Μήνυμα στην Άγκυρα: Οι απαντήσεις με διπλωματικά μέσα δεν πρέπει να εκλαμβάνονται ως αδυναμία. Η χώρα θα υπερασπιστεί τα δικαιώματά της με τρόπο διαφορετικό»

«Εμείς είμαστε διαφορετικός παίκτης στο διεθνές σύστημα. Η χώρα μου θα υπερασπιστεί τα δικαιώματά της με τρόπο διαφορετικό» διαμηνύει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στην Τουρκία καλώντας την να αντιληφθεί ότι η φιλική διάθεση και οι απαντήσεις «με διπλωματικά μέσα σε προκλήσεις ακόμα και στρατιωτικές, δεν πρέπει να εκλαμβάνονται ως αδυναμία. Είναι συμπεριφορά ευθύνης. Αυτό δείχνει δύναμη χαρακτήρα και δυνατοτήτων» τονίζει σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Der Spiegel» με τίτλο «Η Τουρκία αρέσκεται να παίζει με τη φωτιά».


Ο Ν. Κοτζιάς αποσαφηνίζει ότι «εμείς δεν πρόκειται να πάμε ποτέ σε ένα τραπέζι διαπραγμάτευσης με τους δικούς της όρους» και «καλό είναι να το καταλάβει» η Τουρκία, επισημαίνοντας παράλληλα ότι «δεν πρέπει εμείς να δημιουργούμε ατμόσφαιρα που να την διευκολύνει να βγάζει την εσωτερική της νευρικότητα πάνω μας» και να μπαίνουμε στο «τουρκικό παιχνίδι» και «τον τρόπο που κάνει πολιτική» με εντάσεις, επισημαίνοντας ότι ο δικός μας πολιτισμός «είναι πιο ορθολογικός και δίκαιος. Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε σε ένα "chicken game"»

«Αυτή δεν είναι συμπεριφορά μεταξύ συμμάχων του ΝΑΤΟ», «δεν είναι καλό αυτό, γιατί θα χαθούν και δικοί τους στρατιωτικοί, όπως συνέβαινε κατά καιρούς» τονίζει Νίκος Κοτζιάς σχετικά με τη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από την Τουρκία, ενώ αναφέρει ότι στο γραφείο του έχει «έγγραφα για εκατοντάδες ανάλογες περιπτώσεις, ακόμα και πρακτικά παράδοσης, που εμείς τους επιστρέψαμε, χωρίς τέτοια κλιμάκωση». Αποσαφηνίζει δε ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα σε σχέση με τους 8: «Εμείς τους 8 δεν τους συλλάβαμε. Οι 8 ζήτησαν άσυλο από την Ελλάδα. Οι δικοί μας στρατιωτικοί δεν ζητούν άσυλο στην Τουρκία. Συνελήφθησαν παρά τη θέλησή τους», λέει.

Παράλληλα αποκρούει κάθε εικασία περί προετοιμασίας για πιθανό πόλεμο με την Τουρκία ερωτηθείς σχετικά, τονίζοντας ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική από την ειρήνη και την ειρηνική συνύπαρξη» και τα υπάρχοντα προβλήματα «πρέπει να λύνονται διπλωματικά, ειρηνικά, με βάση το διεθνές δίκαιο». Ερωτηθείς σχετικά με τους εξοπλισμούς επισημαίνει ότι «με βάση τις οικονομικές μας δυνατότητες θωρακίζουμε την άμυνά μας. Έχουμε καλό προσωπικό. Και υλικό. Τα έξι γερμανικά υποβρύχια είναι τρομερό όπλο στις θάλασσες. Η Τουρκία επενδύει σε μεγάλα project, όπως η παραγγελία αεροπλανοφόρου, όμως η Ελλάδα έχει 2.000 νησιά».

Αναφορικά με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο υπουργός Εξωτερικών εκφράζει την άποψη ότι «βρίσκεται σε περίοδο μεγάλης νευρικότητας», ότι «τον απασχολούν πολύ τα ενεργειακά και πως θα διεκδικήσει, ακόμα και παρανόμως, δικαιώματα της Τουρκίας πάνω στον ενεργειακό πλούτο της Μεσογείου». Παράλληλα εκτιμά ότι «θέλει να κάνει τις χώρες στον περίγυρο της Τουρκίας περιφερειακές και να ηγεμονεύει στην περιοχή», αναφέρει πως «φαίνεται ότι θέλει "εκτουρκισμό της Ευρώπης"», «με αυταρχικότητα, σκληρότητα, σε σχέση με συμμάχους: Όταν συλλαμβάνει πχ Αμερικανό πάστορα, Γερμανούς δημοσιογράφους, Έλληνες στρατιωτικούς. Όλα αυτά δεν συνάδουν σε μία χώρα με ευρωπαϊκή κουλτούρα. Είναι δικό του θέμα να αποφασίσει».

Ερωτηθείς σχετικά με επιθυμίες για αλλαγή συνόρων από την πλευρά της Τουρκίας, ο Ν. Κοτζιάς εκφράζει την άποψη ότι ο Ερντογάν «προς το παρόν δεν έχει δείξει τέτοια διάθεση» ούτε «μπορεί να ονειρεύεται ότι μπορεί να αλλάξει τα ευρωπαϊκά σύνορα». Τονίζει ότι «υπάρχει το διεθνές δίκαιο». Υπογραμμίζει δε ότι ως προς τη «διάθεση παρενόχλησης της χώρας, δημιουργίας επεισοδίων, αμφισβήτησης της κυριαρχίας της δικής μας και κατά συνέπεια της ΕΕ σε σειρά από θαλάσσιες περιοχές και χώρους», «ξέρει ότι με την Ελλάδα δεν έχει να κάνει με το Ιράκ ή τη Συρία, αλλά με ένα συγκροτημένο κράτος, με μεγαλύτερες ικανότητες και δυνατότητες».

