεν κατόρθωσαν να καταστρέψουν τις εγκαταστάσεις επιμελητείας των Αμερικανών. Αυτός θα ήταν ο στόχος του τρίτου κύματος της αεροπορικής επίθεσης, που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, λόγω δισταγμών του ναυάρχου Γιαμαμότο.

Επίσης, έμειναν ανέπαφα τα αεροπλανοφόρα και τα υποβρύχια, που θα σήκωναν το κύριο βάρος του πολέμου στον Ειρηνικό και θα αντέστρεφαν το αρχικό πλεονέκτημα των Ιαπώνων. Αυτό έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους συγγραφείς να υποστηρίξουν ότι η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ ήταν εν γνώσει του Προέδρου Ρούσβελτ, ο οποίος την άφησε να εξελιχθεί για να κάμψει την αντίδραση των ουδετερόφιλων Αμερικανών και να βάλει τη χώρα στον πόλεμο, όπως επιθυμούσε και ο Τσόρτσιλ.

Οι πρώτοι που πλήρωσαν για το φιάσκο του Περλ Χάρμπορ ήταν οι διοικητές του νησιού, ο ναύαρχος Κίμελ και ο στρατηγός Σορτ, που απαλλάχτηκαν των καθηκόντων τους και αποστρατεύτηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Ήταν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι, που φορτώθηκαν τα λάθη των προϊσταμένων τους στην Ουάσινγκτον και την αδράνεια των υπηρεσιών πληροφοριών, που άφησαν τους Ιάπωνες να δράσουν ανενόχλητοι.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/360?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-12-07

© SanSimera.gr

Οι αυριανοί φονιάδες

 Θα μπορούσε να σωθεί η γυναίκα στη Σαλαμίνα; Ναι, αν όλο το σύστημα προστασίας επιδείκνυε διαφορετικά αντανακλαστικά. Ομως δεν φτάνει μόνο αυτό. Απαιτείται επένδυση και μέριμνα πάνω σε θέματα ψυχικής υγείας. Γιατί σήμερα, εκεί έξω, μέσα σε μία κακοποιητική οικογένεια μεγαλώνουν οι αυριανοί δολοφόνοι 

Η γυναίκα δεν πρόλαβε, λένε, να χρησιμοποιήσει το Panic Button. Μάλιστα. Είσαι με σπασμένο πόδι, εμφανίζεται κάποιος με την καραμπίνα στραμμένη πάνω σου και εσύ θα αρπάξεις το κινητό, θα το ξεκλειδώσεις, θα ανοίξεις την εφαρμογή και θα πατήσεις το κουμπί που ειδοποιεί την Αστυνομία. Ακόμα και αν το κάνεις, τίποτα δεν αποτρέπει τον δράστη από το να πατήσει τη σκανδάλη. 

Ομως ας γυρίσουμε λίγο πιο πίσω. Τη στιγμή που η γυναίκα πηγαίνει στο Αστυνομικό Τμήμα της Σαλαμίνας και καταγγέλλει την κακοποίηση που της προκάλεσε και κάταγμα στο πόδι. Και ας υποθέσουμε ότι η Αστυνομία εντόπιζε τον δράστη. Τι νομίζετε ότι θα συνέβαινε; Θα έφτανε στο Αυτόφωρο και εκεί θα έπαιρνε μία ποινή με αναστολή. Σε λίγες ώρες θα ήταν ελεύθερος να πάρει και το όπλο του. Σχεδόν όλα τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που φτάνουν στη Δικαιοσύνη έχουν την ίδια μεταχείριση. Αναστολή. 

Και γιατί η Αστυνομία δεν κατάφερε να εντοπίσει τον τύπο μετά την καταγγελία για ξυλοδαρμό; Διότι δεν έγινε άρση απορρήτου επικοινωνιών προκειμένου να εντοπιστεί από το στίγμα του κινητού -έτσι συνελήφθη μετά τη δολοφονία. Αρση απορρήτου γίνεται μόνο για κακουργήματα. Δεν θα μπορούσε να διωχθεί για κακούργημα μετά τις βαρύτατες σωματικές βλάβες που προκάλεσε; Προφανώς, αλλά εδώ σταματάμε γιατί το νήμα της υπόθεσης πρέπει να μπλέχτηκε κάπου ανάμεσα στην Αστυνομία και στον εισαγγελέα. 

