«Δεν θα με σκοτώσετε αν σας πω αυτό που κάναμε;»..Από παιδί μαθαίνεις την αλήθεια…..Δεύτερο παιδί από τη Douma μίλησε στους δημοσιογράφους, για το χημικό θέατρο. Μας υποσχέθηκαν μπισκότα, πατάτες αν ακολουθούσαμε τις οδηγίες τους.

Ένα ακόμη παιδί από τη Douma καταγγέλει στους ρώσους δημοσιογράφους το χημικό θέατρο που έστησαν οι τρομοκράτες. Είναι ο 10χρονος Μoustafa, κάτοικος της Douma. 

Στην αρχή  δεν ήθελε να μιλήσει στους ανταποκριτές του  Sputnik γιατί τα μέλη της  Jaych al-Islam επαναλάμβαναν στα παιδιά ότι αυτοί που κατοικούν στα εδάφη που κατέχει ο στρατός μισούν τα παιδιά και θέλουν να τα σκοτώσουν. Ο Moustafa αρνείται να ποζάρει στην caméra κι επιτρέπει να τον τραβήξουμε μόνο από μακριά μια φωτογραφία.

Αλλά σιγά σιγά εξοικειώνεται  κι αποβάλει το φόβο του.Εμπιστεύεται στο Sputnik ότι αγαπά την μελέτη αλλά το σχολείο του είναι κατεστραμμένο.

«Δεν θα με σκοτώσετε αν σας πω αυτό που κάναμε;», ρωτάει κάποια στιγμή.

Και μας διηγείται πως οι άνδρες της Jaych al-Islam υποσχέθηκαν στα παιδιά ξηρούς καρπούς αν αυτά εκτελούσαν τις εντολές τους.

«Τα παιδιά μαζεύθηκαν στις άκρες του νοσοκομείου.Αυτοί [τα μέλη της Jaych al-Islam ] μας είπαν ότι θα είχαμε μπισκότα και πατάτες αν ακολουθούσαμε τους τις oδηγίες […] Άρχισαν να μας χύνουν νερό με λάστιχα. Έπειτα οι ενήλικοι μας πήραν από το χέρι και μας oδήγησαν στο εσωτερικό του νοσοκομείου όπου μας πήραν φωτογραφίες. Τελικά μας έδωσαν τα τρόφιμα που μας είχαν υποσχεθεί και μας είπαν ότι μπορούσαμε να παίξουμε γιατί ήμασταν σοφοί.» Ο Moustafa εξήγησε ότι σύμφωνα με γενικό κανονισμό τα παιδιά δεν ήταν εξουσιοδοτημένα να πάνε στο σχολείο ούτε να παίξουν.sputnik 

20.4.18 dimpenews.com

Τι είναι αποτροπή και πως την καταστρέφουμε

Τι μπορούμε να κάνουμε έναντι της «επιθετικής» και «ανεξέλεγκτης» Τουρκίας;

Καιρός να αρχίσουμε να απαντάμε σε αυτό το ερώτημα…

Που έχει γίνει πια, αληθινά «υπαρξιακό» για την Ελλάδα…

Πρώτα-πρώτα, το ερώτημα αυτό ΔΕΝ μπορεί να απαντηθεί πλήρως και αναλυτικά σε δημόσιο διάλογο. Να εξηγούμαστε…

Και για λόγους που όλοι (θα έπρεπε να) καταλαβαίνουμε!

Μπορούμε όμως να δώσουμε μια «κεντρική ιδέα», απαραίτητη για να αντιληφθούμε, πως απέναντι στην Τουρκία δεν είμαστε ούτε «από χέρι χαμένοι» ούτε «από πριν καταδικασμένοι», όπως προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι…

Η «κεντρική ιδέα» λοιπόν συνοψίζεται σε μια λέξη: Αποτροπή! (Deterrence το λένε οι αγγλοσάξονες…)

Το βασικό που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι η «Αποτροπή», ως έννοια, είναι αυτό – το «σωτήριο» – που υπάρχει ανάμεσα στην άνευ όρων υποταγή αφενός και την πλήρη συντριβή αφετέρου.

Όποιος δηλαδή αντιμετωπίζει ένα συντριπτικά ισχυρότερο επίβουλο γείτονα και δεν θέλει να υποταχθεί, αλλά ούτε να πάει και ως «πρόβατο επί σφαγήν», έχει τρίτη διέξοδο: την Αποτροπή!

Τι σημαίνει «Αποτροπή»;

Ότι ίσως να μη μπορώ να σε νικήσω κατά κράτος, αλλά, αν μου επιτεθείς, μπορώ να σου επιβάλλω δυσανάλογα μεγαλύτερο κόστος, ώστε να «μην αξίζει» τον κόπο να μου επιτεθείς.