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τη συμπεριφορά του υπουργού Άμυνας Πάνου Καμμένου ο Ν. Κοτζιάς υποστηρίζει ότι τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας έχουν διαφορετικά μέσα και τρόπο συμπεριφοράς εξηγώντας επίσης ότι ίδιος είναι «οπαδός της νηφάλιας και ψύχραιμης αντιμετώπισης των προβλημάτων» και αντιδρά όταν είναι χρήσιμο για τη χώρα, όχι όταν προκαλείται.

Τέλος ο υπουργός Εξωτερικών ερωτηθείς αν θα μπορούσε να ακολουθηθεί και με την Τουρκία μία ανάλογη προσέγγιση επίλυσης των θεμάτων όπως με την ΠΓΔΜ για το ονοματολογικό απάντησε: «Τρία χρόνια προσπαθούμε. Έγιναν βήματα. Αλλά η Τουρκία έχει αλλάξει συμπεριφορά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα. Πάλι θα προσπαθήσουμε, αλλά να το καταλάβουν ότι το κάνουμε από ευθύνη και όχι αδυναμία. Οι διαφορές με τα Σκόπια είναι προβλήματα ιστορικού χαρακτήρα, ταυτότητας, κληρονομίας και πολιτισμού. Τα ζητήματα αυτά είναι ευαίσθητα. Μπορούν όμως να λυθούν με τόλμη όπως κάνουμε τώρα. Ενώ με την Τουρκία έχουμε προβλήματα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικών διεκδικήσεων. Η Τουρκία διεκδικεί χώρο, όχι κληρονομιά. Ελπίζω θα "συνέλθει" και θα μετρήσει καλύτερα και το μπόι και το συμφέρον της».

Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ- ΜΠΕ - http://www.enikos.gr/politics/568635/kotzias-se-agkyra-oi-apantiseis-me-diplomatika-mesa-den-prepei-na

Η πίστη είναι απόφαση

«Εφιάλτης ήταν και πέρασε...» μου ανήγγειλε ανακουφισμένος. «Θέλησε ο Κύριος να με δοκιμάσει πριν αναγγείλω από καθέδρας την Ανάστασή Του...». Δεν σχολίασα.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Αντί να με δεχθεί στο Δεσποτικό –στο ωραιότερο χωρίς αμφιβολία σπίτι της παλιάς πόλης, εκεί όπου εδώ και ενάμιση αιώνα κατοικούν οι μητροπολίτες μας– με περίμενε σε ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο τρίτης κατηγορίας, κατάλληλο μάλλον για παράνομα ζευγάρια παρά για τουρίστες, πόσο δε μάλλον για αρχιερείς. «Θέλω την απόλυτη εχεμύθειά σου», μου είχε πει στο τηλέφωνο προτού μου δώσει τον αριθμό του δωματίου του.

Τρόμαξα να τον γνωρίσω. Φορούσε αθλητική φόρμα. «Πού είναι το ράσο σου;» Είχε ξυριστεί, εάν εξαιρέσεις ένα σφηνοειδές μουσάκι, μια φούντα στο πιγούνι του. «Τι έγινε η γενειάδα σου;» Αρχισε να τραντάζεται από λυγμούς. Με τράβηξε μέσα και κλείδωσε την πόρτα πίσω μου. «Εχασα την πίστη μου!» μου ανήγγειλε σπαραχτικά. «Πάει...»

Είδα κι έπαθα να τον συνεφέρω κάπως. Να τον κάνω να μου μιλήσει.

«Από τη μια στιγμή στην άλλη, Γιώργο, στην κυριολεξία. Ξύπνησα εχθές το πρωί, κοίταξα γύρω μου και ξαφνικά δεν είχα ιδέα τι γύρευα εγώ εκεί. Οχι πως είχα πάθει αμνησία – θα το προτιμούσα. Θυμόμουν στην εντέλεια ποιος ήμουν, ποιον δρόμο είχα ακολουθήσει από παιδί σχεδόν, πώς και γιατί είχα βρεθεί στη μονή πρώτα, στην εκκλησία έπειτα, ταπεινός δούλος Κυρίου. Μου διέφευγε όμως εντελώς το γιατί. Το γιατί της ζωής μου όλης... Ο διάκος μού έφερε καφέ και παξιμάδι, με βοήθησε να ντυθώ. Πήγαμε στη μητρόπολη, να επιβλέψω τις ετοιμασίες για τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τα πάντα προχωρούσαν στην εντέλεια. Τα πάντα, ωστόσο, μου φαίνονταν εντελώς κενά. Οι παπάδες και τα παπαδάκια. Οι ενορίτισσες που γυάλιζαν το ξύλο του Επιταφίου και οι νεοκόροι που παραλάμβαναν κεριά και λαμπάδες και τα τοποθετούσαν στα παγκάρια. Ακόμα και οι αγιογραφίες στους τοίχους. Ακόμα και ο Παντοκράτωρ στον τρούλο! Τι νόημα είχαν; Τι παρίσταναν;»

Ηπιε μια γουλιά κόκα-κόλα από το τενεκεδάκι και με κοίταξε σαν νήπιο που το ’χουν παρατήσει εν μέση οδώ.