Η Αστυνομία υπέδειξε στη γυναίκα να αναζητήσει καταφύγιο σε σημείο όπου δεν θα μπορούσε να την εντοπίσει ο δράστης. Και εκείνη πήγε στο σπίτι της μητέρας της. Ναι, ήταν αφελής. Ομως η Αστυνομία θα μπορούσε να τη μεταφέρει σε μία από τις ειδικές δομές που υπάρχουν για κακοποιημένες γυναίκες. Σήμερα αποκαλύπτεται ότι αντίστοιχη δομή υπήρχε στην περιοχή. Γιατί δεν το σκέφτηκε κανείς; Ενδεχομένως και να το σκέφτηκε, αλλά να αρνήθηκε το θύμα θεωρώντας ότι θα είναι ασφαλής μαζί με τη μητέρα της. Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Από την άλλη, λες αυθορμήτως ότι η γυναίκα θα έπρεπε να είναι υπό αστυνομική επιτήρηση και προστασία μέχρι τον εντοπισμό του δράση. Εδώ θα σου πουν ότι δεν επαρκεί το προσωπικό. Και μάλλον θα λένε την αλήθεια. 

Η δολοφονία στη Σαλαμίνα μας έδειξε τις τρύπες στο σύστημα διαχείρισης αυτών των περιστατικών. Από τη Δικαιοσύνη, που αν δείρεις τη γυναίκα σου θα σε αφήσει έξω με αναστολή, μέχρι την Αστυνομία που, εν τέλει, δεν δύναται να παρέχει συνεχή και αποτελεσματική προστασία στα εν δυνάμει θύματα. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί πρόοδος στην αντιμετώπιση των φαινομένων ενδοοικογενειακής βίας. Υπάρχει γραμμή επικοινωνίας, λειτουργούν δομές προστασίας και με την εμπλοκή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οταν όμως γνωρίζεις ότι τα χιλιάδες περιστατικά που καταγγέλλονται κρύβουν από πίσω τους πολλές περισσότερες αφανείς περιπτώσεις, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την αντιμετώπιση, αλλά και την πρόληψη. Και η ψυχιατρική διάσταση του θέματος δεν αναδεικνύεται στο βαθμό που θα έπρεπε. 

Οι δράστες, σε ένα μεγάλο ποσοστό, υπήρξαν και οι ίδιοι κακοποιημένοι ως παιδιά. Οπως και αρκετές από τις γυναίκες που υφίστανται και ανέχονται για χρόνια τη βία. Είναι γυναίκες που όταν τις ρωτούν για ποιο λόγο υπέμεναν την κακοποίηση, σου λένε ότι είχαν φτάσει σε σημείο που πίστευαν ότι το άξιζαν. Και έτσι δυσλειτουργικές οικογένειες παράγουν κακοποιημένα παιδιά τα οποία, με τη σειρά τους, θα διατηρήσουν τον κύκλο της βίας. Η ενδοοικογενειακή βία δεν αντιμετωπίζεται μόνο με τα μέτρα προστασίας και καταστολής. Απαιτείται τεράστια επένδυση και μέριμνα πάνω σε θέματα ψυχικής υγείας. Δεν είναι εύκολο, ειδικά στις μικρές κοινότητες της περιφέρειας που έχουν και υψηλά ποσοστά αλκοολισμού. Ομως αν δεν κοιτάξουμε προς τα εκεί, η αγριότητα δεν θα τιθασευτεί. Σήμερα εκεί έξω μεγαλώνουν οι αυριανοί φονιάδες. 

Πηγή: Protagon.gr

Πηγή: Protagon.gr

Πηγή: Protagon.gr

Ελληνοτουρκικά: - Αλήθεια, φοβόμαστε τον Ερντογάν;

 

 
Ένας διάλογος με εμπράγματο αντίκρισμα, που δεν θα λειτουργούσε απλώς ως σκιάχτρο έναντι μιας νέας πιθανής κλιμάκωσης, φαντάζει ως ενδεχόμενο δύσκολο έως και απίθανο. Πρόλαβε άλλωστε ο τούρκος πρόεδρος να θέσει την ατζέντα, προκαταλαμβάνοντας τις εξελίξεις. Γι’ αυτό και με την Τουρκία απέναντι δεν ταιριάζει ούτε ο άκρατος ενθουσιασμός, ούτε όμως και ο φόβος