Κι αν με νικήσεις ακόμα, να είναι «Πύρρεια νίκη» για σένα…

Και το «τίμημα» της νίκης σου, να μη το αντέχεις…

Από τους πρώτους που, κατά κάποιον τρόπο, «συνειδητά» έκαναν «αποτρεπτική πολιτική» ήταν οι Ρωμαίοι το έτος 280-279 π.Χ., όταν αντιμετώπισαν την εισβολή του Πύρρου, Έλληνα Βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου (μικρο-ανιψιού του Μεγάλου Αλεξάνδρου).

Δεν μπόρεσαν οι Ρωμαίοι να νικήσουν τότε τη Μακεδονική φάλαγγα και τους ελέφαντες του Πύρρου. Για την ακρίβεια υπέστησαν συντριπτικές ήττες οι ρωμαϊκές λεγεώνες σε δύο φονικές μάχες. Αλλά προξένησαν στον Πύρρο τέτοιες απώλειες, ώστε τον ανάγκασαν τελικά να αποσυρθεί…

Η «φιλοσοφία» λοιπόν της «Αποτροπής» είναι αυτή ακριβώς: Να δημιουργηθεί στον ισχυρότερο αντίπαλο η προσδοκία μιας «Πύρρειας νίκης» (δηλαδή ανώφελης και επιζήμιας για τον «νικητή»…).

Ανά τους αιώνες έχουμε πολλές περιπτώσεις όπου σχετικά λιγότερο ισχυρές χώρες επιβιώνουν δίπλα σε πολύ ισχυρότερους και επίβουλους γείτονες…

Πως τα καταφέρνουν; Γιατί υιοθετούν κάποιου είδους «αποτρεπτική στρατηγική». Πείθοντας τους ισχυρούς εχθρούς τους, πώς αν τους επιτεθούν, ίσως θα τους νικήσουν, αλλά σίγουρα θα το πληρώσουν πανάκριβα…

Κι έτσι ΔΕΝ ξεσπά Πόλεμος αυτόματα κάθε φορά που υπάρχει «διαφορά δυναμικού» (ισχύος) ανάμεσα σε δύο γειτονικές χώρες.

Η Αποτροπή είναι εγγύηση Ειρήνης και (σχετικής τουλάχιστον) σταθερότητας διεθνώς.

Σε πιο σύγχρονες εποχές, η «Πυρηνική» Αποτροπή στηρίχθηκε στο δόγμα πως οι δύο υπερδυνάμεις ΗΠΑ-ΕΣΣΔ, που είχαν, αμφότερες, μεγάλο απόθεμα πυρηνικών όπλων, έπεισαν η μια την άλλη, πως αν ξεσπούσε πυρηνικός πόλεμος μεταξύ τους, θα καταστρέφονταν σίγουρα και οι δύο! Και μαζί τους ο κόσμος ολόκληρος.

Ήταν το δόγμα της… «τρέλας» από τα αρχικά MAD (Mutual Assured Destruction – Βέβαια Αμοιβαία Καταστροφή!)

Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Αποτροπή ξαναγύρισε σε πιο «συμβατικά» (μη πυρηνικά, πλέον) επίπεδα. Ως στρατηγική επιβολής δυσανάλογου κόστους σε πανίσχυρο γείτονα – που θα το σκεφτόταν δύο και τρεις φορές πριν να επιτεθεί…

Και είναι πια ακριβώς το είδος της στρατηγικής που έχει ανάγκη η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας στη σύγχρονη εποχή…

Δύο ακόμα παρατηρήσεις:

–Πρώτον, ακούμε συχνά διάφορους «ειδήμονες» να απαριθμούν τα «πλεονεκτήματα» (ποιοτικά και ποσοτικά) που διαθέτει η Τουρκία απέναντί μας. Και οι αριθμοί έτσι είναι (σε βάρος μας). Δεν λένε ψέματα…

Εκείνο που δεν μας λένε, ωστόσο, είναι πως υπάρχουν σύγχρονες περιπτώσεις, όπου ένα κράτος πολύ πιο «αδύναμο» (από πλευράς αριθμητικών και ποιοτικών «συντελεστών ισχύος») κατάφερε όχι απλώς να επιβιώσει, αλλά και να συντρίψει αντιπάλους πολύ μεγαλύτερους και ισχυρότερους.

Κλασική περίπτωση – αν και όχι μοναδική – το Ισραήλ! Που αντιμετώπιζε πολύ πιο… καταθλιπτική υπεροπλία των συνασπισμένων Αράβων εναντίον του (απ’ ό,τι εμείς εναντίον της Τουρκίας) – κι όμως το Ισραήλ τους κατατρόπωσε και το 1948 και το 1967!