Ο μεγάλος μου αδελφός! Βαγγέλης μέχρι τα δεκάξι του. Βαρλαάμ για τα επόμενα σαράντα χρόνια, αφότου άκουσε την κλήση, το κάλεσμα να αφοσιωθεί στον Θεό. Η ιεροσύνη του στάθηκε τραυματική για την οικογένειά μας. Οι γονείς μας ήταν άνθρωποι πρακτικοί και ανοιχτόμυαλοι για τα μέτρα της επαρχίας –μας ανέθρεψαν με μουσικές, με βιβλία, με τσάρκες– το εμπορικό τού μπαμπά άφηνε καλά κέρδη, η μαμά ξόδευε σε λούσα, σε βεγγέρες, όλη η αφρόκρεμα της πόλης μαζευόταν στο σαλόνι μας... Το «Εν τούτω νίκα» του Βαγγέλη βιώθηκε ως προδοσία. Ο πατέρας βάρεσε τη γροθιά και απαίτησε να δώσει στη Νομική. Εκείνος τον αγνόησε, γράφτηκε στη Θεολογία, μπήκε στην Αθήνα σε μοναστήρι, έβγαινε μόνο για να πάει στη σχολή. Οσο αγωνίζονταν οι γονείς μου να τον πλησιάσουν, τόσο τους γύριζε την πλάτη. Τα καλοκαίρια δεν επέστρεφε σε εμάς, επισκεπτόταν το Αγιον Ορος. Στα γράμματα της καημένης της μαμάς –όλο γλυκόλογα και παρακάλια– απαντούσε με χωρία από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. «Με κοροϊδεύει;» απελπιζόταν εκείνη.

Στη χειροτονία του δεν μας κάλεσε. «Εάν εκκλησιαζόσασταν, θα το μαθαίνατε», μας αποστόμωσε δήθεν. Αρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά της ιεραρχίας. Το άκαμπτο ήθος του, η αποχή του από φραξιονισμούς και από δολοπλοκίες, βράδυνε την εξέλιξή του. Στα πενήντα πέντε του, εξελέγη επιτέλους μητροπολίτης στον τόπο του.

Ενθρονίστηκε πανηγυρικότατα –οι γονείς μας είχαν από χρόνια πεθάνει– εγώ πήγα στη γιορτή, να καμαρώσουν τα δίδυμα τον μπάρμπα τους μες στα χρυσά του άμφια. Κι ενώ ζύγωνε το πρώτο Πάσχα που από τον αρχιερατικό του θρόνο θα μοίραζε το Αγιο Φως, τον εγκατέλειψε αίφνης η πίστη του!

«Τι στερήθηκα, Γώγο μου, τι αρνήθηκα; Εχωσα το κεφάλι μου στην άμμο κι έχασα τη ζωή μου!» χτυπιόταν. Χαλύβδινος στον όρκο αγαμίας, ανέγγιχτος από τους πειρασμούς, είχε σχηματίσει την πεποίθηση πως «εκεί έξω» ρέει κρουνηδόν μέλι και γάλα. Οτι η κάθε μέρα των ανεκκλησίαστων –έτσι τους αποκαλούσε– τους φέρνει μεν κοντύτερα στην απώλεια, τους ανταμείβει δε με καντάρια ηδονής. «Μίλα μου για τις γυναίκες, για τις κραιπάλες, τους διονυσιασμούς σας! Πήγαινέ με τώρα στα πορνεία!» «Δεν έχουμε πορνεία στην πόλη μας...» «Μη μου λες ψέματα!» «Είναι ελεεινής ποιότητας...» «Ας πάρουμε την πρώτη πτήση για Αθήνα! Εχω λεφτά! Θα τα γλεντήσουμε μαζί!»

Εάν συνέβαιναν αυτά μια δεκαετία νωρίτερα, θα γέλαγα θριαμβευτικά και θα έσπευδα να τον μυήσω στα απαγορευμένα, τα πιπεράτα και τα πρόστυχα. Τώρα όμως; Τώρα πια; Εκείνος μεν είχε ασπρίσει και βαρύνει – το θέαμά του να τσαλαβουτάει στις απολαύσεις θα ήταν κωμικό, για να μην πω θλιβερό. Εγώ δε είχα στραγγίξει από το αλλοτινό μου κέφι –δούλευα σαν τον σκλάβο για να πληρώνω τα δίδυμα και τη διατροφή της μάνας τους– δεν άδειαζα ούτε γκόμενα να πιάσω κι ας παρέμενα τζόβενο...

«Ζέχνει η ζωή εκεί έξω, αδελφούλη...» τον προσγείωσα. «Δεν ξέρω τι σου εξομολογούνται, τους βγαίνει πάντως το λάδι για να τα φέρνουν βόλτα. Οχι τόσο για να εξασφαλίζουν τον επιούσιο. Οσο για να κρατάνε τις ισορροπίες. Να συνδυάζουν τους ρόλους. Να είναι γονείς και σύζυγοι και εργαζόμενοι και ωραίοι τύποι –όπως το εννοεί ο καθένας–, να βρίσκουν διαρκώς κάτι έξυπνο να πουν, να διακρίνονται σε ένα τουλάχιστον πεδίο, να μην τους σμπαραλιάζει ο τρόμος για τη μοναξιά, τα γηρατειά, τον θάνατο... Να προσποιούνται επιτυχία, σφρίγος, οργασμούς...» Με άκουγε άναυδος. «Κατά βάθος εσάς της Εκκλησίας σάς ζηλεύουν», του αποκάλυψα. «Γιατί;» «Επειδή πιστεύετε, Βαγγέλη. Η πίστη, κι αν δεν σώζει, ανακουφίζει» «Εγώ όμως δεν πιστεύω πια!» μου υπενθύμισε και με έστειλε στην ευχή – όχι του Θεού, τη δική του.

Μπαίνοντας η Μεγάλη Εβδομάδα, περίμενα την είδηση ότι ο δεσπότης πέταξε τα ράσα, πως η μητρόπολή μας έμεινε ακέφαλη. Φοβόμουν κι άλλα, τρισχειρότερα. Οτι θα εμφανιζόταν ξυρισμένος στην πλατεία και θα ’κανε κήρυγμα αθεΐας. Πως θα βολτάριζε επιδεικτικά στη γειτονιά με τα μπουρδέλα, θα τον μπουζούριαζαν άραγε; Θα του φορούσαν ζουρλομανδύα; Τίποτα απολύτως δεν συνέβη.