Πιέρρος Ι. Τζανετάκος

Η επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα, εν μέσω μιας περιόδου διεθνούς αναταραχής και ενώ Ελλάδα και Τουρκία αναζητούν πεδία συγκλίσεων, είναι από μόνη της ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Μοιάζει, όμως, σαν να περιμέναμε περισσότερα από αυτό το ταξίδι. Οι πλέον αισιόδοξοι ότι θα εξαφανίζαμε, σχεδόν ως διά μαγείας, τα μεταξύ μας προβλήματα. Οι πιο επιφυλακτικοί, ότι ήρθε η ώρα για τις περιβόητες υποχωρήσεις: τη συνδιαχείριση του Αιγαίου, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών ή την αναγνώριση της μειονότητας στη Θράκη ως «τουρκικής». Ολα αυτά για να καταλαγιάσουμε την επιθετικότητα των Τούρκων. 

Αλήθεια, όμως, γιατί φοβόμαστε τον Ερντογάν στην Αθήνα; Υπάρχουν πράγματι περιθώρια υποχωρήσεων ή έστω συμβιβασμών, τα οποία θα εξαντλούσε οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση; Τι είναι αυτό που θα μπορούσαμε να δώσουμε στην Τουρκία χωρίς να προκληθεί εσωτερική κρίση; Ή μάλλον, καλύτερα, τι και πότε δώσαμε στην Τουρκία εν καιρώ ειρήνης; 

Είναι αλήθεια ότι το διάστημα αμέσως μετά τη διπλή εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας καλλιεργήθηκε υπέρμετρη, ίσως, αισιοδοξία για μια πιθανή διευθέτηση της νομικής ελληνοτουρκικής διαφοράς που αναγνωρίζει η Αθήνα, δηλαδή της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Είτε σε διμερές επίπεδο είτε κατόπιν προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. 

Κάτι τέτοιο, πράγματι, θα απαιτούσε αρκετά πίσω βήματα για την ελληνική πλευρά. Θα έπρεπε όμως και η Τουρκία να αποσύρει από το τραπέζι ορισμένες από τις μείζονες, παράλογες απαιτήσεις. Οπως για παράδειγμα το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο. 

Φυσικά, απέχουμε παρασάγγας από μια τέτοια εξέλιξη, καθώς στον ορίζοντα δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη περί τουρκικών υποχωρήσεων. Το επιβεβαίωσε, άλλωστε, με εμφατικό τρόπο ο Ερντογάν μιλώντας στην «Καθημερινή»: «Οταν προσφεύγουμε στη διεθνή Δικαιοσύνη δεν πρέπει να αφήνουμε κανένα πρόβλημα πίσω» είπε αποδομώντας την ελληνική θέση περί «μιας διαφοράς που μπορεί να αχθεί στη Χάγη».

 Φυσικά, ο τούρκος πρόεδρος δεν παρέλειψε να αναφερθεί και σε «θέματα στο Αιγαίο», εννοώντας προφανώς τις γκρίζες ζώνες, την αποστρατιωτικοποίηση και τη διαφορά των 6-10 ναυτικών μιλίων. Ο Ερντογάν δεν έκανε κάτι ιδιαίτερο. Υπενθύμισε, απλώς, τις πάγιες θέσεις της τουρκικής διπλωματίας. 

Αυτά είναι εδώ και δεκαετίας γνωστά στην Αθήνα. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες επιχειρήθηκε να διαμορφωθεί στον δημόσιο διάλογο ένα αφήγημα περί «ιστορικής ευκαιρίας» την οποία Ελλάδα και Τουρκία δεν θα έπρεπε να χάσουν. Απώτερος στόχος η εξασφάλιση μιας ειρηνικής συμβίωσης για τις επόμενες γενιές. Αυτό ήταν και το νόημα της αναβάθμισης των διερευνητικών επαφών σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών. 

Ο λεγόμενος «πολιτικός διάλογος» ήταν η κορωνίδα της διαδικασίας ελληνοτουρκικής προσέγγισης που ξεκίνησε μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους. Εκεί, Αθήνα και Αγκυρα θα αναζητούσαν κοινό βηματισμό επί των διμερών ζητημάτων που ρηγματώνουν τις δυο πλευρές του Αιγαίου. 

Εξι μήνες μετά το Βίλνιους, λίγες ώρες πριν από την άφιξη του Ερντογάν στην Αθήνα και ενώ μεσολάβησαν οι επαφές για τη «θετική ατζέντα», τα διπλωματικά-νομικά-πολιτικά ζητήματα και τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, φαίνεται πως γυρίζουμε στην αρχή της συζήτησης: όταν Ελλάδα και Τουρκία, μετά τους φονικούς σεισμούς του περασμένου Φεβρουαρίου, ήρθαν εξ ανάγκης εγγύτερα, συμφωνώντας ατύπως ότι δεν είναι τώρα η ώρα για περαιτέρω αντιπαραθέσεις.