Και τότε το Ισραήλ δεν ήταν αυτό που είναι σήμερα! Ήταν μια χώρα «στα σπάργανα», μια κοινωνία με υποτυπώδη οικονομία και ανύπαρκτους συμμάχους, που υστερούσε σε εξοπλισμούς – σε πολλούς τομείς…

Πέρα λοιπόν από την «Αποτροπή» (πώς να επιβάλεις σε ισχυρό αντίπαλο απροθυμία να σε χτυπήσει, από το φόβο «δυσανάλογου κόστους»), υπάρχει πάντα και η περίπτωση της πλήρους Ανατροπής: Δηλαδή να χρησιμοποιήσεις σωστά αυτά που έχεις ή που μπορείς εύκολα να προμηθευτείς, για να τον νικήσεις τελικά, παρά την αριθμητική υπεροχή του!

Αλλά ας αφήσουμε για την ώρα την «Ανατροπή» κι ας μείνουμε στην «Αποτροπή»…

–Δεύτερη παρατήρηση: «Αποτροπή» μεταξύ άλλων σημαίνει: «Αξιόπιστη Απειλή» από την πλευρά του αμυνομένου.

Να ξέρει δηλαδή ο «ισχυρός αντίπαλος», πως αν επιχειρήσει να δοκιμάσει τα ανακλαστικά του αμυνομένου, θα υποστεί ανταπόδοση. Θα πληρώσει κόστος.

Πως το είχε πει κάποτε ο Γεώργιος Παπανδρέου (το 1964);

–«Μια ενδεχόμενη σύγκρουση Ελλάδος Τουρκίας θα ήταν σκέτη τρέλα!

Αλλά αν η Τουρκία ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου, εμείς ευχαρίστως θα περάσουμε το κατώφλι και θα μπούμε μέσα…»

Αυτό είναι ΑΠΟΤΡΟΠΗ!

Ήρεμα λόγια, καθαρά, με σαφές «υπονοούμενο».

Όχι… θα σας «σκίσουμε» και θα σας… «απαυτώσουμε» και είστε «μπήξοι» και «δείξοι»! Όχι τέτοιες μαλακίες…

Απλά πράγματα: Δεν το θέλουμε, δεν το επιδιώκουμε, αλλά εδώ είμαστε και σας περιμένουμε. Και «τόχουμε»…

Κυρίως το τελευταίο…

Κι ακόμα, η Αποτρεπτική στρατηγική πρέπει να πείθει ότι το αρχικό ανταποδοτικό κόστος (ή απάντηση στο πρώτο πλήγμα του εχθρού) θα είναι τέτοιο, ώστε να μπορέσει να υπάρξει κλιμάκωση, αν ακολουθήσει και δεύτερο πλήγμα μετά το πρώτο…

Η Αποτροπή λοιπόν, γίνεται τόσο περισσότερο αξιόπιστη, όσο γνωρίζει ο αντίπαλος ότι θα υπάρξουν πολλαπλά ενδιάμεσα βήματα κλιμάκωσης, πριν τη «συνολική» σύγκρουση.

Κι έτσι δεν ελπίζει να «παραλύσει» τον “αδύναμο” αντίπαλό του με ένα και μόνο «χτύπημα»…

Όσα περισσότερα «ενδιάμεσα» βήματα κλιμάκωσης μπορούν να υπάρξουν πριν την συνολική ρήξη, τόσο πιο αποτρεπτικά λειτουργεί η στρατηγική του αμυνόμενου.

Γιατί στο σύγχρονο κόσμο, συνολική σύγκρουση διαρκείας μεταξύ χωρών όπως η Ελλάδα και η Τουρκία είναι ουσιαστικά αδιανόητη.

Πολύ σύντομα θα παρέμβουν «τρίτοι» και θα υποχρεώσουν τους «εμπολέμους» να σταματήσουν!

Άρα θα προλάβουν να υπάρξουν κάποιο ή κάποια θερμά επεισόδια.

Περί αυτού μιλάμε…

Και «κερδισμένος» θα βγει όποιος καταφέρει να κερδίσει το τελευταίο (έστω και «στα σημεία»). Πριν υπάρξει έξωθεν παρέμβαση και αναγκαστική «παύση πυρός»…

Οπότε όλα αυτά που μαθαίνουμε για τους συνολικούς συσχετισμούς Ελλάδας-Τουρκίας είναι, ουσιαστικά… «εκτός θέματος»!

Καμία από τις δύο πλευρές δεν θα προλάβει να χρησιμοποιήσει το σύνολο των μέσων που διαθέτει.

Ενώ καθεμία από τις δύο, διαθέτει μέσα για να κερδίσει ένα ή δύο ή έστω το τελευταίο από μεμονωμένα επεισόδια, πριν υποχρεωθούν αμφότερες να σταματήσουν. Ανάλογα με το ποιος θα αιφνιδιάσει τον άλλο.