Απ’ το Τροπάριο της Κασσιανής, απ’ την Ακολουθία του Νιπτήρος κι από τα Δώδεκα Ευαγγέλια απουσίασε δίχως εξήγηση. Στον Επιτάφιο όμως εμφανίστηκε καμαρωτός κι έψαλε καλλικέλαδος. Το ευσεβές εκκλησίασμα του φιλούσε τα χέρια, οι προοδευτικοί μας συμπολίτες σχολίαζαν ευμενώς το γενάκι του. «Σενιαρίστηκε ο Βαρλαάμ! Αν είναι να εκσυγχρονιστεί η Εκκλησία, ας ξεκινήσει κι απ’ τις τρίχες...».

Τρίτη του Πάσχα με κάλεσε με τα δίδυμα στο Δεσποτικό για γεύμα – δεν μας είχε ξανακάνει τέτοια τιμή. Τα πήρε μια καλόγρια να τα ξεναγήσει στις βυζαντινοπρεπείς του κάμαρες, μείναμε οι δυο μας.

«Εφιάλτης ήταν και πέρασε...» μου ανήγγειλε ανακουφισμένος. «Θέλησε ο Κύριος να με δοκιμάσει πριν αναγγείλω από καθέδρας την Ανάστασή Του...» Δεν σχολίασα. «Εχεις διαφορετική γνώμη;» «Ναι», έγνεψα. Δεν σκόπευα να επεκταθώ. «Με περνάς για βλάκα;» γυάλισε προς στιγμήν το μάτι του. «Κάθε άλλο, αδελφέ!» «Αφού λοιπόν δεν είμαι βλάκας, κάτι θα με έφερε στα σύγκαλά μου. Κάτι εκ Θεού. Η πίστη –άργησα να το καταλάβω, Γώγο μου– η πίστη είναι απόφαση!»

Εκανε τον σταυρό του με μεγαλοπρέπεια και τσίμπησε ένα από τα σοκολατάκια που του ’χαμε αγοράσει.

2.4.2018

​​Το νέο μυθιστόρημα του Χ. Α. Χωμενίδη «Φοίνικας» κυκλοφορεί τις προσεχείς εβδομάδες από τις εκδόσεις Πατάκη.

πηγή:http://www.kathimerini.gr/957698/article/politismos/vivlio/h-pisth-einai-apofash

Το Τουρκικό Δόγμα του YUMUSATMAK

 Greek Spirit

Στον Β'Π.Π. η ναζιστική Γερμανία κατέλαβε τις Κάτω Χώρες και την μισή Γαλλία με το δόγμα του ''πολέμου αστραπή'' Blitzkrieg'', δόγμα που προβλέπει τακτική κίνηση μηχανοκίνητων μονάδων με θωράκιση, όγκο πυρός, ταχυκινησία, όλα σε υπερσυγκέντρωση.

Οι μονάδες αυτές σάρωσαν την δυτική Ευρώπη και σε πολλές περιπτώσεις το σοκ το οποίο προκάλεσαν τους επέτρεπε να προωθούνται κάθε μέρα στο θέατρο των επιχειρήσεων με ρυθμό που υπαγορευόταν από την τελική ταχύτητα των τεθωρακισμένων τους επανακαθορίζοντας το μέχρι τότε υπάρχων δόγμα το οποίο θεωρούσε επιτυχία την προέλαση μόνο κατά πέντε χιλιόμετρα την ημέρα.

 Βέβαια ο ''Blitzkrieg'' απαιτεί συντονισμό, πρωτοβουλία των εμπλεκομένων μονάδων και διοικητών, στιβαρό δίκτυο επικοινωνιών, ευέλικτη διοικητική μέριμνα ικανή να ακολουθεί τον φρενήρη ρυθμό ανάπτυξης των μάχιμων μονάδων αλλά και διασφάλιση των αναγόμενων διαδρόμων με εγκατάσταση μονάδων.

Ένας από του κύριους εκφραστές του '' Blitzkrieg'' ήταν και στρατηγός Ρόμελ ο οποίος αργότερα στην Βόρεια Αφρική κατάφερε να απειλήσει το Κάιρο με κατάληψη κάτι το οποίο θα κατάφερνε εάν υποστηρίζονταν με μέσα και εφόδια από τον Χίτλερ.

Το 1974 οι Τούρκοι εισβάλουν στην Κύπρο διεξάγοντας μια απόβαση παρωδία.

 

Οι Τουρκικές αποβατικές μονάδες χωρίς εχθρική πίεση στην ουσία διεξάγουν απλή αποβίβαση στις βόρειες Κυπριακές ακτές.

Το αποτέλεσμα ήταν κωμικοτραγικό.

Ακόμα και χωρίς εχθρική πίεση οι τουρκικές μονάδες μόλις αποβιβάζονται χάνουν τον μπούσουλα και τριγυρνούσαν σαν ζαλισμένα κοτόπουλα στην παραλία. 

Στην αποτίμηση που κάνανε οι Τούρκοι στρατηγοί μετά την απόβαση παραδέχθηκαν ότι παρόλο που είχαν αρκετό χρόνο για προετοιμασία και παρόλο που δεν συνάντησαν εχθρική αντίσταση στα πρώτα στάδια η απόβαση ήταν μια αποτυχία η οποία δεν κατέληξε σε τραγωδία για τους Τούρκους ακριβώς επειδή η Κύπρος είχε ήδη προδοθεί και η ΕΛΔΥΚ και η Εθνική Φρουρά κρατήθηκαν μέσα στα στρατόπεδα τους .

Είναι φανερό ότι ένα δόγμα για να εφαρμοστεί απαιτεί και το κατάλληλο ανθρώπινο υπόβαθρο. 