 Η διάθεση αυτή επιβεβαιώθηκε και μετά τις επανεκλογές Μητσοτάκη και Ερντογάν. Αμφότερα τα νέα σχήματα είχαν άλλα ζητήματα να ασχοληθούν. Η μεν ελληνική κυβέρνηση να προωθήσει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό – κάτι που δεν μπορεί να γίνει απρόσκοπτα εάν απειλείται διαρκώς με θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο ή στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο δε Ερντογάν, διότι έχει, επίσης στο εσωτερικό, έναν κυκεώνα προβλημάτων να αντιμετωπίσει – με προεξάρχον αυτό της οικονομίας. 

Αλλωστε, μετά και το ξέσπασμα του πολέμου στο Ισραήλ απέκτησε και νέο ρόλο, ώστε να καλύπτει τόσο το υπερεγώ του όσο και τις ανάγκες του φανατικού ακροατηρίου του: αυτόν του προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων, ανάγοντας παραλλήλως την Τουρκία σε κράτος-ρυθμιστή στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. 

Με λίγα λόγια, ο Ερντογάν έχει ήδη πολλά ανοιχτά μέτωπα για να στήσει «καζάν-καζάν» καταστάσεις, εξ ου και η Ελλάδα έχει περάσει για αυτόν σε δεύτερη μοίρα. Ο χρόνος, άλλωστε, λειτουργεί αυτή τη στιγμή ευεργετικά και για τις δύο χώρες. Οσο διαστέλλεται η περίοδος της νηνεμίας, τόσο το καλύτερο για όλους. 

Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να απεμπολήσει ούτε ένα μικρό μέρος της αναθεωρητικής στρατηγικής της. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να συνομιλούμε, πολλώ δε μάλλον να φοβόμαστε τον διάλογο. Υπάρχει, άλλωστε, κανείς που θέλει να ζήσουμε ξανά την τριετία της μεγάλης έντασης; Αλλά και επανερχόμενοι στο σήμερα: τι ακριβώς μπορεί να κάνει ο Ερντογάν στις λίγες ώρες που θα μείνει στην Αθήνα; 

Να επιτεθεί ξανά στο Ισραήλ υπερασπιζόμενος τους τρομοκράτες της Χαμάς; Να στραφεί για ακόμα μια φορά κατά των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Να απαιτήσει από την Ελλάδα να αφήσει στην άκρη την ευρωπαϊκή ταυτότητά της και να διαπραγματευτεί με την Τουρκία χωρίς την εμπλοκή «τρίτων»; Ή μήπως να αναφερθεί σε «τουρκική» μειονότητα στη Θράκη; Δεν θα είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά – για τη μειονότητα, άλλωστε, τα είπε πριν καν φτάσει στην Αθήνα. Οι ανάλογες απαντήσεις είναι λίγο-πολύ γνωστές και σαφώς προετοιμασμένες.

 Οπως συμβαίνει εδώ και πολλές δεκαετίες, η μπάλα είναι στο γήπεδο της Τουρκίας. Από αυτήν εξαρτάται τόσο η διατήρηση του ήπιου κλίματος όσο και η αναζήτηση ουσιαστικών διπλωματικών συγκλίσεων. Το πιο δύσκολο μετά την Πέμπτη θα είναι να σχεδιαστούν τα επόμενα βήματα και ειδικά αυτά που αφορούν το μέλλον του πολιτικού διαλόγου. 

Ενας διάλογος που, σε αντίθεση με τους ατέρμονους γύρους των διερευνητικών, θα μπορούσε να αποκτήσει εμπράγματο αντίκρισμα και δεν θα λειτουργούσε απλώς ως σκιάχτρο έναντι μιας πιθανής νέας κλιμάκωσης. Φαντάζει δύσκολο έως και απίθανο. Πρόλαβε, άλλωστε, ο τούρκος πρόεδρος να θέσει την ατζέντα, προκαταλαμβάνοντας τις εξελίξεις. Γι’ αυτό και με την Τουρκία απέναντι δεν ταιριάζει ούτε ο άκρατος ενθουσιασμός, ούτε όμως και ο φόβος. 

Πηγή: Protagon.gr