Οπότε μεγάλη σημασία για την τελικά έκβαση και για την πειστικότητα της Αποτροπής δεν έχει τόσο «πόσα έχεις» συνολικά, αλλά πως τα έχεις «διατάξει» και πως διατίθεσαι να τα χρησιμοποιήσεις «επί τόπου», αν χρειαστεί…

Εδώ λοιπόν, είναι το πρόβλημά μας. Η βασική «αδυναμία» μας! Ή το έγκλημα που αφήνουμε να γίνεται, από μας και σε βάρος μας. Προς μεγάλην «ικανοποίηση» της Τουρκίας:

Ότι ενώ η «Αποτροπή» θα έπρεπε να είναι η ενδεδειγμένη στρατηγική για να αποθαρρύνουμε την Τουρκική επιθετικότητα – κι ενώ διακηρυκτικά αυτό ακριβώς λέμε – στην πράξη εμείς οι ίδιοι υπονομεύουμε την Αποτροπή μας και ακυρώνουμε την «αξιοπιστία» της!

Εμείς οι ίδιοι. Μόνοι μας…

–Όταν κάθε φορά που μας προκαλούν ανοικτά – και, κυρίως, έμπρακτα – εμείς επικαλούμαστε τη … «σωφροσύνη» και την «ψυχραιμία», τους στέλνουμε το μήνυμα πως ΔΕΝ έχουμε διάθεση να αντιδράσουμε! Και τους ενθαρρύνουμε να «γκριζάρουν» ένα μέρος της περιοχής μας και να προετοιμάσουν το επόμενο βήμα τους. (Αντίθετα: το… «τρελοκομείο» του Γέρου της Δημοκρατίας θα έπρεπε να επικαλούμαστε!)

–Όταν κάθε φορά που εμπράκτως μας προκαλούν εμείς τους κάνουμε «μαθήματα… Διεθνούς Δικαίου», ουσιαστικά τους λέμε ότι ΔΕΝ διαθέτουμε «αποτρεπτική» πολιτική, δηλαδή διάθεση να τους επιβάλουμε «κόστος» για την προκλητικότητά τους. Και τους ενθαρρύνουμε να κάνουν το επόμενο βήμα…

–Όταν κάθε φορά που εκείνοι αμφισβητούν την κυριαρχία μας επί Ελληνικού εδάφους εμείς… «κυνηγάμε» όσους δικούς μας πάνε και βάζουν ελληνικές σημαίες πάνω σε ελληνικό έδαφος, στέλνουμε το μήνυμα στην Τουρκία, ότι η «Αποτροπή» μας πήγε περίπατο.

Βεβαίως, το πού και πότε θα βάλουμε εθνικά σύμβολα πάνω στη συνοριογραμμή πρέπει να το συντονίζει η ο στρατός και να το ελέγχει η Πολιτεία. Εντάξει, το ’παμε, το συμφωνήσαμε, το εμπεδώσαμε…

Αλλά όταν οι Τούρκοι αξιώνουν να κατέβουν τα εθνικά σύμβολα (ή τα κατεβάζουν μόνοι τους) από νησίδες πολύ μέσα στην Ελληνική επικράτεια και πολύ μακριά από τη θαλάσσια συνοριογραμμή, έχουμε εντελώς άλλη κατάσταση:

Δεν είναι «τα παιδιά που γκριζάρουν το Αιγαίο»…

Είναι η Τουρκία που το γκριζάρει!

Κι όταν βγαίνει ένας ηλίθιος κυβερνητικός και, αφρίζοντας, λέει στην ελληνική τηλεόραση «τρία παιδιά γκρίζαραν το Αιγαίο»! – αυτός ο μαλάκας καταστρέφει την Ελληνική Αποτροπή!

Όχι μόνο δείχνει τον πανικό του στην άλλη πλευρά. Αλλά προσφέρει και άλλοθι στον Ερντογάν: Δεν φταίει η Τουρκία, φταίνε τα δικά μας τα κωλόπαιδα! Αυτό λέει…

Τόσο μαλάκας (με το συμπάθιο)…

Δεν καταλαβαίνει πως είναι σχέδιο της Τουρκίας να γκριζάρει το Αιγαίο εδώ και πάνω από 20 χρόνια – όταν τα παιδιά αυτά ήταν αγέννητα ακόμα…

Κι αν δικοί μας λένε δημόσια τέτοια αχαρακτήριστα, το «μήνυμα» που πάει απέναντι είναι ότι έχουμε… χεστεί απάνω μας, οπότε ποια… «αξιόπιστη απειλή» και ποια «Αποτροπή»;

Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…

Δεν είναι το πρόβλημα μου τα παιδιά – και δεν είναι το πρόβλημά μας τα παιδιά! Το πρόβλημα είναι τέτοιοι «πολιτικοί», που δίνουν «συγχωροχάρτι» στην τουρκική προκλητικότητα και στέλνουν μηνύματα πανικού, αντί για μηνύματα αποτρεπτικής ετοιμότητας.