Οι Τούρκοι απέδειξαν στην εισβολή στην Κύπρο ότι σε αντίθεση με τους Γερμανούς προτιμούν μια πιο ''ανατολίτικη ''προσέγγιση των πραγμάτων ώπερ μεθερμηνευόμενον εστί : έλλειψη και παντελής ανικανότητα σχεδιασμού και πρόβλεψης, έλλειψη μαχητικού πνεύματος, χαμηλό επίπεδο αντίληψης του περιβάλλοντος, αποφυγή ανάληψης πρωτοβουλιών, αγνόησή εκπαίδευσης και καταφυγή σε αυτοσχέδιες μεθόδους και διαδικασίες σε καταστάσεις πανικού.

Συνεπώς οι Τούρκοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να διεξάγουν '' Blitzkrieg''.

Ακόμα και το σχέδιο ''Βαριοπούλα'' που ενείχε στοιχεία πολέμου αστραπή αποτελούσε προϊόν σχεδιασμού επί χάρτου αγνοώντας ότι όσο οι Τούρκοι έχουν την πρωτοβουλία κινήσεων όλα πάνε καλά αλλά μόνο μέχρι το πρώτο εμπόδιο και αναποδιά.

Οι Τούρκοι δεν είναι για τέτοια ,δεν είναι για πόλεμο αστραπή. 

Ωστόσο κακό δεν είναι να μην μπορείς να ακολουθήσεις το δόγμα κάποιου άλλου , κακό είναι να μην έχεις δόγμα που να σου ταιριάζει.

Οι Τούρκοι είναι καλοί στο δόγμα του yumusatmak, το δόγμα του ''μαλακώματος'' του εχθρού και του στόχου.

Οι Τούρκοι διαθέτουν απεριόριστη υπομονή η οποία τους επιτρέπει να διατηρούν τους ράθυμους ρυθμούς τους ακολουθώντας μια τακτική που κατατρώει τον αντίπαλο και τον μαλακώνει πριν από την τελική επίθεση.

Το δόγμα αυτό των Τούρκων εφαρμόζεται τόσο σε στρατηγικό όσο και τακτικό επίπεδο.

Σε στρατηγικό επίπεδο έχουμε τις παραβιάσεις και την συνεχή αμφισβήτηση της ελληνικής επικράτειας, την δημιουργία εκ του μη όντως τουρκικής συνειδήσεως μειονότητα στην Θράκη, την διακίνηση των λαθρομεταναστών με την βοήθεια των τουρκικών αρχών , την αύξηση των εξοπλισμών με αποβατικό κυρίως προσανατολισμό , την πολιτισμική διείσδυση με τα τούρκικα σήριαλ και τελευταία την οικονομική διείσδυση με τούρκους επενδυτές που θα παρουσιασθούν ως οι σωτήρες των άνεργων Ελλήνων αρκεί να αποδεχθούν την ομοσπονδοποίηση της Βόρειας Ελλάδας.

Σε τακτικό επίπεδο οι Τούρκοι πέρα από τα φιλόδοξα σχέδια της ''Βαριοπούλας'' δύσκολα θα αντισταθούν στον πειρασμό για σφυροκόπημα των Ελληνικών θέσεων με πυροβολικό και αεροπορία προτού τολμήσουν να επιτεθούν. 

Βλέπεται το yumusatmak τους ταιριάζει καλύτερα από τον πόλεμο αστραπή.

Βέβαια υπάρχει και το σενάριο της πρόκλησης θερμού επεισοδίου με τον ναυτικό αποκλεισμό κάποιου Ελληνικού νησιο , επεισόδιο που θα υποχρεώσει την Ελλάδα να συρθεί σε διαπραγματεύσεις με ολέθρια αποτελέσματα.

Και αυτό το σενάριο αποτελεί μέρος του yumusatmak. 

Ένα από τα πλεονεκτήματα του τουρκικού δόγματος είναι ότι η συνεχής ενασχόληση με τον στόχο τους με την συνεχή διατήρηση χαμηλής έντασης έχει ως αποτέλεσμα τον εθισμό των υποψήφιων θυμάτων , τα οποία με την πάροδο του χρόνου τείνουν να θεωρούν φυσιολογική μια εχθρική συμπεριφορά όπως πχ να αντικατασταθεί η Ελληνική γλώσσα από την Τούρκικη στην τηλεόραση και να ελλιμενίζονται οι Τουρκικές φρεγάτες στην Σύρο.

Θυμάστε το ''καζάν -καζάν'' του Ερντογάν ;

Η Τουρκία φιλοδοξεί να δαπανήσει 70 δις τα επόμενα δέκα χρόνια σε εξοπλισμούς, ποσό το οποίο είναι τερατώδες και κάνει πολλούς να αμφιβάλλουν για τη δυνατότητα της τουρκικής οικονομίας να αντεπεξέλθει. 

Ωστόσο η Τουρκία βλέπει την Ελλάδα ως επένδυση που θα αποσβέσει τα έξοδα. 

Εάν οι εξοπλισμοί έχουν ως αποτέλεσμα την απόκτηση ενός Ελληνικού νησιού ( και όχι απαραίτητα με στρατιωτική αναμέτρηση,) ή την διχοτόμηση του Αιγαίου , η την αυτονόμηση της Θράκης με το πλούσιο υπέδαφος,ή την αναγνώριση του ψευδοκράτους της κατεχόμενης Κύπρου ή όλα μαζί τα παραπάνω τα οποία θα  αποφέρουν το δικαίωμα στην Τουρκία για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του Αιγαίου και Κύπρου αλλά  και του υπεδάφους της Θράκης, έ τότε aferin !!.

Προσοχή μόνο φέτος στα μπάνια του λαού να μην μας χτυπήσει καμιά προπέλα από τουρκική φρεγάτα. 