Μόνοι τους προκαλούν τους Τούρκους να κάνουνε σε βάρος μας περισσότερα και χειρότερα.

Το καλύτερο που έχουν να κάνουν τέτοιοι άνθρωποι είναι να φύγουν από την εξουσία! Τώρα…

Δεν έκαναν μόνο μεγάλη ζημιά μέχρι σήμερα…

Συνεχίζουν να κάνουν κολοσσιαία ζημιά κάθε μέρα που μένουν.

Την Ελληνική Αποτροπή καταστρέφουν!

Την ώρα που την έχουμε περισσότερο ανάγκη…

ΘΑΝΑΣΗΣ Κ.

Ο Θανάσης Κ. αναλύει σε βάθος τα πολιτικά δρώμενα. Πιστεύει ότι από εμάς θα εξαρτηθεί το τελικό αποτέλεσμα. Από μας θα εξαρτηθεί ο παράδεισος ή η κόλαση που θα χτίσουμε...

Το σκίτσο είναι του Θοδωρή Μακρή

https://new-deal.gr/ti-einai-apotroph/

Ερντογάν: Ερωτοτροπεί με θερμό επεισόδιο, αλλά φοβάται τη σύρραξη

Γράφει ο Σταύρος Λυγερός  – 

Μετά την ανακοίνωση ότι τον Ιούνιο θα στηθούν πρόωρα κάλπες στην Τουρκία, το κρίσιμο ερώτημα που αιωρείται στην Ελλάδα είναι εάν ο Ερντογάν θα επιδιώξει να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, προσδοκώντας μία εύκολη νίκη, η οποία θα τον βοηθήσει να ενισχύσει εκλογικά την υποψηφιότητά του. Αν και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως θα εκλεγεί, είναι προφανές πως οτιδήποτε του φέρνει ψήφους είναι κατ’ αρχήν ελκυστικό. Και όπως έδειξε προσφάτως η κατάληψη του Αφρίν, η τροφοδότηση του εθνικιστικού πυρετού φέρνει ψήφους, επειδή συσπειρώνει γύρω του τη “βαθιά Τουρκία” κι όχι μόνο.

Προφανώς, ο Τούρκος πρόεδρος θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει τις εκλογές και να αναγορευθεί και τυπικά σε νεοσουλτάνο. Έχει αποδείξει, άλλωστε, ότι δεν ορρωδεί προ ουδενός. Υπενθυμίζουμε ότι το 2015, για να κερδίσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δεν δίστασε να ξαναστήσει κάλπες σε μερικούς μήνες, αφού προηγουμένως είχε τινάξει στον αέρα την ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους, οδηγώντας την Τουρκία σε αιματοκύλισμα.

Μετά την ανακοίνωση των πρόωρων εκλογών, αρκετοί στην Ελλάδα έσπευσαν να κηρύξουν λήξη συναγερμού, επειδή θεώρησαν πως οι τουρκικές προκλήσεις της τελευταίας περιόδου στο Αιγαίο δεν είναι τίποτα περισσότερο από ακίνδυνα πυροτεχνήματα για προεκλογική χρήση. Πρόκειται για επιδερμική και επικίνδυνη ανάγνωση.

Αναμφιβόλως, η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας έχει και έναν συγκυριακό χαρακτήρα, με την έννοια ότι υπηρετεί τις εκλογικές σκοπιμότητες του Ερντογάν. Η διάσταση αυτή υπάρχει, αλλά εάν μείνουμε μόνο σ’ αυτήν θα βλέπουμε τα δένδρα και θα έχουμε χάσει την εικόνα του δάσους. Και το δάσος είναι η ποιοτική αναβάθμιση της πάγιας επεκτατικής πίεσης που η Άγκυρα ασκεί στην Ελλάδα, η οποία ιστορικά ακολουθεί ανοδική τροχιά, αλλά στην παρούσα περίοδο συνδέεται και με ειδικούς γεωστρατηγικούς λόγους.

Η επικοινωνιακή καταιγίδα που ενορχηστρώνει η Άγκυρα και με επιθετικές πράξεις και με εμπρηστικές δηλώσεις υπηρετεί ταυτοχρόνως και τις συγκυριακές προεκλογικές σκοπιμότητες του Ερντογάν και τον πάγιο τουρκικό επεκτατισμό, ο οποίος έχει στρατηγικό στόχος να κάμψει την Ελλάδα και να την οδηγήσει σε ένα είδος φινλανδοποίησης.