πηγή: https://hellenicsunrise2.blogspot.gr/2018/04/yumusatmak.html

Σε επιφυλακή για οικουμενική Κυβέρνηση τα κόμματα

Η κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας άνοιξε διαύλους επικοινωνίας μεταξύ της κυβέρνησης και των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων δια παν ενδεχόμενο

Από τον
Ανδρέα Καψαμπέλη

H κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας δεν έχει θέσει σε κατάσταση επιφυλακής μόνο τις Ενοπλες Δυνάμεις, αλλά, όπως αναφέρουν πληροφορίες της «κυριακάτικηςδημοκρατίας», ενισχύει ταυτόχρονα τους προβληματισμούς και τις διεργασίες μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων.
Το επόμενο διάστημα θεωρείται απολύτως κρίσιμο, καθώς δεν υποχωρούν οι φόβοι για τη συμπεριφορά της Τουρκίας, αντιθέτως, εντείνονται. Οι λόγοι που ο Ερντογάν οξύνει τη στάση του δεν επιτρέπουν πλέον κανέναν εφησυχασμό, είτε συνδέονται με την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας του και το άγχος του για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές είτε με τις ευρύτερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην περιοχή. Μέχρι πρότινος -και ειδικότερα πριν από τα «Ιμια 2» με τον εμβολισμό σκάφους του Λιμενικού από τουρκική ακταιωρό και πριν από τη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Εβρο στα τέλη Φεβρουαρίου-, επικρατούσε η εκτίμηση ότι οι απειλές του «σουλτάνου» θα περιοριστούν αποκλειστικά σε ρητορικό επίπεδο, μη αντέχοντας ένα πολεμικό μέτωπο και προς Δυσμάς.

Στο διάστημα αυτό όμως τα δεδομένα έχουν μεταβληθεί θεαματικά, ενισχύοντας πλέον την άποψη ότι ο Ερντογάν θα επιδιώξει ένα «θερμό επεισόδιο», έστω και μικρής ολιγοήμερης διάρκειας. Το χρειάζεται, όπως εκτιμάται, για να δημιουργήσει -αφενός- νέα τετελεσμένα και να σύρει σύμφωνα με τη στρατηγική του την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις για το καθεστώς του Αιγαίου και όχι μόνο και για να βρει -αφετέρου- μια «διέξοδο» στις πολλαπλές εσωτερικές δυσκολίες του. Στη φάση αυτή επίσης, όπως φαίνεται, η «στρατηγική συμμαχία» της Τουρκίας με τη Δύση απειλείται με οριστικό διαζύγιο και αυτό θεωρείται πολύ πιθανό να αποθρασύνει κι άλλο τον Ερντογάν απέναντι σε νυν εταίρους του στο ΝΑΤΟ, όπως είναι η Ελλάδα.

Οσον αφορά πού και πώς θα προκληθεί ένα «θερμό επεισόδιο», οι εκτιμήσεις ποικίλλουν. Εκτός από τα επιτελεία του Πενταγώνου, πάντως, η κινητικότητα εντείνεται και στα επιτελεία των κομμάτων, τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης. Ακόμη και τις ημέρες του Πάσχα, μάλιστα, μολονότι οι πολιτικοί αρχηγοί βρίσκονται εκτός Αθηνών, επικρατεί ετοιμότητα σε όλους τους χώρους. Η επιλογή του κ. Τσίπρα, άλλωστε, να μεταβεί μέχρι την Τρίτη του Πάσχα στην Τήλο, στο σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων, αποτελεί έναν ισχυρότατο συμβολισμό εν μέσω της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Πέραν αυτών, η σοβαρότητα της κατάστασης είναι τέτοια που έχει επηρεάσει, καταρχάς, και τη μορφή της αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων για τα θέματα αυτά. Αν και δεν λείπουν οι αψιμαχίες και τα λεκτικά πυροτεχνήματα, το τελευταίο διάστημα οι τόνοι της σύγκρουσης ως προς την ουσία έχουν πέσει αισθητά. Αυτό συνδυάζεται με τις πληροφορίες που αναφέρουν ότι έστω και ανεπίσημα έχουν διαμορφωθεί κάποιοι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης εν όψει του σκηνικού που διαμορφώνεται. Φαίνεται μάλιστα ότι ακόμη και οι συναντήσεις για άλλα ζήτημα, όπως είναι το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας, γίνονται υπό ένα κλίμα «έκτακτης συνεννόησης», το οποίο επιτάσσουν οι συνθήκες στο ελληνοτουρκικό μέτωπο.

Διαπιστώνεται μια προσέγγιση η οποία απέχει παρασάγγας από την «πολεμική ατμόσφαιρα» μεταξύ των κομμάτων κατά το προηγούμενο διάστημα. Η κυβέρνηση από την πλευρά της δεν έχει κρύψει άλλωστε και την πρόθεσή της να επικαλεστεί την απειλή από την Τουρκία ως έναν επιπλέον λόγο που επιβάλλει το κλείσιμο άλλων μετώπων, όπως το Σκοπιανό. Ούτε είναι τυχαίο ότι εμφανίζονται διαλλακτικότερα τα όμορα προς την κυβέρνηση κόμματα της αντιπολίτευσης, δηλαδή εκτός από το Κίνημα Αλλαγής (ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι) και η Ν.Δ.

Υστερα από ένα μακρύ διάστημα σκλήρυνσης της στάσης της, που περιλάμβανε ως βασική προϋπόθεση τη διενέργεια εκλογών, η αξιωματική αντιπολίτευση έχει αμβλύνει τη ρητορική της και έχει άρει την προγενέστερη αδιαλλαξία της. Πριν από την όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, εξάλλου, το Σκοπιανό αντιμετωπιζόταν ήδη ως πιθανός καταλύτης πολιτικών ανακατατάξεων.

Σενάριο για κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης με πρωθυπουργό «κοινής αποδοχής»

Ενδεικτικό των διεργασιών είναι ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, στα κομματικά επιτελεία εξετάζεται πλέον και το ενδεχόμενο να προκύψει η ανάγκη ευρύτερης πολιτικής συνεννόησης, είτε για να αποτραπούν είτε για να αντιμετωπιστούν έκτακτες εξελίξεις και σοβαροί κίνδυνοι και προκλήσεις στο πεδίο των σχέσεων με την Τουρκία. Αυτή η συνεννόηση θα μπορούσε, όπως λέγεται, να οδηγήσει και σε αναζωπύρωση των σεναρίων για «οικουμενική» κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή, δηλαδή στη συγκρότηση ενός σχήματος έκτακτης ανάγκης για εθνικούς λόγους, το οποίο θα απολάμβανε διευρυμένης στήριξης εκ μέρους και της αντιπολίτευσης.

Ορισμένοι μάλιστα φέρεται ότι δίνουν ακόμη πιο προωθημένο χαρακτήρα στις σχετικές συζητήσεις, «αναζητώντας» και τον πιθανό επικεφαλής ενός τέτοιου σχήματος, αν χρειαστεί. Η συζήτηση αφορά και το αν θα είναι πολιτικό πρόσωπο κοινής αποδοχής από τους δύο μεγάλους κομματικούς χώρους ή αν θα πρόκειται για έναν «τεχνοκράτη» στο πρότυπο της μεταβατικής κυβέρνησης Παπαδήμου, που σχηματίστηκε το φθινόπωρο του 2011 με τη συμφωνία για τη διενέργεια εκλογών ύστερα από μερικούς μήνες, τον Μάιο του 2012.

Εκτός από τα ίδια τα γεγονότα και τη μορφή που θα λάβουν το προσεχές διάστημα, ένας παράγοντας που θα παίξει ρόλο στις τελικές αποφάσεις είναι το τοπίο που διαμορφώνουν και οι δημοσκοπήσεις. Ο συσχετισμός δυνάμεων, όπως τουλάχιστον αποτυπώνεται σε αυτές, δεν προοιωνίζεται εύκολο σχηματισμό αυτοδύναμης και ισχυρής κυβέρνησης στην περίπτωση που γίνουν εκλογές. Κι αυτό, εφόσον παγιωθεί ως προοπτική, εκτιμάται ότι μπορεί να καταστήσει ευκολότερη τη «συνεννόηση» χάριν των εθνικών θεμάτων.

πηγή:http://www.dimokratianews.gr/content/84964/se-epifylaki-gia-oikoymeniki-ta-kommata

Καλή Ανάσταση Πατρίδα μας

  Η Μεγάλη Εβδομάδα των παθών του Χριστού, μας θυμίζει ακριβώς, τα τελευταία οκτώ χρόνια, τα πάθη που περνάει η Πατρίδα μας και καθ΄επέκταση και ο Έλληνας πολίτης, με μόνη διαφορά ότι η κορύφωση του Θείου δράματος ήλθε την Μεγάλη  Παρασκευή, την πέμπτη ημέρα της εβδομάδος και στη συνέχεια ήλθε η Ανάσταση. 
Για την Πατρίδα μας όμως δεν είναι βέβαιο εάν έφθασε, μετά από οκτώ χρόνια συνεχούς μαστίγωσης, στην κορύφωση του δράματος της εξαθλίωσης, ή εάν ο επίπονος και στρωμένος με αγκάθια  δρόμος, που διανύουμε, προς την κορυφή του οικονομικού Γολγοθά, είναι ακόμα πολύ μακρύς, μέχρι την τελευταία πράξη της σταύρωσης.

     Από  την ταφή μέχρι την Ανάσταση του Χριστού, μεσολάβησε  χρόνος τριών ημερών, ελπίζουμε ότι ο αντίστοιχος χρόνος για την Ανάσταση της Ελληνικής οικονομίας δεν θα είναι τριών δεκαετιών ,  για να μπορέσουν κάποιοι πραγματικοί Έλληνες ηγέτες,που θα έχουν σαν μοναδικό στόχο, να ανοίξουν την ταφόπλακα της χρεωκοπίας και να οδηγήσουν την Πατρίδα μας, εκεί που τις αξίζει, στον δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας. 

Οι γνωστοί φιδέμποροι και το "Ξανθό Γένος" που συναντήθηκε με τους γκρίζους λύκους και τους πουλάει πυρηνική τεχνολογία

Ο εφιάλτης της απόκτησης πυρηνικών από την Άγκυρα και οι κινήσεις της Αθήνας για την αποτροπή του

Το χειρότερο πράγμα στην πολιτική είναι να έχεις ψευδαισθήσεις. Ακόμη χειρότερο είναι να τις πουλάς στους άλλους για «προοπτική» της χώρας. Και τρεις φορές χειρότερο είναι να είσαι κανονικός φιδέμπορας, να πουλάς εν γνώσει σου παραμύθια με πρίγκιπες και δράκους.

Εάν δεν το καταλάβατε, προχθές το «ξανθό γένος» συναντήθηκε με τους γκρίζους λύκους και γιόρτασαν την έναρξη εργασιών για το Ακούγιου, το πρώτο από τα τρία (3) πυρηνικά εργοστάσια που θα φτιάξουν οι Ρώσοι για λογαριασμό του Ερντογάν και του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος του. 

Το Ακούγιου θα είναι έτοιμο το καθόλου μακρινό 2023 και έπονται οι άλλοι δύο πυρηνικοί αντιδραστήρες. Η Τουρκία ήδη, με πακιστανική και κινεζική βοήθεια, κατασκευάζει πυραύλους, με στόχο να φτιάξει βλήματα μεγάλου βεληνεκούς, που θα μπορούν να απειλήσουν τις πρωτεύουσες και τις επικράτειες των γειτόνων της, και όχι μόνο. 

Το επόμενο βήμα θα είναι το εμπλουτισμένο ουράνιο και η προσαρμογή του σε πυραύλους που θα μπορούν να χτυπήσουν στόχους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, και τότε ο εφιάλτης θα είναι ζωντανός: Γενοκτόνοι ισλαμοφασίστες με πυρηνικά όπλα στα χέρια τους.