Ο Ερντογάν φοβάται τον πόλεμο

Μπορεί ο Ερντογάν να κλιμακώσει τις πιέσεις του, αλλά μία ορθολογική εκτίμηση των δεδομένων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν έχει την πολυτέλεια να προκαλέσει μία σύρραξη με την Ελλάδα. Δεν είναι μόνο η τουρκική στρατιωτική εμπλοκή στη Συρία. Είναι και άλλοι λόγοι που λειτουργούν απαγορευτικά:

• Πρώτον, επειδή κατά γενική ομολογία το συνεχιζόμενο κύμα διώξεων στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχει πλήξει καίρια όχι μόνο το ηθικό, αλλά και το αξιόμαχό τους.
• Δεύτερον, επειδή ο Ερντογάν θεωρεί πως παρά τις μαζικές εκκαθαρίσεις δεν μπορεί να εμπιστεύεται το σώμα των αξιωματικών, ακόμα και όσους ο ίδιος έχει ορίσει σε ηγετικές θέσεις. Επειδή σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής με την Ελλάδα οι στρατηγοί εκ των πραγμάτων θα αποκτήσουν μεγάλα περιθώρια αυτονομίας κινήσεων, φοβάται ότι μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να τον ανατρέψουν. Δεν έχει ξεχάσει την υπόθεση «Βαριοπούλα» πριν μία δεκαετία. Υπενθυμίζουμε πως τότε το κεμαλικό «βαθύ κράτος» είχε συνωμοτήσει για να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα, το οποίο θα χρησιμοποιούσε για να ανατρέψει την κυβέρνηση Ερντογάν.
• Τρίτον, επειδή οι σχέσεις και των ΗΠΑ και της Ευρώπης με την Άγκυρα είναι σε οριακό σημείο, στο πολιτικό-διπλωματικό επίπεδο το καθεστώς Ερντογάν βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Ναι μεν η Δύση δεν θέλει να χάσει την Τουρκία, αλλά δεν θέλει περισσότερο να διευκολύνει μία στρατιωτική νίκη του Ερντογάν, η οποία θα τον ενδυναμώσει περαιτέρω. Με άλλα λόγια, πιθανότατα θα προσπαθήσει να του βάλει τρικλοποδιές. Αυτό με ορθολογικούς όρους, γιατί ο ίδιος ο Ερντογάν θεωρεί ότι εάν εμπλακεί σε πόλεμο με την Ελλάδα η Δύση θα εκμεταλλευθεί την ευκαιρία για να τον οδηγήσει σε ήττα και να τον ανατρέψει.
• Τέταρτον, επειδή η τουρκική κοινωνία είναι βαθύτατα διχασμένη όχι μόνο μεταξύ Τούρκων και Κούρδων, αλλά και στους κόλπους του τουρκικού έθνους.

Απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας

Για όλους αυτούς τους λόγους, το σενάριο πρόκλησης ελληνοτουρκικής σύρραξης δεν είναι στην ατζέντα του Τούρκου προέδρου. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν τον εμποδίζει να χρησιμοποιεί την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας ως πολιτικό όπλο, όπως έκαναν και οι κεμαλικοί προκάτοχοί του. Όπως προαναφέραμε, άλλωστε, είναι κοινή η πεποίθηση στην Άγκυρα πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι απρόθυμο να αντιδράσει δυναμικά. Αυτό γενικά δεν είναι λάθος, αλλά, όπως πάντα, έτσι και εδώ υπάρχουν όρια.

Το πρόβλημα θα προκύψει εάν ο Ερντογάν παραβιάσει τις κόκκινες γραμμές, παρασυρόμενος αφενός από την αλαζονεία του, αφετέρου από την ανάγκη του για εύκολη νίκη. Αυτός είναι ο λόγος που η τακτική της Αθήνας πρέπει να κινηθείσε δύο επίπεδα:

• Πρώτον, να εφαρμόσει «άμυνα ζώνης», με την έννοια ότι θα πρέπει να αποφεύγει κινήσεις που θα έδιναν την ευκαιρία και θα αύξαναν τον πειρασμό του Ερντογάν να επιδιώξει μία εύκολη νίκη μέσα από ένα οριοθετημένο μικρής κλίμακας θερμό επεισόδιο.
• Δεύτερον, να καταστήσει σαφές ότι εάν οι Τούρκοι επιχειρήσουν να δημιουργήσουν τετελεσμένο σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας, η απάντηση της Ελλάδας δεν θα είναι περιορισμένη τοπικά, αλλά θα είναι γενικευμένη σύρραξη, αυτό ακριβώς που δεν θέλει ο Ερντογάν.

πηγή:https://slpress.gr/ethnika/erotropei-me-ena-thermo-epeisodio-alla-fovatai-ti-syrraksi/

Νέο ρεσιτάλ προπαγάνδας από τους Τούρκους - Η Aksam δημοσίευσε ως νέο ντοκουμέντο μια...παλιά αερομαχία στο ΑΙΓΑΙΟ - ΒΙΝΤΕΟ

Δεν έχουν το θεό τους οι Τούρκοι, οι οποίοι συνεχίζουν να προκαλούν και με fake βίντεο που αναρτώνται ακόμη και σε ιστοσελίδες γνωστών εφημερίδων.