Όλο αυτό, με την αμέριστη -και με το αζημίωτο- συμπαράσταση του Πούτιν, με ρωσική τεχνολογία, που θυμίζω ότι στο Τσερνόμπιλ είχε κάτι προβληματάκια. 

Όσοι, δε, διέδιδαν ότι ο θείος Βλαδίμηρος με παρέμβασή του θα μας έστελνε δώρο για το Πάσχα τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς ας φάνε ένα μπαγιάτικο πιροσκί για να μην πολυμιλάνε. 

Οχι, οι Ρώσοι δεν μας «πούλησαν». 

Οι Ρώσοι υπερασπίζονται και προωθούν τα ρωσικά συμφέροντα, όπως τα αντιλαμβάνεται η καγκεμπίτικη παρέα του Κρεμλίνου. 

Τώρα πουλάνε πυρηνική τεχνολογία στα μεμέτια. 

Πριν από λίγες ημέρες «πούλαγαν» τους Κούρδους και έκαναν «πλάτες» στον τουρκικό στρατό και στους αποκεφαλιστές τρομοκράτες συμμάχους του.

Το μάθημα είναι ένα: Όσο βαθιά κι αν είναι ριζωμένη στον λαό η πρόληψη-συμπάθεια περί «ξανθού γένους», η αληθινά πατριωτική προσέγγιση για τα πράγματα οφείλει να επισημαίνει την ωμή ιστορική αλήθεια. 

Από τα Ορλωφικά, όπου μας ενθάρρυναν στην εξέγερση, και μετά, οι Τουρκαλβανοί έσφαξαν το 1/3 της Πελοποννήσου και ο Τσάρος, ο στρατός και ο στόλος του έτρωγαν πασατέμπο. Χάρη στην ακάματη γενναιότητα του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη και άλλων οπλαρχηγών, με φρούρια τις πλαγιές του Μαινάλου και άλλων βουνών και χάρη στη συνειδητοποίηση από τον σουλτάνο ότι οι μισθοφόροι του αυτονομήθηκαν και κατέστρεφαν τα πάντα, σώθηκαν οι υπόλοιποι Έλληνες του Μοριά.

Η πραγματικότητα -ξαναθυμίζω- έχει ένα ελάττωμα: Υπάρχει. Όλες οι ψευδαισθήσεις των αστείων διεθνιστών-πασιφιστών της Αριστεράς και των ενδοτικών φιλελέδων, όσων ήθελαν τρύπια σύνορα, ευρωπαϊκή προοπτική, κονδύλια για την Άγκυρα και αγκαλιές με τους χασάπηδες του Ερντογάν, αν δεν ψόφησαν από τις απειλές, τους τραμπουκισμούς, τον εμβολισμό του περιπολικού του Λ.Σ. και την ομηρία των δύο στρατιωτικών μας, θα τα κακαρώσουν σίγουρα όταν αρχίσει να δουλεύει το Ακούγιου και ξεκινήσουν να φτιάχνουν πυρηνικούς πυραύλους οι γενοκτόνοι της Άγκυρας.
Αυτό όμως, όσο αδίστακτοι και κυνικοί κι αν είναι οι Ρώσοι, όσο δουλοπρεπείς και χέστες κι αν είναι οι χρυσοκάνθαροι υπάλληλοι του Σόρος στις Βρυξέλλες, εμείς, οι Αμερικανοί και το Ισραήλ ΔΕΝ πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε να γίνει. 

Αδυνατώ να πιστέψω ότι στο Τελ Αβίβ αντιμετωπίζουν αδιάφορα την προοπτική ένας -ορκισμένος πια- εχθρός τους να έχει πυρηνικούς πυραύλους, που θα απειλούν μέσα σε λίγα λεπτά την ύπαρξη του εβραϊκού κράτους. Στην πολυκεντρική Αμερική, όσο κι αν είναι δύσκολο, ήδη υπάρχουν αρκετοί στα κέντρα αποφάσεων που θεωρούν εφιάλτη μια ισλαμική Τουρκία με πυρηνικά όπλα. 

Το Ακούγιου δεν πρέπει ποτέ να λειτουργήσει. Η Τουρκία δεν πρέπει ποτέ να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Θα είναι κίνδυνος για την ανθρωπότητα και θα σημάνει τη δορυφοροποίηση της πατρίδας μας. 
Θα έπρεπε εμείς, μια μικρή χώρα με μεγάλους κινδύνους ασφάλειας, να βρισκόμαστε ένα βήμα μπροστά, αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση στη χώρα όπου κοπρόσκυλα πολιτικών νεολαιών και κομματικές ηγεσίες επιβάλλουν διάλυση της Εθνικής Άμυνας με σχεδόν ανύπαρκτη θητεία, όπου καταστρέφουμε την πολεμική βιομηχανία και υπονομεύουμε το φρόνημα μέσω της ίδιας της δημόσιας Παιδείας.

Οφείλουμε να αποκτήσουμε επίγνωση του θανάσιμου κινδύνου, να οπλιστούμε με μέσα και με φρόνημα, και να φτιάξουμε στέρεες συμμαχίες με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, υποδεικνύοντας εμφατικά τον θανάσιμο κίνδυνο για όλους. Ένας ισλαμικός στρατός κατέχει το 40% της Κύπρου, σε απόσταση αναπνοής από το Ισραήλ, με μια εξόχως εχθρική και αντισημιτική ηγεσία, και τώρα θέλει και πυρηνικά όπλα. Μόνο τρελοί ή προδότες θα το επέτρεπαν...

*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
www.neadexia.gr

πηγή:http://www.dimokratianews.gr/content/84942/oi-gnostoi-fidemporoi-kai-xantho-genos

Οι Ευχές μας για το Πάσχα