Τρανταχτό το παράδειγμα της Aksam, η οποία δημοσίευσε την Παρασκευή ένα βίντεο από αερομαχία προηγούμενων ετών ανάμεσα σε ένα ελληνικό Mirage 2000 και ένα τουρκικό F-16. Μάλιστα, παρουσίαζε το F-16 να προσπαθεί να αναχαιτίσει το ελληνικό μαχητικό «κλειδώνοντας» το στο στόχαστρο των όπλων του αφήνοντας να εννοηθεί πως υπήρξε παραβίαση του εναερίου χώρου από τη χώρα μας.

Το μονταρισμένο βίντεο φιλοξενείται σε γκρουπ του Facebook με τίτλο: «Turkish Special Forces - Türk Özel Kuvvetleri» με μέλος και συγκεκριμένα, τον Γκιοκχάν Γιουτζέλ να αναφέρει σε σχόλιο του κάτω από το βίντεο: «Πριν από πόσα χρόνια βρήκατε αυτές τις εικόνες, προφανώς ο διαχειριστής της σελίδας το έκανε share για να κάνει εντύπωση».

Δείτε την ανάρτηση και το βίντεο:

http://www.enikos.gr/international/570542/neo-resital-propagandas-apo-tous-tourkous-i-aksam-dimosiefse-os-n

Πρόσκληση στην εκδήλωση: "150 χρόνια από τη γέννηση του Κώστα Κρυστάλλη"

Ο Κώστας Κρυστάλλης ή Κρουστάλλης ήταν Έλληνας ποιητής και πεζογράφος της Νέας Αθηναϊκής σχολής

Ηπειρώτης λογοτέχνης, ο «τραγουδιστής του χωριού και της στάνης», ο ποιητής που ύμνησε όσο κανένας άλλος τα λεβέντικα βουνά και τη ζωή της υπαίθρου.

Ο Κώστας Κρυστάλλης γεννήθηκε το 1868 στο Συρράκο της Ηπείρου. Ήταν γιος του εύπορου εμπόρου Δημητρίου Κρυστάλλη και της συζύγου του Γιαννούλας, το γένος Ψαλίδα. Μαθητής ακόμα της Ζωσιμαίας Σχολής στα Ιωάννινα εξέδωσε το φλογερό πατριωτικό ποίημα «Αι σκιαί του Άδου» (1887), στο οποίο εξυμνούσε με πάθος τους εθνικούς αγώνες και τους ήρωες του 1821. Η Ήπειρος, όμως, ήταν τότε σκλαβωμένη και οι Τούρκοι καταζητούσαν το νεαρό ποιητή. Για ν’ αποφύγει τη σύλληψη αναγκάστηκε να φύγει στην Αθήνα, όπου δούλεψε σκληρά.

Εργάστηκε ως στοιχειοθέτης σε τυπογραφείο, συντάκτης του περιοδικού «Εβδομάς», λημματογράφος στην εγκυκλοπαίδεια «Μπαρτ και Μπεκ» και τέλος ως υπάλληλος στα εκδοτήρια των Σιδηροδρόμων Πελοποννήσου. Τα εισοδήματά του από αυτές τις δουλειές ήταν πενιχρά και μη έχοντας επαρκείς πόρους ζούσε σε ανήλιαγα υπόγεια, που του έφθειραν την υγεία. Προσβλήθηκε από φυματίωση, αρρώστια αγιάτρευτη στην εποχή του. Η μόνη του χαρά ήταν η μελέτη και η ποίηση και που και που καμιά εκδρομή στην Πεντέλη, στην Πάρνηθα ή στον Υμηττό, που του θύμιζαν την «Πίνδο του», τη βουνίσια ζωή, που είχε γίνει o μυστικός καημός του.

Απ’ αυτή την ασίγαστη λαχτάρα, γεννήθηκε η ειδυλλιακή ποίησή του. Ο Κρυστάλλης έγραψε κι άλλα έργα, όπως τα πεζογραφήματα για τους «Βλάχους της Πίνδου» και το πατριωτικό του «Ο Καλόγερος της Κλεισούρας του Μεσολογγιού», μα εκείνα που κάνουν ξεχωριστό ποιητή τον Κρυστάλλη και προσθέτουν ένα νέο τόνο στη νεοελληνική ποίηση είναι τα «Αγροτικά» (1891) και ο «Τραγουδιστής του Χωριού και της Στάνης» (1892), που τιμήθηκε με έπαινο στον Φιλαδέλφειο διαγωνισμό. Σ’ αυτά τα ποιήματα, που έχουν βουκολικό χρώμα και είναι γεμάτα δροσιά και χάρη, ο ηπειρώτης ποιητής ξεκινά από τη λαϊκή παράδοση και το δημοτικό τραγούδι, και τα πλουτίζει με την προσωπική του τέχνη και «την άφθαστη ομορφιά της ελληνικής φύσης και των βουνών μας την περηφάνεια». Στα τέλη του 1893 κέρδισε 2.500 δραχμές από λαχείο κι έτσι μπόρεσε στις αρχές του επομένου έτους να δημοσιεύσει τα «Πεζογραφήματά» του.

Λίγο αργότερα, όμως, η αρρώστια του θα επιδεινωθεί ραγδαία και ο ξενιτεμένος ποιητής δεν αντέχει πια. Γυρίζει στην Ήπειρο και στις 22 Απριλίου 1894 πεθαίνει στο σπίτι της αδελφής του στην Άρτα, σε ηλικία μόλις 26 χρονών. Ο κάμπος τον είχε φάει, όπως προφήτεψε θλιβερά στο «Σταυραητό» του.

Παρακαλώ σε Σταυραητέ, για χαμηλώσου λίγο
και δος μου τις φτερούγες σου και πάρε με μαζί σου·
Πάρε με πάνω στα βουνά, τι θα με φάει ο κάμπος.

Στην Πεντέλη υπάρχει από χρόνια η προτομή του. Την έχουν στήσει οι φυσιολάτρες, που τον αισθάνονται ιδιαίτερα σαν δικό τους ποιητή. Να, τι γράφει γι’ αυτό το βουνό ο Κρυστάλλης:

Νάξερες, όμορφο βουνό, τί μου θυμίζει εμένα
ένα κεδρί, ένας πεύκος σου, μια ρεματιά, μια βρύση.
Νάξερες όμορφο βουνό, τί πόθους μου ξανάφτει
κι ένας ανθός σου ταπεινός με τη μοσχοβολιά του,
Γι’ αυτό, βουνό μου, σ’ αγαπώ περίσ’ απ’ όλα τ ’άλλα.

Οι πρώτες ποιητικές συλλογές του Κρυστάλλη εντάσσονται στο ρομαντισμό της Α’ Αθηναϊκής Σχολής και είναι γραμμένες σε καθαρεύουσα, αποτέλεσμα των επιρροών που δέχτηκε ο ποιητής από την επαφή του με το πνεύμα του αθηναϊκού ρομαντισμού. Με τα «Αγροτικά» πέρασε στον κύκλο της Νέας Αθηναϊκής Σχολής, στρεφόμενος προς τη δημοτική γλώσσα, και το δημοτικό τραγούδι. Στην πεζογραφία οι επιρροές του εντοπίζονται στο χώρο των λαϊκών παραδόσεων. Και στα πεζά του χρησιμοποίησε αρχικά την καθαρεύουσα, στράφηκε ωστόσο σύντομα προς τη δημοτική, στη χρήση της οποίας συγκαταλέγεται στους πρωτοπόρους.

Πηγή:https://www.sansimera.gr/biographies/1300

Ετήσιο Τρισάγιο και Κατάθεση Στεφάνου στη Μνήμη των Πεσόντων Αξιωματικών στο Σαραντάπορο Ελασσόνας

Την Πέμπτη, 19 Απριλίου 2018, τελέστηκε ετήσιο τρισάγιο και κατάθεση στεφάνου, στο χώρο του Μνημείου υπέρ ανάπαυσης των ψυχών και απόδοσης φόρου τιμής, στα τέσσερα στελέχη του Στρατού Ξηράς, που τραυματίσθηκαν θανάσιμα κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, με ελικόπτερο της Αεροπορίας Στρατού, στο Σαραντάπορο Ελασσόνας, την 19η Απριλίου 2017.

Στην τελετή παρέστη ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Αντιστράτηγος Αλκιβιάδης Στεφανής, ενώ παραβρέθηκαν ο Διοικητής Στρατιάς, οι οικογένειες των εκλιπόντων και εκπρόσωποι από την Περιφέρεια, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, το Σύνδεσμο Αποστράτων, τις Θρησκευτικές, Στρατιωτικές και Πολιτικές Αρχές του τόπου, καθώς και πολίτες από το χωριό ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟ.
#ΕλληνικόςΣτρατός.

Συντάξεις: Αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα του ΓΛΚ, οι συντάξεις μηνός Μαΐου

Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα του, τις συντάξεις μηνός Μαΐου  2018, που θα καταβληθούν στις 27  Απριλίου, ημέρα Παρασκευή. 

 
   Την ίδια ημέρα θα καταβληθούν και οι προσωρινές συντάξεις των συναδέλφων, των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας.

    Τα μερίσματα θα καταβληθούν την ίδια ημέρα.